Psyche
alle pijlers
Stap voor stap: kleine plannen, grootse toekomst
dinsdag 21 juli 2009 om 16:28
Nou, speciaal voor Moonlight, IrisH en de anderen die Iry's topic een beetje vervuilden met onze plannen en kleine minisuccesjes
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
Uiteraard voor iedereen bedoeld, niet enkel bovengenoemde.
Waar het om draait? In een dal zitten, lusteloos zijn en eruit willen komen. Over ineens teveel doen en dan weer inzakken. Over faalangst. Je mislukt voelen. Maar ineens beseffen dat je, als je elke dag een klein stapje zet, je doel ook wel bereikt. Carpe diem, en globale plannen. Doelen hebben, maar bewust niet teveel doelen in 1 keer en geen onmogelijke deadlines creeeren.
Dus gooi je stappenplan neer, je wensen, hoe je dat wil bereiken, adviseer en motiveer elkaar, er is plaats om te lachen, te huilen, voor succes en mislukking.
Was getekend: een succesvolle mislukkeling
donderdag 10 september 2009 om 13:28
Ik wordt gek van de koppijn. Lig nog steeds in bed erdoor. Moet nog altijd douchen (waarom, waarom?) (omdat je stinkt ibi, daarom!)
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 10 september 2009 om 13:39
Even heel kort anders kom ik nooit achter PC vandaan:
- bij welke medicijnen mag je geen koffie Choco?
- alsof het zo heeft moeten zijn he, die poesjes-mevrouw.... mooi!
- Ibi... geef er gewoon aan toe anders. Je lijf is aan het afkicken, dat is zwaar. Drink je genoeg water?
- Elynn: Thanks voor de tip.
- bij welke medicijnen mag je geen koffie Choco?
- alsof het zo heeft moeten zijn he, die poesjes-mevrouw.... mooi!
- Ibi... geef er gewoon aan toe anders. Je lijf is aan het afkicken, dat is zwaar. Drink je genoeg water?
- Elynn: Thanks voor de tip.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 14:06
Drink eigenlijk haast niks momenteel Moon. Zou dat van belang zijn denk je?
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 10 september 2009 om 14:15
Ja ik denk het wel. Sowieso is het goed water te drinken om de afvalstoffen van je lichaam af te voeren.
(water of caffeinevrije thee)
En als je aan het afbouwen bent met medicijnen (of aan het afbouwen geweest bent) lijkt het me ook heel goed. Er verandert zoveel in je lichaam nu.
Ik houd meestal de kleur van mijn urine in de gaten. Als die donker is, weet ik dat ik meer moet drinken.
Als de kleur licht is, is het goed.
(water of caffeinevrije thee)
En als je aan het afbouwen bent met medicijnen (of aan het afbouwen geweest bent) lijkt het me ook heel goed. Er verandert zoveel in je lichaam nu.
Ik houd meestal de kleur van mijn urine in de gaten. Als die donker is, weet ik dat ik meer moet drinken.
Als de kleur licht is, is het goed.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 14:15
donderdag 10 september 2009 om 15:54
Oh oh wat zijn jullie snel...
IBI slaap je inmiddels zonder medicijnen, hoe gaat het met afbouwen eigenlijk...?
Digi, ik ben trots op jou en je leven! en ik vind die afspraken met studieadviseur echt wel slim...
Choco ik ben heel blij dat de Arbo meeviel.
Mika leuk dat je mee schrijft ik hoop dat komend jaar heel veel beter voor jou wordt.
Moon zwemmen kan ik ook voor geen meter, ik ben voor het eerst geweest deze week, en na 150 meter kon ik echt niet meer (inclusief pauzes).
IBI slaap je inmiddels zonder medicijnen, hoe gaat het met afbouwen eigenlijk...?
Digi, ik ben trots op jou en je leven! en ik vind die afspraken met studieadviseur echt wel slim...
Choco ik ben heel blij dat de Arbo meeviel.
Mika leuk dat je mee schrijft ik hoop dat komend jaar heel veel beter voor jou wordt.
Moon zwemmen kan ik ook voor geen meter, ik ben voor het eerst geweest deze week, en na 150 meter kon ik echt niet meer (inclusief pauzes).
donderdag 10 september 2009 om 16:14
Reactie op Iris1 (korte concentratieboog vandaag )
Hoe kan het dat je conditie zo slecht is? Merk je het met meer dingen, wandelen en fietsen bijvoorbeeld?
Kan ook door de medicijnen komen misschien.
Zwemmen kost (stiekem) heel veel energie. De energie die je lichaam nodig heeft om de bewegingen te maken, maar ook de energie die je lichaam nodig heeft om warm te blijven. In t water verlies je heel veel warmte.
Trouwens, ik vind zwemtas pakken, naar zwembad fietsen, fiets wegzetten, door het poortje, hokje zoeken, hokje in, uitkleden, kluisje zoeken *kut geen gepast muntje* douchen *rotpubers* in het water gaan, uit het water gaan, weer douchen, haar wassen..... etc. Ook al best slopend. Dan hoef je nog geen baantje te trekken eigenlijk
Wat begeleider betreft: heb je een niet-ambulant begeleider, naast je arts? Zoals ik bij de SPV-er terecht kan en bij de maatschappelijk werker?
Het gaat nu goed, maar stel dat er iemand ernstig ziek wordt, je er even doorheen zit qua studiedruk, er iemand overlijdt... Ik wil je niet bang maken maar in zo'n geval is het handig dat je zo'n persoon al hebt. Dat je niet dan nog iets moet gaan regelen.
(ik was met liefdesverdriet even kind aan huis bij GGZ. ook zoiets...)
Hoe kan het dat je conditie zo slecht is? Merk je het met meer dingen, wandelen en fietsen bijvoorbeeld?
Kan ook door de medicijnen komen misschien.
Zwemmen kost (stiekem) heel veel energie. De energie die je lichaam nodig heeft om de bewegingen te maken, maar ook de energie die je lichaam nodig heeft om warm te blijven. In t water verlies je heel veel warmte.
Trouwens, ik vind zwemtas pakken, naar zwembad fietsen, fiets wegzetten, door het poortje, hokje zoeken, hokje in, uitkleden, kluisje zoeken *kut geen gepast muntje* douchen *rotpubers* in het water gaan, uit het water gaan, weer douchen, haar wassen..... etc. Ook al best slopend. Dan hoef je nog geen baantje te trekken eigenlijk
Wat begeleider betreft: heb je een niet-ambulant begeleider, naast je arts? Zoals ik bij de SPV-er terecht kan en bij de maatschappelijk werker?
Het gaat nu goed, maar stel dat er iemand ernstig ziek wordt, je er even doorheen zit qua studiedruk, er iemand overlijdt... Ik wil je niet bang maken maar in zo'n geval is het handig dat je zo'n persoon al hebt. Dat je niet dan nog iets moet gaan regelen.
(ik was met liefdesverdriet even kind aan huis bij GGZ. ook zoiets...)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 16:16
Andere fietsenmaker zoeken Iris! Je hebt vaklui en je hebt eh.... prutsers.
Ik heb een schoenmaker waar ik bijna verliefd op ben... geweldige man. Heb de fietsenmaker van mijn leven nog niet gevonden, maar die hier in t dorp is wel goed geloof ik.
Je bent wel lekker bezig he? Klusje hier, klusje daar. Lekker als dat klaar is voor je gaat studeren.
Ga je eigenlijk deeltijd studeren in t begin?
Ik heb een schoenmaker waar ik bijna verliefd op ben... geweldige man. Heb de fietsenmaker van mijn leven nog niet gevonden, maar die hier in t dorp is wel goed geloof ik.
Je bent wel lekker bezig he? Klusje hier, klusje daar. Lekker als dat klaar is voor je gaat studeren.
Ga je eigenlijk deeltijd studeren in t begin?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 16:18
donderdag 10 september 2009 om 16:18
Hm ja, ik krijg een SPV die is al wel in bestelling. Dus dat gaat goed, maar ik wil die persoon niet zo vaak zien, 1x in de maand ofzo en verder wat jij zegt: mocht het nodig zijn ben ik direct aan de beurt en weet ik de weg!
Alleen die persoon aan huis is via een andere organisatie... en elke week, is toch vrij veel. Maar afwachten, want elke week een leuk nuttig contact is te doen, maar elke week weer geconfronteerd worden met iemand waar je geen zin in hebt of een positie waar je geen zin in hebt (jij bent de patiënt, bent ziek en hebt hulp nodig) dat is andere koek.
En ik ben daar toch erg bang voor.
Alleen die persoon aan huis is via een andere organisatie... en elke week, is toch vrij veel. Maar afwachten, want elke week een leuk nuttig contact is te doen, maar elke week weer geconfronteerd worden met iemand waar je geen zin in hebt of een positie waar je geen zin in hebt (jij bent de patiënt, bent ziek en hebt hulp nodig) dat is andere koek.
En ik ben daar toch erg bang voor.
donderdag 10 september 2009 om 16:21
donderdag 10 september 2009 om 16:28
Elynn, ik was inmiddels op het Michael Jackson topic aangeland
Iemand was fan en is depressief sinds de dood van MJ. Openingspost was al weg voor ik uberhaubt binnenkwam. Ik ben van mening dat een depressief persoon dingen erbij kan halen en heel groot kan maken in zijn hoofd (zoals de dood van je idool) Maar nee, dat is invullerij, dat kan niet, TO is gewoon geschift, kijk maar de OP is alweer verwijderd.
Ik vind met name op psyche dat iedereen zijn / haar verhaal kwijt moet kunnen. (tenzij het om zaken als moord gaat). Heb t ook al aangekaart bij de mod. Heel kinderachtig van bepaalde mensen.
Iemand was fan en is depressief sinds de dood van MJ. Openingspost was al weg voor ik uberhaubt binnenkwam. Ik ben van mening dat een depressief persoon dingen erbij kan halen en heel groot kan maken in zijn hoofd (zoals de dood van je idool) Maar nee, dat is invullerij, dat kan niet, TO is gewoon geschift, kijk maar de OP is alweer verwijderd.
Ik vind met name op psyche dat iedereen zijn / haar verhaal kwijt moet kunnen. (tenzij het om zaken als moord gaat). Heb t ook al aangekaart bij de mod. Heel kinderachtig van bepaalde mensen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 16:30
Iris, dat van die groepen: het is heel normaal als mensen kijken hoor. Doen ze bij iedereen. Kan me voorstellen dat het je angst aan jaagt. Maar voor hetzelfde geld kijken ze naar je omdat ze je mooi vinden, aantrekkelijk, of interessant.
Maar blijft lastig hoe ermee om te gaan. Zeker groepjes jongeren op straat komen wel eens 'eng' over. Hier in de buurt zijn ze ook gewoon hondsbrutaal hoor. Maargoed, negeren kun je leren.
Maar blijft lastig hoe ermee om te gaan. Zeker groepjes jongeren op straat komen wel eens 'eng' over. Hier in de buurt zijn ze ook gewoon hondsbrutaal hoor. Maargoed, negeren kun je leren.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 16:36
Ja ik herken het wel een beetje.
Weet nog wel als brugklasser bijvoorbeeld, hoe eng grotere kinderen dan waren. En dat ze je konden tackelen. Dat ik er dan ook bijna niet meer langs durfde.
En in mijn studententijd was er zo'n groepje. Mensen die ik persoonlijk kende maar waar zo'n negativiteit omheen hing. Die er ook echt op uit waren anderen te kleineren. Heel triest. Dan werd ik me ook heel bewust van mezelf, of ik niks raars deed, niks doms zei etc. (juist afgelopen weekend over gehad dat het zo fijn is dat die lui allemaal verhuisd zijn)
Dus dat herken ik wel. Denk dat ik het minder heb dan jij. Volgens mij valt daar heel goed aan te werken. Psychomotore therapie, of iets met drama, toneel... zoiets. Of heb je dat al heel veel gehad?
Weet nog wel als brugklasser bijvoorbeeld, hoe eng grotere kinderen dan waren. En dat ze je konden tackelen. Dat ik er dan ook bijna niet meer langs durfde.
En in mijn studententijd was er zo'n groepje. Mensen die ik persoonlijk kende maar waar zo'n negativiteit omheen hing. Die er ook echt op uit waren anderen te kleineren. Heel triest. Dan werd ik me ook heel bewust van mezelf, of ik niks raars deed, niks doms zei etc. (juist afgelopen weekend over gehad dat het zo fijn is dat die lui allemaal verhuisd zijn)
Dus dat herken ik wel. Denk dat ik het minder heb dan jij. Volgens mij valt daar heel goed aan te werken. Psychomotore therapie, of iets met drama, toneel... zoiets. Of heb je dat al heel veel gehad?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 10 september 2009 om 16:39
Iris, idd een prutser van een fietsenmaker zeg!
Ik slaap idd. helemaal zonder medicatie nu. Gaat best redelijk moet ik zeggen.
Heb net gesprek gehad met de thuiszorg. Ze was dinsdag van me geschrokken omdat ik daar heel emotieloos geweest was terwijl ik heftige dingen vertelde.
Ze wil er aan gaan werken dat ik meer bewust ben van mijn emoties. Ze vond het eigenlijk eng hoezeer ik alles verwerk en beredeneer vanuit mijn hoofd. Ze zei dat ik erg blij moest zijn met mijn intelligentie dat die mij zover heeft gebracht als ik nu ben en dat ik er rekening mee moet houden dat dit steeds moeilijker zal worden naarmate ik ouder wordt.
Weet niet wat ik ervan moet vinden.
Ik slaap idd. helemaal zonder medicatie nu. Gaat best redelijk moet ik zeggen.
Heb net gesprek gehad met de thuiszorg. Ze was dinsdag van me geschrokken omdat ik daar heel emotieloos geweest was terwijl ik heftige dingen vertelde.
Ze wil er aan gaan werken dat ik meer bewust ben van mijn emoties. Ze vond het eigenlijk eng hoezeer ik alles verwerk en beredeneer vanuit mijn hoofd. Ze zei dat ik erg blij moest zijn met mijn intelligentie dat die mij zover heeft gebracht als ik nu ben en dat ik er rekening mee moet houden dat dit steeds moeilijker zal worden naarmate ik ouder wordt.
Weet niet wat ik ervan moet vinden.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 10 september 2009 om 16:55
Hey IBI,
Ik weet ook nooit wat ik daar van moet denken. Vaak van mensen die heftige dingen meemaken verwachten ze dat je daar zo heel emotioneel over verteld. En als je dat niet doet, dan krijg je dat elke keer weer te horen. Heel vreemd, en waarom is dat slecht. Jij hebt heus wel emoties, moet je daardoor elke keer overspoelt worden, is dat beter dan?
En waarom zou het moeilijker worden als je ouder wordt?! Wat vreemd ik snap die opmerking niet. Ik denk juist dat het makkelijker wordt als je ouder wordt. Oudere mensen worden toch niet dommer, of meer onervaren of wat...
Ik weet ook nooit wat ik daar van moet denken. Vaak van mensen die heftige dingen meemaken verwachten ze dat je daar zo heel emotioneel over verteld. En als je dat niet doet, dan krijg je dat elke keer weer te horen. Heel vreemd, en waarom is dat slecht. Jij hebt heus wel emoties, moet je daardoor elke keer overspoelt worden, is dat beter dan?
En waarom zou het moeilijker worden als je ouder wordt?! Wat vreemd ik snap die opmerking niet. Ik denk juist dat het makkelijker wordt als je ouder wordt. Oudere mensen worden toch niet dommer, of meer onervaren of wat...
donderdag 10 september 2009 om 17:09
*mondkapje op, handen ontsmet*
Heb maar klein stukje gelopen, maar was wel lekker. Zelfs een stukje gerend. Heb voor het eten eigenlijk meer energie dan net na het eten, dat moet ik even in de gaten houden. Mijn (zwakke) spijsverteringsgestel heeft het net na t eten nog even moeilijk, kan dan beter niet sporten.
Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat ik moest VOELEN in plaats van denken. Volgens mij ben ik daar door de jaren heen wel aardig in geslaagd, voor mijn doen.
Iets van sporten, bewegen, is dat een begin? Dat je niet alleen met hoofd bezig bent maar ook met lichaam. Maar misschien doe je dat al.
Iris, ik was vroeger gek op toneel. Nu doe ik er niet zoveel meer mee. Juist omdat ik in mijn normale leven zo'n poppetje was, alles deed wat men van me verwachtte maar nooit veel emoties liet zien. Op toneel ging ik helemaal los, echt. Op de basisschool hadden een vriendin en ik een hele serie toneelstukken gemaakt, ik was dan clown en zij circusdirecteur. Ik was bijna stand-up-comedian, vond het heerlijk. Weet ook nog dat ik de mensen in de zaal recht aankeek, vond het echt niet eng ofzo.
Nu is het juist omgedraaid: in the picture durf ik lang zo veel niet meer maar in het echte leven gelukkig al een stuk meer.
Maar bij toneel kregen we weleens van die oefeningen: lopen door een zaal, allemaal door elkaar. En dan moest je bewust de ruimte opzoeken die er voor jou was, blabla. Dus iedereen neemt dan evenveel ruimte op bepaald moment. Daar denk ik nog weleens aan: zoek ruimte voor mezelf.
Klinkt misschien wat zweef allemaal, maar ik heb er wel van geleerd.
En PMT, heb je dat gehad?
Denk dat -als je jong leert hoe je om moet gaan met emoties - je daar later profijt van hebt. Zoiets.
Heb maar klein stukje gelopen, maar was wel lekker. Zelfs een stukje gerend. Heb voor het eten eigenlijk meer energie dan net na het eten, dat moet ik even in de gaten houden. Mijn (zwakke) spijsverteringsgestel heeft het net na t eten nog even moeilijk, kan dan beter niet sporten.
Ik heb ook wel eens te horen gekregen dat ik moest VOELEN in plaats van denken. Volgens mij ben ik daar door de jaren heen wel aardig in geslaagd, voor mijn doen.
Iets van sporten, bewegen, is dat een begin? Dat je niet alleen met hoofd bezig bent maar ook met lichaam. Maar misschien doe je dat al.
Iris, ik was vroeger gek op toneel. Nu doe ik er niet zoveel meer mee. Juist omdat ik in mijn normale leven zo'n poppetje was, alles deed wat men van me verwachtte maar nooit veel emoties liet zien. Op toneel ging ik helemaal los, echt. Op de basisschool hadden een vriendin en ik een hele serie toneelstukken gemaakt, ik was dan clown en zij circusdirecteur. Ik was bijna stand-up-comedian, vond het heerlijk. Weet ook nog dat ik de mensen in de zaal recht aankeek, vond het echt niet eng ofzo.
Nu is het juist omgedraaid: in the picture durf ik lang zo veel niet meer maar in het echte leven gelukkig al een stuk meer.
Maar bij toneel kregen we weleens van die oefeningen: lopen door een zaal, allemaal door elkaar. En dan moest je bewust de ruimte opzoeken die er voor jou was, blabla. Dus iedereen neemt dan evenveel ruimte op bepaald moment. Daar denk ik nog weleens aan: zoek ruimte voor mezelf.
Klinkt misschien wat zweef allemaal, maar ik heb er wel van geleerd.
En PMT, heb je dat gehad?
Denk dat -als je jong leert hoe je om moet gaan met emoties - je daar later profijt van hebt. Zoiets.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
