Introvert? Schrijf mee!

Anoniem_210306 vrijdag 11 december 2015 om 10:09

Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:

- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen

- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'

- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot

- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd

- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)

- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt

- Dat ik...

Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...

Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?

Anoniem_63c6752642792 zaterdag 26 oktober 2019 om 07:44

Ik ga ook nooit naar borrels, etentjes of feestjes van m'n werk. Ik vind het echt vreselijk en voel me alleen maar opgelaten en daarna voel ik me klote en minderwaardig omdat ik mezelf zo'n sukkel en sociaal onhandig vind vergeleken met m'n collega's die wel allemaal lekker praten, leuk zijn en iedereen het naar zijn zin lijkt te hebben.

Het enigste waar ik niet onderuit kom is teambuilding 1x in het jaar. Dit valt gedeeltelijk onder werktijd dus je moet wel mee. Maar daarna is het etentje, wel in je eigen tijd. Zit je al de hele dag met je collega's opgescheept, moet je daarna nog met z'n allen uit eten, bah bah bah! En niet mee gaan eten is geen optie helaas.

winters zaterdag 26 oktober 2019 om 10:02

Kerstborrel sla ik ook over dit jaar.
Ik werk bij een heel groot bedrijf en ze hebben een bepaalde locatie dan afgehuurd.
Vorig jaar ben ik geweest omdat een collega van me dat zo graag wilde. 'Je moet echt eens gaan. Is altijd hartstikke leuk!'
Ik dacht vorig jaar echt 'wat doe ik hier??' Zo enorm druk, harde muziek.

yesss zaterdag 26 oktober 2019 om 11:47

Doubletree20 schreef: ↑
26-10-2019 07:44
Ik ga ook nooit naar borrels, etentjes of feestjes van m'n werk. Ik vind het echt vreselijk en voel me alleen maar opgelaten en daarna voel ik me klote en minderwaardig omdat ik mezelf zo'n sukkel en sociaal onhandig vind vergeleken met m'n collega's die wel allemaal lekker praten, leuk zijn en iedereen het naar zijn zin lijkt te hebben.

Dit heb ik ook...
Vorige personeelsuitje voelde ik me heel rot toen ik thuis kwam en de dag erna ook nog.
Vind zoiets gewoon zonde van mijn energie. Heb daar echt zeker nog een dag last van.

Het is gewoon de combinatie van teveel prikkels, vooraf al slecht slapen, inderdaad het ongemakkelijk voelen. In een groep val ik ook altijd een beetje weg voor mijn gevoel, kom ik niet uit de verf dus ik voel me daarna alleen maar gefrustreerd.

Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik dat dan juist wél aan moest gaan... maar dat is meer hoe anderen het zien, maar ik voel me er gewoon niet prettig bij dus ik ga het gewoon niet meer doen.

Heb sowieso met meer dingen met mezelf afgesproken om meer naar mezelf te luisteren en te doen wat goed voelt.

yesss zaterdag 26 oktober 2019 om 11:49

Herkenbaar Winters, dat anderen je dan toch over gaan halen en dat je dan zelf denkt... Zie je wel, ik had niet moeten gaan. Want 9 van de 10 keer moet ik er toch iets anders voor skippen wat ik veel liever doe.

hondenmens zaterdag 26 oktober 2019 om 16:19

Kwebbeltje91 schreef: ↑
25-10-2019 19:17
1000 man!! Oh my. Ik zou gillend wegrennen *wat dan ook weer uitstekend bij het thema past*

Inderdaad. Maar daarna hoef ik er een half jaar niet naartoe. Speeltuin gaat pas eind Maart weer open.

mick87 zaterdag 26 oktober 2019 om 20:30

Ik voel me ook wat awkward om buiten de werkvloer om iets te ondernemen met collega's. Dan realiseer ik me vaak: buiten werk om is er weinig wat ons bindt.

Heerlijk om de herkenning in dit topic te lezen. Ik voel me altijd zo'n vreemde eend in de bijt overal.

hondenmens zaterdag 26 oktober 2019 om 22:09

Nou ik ben blij dat Halloween er voor mij weer op zit. Het liep nogal anders dan gepland. Normaal zou ik een afwisseling van taken doen. Maar een half uur voordat ik van huis vertrok belde mijn stiefvader. Hun honden waren beiden erg ziek geworden. Ze hadden een chocoladeletter te pakken gekregen en helemaal opgegeten. Terwijl er verder niemand thuis was. Pure chocolade, dodelijk giftig voor honden. Stiefvader zag het bij thuiskomst, gelijk naar de dierenarts, honden een injectie gekregen. Hij had niet later moeten thuiskomen en hij moest ze nog wel even in de gaten houden. De honden moesten veel braken.

Dus de vraag of ik het 1e uur foto's kon maken. Hij zou om 19:00 komen. Deed hij ook. Dit keer was de route een stuk langer dan normaal en de snoepadressen lagen verder uit elkaar. Ik een fotoronde gedaan van een uur. Zat ik net 5 minuten, kwam stiefvader. Ik dacht: nou neemt hij het van me over. Maar ze vonden het handiger dat ik mee ging. Om de adressen sneller te vinden. Kon ik nóg eens een uur gaan lopen. Ik had gehoopt dat 2 vrienden van me ook nog zouden komen. Doen ze normaal ook. Maar ze zijn niet geweest, zonder bericht Terwijl hij (ook vrijwilliger) zich wel had opgegeven. Bij die 2e fotoronde had ik het al helemaal gehad. Het duurde van 18:00 tot 21:00. Maar voor mijn gevoel veel langer.

Anoniem_373704 woensdag 30 oktober 2019 om 12:20

Blijenvrij schreef: ↑
25-10-2019 15:28
Erg herkenbaar allemaal.
Kan je wat van die trucjes hier delen? Ben wel benieuwd eigenlijk.

Deze "trucjes", of eigenlijk gespreksvaardigheden, heb ik voornamelijk geleerd bij een training sociale vaardigheden.

Degene die voor mij het beste werkt, is "vragen stellen".
Door bewust een (open) vraag aan een ander te stellen, kan diegene iets vertellen waar weer op gereageerd kan worden.

Een andere vaardigheid die daarbij komt kijken is goed luisteren.
Door goed te luisteren wat iemand zegt, kun je iets uit het gezegde halen om ook weer iets te vertellen of iets nieuws te vragen.
En je kunt het gesprek "ondersteunen" door te reageren op het gehoorde met korte woorden of (ja, inderdaad, hmm etc...) (= actief luisteren)

Vragen stellen lukt mij beter dan vanuit mezelf iets vertellen/zeggen.
Soms probeer ik wel bewust op dingen te letten die ik tegenkom, waar ik later iets over zou kunnen zeggen (lekker spontaan ;-p). Gespreksonderwerpen verzamelen dus.
Het kan ook helpen om eens bewust om je heen te kijken op het moment dat je met iemand bent met wie je een gesprek zou willen beginnen. Uit wat je ziet (of hoort o.i.d.) kun je inspiratie halen voor een gesprekje.

Doubletree20 schreef: ↑
26-10-2019 07:44
Ik ga ook nooit naar borrels, etentjes of feestjes van m'n werk. Ik vind het echt vreselijk en voel me alleen maar opgelaten en daarna voel ik me klote en minderwaardig omdat ik mezelf zo'n sukkel en sociaal onhandig vind vergeleken met m'n collega's die wel allemaal lekker praten, leuk zijn en iedereen het naar zijn zin lijkt te hebben.

Jezelf minderwaardig voelen en een sociaal onhandige sukkel voelen is niet nodig.
Dit soort situaties passen gewoon niet bij jou. Zo ben je niet en dat mag.
Als ik zo'n soort situatie heb, voel ik me ook onprettig. Maar ik heb wel geleerd tegen mezelf te zeggen dat ik niet sociaal HOEF te zijn; als het niet lukt, dan maar niet.

Doubletree20 schreef: ↑
26-10-2019 07:44
......En niet mee gaan eten is geen optie helaas.

Waarom niet?
Houden ze je vast?

Anoniem_63c6752642792 woensdag 30 oktober 2019 om 12:46

Kbr12345 schreef: ↑
30-10-2019 12:20
Deze "trucjes", of eigenlijk gespreksvaardigheden, heb ik voornamelijk geleerd bij een training sociale vaardigheden.

Degene die voor mij het beste werkt, is "vragen stellen".
Door bewust een (open) vraag aan een ander te stellen, kan diegene iets vertellen waar weer op gereageerd kan worden.

Een andere vaardigheid die daarbij komt kijken is goed luisteren.
Door goed te luisteren wat iemand zegt, kun je iets uit het gezegde halen om ook weer iets te vertellen of iets nieuws te vragen.
En je kunt het gesprek "ondersteunen" door te reageren op het gehoorde met korte woorden of (ja, inderdaad, hmm etc...) (= actief luisteren)

Vragen stellen lukt mij beter dan vanuit mezelf iets vertellen/zeggen.
Soms probeer ik wel bewust op dingen te letten die ik tegenkom, waar ik later iets over zou kunnen zeggen (lekker spontaan ;-p). Gespreksonderwerpen verzamelen dus.
Het kan ook helpen om eens bewust om je heen te kijken op het moment dat je met iemand bent met wie je een gesprek zou willen beginnen. Uit wat je ziet (of hoort o.i.d.) kun je inspiratie halen voor een gesprekje.

Jezelf minderwaardig voelen en een sociaal onhandige sukkel voelen is niet nodig.
Dit soort situaties passen gewoon niet bij jou. Zo ben je niet en dat mag.
Als ik zo'n soort situatie heb, voel ik me ook onprettig. Maar ik heb wel geleerd tegen mezelf te zeggen dat ik niet sociaal HOEF te zijn; als het niet lukt, dan maar niet.

Waarom niet?
Houden ze je vast?

De vaardigheden die jij hebt geleerd heb ik ook ooit geleerd (bij de psycholoog) maar toch vind ik het moeilijk om het toe te passen. Als ik vragen stel voel ik me soms alsof ik een interview afleg en je wilt ook weer niet niewsgierig overkomen. Op de 1 of andere manier vind ik het zo moeilijk om een gesprek gaande te houden. Ik ben gewoon niet spontaan, misschien kan ik me daar beter bij neer leggen.

Zo'n etentje op een teambuilding dag hoort er echt bij, ik kan daar niet onder uit. Natuurlijk als ik zeg dat ik het etentje oversla gaat niemand mij tegen houden. Maar dit is echt zo not done en waarschijnlijk word ik er zelfs op afgerekent op m'n beoordelingsgesprek. En zeker omdat ik nooit mee ga naar borrels of etentjes kan ik dit eigenlijk niet maken.

tulpje21 woensdag 30 oktober 2019 om 13:34

dagdromer1986 schreef: ↑
25-10-2019 11:40
Herkenbaar kbr12345, zelf dóe ik liever iets (iets actiefs, een plek bezoeken o.i.d) dan iets waarbij de nadruk ligt op praten. Ben gewoon geen makkelijke prater, hoe graag ik dat ook wil. Geen inspiratie voor onderwerpen en ben ook geen ‘in geuren en kleuren’ verhalenverteller.

Zo herkenbaar. Ik ben ook geen prater. En daar loop ik vaak tegenaan. Dat je wel weet: je HOEFT niks te zeggen. Laat anderen het woord maar doen en luister gewoon. Maar toch, je gaat je ongemakkelijk voelen omdat je jezelf zo stil vindt (En wie weet merken andere mensen het amper op). Het voelt voor jezelf gewoon niet fijn dat je niet gezellig mee kan praten. Je wil wel, maar het lukt simpelweg niet. Ik zal niet snel een anekdote vertellen wanneer ik in een groep zit.
Personeelsfeestjes waar je iets kan doen (sport, workshop etc) vind ik veel geslaagder dan eten of borrelen. Ik let bij borrelen of etentjes wel altijd goed op dat ik bij/naast iemand kan zitten waar ik iets mee heb. Niks vervelender dan een etentje terwijl je naast mensen zit waar je niks mee hebt en echt niet weet waar je het over moet hebben. Dan word ik nog stiller.
Ga soms wel uit eten met 4 naaste collega's. Die ken ik zo goed dat ik het wel echt leuk vind om te borrelen of eten. Maar dan nog ben ik de stilste van het stel. Terwijl ik 1 op 1 met bepaalde mensen wel echt veel kan praten. Maar hoe groter de groep, hoe 'slechter' ik me voel.
Bij het sporten zijn ook veel vrouwen die elkaar zoveel te vertellen hebben. Ik heb dat niet. Ik kan gesprekken moeilijk aan de gang krijgen.

Maar goed, zo ben ik, rustig, enigszins verlegen, niet spontaan. Altijd zo geweest. Geloof niet dat ik dat makkelijk kan veranderen. Man is ook zo. Vinden het allebei wel prima van elkaar dat we geen praters zijn.

patsy--stone woensdag 30 oktober 2019 om 13:47

Doubletree20 schreef: ↑
30-10-2019 12:46
De vaardigheden die jij hebt geleerd heb ik ook ooit geleerd (bij de psycholoog) maar toch vind ik het moeilijk om het toe te passen. Als ik vragen stel voel ik me soms alsof ik een interview afleg en je wilt ook weer niet niewsgierig overkomen. Op de 1 of andere manier vind ik het zo moeilijk om een gesprek gaande te houden. Ik ben gewoon niet spontaan, misschien kan ik me daar beter bij neer leggen.

Misschien voelt dat voor jou zelf als een interview, maar 99% van de mensen aan wie je vragen stelt, voelt dat totaal niet zo hoor. Zoals ik al vaker heb gezegd: de meeste mensen vinden niks lekkerder dan over zichzelf praten. En dan nog het liefst tegen iemand die ook nog eens interesse toont, vragen stelt, luistert, doorvraagt. ("Oh, hoe bedoel je dat?" / "Oh wat tof dat je schildert, wat voor stijl?" / "Oh ben je in Frankrijk geweest, welk gedeelte? Had je goed weer? Wat vond je het leukste? Dat gebied, daar wil ik ook wel eens heen, heb je tips?")

Dat valt of staat natuurlijk bij oprechte interesse. Als andere mensen jou echt geen reet interesseren, tja dan moet je dat misschien accepteren.
Zelf vind ik dat in elk mens wel wat interessants schuilt, hoe irritant die collega misschien op het werk ook is, die heeft misschien wel een toffe hobby waar je mooie verhalen over kunt horen of misschien zelf eens wat mee zou kunnen. Ik krijg vaak wel ideeën en inspiratie, soms een goed recept of een tip over een goede serie of leuke plaats om te bezoeken, door gewoon vragen te stellen aan mensen. En dan stuur ik het natuurlijk wel een beetje richting mijn eigen interessegebieden. "Heb je nog leuke vakantieplannen?" "Heb je leuke plannen voor het weekend?" "Heb je het gehoord van [dit of dat uit het nieuws]? Wat vind jij daarvan?"

En dan inderdaad al die techniekjes toepassen van hummen, knikken, luisteren en eventueel doorvragen. Of wat veel mensen ook doen is zelf iets vertellen, maar de meeste mensen willen liever zelf hun eigen verhaal doorvertellen in plaats van horen dat jij ook zo'n leuke vakantie in Frankrijk hebt gehad.

Echt, je hoeft niet zo bang te zijn dat anderen het ervaren als een interview. En als die ander het toch te veel vragen vindt, dan merk je dat vanzelf wel, dan zeggen ze "Hee maar jij dan, heb jíj leuke vakantieplannen?" of zo iets.

Doordat ik door de jaren heen zoveel tips en leuke ideeën heb opgedaan door koetjes en kalfjes-gesprekken, ook met mensen die in eerste instantie heel saai of stom leken, ben ik nu ook vanzelf nieuwsgieriger wat er achter die eerste indruk van iemand zit.

En als ik vermoeid raak, ga ik gewoon even een drankje pakken, even een rondje lopen, even op het balkon of in de tuin staan en turen (als die er is), of naar de wc. Of naar huis.

You can never have too many hats, gloves and shoes

winters woensdag 30 oktober 2019 om 13:51

Hondenmens, hoe gaat het nu met de honden van je stiefvader?
Klinkt als een vermoeiende dag/avond.

Mick, herkenbaar hoor. Ik heb soms ook wel het idee dat ze me misschien raar vinden. Anderzijds werk ik er nu al zo lang ( 4 jaar) dat ze wel moeten weten hoe ik ben.

Mijn man is zo anders. Hij is extravert, houdt van feestjes en kletst met iedereen. Mijn zoon lijkt meer op mijn man. Heel spontaan.
Dochter is net als mij. Zij is ook heel rustig. Maar dat moet ik niet zeggen want dat vindt ze niet leuk om te horen en klopt bovendien ook niet

patsy--stone woensdag 30 oktober 2019 om 13:55

tulpje21 schreef: ↑
30-10-2019 13:34
Terwijl ik 1 op 1 met bepaalde mensen wel echt veel kan praten. Maar hoe groter de groep, hoe 'slechter' ik me voel.

Dat heb ik ook, als het gaat om kennissen / collega's / onbekenden.
Met eigen vrienden vind ik het in een groep wel heel leuk, en kan ik wel meedoen met grappen en een gesprek. Maar ook dan ben ik wel kapot aan het eind. Maar inderdaad met vagere kennissen: hoe groter de groep, hoe minder op mijn gemak ik me voel.

Maar dan nog kan je toch ook gewoon in het klein een 1 op 1 gesprekje voeren met een van de mensen die dichtbij jou zitten of staan? Dat gebeurt toch zo vaak, ook al is het een gezelschap van maar 4. Gewoon op een wat zachtere toon aan die ene persoon een vraag stellen (bijvoorbeeld over iets wat je diegene eerder hebt horen zeggen), en eventueel ook fysiek je een beetje afwenden van de rest van de groep zodat die zich er niet mee gaan bemoeien. Zo kan je toch prima 1 op 1 gesprekjes hebben?

You can never have too many hats, gloves and shoes

patsy--stone woensdag 30 oktober 2019 om 14:03

winters schreef: ↑
30-10-2019 13:51
Mick, herkenbaar hoor. Ik heb soms ook wel het idee dat ze me misschien raar vinden. Anderzijds werk ik er nu al zo lang ( 4 jaar) dat ze wel moeten weten hoe ik ben.

Ik voel me er veel prettiger onder sinds ik aan mensen ben gaan uitleggen dat ik introvert ben en wat dat voor mij betekent, wat het inhoudt. Niet per se dat je verlegen bent, maar wel dat "sociaal doen" mij energie kost, hoe leuk ik het ook vind... en zoals een ander dat heeft bij sporten bijvoorbeeld. En dat ik alleen maar kan opladen door alleen te zijn. Dat dat niks met die andere mensen te maken heeft en of ik die wel of niet aardig vind. Maar gewoon met energie. En dat extraverte mensen juist energie KRIJGEN van sociale interactie.
Aan mijn leidinggevende heb ik het al een paar keer op verschillende manieren uitgelegd en ook met vrienden en collega's heb ik het er soms over. En ik merk echt dat ze me veel beter accepteren zoals ik ben. Of misschien komt dat ook doordat ik nu zélf zoiets heb van: zo ben ik nu eenmaal, deal er maar mee. Terwijl ik me vroeger inderdaad onhandig, schuldig, ongemakkelijk voelde, altijd het gevoel had dat ik me moest verontschuldigen voor 'tekortkomingen' en dat waarschijnlijk ook uitstraalde.

Tegenwoordig vertel ik juist ook de positieve kanten erbij, bijvoorbeeld dat als ik wel wil afspreken dat ik er dan ook echt zin in heb en 'bij ben', en het niet uit beleefdheid doe; dat ik niet gauw een belofte zal doen die ik niet waarmaak; dat ik tenminste eerst goed nadenk voordat ik iets zeg of doe; dat ik tenminste wel mijn werk afmaak terwijl veel extraverten dan al lang weer afgeleid zijn en dingen onafgemaakt laten liggen. Ik breng het dus veel meer als 'anders' en niet als 'minder goed'.

Als we nou allemaal meer uitleggen aan extraverte mensen, wat introversie is, dan komt er vanzelf meer begrip en acceptatie.

You can never have too many hats, gloves and shoes

vivinnetje woensdag 30 oktober 2019 om 14:27

patsy--stone schreef: ↑
30-10-2019 14:03

Als we nou allemaal meer uitleggen aan extraverte mensen, wat introversie is, dan komt er vanzelf meer begrip en acceptatie.

Oef, dan vraag je wel veel hoor... Ik heb zelf die ervaring niet. En dat snap ik ook wel, want als je zelf energie krijgt van mensen en feestjes, dan kun je je maar moeilijk voorstellen dat er mensen zijn die er juist moe van worden. Andersom hebben introverten zich hun hele leven al aangepast en begrip getoond in een voornamelijk extraverte wereld... Extraversie is ook de norm... en je hoort toch minstens te streven naar een aftreksel van een vlot daadkrachtig enthousiast extraverte kant van je saaie introverte karakter...

Ik kreeg van de week ook weer de vraag of ik mee ging naar een of ander feest. Zou ik dat vroeger wel gedaan hebben (zou het niet kunnen maken om niet te gaan (vond ik zelf), maar ook omdat ik niet kon inschatten hoeveel energie ik tegen die tijd had), nu kies ik vaker voor mezelf. Dat vinden ze dan jammer (lees: raar). En zielig voor mijn vriend dat ik dan niet meega. Terwijl ik dan zeg: 'Ja jammer hè, ik vind het ook wel jammer dat mijn vriend op zaterdagavond naar het feestje wil en niet gezellig naast mij op de bank onze Netflix-serie wil kijken....'. Het komt gewoon niet in ze op dat we daarin dan allebei concessies doen! De norm is: jij moet gewoon gezellig meegaan. Met de nadruk op 'gezellig'....

patsy--stone woensdag 30 oktober 2019 om 14:56

@Vivinnetje, nou ja in dat geval zou ik dus juist wél uitleggen aan die mensen hoe het zit. En dat een feestje jou juist energie kost, energie die je nog nodig hebt voor je werk bijvoorbeeld. En dat je heus hem/haar wel aardig vindt maar dat je erg snel moe wordt van veel prikkels. Maar dat je ze veel plezier wenst.
Vaak herkent zelfs de meest extraverte extravert daar heus wel iets in hoor, zo van: oh ja na 3 dagen Lowlands wil ik ook even uitslapen en niemand spreken. En dan zeg je dat jij dat dus nog veel sneller hebt.
Zolang je het zelf raar blijft vinden, zullen anderen dat ook vinden, of zal jij denken dat ze dat vinden.

In Nederland en bijvoorbeeld de VS en Spanje is extraversie de norm, ja. Maar niet in de hele wereld. Scandinavische landen en Japan bijvoorbeeld hebben een veel introvertere cultuur en omgangsvormen. Ik vind veel Duitsers ook een stuk introverter in hun benadering, of in ieder geval lijken ze mijn gedrag heel normaal te vinden. Dus voor je vakanties kan je eens naar dat soort landen kijken.

You can never have too many hats, gloves and shoes

Anoniem_63c6752642792 woensdag 30 oktober 2019 om 15:43

Ik zit min of meer met een soort probleempje. Weet niet of het helemaal hier thuis hoort maar om er een topic over te openen vind ik ook weer overdreven.

Mijn broer zei van het weekend dat hij graag eens alleen met zijn vrouw op vakantie gaat, zonder de kinderen. Hij vroeg het niet direct maar het kwam er op neer dat mijn nichtje (11 jaar) dan wel bij mij kan komen logeren. Het zal dan om minimaal een week gaan vermoed ik. Nou zie ik dit eigenlijk helemaal niet zitten. M'n nichtje is lief hoor, daar gaat het niet om maar het idee om me een week lang te moeten aanpassen, geen tijd voor mezelf te hebben... Ik raak spontaan gestresst. Mijn avonden zijn heilig voor me. Ik ben vaak alleen en hoewel ik daar overdag moeite mee heb vind ik de avonden heerlijk. Lekker Netflixen, doen waar je zin in hebt, gewoon heerlijk alleen zijn.
Ik voel me een egoïst dat ik dit eigenlijk niet zie zitten. Is dit heel raar? Wat zouden jullie doen? (ik heb nog niks gezegd tegen m'n broer, geen nee en geen ja. Het was niet direct een vraag maar die gaat komen, dat weet ik zeker)

patsy--stone woensdag 30 oktober 2019 om 15:54

@Doubletree20, dat is helemaal niet raar dat je je zo voelt. Ik vind 1 nachtje een neefje te logeren krijgen al slopend. 2 nachtjes ook wel eens gedaan, nou dat doe ik dus nooit meer. Een week, no way. Voor mensen die kinderen gewend zijn is het al zwaar maar dat is hun eigen keuze. Jij hebt helemaal niet gekozen voor al die drukte en verantwoordelijkheid, en voor iemand die het niet gewend is, is dat allemaal veel heftiger ook. Een kind heeft veel aandacht nodig en er zullen ook momenten zijn dat ze iets doet wat niet mag of dat het even vervelend is omdat zij iets wil waar jij helemaal geen zin in hebt, of jouw grenzen gaat opzoeken ("aahhh, mag ik nog even opblijven?"). Alleen al dat dealen met die opvoedkundige kanten is zo vermoeiend, helemaal als je ook die aardige tante wilt blijven. En met een week wordt er dan natuurlijk ook nog van alles van jou verwacht zoals naar school / sport brengen, leuke dingen doen, eten regelen. Pffff ik moet er niet aan denken.

Zelfs mijn ouders die regelmatig oppassen op kleinkinderen, zouden nooit akkoord gaan met een hele week. Tenzij er echt nood aan de man is, bijvoorbeeld iets met een ziekenhuis of een woning die onbewoonbaar is verklaard ofzo.

Misschien kan je broer de dochter een week op kamp sturen, mét overnachtingen. Of zelf meenemen op vakantie en dan ergens heen gaan waar veel entertainment is voor kinderen.

Laat je vooral geen schuldgevoel aanpraten want een week een logée is echt veel gevraagd.

You can never have too many hats, gloves and shoes

Anoniem_63c6752642792 woensdag 30 oktober 2019 om 16:03

Mijn broer wilt juist gaan buiten de schoolvakanties om. Mijn nichtje moet dus wel gewoon naar school. Ik moet haar dan brengen en ophalen. Ik heb zelf mijn werk dus dat kan ik ook wel als excuus gebruiken maar mijn broer weet dat ik flexibele tijden heb.

Ik vind het inderdaad ook al slopend als ze 1 nachtje komt slapen. En absoluut niet omdat zij moeilijk is. Het is een makkelijk en rustig kind (bij mij dan toch

) maar gewoon omdat ik dan geen tijd voor mezelf heb. En ik ben een moeilijke slaper en slaap extra slecht als er logees komen.

Ik hoop eigenlijk dat ze bij een vriendinnetje kan slapen. Niet iedereen is zo moeilijk als mij dus hopelijk vindt een moeder het goed als er een vriendinnetje een weekje komt logeren.

patsy--stone woensdag 30 oktober 2019 om 16:14

Het valt me op dat veel van jullie jezelf nog steeds bestempelen als 'moeilijk' en 'raar'. Dat hoeft helemaal niet! Je bent gewoon introvert. En daar hoort een aantal eigenschappen (meestal) bij. Het is gewoon een bestaand fenomeen en heel veel mensen zijn zo. Je bent niet raar of moeilijk. Gewoon een beetje anders dan extraverten, en als het nodig is leg je dat uit. Maar zonder verontschuldigingen. Die extraverten verontschuldigen zich toch ook niet wanneer zij over onze grenzen heen walsen?

You can never have too many hats, gloves and shoes

hondenmens woensdag 30 oktober 2019 om 17:48

winters schreef: ↑
30-10-2019 13:51
Hondenmens, hoe gaat het nu met de honden van je stiefvader?
Klinkt als een vermoeiende dag/avond.

Alles is goed gekomen met de honden. Ze hebben alles uitgebraakt door een braakmiddel. Er is geen tegengif voor chocolade vergiftiging. Ik snap dat dit even voor ging, met mijn verstand. Maar mijn gevoel matcht daar niet mee. En dat heb ik met heel veel dingen.

Anoniem_380790 woensdag 30 oktober 2019 om 20:06

Doubletree, ik snap je helemaal hierin. Heb het zelf wel eens gedaan, maar ondanks dat het leuk was, zie ik er erg tegen op. En het kost veel energie. Een nachtje, dus 2 dagen vond ik genoeg. Ik ben blij dat het gedaan heb, leuke herinneringen enzo. Maar het kost veel energie, en een week zou ik veel te lang vinden.

Dat je broer eens weg wil, prima natuurlijk, maar het is daarmee niet automatisch zo dat jij verplicht bent een hele week op je nichtje te passen. Zie je het niet zitten, zeg het eerlijk. Want als je het tegen wil en dank doet, krijg je vast vaker die vraag.

En als hij het niet snapt en het niet met je eens is, jammer dan, maar het is jouw leven, daarover mag hij niet beschikken.

Anoniem_380790 woensdag 30 oktober 2019 om 20:09

Kbr12345 schreef: ↑
30-10-2019 12:20
Deze "trucjes", of eigenlijk gespreksvaardigheden, heb ik voornamelijk geleerd bij een training sociale vaardigheden.

Degene die voor mij het beste werkt, is "vragen stellen".
Door bewust een (open) vraag aan een ander te stellen, kan diegene iets vertellen waar weer op gereageerd kan worden.

Een andere vaardigheid die daarbij komt kijken is goed luisteren.
Door goed te luisteren wat iemand zegt, kun je iets uit het gezegde halen om ook weer iets te vertellen of iets nieuws te vragen.
En je kunt het gesprek "ondersteunen" door te reageren op het gehoorde met korte woorden of (ja, inderdaad, hmm etc...) (= actief luisteren)

Vragen stellen lukt mij beter dan vanuit mezelf iets vertellen/zeggen.
Soms probeer ik wel bewust op dingen te letten die ik tegenkom, waar ik later iets over zou kunnen zeggen (lekker spontaan ;-p). Gespreksonderwerpen verzamelen dus.
Het kan ook helpen om eens bewust om je heen te kijken op het moment dat je met iemand bent met wie je een gesprek zou willen beginnen. Uit wat je ziet (of hoort o.i.d.) kun je inspiratie halen voor een gesprekje.

Bedankt voor je tips. Sommige doe ik al, andere, zoals bewust op dingen te letten om zo een gespreksonderwerp te vinden niet. Ik zal eens zien of dit voor mij werkt.

winters donderdag 31 oktober 2019 om 10:26

Begrijp ik hoor Hondenmens. Gelukkig dat het met de honden goed gaat en dat jij die dag gelukkig ook weer achter de rug hebt.
Doubletree, ik snap je hoor. Een week is ook wel heel lang. Ik hou ook niet zo van logees, maar ik ben moeder van 2 kinderen dus soms ontkom je er niet aan.
Misschien is eerlijk zijn naar je broer het beste. Hij kent je en weet hoe je bent dus dat zou hij hopelijk wel begrijpen?
Patsy, dat is misschien wel een idee. Straks komt de kerstborrel er weer aan. Ik zou het eens kunnen proberen

Anoniem_373704 donderdag 31 oktober 2019 om 12:37

Doubletree20 schreef: ↑
30-10-2019 12:46
De vaardigheden die jij hebt geleerd heb ik ook ooit geleerd (bij de psycholoog) maar toch vind ik het moeilijk om het toe te passen.... Ik ben gewoon niet spontaan, misschien kan ik me daar beter bij neer leggen.

Ik vind het vaak ook lastig om toe te passen hoor.
Maar soms lukt het wel net iets beter dan voorheen.

En als het niet lukt, dan maar niet.... ik ben ook niet spontaan

Doubletree20 schreef: ↑
30-10-2019 12:46
...
Maar dit is echt zo not done en waarschijnlijk word ik er zelfs op afgerekent op m'n beoordelingsgesprek.

Het lijkt me best vervelend en raar als je daarop afgerekend wordt bij je beoordelingsgesprek.
Het zegt niets over hoe je je werk doet.
Maar helaas zit er dan weinig anders op dan bij zo'n etentje of borrel door de zure appel heen te bijten.

Hopelijk wordt zoiets niet zo vaak georganiseerd.

Wat mij wel helpt trouwens, is tegen mezelf zeggen dat ik het niet leuk HOEF te vinden en dat ik niet per se "gezellig" of "sociaal" MOET doen. Het is ook oké als ik er gewoon zit en verder niet.
Dan voel ik me alleen nog onprettig omdat ik de situatie onprettig vind, maar niet ook nog omdat ik het verkeerd van mezelf vind dat ik niet "sociaal" bezig ben.
En als er een gesprekje is dat dan wel goed loopt, is dat mooi meegenomen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Introvert? Schrijf mee!

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.