Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras.
woensdag 17 september 2025 om 22:22
Klinkt meer alsof je jezelf overvraagt ipv belachelijk maakt.
Als je normaal wel je zaken op orde hebt, dan zou ik me als collega nu vooral zorgen maken dat Pietje precies (invulling) nu niet klaar is, en of het wel goed gaat met Pietje.
Dat vindt je misschien nog wel erger.
Maar misschien is het tijd om aan te geven dat het niet zo goed gaat? Kan gewoon zonder inhoudt. Desnoods gooi je het op slaapproblematiek en daardoor labiel?
Bij mij weten ze op werk na die uitval twee jaar terug allemaal dat ik winterdips heb en pikzwarte periodes. En dat een groot onderdeel daarvan is niet kunnen slapen.
Een van mijn collegas vraagt swinters tactisch 'en hoe heb je geslapen?' in plaats van 'hoe gaat het'.
En als ik bij de check in (ik check altijd groen of goed in) zeg dat ik weinig geslapen heb die week, dan is dat voor degenen die me beter kennen ook al soort van aanduiding van hoe de vlag erbij hangt.
Zou je daar iets mee kunnen?
Als je normaal wel je zaken op orde hebt, dan zou ik me als collega nu vooral zorgen maken dat Pietje precies (invulling) nu niet klaar is, en of het wel goed gaat met Pietje.
Dat vindt je misschien nog wel erger.
Maar misschien is het tijd om aan te geven dat het niet zo goed gaat? Kan gewoon zonder inhoudt. Desnoods gooi je het op slaapproblematiek en daardoor labiel?
Bij mij weten ze op werk na die uitval twee jaar terug allemaal dat ik winterdips heb en pikzwarte periodes. En dat een groot onderdeel daarvan is niet kunnen slapen.
Een van mijn collegas vraagt swinters tactisch 'en hoe heb je geslapen?' in plaats van 'hoe gaat het'.
En als ik bij de check in (ik check altijd groen of goed in) zeg dat ik weinig geslapen heb die week, dan is dat voor degenen die me beter kennen ook al soort van aanduiding van hoe de vlag erbij hangt.
Zou je daar iets mee kunnen?
woensdag 17 september 2025 om 22:24
En I feel you, met de assessments.
Het zou voor mij ook resoluut einde verhaal zijn.
Ik ben al telkens half overstuur van alle filmpjes die de kinderen voor school opdrachten moeten maken.
Echt van alles moet tegenwoordig een filmpje ipv een spreekbeurt, verslag, weet ik het wat.
Is bij jou ook...
Dat je geen camera wilt?
Het zou voor mij ook resoluut einde verhaal zijn.
Ik ben al telkens half overstuur van alle filmpjes die de kinderen voor school opdrachten moeten maken.
Echt van alles moet tegenwoordig een filmpje ipv een spreekbeurt, verslag, weet ik het wat.
Is bij jou ook...
Dat je geen camera wilt?
woensdag 17 september 2025 om 23:14
Hopelijk snel welterusten Avo!
En veel succes morgen!!
Lucy: fijn, meis vandaag naar school!
Selune: mijn 'problemen' met die groep hebben vooral met mij persoonlijk te maken. Ik wil het graag voor iedereen goed doen, maar dat gaat niet in zo'n gemengde groep. Ik moet een middenweg kiezen, maar zie ook wat er dan voor wie blijft liggen. Dit is voor mij normaal, maar ik kreeg twee jaar geleden tijdens een lesobservaties (waarna ik een vast contract kreeg) te horen dat lang niet elke collega zich bewust is van niveau, tempo en motivatieverschillen.
Ik merk dat het me erg veel energie kost. En dan 's middags ook nog een intense groep ervoor steeds. Ik probeer het vol te houden tot aan de tweede periode. En zoveel mogelijk rust te pakken, maar m'n hoofd blijft malen. Met slapeloze nachten tot gevolg. En we zijn pas net 4 weken bezig en ik loop alweer bijna over terwijl ik maar parttime werk.
En veel succes morgen!!
Lucy: fijn, meis vandaag naar school!
Selune: mijn 'problemen' met die groep hebben vooral met mij persoonlijk te maken. Ik wil het graag voor iedereen goed doen, maar dat gaat niet in zo'n gemengde groep. Ik moet een middenweg kiezen, maar zie ook wat er dan voor wie blijft liggen. Dit is voor mij normaal, maar ik kreeg twee jaar geleden tijdens een lesobservaties (waarna ik een vast contract kreeg) te horen dat lang niet elke collega zich bewust is van niveau, tempo en motivatieverschillen.
Ik merk dat het me erg veel energie kost. En dan 's middags ook nog een intense groep ervoor steeds. Ik probeer het vol te houden tot aan de tweede periode. En zoveel mogelijk rust te pakken, maar m'n hoofd blijft malen. Met slapeloze nachten tot gevolg. En we zijn pas net 4 weken bezig en ik loop alweer bijna over terwijl ik maar parttime werk.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 18 september 2025 om 15:42
Lieverds, hoe is het nu?
Heeft de anti-droom iets gedaan Avo? Rot dat je nu eerst weer een week last hebt van de opstart bijwerkingen.
Ik sta nog goed overeind hoor, lief dat je het vraagt! Verkoudheid was na twee dagen gelukkig al weer een heel stuk minder.
Selune, ik weet niet zo goed welke woorden je helpen, maar ik vind het zo naar voor je dat het nu al weer zo zwaar voelt. Alsof er nooit rust is. Ik denk aan je.
Diva, het klinkt nog steeds als erg pittig hoor. Ik vind het niet gek dat je 'nu al' moe bent en het slecht kan overzien. Volgens mij heeft het ook niet zo veel met jou te maken, maar vooral met hoe het werk is georganiseerd en de groepen ingericht.
Heeft de anti-droom iets gedaan Avo? Rot dat je nu eerst weer een week last hebt van de opstart bijwerkingen.
Ik sta nog goed overeind hoor, lief dat je het vraagt! Verkoudheid was na twee dagen gelukkig al weer een heel stuk minder.
Selune, ik weet niet zo goed welke woorden je helpen, maar ik vind het zo naar voor je dat het nu al weer zo zwaar voelt. Alsof er nooit rust is. Ik denk aan je.
Diva, het klinkt nog steeds als erg pittig hoor. Ik vind het niet gek dat je 'nu al' moe bent en het slecht kan overzien. Volgens mij heeft het ook niet zo veel met jou te maken, maar vooral met hoe het werk is georganiseerd en de groepen ingericht.
donderdag 18 september 2025 om 18:50
Lieve Selune, ik heb je niet gelezen.
Wil je het alsnog delen, even minder alleen?
Mag ook altijd via Sjoerd he, als je bang bent voor herkenning.
Fijn dat je verkoudheid niet verder is gaan rommelen Maisnon.
Mijn lijf begreep nog niet dat het nu veilig was om te gaan slapen. Stond nog strak en met herbelevingen tot uur of 3.
Toen omgevallen en .. niets! Leeg. Uit.
Omg. Nu wil ik eigenlijk al naar bed om uit te gaan, niets te zijn.
Ik vergeet gewoon hoe groot het verschil is.
Dankjewel voor dit briljante idee en de aanmoediging. Ik ben zo opgelucht.
Hier vandaag observatie op mijn werk overleefd.
Geen supergrote fouten gemaakt, het leek net of ik de boel wel redelijk onder controle had denk ik. Ik kreeg paginas aantekeningen met veel feiten en letterlijke citaten, maar weinig oordeel of conclusie.
Dat was genant, maar niet heel bedreigend. Ook het gesprek was heel neutraal. Geen complimenten, maar ook geen negatieve dingen.
Dat vind ik lastig, want nu weet ik nog of ik door de mand gevallen ben of dat ze het oke vinden.
Maar goed, overleefd.
Wil je het alsnog delen, even minder alleen?
Mag ook altijd via Sjoerd he, als je bang bent voor herkenning.
Fijn dat je verkoudheid niet verder is gaan rommelen Maisnon.
Mijn lijf begreep nog niet dat het nu veilig was om te gaan slapen. Stond nog strak en met herbelevingen tot uur of 3.
Toen omgevallen en .. niets! Leeg. Uit.
Omg. Nu wil ik eigenlijk al naar bed om uit te gaan, niets te zijn.
Ik vergeet gewoon hoe groot het verschil is.
Dankjewel voor dit briljante idee en de aanmoediging. Ik ben zo opgelucht.
Hier vandaag observatie op mijn werk overleefd.
Geen supergrote fouten gemaakt, het leek net of ik de boel wel redelijk onder controle had denk ik. Ik kreeg paginas aantekeningen met veel feiten en letterlijke citaten, maar weinig oordeel of conclusie.
Dat was genant, maar niet heel bedreigend. Ook het gesprek was heel neutraal. Geen complimenten, maar ook geen negatieve dingen.
Dat vind ik lastig, want nu weet ik nog of ik door de mand gevallen ben of dat ze het oke vinden.
Maar goed, overleefd.
donderdag 18 september 2025 om 20:24
Oh Avo, wat fijn! Een paar uur slaap, een paar uur even uit. Wat gun ik je dat ontzettend.
Wat fijn dat je jezelf dit hebt toegestaan.
Ik hoop dat je even een beetje bij kan komen
En die beoordeling zal prima zijn. Tuurlijk val je niet door de mand, die is er namelijk niet. Jij bent een professional, je kan dit. Dus als er niks negatiefs stond, dan was het goed genoeg.
Wat fijn dat je jezelf dit hebt toegestaan.
Ik hoop dat je even een beetje bij kan komen
En die beoordeling zal prima zijn. Tuurlijk val je niet door de mand, die is er namelijk niet. Jij bent een professional, je kan dit. Dus als er niks negatiefs stond, dan was het goed genoeg.
donderdag 18 september 2025 om 20:49
Je bent niet door de mand gevallen Avo, dan hadden ze het juist wel laten weten. Neutraal in dit soort observaties is prima, dat is ook een beetje de rol.
En wat fijn van de anti-droom. Ik gun je de rust enorm!
Fijn dat de verkoudheid beter gaat Maisnon! En dat je nog wel goed staat
Het blijft sowieso onmogelijk om iedereen helemaal op het juiste niveau aan te spreken Diva. Hoe goed je het ook doet en hoe goed je ook lesgeeft, het is altijd zoeken naar de middenweg. En ja degenen die echt uitvallen geef ik extra ondersteuning of uitdaging, maar degenen die tussen de uitersten in zitten doen "gewoon" mee. Dat bewustzijn is inderdaad niet bij iedereen aanwezig en maakt het lastig maar ook goed. Je het bewust zijn maakt je al een hele sterke docent. Volgens mij mogen zowel je leidinggevenden als je studenten/leerlingen in hun handen knijpen met je!
Ik ben wel door die maand gevallen vandaag en ik voel me daar vreselijk naar en schuldig en emotioneel onder. En heel veel schaamte.
En wat fijn van de anti-droom. Ik gun je de rust enorm!
Fijn dat de verkoudheid beter gaat Maisnon! En dat je nog wel goed staat
Het blijft sowieso onmogelijk om iedereen helemaal op het juiste niveau aan te spreken Diva. Hoe goed je het ook doet en hoe goed je ook lesgeeft, het is altijd zoeken naar de middenweg. En ja degenen die echt uitvallen geef ik extra ondersteuning of uitdaging, maar degenen die tussen de uitersten in zitten doen "gewoon" mee. Dat bewustzijn is inderdaad niet bij iedereen aanwezig en maakt het lastig maar ook goed. Je het bewust zijn maakt je al een hele sterke docent. Volgens mij mogen zowel je leidinggevenden als je studenten/leerlingen in hun handen knijpen met je!
Ik ben wel door die maand gevallen vandaag en ik voel me daar vreselijk naar en schuldig en emotioneel onder. En heel veel schaamte.
donderdag 18 september 2025 om 21:54
@selune maar mischien ben je nu wel de redding voor de rest van je collega's .
Jij die het altijd volhoudt ook al is het zwaar en lastig nu al door het ijszakt. Moet echt wel een signaal zijn dat de werkdruk niet oké is. En mensen dit nu ook gaan durven te zeggen.
Hopelijk kan je weer wat ademhalen en heb je een paar dagen om bij te komen.
Jij die het altijd volhoudt ook al is het zwaar en lastig nu al door het ijszakt. Moet echt wel een signaal zijn dat de werkdruk niet oké is. En mensen dit nu ook gaan durven te zeggen.
Hopelijk kan je weer wat ademhalen en heb je een paar dagen om bij te komen.
donderdag 18 september 2025 om 21:57
Maisnon kan er vast mooie dingen over zeggen Selune. (No pressure hoor Maisnon. ;p )
Ik vind het knap hoe logisch en redelijk je nu weer klinkt na de verwarring van vandaag.
Echt. En dat je dan zo lief nog Diva kan geruststellen.
Diva, het klinkt eigenlijk alsof je zelf best ziet dat je lat hoog ligt, en de omstandigheden lastig, maar het je nog niet lukt om je doelen dan aan te passen.
Met 50 kleuters in je eentje in een restaurant mag je ook de meeste tafel etiquette overboord gooien. Dan is het doel dat ze blijven zitten, en het grootste deel van het eten in hun monden beland.
Ook al zouden sommigen prima zonder knoeien met mes en vork kunnen eten, daar ga je op dat moment niet bovenop zitten.
Nee, wat loopt dat loopt, en je aandacht gaat naar datgene wat echt misgaat, of naar de onderlaag die zorg nodig heeft. Terwijl je de bovenlaag uitnodigt om te laten zien wat ze al kunnen, en als snel klaar zijn de buren te helpen.
Realistische doelen en verwachtingen gaan je helpen. En kijk eens bij collegas of zij misschien andere werkvormen dan klassikaal college aanbieden bij klassen met veel niveauverschil.
Ik vind circuit vormen dan heel fijn, omdat ik de werkgroepen op niveau kan maken, elk onderdeel op meerdere niveaus kan klaarzetten, de tijd van een werk onderdeel vaak net de tijd van de aandachtsspanne is, en het wat actiever is dan ik draai, zij vegeteren. Daarnaast maak ik mezelf dan een onderdeel, zodat ik verlengde instructie kan geven aan de eerste groep die het het moeilijkst vindt (die beginnen bij mij), instructie op de plus varianten mee kan geven aan de plusgroep, en bij de andere groepjes kan controleren of het land en aankomt.
Maar misschien doe je dit al, of past het totaal niet bij jou onderwijs of vak.
Circuit is ook het ultieme loslaten, en eigenaarschap geven aan de leerling vind ik.
En ik weet niet of EDI ook in het hoger onderwijs gebruikt wordt? Met verlengde instructie en wisbordjes pak ik de leerlingen op die wel ja knikken maar eigenlijk al afgehaakt zijn.
Ik vind het knap hoe logisch en redelijk je nu weer klinkt na de verwarring van vandaag.
Echt. En dat je dan zo lief nog Diva kan geruststellen.
Diva, het klinkt eigenlijk alsof je zelf best ziet dat je lat hoog ligt, en de omstandigheden lastig, maar het je nog niet lukt om je doelen dan aan te passen.
Met 50 kleuters in je eentje in een restaurant mag je ook de meeste tafel etiquette overboord gooien. Dan is het doel dat ze blijven zitten, en het grootste deel van het eten in hun monden beland.
Ook al zouden sommigen prima zonder knoeien met mes en vork kunnen eten, daar ga je op dat moment niet bovenop zitten.
Nee, wat loopt dat loopt, en je aandacht gaat naar datgene wat echt misgaat, of naar de onderlaag die zorg nodig heeft. Terwijl je de bovenlaag uitnodigt om te laten zien wat ze al kunnen, en als snel klaar zijn de buren te helpen.
Realistische doelen en verwachtingen gaan je helpen. En kijk eens bij collegas of zij misschien andere werkvormen dan klassikaal college aanbieden bij klassen met veel niveauverschil.
Ik vind circuit vormen dan heel fijn, omdat ik de werkgroepen op niveau kan maken, elk onderdeel op meerdere niveaus kan klaarzetten, de tijd van een werk onderdeel vaak net de tijd van de aandachtsspanne is, en het wat actiever is dan ik draai, zij vegeteren. Daarnaast maak ik mezelf dan een onderdeel, zodat ik verlengde instructie kan geven aan de eerste groep die het het moeilijkst vindt (die beginnen bij mij), instructie op de plus varianten mee kan geven aan de plusgroep, en bij de andere groepjes kan controleren of het land en aankomt.
Maar misschien doe je dit al, of past het totaal niet bij jou onderwijs of vak.
Circuit is ook het ultieme loslaten, en eigenaarschap geven aan de leerling vind ik.
En ik weet niet of EDI ook in het hoger onderwijs gebruikt wordt? Met verlengde instructie en wisbordjes pak ik de leerlingen op die wel ja knikken maar eigenlijk al afgehaakt zijn.
donderdag 18 september 2025 om 22:01
@advo het antwoord op je vraag
Ik ben net het weer van afgelopen dag het gaat van pik zwart na grijs na helder en 10 min later kan het weer pik zwart zijn.
Na heel veel wikken en wegen vandaag met peut besloten dat ik toch aan de AD ga. Maar ik moet wel blijven eten zoals het schema is. ( AD neemt mijn hongergevoel weg is niet handig in mijn situatie)
Ik ben net het weer van afgelopen dag het gaat van pik zwart na grijs na helder en 10 min later kan het weer pik zwart zijn.
Na heel veel wikken en wegen vandaag met peut besloten dat ik toch aan de AD ga. Maar ik moet wel blijven eten zoals het schema is. ( AD neemt mijn hongergevoel weg is niet handig in mijn situatie)
donderdag 18 september 2025 om 22:05
Ehm, nee, de rest staat niet op standje overload door angst, herinneringen in je lijf, trauma, over alertheid, en steeds herbeleven van gruwelen die zij nog niet eens kunnen verzinnen.
De rest hoeft misschien geen koffer vol geheimen mee te sjouwen, die ze moeten bewaken met hun leven. Voor hun leven.
De rest heeft misschien niet hoeven vechten voor hun leven. Letterlijk. Voor het leven van hun kind. Letterlijk. En daarbij zo onmachtig zijn dat je vrijwillig de de nachtmerrie opzoekt. Om ze maar tevreden te houden. Om je kind maar te proberen te redden.
De rest is misschien niet twee kinderen kwijt.
De rest kan misschien praten, huilen, als ze wat dwars zit. Aangeven waar ze last van hebben.
Hulp vragen. Zich ziek melden als het niet gaat.
Echt. Als ze niet in jouw schoenen gestaan hebben, niet gevoeld hebben wat jij voelde, gezien hebben wat jij zag. Opgeofferd hebben wat jij gaf...
Dan hebben ze geen recht op lachen, op een oordeel, op ook maar enige vorm van commentaar.
Ik hoop lieve Selune, dat ze zich zorgen maken om jou. Hun lieve collega die altijd voor iedereen klaar wil staan, die soms zo duidelijk struggled, maar toch doorgaat.
Die nooit hulp vraagt, en zelden hulp aanneemt.
Die ze meer gunnen, beter gunnen.
Om wie ze oprecht bezorgd zijn, wat haar zo raakt, zo bang maakt, wat ze kunnen doen om haar te helpen.
Of ze niet teveel van haar vragen.
De rest hoeft misschien geen koffer vol geheimen mee te sjouwen, die ze moeten bewaken met hun leven. Voor hun leven.
De rest heeft misschien niet hoeven vechten voor hun leven. Letterlijk. Voor het leven van hun kind. Letterlijk. En daarbij zo onmachtig zijn dat je vrijwillig de de nachtmerrie opzoekt. Om ze maar tevreden te houden. Om je kind maar te proberen te redden.
De rest is misschien niet twee kinderen kwijt.
De rest kan misschien praten, huilen, als ze wat dwars zit. Aangeven waar ze last van hebben.
Hulp vragen. Zich ziek melden als het niet gaat.
Echt. Als ze niet in jouw schoenen gestaan hebben, niet gevoeld hebben wat jij voelde, gezien hebben wat jij zag. Opgeofferd hebben wat jij gaf...
Dan hebben ze geen recht op lachen, op een oordeel, op ook maar enige vorm van commentaar.
Ik hoop lieve Selune, dat ze zich zorgen maken om jou. Hun lieve collega die altijd voor iedereen klaar wil staan, die soms zo duidelijk struggled, maar toch doorgaat.
Die nooit hulp vraagt, en zelden hulp aanneemt.
Die ze meer gunnen, beter gunnen.
Om wie ze oprecht bezorgd zijn, wat haar zo raakt, zo bang maakt, wat ze kunnen doen om haar te helpen.
Of ze niet teveel van haar vragen.
donderdag 18 september 2025 om 22:25
Selune, je raakt ze niet kwijt door echt te zijn.
Je bent een lieve collega, je bent goed in je werk.
Maar net als je bijzondere geval vandaag, verdien ook jij hulp.
Dit is geen aanstellerij. Dit is geen gepiep over niets. Dit is echt, en je hebt er zoveel last van dat je even niet goed kan functioneren.
Weet je hoe dat heet? Trauma.
Ziek.
En als ze je laten zitten omdat je ziek bent, dan zijn het de grootste eikels allertijden.
Je bent een lieve collega, je bent goed in je werk.
Maar net als je bijzondere geval vandaag, verdien ook jij hulp.
Dit is geen aanstellerij. Dit is geen gepiep over niets. Dit is echt, en je hebt er zoveel last van dat je even niet goed kan functioneren.
Weet je hoe dat heet? Trauma.
Ziek.
En als ze je laten zitten omdat je ziek bent, dan zijn het de grootste eikels allertijden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
