Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zondag 20 december 2015 12:21
Infinity, bellen voor je werk, ja... echt zo'n klusje wat ik voor 's middags in plan. Als ik dat voor de ochtend plan hik ik er zo tegenaan dat ik 's middags alles voor me uitgeschoven heb en per saldo dus niets heb gedaan
Kerstborrel, ergste is dat ik mezelf betrap op jaarlijks dezelfde opmerkingen... Ik begin altijd over de logo's op de bedrijfskleding... (zeer interessant, ahum)
Kerstborrel, ergste is dat ik mezelf betrap op jaarlijks dezelfde opmerkingen... Ik begin altijd over de logo's op de bedrijfskleding... (zeer interessant, ahum)
zondag 20 december 2015 22:23
quote:Rasa* schreef op 20 december 2015 @ 22:01:
Ik ben dit weekend weer eens ergens geruisloos verdwenen. Ik ging weg en zei blijkbaar te zacht 'dag'. Niemand keek op. Toen ben ik maar gewoon weggelopen.
Haha dit doe ik ook altijd ja. En dan niet eens perse door "ons" introverte karakter, maar meer omdat het gewoon beschamend is als niemand je hoort en je dit geen 2e keer wil. En dus maar in stilte wegsluipt .
En infinity, dat bellen voor iets doe ik inderdaad ook altijd in de middag. Geen idee waarom, ik denk omdat ik dan nog de hele ochtend heb om mijzelf op het gesprek voor te bereiden . Dat doe ik trouwens niet alleen bij werk, ook bij klantenservicen (schrijf je dat zo?) van winkels of onze provider bijvoorbeeld.
Ik ben dit weekend weer eens ergens geruisloos verdwenen. Ik ging weg en zei blijkbaar te zacht 'dag'. Niemand keek op. Toen ben ik maar gewoon weggelopen.
Haha dit doe ik ook altijd ja. En dan niet eens perse door "ons" introverte karakter, maar meer omdat het gewoon beschamend is als niemand je hoort en je dit geen 2e keer wil. En dus maar in stilte wegsluipt .
En infinity, dat bellen voor iets doe ik inderdaad ook altijd in de middag. Geen idee waarom, ik denk omdat ik dan nog de hele ochtend heb om mijzelf op het gesprek voor te bereiden . Dat doe ik trouwens niet alleen bij werk, ook bij klantenservicen (schrijf je dat zo?) van winkels of onze provider bijvoorbeeld.
zondag 20 december 2015 22:44
Wat herkenbaar allemaal! Hoe vaak ik in mijn leven niet te horen heb gekregen: 'Wat ben je stil, vind je het wel leuk?', of aanverwante opmerkingen...ik werd daar altijd verdrietig van. Stil zijn en iets niet leuk vinden, zijn verschillende dingen, maar krijg dat maar eens uitgelegd. Ik las laatst toevallig iets over het verschil tussen introverten en extraverten en besefte toen eigenlijk pas dat ik gewoon introvert MAG zijn. Ik heb het altijd als iets negatiefs beschouwd, omdat onze maatschappij het kennelijk ook als iets negatiefs beschouwt, terwijl het dat dus helemaal niet is. Dat vind ik zo bevrijdend!
't Is al met al een heel gedoe
zondag 20 december 2015 23:01
Hondenmens, maar krijg je dan niet juist een ongemakkelijke situatie, als je alleen een hand geeft? Ik wou in dit geval dat ik een man was, dan mag je in elk geval de mannen al skippen bij het zoenen, dat scheelt toch de helft. Als vrouw moet je iedereen zoenen. Hoe seksistisch is dat eigenlijk. Ik weet: ik moet niks, maar toch zijn dit de sociale regels en als ik die negeer, vestig ik juist de aandacht op mezelf.
't Is al met al een heel gedoe
maandag 21 december 2015 06:44
maandag 21 december 2015 08:18
quote:Pingu schreef op 20 december 2015 @ 22:47:
Zien jullie trouwens ook zo op tegen de eerste werkdag van het nieuwe jaar? 'De beste wensen', klapzoen, klapzoen, klapzoen? En dat 20 keer? DE HEL.De meesten zie ik pas in de kantine, dus dan kun je het af met 'ook allemaal de beste wensen!' en gaan zitten (wel een beetje jammer dat iedereen die na jou binnenkomt alsnog wil zoenen). En voor de sporadische collega die ik eerder tegen kom: achter mijn bureau blijven staan en een hand uitsteken, onmogelijk om dan nog te zoenen
Zien jullie trouwens ook zo op tegen de eerste werkdag van het nieuwe jaar? 'De beste wensen', klapzoen, klapzoen, klapzoen? En dat 20 keer? DE HEL.De meesten zie ik pas in de kantine, dus dan kun je het af met 'ook allemaal de beste wensen!' en gaan zitten (wel een beetje jammer dat iedereen die na jou binnenkomt alsnog wil zoenen). En voor de sporadische collega die ik eerder tegen kom: achter mijn bureau blijven staan en een hand uitsteken, onmogelijk om dan nog te zoenen
maandag 21 december 2015 10:42
quote:PimPom schreef op 12 december 2015 @ 13:49:
[...]
Daar ben ik het dan niet mee eens.
Hoe introvert je ook bent, er komt een moment in je leven dat je iets moet presenteren. Dat moet je leren als kind/puber, hoe erg het ook tegen je karakter in gaat.
Als we het even omkeren: we verwachten toch ook dat de heel extroverte kinderen leren stil te zitten en naar andere te luisteren, hoe erg dit ook tegen hun karakter ingaat? Dan ga je als ouder toch ook niets langs de leerkracht, dat je het er niet mee eens bent, dat zoon/dochter moet leren luisteren naar andere?
En een grapje waar de kosmos helemaal dubbel om ligt....mijn sterrenbeeld is Leeuw....dus volgens alle 'boekjes': De Leeuw is het meest dominante, spontane, creatieve en extroverte teken van de hele dierenriem. Een leeuw zal altijd in de spotlights willen staan. Een leeuw zal zijn aanwezigheid altijd meedelen.
Nog meer introverte Leeuwen aanwezig?
Hier nog een introverte Leeuw
Wat herken ik veel zeg. Bij feestjes ben ik het na een halfuur al zat. Ik versta ook nog eens erg slecht wat mensen zeggen in het geroezemoes, krijg pijn in benen en rug. Ik ga dan ook best vaak naar het toilet. Effe bijkomen. Het liefst zou ik de autosleutel pakken en alvast gaan tukken op de parkeerplaats terwijl mijn vriend nog een paar biertjes drinkt.
Doe mij maar een rustig bankavondje of restaurantje met maximaal 6 personen. Ik heb er ook moeite mee als er na een tijdje mensen aansluiten. Dan ben ik zo ingesteld op het huidige groepje mensen en dan verandert de dynamiek ineens. En het zijn meer mensen
Ik heb tijdens de zwangerschappen wekenlang alleen op een ziekenhuiskamer gelegen. Heeeeeeeeerlijk! Me, Myself and I. Behalve dan de constante toeloop van verpleging, schoonmaak, artsen etc maar ook de weken erna alleen thuis op bed vond ik heerlijk.
Wat dat betreft trekken de kinderen mij wel uit mijn coconnetje. Zeker mijn oudste is heel energiek en extravert. Jongste vooral energiek. Dat is echt bijkomen avonds. En hier gaan ze ook steeds later naar bed.
[...]
Daar ben ik het dan niet mee eens.
Hoe introvert je ook bent, er komt een moment in je leven dat je iets moet presenteren. Dat moet je leren als kind/puber, hoe erg het ook tegen je karakter in gaat.
Als we het even omkeren: we verwachten toch ook dat de heel extroverte kinderen leren stil te zitten en naar andere te luisteren, hoe erg dit ook tegen hun karakter ingaat? Dan ga je als ouder toch ook niets langs de leerkracht, dat je het er niet mee eens bent, dat zoon/dochter moet leren luisteren naar andere?
En een grapje waar de kosmos helemaal dubbel om ligt....mijn sterrenbeeld is Leeuw....dus volgens alle 'boekjes': De Leeuw is het meest dominante, spontane, creatieve en extroverte teken van de hele dierenriem. Een leeuw zal altijd in de spotlights willen staan. Een leeuw zal zijn aanwezigheid altijd meedelen.
Nog meer introverte Leeuwen aanwezig?
Hier nog een introverte Leeuw
Wat herken ik veel zeg. Bij feestjes ben ik het na een halfuur al zat. Ik versta ook nog eens erg slecht wat mensen zeggen in het geroezemoes, krijg pijn in benen en rug. Ik ga dan ook best vaak naar het toilet. Effe bijkomen. Het liefst zou ik de autosleutel pakken en alvast gaan tukken op de parkeerplaats terwijl mijn vriend nog een paar biertjes drinkt.
Doe mij maar een rustig bankavondje of restaurantje met maximaal 6 personen. Ik heb er ook moeite mee als er na een tijdje mensen aansluiten. Dan ben ik zo ingesteld op het huidige groepje mensen en dan verandert de dynamiek ineens. En het zijn meer mensen
Ik heb tijdens de zwangerschappen wekenlang alleen op een ziekenhuiskamer gelegen. Heeeeeeeeerlijk! Me, Myself and I. Behalve dan de constante toeloop van verpleging, schoonmaak, artsen etc maar ook de weken erna alleen thuis op bed vond ik heerlijk.
Wat dat betreft trekken de kinderen mij wel uit mijn coconnetje. Zeker mijn oudste is heel energiek en extravert. Jongste vooral energiek. Dat is echt bijkomen avonds. En hier gaan ze ook steeds later naar bed.
Poep, wie heeft jou gescheten?
maandag 21 december 2015 11:07
Ik vraag mij al een hele tijd af of ik nu introvert of extravert ben.
Enerzijds ben ik bewust vaak alleen en heb ik daar echt geen moeite mee. In groepen waarmee ik niet bekend ben houd ik me nogal afzijdig.
Anderzijds ben ik in mijn familie- en vriendenkring een flapuit, in vele situaties ook een leider. Ik vertel hen ook alles wat er in mijn hoofd en hart omgaat.
Die afwisseling vind ik prima, maar de drang om mezelf in het hokje van introvert of het hokje van extravert te zetten is soms groot.
Enerzijds ben ik bewust vaak alleen en heb ik daar echt geen moeite mee. In groepen waarmee ik niet bekend ben houd ik me nogal afzijdig.
Anderzijds ben ik in mijn familie- en vriendenkring een flapuit, in vele situaties ook een leider. Ik vertel hen ook alles wat er in mijn hoofd en hart omgaat.
Die afwisseling vind ik prima, maar de drang om mezelf in het hokje van introvert of het hokje van extravert te zetten is soms groot.
maandag 21 december 2015 11:18
Tja, mijn man wist gisteren zo fijn te zeggen dat in gezelschappen een gesprek met mij nooit ergens over gaat Lekker dan. Nee, diepgang zul je bij mij niet gauw vinden als ik in een groep met mensen wordt gegooid. Aan de andere kant (bedacht ik me later), is dat dan alleen aan mij te wijten? Een ander kan toch ook een interessante boom op zetten? Ik praat wel mee.
maandag 21 december 2015 11:20
quote:Teja schreef op 21 december 2015 @ 11:07:
Ik vraag mij al een hele tijd af of ik nu introvert of extravert ben.
Enerzijds ben ik bewust vaak alleen en heb ik daar echt geen moeite mee. In groepen waarmee ik niet bekend ben houd ik me nogal afzijdig.
Anderzijds ben ik in mijn familie- en vriendenkring een flapuit, in vele situaties ook een leider. Ik vertel hen ook alles wat er in mijn hoofd en hart omgaat.
Die afwisseling vind ik prima, maar de drang om mezelf in het hokje van introvert of het hokje van extravert te zetten is soms groot.Waarom? En je hebt ook nog ambivert, dat zit er een beetje tussenin.
Ik vraag mij al een hele tijd af of ik nu introvert of extravert ben.
Enerzijds ben ik bewust vaak alleen en heb ik daar echt geen moeite mee. In groepen waarmee ik niet bekend ben houd ik me nogal afzijdig.
Anderzijds ben ik in mijn familie- en vriendenkring een flapuit, in vele situaties ook een leider. Ik vertel hen ook alles wat er in mijn hoofd en hart omgaat.
Die afwisseling vind ik prima, maar de drang om mezelf in het hokje van introvert of het hokje van extravert te zetten is soms groot.Waarom? En je hebt ook nog ambivert, dat zit er een beetje tussenin.
We gon' boogie oogie oggi, jiggle, wiggle and dance. Like the roof on fire.
maandag 21 december 2015 11:24
quote:Pingu schreef op 20 december 2015 @ 23:01:
Hondenmens, maar krijg je dan niet juist een ongemakkelijke situatie, als je alleen een hand geeft? Ik wou in dit geval dat ik een man was, dan mag je in elk geval de mannen al skippen bij het zoenen, dat scheelt toch de helft. Als vrouw moet je iedereen zoenen. Hoe seksistisch is dat eigenlijk. Ik weet: ik moet niks, maar toch zijn dit de sociale regels en als ik die negeer, vestig ik juist de aandacht op mezelf.
Ik zeg er meestal bij dat ik niet van zoenen houdt. Er heeft nog nooit iemand echt moeilijk over gedaan, hooguit verbaasd. Mannen hebben het makkelijker inderdaad. Waarom wordt het van vrouwen wel verwacht en van mannen niet? Het wordt er van jongs af aan in geprent. "Meisjes plagen kusjes vragen."
Maar soms kom ik er niet onderuit. Als diegene zijn/haar hoofd uitsteekt. Op een verjaardag van een vriendin kuste ik haar ook niet. Maar haar vader stak zijn hoofd uit en wilde perse. Ik deed het ook nog verkeerd volgens hem. Te hoog of te laag, ik weet het niet. Maar het moest een paar keer over.
Hondenmens, maar krijg je dan niet juist een ongemakkelijke situatie, als je alleen een hand geeft? Ik wou in dit geval dat ik een man was, dan mag je in elk geval de mannen al skippen bij het zoenen, dat scheelt toch de helft. Als vrouw moet je iedereen zoenen. Hoe seksistisch is dat eigenlijk. Ik weet: ik moet niks, maar toch zijn dit de sociale regels en als ik die negeer, vestig ik juist de aandacht op mezelf.
Ik zeg er meestal bij dat ik niet van zoenen houdt. Er heeft nog nooit iemand echt moeilijk over gedaan, hooguit verbaasd. Mannen hebben het makkelijker inderdaad. Waarom wordt het van vrouwen wel verwacht en van mannen niet? Het wordt er van jongs af aan in geprent. "Meisjes plagen kusjes vragen."
Maar soms kom ik er niet onderuit. Als diegene zijn/haar hoofd uitsteekt. Op een verjaardag van een vriendin kuste ik haar ook niet. Maar haar vader stak zijn hoofd uit en wilde perse. Ik deed het ook nog verkeerd volgens hem. Te hoog of te laag, ik weet het niet. Maar het moest een paar keer over.
maandag 21 december 2015 15:48
quote:hondenmens schreef op 21 december 2015 @ 11:24:
[...]
Ik zeg er meestal bij dat ik niet van zoenen houdt. Er heeft nog nooit iemand echt moeilijk over gedaan, hooguit verbaasd. Mannen hebben het makkelijker inderdaad. Waarom wordt het van vrouwen wel verwacht en van mannen niet? Het wordt er van jongs af aan in geprent. "Meisjes plagen kusjes vragen."
Maar soms kom ik er niet onderuit. Als diegene zijn/haar hoofd uitsteekt. Op een verjaardag van een vriendin kuste ik haar ook niet. Maar haar vader stak zijn hoofd uit en wilde perse. Ik deed het ook nog verkeerd volgens hem. Te hoog of te laag, ik weet het niet. Maar het moest een paar keer over.
Haha, dat zoenen inderdaad. Ik hou er vooral niet van omdat het vaak "mis" gaat. Niet omdat ik per se zo onhandig ben, maar ik vind het gewoon een onhandige gewoonte. In het land van mijn partner geeft men elkaar een omhelzing. Dat vind ik veel handiger. Doe ik ook bij bepaalde vrienden in NL in plaats van die drie zoenen.
Volgens mij houden heel veel mensen niet van dat gezoen trouwens. Ik heb ook een vriendin die gewoon niet zoent met mensen. Prima toch? Als je gewoon heel duidelijk een hand geeft en zegt dat je niet van zoenen houdt, dan doet men het daar maar mee
[...]
Ik zeg er meestal bij dat ik niet van zoenen houdt. Er heeft nog nooit iemand echt moeilijk over gedaan, hooguit verbaasd. Mannen hebben het makkelijker inderdaad. Waarom wordt het van vrouwen wel verwacht en van mannen niet? Het wordt er van jongs af aan in geprent. "Meisjes plagen kusjes vragen."
Maar soms kom ik er niet onderuit. Als diegene zijn/haar hoofd uitsteekt. Op een verjaardag van een vriendin kuste ik haar ook niet. Maar haar vader stak zijn hoofd uit en wilde perse. Ik deed het ook nog verkeerd volgens hem. Te hoog of te laag, ik weet het niet. Maar het moest een paar keer over.
Haha, dat zoenen inderdaad. Ik hou er vooral niet van omdat het vaak "mis" gaat. Niet omdat ik per se zo onhandig ben, maar ik vind het gewoon een onhandige gewoonte. In het land van mijn partner geeft men elkaar een omhelzing. Dat vind ik veel handiger. Doe ik ook bij bepaalde vrienden in NL in plaats van die drie zoenen.
Volgens mij houden heel veel mensen niet van dat gezoen trouwens. Ik heb ook een vriendin die gewoon niet zoent met mensen. Prima toch? Als je gewoon heel duidelijk een hand geeft en zegt dat je niet van zoenen houdt, dan doet men het daar maar mee
dinsdag 22 december 2015 17:25
Feestjes kosten me minder energie als ik veel een op een gesprekjes kan hebben die niet over koetjes en kalfjes gaan. Ik kan goed luisteren en vind veel dingen interessant, dus als ik een bepaalde interesse van iemand weet dan haak ik daarbij aan. Daar wordt vaak heel positief op gereageerd, want luisteren en oprecht geïnteresseerde vragen stellen kan ik heel goed.
Waar ik aan moest wennen is dat mensen slecht hoogte van me kunnen krijgen in het begin, maar na een tijdje zijn ze vaak (positief) verrast over de kant die ze in eerste instantie niet verwachtten. Een open boek zijn was in mijn ogen toch altijd een beetje het ideaal, maar heb het nu veel meer geaccepteerd en 'mysterieus' zijn heeft ook zijn charmes.
Waar ik aan moest wennen is dat mensen slecht hoogte van me kunnen krijgen in het begin, maar na een tijdje zijn ze vaak (positief) verrast over de kant die ze in eerste instantie niet verwachtten. Een open boek zijn was in mijn ogen toch altijd een beetje het ideaal, maar heb het nu veel meer geaccepteerd en 'mysterieus' zijn heeft ook zijn charmes.
dinsdag 22 december 2015 18:30
quote:masala schreef op 22 december 2015 @ 17:25:
Feestjes kosten me minder energie als ik veel een op een gesprekjes kan hebben die niet over koetjes en kalfjes gaan. Ik kan goed luisteren en vind veel dingen interessant, dus als ik een bepaalde interesse van iemand weet dan haak ik daarbij aan. Daar wordt vaak heel positief op gereageerd, want luisteren en oprecht geïnteresseerde vragen stellen kan ik heel goed.
Waar ik aan moest wennen is dat mensen slecht hoogte van me kunnen krijgen in het begin, maar na een tijdje zijn ze vaak (positief) verrast over de kant die ze in eerste instantie niet verwachtten. Een open boek zijn was in mijn ogen toch altijd een beetje het ideaal, maar heb het nu veel meer geaccepteerd en 'mysterieus' zijn heeft ook zijn charmes.
Toevallig was ik dit weekend bij zo'n familiefeestje in een receptie-achtige opzet. Iedereen is druk, dus de meesten spreken elkaar weinig en dus ben je ook niet op de hoogte over wat er in hun levens speelt = moeilijk vragen stellen. Ik haat het. Want je merkt dat mensen elkaar afstrepen: zo, daar heb ik ook weer een praatje mee gemaakt, nexttt... Toen ik het er later na dat feestje met iemand over had hoe dat ging zei diegene: "Ja, maar dat is toch ook een beetje het concept? Dat van de één naar de ander hoppen?". Ja, inderdaad! Maar zoiets wordt wel keer op keer voor je bepaald.
Ik voel me zo niet op m'n gemak bij zo'n opzet (het binnenkomen alleen al) dat het me heel veel energie kost, terwijl de rest vooral vindt dat het gezellig is... en jij moeilijk doet en ongezellig bent als je dat niet zo vindt. Misschien ben ik dan gewoon wel lastig. Ik vind etentjes met een grote groep al niet veel beter. Ik lijk er patent op te hebben om zowel links als rechts van mij naast iemand te zitten die druk in gesprek is met degene aan de ándere kant. Of ik roep iets en ik kom er niet bovenuit... Wat me vaak overkomt is dat ik een (mwah, best leuke grap, al zeg ik het zelf) grap maak en iemand anders herhaalt dat met hardere stem... en dan heeft die de lachers op z'n hand.
Feestjes kosten me minder energie als ik veel een op een gesprekjes kan hebben die niet over koetjes en kalfjes gaan. Ik kan goed luisteren en vind veel dingen interessant, dus als ik een bepaalde interesse van iemand weet dan haak ik daarbij aan. Daar wordt vaak heel positief op gereageerd, want luisteren en oprecht geïnteresseerde vragen stellen kan ik heel goed.
Waar ik aan moest wennen is dat mensen slecht hoogte van me kunnen krijgen in het begin, maar na een tijdje zijn ze vaak (positief) verrast over de kant die ze in eerste instantie niet verwachtten. Een open boek zijn was in mijn ogen toch altijd een beetje het ideaal, maar heb het nu veel meer geaccepteerd en 'mysterieus' zijn heeft ook zijn charmes.
Toevallig was ik dit weekend bij zo'n familiefeestje in een receptie-achtige opzet. Iedereen is druk, dus de meesten spreken elkaar weinig en dus ben je ook niet op de hoogte over wat er in hun levens speelt = moeilijk vragen stellen. Ik haat het. Want je merkt dat mensen elkaar afstrepen: zo, daar heb ik ook weer een praatje mee gemaakt, nexttt... Toen ik het er later na dat feestje met iemand over had hoe dat ging zei diegene: "Ja, maar dat is toch ook een beetje het concept? Dat van de één naar de ander hoppen?". Ja, inderdaad! Maar zoiets wordt wel keer op keer voor je bepaald.
Ik voel me zo niet op m'n gemak bij zo'n opzet (het binnenkomen alleen al) dat het me heel veel energie kost, terwijl de rest vooral vindt dat het gezellig is... en jij moeilijk doet en ongezellig bent als je dat niet zo vindt. Misschien ben ik dan gewoon wel lastig. Ik vind etentjes met een grote groep al niet veel beter. Ik lijk er patent op te hebben om zowel links als rechts van mij naast iemand te zitten die druk in gesprek is met degene aan de ándere kant. Of ik roep iets en ik kom er niet bovenuit... Wat me vaak overkomt is dat ik een (mwah, best leuke grap, al zeg ik het zelf) grap maak en iemand anders herhaalt dat met hardere stem... en dan heeft die de lachers op z'n hand.
dinsdag 22 december 2015 23:00
Herkenbaar.. Toevallig vanmorgen onder douche, stond ik er nog over na te denken, dat ik er af en toe heel erg van kan balen.
Ik spreek graag af met vrienden en vriendinnen en ga graag stappen, dat is het allemaal niet. Het zijn vooral de oppervlakkige gesprekken met vreemde of vage bekenden die ik heel graag vermijd. Het lukt me altijd wel, omdat ik die ongemakkelijkheid heel graag wil voorkomen, maar ik vind het zo vermoeiend en niet leuk.
Het rare is wel, ik ben verpleegkundige en op m'n werk heb ik er dan totaal geen last van. Misschien omdat het daar niet om mij draait, ofzo..
Ik vind het namelijk verschrikkelijk als alle ogen op mij worden gericht in een groep.. Of als degene waarmee ik in gesprek ben, vragen aan mij stelt (over mij). Ik ben juist degene die veel vraagt aan een ander, om het maar niet over mezelf te hebben.
Dit allemaal met vreemden en vage bekenden/kennissen. Bij mijn familie en vrienden ben ik gewoon lekker mezelf en klets ik de oren van iemands kop.
Ik kan wel weer goed nieuwe vrienden maken, bijv. vroeger in een nieuwe klas o.i.d. Daar had/heb ik nooit moeite mee.
Ik spreek graag af met vrienden en vriendinnen en ga graag stappen, dat is het allemaal niet. Het zijn vooral de oppervlakkige gesprekken met vreemde of vage bekenden die ik heel graag vermijd. Het lukt me altijd wel, omdat ik die ongemakkelijkheid heel graag wil voorkomen, maar ik vind het zo vermoeiend en niet leuk.
Het rare is wel, ik ben verpleegkundige en op m'n werk heb ik er dan totaal geen last van. Misschien omdat het daar niet om mij draait, ofzo..
Ik vind het namelijk verschrikkelijk als alle ogen op mij worden gericht in een groep.. Of als degene waarmee ik in gesprek ben, vragen aan mij stelt (over mij). Ik ben juist degene die veel vraagt aan een ander, om het maar niet over mezelf te hebben.
Dit allemaal met vreemden en vage bekenden/kennissen. Bij mijn familie en vrienden ben ik gewoon lekker mezelf en klets ik de oren van iemands kop.
Ik kan wel weer goed nieuwe vrienden maken, bijv. vroeger in een nieuwe klas o.i.d. Daar had/heb ik nooit moeite mee.
woensdag 23 december 2015 08:01
quote:vivinnetje schreef op 22 december 2015 @ 18:30:
[...] Ik lijk er patent op te hebben om zowel links als rechts van mij naast iemand te zitten die druk in gesprek is met degene aan de ándere kant. Of ik roep iets en ik kom er niet bovenuit....
En als die mensen niet zitten maar staan (en de muziek staat heel hard), dan schuiven ze steeds dichter naar elkaar toe om elkaar te kunnen verstaan, en kom jij op gegeven moment daadwerkelijk achter hen te staan. Zoiets???
quote:spookie21 schreef op 22 december 2015 @ 23:00:
Het rare is wel, ik ben verpleegkundige en op m'n werk heb ik er dan totaal geen last van. Misschien omdat het daar niet om mij draait, ofzo...
Ik heb jarenlang een administratief beroep gehad waarbij ik weinig direct contact had met andere mensen. Héérlijk dus. Een paar jaar geleden raakte ik mijn baan kwijt, na lang solliciteren vond ik iets waarvan ik dacht dat het helemaal niet bij me zou passen omdat daarbij klantcontact dus juist een heel belangrijk onderdeel vormt. Maar ja, ik was natuurlijk al lang blij dat ik ergens werd aangenomen, dus ik heb er toch maar ja op gezegd. En laat ik nu juist - tot mijn eigen verbazing - heel geschikt blijken te zijn voor deze taak. Net zoals jij het zegt, het gaat in deze zakelijke gesprekken niet over mij en dat maakt het allemaal zoveel makkelijker.
Ik heb eigenlijk nog wel een vraag. Niet aan de introverte meeschrijvers hier op dit topic, maar aan de extraverte meelezers (die er toch misschien ook wel zullen zijn). Hoe gaan jullie ermee om als je iemand treft die heel stil is? Vinden jullie dat vervelend, en laat je zo iemand dan maar het liefst links liggen? Vinden jullie iemand die vaak alleen is zielig, of snappen jullie dat dat alleen zijn voor sommigen juist heel fijn kan zijn? Ik vind dit topic echt heerlijk hoor, het is echt een verademing om zoveel herkenbare dingen te lezen. Maar ik ben ook best benieuwd hoe 'die anderen' 'ons' ervaren. Want dit is toch wel een onderwerp waarover ik nog nooit met een extravert iemand heb gesproken.
[...] Ik lijk er patent op te hebben om zowel links als rechts van mij naast iemand te zitten die druk in gesprek is met degene aan de ándere kant. Of ik roep iets en ik kom er niet bovenuit....
En als die mensen niet zitten maar staan (en de muziek staat heel hard), dan schuiven ze steeds dichter naar elkaar toe om elkaar te kunnen verstaan, en kom jij op gegeven moment daadwerkelijk achter hen te staan. Zoiets???
quote:spookie21 schreef op 22 december 2015 @ 23:00:
Het rare is wel, ik ben verpleegkundige en op m'n werk heb ik er dan totaal geen last van. Misschien omdat het daar niet om mij draait, ofzo...
Ik heb jarenlang een administratief beroep gehad waarbij ik weinig direct contact had met andere mensen. Héérlijk dus. Een paar jaar geleden raakte ik mijn baan kwijt, na lang solliciteren vond ik iets waarvan ik dacht dat het helemaal niet bij me zou passen omdat daarbij klantcontact dus juist een heel belangrijk onderdeel vormt. Maar ja, ik was natuurlijk al lang blij dat ik ergens werd aangenomen, dus ik heb er toch maar ja op gezegd. En laat ik nu juist - tot mijn eigen verbazing - heel geschikt blijken te zijn voor deze taak. Net zoals jij het zegt, het gaat in deze zakelijke gesprekken niet over mij en dat maakt het allemaal zoveel makkelijker.
Ik heb eigenlijk nog wel een vraag. Niet aan de introverte meeschrijvers hier op dit topic, maar aan de extraverte meelezers (die er toch misschien ook wel zullen zijn). Hoe gaan jullie ermee om als je iemand treft die heel stil is? Vinden jullie dat vervelend, en laat je zo iemand dan maar het liefst links liggen? Vinden jullie iemand die vaak alleen is zielig, of snappen jullie dat dat alleen zijn voor sommigen juist heel fijn kan zijn? Ik vind dit topic echt heerlijk hoor, het is echt een verademing om zoveel herkenbare dingen te lezen. Maar ik ben ook best benieuwd hoe 'die anderen' 'ons' ervaren. Want dit is toch wel een onderwerp waarover ik nog nooit met een extravert iemand heb gesproken.
vrijdag 25 december 2015 00:21
quote:VecchiaDonna schreef op 23 december 2015 @ 08:01:
[...]Ik heb eigenlijk nog wel een vraag. Niet aan de introverte meeschrijvers hier op dit topic, maar aan de extraverte meelezers (die er toch misschien ook wel zullen zijn). Hoe gaan jullie ermee om als je iemand treft die heel stil is? Vinden jullie dat vervelend, en laat je zo iemand dan maar het liefst links liggen? Vinden jullie iemand die vaak alleen is zielig, of snappen jullie dat dat alleen zijn voor sommigen juist heel fijn kan zijn?
Huh... O, wat zijn die extraverten stil!
Maar als ik er iets over kan zeggen, ik denk dat links laten liggen zo'n beetje de gang van zaken is... Iemand zei me eens: je wordt niet begrepen, wat is er makkelijker dan je richten tot mensen die dezelfde taal spreken? Maar in dat geval zou het omgekeerd ook zo werken... Hoe ga jij om met iemand die druk is? Eerlijk, ik heb er geen moeite mee om één op één met een druk persoon te zijn. Maar in een groep val ik weg, dus dat is niet leuk. Een extravert persoon zou er daarentegen geen moeite mee hebben om in een groep introverten te zitten. Ik heb het idee dat het ze makkelijker af gaat om het in alle omstandigheden leuk te houden voor zichzelf.
[...]Ik heb eigenlijk nog wel een vraag. Niet aan de introverte meeschrijvers hier op dit topic, maar aan de extraverte meelezers (die er toch misschien ook wel zullen zijn). Hoe gaan jullie ermee om als je iemand treft die heel stil is? Vinden jullie dat vervelend, en laat je zo iemand dan maar het liefst links liggen? Vinden jullie iemand die vaak alleen is zielig, of snappen jullie dat dat alleen zijn voor sommigen juist heel fijn kan zijn?
Huh... O, wat zijn die extraverten stil!
Maar als ik er iets over kan zeggen, ik denk dat links laten liggen zo'n beetje de gang van zaken is... Iemand zei me eens: je wordt niet begrepen, wat is er makkelijker dan je richten tot mensen die dezelfde taal spreken? Maar in dat geval zou het omgekeerd ook zo werken... Hoe ga jij om met iemand die druk is? Eerlijk, ik heb er geen moeite mee om één op één met een druk persoon te zijn. Maar in een groep val ik weg, dus dat is niet leuk. Een extravert persoon zou er daarentegen geen moeite mee hebben om in een groep introverten te zitten. Ik heb het idee dat het ze makkelijker af gaat om het in alle omstandigheden leuk te houden voor zichzelf.
vrijdag 25 december 2015 00:45
Zijn we klaar voor de feestdagen en de drukte erom heen??
Ik had vanavond een feestje met vrienden, leuk om een aantal mensen weer te zien, maar vermoeiend vanwege de koetjes/kalfjes gesprekken en gewoon de drukte.
Gelukkig heb ik Kerst zo weten te plannen dat ik 1e Kerstdag lekker alleen ben en even bij kan tanken na dat feestje. 2e Kerstdag bij mijn ouders eten.
Nu in ieder geval toe aan slapen
Fijne Feestdagen iedereen!
Ik had vanavond een feestje met vrienden, leuk om een aantal mensen weer te zien, maar vermoeiend vanwege de koetjes/kalfjes gesprekken en gewoon de drukte.
Gelukkig heb ik Kerst zo weten te plannen dat ik 1e Kerstdag lekker alleen ben en even bij kan tanken na dat feestje. 2e Kerstdag bij mijn ouders eten.
Nu in ieder geval toe aan slapen
Fijne Feestdagen iedereen!
"I love not Man the less, but Nature more..."
vrijdag 25 december 2015 10:44
Geen feestjes en drukte hier met kerst Morgen op familiebezoek, maar dat wordt denk ik wel leuk. Ik ga vandaag wat dingen koken/bakken om mee te nemen. Iedereen zou namelijk wat kleine gerechten meenemen. Zo weet ik ook zeker dat ik iets lekkers te eten heb, want lekker koken is niet de specialiteit van mijn familie. En als er iets vervelends is, dan zijn het drukke feestjes met niet lekker eten waar je noodgedwongen uit beleefdheid dan toch iets van eet.
