burn-out wie ook??

Hello,



Liselotte, wat heb je al geleerd van de burn out? Ik vind het voor mezelf heel moeilijk. Ik ben dus al drie keer depressief geweest waarbij ik elke keer eerst tegen mijn grenzen aanliep. Maar werd ik depressief omdat ik tegen mijn grenzen aanliep of sluimerde de depressie al en was daarom die grens eerder bereikt? In ieder geval lijkt er toch een valkuil te zijn bij mij waardoor ik teveel hooi op mijn vork neem. Maar waarom leer ik daar dan (niet voldoende) van? Moeilijk, moeilijk..... Want als het beter met mij gaat ervaar ik ook de problemen die in mijn depressie door mijn hoofd spelen niet zo. De beren op de weg verdwijnen gewoon weer vanzelf, zelfs zonder dat ik ze praktisch te lijf ben gegaan.



In ieder geval gaat het nu al vijf dagen op rij behoorlijk goed. Geen depressief gevoel gehad (Jippie!).

En mijn energie neemt ook steeds meer toe (joechei!).

(thank god voor antidepressiva, in mijn geval)

Bollo, ben je er nog?



Ik ben zo benieuwd hoe het met je is? Heb je tijd voor klein berichtje?

Iedere keer als ik dat paarse poppetje met strik zie denk ik: hey Liselotte is geweest. Grappig dat je nu aan de avatars al meteen ziet wie er gepost heeft!

Ja, ik ben wel dichterbij mijn gevoel gekomen maar nog lang niet genoeg. Ik moet er iedere dag aan werken, maar ik merk dat ik dingen al wel als vanzelf doe zonder dat ik er eerst iedere keer bewust over na moest denken en ik zie dat echt als vooruitgang. Vandaag had ik ook weer en leermoment. Ik zat voor de eerste keer na mijn burn out weer bij een teamleidersoverleg, en daar ging het om de achteruitgang van de omzet vanwege de de crisis in de huizenmarkt. Dat zijn geen leuke verhalen en ik trek me dat gelijk meteen aan. Ik ga piekeren. Straks moet ik ook nog naar een baan op zoek. Dan komen de beren weer op de weg. Maar vanmiddag dacht ik: nu is wel genoeg; we zullen het allemaal wel zien. Misschien is het niet van al te lange duur. En het lukte ook echt om het mijn gedachten uit te krijgen en dat is de winst! Dus hoera voor Prul.



@Leonie, het is goed om te horen dat de e-mail van het werk je inmiddels niet zo interesseert. Ik checkte op mijn vrije dag zo vaak de e-mail dat het zowat op een verslaving leek. Ik dacht echt dat ik nooit zonder thuisverbinding zou kunnen, maar sinds ik hem het huis uitgegooid heb heb ik het niet gemist. Wat kun je je daar op verkijken. Je verbaasd jezelf eigenlijk.



Dat je je nu dubbel voelt over de vakantie van vrijdag hoort er gewoon bij. En er zullen tijdens de vakantie ook best momenten zijn dat je denkt was ik maar nooit gegaan, maar die momenten gaan ook weer voorbij. Geniet van het lekker met je mannetje te zijn. Ga niet van hot naar her rennen om maar zoveel mogelijk uren te skieen, maar neem ook rust. Bespreek het anders van tevoren met je mannetje. Bij mij wees hij mij er altijd op of we niet even rust moesten nemen als ik me goed voelde en bleef doorrennen. Ook als je je ok voelt moet je je rustmomenten in blijven bouwen. Als je dat niet doet ga je weer die valkuil in.



@Hiltje, goed dat je je nu een paar dagen achter elkaar best ok voelt. Dat heb ik toch een tijdje niet van je gehoord!

Ik denk dat depessieve gevoelens misschien wel iets is dat bij ons karakter hoort, maar waarvan we moeten leren het van tevoren te onderkennen en de signalen van ons lichaam te voelen. Misschien moet je voor jezelf een soort signaleringsplan opstellen, waarin dingen staan die je doet als je je niet zo goed voelt. Dingen die groen zijn: zoals veel op de bank hangen; niet goed eten; geen regelmaat; te laat naar bed gaan doordeweeks, ruzie zoeken met bepaalde personen; het vaak niet eens zijn met mensen e.d. en dingen die rood (alarm) zijn: je tanden niet meer poetsen; geen zin hebben om te douchen; je opsluiten in huis, geen rust hebben om te lezen e.d.. Ik noem nu maar wat, maar het is best wel goed dat eens voor jezelf op een rijtje te zetten.



@Hoi Lammy, goed te horen dat je weer aan het werk bent. Ik hoop dat het niet te vroeg is, omdat je je nog steeds moe en prikkelbaar voelt. Hoe zijn de uren buiten je werk? Moet je dan helemaal bijkomen of kan je nog iets anders plannen?

Hoi Prulletje. Ik wilde zelf aan het werk omdat ik me opgesloten voelde. Mijn werk is vlak bij mijn huis, ik werk bij een thuiszorgorganisatie en als ik maar even buiten liep dan konden collega's of klanten waar ik kom me zien. Daar had ik dan een enorm schuldgevoel over en kon me niet goed ontspannen, vooral toen het een beetje beter ging gaf me dat een schuldgevoel.

Ik kan het me nu veroorloven om niet te onregelmatig te werken en neem daarvoor mijn vakantieuren op in overleg met leidinggevende en arbodeskundige. Eigenlijk is het wel weer zonde van mijn vakantieuren maar ik trek het gewoon niet om om de week een heel weekend te moeten werken. Die druk is teveel voor mij geweest.

Eigenlijk kan ik wel zeggen dat ik gewoon het verkeerde werk heb gekozen maar ach nog een jaartje of 20. Moet kunnen.

En knap van jou dat je je gedachten zo goed kon omzetten na dat teamoverleg zeg. tja het zijn geen leuke tijden deze kredietcrisis. Maar blijf positief je bent op de goede weg.

He allemaal,



Even een kleine up:

Ik mag vanmiddag voor het eerst naar de psycholoog. Had afgelopen maandag gebeld, omdat ik nog niets gehoord had, en toen zou ik nog anderhalve week moeten wachten. Werd ik even later al gebeld door een van de psychologen, of ik woensdag (dus vandaag) al kon!

Bovendien ook nog eens in een praktijk hier veel dichterbij, moest eerst een half uur heen rijden, nu nog geen 10 minuten.

Hiep, hiep hoi!

hey prul, moet ook altijd glimlachen om jouw avatar en die van . andere trouwens ook. Het geeft echt een gezellig gevoel als je iedereen weer ziet.

Wat goed dat je veel dichterbij je gevoel staat en dat je er ook daadwerkelijk wat mee doet. Dat is voor mij ook echt iets wat ik geleerd heb.

En hiltje, dat is meteen ook een antwoord op jouw vraag. Ik ben aan het leren veel beter naar mijn gevoel te luisteren. Meer mijn hart te volgen. Vroeger dacht ik altijd dat ik alles kon, dacht ik dat carriere maken het belangrijkst was.

Ik gaf te veel aan mijn werk en veel te weinig aan mijn vrienden en familie of aan mezelf. Ik heb gemerkt dat mensen op nummer een moeten staan, niet mijn carriere omdat ik daar gelukkiger van wordt.

Ook heb ik geacepteerd dat ik niet tegen stress kan. Sterker nog dat ik minder tegen stress kan dan de gemiddelde persoon. En daar richt ik mijn werk nu ook naar in. Ik communiceer dat deadlines er voor zorgen dat ik mijn werk juist niet goed af krijg. Ik zeg veel vaker nee. Ik ambieer geen promotie meer. Sterker nog, ik zie nu ook de nadelen ervan in.

En doordat mijn vrienden, familie en relatie voor mij belangrijker zijn geworden kan ik ook mijn werk beter relativeren. Werk is veel meer werk geworden, geen levensvervulling.

Maar, ik weet dat dit zwakke punten zijn. Het gaat nu veel beter, maar ik wil mezelf er konstant aan blijven herinneren wat ik heb geleerd en wat ik moet doen om dat geleerde te blijven toepassen. Want het is voor mij veel makkelijker om mijn oude gedrag toe te passen: overwerken, carriere nastreven en gevoelens negeren.

Gevoelens en affectie tonen vind ik veel moeilijker. Een afwijzing van vrienden of familie doet mij immers meer pijn dan een afwijzing van werk. Maar ik ga mijn gevoelens niet meer uit de weg.

Tjeetje Liselotte dat heb je even goed verwoord! Petje af. Ik begin nu ook steeds mijn priveleven meer te waarderen dan mijn carriere. Vroeger vond ik mijn werk zo leuk en geweldig en heel belangrijk. Nu wil ik eigenlijk zo snel mogelijk na het werk weer naar huis. Ik vind dat zo raar van mezelf. Ik herkende dat helemaal niet, maar eigenlijk vind ik het nu heerlijk.

Laatst in het teamleidersoverleg dacht ik ook: van mij hoeft het allemaal niet meer. Dat jezelf profileren en zo. Ik kijk met afstand naar anderen die dat wel doen. Grappig vind ik dat.

Vandaag lekker met mijn vader weer aan de stamboom gewerkt. Daar heb ik echt plezier van! Tenslotte is mjin vader al 76 jaar, dus moet ik er nu extra van genieten, want misschien kan het straks wel niet meer.

Ik vind het nog wel heel moeilijk om de stress in mijn werk te sturen. Gelukkig is het nu rustig en hoef ik dat niet, maar wsl komt er wel weer een dag.



Aanstaande woensdag begint de eerste cursus mindfulness.

Hey prul,



Wat leuk dat je met je vader bezig bent aan een stamboom. Dat soort dingen zijn echt heel belangrijk in het leven. Fijn dat je daar achter bent gekomen.



Wat ga je precies doen met mindfulness? Ik ken het niet.



Hoe is het met de andere? En bollo, waar ben je?

Hoi Liselotte, ik ga mindfulness uitproberen. 8 avonden van 19.00 tot 21.30 uur. Best intensief en je schijnt in je vrije tijd ook veel oefeningen te moeten doen. Het helpt je meer met het nu bezig te zijn en niet met alles wat je nog moet of alle problemen waar je tegen aan kunt lopen. Ik laat het maar op me af komen. Precies weet ik het ook nog niet.



Ik voel me vandaag niet zo helemaal top. Ben moe en weer misselijk. Maandag moet ik weer naar de huisarts. Ik denk dat ik toch weer terug wil naar de oude hoeveelheid pillen, maar ben wel bang dat ik eerst weer alle bijwerkingen ga krijgen. Merk wel dat kleine hoevelheden wel verschil uit kunnen maken, maar je bent wel een hele tijd zoet, doordat je eerst weer bijwerkingen hebt. Voordat je er achter bent welke hoeveelheid voor jou het beste is ben je zo een paar maanden verder.



@Fenix, hoe ging je eerste gesprek bij de psych? Moest je ook eerst een hele vragenlijst doorploegen?



@Hiltje hoe verlopen de contacten met je werk de laatste tijd?



@Marah hoe is het met jouw kortlopend project afgelopen? Heb je het op uitzendbasis aangenomen?

He Prul,



Lief dat je er naar vraagt. Het gesprek an sich ging goed. Was bij de psych thuis, mooie boerderij, leuke gespreksruimte. Een vragenlijst had ik vooraf al ingevuld, dus eigenlijk heb ik vooral heel veel lopen spuien de eerste keer. Ook het gedoe met mijn schoonouders kwam ter sprake, en daar was hij erg kort in; volgens hem heeft het totaal geen zin als ik nog eens met ze zou gaan praten. Ze moeten me toch niet, en als ik het toch zou proberen, geef ik ze alleen maar een stok om me weer te laten slaan.



Waar ik wel van schrok was dat hij dus niet vind dat ik een burnout heb, maar een depressie. Terloops is er even over medicatie gesproken, maar dat gaat me even veel te snel.

Ik had wel verwacht dat ik een aantal depressieve trekken had, maar dat blijken er dus meer te zijn dan ik dacht...



Voor volgende keer moet ik mijn levensverhaal op papier zetten.

Ook niet echt iets waar ik erg naar uit zie, maar goed...

Verder gaat het gewoon niet lekker. Ben nog steeds erg rusteloos in hoofd en lijf, en moe, moe, moe. Er komt geen flikker uit mijn handen, en ik zit mezelf erg in de weg.

Zelfs het mooie weer van vandaag deed me niets, terwijl dat anders voor mij echt een happy feeling-trigger was. Maar waar eerder een lekker zonnetje en zingende vogels voor een heerlijk licht gevoel zorgden, bezorgt het gebrek aan dit gevoel, en het besef daarvan me nu een sombere stemming.

Ik houd me maar vast aan het idee dat het ooit wel beter word.



Jij heel veel succes met je mindfullness. Ik hoop dat je er uit komt met je ha, wat medicatie betreft. En inderdaad, soms kunnen kleine wijzigingen in hoeveelheid een behoorlijk verschil maken.



Hoe is het verder met iedereen?

Fenix, op dit forum is ook al vaak geconcludeerd dat burn-out en depressie heel veel raakvlakken hebben. Zelf ben ik begonnen met een burn out en daarna in depressie geraakt. Voelt een depressie voor jou erger dan een burn out, omdat je zo schrok dat de psych concludeerde dat je meer een depressie hebt?

Ik ben wel met je psych eens dat je de energie die je nog hebt gaat richten op jezelf en je herstel en niet op je schoonouders of andere "stoorzenders".

Hai Ladies,



Met mij gaat het goed!

Ik merk echt al een week dat ik weer heel lekker in mijn vel ga zitten. Ik heb me al een week niet meer depressief gevoeld en krijg echt veel meer energie!

Moet toch zeggen dan die medicijnen voor mij (!) wederom een wondermiddel blijken. Ik heb geen negatieve bijwerkingen en ervaar zoveel positieve effecten. Nog een beetje aansterken en ik ben gewoon weer de oude!

En man oh man oh man, wat is dat een ontzettende opluchting!



Prul: niet te bang zijn voor die bijwerkingen. Je lichaam is al een tijd aan het spul gewend, dus dat kan best eens meevallen. Maar je had bij die hoge dosering wel wat meer last van de bijwerkingen, toch? Wellicht kun je bespreken of een van de andere medicijnen dan een wat beter resultaat kan hebben. Maar ik snap ook dat dat wel een hele stap kan zijn.



Fenix: Burn out en depressie heeft inderdaad veel overlap. Burn out wordt vaak werkgerelateerde depressie genoemd en houdt met name in dat mensen helemaal vervreemd van hun werk raken. In de formele DSM diagnostiek wordt burn out ook niet omschreven. Ik moet eerlijk bekennen dat mensen vaak liever het woord burn out beschrijven. Depressie klinkt toch als zielig en eng en als zwargallige mensen. Burn out klinkt alsof je heeeeeel erg hard hebt gewerkt... (wat natuurlijk ook zo is, maar depressies worden vaak ook veroorzaakt door teveel stress). Mensen noemen het dus liever burn out.

But hell: de oplossingen overlappen elkaar net zo goed: structuur, ontspanning, dingen doen waar je energie van krijgt, therapie en indien noodzakelijk ook medicatie.

Hoi Hiltje, joepie wat ben ik blij voor je! Eindelijk. We hebben het je zo gegund en dan nu is het zover. Maar loop niet te hard van stapel, want pillen zijn op zich alleen hulpmiddelen. Je zult ook aan jezelf moeten werken (hmmmmm wat klinkt dat therapeutisch), maar volgens mij weet je dat ook wel heel goed. Geniet er lekker van.



Mijn probleem is juist dat nu ik iets minder miligram aan pillen slik, ik gelijk weer de gejaagdheid voel. Vanmiddag ga ik met vrienden naar Corpus in Oegstgeest (reis door het lichaam) en daarna lekker uit eten. Vrienden blijven bij me slapen en vanochtend werd ik weer gestresst wakker. Ik moet de zolder nog opruimen voor de twee extra matrassen. Ik moet nog een kado kopen. Helemaal opgejaagd. Ik ben me er nu wel bewust van, maar kan het niet van me af zetten, laat staan voorkomen. En toen ik die 100 mg slikte ging die gejaagdheid juist eindelijk een beetje weg en kon ik me veel beter ontspannen. Ik heb zelf het idee dat mijn lichaam eerst eens tot rust moet komen. De gejaagdheid van de laatste 2 jaren heeft veel roofbouw gepleegd aan mijn gestel. Ik blijf me nog steeds moe voelen. Zie je, het sombere komt weer terug. Ik ga het maandag met de huisarts bespreken!

Hiltje, wat ontzettend fijn! You are back in business!! Maareh.. net zoals prul zie, niet te snel van stapel lopen he? Goed op de signalen blijven letten.



Prul, je hebt ook wel een hele drukke dag voor jezelf gepland. En ook nog mensen die blijven slapen. Dat is zwaar hoor. Probeer te onthouden dat ze voor jou komen en niet voor het cadeau, een perfect opgeruimde ruimte of iets anders.



Fenix, fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad. Vervelend dat je een depressie hebt. Ik kan me wel voorstellen dat je liever een burnout zou willen hebben. Heb ook eerlijk gezegd het idee dat dat makkelijker is te takkelen. Je bent dan alleen futloos, maar kan nog wel genieten. Volgens mij ben ik een van de weinige hier die een burnout heeft gehad zonder despressie.

Sterkte igg... dwing jezelf om elke dag te bewegen, al is het maar even wandellen. Dat werkt echt goed.



Enneh... ik heb vandaag de 5 km in de City-Pier-City gelopen. Ik was helemaal kapot toen ik na 33 minuten over de finish kwam, maar ik ben zo trots op mezelf!!

@ Prulletje:

Dat er raakvlakken waren wist ik inderdaad al. Had van mezelf ook wel het idee dat ik een aantal depressieve trekken had, maar om het dan hardop gezegd van een ander te horen dat je een depressie hebt, knalde er toch wel even hard in. Gevoelsmatig vind ik een depressie inderdaad erger. Niet alleen omdat naar mijn idee een depressie op meer vlakken zijn invloed heeft, maar ook het sociale stigma wat er nog steeds op zit. Als ik vertelde dat ik een niet werkgerelateerde burnout had, vond iedereen dat heel vervelend voor me, maar nu ik meld dat het een depressie is, merk ik toch dat mensen dat maar eng vinden. Dat verwachtte ik ook wel, heb op mijn werk ook regelmatig dit soort zaken aan de hand, maar nu betreft het mezelf, en da's toch even een ander verhaal.

Wat die schoonouders betreft, daar heb je helemaal gelijk in. Blijkbaar heb ik het op dit moment nodig om bevestiging van anderen te krijgen, dusse: thanks! ; )



@ Hiltje,



Inderdaad, zoals jij het omschrijft, zo voelt het voor mij ook. Heb toch het idee dat de term burnout minder 'beladen' is dan het woord depressie.

Wat super dat het zo lekker met je gaat! Keep up the good work!



@Lotte4:

Was ook blij met de klik tussen therapeut en mij. Vind het toch wel wat hoor, om heel je hebben en houden op tafel te gooien bij een wildvreemde, maar da's aan de andere kant ook net het goede eraan voor mij.

En je mag hartstikke trots zijn op jezelf! Ik doe het je niet na hoor... Geniet maar lekker van dat goede gevoel!

Hello everybody,



Ik blijf rustig aan doen hoor. Vond mezelf gisteren inderdaad een hele pief, maar vandaag was ik echt brakker en nog behoorlijk moe. Maar niet meer moedeloos en ellendig. Dus nog steeds een klein dansje waard.



Fenix: dan zeg je toch lekker tegen je omgeving dat je een burn out hebt! Kan jou het schelen welke naam het beessie heeft. Als het beest maar terug zijn hok in gaat.

Ik geloof trouwens niet dat burn out makkelijker op te lossen is als depressie. Er zijn ook hele heftige burn outs die lang duren en depressies zijn echt in het gros van de gevallen heel goed te genezen (zeker als er geen verdere stoornissen bij komen kijken).



Prul: kan me echt zomaar voorstellen dat je weer naar een wat hogere dosis moet. Maakt toch niets uit... als je eenmaal toch aan de pillen bent kun je maar beter de goede dosering nemen!

Hoi allemaal,



Hier gaat het steeds een stukkie beter

Arbo-arts meld me met 4 weken weer beter! Morgen begin ik bij het verzorgingstehuis hier met vrijwilligerswerk. En vanmiddag heb ik een gesprek bij de bieb hier, ook voor een aantal middagen in de week. Zo heb ik wat omhanden tot mn werkgever weer werk voor me heeft. Ben benieuwd hoe het gaat bevallen om weer wat werk te doen. Het weekend lekker bij vrienden geweest, weer bijgekletst met iedereen en ik kon het allemaal weer volgen en raakte niet moe!

Nou ja ben altijd nog wel voorzichtig, want het kan zo zijn dat de golfbeweging weer wat naar beneden gaat golven, maar voor nu ben ik erg tevreden.

Fijne dag allemaal!

Hey Joss,



Wat geweldig dat het zo goed met je gaat! Gefeliciteerd. Goed dat je vrijwilligerswerk gaat doen om in het ritme te komen.

He allemaal,



Even een poosje niets laten horen, zag ik net....

Heb het even rustig aan gedaan. Was deze week jarig, op de dag zelf alleen visite gehad van twee zeer welkome mensen. Expliciet naar schoonouders laten benoemen dat we het a.s.zondag pas vieren (anders zouden ega ik en met alleen hen in huis zitten, en dáár heb ik dus echt geen zin in), bleken ze 's morgens op het punt van vertrek richting mijn huis te hebben gestaan, toen ega daar toevallig even aankwam. Ega 's avonds voor de zekerheid nog maar eens heengegaan om duidelijk te maken dat het toch ook echt niet de bedoeling was dat ze 's avonds dan wel zouden komen, en ja hoor, dat stond dus wel op hún planning....

Vraag me toch wel eens af hoe dik een bord voor je hoofd maximaal mag zijn....Zouden daar ook eisen aan verbonden zijn? Maar toch kan ik er nu wel een heel klein beetje om lachen.



Zometeen mag ik weer naar de psycholoog, deze keer met mijn levensverhaal in mijn achterzak. Heb me ingehouden, het zijn maar 3 velletjes..... ; )



@Hiltje:

Ik blijf het ook een burnout noemen hoor. Ga het mezelf niet lastiger maken dan hele gebeuren al is.



@ Joss: Hoe is het gegaan met je vrijwilligerswerk, en hoe is je gesprek in de bieb afgelopen?



Hoe is het verder met iedereen?



Fijn weekend in ieder geval!

Zo ik heb deze week mijn eerste les mindfulness gehad. Het is echt een vorm van meditatie. Kort gezegd train je om je gedachten te focussen op het nu (en dus niet wat je allemaal nog moet). Dat betekent gewoon aandacht voor de dingen die je doet, en we beginnen daar heel klein mee, zoals de eerste hap van de maaltijd heel bewust eten. Eerst bekijken wat je eet, wat voor kleur het heeft, welke structuur, hoe het smaakt, wat valt je op als je het voor het eerst in je leven zou zien en zou moeten eten. Haha de eerste maaltijd die ik had na de les dacht ik er aan toen ik mijn boterhammen al achter elkaar naar binnen had gepropt. Zo moet het dus niet!

De eerste paar keer is het echt wennen en voel je je een beetje opgelaten, maar het went echt. En het geeft rust. Het is eigenlijk best lekker om alleen maar bezig te zijn met die ene hap die je moet eten. Niet naar alles wat er die dag nog moet gebeuren, niet naar de dingen waar je tegenop ziet, niet aan alle angsten die je misschien hebt. Ook iedere dag een training doen van zo'n half uur (de bodyscan noemen ze het) hoor erbij. Dan ga je je lichaam langs en bekijkt hoe dat lichaamsdeel zich op dat moment aanvoelt.

Trouwens tijdens de eerste les viel er iemand in slaap!



Het gaat bij mij best wel goed. Ik mag niet klagen. Vandaag ook een goeie dag op het werk gehad. Echt productief geweest met lastige, maar ook leuke zaken.



Er wordt de laatste tijd maar weinig meer gepost. Gaat het wel goed met iedereen?????

hallo allemaal,



Met mij gaat het weer even slechter. Te druk weekend gehad vorig weekend en deze week was mijn werk ook zwaar. Vandaag zelfs op mijn vrije dag naar het werk gegaan. Had ik nooit moeten doen. Maar voel me altijd zo verantwoordelijk.

Vind het nu heel erg moeilijk te ontspannen en mijn werk los te laten. Was samen met vriend vroeg naar bed gegaan, maar kan de slaap niet vatten. Alles is aan het malen. Zit helemaal in de stress.

Als ik jouw cursus mindfulness so hoor prul, klinkt het heel goed. Want dat is nu precies mijn probleem. Het lijkt in mijn hoofd alsof ik alles tegelijk moet doen. Maar dat is niet zo. Het valt best mee. Maar het is een chaos in mijn hoofd.



he bah! Het ging gewoon zo lekker.

hey fenix,



sorry, had helemaal niet op jou gereageerd. Nog gefeliciteeerd met je verjaardag! Leuk dat je een dag hebt gehad waar jij zin in had.

Komen je schoonouders zo vaak langs? Het lijken mij best traditioneel ingestelde mensen. Of eigenlijk meer gewoonte dieren. Klopt dat?

@ Prulletje:

Klinkt alsof je je ding wel hebt gevonden. Ik persoonlijk word al ongeduldig als ik het lees... Toch denk ik dat het inderdaad wel goed is om eens heel bewust stil te staan bij de dingen die je doet.



@ Liselotte:

Thanks! Ze komen normaal nooit langs hoor, maar op een verjaardag komen hoort natuurlijk wel. Ondanks dat ze gezegd was dat ze pas zondag verwacht werden, wilden ze toch persé op de dag zelf komen, maar daarin werden ze dus 'gestoord', omdat ega toevallig bij hen langskwam. 's Avonds wilden ze dus echter alsnog langskomen.... *zucht*



Balen dat het met jou nu niet zo lekker gaat... Hoop dat je de rust in je hoofd weer een beetje terug kunt vinden!

hey fenix,



Dank. Het gaat gelukkig vandaag wat beter. Ik heb goed over wat dingen nagedacht en merk dat ik echt maandag even wat dingen moet aangeven. Mijn leidinggevende heeft al te kennen gegeven dat ik wat dingen mag afstoten omdat mijn uren te vol zijn. Daar moet ik denk ik maar op in gaan.



wat voor types zijn je schoonouders?



En hoe is het met de rest? Prul, ben je vol gedachten aan het eten .

Fenix, ik heb er ook zeker moeite mee om niet te ongeduldig te worden, maar betrap me er wel op. Zeker dat halfuurtje na het werk dat ik die "bodyscan" doe. Je moet je er echt toe zetten en bedenkt je toch wat je in dat half uur ook had kunnen doen. Vaak denk ik: "ik ben al halverwege", of "we zijn al bij het hoofd, dus het duurt niet zo lang meer". En dat is eigenlijk natuurlijk weer niet de bedoeling. Het zal tijd kosten. Ik denk nu dat het voor mij best wel een beetje gaat werken. Niet afgeleid raken door alle indrukken die je de hele dag van buitenaf krijgt, goed kunnen concentreren en ik hoop vooral niet meer zoveel bezig zijn met alle beren op de weg.



Vervelend Liselotte dat het even wat minder gaat. Bij die cursus zitten wel meer mensen met het doel een minder vol hoofd te krijgen. Bij jou klinkt het ook alsof alle indrukken van je dag blijven hangen in je hoofd, zodat die af en toe overloopt. Maar dat is ook weer niet gek na een druk weekend en tegelijk ook een drukke werkweek. Neem af en toe tijd voor jezelf! Ga lekker in bad liggen en probeer aan andere dingen dan je werk te denken. Het voordeel van die bodyscan is dat je in ieder geval iets hebt om op te focussen. Ik dacht altijd: waar moet ik dan aan gaan denken en nu is dat voor me ingevuld. Ipod op en gaan met die banaan!