Psyche
alle pijlers
Introvert? Schrijf mee!
vrijdag 11 december 2015 10:09
Jarenlang heb ik sommige dingen stom gevonden van mezelf:
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
- Dat ik bij feestjes het liefst verdwijn zonder iemand gedag te zeggen
- Dat ik baal als ik naar huis wil en iemand zegt: 'O, ik moet precies dezelfde kant op!'
- Dat ik dol ben op avonden alleen thuis met de laptop op schoot
- Dat ik elk jaar weer op zie tegen mijn eigen verjaardag en verjaardagen van anderen het liefst vermijd
- Dat het me veel moeite kost om interesse te tonen in de small talk van mijn moeder (laat staan om te onthouden wat ze vertelt)
- Dat ik liever heb dat iemand me appt dan dat iemand me belt
- Dat ik...
Pas sinds kort realiseer ik me dat ik een introvert ben en dat ik al die tijd tegen mijn eigen weerstand in heb geprobeerd om me in sociale situaties 'normaal' te gedragen. Dat het niet erg is dat ik etentjes met groepen het liefst vermijd en liever een lange avond doorbreng met een goede vriendin. Dat ik er niet zoveel aan kan doen dat gesprekken over ditjes of datjes met mensen die ik nauwelijks ken me veel moeite en energie kosten. Dat het nou eenmaal zo is dat ik bij borrels en feestjes het liefst weer snel naar huis ga, of me op de kat van de gastvrouw stort...
Ik heb me voorgenomen om aardiger voor mezelf te worden en wat meer rekening te houden met mijn eigen behoeftes. Maar ik ga nog regelmatig de fout in of zit me te ergeren aan mijn eigen gedrag. Meer mensen behoefte om hierover van zich af te schrijven?
woensdag 9 oktober 2019 22:41
@Zijdehoentje, ik ben het eens met Blijenvrij dat het echt niet goed klinkt hoe je man jouw behoeftes bagatelliseert. En eigenlijk over jou heen walst. Ik hoop dat het je lukt om duidelijk je punt te maken en genoeg voor jezelf op te komen, en te pakken wat jij nodig hebt. Desnoods door zo'n eigen kamer of zelfs even een week weg of zo. Zorg goed voor jezelf! Het is het niet waard om voor een ander koppie-onder te gaan.
@Blijenvrij, voor mij blijft er ook nog een hoop te leren en ontwikkelen hoor. De wereld, in ieder geval in veel westerse landen, is nou eenmaal erg gericht op extraverte mensen. Dus ik blijf me altijd wel 'anders' voelen. (Scandinavië en Japan hebben volgens mij al een stuk introvertere culturen.)
Wat mij veel heeft geholpen is dat een aantal andere mensen om mij heen ook begonnen te benoemen dat ze introvert zijn en waar ze mee worstelen. En het lezen van "Ik moet nog even kijken of ik kan", en andere informatie over introversie / extraversie. Je hebt ook grappige Facebookgroepen waarin bijvoorbeeld memes voorbij komen met typische introverten-grapjes. (Introverts are awesome)
Ik blijf erbij dat je wel een vlotte persoonlijkheid moet hebben om een leuke brief te kunnen schrijven. Ook al komt dat er misschien niet duidelijk uit als je live spreekt en bij nieuwe mensen in spannende situaties, en bij mensen die niet luisteren... het zit wel in jou. Jouw eigen gedachtengangen, originaliteit, persoonlijkheid.
Sowieso geloof ik dat niemand echt saai is. Iedereen heeft een eigen verhaal, dingen meegemaakt, inzichten, kan iets goed. En je hoeft het niet met iedereen eens te zijn of vrienden mee te kunnen worden maar in elk mens is wel iets interessants te ontdekken.
Met heel overheersende mensen die mij steeds onderbreken zeg ik nu soms: mag ik even uitpraten? En dan merken ze dat ik heus ook nog wel wat te zeggen had. En ook beseffen ze dat ze mij onderbraken.
Tegelijk vind ik het ook interessant hoe bijvoorbeeld een superintroverte collega juist de aandacht krijgt door heel lang niks te zeggen, maar als ze dan wat zegt dan doet ze dat heel kalm en zacht (maar niet twijfelend), zodat iedereen zijn oren moet spitsen om haar te verstaan. En wat ze dan zegt is goed doordacht en subtiel verwoord. Zelf wil ik nog wel eens mijn stem verheffen als anderen telkens door mij heen tetteren. Maar dat werkt eigenlijk niet. Dus ik blijf ook leren hoor.
Ik denk dat je wel gelijk hebt dat ik nu meer in mijn kracht sta, en ook haptotherapie heeft me daarbij veel geholpen. Ik geloof dat jij daar ook wel interesse in had toch? Ik had ook een fijne klik met de therapeut, dat helpt ook denk ik.
@Blijenvrij, voor mij blijft er ook nog een hoop te leren en ontwikkelen hoor. De wereld, in ieder geval in veel westerse landen, is nou eenmaal erg gericht op extraverte mensen. Dus ik blijf me altijd wel 'anders' voelen. (Scandinavië en Japan hebben volgens mij al een stuk introvertere culturen.)
Wat mij veel heeft geholpen is dat een aantal andere mensen om mij heen ook begonnen te benoemen dat ze introvert zijn en waar ze mee worstelen. En het lezen van "Ik moet nog even kijken of ik kan", en andere informatie over introversie / extraversie. Je hebt ook grappige Facebookgroepen waarin bijvoorbeeld memes voorbij komen met typische introverten-grapjes. (Introverts are awesome)
Ik blijf erbij dat je wel een vlotte persoonlijkheid moet hebben om een leuke brief te kunnen schrijven. Ook al komt dat er misschien niet duidelijk uit als je live spreekt en bij nieuwe mensen in spannende situaties, en bij mensen die niet luisteren... het zit wel in jou. Jouw eigen gedachtengangen, originaliteit, persoonlijkheid.
Sowieso geloof ik dat niemand echt saai is. Iedereen heeft een eigen verhaal, dingen meegemaakt, inzichten, kan iets goed. En je hoeft het niet met iedereen eens te zijn of vrienden mee te kunnen worden maar in elk mens is wel iets interessants te ontdekken.
Met heel overheersende mensen die mij steeds onderbreken zeg ik nu soms: mag ik even uitpraten? En dan merken ze dat ik heus ook nog wel wat te zeggen had. En ook beseffen ze dat ze mij onderbraken.
Tegelijk vind ik het ook interessant hoe bijvoorbeeld een superintroverte collega juist de aandacht krijgt door heel lang niks te zeggen, maar als ze dan wat zegt dan doet ze dat heel kalm en zacht (maar niet twijfelend), zodat iedereen zijn oren moet spitsen om haar te verstaan. En wat ze dan zegt is goed doordacht en subtiel verwoord. Zelf wil ik nog wel eens mijn stem verheffen als anderen telkens door mij heen tetteren. Maar dat werkt eigenlijk niet. Dus ik blijf ook leren hoor.
Ik denk dat je wel gelijk hebt dat ik nu meer in mijn kracht sta, en ook haptotherapie heeft me daarbij veel geholpen. Ik geloof dat jij daar ook wel interesse in had toch? Ik had ook een fijne klik met de therapeut, dat helpt ook denk ik.
You can never have too many hats, gloves and shoes
donderdag 10 oktober 2019 13:21
Ik heb een vriend met 2 kinderen en meestal heb ik ook totaal geen zin in zijn vrienden en ben ik na 2 uur pleitte, maar vorige week bleek dat ze dus idd ook hun vrienden verwisseld hadden en nu raakte in gesprek met een kerel en voor ik het wist waren er 4 uur voorbij. Ik heb niet eens doorgehad dat er anderen waren. We hebben heerlijk over van alles staan bomen.patsy--stone schreef: ↑08-10-2019 15:53Poeh, ik ook!
.
Ja dat heb ik meestal ook. Laatst moest ik weer naar de verjaardag van een neefje dat 9 werd, dat neefje zie je dan de hele dag niet. En het ergst van allemaal: mijn zus en zwager bleken opeens hun hele vriendenkring ververst te hebben! Ik had al niet zoveel met hun vorige vrienden, maar dan heb je in ieder geval nog wat dingen die je van ze weet en waarover je het kan hebben. Maar nu zaten er opeens allemaal mensen die ze dan weer kennen via de sportclubs en school van hun kinderen maar die ik nog nooit had gezien, en waar ik dus al helemáál niks mee heb. Gelukkig had ik een goed excuus om het kort te houden, ik had daarna weer iets anders.
Zo vreselijk vind ik die kinderfeestjes, en nou zijn vrienden dat ook opeens gaan doen. Wat moet ik nou in godsnaam op de verjaardag van hun 3-jarig kind, daar zitten tussen allerlei moeders en hun tetterende en rondrennende kinderen? Afschuwelijk. Liever spreek ik gewoon met die vriendin af. Al dan niet met soms haar kind erbij.
Het is zelfs zo erg dat ik soms lieg dat ik al iets anders heb, en niet ga.
Die vriend raakte een beetje geïrriteerd, omdat ie niet meekon en eigenlijk heeft ie ook weinig met die andere vrienden, dat zijn meer aanhangsels van zijn vrouw. Het is dat ik weg moest, anders was ik nog wel een paar uur gebleven.
Zoiets maakt die heel zeldzame momenten dan het meteen met iemand klikt wel een heel stuk specialer. Dat vind ik het gave aan introvert zijn; je moet vaak lang wachten, maar dit soort momenten maakt veel goed door de intensiteit.
vrijdag 11 oktober 2019 21:00
Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 22:03Dit klinkt echt niet goed hoor. Wat lastig en raar ook dat je man je niet serieus neemt. Waar is hij bang voor zou ik bijna vragen.
Neem je jezelf serieus? Mijn ervaring is wel dat hoe serieuzer ik mijzelf neem, hoe meer mijn omgeving dat ook doet.
Goed dat je het bij de therapeut bespreekbaar maakt.
Jullie hebben gelijk, het is ook niet goed. Ik heb met de therapie redelijk duidelijk kunnen maken dat ook bij mij er grenzen zijn. Het deed hem zichtbaar wel wat, al wil ik niet de schuld volledig bij hem neerleggen. Ik vind het - vooral de laatste tijd - erg lastig om een balans te vinden in wat nodig is voor ons samen, voor hem, voor mij. Ik zie dingen ook niet meer helder voor ogen en heb geen idee hoe er mee om te gaan.patsy--stone schreef: ↑09-10-2019 22:41@Zijdehoentje, ik ben het eens met Blijenvrij dat het echt niet goed klinkt hoe je man jouw behoeftes bagatelliseert. En eigenlijk over jou heen walst. Ik hoop dat het je lukt om duidelijk je punt te maken en genoeg voor jezelf op te komen, en te pakken wat jij nodig hebt. Desnoods door zo'n eigen kamer of zelfs even een week weg of zo. Zorg goed voor jezelf! Het is het niet waard om voor een ander koppie-onder te gaan.
[...]
De therapeut gaf ook aan om met enige regelmaat samen leuke dingen te doen. Maar ja, wat? Ben soms zo moe dat ik blij ben dat ik kan werken en thuis aan kan prutsen / de nodige dingen kan doen.
Ik probeer ook voor mezelf leuke dingen te doen. Alleen het lastige hieraan vind ik dat ik dan dikwijls de deur uit moet, terwijl ik het zo fijn vind om eens een dagje alleen thuis te zijn. Hoe zouden jullie dit aanpakken? Algemene vraag, dus als iemand een idee heeft?
In this mad house we must all survive
vrijdag 11 oktober 2019 21:19
Ik heb het net even opgezocht. De Kerstmarkt is vanaf 10:00 - 21:00 open. Maar ik blijf bij mijn besluit en ze weet al dat ik niet mee ga. Ze vindt vast wel een ander maatje. Want ze gaat wel vaker met een of meer collega's weg, ook weekendjes.Blijenvrij schreef: ↑09-10-2019 22:17Dus dan ben je er 8.00 of 8.30. Dat is toch veel te vroeg voor een kerstmarkt? Gaan die eerder dan 10.00 open?
Ik zou haar een klein beetje tegemoet komen, dan doe je beide wat water bij de wijn, en heb je vast een heel leuke dag.
vrijdag 11 oktober 2019 21:47
@Spell68, ja dat herken ik wel, soms heb je heel toevallig op een feestje wel een klik met iemand. Het moeilijkst vind ik als mensen over koetjes en kalfjes blijven praten, ook al stel je wat vragen om meer te weten te komen over hoe ze tegen grotere dingen aankijken.
@Zijdehoentje, kan die therapeut dan ook niet helpen bij het maken van afspraken, dat jij bijvoorbeeld elke woensdagavond het huis voor jezelf alleen hebt, of de hele zaterdag? (ik noem maar wat). Dan zoekt je man maar iets anders toch? Dat hij naar vrienden of familie gaat, of naar een sauna of een voetbalwedstrijd, ergens wat wandelen, of wat dan ook.
@Zijdehoentje, kan die therapeut dan ook niet helpen bij het maken van afspraken, dat jij bijvoorbeeld elke woensdagavond het huis voor jezelf alleen hebt, of de hele zaterdag? (ik noem maar wat). Dan zoekt je man maar iets anders toch? Dat hij naar vrienden of familie gaat, of naar een sauna of een voetbalwedstrijd, ergens wat wandelen, of wat dan ook.
You can never have too many hats, gloves and shoes
zondag 13 oktober 2019 16:11
Goeie. Ik ga het nog eens voorstellen; laatst ook al eens voorgesteld, maar viel niet heel erg goedpatsy--stone schreef: ↑11-10-2019 21:47[...]
@Zijdehoentje, kan die therapeut dan ook niet helpen bij het maken van afspraken, dat jij bijvoorbeeld elke woensdagavond het huis voor jezelf alleen hebt, of de hele zaterdag? (ik noem maar wat). Dan zoekt je man maar iets anders toch? Dat hij naar vrienden of familie gaat, of naar een sauna of een voetbalwedstrijd, ergens wat wandelen, of wat dan ook.
'Ja, maar ik ben toch ook wel eens van huis?' Ja, het zal best, maar vaak is dat als ik aan het werk - en dus niet thuis - ben. Dan heb ik er dus nog niet veel aan. En het gaat me er niet om om hem weg te sturen. Maar de balans dat ik ook thuis even tijd voor mezelf heb zonder iemand constant om me heen te hebben en dus zonder dat ik degene ben die de rust buitenshuis moet zoeken.
In this mad house we must all survive
maandag 14 oktober 2019 07:39
Zijdehoentje schreef: ↑13-10-2019 16:11Goeie. Ik ga het nog eens voorstellen; laatst ook al eens voorgesteld, maar viel niet heel erg goed
Als hij dat van huis gaan nou verplaatst tot momenten dat jij thuis bent, dan ben je er al. Zoveel hoeft hij er dan niet voor te doen.
Maar als hij vetgedrukte zegt, dan snapt hij blijkbaar nog steeds niet wáár het je nu om gaat. Of denk je dat dat nu inmiddels bij hem is doorgedrongen?
maandag 14 oktober 2019 10:26
Zou wel eens fijn zijn inderdaad als hij eens in de zoveel tijd buitenshuis iets gaat doen als ik thuis ben. Op zich snapt hij wel dat ik ook mijn rust nodig heb en dat de situatie voor mij ook belastend is. Hij begrijpt alleen niet dat ik thuis ook eens even alleen wil zijn.
Ik ga proberen uit te leggen hoe het zit, al merk ik dat ik het lastig vind om de vinger op de zere plek te leggen.
Hij heeft wel een (klein) aantal vrienden. Op zich kan hij dingen wel bespreken, maar de band is nog niet zo heel erg goed, het gaat 'n beetje met ups en downs zeg maar. Contact met zijn kant van de familie hebben we niet meer (lang verhaal en daar wil ik het liever niet over hebben) en het contact met mijn familie schommelt ook nog wel eens, hij vind het lastig om met hen z'n ziel en zaligheid te bespreken. Zeker voor hem is het dus eigenlijk een zeer klein kringetje waar hij in zit. Ik heb 'm een aantal keer gestimuleerd om bijvoorbeeld bij de plaatselijke voetbalvereniging vrijwilligerswerk te doen. Voetbal vind hij leuk, jeugd vind hij ook leuk. Toch blijft hij het eng vinden om aan iets nieuws te beginnen. Daarom blijft hij nu in zijn vertrouwde omgeving zitten, al is dat begrijpelijk, maar (voor hem, voor mij) niet altijd even goed.
Ik ga proberen uit te leggen hoe het zit, al merk ik dat ik het lastig vind om de vinger op de zere plek te leggen.
Hij heeft wel een (klein) aantal vrienden. Op zich kan hij dingen wel bespreken, maar de band is nog niet zo heel erg goed, het gaat 'n beetje met ups en downs zeg maar. Contact met zijn kant van de familie hebben we niet meer (lang verhaal en daar wil ik het liever niet over hebben) en het contact met mijn familie schommelt ook nog wel eens, hij vind het lastig om met hen z'n ziel en zaligheid te bespreken. Zeker voor hem is het dus eigenlijk een zeer klein kringetje waar hij in zit. Ik heb 'm een aantal keer gestimuleerd om bijvoorbeeld bij de plaatselijke voetbalvereniging vrijwilligerswerk te doen. Voetbal vind hij leuk, jeugd vind hij ook leuk. Toch blijft hij het eng vinden om aan iets nieuws te beginnen. Daarom blijft hij nu in zijn vertrouwde omgeving zitten, al is dat begrijpelijk, maar (voor hem, voor mij) niet altijd even goed.
In this mad house we must all survive
donderdag 24 oktober 2019 19:14
Ik had gisteren weer het jaarlijkse teamuitje. Jullie mede-introverte voelen hem al aankomen: niet mijn ding. Na lang wikken en wegen besloten om alleen naar de activiteit te gaan en daarna naar huis. Mijn werkschema hielp niet bepaald mee: late dienst, vroege dienst met aansluitend teamuitje en vandaag weer een vroege. Kortom: veel werken, weinig rust en quality time met mezelf. Maar toch uit een soort plichtsgevoel alleen even naar de activiteit gegaan. Wat ook weer een activiteit was die ik niet leuk en zelfs eng vond (ivm herkenbaarheid treed ik niet in detail) Dus ik heb vooral aan de kant staan kijken hoe anderen zich vermaakten. Meermaals mezelf afvragend: wat doe ik hier in godsnaam? En: vinden deze mensen dit nou echt leuk? Na de activiteit weggegaan. (Er was nog een etentje) en ik kreeg weer vragen van iedereen: waarom ga de je niet mee? En : je kan toch wel even mee. (Nou nee, ik zit liever alleen thuis op de bank met een boek dan hier quasi gezellig te gaan staan doen met mensen die ik toch al heel de week zie) dat dus.
En dan vraag ik me af: ben ik nou echt de enige die zo denkt?
En dan vraag ik me af: ben ik nou echt de enige die zo denkt?
donderdag 24 oktober 2019 19:42
Herkenbaar hoor Mick en dat soort dingen komen ook áltijd slecht uit. Buiten dat, dat ze dan allemaal gaan zeggen dat het goed is voor de teambuilding enzo, echt onzin! Je wil in je vrije tijd gewoon niet wéér je collega's zien en gewoon je eigen ding doen.
Bij het laatste personeelsuitje had ik hetzelfde... ik wilde eigenlijk al niet gaan, moest die ochtend werken en het waren twee activiteiten achter elkaar met o.a. eten dus het werd al een héle lange dag en ik moest de volgende dag ook weer gewoon werken... Maar ik dacht, goh laat ik de middenweg eens nemen.
Dus ik dacht, ik skip dan het ene en ga alleen naar het eten.
Maar dat was voor mij ook veel teveel, dat gepraat en dan die drukte, het lange wachten op het eten.. had veel meer behoefte om lekker met een bord eten op de bank te zitten
Heb me ook voorgenomen om het niet meer te doen. Volgende personeelsfeest ga ik skippen.
Ik zeg gewoon dat ik niet kan, klaar.
Want als je gaat twijfelen gaan mensen je toch overhalen. Dan denk ik, allemaal heel leuk en aardig maar ik ga met dat soort dingen toch altijd over mijn grenzen en dat is het mij niet meer waard.
Bij het laatste personeelsuitje had ik hetzelfde... ik wilde eigenlijk al niet gaan, moest die ochtend werken en het waren twee activiteiten achter elkaar met o.a. eten dus het werd al een héle lange dag en ik moest de volgende dag ook weer gewoon werken... Maar ik dacht, goh laat ik de middenweg eens nemen.
Dus ik dacht, ik skip dan het ene en ga alleen naar het eten.
Maar dat was voor mij ook veel teveel, dat gepraat en dan die drukte, het lange wachten op het eten.. had veel meer behoefte om lekker met een bord eten op de bank te zitten
Heb me ook voorgenomen om het niet meer te doen. Volgende personeelsfeest ga ik skippen.
Ik zeg gewoon dat ik niet kan, klaar.
Want als je gaat twijfelen gaan mensen je toch overhalen. Dan denk ik, allemaal heel leuk en aardig maar ik ga met dat soort dingen toch altijd over mijn grenzen en dat is het mij niet meer waard.
donderdag 24 oktober 2019 21:41
Heel herkenbaar Mick en Yesss. Werkgevers denken ook altijd dat een borrel een leuke beloning is voor als het personeel hard heeft gewerkt. Maar voor de introverten is dat eigenlijk meer een soort straf op de koop toe.
Bij medewerkers-tevredenheidsonderzoeken vul ik dat ook altijd in: doe ook eens een beloning of bedankje dat introverten leuk vinden. Gewoon dat je zelf iets uit een online winkel kan kiezen ofzo. Of eventueel wel een bon voor een uitje maar dat je dat met je eigen vrienden kan besteden.
Bij medewerkers-tevredenheidsonderzoeken vul ik dat ook altijd in: doe ook eens een beloning of bedankje dat introverten leuk vinden. Gewoon dat je zelf iets uit een online winkel kan kiezen ofzo. Of eventueel wel een bon voor een uitje maar dat je dat met je eigen vrienden kan besteden.
You can never have too many hats, gloves and shoes
donderdag 24 oktober 2019 21:52
Dat doen ze bij ons elk jaar. We kregen een waardebon, en dan konden we op een site iets uitkiezen. Dat is een heel divers aanbod, van een tijdschrift naar keuze wat je dan een half jaar krijgt, of een bon van een woonwinkel, etc.patsy--stone schreef: ↑24-10-2019 21:41Heel herkenbaar Mick en Yesss. Werkgevers denken ook altijd dat een borrel een leuke beloning is voor als het personeel hard heeft gewerkt. Maar voor de introverten is dat eigenlijk meer een soort straf op de koop toe.
Bij medewerkers-tevredenheidsonderzoeken vul ik dat ook altijd in: doe ook eens een beloning of bedankje dat introverten leuk vinden. Gewoon dat je zelf iets uit een online winkel kan kiezen ofzo. Of eventueel wel een bon voor een uitje maar dat je dat met je eigen vrienden kan besteden.
donderdag 24 oktober 2019 22:36
Nou inderdaad, ik heb ook nog nooit meegemaakt dat ik een betere band met iemand kreeg ofzo.Tamago schreef: ↑24-10-2019 21:56Ik heb ook zo’n grafhekel aan dat soort uitjes. Ze zijn bedoeld voor teambuilding maar ik voel me vaak zo onaangepast dat ik na afloop juist verder buiten de groep kom te staan. Vaak is het iets sportiefs of iets met een wedstrijdelement en daar kan ik dus niks mee.
Meer dat ik me juist ongemakkelijk voel en daarna denk, zie je, ik had gewoon niet moeten gaan.
Maar inderdaad een leuke bon ofzo daar zou ik veel blijer mee zijn.
Er wordt ook altijd vanuit gegaan dat je een etentje gezellig vind, dat is voor mij echt alles behalve ontspanning.
vrijdag 25 oktober 2019 09:10
Het ligt er echt helemaal aan met wie je dat etentje heb.
Ik had het weekend een etentje met familie, dat vind ik al wat anders dan eten met collega's bijv.
Ik heb het geluk dat ik nu in de thuiszorg werk en nauwelijks collega's om me heen heb. Ik heb vooral telefonisch contact en via de mail, en een paar keer per jaar vergadering en nieuwjaarsborrel. Helemaal prima.
Daarom vind ik de thuiszorg ook zo fijn.
Ik had het weekend een etentje met familie, dat vind ik al wat anders dan eten met collega's bijv.
Ik heb het geluk dat ik nu in de thuiszorg werk en nauwelijks collega's om me heen heb. Ik heb vooral telefonisch contact en via de mail, en een paar keer per jaar vergadering en nieuwjaarsborrel. Helemaal prima.
Daarom vind ik de thuiszorg ook zo fijn.
vrijdag 25 oktober 2019 09:30
vrijdag 25 oktober 2019 09:42
Gelukkig hebben jullie het weer achter de rug Mick en Yess
Is Oktober soms teamuitjes-maand? Ik had afgelopen zaterdag een teamuitje. Ik zat in de organisatie (werd gewoon aangewezen) dus moest er wel bij wezen. Maar eigenlijk was het nog best leuk.
De volgende dag hadden we de verjaardag van onze dochter. Zij was een aantal dagen daarvoor jarig. En daar had ik eigenlijk minder zin in. Maar dat komt omdat het hele huis dan vol met mensen zit. Daar kan ik zo tegenop zien. Maar gelukkig is dat ook weer achter de rug en heb ik het komende weekend helemaal niks in de planning staan
Is Oktober soms teamuitjes-maand? Ik had afgelopen zaterdag een teamuitje. Ik zat in de organisatie (werd gewoon aangewezen) dus moest er wel bij wezen. Maar eigenlijk was het nog best leuk.
De volgende dag hadden we de verjaardag van onze dochter. Zij was een aantal dagen daarvoor jarig. En daar had ik eigenlijk minder zin in. Maar dat komt omdat het hele huis dan vol met mensen zit. Daar kan ik zo tegenop zien. Maar gelukkig is dat ook weer achter de rug en heb ik het komende weekend helemaal niks in de planning staan
vrijdag 25 oktober 2019 11:40
vrijdag 25 oktober 2019 12:22
Ik over het algemeen ook niet.dagdromer1986 schreef: ↑25-10-2019 11:40Herkenbaar kbr12345, zelf dóe ik liever iets (iets actiefs, een plek bezoeken o.i.d) dan iets waarbij de nadruk ligt op praten. Ben gewoon geen makkelijke prater, hoe graag ik dat ook wil. Geen inspiratie voor onderwerpen en ben ook geen ‘in geuren en kleuren’ verhalenverteller.
Vaak komt er niet zo veel in me op om te zeggen. Zo werkt mijn brein gewoon niet
Ik heb wel wat "trucjes" (gespreksvaardigheden) geleerd, waardoor dit iets beter gaat.
En daarnaast hebt ik beter geleerd te accepteren dat ik nu eenmaal geen prater ben.
Al blijft dit soms wel lastig; regelmatig heb ik het gevoel dat een ander wel verwacht dat je een "goed lopend" gesprek voert; dat kan behoorlijk ongemakkelijk aanvoelen.
vrijdag 25 oktober 2019 14:29
Ik heb door de jaren heen wel koetjes en kalfjes leren kletsen. Voor mijn werk heb ik heel vaak met nieuwe mensen te maken, dus dan moet je wel. Het werkt vaak al goed genoeg om iets over het weer te zeggen en aan de ander te vragen hoe zijn dag of week was, of iets te vragen over zijn/haar werk. Mensen praten enorm graag over zichzelf.Kbr12345 schreef: ↑25-10-2019 12:22Ik over het algemeen ook niet.
Vaak komt er niet zo veel in me op om te zeggen. Zo werkt mijn brein gewoon niet
Ik heb wel wat "trucjes" (gespreksvaardigheden) geleerd, waardoor dit iets beter gaat.
En daarnaast hebt ik beter geleerd te accepteren dat ik nu eenmaal geen prater ben.
Al blijft dit soms wel lastig; regelmatig heb ik het gevoel dat een ander wel verwacht dat je een "goed lopend" gesprek voert; dat kan behoorlijk ongemakkelijk aanvoelen.
Maar volgens het boek "Ik moet nog even kijken of ik kan" schijn ik wel een 'extraverte introvert' te zijn. Dus misschien komt het daardoor. En ik heb wel een natuurlijke nieuwsgierigheid naar mensen hun levens en gedachtengangen. In 1 op 1 gesprekjes kan je daar juist lekker naar vissen en zoals gezegd vertellen anderen dan maar al te graag.
You can never have too many hats, gloves and shoes
vrijdag 25 oktober 2019 15:28
Kbr12345 schreef: ↑25-10-2019 12:22Ik over het algemeen ook niet.
Vaak komt er niet zo veel in me op om te zeggen. Zo werkt mijn brein gewoon niet
Ik heb wel wat "trucjes" (gespreksvaardigheden) geleerd, waardoor dit iets beter gaat.
En daarnaast hebt ik beter geleerd te accepteren dat ik nu eenmaal geen prater ben.
Al blijft dit soms wel lastig; regelmatig heb ik het gevoel dat een ander wel verwacht dat je een "goed lopend" gesprek voert; dat kan behoorlijk ongemakkelijk aanvoelen.
Erg herkenbaar allemaal.
Kan je wat van die trucjes hier delen? Ben wel benieuwd eigenlijk.
vrijdag 25 oktober 2019 19:01
Bij ons op het werk wordt 1 keer per jaar een sportdag georganiseerd. Ook elk jaar Kerstlunch. Dit jaar gingen ze ook een keer met de afdeling naar een buffetrestaurant. Aan al deze dingen doe ik niet mee. Geen behoefte aan. Ik ga liever met familie of 1 op 1 met een vriendin of leuke collega iets doen.
Morgenavond sta ik in drukte. Halloween in de speeltuin waar ik al 17 jaar vrijwilliger ben. Ze verwachten zo'n 1000 man. Véél te druk voor mij. Maar ik heb ik afwisselende taak. Dat scheelt. Vorig jaar was ik samen met mijn moeder heks en deelden we appels uit. Vond ik wat saai, een paar uur daar op 1 plek staan. Dit jaar loop ik meer rond, af en toe bij mijn moeder helpen, dan weer een rondje foto's maken. En na afloop worden er minisnacks uitgedeeld. Dat vind ik het leukste van heel de avond.
Morgenavond sta ik in drukte. Halloween in de speeltuin waar ik al 17 jaar vrijwilliger ben. Ze verwachten zo'n 1000 man. Véél te druk voor mij. Maar ik heb ik afwisselende taak. Dat scheelt. Vorig jaar was ik samen met mijn moeder heks en deelden we appels uit. Vond ik wat saai, een paar uur daar op 1 plek staan. Dit jaar loop ik meer rond, af en toe bij mijn moeder helpen, dan weer een rondje foto's maken. En na afloop worden er minisnacks uitgedeeld. Dat vind ik het leukste van heel de avond.
*wat dan ook weer uitstekend bij het thema past*
vrijdag 25 oktober 2019 20:23
Ik ga al jaren niet meer. Als iemand vraagt waarom ik niet meega, dan zeg ik meestal iets van: 'ik ben zot. Het is al erg genoeg dat ik jou hier 26 uur mag aanschouwen, en dan zou ik dat in mijn vrije tijd nog ff lekker doortrekken, nee dank je".
Ik kan het altijd brengen alsof het een grap is, en dat is het ook, maar ergens zit er ook echt een kern van waarheid in. Ik heb geen hekel aan mijn collega's, maar met de meeste heb ik totaal niets. Heel andere persoonlijkheden en belevingswerelden.
Ik ga met kerst wel een kerstborrel en diner doen met wat collega's, maar die mensen vind ik ook echt leuk. Dan is het 8 uur verder, voordat ik er erg in heb.
Ik kan het altijd brengen alsof het een grap is, en dat is het ook, maar ergens zit er ook echt een kern van waarheid in. Ik heb geen hekel aan mijn collega's, maar met de meeste heb ik totaal niets. Heel andere persoonlijkheden en belevingswerelden.
Ik ga met kerst wel een kerstborrel en diner doen met wat collega's, maar die mensen vind ik ook echt leuk. Dan is het 8 uur verder, voordat ik er erg in heb.
vrijdag 25 oktober 2019 21:01
Dit heb ik dus ook.Kbr12345 schreef: ↑25-10-2019 09:30Etentjes, borrels en dergelijke activiteiten waarbij je weinig anders kunt doen dan praten, zijn ook niet mijn favoriete bezigheden.
Meestal ga ik daar ook niet heen
Een personeelsuitje waarbij wel activiteiten georganiseerd zijn, vind ik over het algemeen wel leuk.
We zijn trouwens eens gaan bowlen van ons werk en dit was wel zeer geslaagd.
