Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 om 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
zaterdag 3 februari 2018 om 08:40
@Yess, het werk wat ik doe houd ik voor mijzelf. 
Ik heb een boel mensen om mij heen en ik probeer altijd een zo rustig mogelijk plekje uit te zoeken. Als mensen vlakbij mijn plek gaan kletsen, wat mij irriteert, dan vraag ik ze vriendelijk of ze dat een eindje verder willen doen.
Een rustiger baan zou idealer zijn, maar die heb ik niet.
Ik vind dat als je overprikkeld raakt, dat moet bespreken met je LG. Want je bent echt niet de enige. Soms zijn er mogelijkheden om mensen te verplaatsen naar een rustiger plek. Maar dat is maar net wat voor werk je doet.
Ik heb een boel mensen om mij heen en ik probeer altijd een zo rustig mogelijk plekje uit te zoeken. Als mensen vlakbij mijn plek gaan kletsen, wat mij irriteert, dan vraag ik ze vriendelijk of ze dat een eindje verder willen doen.
Een rustiger baan zou idealer zijn, maar die heb ik niet.
Ik vind dat als je overprikkeld raakt, dat moet bespreken met je LG. Want je bent echt niet de enige. Soms zijn er mogelijkheden om mensen te verplaatsen naar een rustiger plek. Maar dat is maar net wat voor werk je doet.
zaterdag 3 februari 2018 om 09:35
Snap ik Hoezitdit 
Dat gesprek heb ik al gehad met mijn leidinggevende, maar helaas geen andere mogelijkheden binnen het bedrijf, het is gewoon een hele drukke werkomgeving.
Ik ben inderdaad niet de enige, de beslissing is in ieder geval al genomen om echt eens uit te zoeken wat bij me past en iets anders te gaan zoeken, want op één of andere kies ik toch elke keer voor banen die niet bij me passen.
Dat gesprek heb ik al gehad met mijn leidinggevende, maar helaas geen andere mogelijkheden binnen het bedrijf, het is gewoon een hele drukke werkomgeving.
Ik ben inderdaad niet de enige, de beslissing is in ieder geval al genomen om echt eens uit te zoeken wat bij me past en iets anders te gaan zoeken, want op één of andere kies ik toch elke keer voor banen die niet bij me passen.
zaterdag 3 februari 2018 om 10:05
Dit gevoel heb ik dus ook vaak. En ik vind dat ook niet de leukste types. Altijd iedereen afzeiken, komen ze bij een klant vandaan en krijg je te horen hoe dom diegene wel niet was. Luidkeels door het hele kantoor. Klant wordt genoemd met naam en toenaam. Ik vind dat niet kunnen. Maar toch favoriet zijn bij de teamleider, want ze is altijd haantje de voorste bij overleggen.Uomo schreef: ↑03-02-2018 00:29Ik ben misschien wat raar..maar ik zie weinig mensen die zich profileren ook goed zijn in hun werk..ik zie mensen die hun werk goed doen en ik zie mensen die zich profileren..die tweede groep boert een stuk beter maar is veel en veel slechter in hun eigenlljke werk..het is maar een observatie.
Gelukkig heb ik meer collega's die introvert zijn en tegen hetzelfde aanlopen.
zaterdag 3 februari 2018 om 10:27
Spannend en heel verstandig. We moeten zo lang werken, dus dan maar iets wat goed bij je past.yesss schreef: ↑03-02-2018 09:35Snap ik Hoezitdit
Dat gesprek heb ik al gehad met mijn leidinggevende, maar helaas geen andere mogelijkheden binnen het bedrijf, het is gewoon een hele drukke werkomgeving.
Ik ben inderdaad niet de enige, de beslissing is in ieder geval al genomen om echt eens uit te zoeken wat bij me past en iets anders te gaan zoeken, want op één of andere kies ik toch elke keer voor banen die niet bij me passen.
zaterdag 3 februari 2018 om 11:06
Dat had ik laatst dus: perfect bij de functie passen qua werkzaamheden en ervaring, dat ook bevestigd gekregen maar ze zochten letterlijk iemand die meer extravert was, outgoing. Maar ik moest vooral niks aan mijn persoonlijkheid veranderen, ooit komt die baan wel zeiden ze. Bah, daar gaat het gewoon vaak mis. Ze willen iemand die binnenkomt met een stoot energie, en die vaak niet zo best in het werk, maar wel vooral heel enthousiast is en met de rest van de groep kan meelullen. Ik kijk er vooral nuchter naar en denk dat ze niet zitten te wachten op iemand die ècht voor het werk komt want dan vallen ze allemaal door de mand als blijkt dat ze daadwerkelijk heel weinig doen op een dag.RégineFilange schreef: ↑03-02-2018 10:54Ik heb op dit moment geen werk, en zit in een periode dat ik goed wil nadenken wat ik wil gaan doen met mijn (werkende) leven. Maar als ik dit soort dingen lees denk ik, weet je laat maar, ik ga gewoon niet meer meedoen aan die ellende. Ik zit al langer te denken om op een of andere manier iets voor mezelf te gaan doen, want dat hele werkende leven van tegenwoordig, ik zie gewoon niet hoe ik daarin pas.
Op mijn vorige werk ging ik in de pauze soms in de bibliotheek eten, die zat pal naast mijn werk. Mijn werk was vrij intensief met veel telefooncontact, ik trok het dan echt niet om in de pauze nog gezellig te doen met collega's. Het liefst was ik een half uur in een stille donkere kamer gaan liggen om op te laden.
Op papier kom ik altijd heel enthousiast over, maar in het echt val ik blijkbaar tegen als ik niet zo extravert blijk, eerder verlegen en bescheiden. Alsof ik die brief niet zelf heb geschreven
zaterdag 3 februari 2018 om 14:53
Helemaal herkenbaar RégineFilange. En heel eerlijk ook.
Ik ben na een Burnout weer begonnen en ik herken het helemaal.
Ik wil dus ook echt gaan uitzoeken wat ik kan gaan doen zodat ik nog energie overhoud.
Maar een baan waar ik de hele dag moet socializen, ik kan het gewoon niet meer opbrengen. Ik voel me het beste als ik alleen kan werken.
Ik ben na een Burnout weer begonnen en ik herken het helemaal.
Ik wil dus ook echt gaan uitzoeken wat ik kan gaan doen zodat ik nog energie overhoud.
Maar een baan waar ik de hele dag moet socializen, ik kan het gewoon niet meer opbrengen. Ik voel me het beste als ik alleen kan werken.
yesss wijzigde dit bericht op 06-02-2018 14:04
9.55% gewijzigd
zaterdag 3 februari 2018 om 15:02
Ja raar hè Lola, ik bedoel, dan vinden sommige mensen het raar als sommige introverte mensen onzeker zijn of moeite hebben met hun plakje te vinden. Je wordt gewoon onzeker gemaakt door bepaalde verwachtingen. Terwijl ik echt geloof dat je er je kracht van kan maken maar dan moet je wel op de goede plek zitten.(juiste mensen om je heen hebben) Ik heb bijvoorbeeld een bepaalde ruimte nodig om ook op ideeën te komen, maar als mensen het gaan afdwingen dan komt er bij mij niks uit handen.
dinsdag 6 februari 2018 om 08:30
Ik heb weleens geen vast contract gekregen omdat ik niet "zichtbaar" genoeg was. Dat was heel belangrijk voor het bedrijf en er werkten dan ook vooral bepaalde types die heel druk waren maar niet persé goed in hun werk. Ik deed mijn werk goed, iedereen wist me te vinden, ik was toen heel boos op het hele bedrijfsleven en waarom ik niet gewoon op waarde geschat kon worden zonder over mijn eigen grenzen te gaan.
Daarna heb ik een andere baan aangenomen die ik eigenlijk niet zag zitten maar omdat ik bang was niks beters te kunnen vinden, omdat ik nou eenmaal veel dingen niet wil of er totaal niet uit de verf kom, maar ik hou het daar ook niet lang meer vol. Ik maak me daar wel vaak zorgen over. Ik ben goed in mijn werk maar doordat extravert de norm is en er te veel van me verwacht word komt er vaak veel minder uit dan ik kan. Ik ben ook na elke werkdag uitgeput, dat heb ik altijd al gehad, maar iets minder als het werk leuk is.
Daarna heb ik een andere baan aangenomen die ik eigenlijk niet zag zitten maar omdat ik bang was niks beters te kunnen vinden, omdat ik nou eenmaal veel dingen niet wil of er totaal niet uit de verf kom, maar ik hou het daar ook niet lang meer vol. Ik maak me daar wel vaak zorgen over. Ik ben goed in mijn werk maar doordat extravert de norm is en er te veel van me verwacht word komt er vaak veel minder uit dan ik kan. Ik ben ook na elke werkdag uitgeput, dat heb ik altijd al gehad, maar iets minder als het werk leuk is.
dinsdag 6 februari 2018 om 09:31
Onder zowel introverte als extraverte mensen heb je mensen die goed werken en slecht werken. Dat staat geheel los van elkaar. Het is zeker niet zo dat degene die veel met mensen praat geen werk verzet en ik heb evengoed met stille, meer teruggetrokken mensen gewerkt waarvan naderhand bleek dat ze de hele dag nauwelijks iets deden, terwijl wij dachten dat we een degelijke werker hadden gevonden.lola712 schreef: ↑03-02-2018 11:06Dat had ik laatst dus: perfect bij de functie passen qua werkzaamheden en ervaring, dat ook bevestigd gekregen maar ze zochten letterlijk iemand die meer extravert was, outgoing. Maar ik moest vooral niks aan mijn persoonlijkheid veranderen, ooit komt die baan wel zeiden ze. Bah, daar gaat het gewoon vaak mis. Ze willen iemand die binnenkomt met een stoot energie, en die vaak niet zo best in het werk, maar wel vooral heel enthousiast is en met de rest van de groep kan meelullen. Ik kijk er vooral nuchter naar en denk dat ze niet zitten te wachten op iemand die ècht voor het werk komt want dan vallen ze allemaal door de mand als blijkt dat ze daadwerkelijk heel weinig doen op een dag.
Op papier kom ik altijd heel enthousiast over, maar in het echt val ik blijkbaar tegen als ik niet zo extravert blijk, eerder verlegen en bescheiden. Alsof ik die brief niet zelf heb geschreven
woensdag 14 februari 2018 om 12:21
Deze reactie zocht ik, dit heb ik namelijk met heel veel dingen... Dat iets me in gedachten heel leuk lijkt maar dat het dus in de praktijk heel erg tegenvalt. Ik ben eigenlijk altijd blij als iets voorbij is en ik weer thuis ben. Dáár kan ik dan wel van genieten. Maar soms vind ik het ook moeilijk, zou wel meer willen genieten van dingen, maar ik vind heel veel dingen vooral heel vermoeiend/gedoe...hondenmens schreef: ↑04-01-2018 16:23Ik heb het ook met (vrijwilligers)werk. Als kind leek het me al heel leuk om te verkopen. In een winkel, een kraam. Nog steeds vind ik zo'n baantje er gezellig uitzien. Maar in de praktijk valt het me tegen. Ik ben in het seizoen vrijwilliger in een speeltuin. Entrees doen, snoep/ijs/drank verkopen. Het is vaak flink aanpoten en soms zelfs zo druk dat je haast geen tijd hebt om even wat te nuttigen. Heb je een hap of slok genomen staan er alwéér kinderen. Dan duurt zo'n middag lang. Ik voelde me opgejaagd en geïrriteerd als er een hele rij staat. Sommige kinderen veranderen een paar keer van mening. Kun je opnieuw gaan rekenen. Het kost me dan echt moeite om vriendelijk te blijven. Tegenwoordig doe ik het samen met mijn moeder. Zij kan wat minder uit de kant. Dus ik doe het loop- en pakwerk. Zij afrekenen en het contact.
Hebben jullie ook dat je soms genoeg hebt aan één activiteit op een dag. Of in ieder geval niet teveel.
Ik vind het altijd heel fijn om op een vrije dag 'smorgens te sporten en daarna lekker een boodschap doen en naar huis, beetje opruimen, laat in de middag een kopje koffie met een serie. Ik heb ook heel gauw het gevoel van:'Oke dat is weer genoeg geweest voor vandaag'
woensdag 14 februari 2018 om 13:47
Dit. Ik heb het liefst hooguit 2 activiteiten op een dag (werk meegerekend, dat zijn voor mij alleen de ochtenden). Dus als ik 's avonds een afspraak heb (sport, een vriendin, iets medisch) wil de middag voor mezelf. Als ik 's middags een afspraak heb, wil ik 's avonds alleen zijn. Het is voor mij ook een drempel om afspraken te maken voor nuttige dingen als: tandarts, onderhoud auto, nieuwe bril, steunzolen. Het is dat het moet, maar het gaat wel van mijn vrije tijd af wat ik zonde vind. Zulke dingen lopen ook vaak uit waardoor ik niks of weinig aan dat dagdeel meer heb.yesss schreef: ↑14-02-2018 12:21Deze reactie zocht ik, dit heb ik namelijk met heel veel dingen... Dat iets me in gedachten heel leuk lijkt maar dat het dus in de praktijk heel erg tegenvalt. Ik ben eigenlijk altijd blij als iets voorbij is en ik weer thuis ben. Dáár kan ik dan wel van genieten. Maar soms vind ik het ook moeilijk, zou wel meer willen genieten van dingen, maar ik vind heel veel dingen vooral heel vermoeiend/gedoe...
Hebben jullie ook dat je soms genoeg hebt aan één activiteit op een dag. Of in ieder geval niet teveel.
Ik vind het altijd heel fijn om op een vrije dag 'smorgens te sporten en daarna lekker een boodschap doen en naar huis, beetje opruimen, laat in de middag een kopje koffie met een serie. Ik heb ook heel gauw het gevoel van:'Oke dat is weer genoeg geweest voor vandaag'
In deze nog donkere maanden doe ik 's avonds meestal Internetten, TV/DVD kijken, mijn huisdieren verzorgen/aandacht geven.
woensdag 14 februari 2018 om 15:10
Hier ook weer een ongemakkelijke ervaring gehad. Op mijn werk werd het carnaval afgelopen vrijdag ingeluid. Omdat ik er nog niet zo lang werk, wilde ik niet flauw doen en ben ik meegegaan. Toen ik daar stond, tussen de bierdrinkende collega's en carnavalsmuziek, vroeg ik me af waarom ik nou weer per se meewilde..
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
woensdag 14 februari 2018 om 15:11
Dat herken ik, ik hou er ook niet van om meerdere activiteiten op1 dag te hebben. Dagen dat ik geen tijd voor mezelf heb vind ik vreselijk. Daarom plan ik ‘s avonds door de week nooit iets als het enigszins gaat. Hoewel zaterdag heb ik niets te doen behalve ‘s avonds een verjaardag... zo geen zin in... Voor en tijdens die verjaardag verheug ik me enorm op het moment dat ik weer thuis ben, nog even lekker tv kijken en tijd voor mezelf en niet die mensen en gekakel om me heen. Toch snap ik het niet, vroeger ging ik ieder weekend op stap en ook door de week uitjes en ik genoot er ook van. Dat een mens zo kan veranderen zeg.
woensdag 14 februari 2018 om 15:31
Soms? Altijd
In mijn hoofd is het heel moeilijk om twee dingen op een dag te plannen. Die dag is dan 'bezet' of 'vol'. De rest van je post herken ik ook goed. Ik vind vrijwel alles gedoe, en inderdaad vrijwel alles is in gedachten leuker dan in het echt. Heb ook een korte concentratieboog. Ik vind eigenlijk alles te lang duren. Bijvoorbeeld uit eten gaan, wachten tot iedereen goed en wel zit, een drankje heeft, en de eerste gang op tafel staat. En dan ben je een uur verder ofzo, Ik word daar zo onrustig van, ik kan dan eigenlijk niet wachten tot ik weer lekker thuis zit.
Eigenlijk wel erg nu ik dit zo opschrijf. Ik vind het soms echt lastig om ergens van te genieten.
woensdag 14 februari 2018 om 15:41
Ik ben pasgeleden begonnen met een cursus mindfulness (in een groep nog wel, help! 
). Ik doe het ook om bovenstaande een beetje te doorbreken (ongeduld, niet in het moment ergens van kunnen genieten), maar vooral om mijn doemdenkerij, stress en spanningsklachten als er iets bijzonders staat te gebeuren. Zoals een vakantie, nieuw werk, vul maar in. Ik slaap dan bijna niet de nacht vantevoren en tijdens iets van een stedentrip sta ik alleen maar in de regelstand in plaats van te kunnen genieten.
Nou, dat is misschien niet erg ontopic, maar dit wel:
De mensen in mijn cursusgroep zijn allemaal erg drukdrukdruk met gezinsleven, werk, en dingen die 'moeten', en de cursus is daar ook erg op gericht. 'Sta meer stil bij jezelf in plaats van maar door te gaan'. Ik als (luie!) introvert ben juist heel goed in tijd voor mezelf nemen en weinig doen. Dus hoop dat ik baat bij de training ga hebben voor mijn doemdenkerij en dat mijn gedachten niet meer zo de baas over mij zijn, maar ik ben er dus wel al achter gekomen dat ik veel al uit mezelf 'goed' doe, gewoon door een introvert te zijn.
). Ik doe het ook om bovenstaande een beetje te doorbreken (ongeduld, niet in het moment ergens van kunnen genieten), maar vooral om mijn doemdenkerij, stress en spanningsklachten als er iets bijzonders staat te gebeuren. Zoals een vakantie, nieuw werk, vul maar in. Ik slaap dan bijna niet de nacht vantevoren en tijdens iets van een stedentrip sta ik alleen maar in de regelstand in plaats van te kunnen genieten.Nou, dat is misschien niet erg ontopic, maar dit wel:
De mensen in mijn cursusgroep zijn allemaal erg drukdrukdruk met gezinsleven, werk, en dingen die 'moeten', en de cursus is daar ook erg op gericht. 'Sta meer stil bij jezelf in plaats van maar door te gaan'. Ik als (luie!) introvert ben juist heel goed in tijd voor mezelf nemen en weinig doen. Dus hoop dat ik baat bij de training ga hebben voor mijn doemdenkerij en dat mijn gedachten niet meer zo de baas over mij zijn, maar ik ben er dus wel al achter gekomen dat ik veel al uit mezelf 'goed' doe, gewoon door een introvert te zijn.
woensdag 14 februari 2018 om 20:48
Bij mij is dat ook weleens anders geweest Doubletree...
Raar hè, hoe dingen kunnen lopen/veranderen. Maar ik krijg dat gevoel ook niet meer terug, vind ik soms wel moeilijk hoor, toch nog bezig met een stukje acceptatie denk ik. Heb een tijdje gedacht dat het een restje was van mijn Burnout, of een combinatie van factoren, ik kom er niet helemaal uit, maar echt veranderen doet het in ieder geval niet...
Genieten van dingen, moeilijk hè RégineFilange. Heel herkenbaar wat je verteld over uit eten gaan, dingen duren bij mij ook gauw te lang, ik wordt dan ook heel onrustig.
Alsof ik er ook nooit echt bij ben met mijn hoofd en nooit ergens ECHT klaar voor ben.
Ben wel benieuwd die Mindfulness training, zou voor mij misschien ook wel iets zijn, want ik krijg het maar niet doorbroken.
En inderdaad Hondenmens, herkenbaar van die afspraken. Sterker nog, als ik vrij ben en ik heb iets gepland, wil ik het liefst rond 15.00u, thuis zijn, anders ga ik onrustig de avond in. Het voelt soms allemaal zo krampachtig, maar aan de andere kant vind ik dingen nou eenmaal fijn op die manier.
Raar hè, hoe dingen kunnen lopen/veranderen. Maar ik krijg dat gevoel ook niet meer terug, vind ik soms wel moeilijk hoor, toch nog bezig met een stukje acceptatie denk ik. Heb een tijdje gedacht dat het een restje was van mijn Burnout, of een combinatie van factoren, ik kom er niet helemaal uit, maar echt veranderen doet het in ieder geval niet...
Genieten van dingen, moeilijk hè RégineFilange. Heel herkenbaar wat je verteld over uit eten gaan, dingen duren bij mij ook gauw te lang, ik wordt dan ook heel onrustig.
Alsof ik er ook nooit echt bij ben met mijn hoofd en nooit ergens ECHT klaar voor ben.
Ben wel benieuwd die Mindfulness training, zou voor mij misschien ook wel iets zijn, want ik krijg het maar niet doorbroken.
En inderdaad Hondenmens, herkenbaar van die afspraken. Sterker nog, als ik vrij ben en ik heb iets gepland, wil ik het liefst rond 15.00u, thuis zijn, anders ga ik onrustig de avond in. Het voelt soms allemaal zo krampachtig, maar aan de andere kant vind ik dingen nou eenmaal fijn op die manier.
yesss wijzigde dit bericht op 14-02-2018 21:09
8.96% gewijzigd
woensdag 14 februari 2018 om 20:55
Oh nee, Carnaval, ook niet meer aan mij besteedBelle73 schreef: ↑14-02-2018 15:10Hier ook weer een ongemakkelijke ervaring gehad. Op mijn werk werd het carnaval afgelopen vrijdag ingeluid. Omdat ik er nog niet zo lang werk, wilde ik niet flauw doen en ben ik meegegaan. Toen ik daar stond, tussen de bierdrinkende collega's en carnavalsmuziek, vroeg ik me af waarom ik nou weer per se meewilde..
Wat heb je gedaan, ben je eerder weggegaan?
vrijdag 16 februari 2018 om 18:18
Zijn jullie ook gemakzuchtig?
Buiten het feit dat mijn ASS dingen lastiger maken, ben ik gemakzuchtig. Het mag niet teveel moeite kosten, anders ben ik het zo weer beu. Ik blink ook nergens in uit. Weet nog steeds niet wat mijn talent is. Zelf denk ik dat ik gewoon geen talent(en) heb. Mijn moeder denkt van wel, maar dat het er niet uit komt. Niet verwijtend bedoeld van haar hoor, zelf is ze ook zo. Ik kan nooit denken van: "Nu ga ik me 100% inzetten, dit gaat me lukken." Alleen dat ik het ga proberen.
Buiten het feit dat mijn ASS dingen lastiger maken, ben ik gemakzuchtig. Het mag niet teveel moeite kosten, anders ben ik het zo weer beu. Ik blink ook nergens in uit. Weet nog steeds niet wat mijn talent is. Zelf denk ik dat ik gewoon geen talent(en) heb. Mijn moeder denkt van wel, maar dat het er niet uit komt. Niet verwijtend bedoeld van haar hoor, zelf is ze ook zo. Ik kan nooit denken van: "Nu ga ik me 100% inzetten, dit gaat me lukken." Alleen dat ik het ga proberen.
vrijdag 16 februari 2018 om 20:02
Nou gemakzuchtig vind ik mezelf niet, ik weet hoeveel moeite dingen me kosten dus ik geef mezelf wel credit voor de dingen die ik doe.
Maar ik denk wel dat ik meer zou kunnen bereiken in mijn leven, dat ik er meer uit zou kunnen halen en diep van binnen wil ik dat eigenlijk ook, maar op één of andere manier lukt dat niet.
Ik kan soms wel jaloers zijn op vrouwen die veel energie hebben en elke dag vrolijk uit bed springen en echt zin hebben in dingen. Zou het een stuk makkelijker maken allemaal, ik moet mezelf echt pushen om in beweging te blijven.
Maar ik denk wel dat ik meer zou kunnen bereiken in mijn leven, dat ik er meer uit zou kunnen halen en diep van binnen wil ik dat eigenlijk ook, maar op één of andere manier lukt dat niet.
Ik kan soms wel jaloers zijn op vrouwen die veel energie hebben en elke dag vrolijk uit bed springen en echt zin hebben in dingen. Zou het een stuk makkelijker maken allemaal, ik moet mezelf echt pushen om in beweging te blijven.
yesss wijzigde dit bericht op 16-02-2018 21:06
0.45% gewijzigd
vrijdag 16 februari 2018 om 20:12
Ik ben super gemakzuchtig. Ik heb op dit moment geen werk, en het is dat het echt niet kan (ook qua reacties die je krijgt van je omgeving, vind ik eigenlijk nog het lastigste) maar anders zou ik vrolijk altijd willen teren op mijn vriends inkomen. Erg hè. Ik vind dat echt erg, maar ik wil gewoon zo min mogelijk doen. Of het moet superleuk zijn.
vrijdag 16 februari 2018 om 22:34
Op mijn werk functioneer ik goed volgens mijn baas. Ik doe zoveel mogelijk wat gevraagd wordt. Het is niet ik de kantjes er vanaf loop. Nu heb ik al een paar keer meegeholpen op een andere afdeling met een paar klusjes. Dat werd onverwachts aan me gevraagd, maar het beviel goed. Leuke afwisseling met mijn eigen werk. Dan geeft het me wel voldoening.
Maar gemakzuchtig ben ik ook in de zin van huishouden, opruimen. Dat stel ik vaak uit. Voor bijna alles de auto pakken (hekel aan fietsen in de kou/harde wind). Elektrische deken in bed (koukleum, geen zin om te liggen rillen). Vorige week heeft mijn stiefvader mijn auto gestofzuigd. Bood hij zelf aan. Ik was daar in 4 jaar tijd nog niet aan toegekomen.
Maar gemakzuchtig ben ik ook in de zin van huishouden, opruimen. Dat stel ik vaak uit. Voor bijna alles de auto pakken (hekel aan fietsen in de kou/harde wind). Elektrische deken in bed (koukleum, geen zin om te liggen rillen). Vorige week heeft mijn stiefvader mijn auto gestofzuigd. Bood hij zelf aan. Ik was daar in 4 jaar tijd nog niet aan toegekomen.
vrijdag 16 februari 2018 om 23:32
Dat gemakzuchtige herken ik (al weet ik niet of ik er zelf dat woord aan zou geven, passief misschien). Maar ik heb ook last van chronische vermoeidheid en andere klachten door ziekte. Dus ik weet niet zo goed welke gedragingen nou echt mijn karakter zijn en welke komen door bijv. mijn lage energieniveau.
Maar:
- veel moeite met opstaan, als ik mezelf niet corrigeer kan ik heel lang blijven liggen.
- huishouden/studietaken vaak uitstellen, niet eens heel bewust maar ik krijg mezelf niet goed op gang.
- als ik eenmaal zit, kan ik soms ineens concluderen dat het alweer een paar uur later is.
Anderzijds ben ik echt een streber maar mis helaas vaak de gezondheid en ook andere capaciteiten om dat waar te maken. Misschien ben ik iets teveel alles of niks. Aangezien 'alles' niet lukt, wordt het 'niks'?
Hoewel ik soms ook wel behoorlijk doelgericht en actief kan zijn. Ik stel altijd 1 doel centraal. Nu is dat mijn studie, daarna wordt het doel: geschikt werk vinden.
Voor dat doel doe en laat ik veel, de rest staat op de achtergrond. Dus vaak dan maar actief op één vlak.
Maar:
- veel moeite met opstaan, als ik mezelf niet corrigeer kan ik heel lang blijven liggen.
- huishouden/studietaken vaak uitstellen, niet eens heel bewust maar ik krijg mezelf niet goed op gang.
- als ik eenmaal zit, kan ik soms ineens concluderen dat het alweer een paar uur later is.
Anderzijds ben ik echt een streber maar mis helaas vaak de gezondheid en ook andere capaciteiten om dat waar te maken. Misschien ben ik iets teveel alles of niks. Aangezien 'alles' niet lukt, wordt het 'niks'?
Hoewel ik soms ook wel behoorlijk doelgericht en actief kan zijn. Ik stel altijd 1 doel centraal. Nu is dat mijn studie, daarna wordt het doel: geschikt werk vinden.
Voor dat doel doe en laat ik veel, de rest staat op de achtergrond. Dus vaak dan maar actief op één vlak.
zaterdag 17 februari 2018 om 09:39
Mensen noemen me vaak lui, ik noem het energie-efficiënt. Ik heb alles voor elkaar naar eigen wens, dus waarom zou ik moeite doen voor meer.dagdromer1986 schreef: ↑16-02-2018 23:32Dat gemakzuchtige herken ik (al weet ik niet of ik er zelf dat woord aan zou geven, passief misschien). Maar ik heb ook last van chronische vermoeidheid en andere klachten door ziekte. Dus ik weet niet zo goed welke gedragingen nou echt mijn karakter zijn en welke komen door bijv. mijn lage energieniveau.
Maar:
- veel moeite met opstaan, als ik mezelf niet corrigeer kan ik heel lang blijven liggen.
- huishouden/studietaken vaak uitstellen, niet eens heel bewust maar ik krijg mezelf niet goed op gang.
- als ik eenmaal zit, kan ik soms ineens concluderen dat het alweer een paar uur later is.
Anderzijds ben ik echt een streber maar mis helaas vaak de gezondheid en ook andere capaciteiten om dat waar te maken. Misschien ben ik iets teveel alles of niks. Aangezien 'alles' niet lukt, wordt het 'niks'?
Hoewel ik soms ook wel behoorlijk doelgericht en actief kan zijn. Ik stel altijd 1 doel centraal. Nu is dat mijn studie, daarna wordt het doel: geschikt werk vinden.
Voor dat doel doe en laat ik veel, de rest staat op de achtergrond. Dus vaak dan maar actief op één vlak.
