Kennis stelt indringende vragen

Klinkt inderdaad als een sociale stoornis. Ze heeft geen besef van grenzen en van normale sociale interactie, ze is niet wezenlijk geïnteresseerd in jou, ze onthoudt alles en zal er niet voor schromen alle informatie tegen je te gebruiken. Als je het contact met haar al te rigoreus afbreekt moet je er niet raar van opkijken als je de jaren erna viavia soms toevallig hele rare dingen over jezelf hoort.

Dit soort mensen zijn niet geïnteresseerd in maatschappelijke en politieke kwesties, wetenschap, visies, algemeen menselijke issues of het dagelijkse leven met zijn ditjes en datjes. Ze zijn niet eens echt geïnteresseerd in mensen. Ze zijn alleen vreselijk nieuwsgierig naar mensen. Dus niet benieuwd naar anderen als persoonlijkheid, maar alleen naar de feitjes van andere mensen.

Dat blijkt ook uit de voorbeelden die je geeft. Alle vragen zijn feitjesvragen die je dan ook kort kunt beantwoorden, waarna de volgende feitjesvraag komt. Ik denk dat ze niet of nauwelijks empathie en inlevingsvermogen toont, geen dingen zegt of vraagt die een gesprek op gang houden en weinig tot niets over haar zelf vertelt behalve geklaag en gemopper over 1 of enkele stokpaardjes.

Ik zou zeggen: zet een proces in gang om haar langzaam maar zeker af te houden zonder dat het heel erg opvalt. Houdt contacten kort, houdt afspraken af, maak tussenpozen langer, houd je op de vlakte met antwoorden, vraag niks terug, etc. Alles wat je haar geeft is munitie voor haar, dus geef haar zo min mogelijk. Maar doe het dus niet te abrubt en te duidelijk want zulke mensen voelen zich snel onheus bejegend en kunnen dan wraak nemen door bijvoorbeeld roddels te verspreiden.

Eigenlijk heel sneu voor dit soort mensen, want ze kunnen er waarschijnlijk niks aan doen en worden voortdurend geconfronteerd met mensen die zich na een tijdje van hen afkeren. Maar goed, dat houdt niet in dat je jezelf maar moet slachtofferen.

Nitflex schreef: ↑

10-11-2019 18:15

....
Mijn vader heeft mijn Nederlandse moeder echt af moeten leren om bij onze Latijns-Amerikaanse familie zoveel te vragen, neem dingen gewoon zoals een ander ze je vertelt riep hij altijd.....

Nu ben ik benieuwd uit welk Latijns-Amerikaans land jouw vader komt. Ik snap het als je dat om privacy redenen niet wil delen hoor.
Mijn ervaring met de Latino's die ik ken (mag ik die zo noemen?) is dat die inderdaad weinig vragen, maar ze nemen ook helemaal niets aan van wat de ander zegt. In de communicatie merk ik dat ze 'een gevoelletje' over je hebben, gebaseerd op aannames en daarop wordt alle verdere communicatie gestapeld. Heel lastig vind ik dat, ook lastig om iemand erop aan te spreken. Heb je tips?

In heb nog niet alles gelezen het kan dus zijn dat het al gezegd is, maar ik zou gewoon heel veel zelf gaan terug vragen.
Mensen die zoveel vragen hebben alle controle over een gesprek. Dat kan zijn omdat ze niet van stitle houden, oprecht geinterreseerd zijn, aandacht van zichzelf willen afleiden, dat dan ook. Wie vraagt die heeft controle. Ik zou dus gewoon haar aan hetzelfde keuiverhoor onderwerpen.

Zeer herkenbaar (wat TO schrijft).
Ik heb zulke mensen ook meegemaakt en het begon me steeds meer te irriteren.
Ook ik heb moeite om grenzen aan te geven en te laten weten dat ik iets niet wil en/of bijvoorbeeld zeg 'daar laat ik me niet over uit'.
Of bijvoorbeeld een wedervraag van 'Waarom vraag je dit?'
Is voor mij ook wel belangrijk om dit meer te gaan leren.

Ik zou die kennis niet meteen allerlei psychische stoornissen of controledrang toeschrijven. Sommige mensen voeren zo gewoon gesprekken. Houd het bij jezelf en zorg dat je zelf sterk genoeg bent daar niet in mee te gaan.

Fijn om te horen, succes!

Over 'het energetische proces' kan ik je niet wijzer maken, dat is op zoveel manieren uit te leggen.

Ik ben het helemaal eens met de meeste tips hierboven, dat is de manier om aan jezelf te werken. Een andere / aanvullende invalshoek m.b.t de 'energie':

https://gavemensen.nl/neurobiologie-van-hsp/