Wat is dat toch

Wat is dat toch
Alles lijkt soms mooi, maar blijkt toch bedrog.
Hele hoge pieken en hele diepe dalen.
Maar in m’n hoofd blijft het continu malen.
Zo op zoek naar wie ik ben en wat ik moet.
Het leven vind ik moeilijk en doet me weinig goed.
Ik hoop op betere tijden want het leven kan ook mooi zijn.
Maar lukt dat wel met dit ingewikkelde brein.
Elke dag is anders, maar steeds vaker negatief.
Ik voel me blij, leeg, energiek en dan weer depressief.
Laat het ophouden want de pijn kan ik niet veel langer meer aan.
Elke dag sluit ik af met verdriet en een traan.
En ik hoop elke dag op betere dagen, want ik weet dat het kan.
En die fijne mooie momenten geniet ik extra van.
Want ik weet diep van binnen dat het vaak is voor korte duur.
Lijkt wel of ik soms ben beland in een hellevuur.
Niemand snapt echt wat ik voel.
En dat maakt het eigenlijk een nog eenzamer gevoel.
M’n leven was echt leuk en ik hoop dat ooit weer te mogen beleven.
Maar de angst het weer kwijt te raken blijft me voortdurend angst geven.
Maar ja.. wat kan ik nog zeggen.. want woorden schieten te kort
Ik wil gewoon niet dat dit mijn einde wordt.
Houd hoop demi.. echt.
We komen er uiteindelijk wel, ookal lijkt het leven soms zo slecht.
Ik houd nog vol, maar voor hoe lang weet ik niet.
En dat geeft me eigenlijk heel veel verdriet.
Maar goed.. klinkt vooral erg depressief en dat is het misschien ook wel.
Een ding staat vast. Ik zit alles behalve goed in mn vel.