Psyche
alle pijlers
Ineens is ze weg.
zaterdag 30 juni 2018 07:50
zondag 1 juli 2018 08:53
Ik kreeg de eerste dagen ook niets weg. Smoothies van vers fruit met wat caseinepoeder (eiwit) en amandelmelk lukte nog wel.
Dat sterk willen blijven herken ik wel. Ik wilde vooral sterk blijven voor mijn moeder. Alsof het dan allemaal beter voor haar was of zo. Gewoon laten gaan zou ik zeggen. Het kost je alleen maar meer energie om iets te forceren.
Dat sterk willen blijven herken ik wel. Ik wilde vooral sterk blijven voor mijn moeder. Alsof het dan allemaal beter voor haar was of zo. Gewoon laten gaan zou ik zeggen. Het kost je alleen maar meer energie om iets te forceren.
zondag 1 juli 2018 09:34
Ja waarom eigenlijk hè. Aard van het beestje waarschijnlijk. Maar het lukt me niet, ik laat het maar gebeuren allemaal, ik huil veel, maar kan soms ook wel een beetje denken aan de goede en leuke dingen die we allemaal gedaan hebben. Gaat heen en weer. Ik zal vandaag of morgen bij jouw eerder genoemde topic aansluiten. Ik merk dat ik erg veel heb aan hier wat schrijven en reacties krijgen.
zondag 1 juli 2018 09:49
CL2, dat andere topic heeft me echt door de ergste tijden heen gesleept en nog steeds heb ik er heel veel aan. Ik had nooit gedacht dat het verlies zo'n ontzettende impact op alles zou hebben. Ik ben er door in een soort crisis terecht gekomen waarbij ik alles anders wil. En niet in de zin van 'en nu ga ik alles uit het leven halen want het leven is al zo kort' want de meeste dingen boeien me niet, maar ik ben wel op zoek naar een nieuwe balans, en daar hoort verandering bij (voor mij).
zondag 1 juli 2018 10:06
Dat is fijn dat je daar zoveel uit kunt halen Lady_Day. Ik hoop dat ook te kunnen over een tijdje. Ik heb altijd vreselijk opgezien tegen het overlijden van mijn ouders. En dan nog vind ik het erger. Ik weet echt wel dat het pas eergisteren was, maar die verscheurdheid en ontreddering en dat malen in m'n hoofd, alsof je gek wordt ofzo. Zou steeds willen schrijven wat ik voel en denk, maar dat zal veel van hetzelfde zijn. Bij jou heeft het ook een heftig effect hè. Mss heeft het overlijden van je vader je net de extra overtuiging gegeven om die aanpassingen te gaan maken. Doe vooral waar je je goed bij voelt, dat lijkt me het belangrijkst.
zondag 1 juli 2018 10:14
Het is ook gekmakend, CL2. Het verlies van een ouder is zo groot, daar kun je ook gewoon niet bij. Misschien later, maar zeker niet in het begin.
Wat ik in dat topic post is heel veel van hetzelfde. Mijn dagboek is nog erger. Elk stukje is een herhaling van het vorige. Heel af en toe is er een klein nieuw inzichtje. En daar houd ik me dan maar aan vast, want dat betekent dat er toch vooruitgang in zit, ook al is het maar een milimeter.
Ik denk niet dat de dood van mijn vader nu dingen in beweging zet waar ik ontevreden mee was of zo. Eigenlijk helemaal niet. Voordat mijn vader ziek werd was ik eigenlijk best gelukkig. Ik ben niet op zoek naar 'grootse dingen' of zo. Ik voel me ook nergens goed bij vrees ik, maar zo blijven hangen in dit, dat is ook niets. Misschien zoek ik afleiding in iets dat meer structureel is. Een Netflix serie werkt gewoon niet meer.
Ik merk met vrienden die een ouder verloren hebben dat zij vooral veel 'afleiding' in hun kinderen vinden. Ik heb geen kinderen, dus voor mij is er nu veel leegte. Ik had nog gehoopt dat ik me helemaal op mijn werk zou kunnen storten. Echter, ik heb een creatief beroep en er komt weinig creatiefs uit me momenteel.
Dingen zullen wel op hun plaats vallen. Ook 5,5 maand is nog niet zo lang geleden.
Wat ik in dat topic post is heel veel van hetzelfde. Mijn dagboek is nog erger. Elk stukje is een herhaling van het vorige. Heel af en toe is er een klein nieuw inzichtje. En daar houd ik me dan maar aan vast, want dat betekent dat er toch vooruitgang in zit, ook al is het maar een milimeter.
Ik denk niet dat de dood van mijn vader nu dingen in beweging zet waar ik ontevreden mee was of zo. Eigenlijk helemaal niet. Voordat mijn vader ziek werd was ik eigenlijk best gelukkig. Ik ben niet op zoek naar 'grootse dingen' of zo. Ik voel me ook nergens goed bij vrees ik, maar zo blijven hangen in dit, dat is ook niets. Misschien zoek ik afleiding in iets dat meer structureel is. Een Netflix serie werkt gewoon niet meer.
Ik merk met vrienden die een ouder verloren hebben dat zij vooral veel 'afleiding' in hun kinderen vinden. Ik heb geen kinderen, dus voor mij is er nu veel leegte. Ik had nog gehoopt dat ik me helemaal op mijn werk zou kunnen storten. Echter, ik heb een creatief beroep en er komt weinig creatiefs uit me momenteel.
Dingen zullen wel op hun plaats vallen. Ook 5,5 maand is nog niet zo lang geleden.
zondag 1 juli 2018 10:30
Oh zo bedoel je. Zijn dood zelf is niet de oorzaak van je wens tot verandering, maar meer dat je nu een soort van gevangen zit in je rouw en verdriet. Je wilt iets doorbreken. Kan ik me iets bij voorstellen ja. Ik hoop dat je daarin hetgeen kunt vinden dat je nodig hebt voor jezelf.
Ik heb ook geen kinderen, dus snap wat je bedoelt dat je bij vrienden ziet, dat zij afleiding bieden. Ik weet ook totaal niet hoe ik me straks ga/moet herpakken. Ik was ook gestopt met werken om met moeders mee te kunnen bij alle bezoeken en opnames. Ben ook bij pa en ma thuis huishouden gaan doen. Wat niet meer ging of even niet ging en wat mijn vader niet kan, deed ik. Mijn moeder heeft m'n vader altijd verwend door veel in huis te doen, dus die ziet dingen niet. Ik zal een paar dingen blijven doen, maar niet meer zo intensief natuurlijk en dat hele zorgen valt weg. Ik ga wel weer werk zoeken, maar verder?
Ik heb ook geen kinderen, dus snap wat je bedoelt dat je bij vrienden ziet, dat zij afleiding bieden. Ik weet ook totaal niet hoe ik me straks ga/moet herpakken. Ik was ook gestopt met werken om met moeders mee te kunnen bij alle bezoeken en opnames. Ben ook bij pa en ma thuis huishouden gaan doen. Wat niet meer ging of even niet ging en wat mijn vader niet kan, deed ik. Mijn moeder heeft m'n vader altijd verwend door veel in huis te doen, dus die ziet dingen niet. Ik zal een paar dingen blijven doen, maar niet meer zo intensief natuurlijk en dat hele zorgen valt weg. Ik ga wel weer werk zoeken, maar verder?
zondag 1 juli 2018 11:05
ik ben alweer bijna 1,5 jaar geleden mijn moeder geworden. Ik ben bijna net zo iud als jij bent. En ik was ook helemaal in paniek. Nooit meer mijn moeder zien, ooit meer mijn moeder spreken....ik dacht echt dat ik gek werd.
ik heb het ook echt heel zwaar gehad. En toch word het ineens weer beter. Het is niet weg, moeilijk he bikhet ook nog steeds. Maar niet meer constant. De paniek is er wel af en er is weer wat rust.
Ik was i het begin ook zo onrustig. Ook heel druk met min vader. ook hij was verwend in het huishouden. Ik kon het ook niet loslaten. Het idee dat hij een hele dag alleen zat... Maar ook dat went en gaat beter. iedereen is weer een beetje tot zichzelf gekomen.
Het is heel zwaar allemaal. En zo verdrietig. Gemis kan zo intens zijn. Het heeft mij compleet uit het veld geslagen. MAar hou vertrouwen. Het wordt ooit beter. De zin 'rouw is de keerzijde van liefde' vind ik een hele mooie. Je houdt zoveel van je moeder; dus wordt er ook flink gerouwd. En rouwen is zwaar.
Dikke knuffel.
ik heb het ook echt heel zwaar gehad. En toch word het ineens weer beter. Het is niet weg, moeilijk he bikhet ook nog steeds. Maar niet meer constant. De paniek is er wel af en er is weer wat rust.
Ik was i het begin ook zo onrustig. Ook heel druk met min vader. ook hij was verwend in het huishouden. Ik kon het ook niet loslaten. Het idee dat hij een hele dag alleen zat... Maar ook dat went en gaat beter. iedereen is weer een beetje tot zichzelf gekomen.
Het is heel zwaar allemaal. En zo verdrietig. Gemis kan zo intens zijn. Het heeft mij compleet uit het veld geslagen. MAar hou vertrouwen. Het wordt ooit beter. De zin 'rouw is de keerzijde van liefde' vind ik een hele mooie. Je houdt zoveel van je moeder; dus wordt er ook flink gerouwd. En rouwen is zwaar.
Dikke knuffel.
zondag 1 juli 2018 11:10
Gecondoleerd en veel sterkte in komende tijd! Ik begrijp je verdriet heel goed, zelf heb ik mijn moeder ook verloren op mijn 24 jarige leeftijd! Het is erg belangrijk dat je veel over praat met mensen . Neem de tijd om alles goed te verwerken.
Nogmaals veel sterkte ! en blijf met ons praten als je behoefte eraan hebt! Dikke knuffel!
Nogmaals veel sterkte ! en blijf met ons praten als je behoefte eraan hebt! Dikke knuffel!
zondag 1 juli 2018 11:15
One day at a time. En soms zelfs een uur of een minuut... Slapen, in het begin heel slecht, want dan droomde ik over mijn vader, en dan schrok ik wakker en realiseerde me dat hij dood was. Alsof ik keer op keer het nieuws voor de eerste keer moest horen. Na de crematie sliep ik volgens mij opeens heel veel, of in ieder geval heel vroeg. Ik werd wel steeds heel vroeg wakker en daarna slaap ik niet meer. Met een beetje mazzel is dat een uurtje of 5, 6 's ochtends, maar laatst werd ik om 2 uur 's nachts wakker en dat was het dan.
Ik verbaas me nog steeds dat de tijd gewoon verder is gegaan. Ik heb het in het andere topic ook al benoemd, maar mijn vader overleed in de winter, en nu is het opeens zomer. Of zo lijkt het. Ik heb mijn winterjas nog steeds aan de kapstok hangen. En mijn winterspullen in mijn kledingkast. Misschien hebben we geen lente gehad, ik kan het me niet herinneren. Ik kan me sowieso weinig details herinneren van de afgelopen maanden.
zondag 1 juli 2018 11:30
Ik ben zo ontzettend "blij" met jullie reacties. Ik ben jullie allemaal zo dankbaar. Ik rouw anders dan mijn vader, broer en man. Mijn vader en broer zijn binnenvetters. "Gelukkig" huilen ze wel en lullig gezegd ben ik daar wel blij mee, want dat betekent dat ze niks opkroppen. Ik ben een van-me-af-prater blijkbaar en dat kan ik niet met hen. En dat respecteer ik, maar voelt zo alleen. Mijn man zit tussen dit in. Ik kan met hem gelukkig praten en alles kwijt, maar hij verwerkt in zichzelf.Noerie schreef: ↑01-07-2018 11:05ik ben alweer bijna 1,5 jaar geleden mijn moeder geworden. Ik ben bijna net zo iud als jij bent. En ik was ook helemaal in paniek. Nooit meer mijn moeder zien, ooit meer mijn moeder spreken....ik dacht echt dat ik gek werd.
ik heb het ook echt heel zwaar gehad. En toch word het ineens weer beter. Het is niet weg, moeilijk he bikhet ook nog steeds. Maar niet meer constant. De paniek is er wel af en er is weer wat rust.
Ik was i het begin ook zo onrustig. Ook heel druk met min vader. ook hij was verwend in het huishouden. Ik kon het ook niet loslaten. Het idee dat hij een hele dag alleen zat... Maar ook dat went en gaat beter. iedereen is weer een beetje tot zichzelf gekomen.
Het is heel zwaar allemaal. En zo verdrietig. Gemis kan zo intens zijn. Het heeft mij compleet uit het veld geslagen. MAar hou vertrouwen. Het wordt ooit beter. De zin 'rouw is de keerzijde van liefde' vind ik een hele mooie. Je houdt zoveel van je moeder; dus wordt er ook flink gerouwd. En rouwen is zwaar.
Dikke knuffel.
Ik wissel zo in emoties en wil 100 keer vragen en bevestigd krijgen dat ik het vrijdag goed gedaan heb toen alles ineens zo snel ging. En ook al weet ik dat het zo is en krijg ik die bevestiging, ik wil het bij wijze van spreken over 10 minuten weer. Ik probeer me vast te houden aan het feit, dat mijn moeder nu meer verlies van kwaliteit van leven en lijden bespaard gebleven is, maar het plotselinge, het verlies van mijn lieve moedertje, het gat dat ze achterlaat, geeft me wanhoop en paniek.
We gaan zo de kaart samenstellen met elkaar en zie er tegenop, terwijl we er een iets moois van willen maken voor haar. Dan wil ik op de bank hangen en dan heb ik vluchtneigingen. Begrijp me niet verkeerd, ik neem al jullie woorden tot mij en begrijp ze. Ik krijg alleen die omschakeling nog niet te pakken en misschien moet ik dat ook niet willen 1,5 dag na haar overlijden, maar ik heb zo'n pijn.
Sorry dat ik mezelf waarschijnlijk herhaal nu.
zondag 1 juli 2018 11:32
Bedankt meid en jij bent ook nog zo vreselijk jong om dit te hebben moeten meemaken. Ik ben een stuk ouder, maar zo voel ik me momenteel niet. Ik heb erg veel behoefte om te praten, dus zal zeker hier of in het rouwtopic blijven schrijven.masca2014 schreef: ↑01-07-2018 11:10Gecondoleerd en veel sterkte in komende tijd! Ik begrijp je verdriet heel goed, zelf heb ik mijn moeder ook verloren op mijn 24 jarige leeftijd! Het is erg belangrijk dat je veel over praat met mensen . Neem de tijd om alles goed te verwerken.
Nogmaals veel sterkte ! en blijf met ons praten als je behoefte eraan hebt! Dikke knuffel!
zondag 1 juli 2018 11:39
Ik moet inderdaad "one day at a time" gaan herhalen voor mezelf. Dat niet kunnen slapen is dus ook herkenbaar. En dat is zo rot, want daar word ik ook slapper van. Ik droom dan niet, maar de onrust of paniek maakt me steeds wakker. En honger. En dan neem ik iets kleins en ben ik weer misselijk. Ben zo aan het tobben met mezelf en ben dan bang dat dat gek is.Lady_Day schreef: ↑01-07-2018 11:15One day at a time. En soms zelfs een uur of een minuut... Slapen, in het begin heel slecht, want dan droomde ik over mijn vader, en dan schrok ik wakker en realiseerde me dat hij dood was. Alsof ik keer op keer het nieuws voor de eerste keer moest horen. Na de crematie sliep ik volgens mij opeens heel veel, of in ieder geval heel vroeg. Ik werd wel steeds heel vroeg wakker en daarna slaap ik niet meer. Met een beetje mazzel is dat een uurtje of 5, 6 's ochtends, maar laatst werd ik om 2 uur 's nachts wakker en dat was het dan.
Ik verbaas me nog steeds dat de tijd gewoon verder is gegaan. Ik heb het in het andere topic ook al benoemd, maar mijn vader overleed in de winter, en nu is het opeens zomer. Of zo lijkt het. Ik heb mijn winterjas nog steeds aan de kapstok hangen. En mijn winterspullen in mijn kledingkast. Misschien hebben we geen lente gehad, ik kan het me niet herinneren. Ik kan me sowieso weinig details herinneren van de afgelopen maanden.
Dat de tijd zo voorbij gaat lijkt me ook een rare gewaarwording. Herken jij dan ook dat soort van opgesloten in je hoofd zitten? Is dat dat eerder genoemde vacuüm?
zondag 1 juli 2018 11:45
Het is niet gek dat je je nu zo ontwricht voelt. Je moeder is er opeens niet meer. Dat is toch ook nauwelijks te bevatten? Je zit nu in een bubble. En dat is niet voor altijd, maar wel voor nu.
Ik zit nog steeds grotendeels in een bubble, maar ik merk wel dat ik er af en toe uit kom. Ik zat deze week in het buitenland voor mijn werk en merkte dat ik toch wel wat meer energie had en de dingen om me heen goed op kon nemen. Maar dan kom ik thuis en kruip ik er weer in. So be it, hoor. Ik heb er best lang tegen gevochten. Dan wilde ik vooruitgang en dan ging het me niet snel genoeg en dan hoopte ik op een soort openbaring waardoor ik opeens weer ontzettend veel energie zou krijgen. Zo werkt dat gewoon niet, althans niet voor mij.
Ook al is het 'al' 5,5 maand geleden, voor mij is dit nog vers. En het gaat wel even duren, en in de tussentijd probeer ik maar wat mee te deinen want tegen de stroming in gaan, dat put je uit.
Dus ja, als ik over 10 jaar terug kijk op deze periode, dit jaar, zal het wel voelen als een verloren jaar waarin ik niks gedaan heb. Dan is dat maar zo hoor. Ik geef niet op, maar ik geef wel toe.
Ik zit nog steeds grotendeels in een bubble, maar ik merk wel dat ik er af en toe uit kom. Ik zat deze week in het buitenland voor mijn werk en merkte dat ik toch wel wat meer energie had en de dingen om me heen goed op kon nemen. Maar dan kom ik thuis en kruip ik er weer in. So be it, hoor. Ik heb er best lang tegen gevochten. Dan wilde ik vooruitgang en dan ging het me niet snel genoeg en dan hoopte ik op een soort openbaring waardoor ik opeens weer ontzettend veel energie zou krijgen. Zo werkt dat gewoon niet, althans niet voor mij.
Ook al is het 'al' 5,5 maand geleden, voor mij is dit nog vers. En het gaat wel even duren, en in de tussentijd probeer ik maar wat mee te deinen want tegen de stroming in gaan, dat put je uit.
Dus ja, als ik over 10 jaar terug kijk op deze periode, dit jaar, zal het wel voelen als een verloren jaar waarin ik niks gedaan heb. Dan is dat maar zo hoor. Ik geef niet op, maar ik geef wel toe.
zondag 1 juli 2018 18:06
Hang weer op m'n bank. Weer zo'n emotionele dag. Dat vreet inderdaad energie zeg. We hebben een mooie kaart voor haar gemaakt waar we allemaal tevreden mee zijn en die bij haar past. Met z'n allen nog naar haar toe geweest en ook mijn vader en broer vonden haar er mooi bij liggen. Als zichzelf, dat geeft wat rust. Veel mensen gesproken en veel geregeld. Moe maar voldaan. En tussendoor af en toe fijne herinneringen opgehaald. Omdat we gelukkig altijd veel gedaan hebben samen, is er veel om te herinneren.
Ik ben tijdens het regelen heel even verlost geweest van de paniek in mijn lijf. Helaas is ie inmiddels weer terug. Ik besef dat ik iets onmogelijks zeg als ik wil dat dat kutgevoel verdwijnt.
Lady, 5,5 maand geleden is toch ook maar net joh. Jij bent nu duidelijk bezig met het vinden van een nieuw evenwicht in je leven. Je hebt best duidelijk dat je daar verandering bij nodig hebt en bent daar mee bezig. Ik geloof niet dat je over 10 jaar zo terug kijkt. Ik denk eerder dat je jezelf dan beter begrijpt hierin. Jij hebt dit nodig, dus is het goed toch.
Ik ben tijdens het regelen heel even verlost geweest van de paniek in mijn lijf. Helaas is ie inmiddels weer terug. Ik besef dat ik iets onmogelijks zeg als ik wil dat dat kutgevoel verdwijnt.
Lady, 5,5 maand geleden is toch ook maar net joh. Jij bent nu duidelijk bezig met het vinden van een nieuw evenwicht in je leven. Je hebt best duidelijk dat je daar verandering bij nodig hebt en bent daar mee bezig. Ik geloof niet dat je over 10 jaar zo terug kijkt. Ik denk eerder dat je jezelf dan beter begrijpt hierin. Jij hebt dit nodig, dus is het goed toch.
zondag 1 juli 2018 23:42
Ik ben er ook hoor, heb dit weekend aan je gedacht. Misschien extra omdat voor mij "de datum" er bijna weer aankomt en ik dus erg aan het terugdenken ben.
Fijn dat je moeder er goed bij lag, wat een rare uitdrukking trouwens. Ik kreeg drie jaar geleden het advies om nog wat foto's van mijn moeder te maken. Ik vond dat eigenlijk raar en beetje bizar maar heb dat toch gedaan. Heb van rozen de bloemen afgehaald en die mooi om haar neer gelegd. En drie in haar hand, van mij, van mijn dochtertje en mijn broer. En een paar foto's gemaakt.
En soms was het best fijn om even naar die foto's te kijken. Omdat ze er zo rustig uit zag en ik ook kon zien dat ze er echt niet meer was. En omdat ik ook zag dat het op was.
Inmiddels hebben de beelden van voor ze ziek werd de latere beelden verdrongen en kijk ik er niet meer naar. Maar misschien is het ook voor jou een idee om een paar foto's te maken. Weggooien kan altijd maar je kan het niet meer overdoen na de uitvaart.
Ik hoop dat je vannacht een beetje kunt slapen
Fijn dat je moeder er goed bij lag, wat een rare uitdrukking trouwens. Ik kreeg drie jaar geleden het advies om nog wat foto's van mijn moeder te maken. Ik vond dat eigenlijk raar en beetje bizar maar heb dat toch gedaan. Heb van rozen de bloemen afgehaald en die mooi om haar neer gelegd. En drie in haar hand, van mij, van mijn dochtertje en mijn broer. En een paar foto's gemaakt.
En soms was het best fijn om even naar die foto's te kijken. Omdat ze er zo rustig uit zag en ik ook kon zien dat ze er echt niet meer was. En omdat ik ook zag dat het op was.
Inmiddels hebben de beelden van voor ze ziek werd de latere beelden verdrongen en kijk ik er niet meer naar. Maar misschien is het ook voor jou een idee om een paar foto's te maken. Weggooien kan altijd maar je kan het niet meer overdoen na de uitvaart.
Ik hoop dat je vannacht een beetje kunt slapen
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
maandag 2 juli 2018 03:40
Sorry lieve meiden, ik ben zowaar in slaap gevallen. Op de bank, maar dat maakt niet uit en net pas weer wakker. Eindelijk een paar uurtjes gelukt.
Wat fijn Felice dat je ondanks je eigen verdriet en herinnering op me hebt gereageerd. Sterkte met de aankomende datum voor je moeder.
Raar inderdaad die zin 'ze ligt er goed bij'. Maar ja. Dat is alles wat je nog kunt doen voor haar. Ze was altijd op en top verzorgd en dat is ze nu ook weer en dat is fijn. Ik heb inderdaad twee foto's gemaakt tot nu toe. Geen idee of ik daar ooit iets mee wil, maar ik dacht voor de zekerheid. Fijn dat het jou steun gegeven heeft.
Er is veel belangstelling om m'n moeder nog even te zien of om alvast afscheid te nemen. Dat is ook fijn. Ze was geliefd bij veel mensen. Ik hoop daar straks ook wat troost uit te putten.
Wat fijn Felice dat je ondanks je eigen verdriet en herinnering op me hebt gereageerd. Sterkte met de aankomende datum voor je moeder.
Raar inderdaad die zin 'ze ligt er goed bij'. Maar ja. Dat is alles wat je nog kunt doen voor haar. Ze was altijd op en top verzorgd en dat is ze nu ook weer en dat is fijn. Ik heb inderdaad twee foto's gemaakt tot nu toe. Geen idee of ik daar ooit iets mee wil, maar ik dacht voor de zekerheid. Fijn dat het jou steun gegeven heeft.
Er is veel belangstelling om m'n moeder nog even te zien of om alvast afscheid te nemen. Dat is ook fijn. Ze was geliefd bij veel mensen. Ik hoop daar straks ook wat troost uit te putten.
maandag 2 juli 2018 17:03
Ow fijn! Misschien ben je inmiddels weg, maar dat geeft niet. Wisselend nog steeds. Ik ga nu net weer rustig zitten na zo'n regeldag en dan begint dat malen weer. Krijg ik onrust en onmacht en weet ik het weer niet meer allemaal.
Ben weer bij haar geweest. Heb haar aangeraakt en tegen haar gepraat. Soms is het net of ze zo wakker kan worden. Was het maar zo. Het doet zo'n pijn. Ik gun haar haar rust, maar wil haar heel egoïstisch gewoon bij me hebben.
Ben weer bij haar geweest. Heb haar aangeraakt en tegen haar gepraat. Soms is het net of ze zo wakker kan worden. Was het maar zo. Het doet zo'n pijn. Ik gun haar haar rust, maar wil haar heel egoïstisch gewoon bij me hebben.
