Psyche
alle pijlers
Depressietopic - praat mee!
zondag 24 februari 2019 om 22:33
Nogal wat mensen op het forum (en daarbuiten natuurlijk) kampen met depressie.
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
Het leek me daarom een goed idee om een algemeen depressietopic te openen.
Zodat we elkaar kunnen steunen, tips kunnen geven, vragen kunnen stellen. Of gewoon even laten weten hoe je je voelt, delen dat je je klote voelt of dat het juist wat beter gaat.
Ook als je inmiddels hersteld bent van je depressie, of partner/betrokkene bent.
Voel je welkom!
wat naar voor je.
zondag 25 augustus 2019 om 16:47
Ik heb al een hele poos niet meer mee geschreven maar ik zoek toch iets van erkenning. Ik voel me momenteel erg slecht. Mijn psycholoog gaat weg per 1 september en ik krijg gelukkig een (hopelijk) fijne nieuwe ervoor terug. Verder is het dramatisch. Voel me hele dagen somber en verdrietig. Gister naar het strand geweest met mijn vriend en zelfs daar kon ik niet meer van genieten, echt heel erg naar. Mijn sociale leven is verder behoorlijk klein. Ik werk wel, aangepaste tijden. Ik slik ook medicatie, wellicht dat deze weer opgehoogd moet gaan worden, moet dat nog bespreken met mijn psychiater.
zondag 25 augustus 2019 om 22:37
ahh niet leuk..Stofmuis schreef: ↑25-08-2019 15:47Vandaag ontdekte ik dat vier 'vrienden' me geblokkeerd hebben op whatsapp.
Met eentje had ik al geen contact en met twee anderen had ik ruzie, maar toch voelt het als een klap. Alsof iedereen me gewoon laat vallen en me helemaal zat is.
Ik voel me zó ontzettend waardeloos en alleen
maandag 26 augustus 2019 om 01:17
Ik sluit me aan in dit topic. Sinds mijn 12e jaarlijks terugkerende depressies. 25 Jaar later is het gevoel hierover heel erg dubbel. Aan de ene kant kan ik er veel beter mee omgaan, duren mijn depressies inmiddels minder lang en weet ik dat ze ook weer overgaan. Het slaat me niet meer volledig uit mijn veld.
Aan de andere kant zo mismoedig van dat dit mijn hele leven al zo gaat, het elke keer maar weer omhoog krabbelen en dat mijn leven lijkt te bestaan uit naar beneden knallen, omhoog krabbelen, een tijd weer goed en daarna weer naar beneden. Dat geen enkele therapie of medicijn de oplossing hiervoor geeft.
Het ironische is wel dat sinds ik ben gestopt er alles aan te doen en ook tegen mezelf te vechten, ik me uiteindelijk maar gewoon overgeef als ik weer in een depressie beland het wel beter te behappen is. Mijn depressies duren sindsdien minder lang, gaan gelukkig inmiddels ook niet meer gepaard met angsten en paniekaanvallen. Ik doorsta en zorg ondertussen zo goed mogelijk voor mezelf. En voor de rest doe ik zoveel mogelijk wat dan goed voelt. Slapen, wegkruipen, ik doe het gewoon. Het helpt me, want me er tegen verzetten, is een nog vermoeiendere strijd die me niets gebracht heeft de afgelopen 25 jaar. En aangezien ik een hond heb, staat er tegenover dat ik gelukkig toch niet helemaal wegkruip.
Maar pfff, 25 jaar. Ik schrik er gewoon van als ik het zo opschrijf. En dat ik vroeger nog dacht: later wordt dit allemaal beter. Die gedachte heb ik inmiddels wel opgegeven. Ook al hoop ik het natuurlijk nog steeds.
Aan de andere kant zo mismoedig van dat dit mijn hele leven al zo gaat, het elke keer maar weer omhoog krabbelen en dat mijn leven lijkt te bestaan uit naar beneden knallen, omhoog krabbelen, een tijd weer goed en daarna weer naar beneden. Dat geen enkele therapie of medicijn de oplossing hiervoor geeft.
Het ironische is wel dat sinds ik ben gestopt er alles aan te doen en ook tegen mezelf te vechten, ik me uiteindelijk maar gewoon overgeef als ik weer in een depressie beland het wel beter te behappen is. Mijn depressies duren sindsdien minder lang, gaan gelukkig inmiddels ook niet meer gepaard met angsten en paniekaanvallen. Ik doorsta en zorg ondertussen zo goed mogelijk voor mezelf. En voor de rest doe ik zoveel mogelijk wat dan goed voelt. Slapen, wegkruipen, ik doe het gewoon. Het helpt me, want me er tegen verzetten, is een nog vermoeiendere strijd die me niets gebracht heeft de afgelopen 25 jaar. En aangezien ik een hond heb, staat er tegenover dat ik gelukkig toch niet helemaal wegkruip.
Maar pfff, 25 jaar. Ik schrik er gewoon van als ik het zo opschrijf. En dat ik vroeger nog dacht: later wordt dit allemaal beter. Die gedachte heb ik inmiddels wel opgegeven. Ook al hoop ik het natuurlijk nog steeds.
maandag 26 augustus 2019 om 13:20
Moeilijk is dat hè...
Nu moet ik zeggen dat mijn omgeving dat nooit zegt, maar ik denk wel dat sommige mensen er een mening over hebben en ik voel het zelf heel erg.
Vind het ook zo moeilijk dat het vaak wisselt, hoe ik me voel en dat ik continu mijn grenzen af moet bakenen.
Ik doe vrijwilligerswerk en vorige week zat ik er helemaal doorheen dus ik wil even terug in mijn uren, heb ik ook aangegeven, terwijl vandaag ging het wel maar de kans zit er dik in dat dat morgen weer helemaal anders is.
Dus als ik dan een betere dag heb dan voel ik me eigenlijk schuldig dat ik niet meer uren werk... Ik werk 3 dagdelen en ga even terug naar 2 dagdelen. Ik merk gewoon dat ik 3 ook veel vind en dat
ik dan weinig ruimte over houd voor andere dingen omdat ik ook zo schommel in mijn energie.
Het blijft soms lastig...
maandag 26 augustus 2019 om 19:29
voor wie het gevolgd hebben;
Vandaag bij psycholoog, ze wilde mij dus eerst pas verwijzen als basis is afgesloten, want twee dbc kunnen niet naast elkaar, toen zei ik maar ik kan alvast op de wachtlijst. Was ze het wel mee eens uiteindelijk.
Later zei ze ik ga je toch met spoed verwijzen, omdat je twee kindjes heb, een ex die bipolair is en de boel op zn kop zet) na mijn verhaal zei ze, ik ga eerst overleggen met de psych. (en spoed verwijzen werd volgens haar nog steeds een aantal maanden)
ze bleef trouwens heel lang door zeuren over waar ik vandaan had dat het maar acht weken was, en ik had het echt verkeerd, ze ging het navragen die persoon zei; dan zal de website wel niet bijgewerkt zijn:
dit staat op de webitie:
https://www.ggz-delfland.nl/praktische- ... -ggz#Delft
het lijkt mij ook kort maargoed ik zei dat staat er, en het is 1 augustus bijgewerkt..
ben ik dan gek?
kreeg ook te horen dat ik eigenwijs ben en alles 100keer dubbel check voor ik medicatie inneem, en dat ik paniek over dingen waar ik dat niet over hoor te doen..
beetje dubbel allemaal dit.
ze gaat morgen overleggen en ze laat het volgende week pas weten.
Maar mijn minuten zijn wel op, maar ze kan er wel nog iets over heen..
Vandaag bij psycholoog, ze wilde mij dus eerst pas verwijzen als basis is afgesloten, want twee dbc kunnen niet naast elkaar, toen zei ik maar ik kan alvast op de wachtlijst. Was ze het wel mee eens uiteindelijk.
Later zei ze ik ga je toch met spoed verwijzen, omdat je twee kindjes heb, een ex die bipolair is en de boel op zn kop zet) na mijn verhaal zei ze, ik ga eerst overleggen met de psych. (en spoed verwijzen werd volgens haar nog steeds een aantal maanden)
ze bleef trouwens heel lang door zeuren over waar ik vandaan had dat het maar acht weken was, en ik had het echt verkeerd, ze ging het navragen die persoon zei; dan zal de website wel niet bijgewerkt zijn:
dit staat op de webitie:
https://www.ggz-delfland.nl/praktische- ... -ggz#Delft
het lijkt mij ook kort maargoed ik zei dat staat er, en het is 1 augustus bijgewerkt..
ben ik dan gek?
kreeg ook te horen dat ik eigenwijs ben en alles 100keer dubbel check voor ik medicatie inneem, en dat ik paniek over dingen waar ik dat niet over hoor te doen..
beetje dubbel allemaal dit.
ze gaat morgen overleggen en ze laat het volgende week pas weten.
Maar mijn minuten zijn wel op, maar ze kan er wel nog iets over heen..
maandag 26 augustus 2019 om 20:10
Vandaag een verschrikkelijk nare dag, ik voel me zó alleen en in de steek gelaten...
En door te verhuizen maak ik het mezelf wat dat stukje betreft wel lastiger natuurlijk.
Vind het gewoon zo erg dat zogenaamde vrienden je zo hard kunnen laten vallen Alsof ik écht niks ben dus...
Vanochtend ingeschreven bij de huisarts hier, morgen eens even langs gaan. Pfff van mij mag dit echt ophouden, wat voelt dit toch k*t he!?
En door te verhuizen maak ik het mezelf wat dat stukje betreft wel lastiger natuurlijk.
Vind het gewoon zo erg dat zogenaamde vrienden je zo hard kunnen laten vallen
Alsof ik écht niks ben dus...Vanochtend ingeschreven bij de huisarts hier, morgen eens even langs gaan. Pfff van mij mag dit echt ophouden, wat voelt dit toch k*t he!?
Time spent with a cat is never wasted
maandag 26 augustus 2019 om 21:33
sorry even een chaospost maar heb het even heel zwaar. de gesprekken met mn eigen psychologe helpen me normaal gesproken enorm om überhaupt een beetje leefbaar mn dagen door te komen, maar nu is ze er pas over anderhalve week weer en ze is nu minder aanwezig dus ik zie haar dan maar een keer per week, waarvan we allebei weten dat het eigenlijk niet voldoende is voor mij nu maar het is even echt niet mogelijk op een andere manier. vandaag hoorde ik ook dat ik al voor half oktober daar weg moet zijn ivm de verzekering, wat facking kut is omdat ik dan snel afscheid moet gaan nemen wat ik helemaal niet wil en kan. en mn nieuwe behandeling, als ik die ubrhaupt start, begint pas in december. en die afstand is veel en veel te groot. en als ze in mn behandeling niet gaan behandelen voor mn depressie, weet ik eerlijk gezegd niet of het nog wel de moeite waard is om de behandeling te starten. de somberheid is zo ontzettend zwaar en als ik dit hoor, heb ik al helemaal 0 hoop voor de toekomst. dus misschien hoeft het dan allemaal gewoon niet meer van mij. maar alle beslissingen vallen me extreem zwaar en er is teveel chaos en gedoe en mn psychologe is er pas over anderhalve week weer en ik trek dit niet en ik weet niet wat ik moet doen. en het is zo fucking veel te zwaar momenteel.
maandag 26 augustus 2019 om 21:33
Jee wat een verhaal. Hoe vond je dat? Ik zou me daar wel heel naar over voelen. Trek het je niet aan, laat haar maar even werken voor die verwijzing en dan dahaag.. Klinkt me niet als de leukste psycholoog eerlijk gezegd. Hoezo ben je eigenwijs als je wil weten wat je slikt en hoe je behandeling gaat? Lijkt me heel logisch dat je de regie wil houden. Is toch juist goed? Hang in there!girl1986 schreef: ↑26-08-2019 19:29voor wie het gevolgd hebben;
Vandaag bij psycholoog, ze wilde mij dus eerst pas verwijzen als basis is afgesloten, want twee dbc kunnen niet naast elkaar, toen zei ik maar ik kan alvast op de wachtlijst. Was ze het wel mee eens uiteindelijk.
Later zei ze ik ga je toch met spoed verwijzen, omdat je twee kindjes heb, een ex die bipolair is en de boel op zn kop zet) na mijn verhaal zei ze, ik ga eerst overleggen met de psych. (en spoed verwijzen werd volgens haar nog steeds een aantal maanden)
ze bleef trouwens heel lang door zeuren over waar ik vandaan had dat het maar acht weken was, en ik had het echt verkeerd, ze ging het navragen die persoon zei; dan zal de website wel niet bijgewerkt zijn:
dit staat op de webitie:
https://www.ggz-delfland.nl/praktische- ... -ggz#Delft
het lijkt mij ook kort maargoed ik zei dat staat er, en het is 1 augustus bijgewerkt..
ben ik dan gek?
kreeg ook te horen dat ik eigenwijs ben en alles 100keer dubbel check voor ik medicatie inneem, en dat ik paniek over dingen waar ik dat niet over hoor te doen..
beetje dubbel allemaal dit.
ze gaat morgen overleggen en ze laat het volgende week pas weten.
Maar mijn minuten zijn wel op, maar ze kan er wel nog iets over heen..
maandag 26 augustus 2019 om 21:40
@stofmuis, met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig. Heb je natuurlijk niks aan, maar ontzettend klote voor je. Je leert ze wel kennen zo, en dat is niet leuk 
@ wolfmeisje welkom Onze verhalen (+ leeftijden) komen best overeen
@ jemmer,
@ wolfmeisje welkom Onze verhalen (+ leeftijden) komen best overeen
@ jemmer,
anoniem_346206 wijzigde dit bericht op 26-08-2019 21:42
Reden: Nog wat toegevoegd
Reden: Nog wat toegevoegd
10.02% gewijzigd
maandag 26 augustus 2019 om 21:52
@all. Wat lees ik toch veel ellende met hulpverlening hier! Bizar eigenlijk, toch. Heb zelf ook al zeer veel ellende en wachtlijsten mee gemaakt.
Zou toch beter moeten kunnen zou je zeggen. Echt verdrietig om van iedereen te lezen. Ik weet hoe ellendig het is.
Ik hoop toch dat de mensen hier hun plekje gaan vinden. En ik hoop eigenlijk ook dat op de lange termijn er toch dingen gaan veranderen.
Zou toch beter moeten kunnen zou je zeggen. Echt verdrietig om van iedereen te lezen. Ik weet hoe ellendig het is.
Ik hoop toch dat de mensen hier hun plekje gaan vinden. En ik hoop eigenlijk ook dat op de lange termijn er toch dingen gaan veranderen.
maandag 26 augustus 2019 om 22:05
heftig.. ben net pas op het forum dus weet niet de hele voorgeschiedenis, (sorry even geen fut om terug te lezen).. maar heb je medicatie? en eventueel iets om te ontspannen? lastig hoor.. heb je steun van iemand dichtbij?JEMMER schreef: ↑26-08-2019 21:33sorry even een chaospost maar heb het even heel zwaar. de gesprekken met mn eigen psychologe helpen me normaal gesproken enorm om überhaupt een beetje leefbaar mn dagen door te komen, maar nu is ze er pas over anderhalve week weer en ze is nu minder aanwezig dus ik zie haar dan maar een keer per week, waarvan we allebei weten dat het eigenlijk niet voldoende is voor mij nu maar het is even echt niet mogelijk op een andere manier. vandaag hoorde ik ook dat ik al voor half oktober daar weg moet zijn ivm de verzekering, wat facking kut is omdat ik dan snel afscheid moet gaan nemen wat ik helemaal niet wil en kan. en mn nieuwe behandeling, als ik die ubrhaupt start, begint pas in december. en die afstand is veel en veel te groot. en als ze in mn behandeling niet gaan behandelen voor mn depressie, weet ik eerlijk gezegd niet of het nog wel de moeite waard is om de behandeling te starten. de somberheid is zo ontzettend zwaar en als ik dit hoor, heb ik al helemaal 0 hoop voor de toekomst. dus misschien hoeft het dan allemaal gewoon niet meer van mij. maar alle beslissingen vallen me extreem zwaar en er is teveel chaos en gedoe en mn psychologe is er pas over anderhalve week weer en ik trek dit niet en ik weet niet wat ik moet doen. en het is zo fucking veel te zwaar momenteel.
verder gewoon even een knuffel voor jou
maandag 26 augustus 2019 om 22:07
waar ben je gaan wonen stofmuis? hopelijk een leuke huisarts getroffenStofmuis schreef: ↑26-08-2019 20:10Vandaag een verschrikkelijk nare dag, ik voel me zó alleen en in de steek gelaten...
En door te verhuizen maak ik het mezelf wat dat stukje betreft wel lastiger natuurlijk.
Vind het gewoon zo erg dat zogenaamde vrienden je zo hard kunnen laten vallen
Vanochtend ingeschreven bij de huisarts hier, morgen eens even langs gaan. Pfff van mij mag dit echt ophouden, wat voelt dit toch k*t he!?
maandag 26 augustus 2019 om 22:48
Wachtlijsten, drama inderdaad. Vorig jaar aangemeld bij traumacentrum. Kreeg te horen dat wachtlijst 2 jaar was. Na recent contact bleek er sinds vorig jaar al een aanmeldstop te zijn, aangezien de wachtlijsten 3 jaar zijn.. Ten eerste: bedankt dat me dat na een jaar pas verteld wordt, ten tweede: 3 (!) jaar?
Te erg. Mijn hulpvraag is godzijdank niet dringend en oké mijn trauma’s juichen stiekem heel hard dat ze nog lekker veilig achter het deurtje mogen blijven, maar het is van de zotte.
Te erg. Mijn hulpvraag is godzijdank niet dringend en oké mijn trauma’s juichen stiekem heel hard dat ze nog lekker veilig achter het deurtje mogen blijven, maar het is van de zotte.
maandag 26 augustus 2019 om 23:11
@girl1986, ik heb heel erg zitten twijfelen om dit berichtje te schrijven omdat ik je niet wil ontmoedigen..
Ik zit zelf ook bij ggz delfland en afhankelijk waar je voor word aangemd zijn de wachtlijsten lang, of met mazzel korter.
Ik hoor regelmatig in de wachtkamer personeel zich iig er hard voor maken mensen zo snel mogelijk een intake te laten krijgen, maar ook daarvan heb ik wel eens horen vallen dat +8 weken volgens mij? Dus die spoed aanmelding is nooit mis...
Verder voor iedereen die nieuw is welkom!
Ik ben weer een klein beetje uit de leesstand.
Afgelopen weken enorm zwaar gehad met als klapper een crisis.. de grip op de werkelijkheid was helemaal weg en op het dieptepunt leek het net alsof er een schakelaar omging en ik uit de waas kwam... ben er na 1,5 nog helemaal van de slag van en dood moe.
Vond het zo eng, voelde me zo onveilig..
Ik voel me zo wanhopig, is dit mijn toekomst? Moet ik me echt iedere keer overnieuw uit dat diepe dal trekken om er weer net zo keihard erin te donderen...
Ik zit zelf ook bij ggz delfland en afhankelijk waar je voor word aangemd zijn de wachtlijsten lang, of met mazzel korter.
Ik hoor regelmatig in de wachtkamer personeel zich iig er hard voor maken mensen zo snel mogelijk een intake te laten krijgen, maar ook daarvan heb ik wel eens horen vallen dat +8 weken volgens mij? Dus die spoed aanmelding is nooit mis...
Verder voor iedereen die nieuw is welkom!
Ik ben weer een klein beetje uit de leesstand.
Afgelopen weken enorm zwaar gehad met als klapper een crisis.. de grip op de werkelijkheid was helemaal weg en op het dieptepunt leek het net alsof er een schakelaar omging en ik uit de waas kwam... ben er na 1,5 nog helemaal van de slag van en dood moe.
Vond het zo eng, voelde me zo onveilig..
Ik voel me zo wanhopig, is dit mijn toekomst? Moet ik me echt iedere keer overnieuw uit dat diepe dal trekken om er weer net zo keihard erin te donderen...
-
maandag 26 augustus 2019 om 23:17
Heb alles meegelezen. Welkom aan de nieuwe schrijfsters.
Wolfmeisje,
Wow das helemaal bizar! Wie was je doorverwijzer, kun je daar nog wat voor elkaar krijgen?
Op de andere hoop ik morgen te kunnen reageren.
Ik ben een paar weken geleden begonnen bij een vereniging. Volgend jaar wil ik daar wat gaan doen en er waren meer nieuwe mensen. Om te kijken hoe mensen met situaties om gaan en ook om ons alvast wat te doen te geven moesten we per tweetal gaan samen werken.
Al weken lang gaat het stroef met de ander van mijn tweetal. Afspraken afzeggen, niet meenemen wat we afgesproken hebben, bepaalde dingen die ze uit het hoofd moest leren niet geleerd hebben en vanavond was ze er gewoonweg niet zonder mij dit verteld te hebben.
Ik gesproken met 2 andere nieuwe mensen over deze situatie en hun raadde aan om te spreken met de voorzitter erover.
En dat heb ik gedaan. Het zweet stond in mijn handen, ik zat te trillen, alles in mij gilde: Jij verraad haar, je stelt je weer eens aan, joh wat doe je lastig, je zet jezelf voor schut, je bakt er toch niks van dus waarom al die moeite doen, dit is wat je verdiend enz enz.
Maar ik heb mijn verhaal gedaan en met resultaat! Ik krijg een ander persoon als tweetal.
Nu zit ik nogal hyper op de bank. Ach ieder ander zou dit al 3 repetities geleden gemeld hebben maar ik ben zo gewoonweg niet.
Wolfmeisje,
Wow das helemaal bizar! Wie was je doorverwijzer, kun je daar nog wat voor elkaar krijgen?
Op de andere hoop ik morgen te kunnen reageren.
Ik ben een paar weken geleden begonnen bij een vereniging. Volgend jaar wil ik daar wat gaan doen en er waren meer nieuwe mensen. Om te kijken hoe mensen met situaties om gaan en ook om ons alvast wat te doen te geven moesten we per tweetal gaan samen werken.
Al weken lang gaat het stroef met de ander van mijn tweetal. Afspraken afzeggen, niet meenemen wat we afgesproken hebben, bepaalde dingen die ze uit het hoofd moest leren niet geleerd hebben en vanavond was ze er gewoonweg niet zonder mij dit verteld te hebben.
Ik gesproken met 2 andere nieuwe mensen over deze situatie en hun raadde aan om te spreken met de voorzitter erover.
En dat heb ik gedaan. Het zweet stond in mijn handen, ik zat te trillen, alles in mij gilde: Jij verraad haar, je stelt je weer eens aan, joh wat doe je lastig, je zet jezelf voor schut, je bakt er toch niks van dus waarom al die moeite doen, dit is wat je verdiend enz enz.
Maar ik heb mijn verhaal gedaan en met resultaat! Ik krijg een ander persoon als tweetal.
Nu zit ik nogal hyper op de bank. Ach ieder ander zou dit al 3 repetities geleden gemeld hebben maar ik ben zo gewoonweg niet.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
maandag 26 augustus 2019 om 23:41
Huisarts was doorverwijzer, op eigen verzoek. Ik krijg zsm bericht of ik alsnog op de wachtlijst gezet kan worden, aangezien ik zwart op wit heb staan dat vorig jaar mijn aanmelding nog verwerkt zou worden en er een wachtlijst was van 2 jaar. Ik ga daar op aandringen, anders contact ik inderdaad mijn huisarts weer om te kijken of hij nog wat extra zoden aan de dijk kan zetten.
Mijn klachten zijn niet dringend, ik leef er al mijn hele leven mee, dus wachten vind ik niet erg. 2 Jaar vind ik al lang, maar vorig jaar heb ik dat overbrugd met tijdelijke andere hulp. 3 Jaar en dan mogelijk dus ook pas aanmelding als de aanmeldstop voorbij is, is me te gortig. Heb eindelijk de moed verzameld om mijn trauma’s nu eens aan te pakken, heb na oneindig veel therapieën alleen nog vertrouwen in dit traumacentrum, omdat zij gespecialiseerd zijn in complex trauma. Maar jemig, dit ontmoedigt werkelijk aan alle kanten.
dinsdag 27 augustus 2019 om 00:27
Heuy, ik zou in het weekend even updaten maar dat is er helemaal bij in geschoten. En aangezien ik toch niet kan slapen, en met thee aan tafel zit, bij deze dan maar.
AD lijkt meer te gaan werken, ik heb ontbijten al meer dan 2 weken bijna al volgehouden. Ik ga morgen op vakantie(denk mede de reden waarom ik niet kan slapen) en vrijdag ga ik mijn kitten ophalen.
Vrijdag ook laatste afspraak met spv-er, en volgende week wss dan met de nieuwe.
Qua depressieve gedachten gaat het op en neer, wel gisteren en vandaag over zeer diepe trauma's kunnen praten waar ik nog nooit over heb gepraat. Het er over praten rakelt het wel weer op, maar ik vind het aan de andere kant ook 'fijn' dat mijn hoofd het veilig genoeg acht om er over te praten.
AD lijkt meer te gaan werken, ik heb ontbijten al meer dan 2 weken bijna al volgehouden. Ik ga morgen op vakantie(denk mede de reden waarom ik niet kan slapen) en vrijdag ga ik mijn kitten ophalen.
Vrijdag ook laatste afspraak met spv-er, en volgende week wss dan met de nieuwe.
Qua depressieve gedachten gaat het op en neer, wel gisteren en vandaag over zeer diepe trauma's kunnen praten waar ik nog nooit over heb gepraat. Het er over praten rakelt het wel weer op, maar ik vind het aan de andere kant ook 'fijn' dat mijn hoofd het veilig genoeg acht om er over te praten.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
