Psyche
alle pijlers
burn-out wie ook??
donderdag 25 januari 2007 om 10:40
hoihoi,
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
Weet sinds aantal weken dat ik 'gezegend' ben
met een burnout/overspannen.
heb medicijnen, en ben inmiddels in mijn hoofd
iets rustiger, maar ook wel heel erg moe.
nou ja dat hoort bij een burnout, maar ik ben toch
opzoek naar mensen die het ook hebben of hebben gehad,
om ervaringen uit te wisselen e.d.
gr. Phoebe
zondag 22 maart 2009 om 18:48
Hi allemaal,
Nou ik ben gisteren weer terug gekomen van vakantie. Dat was een bijzondere ervaring. Toen we weg gingen was ik vrij gespannen. Aangezien ik een paar keer een paniekaanval in de auto heb gehad ben ik daar nooit zo ontspannen. Na een uur of drie zakte die gespannenheid en kon ik me er aan overgeven. De eerste nacht hebben we in een 'tussenhotel' doorgebracht. Ik was kapot en het hotel was niet naar mijn zin. Ik voelde me zo verloren, ver van huis in een rothotel. Heb toen zitten schrijven en geprobeerd mijn gedachtes aan te passen naar iets positiefs. Het maakte het allemaal iets lichter zodat ik niet helemaal instortte. De vakantie begon best goed totdat het bij mijn vriend de eerste dag in zijn rug schoot.
Dat betekende dat alles op mijn schouder terecht kwam. Op zich trok ik dat wel maar maakte wel dat ik me verdrietig voelde. Ik was juist van plan om de regie uit handen te geven ( iets wat ik nooit doe!)
Al 2 maanden voor de vakantie maakte ik me enorm druk over de liften, de hoogte, het niet weg kunnen etc.. Dus ik op zondag helemaal alleen... toch een piste gedaan en een lift. En dat ging zowaar goed. Toen bleek dat mijn vriend de tweede dag ook nog niet meekon dacht ik weer ik doe 1 piste en 1 lift. Alleen in die lift ging het mis. Kreeg gelukkig geen paniekaanval maar was bloednerveus en gelijk knallende koppijn daarna. Het was de hoogte en het alleen zijn.
Daarna gelukkig samen nog wat geskied. Ik dacht ik laat me niet kisten door die liften en ik moet zeggen met mijn vriend naast me kon ik me goed houden. Aan het einde van de week was mijn angst bijna weg!
Nu ben ik weer thuis en morgen weer naar de therapeut. A.s. woensdag weer naar de arboarts. Heb geen idee wat ik zou moeten zeggen. Hebben jullie ook dat als je je afvraagt hoe het met je gaat, je echt geen idee hebt? Ik ga proberen zo e.e.a. op papier te zetten maar ben benieuwd naar jullie ervaringen. Zijn jullie lang thuis gebleven of zou het juist goed gaan af en toe weer naar het werk te gaan?
Groetjes!
Nou ik ben gisteren weer terug gekomen van vakantie. Dat was een bijzondere ervaring. Toen we weg gingen was ik vrij gespannen. Aangezien ik een paar keer een paniekaanval in de auto heb gehad ben ik daar nooit zo ontspannen. Na een uur of drie zakte die gespannenheid en kon ik me er aan overgeven. De eerste nacht hebben we in een 'tussenhotel' doorgebracht. Ik was kapot en het hotel was niet naar mijn zin. Ik voelde me zo verloren, ver van huis in een rothotel. Heb toen zitten schrijven en geprobeerd mijn gedachtes aan te passen naar iets positiefs. Het maakte het allemaal iets lichter zodat ik niet helemaal instortte. De vakantie begon best goed totdat het bij mijn vriend de eerste dag in zijn rug schoot.
Dat betekende dat alles op mijn schouder terecht kwam. Op zich trok ik dat wel maar maakte wel dat ik me verdrietig voelde. Ik was juist van plan om de regie uit handen te geven ( iets wat ik nooit doe!)
Al 2 maanden voor de vakantie maakte ik me enorm druk over de liften, de hoogte, het niet weg kunnen etc.. Dus ik op zondag helemaal alleen... toch een piste gedaan en een lift. En dat ging zowaar goed. Toen bleek dat mijn vriend de tweede dag ook nog niet meekon dacht ik weer ik doe 1 piste en 1 lift. Alleen in die lift ging het mis. Kreeg gelukkig geen paniekaanval maar was bloednerveus en gelijk knallende koppijn daarna. Het was de hoogte en het alleen zijn.
Daarna gelukkig samen nog wat geskied. Ik dacht ik laat me niet kisten door die liften en ik moet zeggen met mijn vriend naast me kon ik me goed houden. Aan het einde van de week was mijn angst bijna weg!
Nu ben ik weer thuis en morgen weer naar de therapeut. A.s. woensdag weer naar de arboarts. Heb geen idee wat ik zou moeten zeggen. Hebben jullie ook dat als je je afvraagt hoe het met je gaat, je echt geen idee hebt? Ik ga proberen zo e.e.a. op papier te zetten maar ben benieuwd naar jullie ervaringen. Zijn jullie lang thuis gebleven of zou het juist goed gaan af en toe weer naar het werk te gaan?
Groetjes!
zondag 22 maart 2009 om 20:02
Gatver, ik heb een terugval. Ik hoop terugvalletje.... Maar weet het niet meer.
Weekendje weg geweest met moeder. Ik dacht dat het me goed zou doen, maar niet dus. Eerste nacht wakker gelegen en weer depressieve gedachten en gevoel. Zaterdag dus erg moe en rot. Tweede nacht beter geslapen. Kapot moe nu ik thuis ben en gespannen en ik ben er boos en moedeloos van.
Op donderdag was ik ook al zo snel moe en vond een etentje met vriendin al heel veel.
Morgen naar psych. Het voelt helemaaal niet ok dat ik dit nog niet eens aankon. Betekent voor mij ook dat werk op dit moment nog een brug te ver is. Ben blijkbaar nog steeds (te) wisselvallig).
Leoniexie: ik herken het dat je nauwelijks weet of het goed of slecht gaat. Ik negeer mijn slechte buien vaak en als het dan weer wat beter gaat praat ik het goed en richt ik mijn aandacht er heel erg op dat het goed gaat (wishfull thinking).
Ik zit helaas al 5 maanden thuis. Nog nooit zo lang thuis gezeten....In principe is het goed om toch te proberen in de running te blijven qua werk, het liefste in aangepaste taken. Bij mij lukte dat helaas niet.
Weekendje weg geweest met moeder. Ik dacht dat het me goed zou doen, maar niet dus. Eerste nacht wakker gelegen en weer depressieve gedachten en gevoel. Zaterdag dus erg moe en rot. Tweede nacht beter geslapen. Kapot moe nu ik thuis ben en gespannen en ik ben er boos en moedeloos van.
Op donderdag was ik ook al zo snel moe en vond een etentje met vriendin al heel veel.
Morgen naar psych. Het voelt helemaaal niet ok dat ik dit nog niet eens aankon. Betekent voor mij ook dat werk op dit moment nog een brug te ver is. Ben blijkbaar nog steeds (te) wisselvallig).
Leoniexie: ik herken het dat je nauwelijks weet of het goed of slecht gaat. Ik negeer mijn slechte buien vaak en als het dan weer wat beter gaat praat ik het goed en richt ik mijn aandacht er heel erg op dat het goed gaat (wishfull thinking).
Ik zit helaas al 5 maanden thuis. Nog nooit zo lang thuis gezeten....In principe is het goed om toch te proberen in de running te blijven qua werk, het liefste in aangepaste taken. Bij mij lukte dat helaas niet.
zondag 22 maart 2009 om 21:45
hey prul, je hebt helemaal gelijk. Ik heb het ook veel te druk voor mezelf gemaakt. Gelukkig ga ik nu een hele lege agenda tegemoet. Weinig afspraken op het werk en geen prive afspraken deze week!
Net lekker in bad gelegen. Was heerlijk. En daar merk ik wel wat voor gevechten ik lever in mijn hoofd. Hele fictieve gesprekken met leidinggevende voer ik dan. Wat een onzin! Ik wil daar vanaf! Ik moet mezelf zo focussen: genieten van het moment. Op een gegevenmoment is het wel gelukt.
En Leonie, ik herken zo wat jij voelt: op vakantie gaan om te onstpannen maar konstant het gevecht moeten leveren met angsten. Dodelijk vermoeiend. Vind het wel heel erg goed dat je gegaan bent en dat je in je eentje bent gaan skien.
En hiltje, wat vervelend dat je weer een terugval hebt. Geeft niets, je komt er echt wel! Ik weet dat het nu even moeilijk is om te geloven, maar het gaat je lukken.
Dikke knuffel!
ga nu lekker naar bed. Morgen weer een werkdag! Succes allemaal!
Net lekker in bad gelegen. Was heerlijk. En daar merk ik wel wat voor gevechten ik lever in mijn hoofd. Hele fictieve gesprekken met leidinggevende voer ik dan. Wat een onzin! Ik wil daar vanaf! Ik moet mezelf zo focussen: genieten van het moment. Op een gegevenmoment is het wel gelukt.
En Leonie, ik herken zo wat jij voelt: op vakantie gaan om te onstpannen maar konstant het gevecht moeten leveren met angsten. Dodelijk vermoeiend. Vind het wel heel erg goed dat je gegaan bent en dat je in je eentje bent gaan skien.
En hiltje, wat vervelend dat je weer een terugval hebt. Geeft niets, je komt er echt wel! Ik weet dat het nu even moeilijk is om te geloven, maar het gaat je lukken.
Dikke knuffel!
ga nu lekker naar bed. Morgen weer een werkdag! Succes allemaal!
maandag 23 maart 2009 om 21:45
Hi all,
Het is zo raar om te lezen dat alles wat er in mijn hoofd omgaat niet alleen van mij is maar dat jullie dat ook allemaal hebben. Ergens doet het me goed, ben ik toch niet gek!
Alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar. Liselotte, hoe vaak ik niet in bad lig en denk nu moet ik ontspannen. Helaas denk ik bijna altijd dat ik dingen moet en dat maakt dat ik me altijd opgejaagd voel en zelfs na 6 weken thuiszitten nog steeds niet echt kan ontspannen thuis. Heel raar.
Op vakantie lukte dat beter omdat je dan ver van alles bent en echt even alles achterlaat. Maar nu thuis is het er allemaal weer. Ik ben vanochtend weer bij therapeut geweest en dat kost me altijd veel energie maar levert me ook wel weer wat op. Woensdag naar de arbo daar ben ik erg nerveus over. Ik weet niet goed wat ik zou moeten zeggen en wat goed voor me is. Ik heb me voorgenomen om maar gewoon eerlijk te zijn en dan zullen we het wel zien.
Hoe hebben jullie het ervaren om weer naar werk te gaan? Ik zou zo bang zijn om weer helemaal terug bij af te zijn..
Groetjes
Leonie
Het is zo raar om te lezen dat alles wat er in mijn hoofd omgaat niet alleen van mij is maar dat jullie dat ook allemaal hebben. Ergens doet het me goed, ben ik toch niet gek!
Alles wat jullie schrijven is zo herkenbaar. Liselotte, hoe vaak ik niet in bad lig en denk nu moet ik ontspannen. Helaas denk ik bijna altijd dat ik dingen moet en dat maakt dat ik me altijd opgejaagd voel en zelfs na 6 weken thuiszitten nog steeds niet echt kan ontspannen thuis. Heel raar.
Op vakantie lukte dat beter omdat je dan ver van alles bent en echt even alles achterlaat. Maar nu thuis is het er allemaal weer. Ik ben vanochtend weer bij therapeut geweest en dat kost me altijd veel energie maar levert me ook wel weer wat op. Woensdag naar de arbo daar ben ik erg nerveus over. Ik weet niet goed wat ik zou moeten zeggen en wat goed voor me is. Ik heb me voorgenomen om maar gewoon eerlijk te zijn en dan zullen we het wel zien.
Hoe hebben jullie het ervaren om weer naar werk te gaan? Ik zou zo bang zijn om weer helemaal terug bij af te zijn..
Groetjes
Leonie
dinsdag 24 maart 2009 om 09:58
@ Liselotte:
Haha, dus jij houd ook van die inwendige gesprekken in de badkuip? Same here!
Fijn dat je leidinggevende zo met je meedenkt. Scheelt dat je je niet hoeft te verantwoorden als het allemaal even niet lukken wil
Wat de schoonouders betreft: Tsja, wat voor types zijn het...
Ik denk dat ik ze het makkelijkst kan omschrijven als mensen die op hun manier hebben geprobeerd zo goed mogelijk te doen wat er van ze verwacht werd. Trouwen, kinderen krijgen, huisje kopen. Kinderen groot brengen, kleinkinderen krijgen. Punt. Niets minder, maar ook zeker niets meer. Dit bereikt te hebben, is het grootste goed geweest, en meer hoeft voor hen niet.
Daarbij vaak afkeuren wat een ander minder, meer of anders heeft dan zij, bijvoorbeeld ambities, interesses, meningen.
@ Prulletje:
Nog even een poosje volhouden dus, die bodyscan... ; )
Ik denk dat je dit echt moet oefenen, maar dat het over een poosje makkelijker voor je is om je sneller af te sluiten voor dit soort gedachten.
@Leoniexie:
Aparte gewaarwording he, dat anderen de dingen ook zo ervaren. Vond het wel erg prettig hoor (niet voor die anderen natuurlijk, maar wel dat ik niet de enige ben)
Ik heb zelf nog maar 1 vervolggesprek gehad met de arbo-arts, via de telefoon. Was kort en bondig, ze vroeg hoe het ging, en of ik al bij een psycholoog was geweest. Drukte me nogmaals op het hart niet eerder therapeutisch te gaan werken voor ik minder last van mijn klachten had, en dat was het.
@ Hiltje:
Wat balen voor je zeg, en het ging net zo lekker! Hoe is het nu met je? Hopelijk was het een ieniemienie dalletje, en ben je snel weer op die piek van een tijdje terug!
Wat mezelf betreft weet ik het eigenlijk niet zo heel goed.
Qua stemming voel ik me niet echt beter, maar toch lukt het me wel om wat te doen thuis. Misschien heb ik me iets meer aangepast aan de situatie of zo, ik weet het niet. Zondag superdrukke dag gehad, met veel visite. Was 's avonds kapot, om over gisteren maar niet te spreken, maar ben toch blij dat ik het zo heb gedaan.
Ook heb ik een knoopje doorgehakt: Ik heb voor mezelf een huisje geboekt, en ga er volgende maand een paar dagen tussenuit. Even helemaal niets hoeven, alleen maar lopen met de hond (die gaat dus mee). Ben benieuwd hoe dat zal gaan, nu leef ik er naar toe om straks even niet meer de hele dag dat getetter aan mijn hoofd te hebben van de kleintjes, of wát dan ook.
Haha, dus jij houd ook van die inwendige gesprekken in de badkuip? Same here!
Fijn dat je leidinggevende zo met je meedenkt. Scheelt dat je je niet hoeft te verantwoorden als het allemaal even niet lukken wil
Wat de schoonouders betreft: Tsja, wat voor types zijn het...
Ik denk dat ik ze het makkelijkst kan omschrijven als mensen die op hun manier hebben geprobeerd zo goed mogelijk te doen wat er van ze verwacht werd. Trouwen, kinderen krijgen, huisje kopen. Kinderen groot brengen, kleinkinderen krijgen. Punt. Niets minder, maar ook zeker niets meer. Dit bereikt te hebben, is het grootste goed geweest, en meer hoeft voor hen niet.
Daarbij vaak afkeuren wat een ander minder, meer of anders heeft dan zij, bijvoorbeeld ambities, interesses, meningen.
@ Prulletje:
Nog even een poosje volhouden dus, die bodyscan... ; )
Ik denk dat je dit echt moet oefenen, maar dat het over een poosje makkelijker voor je is om je sneller af te sluiten voor dit soort gedachten.
@Leoniexie:
Aparte gewaarwording he, dat anderen de dingen ook zo ervaren. Vond het wel erg prettig hoor (niet voor die anderen natuurlijk, maar wel dat ik niet de enige ben)
Ik heb zelf nog maar 1 vervolggesprek gehad met de arbo-arts, via de telefoon. Was kort en bondig, ze vroeg hoe het ging, en of ik al bij een psycholoog was geweest. Drukte me nogmaals op het hart niet eerder therapeutisch te gaan werken voor ik minder last van mijn klachten had, en dat was het.
@ Hiltje:
Wat balen voor je zeg, en het ging net zo lekker! Hoe is het nu met je? Hopelijk was het een ieniemienie dalletje, en ben je snel weer op die piek van een tijdje terug!
Wat mezelf betreft weet ik het eigenlijk niet zo heel goed.
Qua stemming voel ik me niet echt beter, maar toch lukt het me wel om wat te doen thuis. Misschien heb ik me iets meer aangepast aan de situatie of zo, ik weet het niet. Zondag superdrukke dag gehad, met veel visite. Was 's avonds kapot, om over gisteren maar niet te spreken, maar ben toch blij dat ik het zo heb gedaan.
Ook heb ik een knoopje doorgehakt: Ik heb voor mezelf een huisje geboekt, en ga er volgende maand een paar dagen tussenuit. Even helemaal niets hoeven, alleen maar lopen met de hond (die gaat dus mee). Ben benieuwd hoe dat zal gaan, nu leef ik er naar toe om straks even niet meer de hele dag dat getetter aan mijn hoofd te hebben van de kleintjes, of wát dan ook.
dinsdag 24 maart 2009 om 17:45
Ha allemaal,
Long time no see. I'm back...
Ben nu 3 weken bezig met nieuwe baan. Heel leuk - super zelfs. Maar mijn hypochondrie is aan het pieken. Het is echt heel erg. Ik ben in 2 maanden 3 keer naar de huisarts geweest voor borstonderzoek en heb ook een mammografie - voor geruststelling - gehad. Er was niets, noppes, nada. Maar ik blijf bang. Ik check, voel en controleer de hele dag en kan aan niets anders denken. Niet bevorderlijk voor nieuwe baan. Zeker niet zelfs... : - (
Vandaag naar nieuwe psych geweest en ik zat er volledig doorheen. Janken alom. Zijn advies: beginnen met AD (de wel bekende efexor waar ik normaliter zo halleluja over deed en nu het 'echt' lijkt te worden niet) en therapie (CGT).
Nu heb ik de lap met bijwerkingen weer gelezen en zie dat echt zo niet zitten, maar ondertussen zak ik steeds verder weg...
Help...?
Long time no see. I'm back...
Ben nu 3 weken bezig met nieuwe baan. Heel leuk - super zelfs. Maar mijn hypochondrie is aan het pieken. Het is echt heel erg. Ik ben in 2 maanden 3 keer naar de huisarts geweest voor borstonderzoek en heb ook een mammografie - voor geruststelling - gehad. Er was niets, noppes, nada. Maar ik blijf bang. Ik check, voel en controleer de hele dag en kan aan niets anders denken. Niet bevorderlijk voor nieuwe baan. Zeker niet zelfs... : - (
Vandaag naar nieuwe psych geweest en ik zat er volledig doorheen. Janken alom. Zijn advies: beginnen met AD (de wel bekende efexor waar ik normaliter zo halleluja over deed en nu het 'echt' lijkt te worden niet) en therapie (CGT).
Nu heb ik de lap met bijwerkingen weer gelezen en zie dat echt zo niet zitten, maar ondertussen zak ik steeds verder weg...
Help...?
dinsdag 24 maart 2009 om 22:24
Hai Bollootje,
Heb op je nieuwe topic al gereageerd! Diepe zucht, innemen die pil. Blik op oneindig voor de komende twee weken.
Xanax en oxazepam scoren bij je huisarts. En je gaan verheugen op de betere tijden die dus binnen paar weken gaan komen!
Dikke knuffel van mij!
Blijf je nu even bij ons om ons op de hoogte te houden, dan kunnen we je moed inspreken!!!
Ladies:
Mijn terugval van het weekend lijkt vooralsnog niet door te zetten. Wel nog erg moe, maar vandaag pa op bezoek, winkelen en daarna bij mij eten. Vermoeiend maar te doen.
Gisteren bij mijn zeer verstandige en rustige psychiater geweest. Ben nu niet juichend maar krijg voorzichtig vertrouwen dat ik echt niet terug ben bij af.
Morgen mijn baas op de koffie.
Fenix: lekker alleen naar een huisje. Good for you om voor jezelf te kiezen!
Heb op je nieuwe topic al gereageerd! Diepe zucht, innemen die pil. Blik op oneindig voor de komende twee weken.
Xanax en oxazepam scoren bij je huisarts. En je gaan verheugen op de betere tijden die dus binnen paar weken gaan komen!
Dikke knuffel van mij!
Blijf je nu even bij ons om ons op de hoogte te houden, dan kunnen we je moed inspreken!!!
Ladies:
Mijn terugval van het weekend lijkt vooralsnog niet door te zetten. Wel nog erg moe, maar vandaag pa op bezoek, winkelen en daarna bij mij eten. Vermoeiend maar te doen.
Gisteren bij mijn zeer verstandige en rustige psychiater geweest. Ben nu niet juichend maar krijg voorzichtig vertrouwen dat ik echt niet terug ben bij af.
Morgen mijn baas op de koffie.
Fenix: lekker alleen naar een huisje. Good for you om voor jezelf te kiezen!
woensdag 25 maart 2009 om 09:14
Hey hallo,
Hier even snel berichtje van mij. Het vrijwilligerswerk gaat goed, is erg leuk..maar ook erg vermoeiend. Een hele goede les om nu niet meteen teveel te gaan doen. Ik blijf rustpunten inbouwen om weer bij te komen en bekijk per moment voor andere afspraken of het lukt op dat moment. En dat gaat erg goed moet ik zeggen. Vorige week was ik kapot na 4 uur in het verzorgingstehuis..nu heb ik gister 3 uur gedaan en daarna meteen door naar de kapsalon, was model voor een vriendin en 's avonds pas om half 11 thuis..Nu heb ik zo met mn zus afgesproken om even te winkelen..en tot nu toe lukt dit ook allemaal. Sta er zelf wel een beetje versteld van. Vanmiddag en vanavond heb ik nog helemaal niks en dat laat ik lekker zo..Ben wel wat vlak in mn gevoel deze week. Morgen is de sterfdag van mn broer, dan is het 3 jaar geleden. Ben nog wel een beetje bang voor terugval dan, maar ik laat het maar gewoon op me afkomen. 's Ochtends heb ik gesprek bij maatschappelijk werk, daarna werken, 's middags met mn vader naar de begraafplaats en 's avonds komt er een vriend langs..Dit alles onder voorbehoud van hoe ik me voel..ik moet nu gaan, kom vanmiddag nog wel even weer
Hier even snel berichtje van mij. Het vrijwilligerswerk gaat goed, is erg leuk..maar ook erg vermoeiend. Een hele goede les om nu niet meteen teveel te gaan doen. Ik blijf rustpunten inbouwen om weer bij te komen en bekijk per moment voor andere afspraken of het lukt op dat moment. En dat gaat erg goed moet ik zeggen. Vorige week was ik kapot na 4 uur in het verzorgingstehuis..nu heb ik gister 3 uur gedaan en daarna meteen door naar de kapsalon, was model voor een vriendin en 's avonds pas om half 11 thuis..Nu heb ik zo met mn zus afgesproken om even te winkelen..en tot nu toe lukt dit ook allemaal. Sta er zelf wel een beetje versteld van. Vanmiddag en vanavond heb ik nog helemaal niks en dat laat ik lekker zo..Ben wel wat vlak in mn gevoel deze week. Morgen is de sterfdag van mn broer, dan is het 3 jaar geleden. Ben nog wel een beetje bang voor terugval dan, maar ik laat het maar gewoon op me afkomen. 's Ochtends heb ik gesprek bij maatschappelijk werk, daarna werken, 's middags met mn vader naar de begraafplaats en 's avonds komt er een vriend langs..Dit alles onder voorbehoud van hoe ik me voel..ik moet nu gaan, kom vanmiddag nog wel even weer
Luister naar je hart, want dat klopt
zaterdag 28 maart 2009 om 17:26
hi Allemaal,
Even een terugval geloof ik. Ik weet niet wat me overkomt. Vandaag is zowaar mijn verjaardag en ik had wat spanningen van de week met mijn ouders. Had besloten het niet te gaan vieren maar ouders kwamen wel. Heb de hele nacht wakker gelegen met een constante misselijkheid. Ik was zo duizelig terwijl ik daar in bed anders nooit last van heb. Nu klaart het iets op maar heb het gevoel dat ik terug bij af ben. Vind het heel moeilijk om te bedenken dat dit er nu gewoon even is en dat we wel weer betere dagen krijgen.
Herkenbaar voor iemand??
Groetjes
Leonie
Even een terugval geloof ik. Ik weet niet wat me overkomt. Vandaag is zowaar mijn verjaardag en ik had wat spanningen van de week met mijn ouders. Had besloten het niet te gaan vieren maar ouders kwamen wel. Heb de hele nacht wakker gelegen met een constante misselijkheid. Ik was zo duizelig terwijl ik daar in bed anders nooit last van heb. Nu klaart het iets op maar heb het gevoel dat ik terug bij af ben. Vind het heel moeilijk om te bedenken dat dit er nu gewoon even is en dat we wel weer betere dagen krijgen.
Herkenbaar voor iemand??
Groetjes
Leonie
dinsdag 31 maart 2009 om 11:32
@ Bollo:
He, wat kloten voor je zeg..... Kan me voorstellen dat je opziet tegen de bijwerkingen, maar wat is het alternatief? Ben je inmiddels toch begonnen, en hoe gaat het nu?
@ Hiltje:
Hoe is het nu met je? En was het gezellig, je baas op de koffie? ; )
@ Joss:
Hoe is het gegaan, de 26ste?
Wel lekker dat het verder goed gaat met je vrijwilligerswerk, en dat het je lukt om rustmomenten in te plannen. Wordt jij mijn grote voorbeeld! Ik bak er namelijk nog niet zoveel van...
@ Leonie:
Beetje laat, maar alsnog gefeliciteerd met je verjaardag!
De misselijkheid en duizeligheid herken ik niet in relatie tot mijn burnout, weet niet of je dit vaker hebt gehad? Zo nee, heb je misschien een virusje o.i.d. onder de leden?
En hoe is het nu met je?
Wat mezelf betreft, heb ik het idee dat er een licht stijgende lijn is. Ik ben en blijf moe, maar heb toch al wat meer energie om wat te gaan doen in huis. Merk wel dat ik heel snel geneigd ben om te hard van stapel te lopen, maar dat wist ik eigenlijk al.... Zo had ik afgelopen week bedacht dat ik, nu ik me wat beter voel, maar weer therapeutisch aan het werk zou gaan, maar ben als de dood dat ik mezelf weer verder ga overbelasten, dus heb mezelf streng toegesproken om het rustig aan te doen.
Donderdag is ega jarig, en hoera, zijn ouders komen natuurlijk op de koffie.... Helaas bijna zonder ander bezoek, ben benieuwd of ze dit keer wel tegen me praten (op mijn verjaardag, op de felicitatie na, geen woord namelijk...)
Wel komt zijn broer nog langs, die van die vriendin die mijn mailtje aan schoonouders had laten lezen. Wie weet komt zij ook nog mee, en gaan we het er nog eens gezellig over hebben... NOT!
Ga subiet naar bed als dat gebeurt, geen zin meer in.
Maar goed, we zien het wel weer!
He, wat kloten voor je zeg..... Kan me voorstellen dat je opziet tegen de bijwerkingen, maar wat is het alternatief? Ben je inmiddels toch begonnen, en hoe gaat het nu?
@ Hiltje:
Hoe is het nu met je? En was het gezellig, je baas op de koffie? ; )
@ Joss:
Hoe is het gegaan, de 26ste?
Wel lekker dat het verder goed gaat met je vrijwilligerswerk, en dat het je lukt om rustmomenten in te plannen. Wordt jij mijn grote voorbeeld! Ik bak er namelijk nog niet zoveel van...
@ Leonie:
Beetje laat, maar alsnog gefeliciteerd met je verjaardag!
De misselijkheid en duizeligheid herken ik niet in relatie tot mijn burnout, weet niet of je dit vaker hebt gehad? Zo nee, heb je misschien een virusje o.i.d. onder de leden?
En hoe is het nu met je?
Wat mezelf betreft, heb ik het idee dat er een licht stijgende lijn is. Ik ben en blijf moe, maar heb toch al wat meer energie om wat te gaan doen in huis. Merk wel dat ik heel snel geneigd ben om te hard van stapel te lopen, maar dat wist ik eigenlijk al.... Zo had ik afgelopen week bedacht dat ik, nu ik me wat beter voel, maar weer therapeutisch aan het werk zou gaan, maar ben als de dood dat ik mezelf weer verder ga overbelasten, dus heb mezelf streng toegesproken om het rustig aan te doen.
Donderdag is ega jarig, en hoera, zijn ouders komen natuurlijk op de koffie.... Helaas bijna zonder ander bezoek, ben benieuwd of ze dit keer wel tegen me praten (op mijn verjaardag, op de felicitatie na, geen woord namelijk...)
Wel komt zijn broer nog langs, die van die vriendin die mijn mailtje aan schoonouders had laten lezen. Wie weet komt zij ook nog mee, en gaan we het er nog eens gezellig over hebben... NOT!
Ga subiet naar bed als dat gebeurt, geen zin meer in.
Maar goed, we zien het wel weer!
dinsdag 31 maart 2009 om 14:09
Hallo allemaal,
Met mij gaat alles redelijk goed. Baas op bezoek was prima vorige week.
Heb vorige week heel rustig aangedaan en echt geluisterd naar mijn gevoel en waar ik dus behoefte aan had. Nou dat was eigenlijk helemaal niets.... dus ook niets gedaan...
Nu kom ik echter niet meer uit de luiheid. Heb al week niet gezwommen, sta laat op, doe niks etc...Eet veel te veel en ongezond en heb totaal geen discipline.
En dat ben ik zat... ik ben duidelijk weer toe aan een schop onder mijn kont en heb het idee dat ik ook weer sterk genoeg ben voor die schop...
Het lijkt mij heel goed voor mij als ik binnenkort weer heel voorzichtig mijn werk ga oppakken.
Het is grappig om het verschil te merken. Het is haast niet te beschrijven maar ik heb weken thuisgezeten en de muren kwamen echt niet op me af. Het voelde juist als veilig en wat ik nodig had.
En nu gaan langzaam de muren op me af komen.... ben ik niet meer moe maar lui...en heb ik niet meer te veel prikkels maar te weinig.
Sterkte Fenix en Leonie: ik herken jullie gevoel en hoop dat jullie ook snel weer mijn gevoel gaan herkennen.
Met mij gaat alles redelijk goed. Baas op bezoek was prima vorige week.
Heb vorige week heel rustig aangedaan en echt geluisterd naar mijn gevoel en waar ik dus behoefte aan had. Nou dat was eigenlijk helemaal niets.... dus ook niets gedaan...
Nu kom ik echter niet meer uit de luiheid. Heb al week niet gezwommen, sta laat op, doe niks etc...Eet veel te veel en ongezond en heb totaal geen discipline.
En dat ben ik zat... ik ben duidelijk weer toe aan een schop onder mijn kont en heb het idee dat ik ook weer sterk genoeg ben voor die schop...
Het lijkt mij heel goed voor mij als ik binnenkort weer heel voorzichtig mijn werk ga oppakken.
Het is grappig om het verschil te merken. Het is haast niet te beschrijven maar ik heb weken thuisgezeten en de muren kwamen echt niet op me af. Het voelde juist als veilig en wat ik nodig had.
En nu gaan langzaam de muren op me af komen.... ben ik niet meer moe maar lui...en heb ik niet meer te veel prikkels maar te weinig.
Sterkte Fenix en Leonie: ik herken jullie gevoel en hoop dat jullie ook snel weer mijn gevoel gaan herkennen.
dinsdag 31 maart 2009 om 20:47
dinsdag 31 maart 2009 om 21:15
Kweetniet Prul,
Ik heb nog nooit thuis een strak schema kunnen aanhouden. heb kind nog kraai he, remember.
Ik herken dit gedrag/gevoel van toen ik bijvoorbeeld 2 maanden zonder job was. Werd zoooo lui en lethargisch dat ik vrijwilligerswerk wilde gaan doen. Maar had na 2 weken weer baan en zat zo weer in het schema.
En het grappige is dat ik toen het slecht ging heel braaf was. Ik deed er alles aan om zo goed en braaf mogelijk te leven. Dus regelmatig zwemmen en sporten en geen alcohol e.d. Nu het weer beter gaat voel ik die noodzaak denk ik minder. Neem ik weer een wijntje s avonds en lap ik sporten week aan mijn laars.
Overigens vandaag in de tuin in de zon voor het eerst weer wat vakliteratuur doorgenomen.
Zal het maandag met de zielenknijpster bespreken. Als ik werk hervat is dat waarschijnlijk toch pas over 2 a 3 weken.
Trouwens die schop onder kont moet wel. Moet natuurlijk wel weer bewegen. Morgen leen ik een hond om te gaan wandelen.
Ik heb nog nooit thuis een strak schema kunnen aanhouden. heb kind nog kraai he, remember.
Ik herken dit gedrag/gevoel van toen ik bijvoorbeeld 2 maanden zonder job was. Werd zoooo lui en lethargisch dat ik vrijwilligerswerk wilde gaan doen. Maar had na 2 weken weer baan en zat zo weer in het schema.
En het grappige is dat ik toen het slecht ging heel braaf was. Ik deed er alles aan om zo goed en braaf mogelijk te leven. Dus regelmatig zwemmen en sporten en geen alcohol e.d. Nu het weer beter gaat voel ik die noodzaak denk ik minder. Neem ik weer een wijntje s avonds en lap ik sporten week aan mijn laars.
Overigens vandaag in de tuin in de zon voor het eerst weer wat vakliteratuur doorgenomen.
Zal het maandag met de zielenknijpster bespreken. Als ik werk hervat is dat waarschijnlijk toch pas over 2 a 3 weken.
Trouwens die schop onder kont moet wel. Moet natuurlijk wel weer bewegen. Morgen leen ik een hond om te gaan wandelen.
woensdag 1 april 2009 om 11:14
Hiltje, ik hoop dan dat het voor jou gaat werken. Ik probeer je te behoeden voor zo'n deceptie die je de vorige keer had toen je wilde beginnen en je een - vond ik - enorm enthousiast programma kreeg van de bedrijfsarts. Begin dan met een paar uurtjes per week of zo.
Oh oh oh oh wat een lekker weer is het. En het blijft geloof ik de hele week zo! Ik ga zo weer naar de haptoherapeut en daarna lekker het zonnetje in hoop ik.
Ik hoop dat jullie ook allemaal kunnen genieten van de zon!
Oh oh oh oh wat een lekker weer is het. En het blijft geloof ik de hele week zo! Ik ga zo weer naar de haptoherapeut en daarna lekker het zonnetje in hoop ik.
Ik hoop dat jullie ook allemaal kunnen genieten van de zon!
donderdag 2 april 2009 om 16:53
Hallo allemaal,
Gelukkig ook weer wat positieve berichten op het forum! Met mij gaat het wel weer iets beter. Ben vorige week bij de arbo arts geweest en die stelde voor om een gesprek aan te gaan met personeelszaken. Puur om te vertellen hoe ik me voel en wat ik ervaren heb. Schrok er even van maar bedacht later dat het misschien wel goed is. Heb dus vorige week telefoon gepakt en een afspraak gemaakt. De eerste reactie aan de telefoon was super positief en blijkbaar hadden ze zelf allemaal al bedacht wat er fout was gegaan. Deed me erg goed.
Nu vandaag dus dat gesprek gehad. Eerst met personeelszaken en directe leidinggevende (waar ik goed contact mee heb). was heel prettig, heb alles kunnen vertellen en ze waren alleen maar positief over hoe ik had gefunctioneerd en dat ze het heel vervelend vonden hoe het was gegaan. Later kwam er een eindverantwoordelijke bij van een project waar ik op zit en waar ik ook de meeste problemen heb ervaren. Er zijn daar twee dames nogal heftig aanwezig wat de communicatie soms erg moeilijk maakt. In mijn functie is het belangrijk dat ik soms dingen doorduw of ze wijs op dingen die wel noodzakelijk zijn.
Mijns inziens heb ik dat de laatste maanden niet gedaan omdat ik alleen maar bezig ben geweest met de dag overleven. Echter ik denk wel dat ik dat normaal gesproken in normale doen wel in me heb. Zij stelde alleen de vraag (heel kritisch) of ik de functie dus wel leuk vind aangezien ik daar nu tegenaan loop maar dat dat altijd voor een gedeelte zou blijven.
Het voelde alsof zij er niet in geloofd en me een beetje aansteller vond, wellicht verzin ik dat allemaal zelf. Maar het grappige is dat ik de rest dus vergeet en hier weer over na blijf denken. Ben ik misschien niet geschikt voor de job? Aan de andere kant heb ik de eerste 3 maanden het prima naarm ijn zin gehad en me ook niet gestoord aan die acties.
Heeft het met mijn algehele status te maken dat ik het even niet trek of (nu begin ik zelfs hier aan te denken) ben ik gewoon niet geschikt?
Moeilijk hoor en dan kom ik thuis en dan denk ik jemig waar maak ik me allemaal druk om, misschien moet ik gewoon maar weer gaan werken en niet zoveel stampij maken.
Zo dubbel...
Oh ja, en de zon doet wonderen!!!!!
x
Gelukkig ook weer wat positieve berichten op het forum! Met mij gaat het wel weer iets beter. Ben vorige week bij de arbo arts geweest en die stelde voor om een gesprek aan te gaan met personeelszaken. Puur om te vertellen hoe ik me voel en wat ik ervaren heb. Schrok er even van maar bedacht later dat het misschien wel goed is. Heb dus vorige week telefoon gepakt en een afspraak gemaakt. De eerste reactie aan de telefoon was super positief en blijkbaar hadden ze zelf allemaal al bedacht wat er fout was gegaan. Deed me erg goed.
Nu vandaag dus dat gesprek gehad. Eerst met personeelszaken en directe leidinggevende (waar ik goed contact mee heb). was heel prettig, heb alles kunnen vertellen en ze waren alleen maar positief over hoe ik had gefunctioneerd en dat ze het heel vervelend vonden hoe het was gegaan. Later kwam er een eindverantwoordelijke bij van een project waar ik op zit en waar ik ook de meeste problemen heb ervaren. Er zijn daar twee dames nogal heftig aanwezig wat de communicatie soms erg moeilijk maakt. In mijn functie is het belangrijk dat ik soms dingen doorduw of ze wijs op dingen die wel noodzakelijk zijn.
Mijns inziens heb ik dat de laatste maanden niet gedaan omdat ik alleen maar bezig ben geweest met de dag overleven. Echter ik denk wel dat ik dat normaal gesproken in normale doen wel in me heb. Zij stelde alleen de vraag (heel kritisch) of ik de functie dus wel leuk vind aangezien ik daar nu tegenaan loop maar dat dat altijd voor een gedeelte zou blijven.
Het voelde alsof zij er niet in geloofd en me een beetje aansteller vond, wellicht verzin ik dat allemaal zelf. Maar het grappige is dat ik de rest dus vergeet en hier weer over na blijf denken. Ben ik misschien niet geschikt voor de job? Aan de andere kant heb ik de eerste 3 maanden het prima naarm ijn zin gehad en me ook niet gestoord aan die acties.
Heeft het met mijn algehele status te maken dat ik het even niet trek of (nu begin ik zelfs hier aan te denken) ben ik gewoon niet geschikt?
Moeilijk hoor en dan kom ik thuis en dan denk ik jemig waar maak ik me allemaal druk om, misschien moet ik gewoon maar weer gaan werken en niet zoveel stampij maken.
Zo dubbel...
Oh ja, en de zon doet wonderen!!!!!
x
zaterdag 4 april 2009 om 11:45
Hallo allemaal,
Ja, ik dacht: laat ik weer even op het Viva-forum gaan neuzen, na 3 weken afwezig te zijn geweest. Vakantie naar Suriname, niet altijd goed als je met een burn-out c.q. angststoornis te maken hebt, maar goed, ik heb het geprobeerd en ik heb er dubbele gevoelens over.
Aan de ene kant vond ik het fijn , aan de andere kant was het ook best eng: allemaal vreemde mensen van wie je veel kan verwachten en je weet niet altijd wat. Dat vond ik best beangstigend, Suriname is nu niet echt een land wat mensen met angststoornissen/psychoses/burn-out etc opvangt en het is dan ook 1 keer goed misgegaan tussen mijn vriend en mij. zo erg dat we midden op straat vreselijk ruzie hebben staan maken en dat was best heftig in een vreemd land, met een omgeving vol familie die zoiets niet van ons had verwacht, maar gelukkig had ik een hele aardige schoonzus die daar gelukkig wel goed mee om kon gaan, maar ik was best pissig, ik was echt vreselijk pissig, ik wilde mijn vriend nooit en nimmer meer zien, ik was er klaar mee, en goed ook, maar het is allemaal gelukkig weer goed gekomen, ik zit nu weer veilig en wel in Nederland, maar dat is ook wel weer vreselijk wennen, want ik was toch wel een beetje gewend in |Suriname daar, ik kon makkelijker dingen vergeten, omdat de omgeving anders is dan hier, maar om nu daar voorgoed te blijven, ik kon het niet en ik denk dat ik het nooit zou kunnen: emigreren naar een totaal vreemd land, echt niet, hoe aantrekkelijk het me eerst ook leeek, totaal opnieuw beginnen, zonder dat vreselijke verleden van me wat ik elke dag weer meesjouw, zonder al die vreselijke herinneringen etc, maar ja, ik moet het hier maar weer mee doen, weer hier opnieuw beginnen, moeilijk, echt waar.
Ja, ik dacht: laat ik weer even op het Viva-forum gaan neuzen, na 3 weken afwezig te zijn geweest. Vakantie naar Suriname, niet altijd goed als je met een burn-out c.q. angststoornis te maken hebt, maar goed, ik heb het geprobeerd en ik heb er dubbele gevoelens over.
Aan de ene kant vond ik het fijn , aan de andere kant was het ook best eng: allemaal vreemde mensen van wie je veel kan verwachten en je weet niet altijd wat. Dat vond ik best beangstigend, Suriname is nu niet echt een land wat mensen met angststoornissen/psychoses/burn-out etc opvangt en het is dan ook 1 keer goed misgegaan tussen mijn vriend en mij. zo erg dat we midden op straat vreselijk ruzie hebben staan maken en dat was best heftig in een vreemd land, met een omgeving vol familie die zoiets niet van ons had verwacht, maar gelukkig had ik een hele aardige schoonzus die daar gelukkig wel goed mee om kon gaan, maar ik was best pissig, ik was echt vreselijk pissig, ik wilde mijn vriend nooit en nimmer meer zien, ik was er klaar mee, en goed ook, maar het is allemaal gelukkig weer goed gekomen, ik zit nu weer veilig en wel in Nederland, maar dat is ook wel weer vreselijk wennen, want ik was toch wel een beetje gewend in |Suriname daar, ik kon makkelijker dingen vergeten, omdat de omgeving anders is dan hier, maar om nu daar voorgoed te blijven, ik kon het niet en ik denk dat ik het nooit zou kunnen: emigreren naar een totaal vreemd land, echt niet, hoe aantrekkelijk het me eerst ook leeek, totaal opnieuw beginnen, zonder dat vreselijke verleden van me wat ik elke dag weer meesjouw, zonder al die vreselijke herinneringen etc, maar ja, ik moet het hier maar weer mee doen, weer hier opnieuw beginnen, moeilijk, echt waar.
dinsdag 7 april 2009 om 15:56
hallo allemaal,
Ik ben gisteren bij een homeopaat geweest aangezien een vriendin van mij daar goede resultaten van had. Zij zit een beetje in hetzelfde schuitje. Ik moet zeggen dat ik verrast ben, de homeopaat kon in een sessie van 2 uur een zeer goed beeld van mij geven waar ik met mijn psycholoog nog niet eens kom. Nu krijg ik korrels waarvan ik er twee moet nemen, twee dagen. En dan zouden er al resultaten moeten komen.
Ben heel benieuwd!
Groetjes
Leonie
Ik ben gisteren bij een homeopaat geweest aangezien een vriendin van mij daar goede resultaten van had. Zij zit een beetje in hetzelfde schuitje. Ik moet zeggen dat ik verrast ben, de homeopaat kon in een sessie van 2 uur een zeer goed beeld van mij geven waar ik met mijn psycholoog nog niet eens kom. Nu krijg ik korrels waarvan ik er twee moet nemen, twee dagen. En dan zouden er al resultaten moeten komen.
Ben heel benieuwd!
Groetjes
Leonie
dinsdag 7 april 2009 om 18:51
hallo allemaal,
Wat fijn Leonie dat je baat hebt bij een homeopaat. Wat (zonder in details te treden) zorgde ervoor dat je zulk goed resultaat had?
Hey Josefien,
Wat vervelend dat je zon stomme nasmaak hebt aan je vakantie. Wat triggerde de ruzie? En vertel is wat over de mooie dingen die je beleefd hebt?
Ik zit er zelf een beetje doorheen. Merkte al dat ik de laatste week wat moeier was dan normaal en dat ik weer buikpijn kreeg. De laatste twee dagen op mijn werk was ik ook gewoon heel negatief. Nadeel wat ik heb is dat we op flexplekken werken in een kantoortuin en dat er vaak heel goed van mijn gezicht af te lezen is wat ik denk. En ik schoot de afgelopen twee dagen regelmatig in de stress omdat mijn agenda vol stroomde en ik het idee had geen controle meer te hebben. Op het werk worden we ook nog eens overspoelt met e-mails, iedereen vind het belangrijk elkaar in de cc te zetten.
Kortom ik liep over. En ik kan dat nog niet goed uiten (behalve dan met een chagerijnige kop en negatieve houding). Heb dus mijn direct leidinggevende chagerijnig gekregen omdat ik een project niet wil doen. Ik was veel te negatief volgens hem. En een andere leidinggevende die projecten aan mij moet overdragen omdat hij mijn houding absoluut niet vond kunnen was boos. Dit vertelde hij waar iedereen bijstond. Ik werd knalrood en schoot meteen in het defensief.
Kortom ik voel me klote. Maar heb gelukkig nu wel door dat mijn negatieve houding komt doordat ik even een terugval heb.
He, zit hier echt achter de compu te janken. Ik baal hier zo van.
Wat fijn Leonie dat je baat hebt bij een homeopaat. Wat (zonder in details te treden) zorgde ervoor dat je zulk goed resultaat had?
Hey Josefien,
Wat vervelend dat je zon stomme nasmaak hebt aan je vakantie. Wat triggerde de ruzie? En vertel is wat over de mooie dingen die je beleefd hebt?
Ik zit er zelf een beetje doorheen. Merkte al dat ik de laatste week wat moeier was dan normaal en dat ik weer buikpijn kreeg. De laatste twee dagen op mijn werk was ik ook gewoon heel negatief. Nadeel wat ik heb is dat we op flexplekken werken in een kantoortuin en dat er vaak heel goed van mijn gezicht af te lezen is wat ik denk. En ik schoot de afgelopen twee dagen regelmatig in de stress omdat mijn agenda vol stroomde en ik het idee had geen controle meer te hebben. Op het werk worden we ook nog eens overspoelt met e-mails, iedereen vind het belangrijk elkaar in de cc te zetten.
Kortom ik liep over. En ik kan dat nog niet goed uiten (behalve dan met een chagerijnige kop en negatieve houding). Heb dus mijn direct leidinggevende chagerijnig gekregen omdat ik een project niet wil doen. Ik was veel te negatief volgens hem. En een andere leidinggevende die projecten aan mij moet overdragen omdat hij mijn houding absoluut niet vond kunnen was boos. Dit vertelde hij waar iedereen bijstond. Ik werd knalrood en schoot meteen in het defensief.
Kortom ik voel me klote. Maar heb gelukkig nu wel door dat mijn negatieve houding komt doordat ik even een terugval heb.
He, zit hier echt achter de compu te janken. Ik baal hier zo van.
dinsdag 7 april 2009 om 19:04
Hi Liselotte,
Wat een rotsituatie. Dit is dus precies waar ik bang voor ben als ik weer zou moeten gaan werken. Hier thuis gaat het allemaal wel maar ik merk zelfs in de makkelijke situaties met familie bijv. dat ik het nog steeds bijzonder moeilijk vind om mijn grenzen aan te geven. Hoe moet dat in godsnaam op mijn werk? Welsuper goed dat je het inziet en wellicht maakt dat het wat minder zwaar?
Homeopaat moet zijn resultaten nog gaan geven. Maar ik was zo verrast door hoe hij in 2 uur een soort van analyse van mij kon maken. Volgens hem zit er een te groot verschil tussen mijn 'harde, assertieve, sociale' kant en mijn andere kant die eigenlijk heel emotioneel is. Op het werk laat ik alleen de harde kant zien en thuis de andere kant. Eigenlijk zit er geen middenweg. Het grappige is dat als ik terug denk aan de afgelopen jaren dit heel erg opgaat. En dat verrast me eigenlijk al. Verder heb ik korrels van hem gekregen.
Die vriendin van mij van wie ik zijn gegevens heb gekregen, kreeg ook korrels en die zegt dat als ze ze heeft genomen ze zich zoveel beter voelt. Veel meer energie dus dat geeft hoop!
Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes
Leonie
Wat een rotsituatie. Dit is dus precies waar ik bang voor ben als ik weer zou moeten gaan werken. Hier thuis gaat het allemaal wel maar ik merk zelfs in de makkelijke situaties met familie bijv. dat ik het nog steeds bijzonder moeilijk vind om mijn grenzen aan te geven. Hoe moet dat in godsnaam op mijn werk? Welsuper goed dat je het inziet en wellicht maakt dat het wat minder zwaar?
Homeopaat moet zijn resultaten nog gaan geven. Maar ik was zo verrast door hoe hij in 2 uur een soort van analyse van mij kon maken. Volgens hem zit er een te groot verschil tussen mijn 'harde, assertieve, sociale' kant en mijn andere kant die eigenlijk heel emotioneel is. Op het werk laat ik alleen de harde kant zien en thuis de andere kant. Eigenlijk zit er geen middenweg. Het grappige is dat als ik terug denk aan de afgelopen jaren dit heel erg opgaat. En dat verrast me eigenlijk al. Verder heb ik korrels van hem gekregen.
Die vriendin van mij van wie ik zijn gegevens heb gekregen, kreeg ook korrels en die zegt dat als ze ze heeft genomen ze zich zoveel beter voelt. Veel meer energie dus dat geeft hoop!
Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes
Leonie
dinsdag 7 april 2009 om 19:12
Hai iedereen,
Josefientje zullen we hier niet meer zien, die is gepermaband... Ze heeft heel raar en agressief gereageerd op een ander topic.
Leonie: benieuwd of de korreld helpen.
Liselotte: balen he, zo'n terugslag... gelukkig herken je het volgens mij wel en til je er dus wat minder zwaar aan.
Bij mij blijft het ook in golven gaan. Zaterdag heb ik een dinertje gegeven thuis en dat ging heel goed en daar was ik heel blij mee (ik heb er zelfs een topic over geopend op eten). Maar sindsdien ben ik moe.
Gisteren weer bij psychiater geweest en kon daar toch wel oprecht zeggen dat de terugval van vorige keer niet had doorgezet en dat ik wel steeds meer aankan. Einde van de maand ga ik waarschijnlijk weer heel voorzichtig het werk opbouwen...
Ik heb nu samen met psych ook behandelplan besproken. Een aantal korte termijn doelen zoals scherp in de gaten houden dat het verder goed blijft gaan, ook als ik ga werken. Verder ga ik mindfulness in. Psych vindt dat ik daar nog iets stabieler voor moet zijn, maar ik heb me al op de lijst laten zetten voor half mei. Kan ik altijd nog cancelen als psych vindt dat ik nog niet stabiel genoeg ben.
Op de iets langere termijn gaan we het ook over een aantal andere issues hebben in mijn leven. Mijn depressie is wel aan het opklaren in de zin dat ik weer energie krijg en weer kan genieten van dingen. Maar ik blijf op een bepaald niveau toch nog wel ongelukkig en ben nog snel emotioneel.... Dus we gaan ook wat dieper graven.
En ik denk dat ik dondersgoed weet waar het aan ligt, alleen nog niet hoe ik er mee moet dealen.
Josefientje zullen we hier niet meer zien, die is gepermaband... Ze heeft heel raar en agressief gereageerd op een ander topic.
Leonie: benieuwd of de korreld helpen.
Liselotte: balen he, zo'n terugslag... gelukkig herken je het volgens mij wel en til je er dus wat minder zwaar aan.
Bij mij blijft het ook in golven gaan. Zaterdag heb ik een dinertje gegeven thuis en dat ging heel goed en daar was ik heel blij mee (ik heb er zelfs een topic over geopend op eten). Maar sindsdien ben ik moe.
Gisteren weer bij psychiater geweest en kon daar toch wel oprecht zeggen dat de terugval van vorige keer niet had doorgezet en dat ik wel steeds meer aankan. Einde van de maand ga ik waarschijnlijk weer heel voorzichtig het werk opbouwen...
Ik heb nu samen met psych ook behandelplan besproken. Een aantal korte termijn doelen zoals scherp in de gaten houden dat het verder goed blijft gaan, ook als ik ga werken. Verder ga ik mindfulness in. Psych vindt dat ik daar nog iets stabieler voor moet zijn, maar ik heb me al op de lijst laten zetten voor half mei. Kan ik altijd nog cancelen als psych vindt dat ik nog niet stabiel genoeg ben.
Op de iets langere termijn gaan we het ook over een aantal andere issues hebben in mijn leven. Mijn depressie is wel aan het opklaren in de zin dat ik weer energie krijg en weer kan genieten van dingen. Maar ik blijf op een bepaald niveau toch nog wel ongelukkig en ben nog snel emotioneel.... Dus we gaan ook wat dieper graven.
En ik denk dat ik dondersgoed weet waar het aan ligt, alleen nog niet hoe ik er mee moet dealen.
dinsdag 7 april 2009 om 20:58
Hey Hiltje en Leonie,
Fijn dat jullie er zijn en even op me gereageerd hebben. Doet me goed. Het klopt idd dat door het in te zien het makkelijker te handelen is.
Wat een goede analyse van die homeopaat. Moet zeggen dat toen ik het las ook heel veel van mezelf erin zie. Heb even heel veel behoefte aan pilletjes om dingen op te lossen. -zucht-
Maar even wat positiever, ik heb idd alweer wat dingen kunnen relativeren. Mijn vriend steunt me zoals gewoonlijk goed. Dat is erg fijn. Had ik ook al gezegd dat ik een huishoudster heb? Dat scheelt zoveel in mijn tijd. Ben er echt heel erg blij mee. Alles is gewoon een stuk schooner en netter. Wat een heerlijk iets.
En Hiltje, wat is er met Josefien gebeurd?
Wat bedoel je trouwens met je weet dondersgoed waar het aan ligt, maar weet nog niet hoe je er mee moet dealen?
Fijn dat jullie er zijn en even op me gereageerd hebben. Doet me goed. Het klopt idd dat door het in te zien het makkelijker te handelen is.
Wat een goede analyse van die homeopaat. Moet zeggen dat toen ik het las ook heel veel van mezelf erin zie. Heb even heel veel behoefte aan pilletjes om dingen op te lossen. -zucht-
Maar even wat positiever, ik heb idd alweer wat dingen kunnen relativeren. Mijn vriend steunt me zoals gewoonlijk goed. Dat is erg fijn. Had ik ook al gezegd dat ik een huishoudster heb? Dat scheelt zoveel in mijn tijd. Ben er echt heel erg blij mee. Alles is gewoon een stuk schooner en netter. Wat een heerlijk iets.
En Hiltje, wat is er met Josefien gebeurd?
Wat bedoel je trouwens met je weet dondersgoed waar het aan ligt, maar weet nog niet hoe je er mee moet dealen?
woensdag 8 april 2009 om 10:43
3 keer is scheepsrecht Liselotte!
Kweetniet of het goed is om hier uit te wijden over Josefientje. In ieder geval had ik al bij andere psyche topics gemerkt dat haar problematiek wat verder ging dan de meesten hier. En daardoor kon ze soms raar en agressief reageren en ze heeft op een topic veel mensen gekwetst en dat was niet de eerste keer. Op het blokkadetopic staat dat ze een permaban heeft en ik dacht ik meld het toch ook maar hier, omdat jullie anders nog op een reactie van haar zouden wachten.
Fijn, he zo'n hulp Liselotte. Heb ik ook en dat scheelt een boel.
Dat ik weet waar het aan ligt betekent dat ik wel weet waar mijn pijn vandaan komt en waar emoties vandaan komen maar dat die wetenschap nog niet maakt dat het is opgelost. Klinkt vast nog steeds vaag, maar wil er nu even niet over uitwijden. Is niet wereldschokkend maar heeft met mijn bindingsangst en moeite met intimiteit te maken.
Kweetniet of het goed is om hier uit te wijden over Josefientje. In ieder geval had ik al bij andere psyche topics gemerkt dat haar problematiek wat verder ging dan de meesten hier. En daardoor kon ze soms raar en agressief reageren en ze heeft op een topic veel mensen gekwetst en dat was niet de eerste keer. Op het blokkadetopic staat dat ze een permaban heeft en ik dacht ik meld het toch ook maar hier, omdat jullie anders nog op een reactie van haar zouden wachten.
Fijn, he zo'n hulp Liselotte. Heb ik ook en dat scheelt een boel.
Dat ik weet waar het aan ligt betekent dat ik wel weet waar mijn pijn vandaan komt en waar emoties vandaan komen maar dat die wetenschap nog niet maakt dat het is opgelost. Klinkt vast nog steeds vaag, maar wil er nu even niet over uitwijden. Is niet wereldschokkend maar heeft met mijn bindingsangst en moeite met intimiteit te maken.
woensdag 8 april 2009 om 23:48
Hoi allemaal,
er is bij mij (nog?) geen burn-out vastgesteld, weet ook niet zeker of er sprake van is. Ik heb altijd problemen gehad met mijn energiehuishouding. Een van de oorzaken daarvan is waarschijnlijk dat ik nogal eens te lang met dingen rondloop voor ik ze durf uit te spreken. Dat heeft zich in het groot voorgedaan binnen mijn relatie. Zeer kort geleden hebben we besloten er een punt achter te zetten. Ik heb het gesprek 'geopend' omdat ik van alles zo moe was geworden, zwaar moe, dat ik dacht dat ik letterlijk in zou storten als ik nog steeds niets zou zeggen. Het uitspreken heeft lucht gegeven, maar ik ben nog steeds ontzettend moe. Mijn fysieke conditie is echt gekelderd, terwijl die op zich redelijk in orde was met twee keer per week sport enzo. Al met al vermoed ik dat ik op z'n minst in de buurt van een burn-out zit. Ik wil dan ook voorkomen dat het 'doorzet'.
Heel lastig vind ik het om met mijn energie om te gaan. Ik probeer dingen die energie kosten zoveel mogelijk te beperken. Maar ja, aangezien ik prikkelgevoelig ben, is het moeilijk te vermijden. Ik heb mezelf eigenlijk ook aangeleerd er doorheen te gaan als het bijvoorbeeld om 'goede dingen' gaat zoals sport.
En ook met leuke dingen... ga ik meestal wel gewoon doen omdat het leuk is (dus energie geeft), maar ik vraag me ook wel eens af of ik niet gewoon een paar dagen bij wijze van spreken in mijn bed moet gaan liggen.
Weten jullie wat voor mensen hier nuttige dingen over kunnen zeggen? Psycholoog? Huisarts? Ik weet het niet goed....
er is bij mij (nog?) geen burn-out vastgesteld, weet ook niet zeker of er sprake van is. Ik heb altijd problemen gehad met mijn energiehuishouding. Een van de oorzaken daarvan is waarschijnlijk dat ik nogal eens te lang met dingen rondloop voor ik ze durf uit te spreken. Dat heeft zich in het groot voorgedaan binnen mijn relatie. Zeer kort geleden hebben we besloten er een punt achter te zetten. Ik heb het gesprek 'geopend' omdat ik van alles zo moe was geworden, zwaar moe, dat ik dacht dat ik letterlijk in zou storten als ik nog steeds niets zou zeggen. Het uitspreken heeft lucht gegeven, maar ik ben nog steeds ontzettend moe. Mijn fysieke conditie is echt gekelderd, terwijl die op zich redelijk in orde was met twee keer per week sport enzo. Al met al vermoed ik dat ik op z'n minst in de buurt van een burn-out zit. Ik wil dan ook voorkomen dat het 'doorzet'.
Heel lastig vind ik het om met mijn energie om te gaan. Ik probeer dingen die energie kosten zoveel mogelijk te beperken. Maar ja, aangezien ik prikkelgevoelig ben, is het moeilijk te vermijden. Ik heb mezelf eigenlijk ook aangeleerd er doorheen te gaan als het bijvoorbeeld om 'goede dingen' gaat zoals sport.
En ook met leuke dingen... ga ik meestal wel gewoon doen omdat het leuk is (dus energie geeft), maar ik vraag me ook wel eens af of ik niet gewoon een paar dagen bij wijze van spreken in mijn bed moet gaan liggen.
Weten jullie wat voor mensen hier nuttige dingen over kunnen zeggen? Psycholoog? Huisarts? Ik weet het niet goed....
