Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
vrijdag 5 september 2025 om 13:56
ID, alsof dat lukt; volkomen overprikkeld lessen geven, geen steun hebben (die wél standard practice is bij deze vorm van onderwijs) , dan thuis komen, moeten ontprikkelen terwijl er nog geen oplossing is voor de lessituatie en het laat op de dag is. Het hele lijfsysteem is van de rel door de overload aan stress (los van trauma in lijf die ook nog getriggerd kan worden) en dan moest je maar gewoon 'het van je af laten glijden'???
Jammer dat je nu klinkt alsof jijzelf daarim gefaald zou hebben. Ik vind het niet vreemd dat je hoofd en lijf zo reageert. Integendeel zelfs.
Jammer dat je nu klinkt alsof jijzelf daarim gefaald zou hebben. Ik vind het niet vreemd dat je hoofd en lijf zo reageert. Integendeel zelfs.
vrijdag 5 september 2025 om 14:40
Lucy, zou ik ook het engste vinden denk ik.
Erachter komen wat de ander echt vindt/denkt, en zelf eerlijk zijn... Wat een uitdaging.
Ben je al geweest? Anders toitoitoi.
Hanke, wat heb je het voor jezelf duidelijk en kan je het goed verwoorden. Helaas maakt dat niet dat het dan makkelijk is. Hopelijk zorgt het begrip er wel voor dat je mild kan zijn naar jezelf deze weken en je verwachtingen aan kan passen.
Dus wat meer rust inbouwen, en zorgen voor wat extra porties liefde of steun.
Lastig te doorbreken spiraal Griebus. Hoewel het herkennen van de pester al wel een belangrijke stap is denk ik.
Zorgt de stresss ook voor weinig slaap? Want die twee zijn zo 'n vicieuze cirkel samen!
Ik moet die echt doorbreken met slaap, anders blijft het bergafwaarts cirkelen.
Kan jij inzetten op meer/betere slaap?
Ik gun je ook een stuk minder stress, maar als ik het me goed herinner is dat behoorlijk lastig.
Schrijf je van je af als je daar behoefte aan hebt?!
Diva, lekker aan het schrijven zeg! Wat doet dat met jou?
Blog zou ik alleen doen als iedereen in je omgeving het mag weten en je er oke mee bent om commentaar te krijgen.
Kwetsbaar opstellen is mooi, maar helaas kan niet iedereen daar goed mee omgaan.
Je hebt zo ontzettend hard gewerkt en veel bereikt afgelopen jaren. Ik hoop dat het je lukt om dat komende weken in te zetten/toe te passen en je erdoor te slaan!
Erachter komen wat de ander echt vindt/denkt, en zelf eerlijk zijn... Wat een uitdaging.
Ben je al geweest? Anders toitoitoi.
Hanke, wat heb je het voor jezelf duidelijk en kan je het goed verwoorden. Helaas maakt dat niet dat het dan makkelijk is. Hopelijk zorgt het begrip er wel voor dat je mild kan zijn naar jezelf deze weken en je verwachtingen aan kan passen.
Dus wat meer rust inbouwen, en zorgen voor wat extra porties liefde of steun.
Lastig te doorbreken spiraal Griebus. Hoewel het herkennen van de pester al wel een belangrijke stap is denk ik.
Zorgt de stresss ook voor weinig slaap? Want die twee zijn zo 'n vicieuze cirkel samen!
Ik moet die echt doorbreken met slaap, anders blijft het bergafwaarts cirkelen.
Kan jij inzetten op meer/betere slaap?
Ik gun je ook een stuk minder stress, maar als ik het me goed herinner is dat behoorlijk lastig.
Schrijf je van je af als je daar behoefte aan hebt?!
Diva, lekker aan het schrijven zeg! Wat doet dat met jou?
Blog zou ik alleen doen als iedereen in je omgeving het mag weten en je er oke mee bent om commentaar te krijgen.
Kwetsbaar opstellen is mooi, maar helaas kan niet iedereen daar goed mee omgaan.
Je hebt zo ontzettend hard gewerkt en veel bereikt afgelopen jaren. Ik hoop dat het je lukt om dat komende weken in te zetten/toe te passen en je erdoor te slaan!
vrijdag 5 september 2025 om 17:11
Dankjewel voor je begrip Hanke.
Het was ook wel makkelijk gezegd door haar vond ik. Ik heb vandaag een andere collega geappt of zij mij kan helpen met deze groep. Zij heeft een gedeelte van de groep vorig schooljaar gehad. En een vrijwilliger zou erg welkom zijn. Ik ben echt wel wat gewend, maar de meeste groepen zijn deze periode bijna niet normaal te draaien. En dan lijkt het net alsof ik het niet kan (oké, klassenmanagement is niet mijn sterkste punt en dat is gelukkig/normaal bij deze doelgroep ook minder aan de orde dan in regulier onderwijs) en wordt er inderdaad vanalles getriggerd. Ik weet ook niet hoe ik thuis gekomen ben, ik was er opeens...
'Gelukkig' vanmiddag bij hapto geweest zodat ik aan specifiek deze situatie kon werken. Zij helemaal 'blij' dat ik irritatie voelde zodat we van daaruit verder konden. (Normaal zit ik vrijwel standaard in vlucht- of freezemodus.) Het loodzware rotsblok van vannacht op m'n borst en maag is nu wat lichter. (Weer) geoefend met m'n benen voelen en met het verschil tussen iets zeggen terwijl ik mezelf voel en mezelf niet voel. Hoe dat op de ander over komt.
Maandag heb ik die groep weer en ik zie er nu al tegenop.
Avo, ik heb altijd geschreven, maar die blog lag al lange tijd stil. Met normale onderwerpen 'promoot' ik die nog wel eens via social media, maar ik durf het nu echt niet. Alleen abonnees, waaronder wat familieleden, hebben hem nu gelezen. Het is 'grappig', het gaat er juist over dat ik me niet kwetsbaar durf op te stellen, terwijl ik dat eigenlijk juíst doe.
Die gedichten zijn nieuw, tenminste over de pestperiode en mijn gevoel daarbij. Voorlopig veilig op mijn telefoon, zodat ik ze af en toe nog eens kan lezen. En aanvullen. Het is iets, een begin. Voor delen is het echt nog veel te vroeg.
Het was ook wel makkelijk gezegd door haar vond ik. Ik heb vandaag een andere collega geappt of zij mij kan helpen met deze groep. Zij heeft een gedeelte van de groep vorig schooljaar gehad. En een vrijwilliger zou erg welkom zijn. Ik ben echt wel wat gewend, maar de meeste groepen zijn deze periode bijna niet normaal te draaien. En dan lijkt het net alsof ik het niet kan (oké, klassenmanagement is niet mijn sterkste punt en dat is gelukkig/normaal bij deze doelgroep ook minder aan de orde dan in regulier onderwijs) en wordt er inderdaad vanalles getriggerd. Ik weet ook niet hoe ik thuis gekomen ben, ik was er opeens...
'Gelukkig' vanmiddag bij hapto geweest zodat ik aan specifiek deze situatie kon werken. Zij helemaal 'blij' dat ik irritatie voelde zodat we van daaruit verder konden. (Normaal zit ik vrijwel standaard in vlucht- of freezemodus.) Het loodzware rotsblok van vannacht op m'n borst en maag is nu wat lichter. (Weer) geoefend met m'n benen voelen en met het verschil tussen iets zeggen terwijl ik mezelf voel en mezelf niet voel. Hoe dat op de ander over komt.
Maandag heb ik die groep weer en ik zie er nu al tegenop.
Avo, ik heb altijd geschreven, maar die blog lag al lange tijd stil. Met normale onderwerpen 'promoot' ik die nog wel eens via social media, maar ik durf het nu echt niet. Alleen abonnees, waaronder wat familieleden, hebben hem nu gelezen. Het is 'grappig', het gaat er juist over dat ik me niet kwetsbaar durf op te stellen, terwijl ik dat eigenlijk juíst doe.
Die gedichten zijn nieuw, tenminste over de pestperiode en mijn gevoel daarbij. Voorlopig veilig op mijn telefoon, zodat ik ze af en toe nog eens kan lezen. En aanvullen. Het is iets, een begin. Voor delen is het echt nog veel te vroeg.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 5 september 2025 om 21:29
Ik ben net thuis.
Kind had gevraagd of er een paar vrienden mochten komen om in de tuin in te drinken voor een feest waar ze heen gaan vanavond.
Kom ik net thuis, zitten er 40 pubers in mijn tuin en huis
. Hebben hier onze eigen mini project x joh....
Maar goed. Los daarvan:
Systeemtherapeut was fijne vrouw. Man en ik hebben beide rustig onze visie kunnen delen. Vandaag was echt intake. Vanaf volgende keer meer aan de bak. En vandaag vooral over meis gepraat en onze verschillende visie op haar problematiek.
Diva: ik weet het niet of het bang is om te incasseren. Meer de angst écht te ontdekken wat iemand van je vindt. En me kwetsbaar op te moeten stellen. En dst daar dan iets van gevonden wordt.
Daarna naar psych. Emdr gekregen, wat op zich al behoorlijk heftig is met mijn aandoening. (Probeer met een evenwichtstoornis eens constant van links naar rechts en andersom te kijken...) Kwam een hoop naar boven tijdens de emdr. Nog nagepraat, en zonder dat ik de term bij psych heb laten vallen, kwam ze met de vraag of ik wel eens nagedacht heb over of mijn moeder narcisme heeft. De eerste therapeut ooit die dit in de mond neemt. Het voelt als erkenning.
(Bij gedragstherapeut werd het gebagetalisseerd en gezegd dat mijn moeder ook vooral.op zoek is naar erkenning. Wat ook wel zo is. Maar... nouja.)
Kind had gevraagd of er een paar vrienden mochten komen om in de tuin in te drinken voor een feest waar ze heen gaan vanavond.
Kom ik net thuis, zitten er 40 pubers in mijn tuin en huis
. Hebben hier onze eigen mini project x joh.... Maar goed. Los daarvan:
Systeemtherapeut was fijne vrouw. Man en ik hebben beide rustig onze visie kunnen delen. Vandaag was echt intake. Vanaf volgende keer meer aan de bak. En vandaag vooral over meis gepraat en onze verschillende visie op haar problematiek.
Diva: ik weet het niet of het bang is om te incasseren. Meer de angst écht te ontdekken wat iemand van je vindt. En me kwetsbaar op te moeten stellen. En dst daar dan iets van gevonden wordt.
Daarna naar psych. Emdr gekregen, wat op zich al behoorlijk heftig is met mijn aandoening. (Probeer met een evenwichtstoornis eens constant van links naar rechts en andersom te kijken...) Kwam een hoop naar boven tijdens de emdr. Nog nagepraat, en zonder dat ik de term bij psych heb laten vallen, kwam ze met de vraag of ik wel eens nagedacht heb over of mijn moeder narcisme heeft. De eerste therapeut ooit die dit in de mond neemt. Het voelt als erkenning.
(Bij gedragstherapeut werd het gebagetalisseerd en gezegd dat mijn moeder ook vooral.op zoek is naar erkenning. Wat ook wel zo is. Maar... nouja.)
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
vrijdag 5 september 2025 om 21:50
vrijdag 5 september 2025 om 22:30
Er was een groep die zichzelf had uitgenodigd. Net nadat ik thuis kwam hoorde ik haar in de tuin roepen: mijn moeder is thuis en wil dat jullie vertrekken!
Mooi, daarvoor mag ik altijd misbruikt worden. En ze zijn ook vertrokken.
En meis en haar vriendinnen zijn ondertussen ook vertrokken. Man is nu de tuin aan het opruimen. Wat mij betreft zou ze dat morgen zelf mogen doen. Hij is te lief
.
Diva, zie je het nog wel zitten met deze groep aankomend schooljaar? Of is het reden om op te gaan zien tegen je werk?
Mooi, daarvoor mag ik altijd misbruikt worden. En ze zijn ook vertrokken.
En meis en haar vriendinnen zijn ondertussen ook vertrokken. Man is nu de tuin aan het opruimen. Wat mij betreft zou ze dat morgen zelf mogen doen. Hij is te lief
.Diva, zie je het nog wel zitten met deze groep aankomend schooljaar? Of is het reden om op te gaan zien tegen je werk?
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
vrijdag 5 september 2025 om 23:17
. 
vrijdag 5 september 2025 om 23:43
Lucy: heb je thuis wel wat rust kunnen nemen nadat alle pubers vertrokken waren? Heftige dag voor jou vandaag. Fijn dat je ook erkenning voelde.
Wat die groep betreft: ik heb nog hoop dat ik het enigszins op de rit ga krijgen met tips van collega's. Het probleem is vooral dat er teveel tempoverschillen zijn. Die groep is een samenstelling van de (hele fijne, serieuze en gemotiveerde) groep die ik al vanaf februari heb en mensen die de voortgangstoetsen niet gehaald hebben (sommigen al voor de 2e of 3e keer niet, ik schrok van het lage niveau), aangevuld met nieuwe instroom. En één jongeman die ik al eerder in de groep heb gehad en in dat andere niveau ook storend gedrag vertoonde. Totaal niet gemotiveerd, hij komt daar alleen omdat het moet (inburgering). Zo zijn er meer, maar die mensen zijn nog tenminste rustig.
Het rotsblok is minder maar ik voel me er nog niet goed bij. Ik heb het gevoel dat ik de mensen uit mijn oude groep te kort doe. En dat ik het maar allemaal moet kunnen als docent. Ben bang voor commentaar uit de groep, wat nu nog meevalt, behalve dat sommigen aangaven last van die betreffende jongeman te hebben.
Kijken of ik het in het weekend een beetje van me af kan zetten. Het is gewoon niet fijn zo. De andere groep op maandag is ook al bewerkelijk (veel lesvoorbereiding) en veel georganiseer en dan maar hopen dat het differentiëren goed uitpakt. Daar zitten ook een paar erg ongemotiveerde jongemannen in en ook erg langzaamlerenden. Maar daar spreekt de groep elkaar ook aan op gedrag dat niet door de beugel kan. Gisteren zei niemand wat, maar ik zag ze wel kijken en het is ook mijn taak, maar zo moeilijk als je van nature eigenlijk conflictvermijdend bent.
Wat die groep betreft: ik heb nog hoop dat ik het enigszins op de rit ga krijgen met tips van collega's. Het probleem is vooral dat er teveel tempoverschillen zijn. Die groep is een samenstelling van de (hele fijne, serieuze en gemotiveerde) groep die ik al vanaf februari heb en mensen die de voortgangstoetsen niet gehaald hebben (sommigen al voor de 2e of 3e keer niet, ik schrok van het lage niveau), aangevuld met nieuwe instroom. En één jongeman die ik al eerder in de groep heb gehad en in dat andere niveau ook storend gedrag vertoonde. Totaal niet gemotiveerd, hij komt daar alleen omdat het moet (inburgering). Zo zijn er meer, maar die mensen zijn nog tenminste rustig.
Het rotsblok is minder maar ik voel me er nog niet goed bij. Ik heb het gevoel dat ik de mensen uit mijn oude groep te kort doe. En dat ik het maar allemaal moet kunnen als docent. Ben bang voor commentaar uit de groep, wat nu nog meevalt, behalve dat sommigen aangaven last van die betreffende jongeman te hebben.
Kijken of ik het in het weekend een beetje van me af kan zetten. Het is gewoon niet fijn zo. De andere groep op maandag is ook al bewerkelijk (veel lesvoorbereiding) en veel georganiseer en dan maar hopen dat het differentiëren goed uitpakt. Daar zitten ook een paar erg ongemotiveerde jongemannen in en ook erg langzaamlerenden. Maar daar spreekt de groep elkaar ook aan op gedrag dat niet door de beugel kan. Gisteren zei niemand wat, maar ik zag ze wel kijken en het is ook mijn taak, maar zo moeilijk als je van nature eigenlijk conflictvermijdend bent.
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 06-09-2025 18:51
2.59% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 6 september 2025 om 08:15
Diva heb je de ruimte (bij jezelf) om het gesprek aan te gaan met degene die storend gedrag vertoont?
Als hij er alleen is omdat het moet en hij wil echt niet, wat maakt dat hij niet wil? En wat maakt hem storend? Wat zou je van hem willen zien?
Besef dat stil meedoen misschien niet in zijn mogelijkheden ligt. Het is bij volwassenen immers niet anders dan bij kinderen er zit meestal iets achter het gedrag. Probeer tot een afspraak te komen waardoor jij (en daarmee de groep!) minder last van hem hebt zonder de zondebok van hem te maken.
Geen garanties maar met bovenstaande krijg ik veel gedoe uit groepen onder controle zonder conflict (want dat trek ik ook erg slecht).
Succes en sterkte, want dit soort dingen vreten energie
Als hij er alleen is omdat het moet en hij wil echt niet, wat maakt dat hij niet wil? En wat maakt hem storend? Wat zou je van hem willen zien?
Besef dat stil meedoen misschien niet in zijn mogelijkheden ligt. Het is bij volwassenen immers niet anders dan bij kinderen er zit meestal iets achter het gedrag. Probeer tot een afspraak te komen waardoor jij (en daarmee de groep!) minder last van hem hebt zonder de zondebok van hem te maken.
Geen garanties maar met bovenstaande krijg ik veel gedoe uit groepen onder controle zonder conflict (want dat trek ik ook erg slecht).
Succes en sterkte, want dit soort dingen vreten energie
zaterdag 6 september 2025 om 09:46
Diva, weet je nog eind van vorig schooljaar? Dat je bepakt en bezakt naar huis ging, vol cadeautjes en complimenten? Dat je zelf constateerde dat je toch echt iets goed doet?
We moesten je helpen herinneren als je weer eens aan jezelf twijfelt. Misschien is dit wel het moment
Ook al voelt het nog als heel erg wennen aan de groep, je kan dit. Je bent hier goed in, ookal kost het begin van het schooljaar veel energie, en lijkt het variëren tussen alle verschillende niveau's me pittig.
Hou maandag maar in gedachte hoe blij de vorige groepen met je waren, en dat je het dus goed doet, en vooral moet blijven doen wat je altijd doet. Met de extra tips van je collega komt het vast goed!
We moesten je helpen herinneren als je weer eens aan jezelf twijfelt. Misschien is dit wel het moment
Ook al voelt het nog als heel erg wennen aan de groep, je kan dit. Je bent hier goed in, ookal kost het begin van het schooljaar veel energie, en lijkt het variëren tussen alle verschillende niveau's me pittig.
Hou maandag maar in gedachte hoe blij de vorige groepen met je waren, en dat je het dus goed doet, en vooral moet blijven doen wat je altijd doet. Met de extra tips van je collega komt het vast goed!
zaterdag 6 september 2025 om 09:49
Lucy, dat is een bijzondere verrassing, zoveel pubers in de tuin 
Fijn dat meis het schooljaar zo goed gestart is, hebben jullie met elkaar toch maar goed gedaan!
Spannend, de start van relatietherapie. Hebben wij ook gehad, en was spannend en confronterend, maar heeft ook wel goed geholpen om elkaars perspectief te zien zonder steeds zelf in de verdediging te schieten.
Avo, waneer heb je het volgende deel van de intake?
Heel knap dat je nog twee peuten gemaild hebt!
Fijn dat meis het schooljaar zo goed gestart is, hebben jullie met elkaar toch maar goed gedaan!
Spannend, de start van relatietherapie. Hebben wij ook gehad, en was spannend en confronterend, maar heeft ook wel goed geholpen om elkaars perspectief te zien zonder steeds zelf in de verdediging te schieten.
Avo, waneer heb je het volgende deel van de intake?
Heel knap dat je nog twee peuten gemaild hebt!
zaterdag 6 september 2025 om 11:28
Lieve Selune,
Je kind op kamers is voor iedereen een grote stap, maar voor jou extra extra. Ik wil alleen wel benadrukken dat je nut niet weg is. Zoon belt me regelmatig voor advies, of om even te sparren. Je band wordt anders: meer gelijkwaardig. Als ze op kamers gaan komt er weer een grote stap naar volwassenheid. En dat is niet een stap naar "ouders worden overbodig". Maar een stap naar interessante gesprekken, naar mam nog even bellen voor dat ene recept, of uithuilen omdat de motivatie ver te zoeken is, of omdat het begin en nog geen draai gevonden ook eenzaamheid kan brengen, of irritatie over bloedirritante huisgenoten.
Je hebt gewoon een kind naar zelfstandigheid begeleid. Met genoeg vertrouwen om aan de andere kant van het land te gaan studeren en op kamers te gaa . Chapeau!
Je hebt het goed gedaan Selune, en jullie vinden samen je draai en jullie verstandhouding als moeder en jong-volwassene met een eigen leven
Je kind op kamers is voor iedereen een grote stap, maar voor jou extra extra. Ik wil alleen wel benadrukken dat je nut niet weg is. Zoon belt me regelmatig voor advies, of om even te sparren. Je band wordt anders: meer gelijkwaardig. Als ze op kamers gaan komt er weer een grote stap naar volwassenheid. En dat is niet een stap naar "ouders worden overbodig". Maar een stap naar interessante gesprekken, naar mam nog even bellen voor dat ene recept, of uithuilen omdat de motivatie ver te zoeken is, of omdat het begin en nog geen draai gevonden ook eenzaamheid kan brengen, of irritatie over bloedirritante huisgenoten.
Je hebt gewoon een kind naar zelfstandigheid begeleid. Met genoeg vertrouwen om aan de andere kant van het land te gaan studeren en op kamers te gaa . Chapeau!
Je hebt het goed gedaan Selune, en jullie vinden samen je draai en jullie verstandhouding als moeder en jong-volwassene met een eigen leven
You'll never feel ready cause ready is not a feeling, it is a decision.
zaterdag 6 september 2025 om 17:28
Dat geldt voor mij ook Selune. Ik mis je als je hier langere tijd niet bent, en waardeer jouw perspectief en je vermogen om dat te verwoorden ontzettend. Waar je kan draag je bij om het leven van de anderen hier makkelijker te maken.
Daarnaast wil ik je mijn perspectief meegeven, als dochter van een moeder die me veel belast heeft, maar waar ik ook een hele hechte band mee had. Helaas is ze al bijna 10 jaar geleden overleden, en ik mis haar nog steeds. Het is niet dat ik mijn leven niet kan leiden zonder haar, maar het was nog zoveel fijner geweest als ze er nog was. Ik mis vooral de kleine dingen. Even vragen waar ze altijd haar theedoeken koopt, omdat die van mij altijd stuk gaan. Even horen dat ik op de goede weg ben, en niet hoef te twijfelen. Even vertellen dat ik zon leuk boek heb gevonden, en denk dat zij het ook heel leuk zou vinden. Ik ben gaan reizen toen ik 20 was, en ben een half jaar weg geweest. Ze vond het vreselijk, maar heeft dat nooit gezegd. Ze heeft me blij uitgezwaaid. Ik heb elke week gebeld om 7 uur 's ochtends (was voor de mobiele telefoon), en ze zat er klaar voor. Ik kon dat doen door de sterke basis die, voornamelijk mijn moeder, me mee heeft gegeven. Ik durfde dat te doen omdat ik wist dat er thuis een vangnet was van vertrouwde ouders, waarvan ik (onbewust) wist dat ik daar altijd op kon terugvallen. Voor een vraag over hoe ik een rekening moest betalen, of een levensbepalende keuze over mijn studie.
Ja, ze worden zelfstandig, en je rol als ouder veranderd. Je zal misschien minder (frequent/intensief) contact hebben. Maar weet dat je er altijd toe doet. Dat juist het weten dát je er bent er voor zorgt dat ze onbezorgd hun leven kunnen leiden.
Daarnaast wil ik je mijn perspectief meegeven, als dochter van een moeder die me veel belast heeft, maar waar ik ook een hele hechte band mee had. Helaas is ze al bijna 10 jaar geleden overleden, en ik mis haar nog steeds. Het is niet dat ik mijn leven niet kan leiden zonder haar, maar het was nog zoveel fijner geweest als ze er nog was. Ik mis vooral de kleine dingen. Even vragen waar ze altijd haar theedoeken koopt, omdat die van mij altijd stuk gaan. Even horen dat ik op de goede weg ben, en niet hoef te twijfelen. Even vertellen dat ik zon leuk boek heb gevonden, en denk dat zij het ook heel leuk zou vinden. Ik ben gaan reizen toen ik 20 was, en ben een half jaar weg geweest. Ze vond het vreselijk, maar heeft dat nooit gezegd. Ze heeft me blij uitgezwaaid. Ik heb elke week gebeld om 7 uur 's ochtends (was voor de mobiele telefoon), en ze zat er klaar voor. Ik kon dat doen door de sterke basis die, voornamelijk mijn moeder, me mee heeft gegeven. Ik durfde dat te doen omdat ik wist dat er thuis een vangnet was van vertrouwde ouders, waarvan ik (onbewust) wist dat ik daar altijd op kon terugvallen. Voor een vraag over hoe ik een rekening moest betalen, of een levensbepalende keuze over mijn studie.
Ja, ze worden zelfstandig, en je rol als ouder veranderd. Je zal misschien minder (frequent/intensief) contact hebben. Maar weet dat je er altijd toe doet. Dat juist het weten dát je er bent er voor zorgt dat ze onbezorgd hun leven kunnen leiden.
zaterdag 6 september 2025 om 17:51
Selune, wat een mooie stap voor kind en wat moeilijk voor jou.
Nodig zijn krijgt nu een andere invulling. Niet meer primair helpen overleven, maar meer op de achtergrond: beschikbaar zijn terwijl kind zelf de wereld intrekt. Sec gezien kunnen ze bijna zonder je. Dat betekent niet dat ze je niet enorm zouden missen.
Lucy, wat goed van Meis die dagen school. Project X iets minder geslaagd maar wel eentje in de categorie 'later lachen jullie erom'.
Intake met relatietherapeut klinkt als een goed begin. Je klinkt zelf ook wat meer open over de relatie dan een paar weken terug, minder fatalistisch, klopt dat?
Avo, hoe is het met de angst na het praten?
Goed bezig zeg, hulp accepteren, psych zoeken, voor kind opkomen... een marathon aan gezonde handelingen. Wauw.
Diva, het klinkt wederom alsof je op je werk verantwoordelijk wordt gemaakt voor zaken die eigenlijk buiten jouw controle liggen, of waar de randvoorwaarden niet op orde zijn. Frustrerend en ook een bron van zelfverwijt als het niet lukt. Ik sluit me aan bij Maisnon: vergeet niet naar het grotere plaatje van jouw docentschap te kijken en de waardering die je daarvoor krijgt. Tegelijk herken ik hoe je wakker kan liggen van één zo'n leerling die je niet lijkt te kunnen bereiken. Dat is gewoon naar en soms lukt het niet ondanks dat je je best doet. Zou je Selunes idee nog kunnen proberen?
Hier moe en met afwisselend goede dagen (emotioneel rustig, zelfvertrouwen over werk, buiten op mijn gemak, bezig met leuke dingen) en minder goede dagen (verdriet over naaste die achteruit gaat, gevoel van algehele emotionele zwakheid). De opgelaaide discussie over geweld tegen vrouwen en onveiligheid op straat (alweer, alweer, alweer) frustreert en maakt me verdrietig. Ik wil er niet mee bezig zijn en tegelijk alles over weten; ik wil zorgeloos de straat op en tegelijk mensen die het nog steeds bagetaliseren of inzetten voor hun racisme door elkaar schudden en toegillen.
Nodig zijn krijgt nu een andere invulling. Niet meer primair helpen overleven, maar meer op de achtergrond: beschikbaar zijn terwijl kind zelf de wereld intrekt. Sec gezien kunnen ze bijna zonder je. Dat betekent niet dat ze je niet enorm zouden missen.
Lucy, wat goed van Meis die dagen school. Project X iets minder geslaagd maar wel eentje in de categorie 'later lachen jullie erom'.
Intake met relatietherapeut klinkt als een goed begin. Je klinkt zelf ook wat meer open over de relatie dan een paar weken terug, minder fatalistisch, klopt dat?
Avo, hoe is het met de angst na het praten?
Goed bezig zeg, hulp accepteren, psych zoeken, voor kind opkomen... een marathon aan gezonde handelingen. Wauw.
Diva, het klinkt wederom alsof je op je werk verantwoordelijk wordt gemaakt voor zaken die eigenlijk buiten jouw controle liggen, of waar de randvoorwaarden niet op orde zijn. Frustrerend en ook een bron van zelfverwijt als het niet lukt. Ik sluit me aan bij Maisnon: vergeet niet naar het grotere plaatje van jouw docentschap te kijken en de waardering die je daarvoor krijgt. Tegelijk herken ik hoe je wakker kan liggen van één zo'n leerling die je niet lijkt te kunnen bereiken. Dat is gewoon naar en soms lukt het niet ondanks dat je je best doet. Zou je Selunes idee nog kunnen proberen?
Hier moe en met afwisselend goede dagen (emotioneel rustig, zelfvertrouwen over werk, buiten op mijn gemak, bezig met leuke dingen) en minder goede dagen (verdriet over naaste die achteruit gaat, gevoel van algehele emotionele zwakheid). De opgelaaide discussie over geweld tegen vrouwen en onveiligheid op straat (alweer, alweer, alweer) frustreert en maakt me verdrietig. Ik wil er niet mee bezig zijn en tegelijk alles over weten; ik wil zorgeloos de straat op en tegelijk mensen die het nog steeds bagetaliseren of inzetten voor hun racisme door elkaar schudden en toegillen.
This is an unacceptable timeline
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
