Gone Flying, Dubai

Welkom in mijn vervolgtopic!

Begin Januari verhuis ik naar Dubai om aan een spannend, nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik deel hier graag met jullie hoe het mij vergaat in die hete, zanderige smeltkroes van culturen.

Maar eerst... inpakken en afscheid nemen.

Dit topic slechts heeft 1 regel: mijn werkgever mag niet worden genoemd.

limoentaartje schreef: ↑

03-01-2019 20:13

Leuk TrolleyDolly!

Hoe laat moet je weg morgen? Ben je zenuwachtig of vooral heel veel zin in?
Hoe lang verwacht je dat je nu weg bent zonder naar huis te komen?

Succes met de laatste dingen pakken en veel plezier! Goede reis!
Heb je een blog die je nu gaat bijhouden? Of vooral hier op Viva?

Mijn vlucht gaat om 14h35. Ik ben wel wat nerveus. Vooral omdat ik bang ben om iets te vergeten (met name documenten die ik moest voorzien). Maar alles ligt klaar dus dat is absoluut niet nodig, maar toch.

De eerste 6 maanden mag ik niet naar huis. Maar ik verwacht wel bezoek dus dat is niet zo erg.

Ik krijg zondag normaal instructies mbt sociale media dus ik hoop vrij snel te starten met mijn vlog. Dus daar kom ik begin volgende week zeker op terug!

Dankjewel!

hij past er echt absoluut niet in helaas.

Ik probeer vanavond iets te laten weten dames. Het is zo ontzettend druk! Ik ben 12h per dag bezig met studeren.

Al even in het kort. Dubai is fantastisch! Ik ben al door een fase van heimwee gegaan. De kilo's vliegen er vanaf door stress, vermoeidheid en gezond eten. En toch, ik vind het fantastisch.

Ik mag inderdaad niks posten over waar we mee bezig zijn. Ik heb nog geen idee hoe/wanneer ik toestemming kan vragen om te vloggen.

evelien2010 schreef: ↑

18-01-2019 13:08

Ik echt heel erg veel blogs vlogs en Instagram van vrouwen die daar in dienst zijn. Dus neem aan dat het gewoon mag (mits het positief en netjes is).

Die vlogs zijn oftewel geschreven voor de nieuwe regel ("Niet vloggen/bloggen tijdens de opleiding!"), oftewel hebben ze toestemming gekregen.
Ik post zeker wel foto's en filmpjes op insta, maar dat zijn foto's van in mijn vrije tijd die ik post als story dus die verdwijnen vanzelf weer na een poosje.

En dan nu een update voor ik weer in mijn boeken duik.

Toen ik hier net aankwam voelde ik mij echt verloren. Midden in de nacht kwam ik aan in een vreemd appartement dat reeds werd bewoond door 2 andere collega's die hier overduidelijk al een hele tijd aan het werk zijn. Het appartement is namelijk volledig aangekleed met prulletjes van over heel de wereld. Netjes opgeruimd, dat wel. Nu weet ik dat dat komt omdat ze amper hier zijn. Toen ik om 03h 's nachts aankwam had ik geen enkel idee of mijn flatmates aanwezig waren of niet dus ik deed mijn best om mijn enorme koffers zo stilletjes mogelijk naar de juiste kamer te rollen. En toen... Jezelf stil klaarmaken om te gaan slapen in een vreemde omgeving met je spulletjes verdeeld over 2 koffers is niet eenvoudig. Mijn badkamer is tegenover mijn slaapkamer dus ik ben minstens 10 keer heen en weer gerend om weer wat spullen te halen.

Ik had geen internet, dus ik was afgesloten van de wereld. Ik kon mijn familie enkel een kort berichtje sturen dat ik goed was aangenomen (dat is verdorie duur!). De collega's die samen met mij waren aangekomen kon ik met geen mogelijkheid bereiken. Ik voelde mij heel erg alleen.

De volgende ochtend werd ik wakker en had geen idee wat ik die dag zou moeten doen. Dubai verkennen leek een goed idee, maar in mijn eentje? Ik kreeg een lief smsje van mijn vader om me succes te wensen en moest vechten tegen de tranen. In mijn hoofd sprak ik mezelf kordaat toe "Nee TrolleyDolly! Dat gaan we niet doen! Je weet best dat dit gevoel tijdelijk is. Dus hup, opstaan en ga iets ondernemen!". Mijn eigen raad opvolgend sleepte ik mij uit bed en probeerde dan maar mijn koffers verder uit te pakken. Probeerde, inderdaad. Het wilde niet echt vlotten. Al snel begreep ik waarom ik er maar niet in slaagde om mezelf te installeren. Ik wilde niet. Uitpakken leek zo definitief. Wilde ik hier wel blijven? Als ik alles uitpakte, moest ik ook alles weer inpakken en laat ik dat nu net een heel vervelend klusje vinden. Omdat je in zulke situaties ook gewoon een beetje lief voor jezelf moet zijn koos ik voor een compromis. Ik positioneerde alles op zijn nieuwe plekje maar wel nog steeds in het zakje waar ik het in had gedaan of nog steeds stevig opgerold. Als ik toch gillend terug naar huis zou gaan in de nabije toekomst dan zou inpakken in ieder geval vlot verlopen.

Volgende probleem... ontbijt. Tijd om eens in het welkomstpakket te kijken. Daar vond ik al snel wat eetbaars: Chocoladecroissants! Niet het meest gezonde ontbijt, maar nood breekt wet. Daarnaast vond ik ook oploskoffie, suiker en melk. Mooi! Dat kon ik wel gebruiken. In de keuken vond ik al snel een waterkoker, maar die was van 1 van mijn flatmates. Aangezien ik nog niemand had gezien vond ik het een beetje brutaal om ongevraagd hun spullen te gebruiken. Ik was er vrij zeker van dat ze er geen probleem van zouden maken, maar ik moest dat toch eerst even uit hun mond horen. Dus maar even geen koffie. Ik had trouwens ook een hele set potten, pannen, kopjes(6), borden(6), bestek,... gekregen, maar na een inspectie van de kasten in de keuken zag ik dat ze al ruim voorzien waren. Logisch, zij hebben net zo'n pakket gekregen. Maar hoeveel kopjes hebben 3 vrouwen nou eenmaal nodig? Het leek mij een beetje overkill om al mijn spullen uit te pakken en ook in die kasten te proppen. Maar misschien gebruiken ze liever elk hun eigen pannen? Ik heb al eerder een appartement gedeeld met iemand, maar die ontmoette ik dan ook meteen bij aankomst. Dan zie je welk vlees je in de kuip hebt en gaat dat allemaal vanzelf. Nu had ik er het raden naar. Ik heb dit keer ook te maken met meiden uit een andere cultuur dus zomaar dingen aannemen leek mij niet verstandig. Ik liet alles voorlopig even in dozen zitten en besloot te wachten tot ik de dames ontmoet had.

Omdat ik een roker ben besloot ik naar beneden te gaan voor een sigaret. Eenmaal beneden in de lobby kwam ik (goddank!) collega's tegen die samen met mij de opleiding zouden gaan volgen. We spraken af om later die dag samen naar de Mall Of Emirates (MOE) te gaan om daar wat rond te kijken en te eten. Opgelucht dat ik niet de hele dag alleen hoefde te zijn en dat ik wat sightseeing kon doen, ging ik gretig in op de uitnodiging. MOE is niet de grootste mall hier in Dubai, maar voor een newbie als ik was deze al indrukwekkend! Deze mall heeft als attractie een enorme skipiste inclusief stoeltjeslift. Maf! Ik kocht wat kaarsen van Bath&BodyWorks voor mijn kamer. Niet dat het er stonk, maar er hing een geur van iemand anders ofzo. In ieder geval rook het "vreemd". Dus zo'n geurkaars is dan een quick fix. We sloten de dag af met een bezoek aan McDonalds. Ja echt... We zijn in een stad met een enorm aanbod aan lekker eten van over heel de wereld en toch gaan we met de hele bende naar McDo. We waren met een man of 12 op pad. Geen van ons kwam uit hetzelfde land. We waren allemaal op een vreemde plek en snakte naar iets vertrouwds. Daarna was het tijd om naar huis te gaan want de volgende ochtend begon het echte werk.

Die avond voelde ik mij iets beter. De groep waar ik de komende weken mee zou gaan werken bleek heel leuk te zijn en we zaten allemaal in hetzelfde schuitje. We begrepen elkaar. Enigszins gerustgesteld viel ik die avond vrij snel in slaap in mijn vreemde kamer die inmiddels rook naar mijn nieuwe geurkaars.

---

Het is hoog tijd dat ik weer ga studeren dus ik ga het hier voor nu bij laten. Ik ben zo in detail gegaan omdat ik het wel belangrijk vond om mijn eerste gevoel te delen. Ik heb normaal nooit last van heimwee en heb al eerder in het buitenland gewoond, maar dit was toch lastiger dan ik had gedacht. Wellicht omdat het dit keer definitiever voelt. Dit keer ben ik echt naar het buitenland verhuisd en inwoner geworden van UAE.

Intussen gaat het véél beter! Ik vind het hier geweldig. Het ultieme bewijs: ik heb definitief uitgepakt!