Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
maandag 28 december 2015 om 22:12
quote:hondenmens schreef op 28 december 2015 @ 20:29:
Ik kom erachter dat een van mijn vriendinnen toch meer extravert is dan ik dacht. Ze vroeg op Facebook of ik een keer wat wil gaan drinken bij een café in haar woonplaats. En of ik 21:45 te laat vind i.v.m. drukte. Voor die tijd vind zij het nog zo leeg. Ik heb een hekel aan cafés. Als ik er dan wel eens kom is dat overdag en hooguit een uurtje. Ze wil er gewoon er beetje kletsen, want anders zit je toch maar thuis. Als ze met anderen gaat, ziet ze wel hoe laat ze weg gaat. Ik weet nu al dat ik er niks aan ga vinden. Herrie, alleen een beetje zitten praten, drinken om te drinken.
Zij is een type dat weekend na weekend volplant en na haar werk nog 3 avonden per week bezet is. Als we bij elkaar zijn, is het altijd wel gezellig. Maar dat was niet in cafés. Ik probeer haar op andere gedachten te brengen door ergens anders af te laten spreken of overdag. Het is wel pas in Februari. Deze week heb ik het druk en zij alweer heel de maand Januari. Vind het alleen wel jammer dat je denkt een gelijkgestemde gevonden te hebben en dat blijkt toch minder te zijn.
Beetje dezelfde situatie hier. Een vriendin waarmee ik al bevriend ben vanaf de basisschool was altijd een beetje hetzelfde als mij, maar is nu door haar opleiding en richtinf (muziekopleiding) meer extravert geworden. Gaat ieder weekend stappen met een hoop klasgenoten, houdt ineens erg van drukke feestjes etc. Nu is het zo dat zij wel eens bij hen op school allemaal moeten optreden, en af en toe vraagt ze of ik ook mee ga.
En ja, als die groep mensen míjn vrienden waren had ik dat super gezellig gevonden. Maar gezien dat niet het geval is zeg ik vaak nee, omdat ik geen zin heb om de hele avond tussen redelijk onbekenden te staan die elkaar wel allemaal kennen. En ik begin wel te merken dat dat soms wel een puntje is. Ze zegt ook wel eens dat ik saai ben . Ach ja, ik ben helemaal niet saai. Maar wel in de juiste sferen, als je me ergens neerzet waar ik niet op mijn gemak ben ben ik inderdaad een beetje saai.
Wel jammer, ik hoop dat dit niet tussen ons in komt te staan. 1 op 1 of met 3 andere personen erbij is het namelijk nogsteeds erg gezellig samen.
Kun je niet voorstellen om dan even een uurtje te gaan?
Ik kom erachter dat een van mijn vriendinnen toch meer extravert is dan ik dacht. Ze vroeg op Facebook of ik een keer wat wil gaan drinken bij een café in haar woonplaats. En of ik 21:45 te laat vind i.v.m. drukte. Voor die tijd vind zij het nog zo leeg. Ik heb een hekel aan cafés. Als ik er dan wel eens kom is dat overdag en hooguit een uurtje. Ze wil er gewoon er beetje kletsen, want anders zit je toch maar thuis. Als ze met anderen gaat, ziet ze wel hoe laat ze weg gaat. Ik weet nu al dat ik er niks aan ga vinden. Herrie, alleen een beetje zitten praten, drinken om te drinken.
Zij is een type dat weekend na weekend volplant en na haar werk nog 3 avonden per week bezet is. Als we bij elkaar zijn, is het altijd wel gezellig. Maar dat was niet in cafés. Ik probeer haar op andere gedachten te brengen door ergens anders af te laten spreken of overdag. Het is wel pas in Februari. Deze week heb ik het druk en zij alweer heel de maand Januari. Vind het alleen wel jammer dat je denkt een gelijkgestemde gevonden te hebben en dat blijkt toch minder te zijn.
Beetje dezelfde situatie hier. Een vriendin waarmee ik al bevriend ben vanaf de basisschool was altijd een beetje hetzelfde als mij, maar is nu door haar opleiding en richtinf (muziekopleiding) meer extravert geworden. Gaat ieder weekend stappen met een hoop klasgenoten, houdt ineens erg van drukke feestjes etc. Nu is het zo dat zij wel eens bij hen op school allemaal moeten optreden, en af en toe vraagt ze of ik ook mee ga.
En ja, als die groep mensen míjn vrienden waren had ik dat super gezellig gevonden. Maar gezien dat niet het geval is zeg ik vaak nee, omdat ik geen zin heb om de hele avond tussen redelijk onbekenden te staan die elkaar wel allemaal kennen. En ik begin wel te merken dat dat soms wel een puntje is. Ze zegt ook wel eens dat ik saai ben . Ach ja, ik ben helemaal niet saai. Maar wel in de juiste sferen, als je me ergens neerzet waar ik niet op mijn gemak ben ben ik inderdaad een beetje saai.
Wel jammer, ik hoop dat dit niet tussen ons in komt te staan. 1 op 1 of met 3 andere personen erbij is het namelijk nogsteeds erg gezellig samen.
Kun je niet voorstellen om dan even een uurtje te gaan?
dinsdag 29 december 2015 om 19:59
Interessant artikel http://www.huffingtonpost.com/2013/08/2 ... 21431.html
dinsdag 29 december 2015 om 20:13
Hoi allemaal.
Heel erg herkenbaar dit.
Het is zelfs zo erg dat mijn vriend en ik weinig praten (aan tafel bijvoorbeeld), vanwege mijn introvertie. En meestal zitten we ieder op ons mobieltje, omdat een (urenlang) gesprek toch niet gaat.
Op verjaardagen merk ik ook heel goed dat ik anders ben dan de rest. Iedereen praat met elkaar, ik zit er tussenin en kijk wat rond. Soms probeert iemand een gesprek te voeren met mij en ik doe dan ook echt wel mijn best, maar het slaat vaak heel snel dood.
Soms vind ik het verschrikkelijk dat ik zo introvert ben, maar ja het is wie ik ben. Ik kan niet acteren dat ik extravert ben.
Heel erg herkenbaar dit.
Het is zelfs zo erg dat mijn vriend en ik weinig praten (aan tafel bijvoorbeeld), vanwege mijn introvertie. En meestal zitten we ieder op ons mobieltje, omdat een (urenlang) gesprek toch niet gaat.
Op verjaardagen merk ik ook heel goed dat ik anders ben dan de rest. Iedereen praat met elkaar, ik zit er tussenin en kijk wat rond. Soms probeert iemand een gesprek te voeren met mij en ik doe dan ook echt wel mijn best, maar het slaat vaak heel snel dood.
Soms vind ik het verschrikkelijk dat ik zo introvert ben, maar ja het is wie ik ben. Ik kan niet acteren dat ik extravert ben.
dinsdag 29 december 2015 om 20:33
Ik ben ook een introvert en ik denk dat het ook erg aan de situatie ligt of ik wel of niet me als een introvert gedraag. Ik had derde kerstdag een feestje met veel luide, dronken mensen die van alles aan het schreeuwen waren. Ik heb niet zoveel gezegd, want ik had daar geen behoefte aan. Ook stonden de mensen me niet echt aan en dan zeg ik al helemaal niks. Ik vind het ook wel lekker om te luisteren naar wat anderen te vertellen hebben mits de gesprekken goed zijn. Ik krijg ook vaak te horen dat ik stilletjes ben, maar dat is wie ik ben. Ik kan ook niet zo goed zelf verzinnen wat voor een vraag ik kan stellen aan een ander. Als ik iemand een vraag wil stellen krijg ik gewoon een black-out en weet ik echt niks meer te vragen.
dinsdag 29 december 2015 om 23:39
Het lijkt alsof anderen meer moeite hebben met feit dat je stil bent dan wij zelf. Tijdens mijn opleiding hadden we eens een les waarbij Iedereen een klasgenote (waren allemaal meiden) moest opnoemen aan wie ze het minst en het meest hadden. Iedereen koos bij minst dezelfde persoon. En dat was ik. Met als reden "stil". Ik kreeg een hoop gevraag waarom ik zo was en ze zeiden dat ik mezelf buitensloot. De leraar deed ook mee. Ik zou later problemen krijgen met mijn introvertheid. Ze vonden het raar dat ik in de lunchpauze vaak alleen ging wandelen. Dat had ik nodig. Ik werd ook veel gepest in die klas en voelde me juist door anderen buitengesloten tijdens lessen of groepjes vormen.
woensdag 30 december 2015 om 00:37
quote:Erynn schreef op 29 december 2015 @ 23:59:
Dat klinkt naar hondenmens.
Ik herken het wel. Mensen vergeten bij mij ook vaak mijn naam, omdat ik altijd mijn eigen ding doe.
De laatste 2 maanden daar dacht ik er opeens bij te horen nadat er een gastles over pesten kwam. Het groepje waar ik altijd bij wilde horen ging me opeens overal bij betrekken. Op het eind van het laatste jaar wilde ik een bbq geven voor dat groepje. Nu durfde ik ook wel eens initiatief te nemen. Allemaal enthousiast toen ik het voorstelde. Maar ze belden allemaal stuk voor stuk af op het laatst. Volgens een van hen waren sommigen toch al niet van plan te komen. Ze deden alleen aardig voor de schone schijn. Omdat de leraren er kort op zaten.
Zes jaar na de opleiding kreeg ik een uitnodiging voor een reünie van die klas. Heb geen moment getwijfeld, ben niet gegaan. Als reden gaf ik het pesten en buitensluiten op. Als ik toen al niet voor hen bestond, waarom na jaren opeens wel?
Dat klinkt naar hondenmens.
Ik herken het wel. Mensen vergeten bij mij ook vaak mijn naam, omdat ik altijd mijn eigen ding doe.
De laatste 2 maanden daar dacht ik er opeens bij te horen nadat er een gastles over pesten kwam. Het groepje waar ik altijd bij wilde horen ging me opeens overal bij betrekken. Op het eind van het laatste jaar wilde ik een bbq geven voor dat groepje. Nu durfde ik ook wel eens initiatief te nemen. Allemaal enthousiast toen ik het voorstelde. Maar ze belden allemaal stuk voor stuk af op het laatst. Volgens een van hen waren sommigen toch al niet van plan te komen. Ze deden alleen aardig voor de schone schijn. Omdat de leraren er kort op zaten.
Zes jaar na de opleiding kreeg ik een uitnodiging voor een reünie van die klas. Heb geen moment getwijfeld, ben niet gegaan. Als reden gaf ik het pesten en buitensluiten op. Als ik toen al niet voor hen bestond, waarom na jaren opeens wel?
woensdag 30 december 2015 om 00:52
quote:Rasa* schreef op 28 december 2015 @ 21:20:
@Erynn, ik mag van mezelf eigenlijk nog maar kort zijn wie ik ben. Heb lang gevonden dat ik niet zo moeilijk moest doen. Totdat ik me ging verdiepen in introvertheid en enorm veel herkende.
@hondenmens, het is zeker fijn om mensen om je heen te hebben die je snappen, maar ik merk dat het voor mij ook wel goed is om wat ambiverte en extraverte mensen om me heen te hebben.
Leuk idee, dat rijtje hobby's. Het mijne:
- Wandelen
- Dieren (ik doe ook vrijwilligerswerk met dieren)
- Sauna
- Internetten / forummen
- Bordspelletjes
- Zwemmen
- Bloggen
- Creatief individueel aanprutsen (dank ikbenik )
(Graag gedaan )
- Naar het café
Die laatste is wellicht wat atypisch voor een introvert. Wat ik bedoel is een goed gesprek met een goede vriend(in) bij een lekker glaasje in een niet al te druk etablissement. En heel af toe met een niet al te uitbundige vriendengroep naar het café, waarbij het niet opvalt als ik met name stilletjes zit te genieten en waarbij ik vrijwel altijd als eerste naar huis ga.
Ik twijfel soms of ik echt introvert ben, (alleen maar introvert bedoel ik), of mss toch (ook?) hoog sensitief. Het is dat ik zo snel 'vol' loopt zeg maar. Omgevingsgeluiden, sfeer, onuitgesproken boosheid tussen mensen, opdringerige geuren, het is net of alles mijn hoofd binnendringt. Ik kan mezelf vaak niet horen denken.
Is dat ook een eigenschap van introverte mensen?
@Erynn, ik mag van mezelf eigenlijk nog maar kort zijn wie ik ben. Heb lang gevonden dat ik niet zo moeilijk moest doen. Totdat ik me ging verdiepen in introvertheid en enorm veel herkende.
@hondenmens, het is zeker fijn om mensen om je heen te hebben die je snappen, maar ik merk dat het voor mij ook wel goed is om wat ambiverte en extraverte mensen om me heen te hebben.
Leuk idee, dat rijtje hobby's. Het mijne:
- Wandelen
- Dieren (ik doe ook vrijwilligerswerk met dieren)
- Sauna
- Internetten / forummen
- Bordspelletjes
- Zwemmen
- Bloggen
- Creatief individueel aanprutsen (dank ikbenik )
(Graag gedaan )
- Naar het café
Die laatste is wellicht wat atypisch voor een introvert. Wat ik bedoel is een goed gesprek met een goede vriend(in) bij een lekker glaasje in een niet al te druk etablissement. En heel af toe met een niet al te uitbundige vriendengroep naar het café, waarbij het niet opvalt als ik met name stilletjes zit te genieten en waarbij ik vrijwel altijd als eerste naar huis ga.
Ik twijfel soms of ik echt introvert ben, (alleen maar introvert bedoel ik), of mss toch (ook?) hoog sensitief. Het is dat ik zo snel 'vol' loopt zeg maar. Omgevingsgeluiden, sfeer, onuitgesproken boosheid tussen mensen, opdringerige geuren, het is net of alles mijn hoofd binnendringt. Ik kan mezelf vaak niet horen denken.
Is dat ook een eigenschap van introverte mensen?
woensdag 30 december 2015 om 09:34
@hondenmens Wat een idiote oefening zeg! Daar kan ik echt boos om worden.
@ikbenik wellicht komen introvert en hoogsensitief zijn vaak in combinatie voor, dat weet ik niet. Zelf herken ik het niet. Ik kan in mijn eentje door het centrum van Bangkok lopen en enorm genieten van alle chaos, geuren en geluiden. Ik heb wel een hekel aan massa's, maar dat komt meer omdat ik me dan in mijn bewegingsvrijheid beknot voel. Op mijn werk is het ook vaak rumoerig (kantoortuin), maar daar kan ik me prima voor afsluiten.
@ikbenik wellicht komen introvert en hoogsensitief zijn vaak in combinatie voor, dat weet ik niet. Zelf herken ik het niet. Ik kan in mijn eentje door het centrum van Bangkok lopen en enorm genieten van alle chaos, geuren en geluiden. Ik heb wel een hekel aan massa's, maar dat komt meer omdat ik me dan in mijn bewegingsvrijheid beknot voel. Op mijn werk is het ook vaak rumoerig (kantoortuin), maar daar kan ik me prima voor afsluiten.
woensdag 30 december 2015 om 10:14
In de buitenlucht heb ik minder last van rumoerigheid bv. over een braderie lopen. Maar in een muziektent hoef ik maar 10 minuten aanwezig te zijn om barstende hoofdpijn te krijgen.
Hoogsensitief is tegen mij ook al gezegd door een psycholoog. Maar ik heb de diagnose ASS. Het heeft wel veel raakvlakken.
Hoogsensitief is tegen mij ook al gezegd door een psycholoog. Maar ik heb de diagnose ASS. Het heeft wel veel raakvlakken.
woensdag 30 december 2015 om 11:41
Maar bij ASS is dat stukje van jezelf kunnen verplaatsen in de ander minder 'sterk' dacht ik, toch..? Als dat zo is dan heb ik DAT in elk geval niet. Ik weet vaak beter wat iedereen om me heen wil, dan wat ik zelf wil of voel. (Niet handig!)
Toen mijn kind gediagnosticeerd werd met adhd herkende ik erg veel in de uitleg. (Behalve dan de motorische beweeglijkheid) Ik heb toen een eenmalig consult aangevraagd bij een psychiater om eens te kijken of hij ADD trekjes herkende in mij. Na een uur (en een heeeeeleboel vragen, stond ik buiten. Diagnose was 'niets aan de hand met u!' Mijn concentratie was te goed, de prikkelgevoeligheid die ik omschreef was te weinig storend om medicatie voor voor te schrijven.
Als mensen me nu vragen of ik gek ben kan ik zeggen dat ik gediagnostiseerd 'normaal' ben..!
Mss dan toch maar 'gewoon introvert '..?
In mijn eentje door het centrum van Bangkok lopen zou ik ook (nog net) wel kunnen. Maar dan moet je me niet vervolgens de taak geven om bijvoorbeeld ergens binnen 10 minuten te zijn, of me intussen een puzzel laten oplossen. Ik bedoel: Omgevingsgeluid is pas storend op het moment dat ik iets gerichts wil doen, als ik een taak moet oplossen. DAN word ik gek!
Voorbeeldje : mijn kind kreeg de opdracht (als onderdeel van de test) om een aantal trollen te zoeken in een zoekplaatje, dit moest zo snel mogelijk gebeuren. Tegelijkertijd waren er in een koptelefoon een aantal piepjes te horen waarbij tussendoor genoteerd moest worden of er links of rechts een piepjes was, en hoeveel dit er waren. ( !?)
Ik merkte op dat dat toch nooit KAN, tegelijkertijd?? Maar volgens testmevrouw kon een gemiddeld mens dat best; deze twee taken tegelijkertijd. Dat was dus het moment waarop ik constateerde dat IK de wrs OOK ad (h) d zou hebben...
Ik kan best trollen zoeken, door Bangkok lopen, of wat dan ook, maar niet tegelijkertijd piepjes tellen en sorteren, de weg zoeken, puzzelen.
Zouden jullie dit kunnen..?
Toen mijn kind gediagnosticeerd werd met adhd herkende ik erg veel in de uitleg. (Behalve dan de motorische beweeglijkheid) Ik heb toen een eenmalig consult aangevraagd bij een psychiater om eens te kijken of hij ADD trekjes herkende in mij. Na een uur (en een heeeeeleboel vragen, stond ik buiten. Diagnose was 'niets aan de hand met u!' Mijn concentratie was te goed, de prikkelgevoeligheid die ik omschreef was te weinig storend om medicatie voor voor te schrijven.
Als mensen me nu vragen of ik gek ben kan ik zeggen dat ik gediagnostiseerd 'normaal' ben..!
Mss dan toch maar 'gewoon introvert '..?
In mijn eentje door het centrum van Bangkok lopen zou ik ook (nog net) wel kunnen. Maar dan moet je me niet vervolgens de taak geven om bijvoorbeeld ergens binnen 10 minuten te zijn, of me intussen een puzzel laten oplossen. Ik bedoel: Omgevingsgeluid is pas storend op het moment dat ik iets gerichts wil doen, als ik een taak moet oplossen. DAN word ik gek!
Voorbeeldje : mijn kind kreeg de opdracht (als onderdeel van de test) om een aantal trollen te zoeken in een zoekplaatje, dit moest zo snel mogelijk gebeuren. Tegelijkertijd waren er in een koptelefoon een aantal piepjes te horen waarbij tussendoor genoteerd moest worden of er links of rechts een piepjes was, en hoeveel dit er waren. ( !?)
Ik merkte op dat dat toch nooit KAN, tegelijkertijd?? Maar volgens testmevrouw kon een gemiddeld mens dat best; deze twee taken tegelijkertijd. Dat was dus het moment waarop ik constateerde dat IK de wrs OOK ad (h) d zou hebben...
Ik kan best trollen zoeken, door Bangkok lopen, of wat dan ook, maar niet tegelijkertijd piepjes tellen en sorteren, de weg zoeken, puzzelen.
Zouden jullie dit kunnen..?
woensdag 30 december 2015 om 12:20
Leuk testje, zouden we eigenlijk eens moeten proberen. Ik denk dat ik het wel zou kunnen, omdat je tijdens het trollenzoeken toch een beetje gespitst bent op de piepjes. En dan bij elk piepje een streepje zetten links of rechts. Maar als ik echt zou moeten nadenken zou het denk ik een stuk moeilijker worden. Als ik echt moet nadenken dan heb ik het liefst wat meer stilte en minder afleiding.
We gon' boogie oogie oggi, jiggle, wiggle and dance. Like the roof on fire.
woensdag 30 december 2015 om 12:57
quote:hondenmens schreef op 29 december 2015 @ 23:39:
Het lijkt alsof anderen meer moeite hebben met feit dat je stil bent dan wij zelf. Tijdens mijn opleiding hadden we eens een les waarbij Iedereen een klasgenote (waren allemaal meiden) moest opnoemen aan wie ze het minst en het meest hadden. Iedereen koos bij minst dezelfde persoon. En dat was ik. Met als reden "stil". Ik kreeg een hoop gevraag waarom ik zo was en ze zeiden dat ik mezelf buitensloot. De leraar deed ook mee. Ik zou later problemen krijgen met mijn introvertheid. Ze vonden het raar dat ik in de lunchpauze vaak alleen ging wandelen. Dat had ik nodig. Ik werd ook veel gepest in die klas en voelde me juist door anderen buitengesloten tijdens lessen of groepjes vormen.
Het is heel vervelend als je het zelf niet kunt accepteren en anderen ook niet van jou. Omdat ik dagelijks tegen problemen aanloop door hoe ik ben (ik ben heel introvert, onzeker en verlegen, een fatale combinatie) heb ik er ook moeite mee te accepteren hoe mijn leven eruit blijft zien omdat ik zo ben en doe. Een paar jaar geleden was ik met een man die ook introvert was. Ik bewonderde het aan de ene kant dat hij niks zei in groepen en helemaal zichzelf was, maar aan de andere kant kwam dat vreemd over. We hadden ook weinig tegen elkaar te zeggen als we elkaar zagen waardoor de relatie uitging. In een groep met zijn collega's of vrienden deed ik toch mijn best om iets te verzinnen om te zeggen en dat kostte veel energie.
Nu probeer ik niet te praten als ik onder de mensen ben om energie te sparen, maar ik lijk af en toe net een kamerplant die niet beweegt en geen geluid maakt! Ik doe dingen omdat ze moeten en horen (elke dag naar mn werk gaan, regelmatig sporten, heel af en toe een kennis zien), maar niet omdat ik er energie van krijg. Ik moet fulltime werken en heb daardoor een heel groot deel van het weekend nodig om thuis op te ruimen en boeken te lezen, anders loop ik al heel snel op mijn tandvlees. Maar door al dat werken en bijkomen van buiten de deur zijn ben ik bang om zonder vrienden of relatie te blijven. Werk, vrienden, maakt niet uit, alles waar mensen bij betrokken zijn kost veel energie. Omdat ik de weekenden vrij wil houden om bij te tanken doe ik 's avonds dingen zoals sporten en heel soms iemand zien terwijl ik daar na een lange werkdag meestal geen zin in heb.
Het lijkt alsof anderen meer moeite hebben met feit dat je stil bent dan wij zelf. Tijdens mijn opleiding hadden we eens een les waarbij Iedereen een klasgenote (waren allemaal meiden) moest opnoemen aan wie ze het minst en het meest hadden. Iedereen koos bij minst dezelfde persoon. En dat was ik. Met als reden "stil". Ik kreeg een hoop gevraag waarom ik zo was en ze zeiden dat ik mezelf buitensloot. De leraar deed ook mee. Ik zou later problemen krijgen met mijn introvertheid. Ze vonden het raar dat ik in de lunchpauze vaak alleen ging wandelen. Dat had ik nodig. Ik werd ook veel gepest in die klas en voelde me juist door anderen buitengesloten tijdens lessen of groepjes vormen.
Het is heel vervelend als je het zelf niet kunt accepteren en anderen ook niet van jou. Omdat ik dagelijks tegen problemen aanloop door hoe ik ben (ik ben heel introvert, onzeker en verlegen, een fatale combinatie) heb ik er ook moeite mee te accepteren hoe mijn leven eruit blijft zien omdat ik zo ben en doe. Een paar jaar geleden was ik met een man die ook introvert was. Ik bewonderde het aan de ene kant dat hij niks zei in groepen en helemaal zichzelf was, maar aan de andere kant kwam dat vreemd over. We hadden ook weinig tegen elkaar te zeggen als we elkaar zagen waardoor de relatie uitging. In een groep met zijn collega's of vrienden deed ik toch mijn best om iets te verzinnen om te zeggen en dat kostte veel energie.
Nu probeer ik niet te praten als ik onder de mensen ben om energie te sparen, maar ik lijk af en toe net een kamerplant die niet beweegt en geen geluid maakt! Ik doe dingen omdat ze moeten en horen (elke dag naar mn werk gaan, regelmatig sporten, heel af en toe een kennis zien), maar niet omdat ik er energie van krijg. Ik moet fulltime werken en heb daardoor een heel groot deel van het weekend nodig om thuis op te ruimen en boeken te lezen, anders loop ik al heel snel op mijn tandvlees. Maar door al dat werken en bijkomen van buiten de deur zijn ben ik bang om zonder vrienden of relatie te blijven. Werk, vrienden, maakt niet uit, alles waar mensen bij betrokken zijn kost veel energie. Omdat ik de weekenden vrij wil houden om bij te tanken doe ik 's avonds dingen zoals sporten en heel soms iemand zien terwijl ik daar na een lange werkdag meestal geen zin in heb.
respecteer de overtuigingen van een ander
woensdag 30 december 2015 om 13:11
quote:ikbenik schreef op 30 december 2015 @ 13:07:
Hmm...dat klinkt alsof je leven eigenlijk al bommetje vol zit 30+...
En dat alles wat daardoor er nog bij komt snel voelt als 'teveel!'.Voor mijn gevoel zit mijn leven best vol, maar in mijn omgeving zijn veel mensen die een 2x zo vol leven hebben. Ik heb alleen 2 avonden en het weekend voor mezelf, waarvan ook nog een deel opgaat aan huishoudelijk werk, maar ja, ik kan mijn baan niet opzeggen en van niet meer 's avonds naar sportklasjes gaan zal ik echt niet afvallen:-)
Hmm...dat klinkt alsof je leven eigenlijk al bommetje vol zit 30+...
En dat alles wat daardoor er nog bij komt snel voelt als 'teveel!'.Voor mijn gevoel zit mijn leven best vol, maar in mijn omgeving zijn veel mensen die een 2x zo vol leven hebben. Ik heb alleen 2 avonden en het weekend voor mezelf, waarvan ook nog een deel opgaat aan huishoudelijk werk, maar ja, ik kan mijn baan niet opzeggen en van niet meer 's avonds naar sportklasjes gaan zal ik echt niet afvallen:-)
respecteer de overtuigingen van een ander
woensdag 30 december 2015 om 13:21
Ik bedoel het ook niet als beschuldiging, meer als constatering
Ik werk zelf parttime en mijn leven voelt al bomvol. Terwijl ik toch best tussendoor tijd heb om bijvoorbeeld even op bed te liggen, puur om me een half uurtje af te kunnen sluiten en bij te kunnen tanken.
Heb ook echt behoefte aan die (prikkelarme) momenten. Ik denk dat ik die momenten meer nodig heb dan anderen. Als ik soms hoor Hoe druk anderen het hebben, dan valt mijn leven mss wel mee qua 'volheid'. Toch is het voor mij, met werk, kids, sport, hobbies, en stage, propvol.
Ik werk zelf parttime en mijn leven voelt al bomvol. Terwijl ik toch best tussendoor tijd heb om bijvoorbeeld even op bed te liggen, puur om me een half uurtje af te kunnen sluiten en bij te kunnen tanken.
Heb ook echt behoefte aan die (prikkelarme) momenten. Ik denk dat ik die momenten meer nodig heb dan anderen. Als ik soms hoor Hoe druk anderen het hebben, dan valt mijn leven mss wel mee qua 'volheid'. Toch is het voor mij, met werk, kids, sport, hobbies, en stage, propvol.
woensdag 30 december 2015 om 13:24
Zag het niet als een beschuldiging, Ik ben ik, juist een compliment dat ik veel hooi op mijn vork heb kunnen nemen;-) Ik snap dat je die prikkelarme momenten nodig hebt, ik kijk soms de hele dag uit naar de vrije avond met een dik boek, heerlijk! Snap echt niet hoe jij en andere mensen dat kunnen combineren, want ik vind werk en sport al lastig, en dan nog kids en een stage...
respecteer de overtuigingen van een ander
woensdag 30 december 2015 om 16:01
Heel veel herkenning hier. Die cartoons op de eerste pagina.
Eigenlijk heb ik ook gewoon een hekel aan alles wat 's avonds is. Overdag weg, prima en graag, maar niet 's avonds. Later eten vind ik ook irritant. Vaak zet ik me er overheen en dan is het achteraf best gezellig, maar dat gevoel vooraf blijft. Geef mij maar een avondje in mijn eentje sporten of thuis. Als er niets op televisie is, blijft die uit en dat is heerlijk rustig. De krant/boek lezen met een kat op schoot bevalt me beter.
Op een feestje vind ik mezelf wel redelijk sociaal, maar dat houd ik niet langer dan een paar uur vol. Ben er vroeg en ga ook vroeg weer weg. Verjaardagen van familie en een paar vrienden ga ik wel altijd naar toe als ik niet hoef te werken, wil ten slotte ook dat ze naar mij toe komen. Maar verder ben ik er vrij makkelijk in om af te zeggen als het me niet bevalt. Ik spreek ook liever bij iemand thuis af dan in de drukte van een bar o.i.d.
Met mijn ouders weet ik nooit zo goed wie wat is. Mijn moeder praat graag en veel, maar is een huismus en is uit haar doen als ze (thuis) een feestje heeft. Vader gaat er graag op uit (zegt nooit nee tegen iets buiten de deur) maar is een stuk rustiger.
Mijn vriend kan doordeweeks vier avonden van huis zijn. Hij gaat zijn gang maar.
Is wel toepasselijk. Vaak sta ik er letterlijk een half uur onder als ik thuis kom. Even tijd voor mezelf en daarna op mijn dode gemak weer aankleden.
De jaarwisseling laat ik lekker aan me voorbij gaan. Ik moet tot ongeveer 21.00 uur werken, daarna douchen en mijn bed in. Slaap altijd rustig door het vuurwerk heen. Tot ergernis van men hier thuis omdat ze op mijn kamer (zolder) vuurwerk willen kijken.
Eigenlijk heb ik ook gewoon een hekel aan alles wat 's avonds is. Overdag weg, prima en graag, maar niet 's avonds. Later eten vind ik ook irritant. Vaak zet ik me er overheen en dan is het achteraf best gezellig, maar dat gevoel vooraf blijft. Geef mij maar een avondje in mijn eentje sporten of thuis. Als er niets op televisie is, blijft die uit en dat is heerlijk rustig. De krant/boek lezen met een kat op schoot bevalt me beter.
Op een feestje vind ik mezelf wel redelijk sociaal, maar dat houd ik niet langer dan een paar uur vol. Ben er vroeg en ga ook vroeg weer weg. Verjaardagen van familie en een paar vrienden ga ik wel altijd naar toe als ik niet hoef te werken, wil ten slotte ook dat ze naar mij toe komen. Maar verder ben ik er vrij makkelijk in om af te zeggen als het me niet bevalt. Ik spreek ook liever bij iemand thuis af dan in de drukte van een bar o.i.d.
Met mijn ouders weet ik nooit zo goed wie wat is. Mijn moeder praat graag en veel, maar is een huismus en is uit haar doen als ze (thuis) een feestje heeft. Vader gaat er graag op uit (zegt nooit nee tegen iets buiten de deur) maar is een stuk rustiger.
Mijn vriend kan doordeweeks vier avonden van huis zijn. Hij gaat zijn gang maar.
Is wel toepasselijk. Vaak sta ik er letterlijk een half uur onder als ik thuis kom. Even tijd voor mezelf en daarna op mijn dode gemak weer aankleden.
De jaarwisseling laat ik lekker aan me voorbij gaan. Ik moet tot ongeveer 21.00 uur werken, daarna douchen en mijn bed in. Slaap altijd rustig door het vuurwerk heen. Tot ergernis van men hier thuis omdat ze op mijn kamer (zolder) vuurwerk willen kijken.
woensdag 30 december 2015 om 19:18
Oudejaarsavond bij mijn schoonouders, dat wordt een kleine, volle kamer. Nu afgesproken dat de kinderen daar om 7 uur naar bed gaan, manlief blijft daar en ik ga met m'n moeder mee naar de kerk. Dan skip ik toch weer een uur of wat (ik blijf lekker hangen bij m'n moeder voor ik naar m'n schoonouders ga) en duurt de avond niet zo lang (hoop ik, meestal lig ik om 21:30 op bed...).
Om twaalf uur rent iedereen buiten rondjes om te socialisen en zit ik lekker rustig binnen want je weet maar nooit of er een kind wakker wordt
Om twaalf uur rent iedereen buiten rondjes om te socialisen en zit ik lekker rustig binnen want je weet maar nooit of er een kind wakker wordt
woensdag 30 december 2015 om 19:18
Ik lees dat er hier ook wel introverten zijn met kinderen, ik heb nooit een kinderwens gehad en weet niet of die ooit nog gaat komen. Maar alleen al het idee van 24/7 iemand om je heen hebben waar je wat mee moet lijkt mij als introvert echt horror. Ik heb het zo erg nodig om een paar uur alleen te zijn en niets te moeten. Na het werk ben ik op, dat er heel veel mensen zien die daarnaast nog een gezin draaiende houden, dat zou ik echt niet kunnen!
woensdag 30 december 2015 om 19:29
Kwestie van een leuke echtgenoot kiezen, die van mij ruikt het al als ik het even niet zie zitten, dan stuurt ie me naar boven om even te liggen of hij neemt de kinderen mee naar buiten of zo. En ze kunnen gelukkig goed zelf spelen, dan kan ik me achter/in een boek verschuilen.
Overigens liggen ze hier om 19:00 al plat en verstopt mijn man zich dan op zolder achter de was. Ik kan dan in de rest van het huis lekker rondkeutelen of ik ga even bij m'n ouders langs, ook fijn.
Overigens liggen ze hier om 19:00 al plat en verstopt mijn man zich dan op zolder achter de was. Ik kan dan in de rest van het huis lekker rondkeutelen of ik ga even bij m'n ouders langs, ook fijn.
woensdag 30 december 2015 om 19:38
Ik kijk ook liever toe dan dat ik continu mijn kinderen verbeter, ik denk dat ze 'beter' opgroeien als ze zelf veel ontdekken. Ik grijp in als het gevaarlijk wordt uiteraard.
Wat mij bij blijft van de eerste levensochtend van mijn dochter: kraamhulp vroeg me welke kleren ze aan moest en of ik haar eerst in bad wilde doen of eerst voeden. Dat voelde zo vreemd, ik dacht echt: waarom moet ik dat beslissen? Jij hebt er toch verstand van? Het voelde voor mij vreemd om die verantwoordelijkheid aan te pakken. Ik heb ook best lang aan mijn dochter moeten wennen (ben er inmiddels helemaal verliefd op hoor, ze is nu zes). Ik vond het heerlijk om met een slapend kind in de wandelwagen uren buiten te zijn of te bomen met mijn vader (ook zo'n filosoof, prettig om mee te discussiëren)
Wat mij bij blijft van de eerste levensochtend van mijn dochter: kraamhulp vroeg me welke kleren ze aan moest en of ik haar eerst in bad wilde doen of eerst voeden. Dat voelde zo vreemd, ik dacht echt: waarom moet ik dat beslissen? Jij hebt er toch verstand van? Het voelde voor mij vreemd om die verantwoordelijkheid aan te pakken. Ik heb ook best lang aan mijn dochter moeten wennen (ben er inmiddels helemaal verliefd op hoor, ze is nu zes). Ik vond het heerlijk om met een slapend kind in de wandelwagen uren buiten te zijn of te bomen met mijn vader (ook zo'n filosoof, prettig om mee te discussiëren)
woensdag 30 december 2015 om 19:53
quote:kaatje- schreef op 30 december 2015 @ 19:18:
Na het werk ben ik op, dat er heel veel mensen zien die daarnaast nog een gezin draaiende houden, dat zou ik echt niet kunnen!
Tja, gaat hier ook niet bepaald vlekkeloos, maar een praktische echtgenoot (hij kookt) en leuke kinderen helpen wel. Al is het vrij heftig, en dat heeft z'n weerslag op alles (heb m'n gedrag op het werk al een paar keer uit mogen leggen, werd me dit jaar allemaal veel te veel, met meer oorzaken erbij trouwens). Ik kies daarom bewust voor me-time, bijv. door de week een dag thuis werken, omdat ik anders altijd of collega's of kinderen / echtgenoot om me heen heb. Dat heb ik echt nodig, ik was daar twee maanden terug vanaf gestapt, en het ging meteen weer bergafwaarts, dus dat thuiswerken gooi ik er weer in.
Wel rottig, mocht dus weer op het matje komen bij werkgever, en dit valt gewoon niet uit te leggen! 'Ik weet het niet' is geen antwoord, 'ik ben zo moe' evenmin, beiden zijn wel waar. Ik kan het gewoon niet uitleggen. En dan zit ik ook nog in de positie dat ik het goede voorbeeld moet geven.
Nou ja. Lastig dus. Overigens zou ik m'n baan voor geen goud willen ruilen hoor, en dit soort dingen zitten daar nu eenmaal bij. En die zijn op te lossen, daar ga ik in 2016 verder mee aan de slag.
Na het werk ben ik op, dat er heel veel mensen zien die daarnaast nog een gezin draaiende houden, dat zou ik echt niet kunnen!
Tja, gaat hier ook niet bepaald vlekkeloos, maar een praktische echtgenoot (hij kookt) en leuke kinderen helpen wel. Al is het vrij heftig, en dat heeft z'n weerslag op alles (heb m'n gedrag op het werk al een paar keer uit mogen leggen, werd me dit jaar allemaal veel te veel, met meer oorzaken erbij trouwens). Ik kies daarom bewust voor me-time, bijv. door de week een dag thuis werken, omdat ik anders altijd of collega's of kinderen / echtgenoot om me heen heb. Dat heb ik echt nodig, ik was daar twee maanden terug vanaf gestapt, en het ging meteen weer bergafwaarts, dus dat thuiswerken gooi ik er weer in.
Wel rottig, mocht dus weer op het matje komen bij werkgever, en dit valt gewoon niet uit te leggen! 'Ik weet het niet' is geen antwoord, 'ik ben zo moe' evenmin, beiden zijn wel waar. Ik kan het gewoon niet uitleggen. En dan zit ik ook nog in de positie dat ik het goede voorbeeld moet geven.
Nou ja. Lastig dus. Overigens zou ik m'n baan voor geen goud willen ruilen hoor, en dit soort dingen zitten daar nu eenmaal bij. En die zijn op te lossen, daar ga ik in 2016 verder mee aan de slag.
