Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
maandag 27 juli 2009 om 17:42
Ha Mystiey, fijn dat je er weer bent.
Hanke, ik noem het ook geen sporten hoor, met de Wii, ik noem het spelen. Want sporten vind ik ook niet fijn. Ik schaamde me vroeger bij de gymles al helemaal dood voor mijn lijf, en het omkleden. Negatieve associaties ook hier bij alles wat bewegen, sporten of dansen is; ik vind voor mezelf die Wii dan een heel goed begin. Want daar merk ik wel dat ik er lol in heb. Dat verrast me zelf!
Daar zeg je trouwens wat over boos worden. Dat durf ik alleen nog maar bij PMT, lichamelijk. Want met woorden bij de gewone therapie, dan ga ik al meteen weer zo lacherig doen, afzwakkend. Ik associeer boos worden nog steeds met gevaarlijk. Als ik me al voorstel dat ik bijv. bij PMT mijn ouders, of ons gezin van toen voor me zou zetten en dan zeggen wat ik te zeggen heb, dan krijg ik al een blackout in mijn hoofd.
Btw: gewoon doen waar jij blij van wordt, dat is mooi en goed!
Hanke, ik noem het ook geen sporten hoor, met de Wii, ik noem het spelen. Want sporten vind ik ook niet fijn. Ik schaamde me vroeger bij de gymles al helemaal dood voor mijn lijf, en het omkleden. Negatieve associaties ook hier bij alles wat bewegen, sporten of dansen is; ik vind voor mezelf die Wii dan een heel goed begin. Want daar merk ik wel dat ik er lol in heb. Dat verrast me zelf!
Daar zeg je trouwens wat over boos worden. Dat durf ik alleen nog maar bij PMT, lichamelijk. Want met woorden bij de gewone therapie, dan ga ik al meteen weer zo lacherig doen, afzwakkend. Ik associeer boos worden nog steeds met gevaarlijk. Als ik me al voorstel dat ik bijv. bij PMT mijn ouders, of ons gezin van toen voor me zou zetten en dan zeggen wat ik te zeggen heb, dan krijg ik al een blackout in mijn hoofd.
Btw: gewoon doen waar jij blij van wordt, dat is mooi en goed!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 juli 2009 om 17:50
Wurm, mijn werk gaat echt niet ten koste van mijn aanwezigheid hier hoor.
Ben nog steeds (te) veel op het forum te vinden, maar lees vooral mee en reageer nauwelijks.
Dat geldt ook voor dit topic.
Hoewel het mij ergens nog steeds aantrekt, en ik dus ook steeds weer kom, raak ik de binding ook een beetje kwijt. Helaas...
Ben nog steeds (te) veel op het forum te vinden, maar lees vooral mee en reageer nauwelijks.
Dat geldt ook voor dit topic.
Hoewel het mij ergens nog steeds aantrekt, en ik dus ook steeds weer kom, raak ik de binding ook een beetje kwijt. Helaas...
maandag 27 juli 2009 om 19:43
Ster, ik bedoel dat ik de binding met dit topic een beetje kwijt raak.
Ik kom nog steeds iedere keer kijken, in die zin blijft het me aantrekken. Omdat dit zo'n belangrijke plek voor me is (was?) het afgelopen jaar. En omdat ik om jullie ben gaan geven.
Maar ik merk ook dat ik mij hier steeds minder thuis voel, om verschillende redenen.
Dat vind ik erg jammer, maar is wel zoals ik het nu ervaar.
Ik kom nog steeds iedere keer kijken, in die zin blijft het me aantrekken. Omdat dit zo'n belangrijke plek voor me is (was?) het afgelopen jaar. En omdat ik om jullie ben gaan geven.
Maar ik merk ook dat ik mij hier steeds minder thuis voel, om verschillende redenen.
Dat vind ik erg jammer, maar is wel zoals ik het nu ervaar.
maandag 27 juli 2009 om 19:47
Heeft het te maken met dat je voor jezelf ook afstand hebt genomen van dat wat je echt dwars zit, totdat je terecht kunt bij de psychotherapeut(e)? Zodat je je er ook een beetje van afsluit, van de posts hier?
Nu ben ik trouwens ook wel benieuwd naar de andere redenen (tenminste als dit hierboven er eentje is, wat ik me zou kunnen voorstellen).
Nu ben ik trouwens ook wel benieuwd naar de andere redenen (tenminste als dit hierboven er eentje is, wat ik me zou kunnen voorstellen).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 juli 2009 om 20:00
O he, jammer Saar.
Ik weet niet wat je redenen zijn natuurlijk, maar ik zou me wel in kunnen denken dat jou leven er nu weer anders uitziet doordat je weer fulltime werkt enzo.
Enne, het was natuurlijk een grapje he, van dat forummen.
Ik ben en blijf heel blij voor je dat je weer kan werken, je oude leven op kan pakken! Goeie goden, echt geen haar op mn hoofd die je dat misgunt of vervelend vind of stom ofzoiets.
Ik maak alleen makkelijk stomme grapjes over alles wat maar voorbijkomt.
Ik weet niet wat je redenen zijn natuurlijk, maar ik zou me wel in kunnen denken dat jou leven er nu weer anders uitziet doordat je weer fulltime werkt enzo.
Enne, het was natuurlijk een grapje he, van dat forummen.
Ik ben en blijf heel blij voor je dat je weer kan werken, je oude leven op kan pakken! Goeie goden, echt geen haar op mn hoofd die je dat misgunt of vervelend vind of stom ofzoiets.
Ik maak alleen makkelijk stomme grapjes over alles wat maar voorbijkomt.
maandag 27 juli 2009 om 20:09
EV, wat jij benoemt is idd een van de redenen.
Al vraag ik me af of het echt afsluiten voor is en afstand nemen van wat me echt dwars zit.
Ik zou het zelf denk ik anders benoemen.
En in dat anders benoemen, anders tegen dingen aankijken zit ook een van de redenen denk ik.
Ik vind dat ik de afgelopen tijd wel genoeg gegraafd heb, erg veel bezig ben geweest met de 'negatieve' dingen. Tuurlijk was dat nodig, maar ik merk ook dat ik niet verder kom met dieper graven.
Ieder zijn ding, en ik begrijp heel goed dat het voor anderen misschien wel heilzaam kan zijn om zo diep te gaan, maar voor mij werkt dat niet denk ik.
Wat me ook een beetje dwars zit (al is dwars zitten misschien een groot woord) zijn een aantal reacties op de vakantieplannen van Iry en mij.
Natuurlijk is niemand verplicht daar net zo enthousiast op te reageren als wij zijn, helemaal niet.
Maar ik kreeg het gevoel dat er erg voorbij gelopen werd aan met name Iry, en wat voor enorme stap het voor haar is om dit te doen.
Misschien ligt dat gevoel helemaal bij mij, misschien ook niet maar gebeurde dat ook niet bewust, maar ik vond het jammer.
Iets groots voor ons, wat we enorm spannend vinden, angsten voor opzij willen zetten, omdat we er zo enorm blij van worden.
Misschien (hopelijk!) reageer ik heel overgevoelig, maar ik miste een gevoel van verbondenheid in het ook heel blij kunnen zijn voor elkaar.
Wat we delen hier zijn, heel logisch, vaak de moeilijke dingen. Pijn, verdriet, angst, onzekerheid, daarin vinden we elkaar, voelen we ons verbonden.
Die verbondeheid voel ik wat minder bij de positieve dingen.
Dus ja, dit is zo'n beetje waarom ik mij minder thuis voel, afstand voel.
Ik wil niemand voor het hoofd stoten, alleen maar eerlijk zijn over hoe ík het ervaar.
Mijn gevoel, dus geen waarheid of weergave van feiten.
En eigenlijk hoop ik alleen maar dat ik er heel erg naast zit, dat mijn gevoel niet terecht is. Zodat ik mij hier misschien weer thuis ga voelen, want het blijft voor mij zo'n beetje de enige plek waar ik mij durf te uiten, mijn ei kwijt kan.
Zou het erg jammer vinden die plek kwijt te raken, omdat ik mij er niet meer oke voel.
Al vraag ik me af of het echt afsluiten voor is en afstand nemen van wat me echt dwars zit.
Ik zou het zelf denk ik anders benoemen.
En in dat anders benoemen, anders tegen dingen aankijken zit ook een van de redenen denk ik.
Ik vind dat ik de afgelopen tijd wel genoeg gegraafd heb, erg veel bezig ben geweest met de 'negatieve' dingen. Tuurlijk was dat nodig, maar ik merk ook dat ik niet verder kom met dieper graven.
Ieder zijn ding, en ik begrijp heel goed dat het voor anderen misschien wel heilzaam kan zijn om zo diep te gaan, maar voor mij werkt dat niet denk ik.
Wat me ook een beetje dwars zit (al is dwars zitten misschien een groot woord) zijn een aantal reacties op de vakantieplannen van Iry en mij.
Natuurlijk is niemand verplicht daar net zo enthousiast op te reageren als wij zijn, helemaal niet.
Maar ik kreeg het gevoel dat er erg voorbij gelopen werd aan met name Iry, en wat voor enorme stap het voor haar is om dit te doen.
Misschien ligt dat gevoel helemaal bij mij, misschien ook niet maar gebeurde dat ook niet bewust, maar ik vond het jammer.
Iets groots voor ons, wat we enorm spannend vinden, angsten voor opzij willen zetten, omdat we er zo enorm blij van worden.
Misschien (hopelijk!) reageer ik heel overgevoelig, maar ik miste een gevoel van verbondenheid in het ook heel blij kunnen zijn voor elkaar.
Wat we delen hier zijn, heel logisch, vaak de moeilijke dingen. Pijn, verdriet, angst, onzekerheid, daarin vinden we elkaar, voelen we ons verbonden.
Die verbondeheid voel ik wat minder bij de positieve dingen.
Dus ja, dit is zo'n beetje waarom ik mij minder thuis voel, afstand voel.
Ik wil niemand voor het hoofd stoten, alleen maar eerlijk zijn over hoe ík het ervaar.
Mijn gevoel, dus geen waarheid of weergave van feiten.
En eigenlijk hoop ik alleen maar dat ik er heel erg naast zit, dat mijn gevoel niet terecht is. Zodat ik mij hier misschien weer thuis ga voelen, want het blijft voor mij zo'n beetje de enige plek waar ik mij durf te uiten, mijn ei kwijt kan.
Zou het erg jammer vinden die plek kwijt te raken, omdat ik mij er niet meer oke voel.
maandag 27 juli 2009 om 21:34
Saar, lieverd!
Ik mag je echt enorm om je eerlijkheid. Gewoon zoals jij bent en dingen ervaart.
Heel fijn dat je je hier zo uit wilde spreken.
Jammer dat je je wat minder thuis voelt. Hoop dat dat heel snel weer komt!!
(of zou het iets positiefs zijn omdat het beter met je gaat dat je je wat minder verbonden voelt met dit topic?)
Ik mag je echt enorm om je eerlijkheid. Gewoon zoals jij bent en dingen ervaart.
Heel fijn dat je je hier zo uit wilde spreken.
Jammer dat je je wat minder thuis voelt. Hoop dat dat heel snel weer komt!!
(of zou het iets positiefs zijn omdat het beter met je gaat dat je je wat minder verbonden voelt met dit topic?)
maandag 27 juli 2009 om 21:40
Heb nog even nagedacht over je posting, dus ben ik weer.
Heb je zin om je gevoel omtrent jullie vakantie naar buiten te treden?
Sorry, wat een vreselijke zin.
Want ik snap 'm nu niet zo goed. Ben het ab-so-luut met je eens dat positieve dingen ook gedeeld moeten kunnen worden. Laten we die juist koesteren!
Maar heb op dit topic alleen maar positieve reacties gelezen over jullie vakantie, dus Ster snapt 'm niet zo goed.
Als je er verder geen woorden meer aan vuil wilt maken snap ik dat ook hoor!
Dan wordt het weer zo opgeblazen en het is gewoon jouw gevoel en dat mag er zijn.
Nou, even over mijn dag.
Het gaat niet weg...
Het doet zo'n pijn, ergens diep in mij. Weet niet zo goed waar het vandaan komt. Voel me zo rot..
Heb je zin om je gevoel omtrent jullie vakantie naar buiten te treden?
Sorry, wat een vreselijke zin.
Want ik snap 'm nu niet zo goed. Ben het ab-so-luut met je eens dat positieve dingen ook gedeeld moeten kunnen worden. Laten we die juist koesteren!
Maar heb op dit topic alleen maar positieve reacties gelezen over jullie vakantie, dus Ster snapt 'm niet zo goed.
Als je er verder geen woorden meer aan vuil wilt maken snap ik dat ook hoor!
Dan wordt het weer zo opgeblazen en het is gewoon jouw gevoel en dat mag er zijn.
Nou, even over mijn dag.
Het gaat niet weg...
Het doet zo'n pijn, ergens diep in mij. Weet niet zo goed waar het vandaan komt. Voel me zo rot..
maandag 27 juli 2009 om 22:03
Zo, knalde jij er even uit wat je op je hart had. Jeeeetje binnenvettertje, wat heb je dat lang voor jezelf gehouden meid!
Maar fijn dat je t nu zo met ons deelt, het zorgt dat ik het gevoel heb dat ik weer een beetje 'echt' contact met je heb.
To therapie, or not to therapie, that's the question...
En dat is voor iedereen heel persoonlijk! Ik heb ook echt nooit kunnen functioneren met graaftherapieen.
Ik had iemand nodig die me kon helpen met alle obstakels waar ik in het hier en nu tegenaan liep voordat ik het allemaal niet meer zag zitten.
Gaandeweg is dat bij mij steeds meer onderzoekend gegaan. En nu voor het eerst denk ik soms 't moet eruit'.
Ik kan me echter goed indenken dat als jij gewoon goed kan functioneren en alle nare meuk niet teveel overlast oplevert, je besluit om de boel gewoon de boel te laten, en lekker te gaan voor het hier en nu.
Eerlijk gezegd is dat wat ik op mijn 'goede' dagen ook probeer te doen. Leven. Gewoon leven.
En genieten van wat er te genieten valt.
Maar het sluit wel anders aan bij dit topic waar het therapie voor, therapie na, en vaak ook een hoop 'hoe leef je met je klachten' is.
Wat betreft het niet blij overkomen..
Ik denk dat ik inderdaad voorbij gegaan ben aan hoe groot de stap voor Iry is ja. En het spijt me als ik haar daar verdriet mee gedaan heb.
Ik was zeker wel heel blij voor jullie, en vond het supergaaf nieuws, maar heb eigenlijk vooral in het algemeen leukleukleuk-joyjoyjoy geroepen geloof ik.
Voor mijn gevoel (als ik er nu op terugkijk) was jij het ook vooral die benoemde hoe eng en spannend enzo. Misschien dat ik daarom niet zo zeer op Iry ingegaan ben.
Ze was toen ook een periode niet zo heel veel online?
Anywayz, ik vind het wèl oprecht vervelend. Heb zelf eigenlijk niet het gevoel dat ik iets verkeerd gedaan heb, maar onbedoeld iemand kwetsen is òòk iemand kwetsen.
Ik hoop dat ik wel duidelijk gemaakt heb dat ik het echt heel gaaf vind voor jullie, graag luister naar jullie enthousiastme, en jullie retestoer vind!!!
Maar eigenlijk jullie allebei evenveel, sorrie. Jij deelt 'jou' bijzondere plek, Iry gaat zomaar even naar the middle of no-where...
Het gebrek aan vervolgvragen zal misschien ook een beetje te doen hebben met het reizen dat ik echt kek vind voor jullie hoor, maar niet zo mijn ding is....
Hoe je dingen beleefd, de emoties die je er bij hebt, daar ben ik dan wèl weer ontzettend benieuwd naar!
En, *schaam* ik vrees dat ik ook een beetje opga in mn eigen wereld regelmatig. Dan reageer ik op wat ik lees, en daarna is het weer ikke-ikke-ikke.
Van deze kant een dikke vette sorrie, en een nog dikkere vettere dankjewel voor het delen van wat je dwars zat.
Ben er ècht blij mee, want dan kan ik er ook wat mee.
Iemand zomaar op afstand voelen dobberen maar er niet bijkunnen... dat vind ik erg moeilijk.
Maar fijn dat je t nu zo met ons deelt, het zorgt dat ik het gevoel heb dat ik weer een beetje 'echt' contact met je heb.
To therapie, or not to therapie, that's the question...
En dat is voor iedereen heel persoonlijk! Ik heb ook echt nooit kunnen functioneren met graaftherapieen.
Ik had iemand nodig die me kon helpen met alle obstakels waar ik in het hier en nu tegenaan liep voordat ik het allemaal niet meer zag zitten.
Gaandeweg is dat bij mij steeds meer onderzoekend gegaan. En nu voor het eerst denk ik soms 't moet eruit'.
Ik kan me echter goed indenken dat als jij gewoon goed kan functioneren en alle nare meuk niet teveel overlast oplevert, je besluit om de boel gewoon de boel te laten, en lekker te gaan voor het hier en nu.
Eerlijk gezegd is dat wat ik op mijn 'goede' dagen ook probeer te doen. Leven. Gewoon leven.
En genieten van wat er te genieten valt.
Maar het sluit wel anders aan bij dit topic waar het therapie voor, therapie na, en vaak ook een hoop 'hoe leef je met je klachten' is.
Wat betreft het niet blij overkomen..
Ik denk dat ik inderdaad voorbij gegaan ben aan hoe groot de stap voor Iry is ja. En het spijt me als ik haar daar verdriet mee gedaan heb.
Ik was zeker wel heel blij voor jullie, en vond het supergaaf nieuws, maar heb eigenlijk vooral in het algemeen leukleukleuk-joyjoyjoy geroepen geloof ik.
Voor mijn gevoel (als ik er nu op terugkijk) was jij het ook vooral die benoemde hoe eng en spannend enzo. Misschien dat ik daarom niet zo zeer op Iry ingegaan ben.
Ze was toen ook een periode niet zo heel veel online?
Anywayz, ik vind het wèl oprecht vervelend. Heb zelf eigenlijk niet het gevoel dat ik iets verkeerd gedaan heb, maar onbedoeld iemand kwetsen is òòk iemand kwetsen.
Ik hoop dat ik wel duidelijk gemaakt heb dat ik het echt heel gaaf vind voor jullie, graag luister naar jullie enthousiastme, en jullie retestoer vind!!!
Maar eigenlijk jullie allebei evenveel, sorrie. Jij deelt 'jou' bijzondere plek, Iry gaat zomaar even naar the middle of no-where...
Het gebrek aan vervolgvragen zal misschien ook een beetje te doen hebben met het reizen dat ik echt kek vind voor jullie hoor, maar niet zo mijn ding is....
Hoe je dingen beleefd, de emoties die je er bij hebt, daar ben ik dan wèl weer ontzettend benieuwd naar!
En, *schaam* ik vrees dat ik ook een beetje opga in mn eigen wereld regelmatig. Dan reageer ik op wat ik lees, en daarna is het weer ikke-ikke-ikke.
Van deze kant een dikke vette sorrie, en een nog dikkere vettere dankjewel voor het delen van wat je dwars zat.
Ben er ècht blij mee, want dan kan ik er ook wat mee.
Iemand zomaar op afstand voelen dobberen maar er niet bijkunnen... dat vind ik erg moeilijk.
maandag 27 juli 2009 om 22:26
Ster, dikke Wou dat we (ik) iets voor je kunnen (kan) doen. Ik vind het wel heel knap dat je het hier zo neerzet, of kost dat geen moeite? Ongeveer drie jaar geleden zijn bij mij zulke momenten begonnen die jij zo mooi (terwijl het helemaal niet mooi is) beschrijft. Eigenlijk is het overrompeld worden door je gevoelens of heb ik het nu mis? Zo ervaarde ik het tenminste.. Ik hoop dat het snel weer wat beter gaat.
En Saartje, knap dat je nu zo eerlijk tegen iedereen durft te zijn. Kan me voorstellen dat je dit kwijt wilde. Ik durf hier verder niks over te zeggen, want heb ook niet echt op jouw berichtjes gereageerd. Ik heb er dus in feite ook niks op te zeggen, alleen dat je eerlijkheid hier je siert Ik word btw wel altijd vrolijk van jullie (ook van Iry's) berichtjes over het reizen ! Ik hoop dat je hier nog meer over gaat vertellen, want het is een hele onderneming.
En Saartje, knap dat je nu zo eerlijk tegen iedereen durft te zijn. Kan me voorstellen dat je dit kwijt wilde. Ik durf hier verder niks over te zeggen, want heb ook niet echt op jouw berichtjes gereageerd. Ik heb er dus in feite ook niks op te zeggen, alleen dat je eerlijkheid hier je siert Ik word btw wel altijd vrolijk van jullie (ook van Iry's) berichtjes over het reizen ! Ik hoop dat je hier nog meer over gaat vertellen, want het is een hele onderneming.
maandag 27 juli 2009 om 23:02
Saar, knap dat je zo duidelijk durft aan te geven waar je tegen aan loopt.
Je zult het niet geloven maar vannacht, ik kon niet slapen ('t gewone leven begint weer enzo), moest ik aan jullie denken. Twee mensen van het forum die ik niet irl ken maar waar ik me verbonden mee ben gaan voelen gaan samen op vakantie. Heel bijzonder en ik dacht: hoezo internet onpersoonlijk. Kijk eens wat hier gebeurt. Ik vind het top dat jullie dit samen ondernemen. Maar: ik had er nog niet op gereageerd. Door mijn afwezigheid ben ik domweg nog niet aan reageren op alles toegekomen. Ik had dat zeker nog gedaan maar wil het nu even kwijt. En ik heb iets (veel!) met reizen dus hoop er nog veel van te horen, hier of op hyves.
Het therapiegedeelte wat Wurm ook noemt: ik ben hierin een "vreemde eend in de bijt": volg geen therapie. Wel vaak overwogen maar ik heb het tot nu toe niet gedaan. Daarin ben ik geloof ik de enige hier. Ik denk veel over dingen na, graaf zelf ook het nodige en probeer er mee te dealen. Dat gaat de ene keer beter dan de andere maar het doen van leuke dingen vormt een goed tegenwicht. Reizen is daar een van. Helaas is mijn budget te klein om me daar volledig in uit te leven
Wat wil ik hiermee nou eigenlijk zeggen? Gewoon dat ik hoop dat je je plek hier blijft vinden en je lief én leed kwijt kunt!
Je zult het niet geloven maar vannacht, ik kon niet slapen ('t gewone leven begint weer enzo), moest ik aan jullie denken. Twee mensen van het forum die ik niet irl ken maar waar ik me verbonden mee ben gaan voelen gaan samen op vakantie. Heel bijzonder en ik dacht: hoezo internet onpersoonlijk. Kijk eens wat hier gebeurt. Ik vind het top dat jullie dit samen ondernemen. Maar: ik had er nog niet op gereageerd. Door mijn afwezigheid ben ik domweg nog niet aan reageren op alles toegekomen. Ik had dat zeker nog gedaan maar wil het nu even kwijt. En ik heb iets (veel!) met reizen dus hoop er nog veel van te horen, hier of op hyves.
Het therapiegedeelte wat Wurm ook noemt: ik ben hierin een "vreemde eend in de bijt": volg geen therapie. Wel vaak overwogen maar ik heb het tot nu toe niet gedaan. Daarin ben ik geloof ik de enige hier. Ik denk veel over dingen na, graaf zelf ook het nodige en probeer er mee te dealen. Dat gaat de ene keer beter dan de andere maar het doen van leuke dingen vormt een goed tegenwicht. Reizen is daar een van. Helaas is mijn budget te klein om me daar volledig in uit te leven
Wat wil ik hiermee nou eigenlijk zeggen? Gewoon dat ik hoop dat je je plek hier blijft vinden en je lief én leed kwijt kunt!
maandag 27 juli 2009 om 23:54
Ik wilde vaak dat ik niet therapiede.
Dan denk ik 'ik stop ermee. gewoon zomaar.'
Maar volgens mij is dat vooral mijn wens dat alle klachten dan stoppen.
Ik weet dat het voor mij gewoon heul verstandig is om me netjes na te laten kijken eens per week. Want in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, maar ik maak mezelf gewoon kapot anders.
Eerst figuurlijk, en dan steeds lettelijker.
Weet je dat ik diep in mn hart zò graag zou willen dat ik het kon, gewoon de boel de boel laten en meedobberen op het leven.
En ik kan het waarschijnlijk ook wel ondertussen. Ik ben niet gek ofzo. Maar wel heel heel heel vaak al down there geweest. En het maakt niet alleen mij, maar vooral ook Wurman kapot.
En dat is de reden
De hoofdreden dat ik blijf
Hopen
werken aan beter
wat beter
dan ook zijn mag...
Het is zo
frustrerend
vechtend
tegen de bierkaai
mezelf
In overmoed weer
vol vuur
op je bek gaan
en niet eens merken
dat het donker is tot
de druppels vallen
bloed
zweet
en tranen
Ik zou zò graag
vakanie hebben
van mij.
Dan denk ik 'ik stop ermee. gewoon zomaar.'
Maar volgens mij is dat vooral mijn wens dat alle klachten dan stoppen.
Ik weet dat het voor mij gewoon heul verstandig is om me netjes na te laten kijken eens per week. Want in het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst, maar ik maak mezelf gewoon kapot anders.
Eerst figuurlijk, en dan steeds lettelijker.
Weet je dat ik diep in mn hart zò graag zou willen dat ik het kon, gewoon de boel de boel laten en meedobberen op het leven.
En ik kan het waarschijnlijk ook wel ondertussen. Ik ben niet gek ofzo. Maar wel heel heel heel vaak al down there geweest. En het maakt niet alleen mij, maar vooral ook Wurman kapot.
En dat is de reden
De hoofdreden dat ik blijf
Hopen
werken aan beter
wat beter
dan ook zijn mag...
Het is zo
frustrerend
vechtend
tegen de bierkaai
mezelf
In overmoed weer
vol vuur
op je bek gaan
en niet eens merken
dat het donker is tot
de druppels vallen
bloed
zweet
en tranen
Ik zou zò graag
vakanie hebben
van mij.
dinsdag 28 juli 2009 om 01:24
Oeh...lieve wurm wat treffend en exact op de kern geschreven.
Vakantie van mij...
Hoe vaak ik de drang heb om weg te gaan (hmm...volgens mij heb je dat al geregeld aan moeten horen ),
maar het probleem waarvan ik weg wil,dat neem ik altijd mee,want dat ben ik.
Hoe vaak ik ook niet gejankt geschreeuwd en gevloekt heb,thuis,in therapie..mag ik alsjeblieft een keer een dag zonder mij!!!!
Nou ja, je hebt geen bal aan mijn post,maar ik voel eng wat je bedoelt.
Vakantie van mij...
Hoe vaak ik de drang heb om weg te gaan (hmm...volgens mij heb je dat al geregeld aan moeten horen ),
maar het probleem waarvan ik weg wil,dat neem ik altijd mee,want dat ben ik.
Hoe vaak ik ook niet gejankt geschreeuwd en gevloekt heb,thuis,in therapie..mag ik alsjeblieft een keer een dag zonder mij!!!!
Nou ja, je hebt geen bal aan mijn post,maar ik voel eng wat je bedoelt.
dinsdag 28 juli 2009 om 01:36
Bravely I look further than I see
Knowing things I know I cannot be, not now
I'm so aware of where I am, but I don't know where that is
And there's something right in front of me and I
Touch the fingers of my hand
And I wonder if it's me
Holding on and on to Theories of prosperity
Someone who can promise me
I believe in me
Tomorrow I was nothing, yesterday I'll be
Time has fooled me into thinking it's a part of me
Nothing in this room but empty space
No me, no world, no mind, no face
Touch the fingers of my hand and tell me if it's me
Holding on and on to Love, what else is real
A religion that appeals to me, oh
I believe in me
Can you turn me off for just a second, please
Turn me into something faceless, weightless, mindless, homeless
Vacuum state of peace
On and on and on and on and on and on and on and on
I believe in me
On and on and on and on and on and on and on and on
I believe in me
Wait for me, I'm nothing on my own
I'm willing to go on, but not alone, not now
I'm so aware of everything, but nothing seems for real and
As long as you're in front of me then I'll
I watch the fingers of our hands
And I'm grateful that it's me
Holding on and on and on and on and on and on and on and on and on and on
I believe in me
Knowing things I know I cannot be, not now
I'm so aware of where I am, but I don't know where that is
And there's something right in front of me and I
Touch the fingers of my hand
And I wonder if it's me
Holding on and on to Theories of prosperity
Someone who can promise me
I believe in me
Tomorrow I was nothing, yesterday I'll be
Time has fooled me into thinking it's a part of me
Nothing in this room but empty space
No me, no world, no mind, no face
Touch the fingers of my hand and tell me if it's me
Holding on and on to Love, what else is real
A religion that appeals to me, oh
I believe in me
Can you turn me off for just a second, please
Turn me into something faceless, weightless, mindless, homeless
Vacuum state of peace
On and on and on and on and on and on and on and on
I believe in me
On and on and on and on and on and on and on and on
I believe in me
Wait for me, I'm nothing on my own
I'm willing to go on, but not alone, not now
I'm so aware of everything, but nothing seems for real and
As long as you're in front of me then I'll
I watch the fingers of our hands
And I'm grateful that it's me
Holding on and on and on and on and on and on and on and on and on and on
I believe in me
dinsdag 28 juli 2009 om 11:28
quote:Elmervrouw schreef op 19 juli 2009 @ 11:31:
Saartje, ik vind het van jullie alletwee gewoon heel, heel dapper. Misschien voor allebei wel een grote zelfoverwinning. Allerlei redenen om het niet te doen, maar jullie doen het toch maar. Daar heb ik bewondering en respect voor. Allereerst: heel goed dat je het er gewoon uitgooit, Saartje. Ik ben meteen gaan terugkijken hoe ik dan heb gereageerd (ja, zo onzeker ben ik dan wel weer). Al maakt dat voor jouw gevoel natuurlijk niets uit - jij voelt het zoals jij het voelt, ik wil met mijn quote niet 'bewijzen' dat dat dan dus niet klopt.
Als ik je vertel dat ik met een goede vriendin van me had afgesproken, in een lollige bui, om een weekendje weg te gaan, en vervolgens me daar wekenlang druk over zit te maken - zo sta ik dus tegenover reizen. En niet het reizen op zich, maar het samenzijn met iemand, en dan ken ik haar nog eens heel goed, en zij mij ook. Met EM wil ik al helemaal niet op vakantie, omdat ik hier niet eens de nachten doorkom, laat staan in een hotelbed. Op reis gaan, en dan zeker ook nog zo ver, dat is voor mij nog heel veel bruggen te ver. Jou irl zien was al een zelfoverwinning.
Nou ja, dit alles om nog maar eens te zeggen hoe stoer ik jullie vind. En dat ik me ook kan voorstellen wat voor een zelfoverwinning het voor Iry is, want hoe gaat dat zo allemaal met zo'n es, als je met iemand die je nog niet zo heel goed kent samen bent? Dat zal misschien ook anders zijn dan met haar eigen vriend. (Ik heb het nu tegen Saar, maar zulke vragen durfde ik eigenlijk aan jou niet te stellen, Iry).
Saartje, ik vind het van jullie alletwee gewoon heel, heel dapper. Misschien voor allebei wel een grote zelfoverwinning. Allerlei redenen om het niet te doen, maar jullie doen het toch maar. Daar heb ik bewondering en respect voor. Allereerst: heel goed dat je het er gewoon uitgooit, Saartje. Ik ben meteen gaan terugkijken hoe ik dan heb gereageerd (ja, zo onzeker ben ik dan wel weer). Al maakt dat voor jouw gevoel natuurlijk niets uit - jij voelt het zoals jij het voelt, ik wil met mijn quote niet 'bewijzen' dat dat dan dus niet klopt.
Als ik je vertel dat ik met een goede vriendin van me had afgesproken, in een lollige bui, om een weekendje weg te gaan, en vervolgens me daar wekenlang druk over zit te maken - zo sta ik dus tegenover reizen. En niet het reizen op zich, maar het samenzijn met iemand, en dan ken ik haar nog eens heel goed, en zij mij ook. Met EM wil ik al helemaal niet op vakantie, omdat ik hier niet eens de nachten doorkom, laat staan in een hotelbed. Op reis gaan, en dan zeker ook nog zo ver, dat is voor mij nog heel veel bruggen te ver. Jou irl zien was al een zelfoverwinning.
Nou ja, dit alles om nog maar eens te zeggen hoe stoer ik jullie vind. En dat ik me ook kan voorstellen wat voor een zelfoverwinning het voor Iry is, want hoe gaat dat zo allemaal met zo'n es, als je met iemand die je nog niet zo heel goed kent samen bent? Dat zal misschien ook anders zijn dan met haar eigen vriend. (Ik heb het nu tegen Saar, maar zulke vragen durfde ik eigenlijk aan jou niet te stellen, Iry).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 28 juli 2009 om 11:32
ooo ja! K's Choice!!!
Zoveel geluisterd!
Your Room is ook zo treffend. en 20.000 seconds.
Oo dit is echt mijn lijflied geweest....
She falls down and hurts her head,
she's lying still, but she's not dead,
Awakens slowely, sees a picture of herself
On the wall, en she gets up
Straightens her back and calls me up
She sais I know now, I am whole now, can you come?
In your room, where both of you are talking
Your good side and your bad discussing who has better hair
In your space, I hear four feet walking
and there's two more knocking
In case you were wandering, I'm still
on you side.
As she embraces al of me
I want her only to need me
It doesn't matter what I tell her
'cause she changes her mind before she speaks
and tends to talk before she thinks,
but how I love her.
I know there's truth, for you, somewhere
If I were wise I'd take you there
But I'm not, at least not yet
So I'll be watching you instead
In your room. In your room.
In your room, I can wander around forever
And I recognize the colors of the walls that we painted
and your chair, that I broke 'cause I was careless
I can sit and watch you dance around
My words are spoken, I am on your side.
Zoveel geluisterd!
Your Room is ook zo treffend. en 20.000 seconds.
Oo dit is echt mijn lijflied geweest....
She falls down and hurts her head,
she's lying still, but she's not dead,
Awakens slowely, sees a picture of herself
On the wall, en she gets up
Straightens her back and calls me up
She sais I know now, I am whole now, can you come?
In your room, where both of you are talking
Your good side and your bad discussing who has better hair
In your space, I hear four feet walking
and there's two more knocking
In case you were wandering, I'm still
on you side.
As she embraces al of me
I want her only to need me
It doesn't matter what I tell her
'cause she changes her mind before she speaks
and tends to talk before she thinks,
but how I love her.
I know there's truth, for you, somewhere
If I were wise I'd take you there
But I'm not, at least not yet
So I'll be watching you instead
In your room. In your room.
In your room, I can wander around forever
And I recognize the colors of the walls that we painted
and your chair, that I broke 'cause I was careless
I can sit and watch you dance around
My words are spoken, I am on your side.
dinsdag 28 juli 2009 om 12:40
'Believe' is een mooi nieuw lijfleid Wurm!
(ja, ben ook een liefhebber van K's Choice)
Nog even over mijn post van gister.
Ik ga geen quotes aanhalen om duidelijk te maken wat ik bedoel, wat mij dit gevoel heeft gegeven.
Dat gevoel is er gewoon en ligt misschien aan de manier waarop ik reacties soms lees.
En ja, er waren ook enthousiaste reacties op onze vakantieplannen. Maar toch had ik het gevoel dat er ook wat voorbij werd gegaan aan hoe het voor ons is om dit te doen, wat wij (en vooral Iry) hiervoor moeten overwinnen.
En dat er misschien ook een verschil zit in met dingen omgaan.
Want ik vind het ook doodeng om met iemand op vakantie te gaan, een kamer te moeten delen. Sterker nog, jullie weten hoe rampzalig mijn laatste vakantie is verlopen.
Dus het is een flinke hobbel die ik neem om toch nu samen met iemand te gaan. En dan ook nog eens samen een kamer delen. Als ik al met anderen wegga, dat zorg ik er eigenlijk altijd voor dat ik een eigen kamer heb.
Dat ik het nu toch aandurf zegt heel veel over het vertrouwen dat ik in Iry heb. We kennen elkaar misschien nog niet zo lang, maar ik durf het met haar aan om dwars door die angst heen te gaan.
En dat is uiteindelijk ook meer mijn manier om ermee om te gaan. Niet te lang bij stilstaan en uit willen diepen, maar het aangaan.
Maar goed, nu heb ik het ook weer over die vakantie en zoals ik in mijn post gister ook schreef, dat is niet het enige.
En ik vraag me af of ik dat hier op deze manier wel duidelijk kan maken. Normaal gesproken zou ik dat liever face to face doen.
En wat betreft dat het goed met mij zou gaan en dat ik me daarom niet meer thuis zou voelen hier.
Ik denk het niet.
Want wat is goed?
Ja, het gaat beter. Ik werk weer en het is allemaal niet meer zo enorm donker. Niet meer zo depressief.
Maar dat was ik vorig jaar ook nog niet en toen schreef ik hier ook al.
En het is echt niet ineens allemaal halleluja nu.
Ik heb nog steeds mijn angsten en onzekerheden, ook al heb ik inmiddels het een en ander geleerd.
Ben er nog lang niet.
Heb mijn kutmomenten en huilbuien.
Kan dat nog steeds niet goed uiten en delen met anderen, ga nog steeds mensen uit de weg als ik me rot voel.
Dus wat is goed...
(ja, ben ook een liefhebber van K's Choice)
Nog even over mijn post van gister.
Ik ga geen quotes aanhalen om duidelijk te maken wat ik bedoel, wat mij dit gevoel heeft gegeven.
Dat gevoel is er gewoon en ligt misschien aan de manier waarop ik reacties soms lees.
En ja, er waren ook enthousiaste reacties op onze vakantieplannen. Maar toch had ik het gevoel dat er ook wat voorbij werd gegaan aan hoe het voor ons is om dit te doen, wat wij (en vooral Iry) hiervoor moeten overwinnen.
En dat er misschien ook een verschil zit in met dingen omgaan.
Want ik vind het ook doodeng om met iemand op vakantie te gaan, een kamer te moeten delen. Sterker nog, jullie weten hoe rampzalig mijn laatste vakantie is verlopen.
Dus het is een flinke hobbel die ik neem om toch nu samen met iemand te gaan. En dan ook nog eens samen een kamer delen. Als ik al met anderen wegga, dat zorg ik er eigenlijk altijd voor dat ik een eigen kamer heb.
Dat ik het nu toch aandurf zegt heel veel over het vertrouwen dat ik in Iry heb. We kennen elkaar misschien nog niet zo lang, maar ik durf het met haar aan om dwars door die angst heen te gaan.
En dat is uiteindelijk ook meer mijn manier om ermee om te gaan. Niet te lang bij stilstaan en uit willen diepen, maar het aangaan.
Maar goed, nu heb ik het ook weer over die vakantie en zoals ik in mijn post gister ook schreef, dat is niet het enige.
En ik vraag me af of ik dat hier op deze manier wel duidelijk kan maken. Normaal gesproken zou ik dat liever face to face doen.
En wat betreft dat het goed met mij zou gaan en dat ik me daarom niet meer thuis zou voelen hier.
Ik denk het niet.
Want wat is goed?
Ja, het gaat beter. Ik werk weer en het is allemaal niet meer zo enorm donker. Niet meer zo depressief.
Maar dat was ik vorig jaar ook nog niet en toen schreef ik hier ook al.
En het is echt niet ineens allemaal halleluja nu.
Ik heb nog steeds mijn angsten en onzekerheden, ook al heb ik inmiddels het een en ander geleerd.
Ben er nog lang niet.
Heb mijn kutmomenten en huilbuien.
Kan dat nog steeds niet goed uiten en delen met anderen, ga nog steeds mensen uit de weg als ik me rot voel.
Dus wat is goed...
dinsdag 28 juli 2009 om 13:06
dinsdag 28 juli 2009 om 13:12
Ik denk dat je daar de spijker mee op zijn kop slaat Saar.
Het verschil met hoe er mee wordt om gegaan hier met de angsten,problemen,hobbels daar zit gewoon een wig tussen.
En ja ik weet het, het bestempelt ons weer als jut en jul maar ook ik ga anders met dingen om.
Hoewel ik ook rockbottem kan liggen,ik heb de drive om mij iedere keer op te rapen,sla mij dwars door alles heen.
Nog nooit heeft iets mij de benen onder mijn lijf laten weg slaan,ook niet tijdens de mokerslag periode.
En geloof mij,als je mij in die tijd had ontmoet irl...ik was nog maar 44 kilo,had ogen zo gezwollen als tennisballen en begaf mij meer boven mijzelf dan samengevoegd met mij,maar ik ga.
Dat is niet stoer,niet knap,niet dapper...dat is mijn overlevingsdrang,mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar anderen toe.
Ooit in mijn kinderjaren toen alles gebroken was wat maar te breken viel,heb ik kennelijk besloten dat ik nog alleen maar te buigen ben,maar nooit meer te breken.
Dat is niet bewust en dat gaat ook niet bewust,want hell!! ik denk soms best, hier gaat het nu echt ophouden.
Wat ik eigenlijk wil zeggen,en dat is denk ik wat tussen de regels er wel eens staat....als anderen dingen wel doen,wel aangaan etc,dan gaat het met hun beter dan met diegene die dat niet doen.
En ja,dan voel je je miskend,niet gehoord,want wat is beter??
Wat de vakantie betreft,idem gevoel.
Ja we doen het toch maar,kunnen wij dan meer aan,gaat het met ons beter? of zijn wij wat karakter betreft pittiger,laten wij ons niet teveel leiden door angst,zijn wij avontuurlijker???
Dat is geen verwijt dat anderen om andere karakter eigenschappen het niet doen,dat laat ik ten alle tijden in de juiste waarde.
Want ik begrijp heel goed dat het een brug te ver kan zijn.
Eerlijk gezegd zijn het bij mij 10 bruggen te ver om het te doen.
Maar ik ga ze allemaal oversteken.
Waarom? ik vertik het om mij dingen te laten ontnemen die het leven juist waard maken.
Ik isoleer mij mijn hele leven al omdat kruidje roer mij niet mij het meest oplevert om niet met moeilijke dingen te hoeven dealen(en de gevolgen daarvan zijn niet misselijk).
Maar mijn eigen gevangenschap levert mij ook geen joy op.
Ik wil mij dat niet altijd ontnemen,ik wil de stemmen niet laten winnen,en niet mijn eetstoornis.( en ja dat is groot om te hebben in 1 kamer met iemand)
En dat zijn slechts twee bruggen,er zijn er nog 8.
Maar Saar heeft mijn vertrouwen,we kennen elkaar wellicht niet zo lang,maar ik ken haar genoeg om te weten dat ze mij accepteert,weet waar ik tegen aan ga lopen en dat toch op haar schouders neemt.
Daar tegen over weet ik maar al te goed hoe lastig het voor haar is te delen,haar plekje op te eisen,haar angsten te tonen,zich zwak op te stellen....dit alles is lastig met iemand om je heen.
Maar ook avontuur,samen mooie dingen delen een leuke herinnering maken...en daar ga we ondanks alle bruggen voor.
Wat een relaas,ik hoop niet dat jullie het slecht oppakken want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Ik vind jullie allemaal lieverds en het is absoluut geen aanval.
Slechts even een flinke aderlating van hoe dingen voor mij zijn.
Het verschil met hoe er mee wordt om gegaan hier met de angsten,problemen,hobbels daar zit gewoon een wig tussen.
En ja ik weet het, het bestempelt ons weer als jut en jul maar ook ik ga anders met dingen om.
Hoewel ik ook rockbottem kan liggen,ik heb de drive om mij iedere keer op te rapen,sla mij dwars door alles heen.
Nog nooit heeft iets mij de benen onder mijn lijf laten weg slaan,ook niet tijdens de mokerslag periode.
En geloof mij,als je mij in die tijd had ontmoet irl...ik was nog maar 44 kilo,had ogen zo gezwollen als tennisballen en begaf mij meer boven mijzelf dan samengevoegd met mij,maar ik ga.
Dat is niet stoer,niet knap,niet dapper...dat is mijn overlevingsdrang,mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar anderen toe.
Ooit in mijn kinderjaren toen alles gebroken was wat maar te breken viel,heb ik kennelijk besloten dat ik nog alleen maar te buigen ben,maar nooit meer te breken.
Dat is niet bewust en dat gaat ook niet bewust,want hell!! ik denk soms best, hier gaat het nu echt ophouden.
Wat ik eigenlijk wil zeggen,en dat is denk ik wat tussen de regels er wel eens staat....als anderen dingen wel doen,wel aangaan etc,dan gaat het met hun beter dan met diegene die dat niet doen.
En ja,dan voel je je miskend,niet gehoord,want wat is beter??
Wat de vakantie betreft,idem gevoel.
Ja we doen het toch maar,kunnen wij dan meer aan,gaat het met ons beter? of zijn wij wat karakter betreft pittiger,laten wij ons niet teveel leiden door angst,zijn wij avontuurlijker???
Dat is geen verwijt dat anderen om andere karakter eigenschappen het niet doen,dat laat ik ten alle tijden in de juiste waarde.
Want ik begrijp heel goed dat het een brug te ver kan zijn.
Eerlijk gezegd zijn het bij mij 10 bruggen te ver om het te doen.
Maar ik ga ze allemaal oversteken.
Waarom? ik vertik het om mij dingen te laten ontnemen die het leven juist waard maken.
Ik isoleer mij mijn hele leven al omdat kruidje roer mij niet mij het meest oplevert om niet met moeilijke dingen te hoeven dealen(en de gevolgen daarvan zijn niet misselijk).
Maar mijn eigen gevangenschap levert mij ook geen joy op.
Ik wil mij dat niet altijd ontnemen,ik wil de stemmen niet laten winnen,en niet mijn eetstoornis.( en ja dat is groot om te hebben in 1 kamer met iemand)
En dat zijn slechts twee bruggen,er zijn er nog 8.
Maar Saar heeft mijn vertrouwen,we kennen elkaar wellicht niet zo lang,maar ik ken haar genoeg om te weten dat ze mij accepteert,weet waar ik tegen aan ga lopen en dat toch op haar schouders neemt.
Daar tegen over weet ik maar al te goed hoe lastig het voor haar is te delen,haar plekje op te eisen,haar angsten te tonen,zich zwak op te stellen....dit alles is lastig met iemand om je heen.
Maar ook avontuur,samen mooie dingen delen een leuke herinnering maken...en daar ga we ondanks alle bruggen voor.
Wat een relaas,ik hoop niet dat jullie het slecht oppakken want dat is absoluut niet mijn bedoeling.
Ik vind jullie allemaal lieverds en het is absoluut geen aanval.
Slechts even een flinke aderlating van hoe dingen voor mij zijn.
dinsdag 28 juli 2009 om 17:12
Poeh, ik ben even niet op het forum en er is zoveel geschreven.
Wat zal ik zeggen? Er is zeker een verschil in karakter, in met dingen omgaan. De een zit meer in angst vast, de andere in het gevecht, in niet willen opgeven. Afhankeliijk van wie hier op dat moment het meest post, bepaalt dat de toon en sfeer van dit topic.
Waar ik moeite mee heb Saar is dat je geen antwoord hebt gegeven op de vraag die ik had na de meeting. En dat maakt het nu moeilijk om op je te reageren. Los van het feit dat ik op vakantie was toen jullie met het nieuws kwamen dat jullie samen gaan.
Wat zal ik zeggen? Er is zeker een verschil in karakter, in met dingen omgaan. De een zit meer in angst vast, de andere in het gevecht, in niet willen opgeven. Afhankeliijk van wie hier op dat moment het meest post, bepaalt dat de toon en sfeer van dit topic.
Waar ik moeite mee heb Saar is dat je geen antwoord hebt gegeven op de vraag die ik had na de meeting. En dat maakt het nu moeilijk om op je te reageren. Los van het feit dat ik op vakantie was toen jullie met het nieuws kwamen dat jullie samen gaan.
