Reizen
alle pijlers
Wanderlust
donderdag 1 september 2016 22:05
Ik ben inmiddels een maand terug in Nederland na een geweldige reis van zeven maanden. Ik had me ingesteld op een behoorlijke cultuurshock en enorme heimwee naar het reizen, maar dat viel me eigenlijk alles mee. Het was vooral een heerlijk warm bad van al m'n lieve familie en vrienden weer zien, mijn eigen huisje weer naar mijn zin maken en de gemakken van het oude en vertrouwde weer koesteren.
Dacht ik. Want sinds vorige week ben ik weer aan het werk en pas nu merk ik wat een effect zo'n lange tijd weg uit je dagelijkse leven met je doet. Ik heb de spanningsboog van een kleuter en ik heb echt even nodig om mijn draai weer te vinden. En echt, ik heb een baan waar ik ontzettend blij mee ben, waar ik volledig mijn talenten en passie in kwijt kan en waar ik tijdens mijn reis regelmatig met een grote glimlach aan dacht. Maar het gevoel wat ik na andere (kortere) reizen ook al eens had, steekt de kop weer op; Is Nederland echt het land waar ik oud wil worden? En vooral: ik wil nog zoveel meer van de wereld zien. Nog zoveel meer doen, ervaren, zien, proberen bij te dragen aan een betere wereld. Mensen ontmoeten, culturen proeven, mijn horizon verbreden.
Wanderlust. Het is zo'n modewoord, maar dekt eigenlijk wel heel erg de lading: de sterke drang om de wereld te ontdekken en te bereizen. Ik had gedacht (en misschien wel gehoopt) dat na deze 7 maanden die drang een beetje getemperd zou zijn, dat ik dan weer tevreden zou zijn met het idee om gewoon ieder jaar een mooie reis van een week of 4 te maken en wat stedentripjes. Maar net een maand terug, en ik speel alweer met de gedachte om voor langere tijd weg te gaan. Alles hier op te zeggen, huis te verkopen en te gaan. En ik ben realistisch genoeg om te weten dat er op een zeker moment echt weer gewerkt zal moeten worden, maar wat me zo ontzettend beviel aan het leven afgelopen maanden was de eenvoud. Hier in Nederland lijk je niet te ontkomen aan de drukte, de mallemolen, de hectiek. Ik kan wel zeggen dat ik er niet aan mee wil doen, maar net weer een week aan het werk en ik doe er weer even hard aan mee
Ik kan dit aan mijn omgeving vertellen, maar dan word ik wazig aangekeken. Want niemand kon zich echt voorstellen dat ik vrijwillig zeven maanden alleen op pad ging, laat staan dat ik óók nog overweeg om alle 'veiligheid' (in hun ogen) van een vaste baan en eigen huis op te geven om vervolgens te zien waar ik terecht kom en hoe ik mijn geld ga verdienen. Mijn omgeving roept nu vooral: Nou meid, lekker hè dat je terug bent! Nu nog een leuke vent en dan kun je ook een gezinnetje stichten. Maar is dat écht wat ik (nu) wil?
Dus, wie ook...Wie herkent het? Maakte wel die keuze om gewoon uit Nederland te vertrekken? Waar ging je heen? Wat maakte dat je die keuze maakte? Misschien bleef je wel in Nederland, maar vond je een andere manier om die reislust te vervullen? Of misschien heb je ook nog altijd een droom en hoop je hem ooit waar te maken...
Ik vind het gewoon heerlijk om over de reisdromen, plannen en ervaringen van anderen te lezen, dus bring it on!
Dacht ik. Want sinds vorige week ben ik weer aan het werk en pas nu merk ik wat een effect zo'n lange tijd weg uit je dagelijkse leven met je doet. Ik heb de spanningsboog van een kleuter en ik heb echt even nodig om mijn draai weer te vinden. En echt, ik heb een baan waar ik ontzettend blij mee ben, waar ik volledig mijn talenten en passie in kwijt kan en waar ik tijdens mijn reis regelmatig met een grote glimlach aan dacht. Maar het gevoel wat ik na andere (kortere) reizen ook al eens had, steekt de kop weer op; Is Nederland echt het land waar ik oud wil worden? En vooral: ik wil nog zoveel meer van de wereld zien. Nog zoveel meer doen, ervaren, zien, proberen bij te dragen aan een betere wereld. Mensen ontmoeten, culturen proeven, mijn horizon verbreden.
Wanderlust. Het is zo'n modewoord, maar dekt eigenlijk wel heel erg de lading: de sterke drang om de wereld te ontdekken en te bereizen. Ik had gedacht (en misschien wel gehoopt) dat na deze 7 maanden die drang een beetje getemperd zou zijn, dat ik dan weer tevreden zou zijn met het idee om gewoon ieder jaar een mooie reis van een week of 4 te maken en wat stedentripjes. Maar net een maand terug, en ik speel alweer met de gedachte om voor langere tijd weg te gaan. Alles hier op te zeggen, huis te verkopen en te gaan. En ik ben realistisch genoeg om te weten dat er op een zeker moment echt weer gewerkt zal moeten worden, maar wat me zo ontzettend beviel aan het leven afgelopen maanden was de eenvoud. Hier in Nederland lijk je niet te ontkomen aan de drukte, de mallemolen, de hectiek. Ik kan wel zeggen dat ik er niet aan mee wil doen, maar net weer een week aan het werk en ik doe er weer even hard aan mee
Ik kan dit aan mijn omgeving vertellen, maar dan word ik wazig aangekeken. Want niemand kon zich echt voorstellen dat ik vrijwillig zeven maanden alleen op pad ging, laat staan dat ik óók nog overweeg om alle 'veiligheid' (in hun ogen) van een vaste baan en eigen huis op te geven om vervolgens te zien waar ik terecht kom en hoe ik mijn geld ga verdienen. Mijn omgeving roept nu vooral: Nou meid, lekker hè dat je terug bent! Nu nog een leuke vent en dan kun je ook een gezinnetje stichten. Maar is dat écht wat ik (nu) wil?
Dus, wie ook...Wie herkent het? Maakte wel die keuze om gewoon uit Nederland te vertrekken? Waar ging je heen? Wat maakte dat je die keuze maakte? Misschien bleef je wel in Nederland, maar vond je een andere manier om die reislust te vervullen? Of misschien heb je ook nog altijd een droom en hoop je hem ooit waar te maken...
Ik vind het gewoon heerlijk om over de reisdromen, plannen en ervaringen van anderen te lezen, dus bring it on!
donderdag 6 oktober 2016 17:04
quote:mayou schreef op 06 oktober 2016 @ 15:43:
Mijn man is Nederlands ja, maar woont er al 30 jaar niet meer en kan er niet meer aarden, ja voor een weekje hooguit!
Wij brengen ong 2-3 maanden achter elkaar samen door (en dan ook echt samen he, want dan zijn we op reis of thuis), maar dan wordt het ook hoog tijd voor weer wat tijd apart, zo lekker! In het begin is het wel wennen hoor, beide situaties, maar ik zou het nu niet anders meer willen.
We ontmoeten elkaar vast wel een keer, ergenss aan zee met een cocktail!
Ik hoop het!!!! Lijkt me erg leuk.
Ik denk eind volgend jaar wel ergens bij je in de buurt te zijn. De Philippijnen in ieder geval! Daar ga ik naar terug. Meest geweldig mooie land!!!!
Mijn man is Nederlands ja, maar woont er al 30 jaar niet meer en kan er niet meer aarden, ja voor een weekje hooguit!
Wij brengen ong 2-3 maanden achter elkaar samen door (en dan ook echt samen he, want dan zijn we op reis of thuis), maar dan wordt het ook hoog tijd voor weer wat tijd apart, zo lekker! In het begin is het wel wennen hoor, beide situaties, maar ik zou het nu niet anders meer willen.
We ontmoeten elkaar vast wel een keer, ergenss aan zee met een cocktail!
Ik hoop het!!!! Lijkt me erg leuk.
Ik denk eind volgend jaar wel ergens bij je in de buurt te zijn. De Philippijnen in ieder geval! Daar ga ik naar terug. Meest geweldig mooie land!!!!
donderdag 6 oktober 2016 17:07
quote:waarompaktieniet schreef op 06 oktober 2016 @ 15:53:
Wat een zee van herkenning steeds!
Ik ben ook niet zo goed in vaste relaties. Toevallig gaat het met mijn man al heel lang goed, maar dat komt vooral omdat hij me heel vrij laat. Ik verveel me ook snel, zowel op locaties als in relaties. Ik werk ook in de medische wereld en daar is wereldwijd inderdaad genoeg werk in te vinden. En dan ben ik het ook nog eens met het feit dat vriendschappen verwateren als vrienden kinderen krijgen (en wij dus bewust niet).
We verhuizen nu naar het Caribisch gebied. Wat betreft papierwerk valt dat gelukkig nog mee, ik vind vooral het gedoe in Nederland suf (en duur).
Kangoeroe, jammer dat ik je huis gemist heb.
Met de juiste man denk ik dat het misschien voor ook zou werken (horen jullie de twijfel?) Mijn ex zei ook dat hij me vrij liet, maar deed eigenlijk helemaal niet. Vooral niet geestelijk. Ik kon daar niet tegen.
Caribisch gebied! mooi. Al is het er op het moment iets minder ivm Matthew, maar die gaat nu keihard richting Florida.
Wil je het eiland met ons delen?
Ik werk voor een Caribisch eiland! Geen Nederlands eiland
Wat een zee van herkenning steeds!
Ik ben ook niet zo goed in vaste relaties. Toevallig gaat het met mijn man al heel lang goed, maar dat komt vooral omdat hij me heel vrij laat. Ik verveel me ook snel, zowel op locaties als in relaties. Ik werk ook in de medische wereld en daar is wereldwijd inderdaad genoeg werk in te vinden. En dan ben ik het ook nog eens met het feit dat vriendschappen verwateren als vrienden kinderen krijgen (en wij dus bewust niet).
We verhuizen nu naar het Caribisch gebied. Wat betreft papierwerk valt dat gelukkig nog mee, ik vind vooral het gedoe in Nederland suf (en duur).
Kangoeroe, jammer dat ik je huis gemist heb.
Met de juiste man denk ik dat het misschien voor ook zou werken (horen jullie de twijfel?) Mijn ex zei ook dat hij me vrij liet, maar deed eigenlijk helemaal niet. Vooral niet geestelijk. Ik kon daar niet tegen.
Caribisch gebied! mooi. Al is het er op het moment iets minder ivm Matthew, maar die gaat nu keihard richting Florida.
Wil je het eiland met ons delen?
Ik werk voor een Caribisch eiland! Geen Nederlands eiland
donderdag 6 oktober 2016 17:12
quote:Moondancer schreef op 06 oktober 2016 @ 16:08:
Ik heb ook een tijdje wanderlust gehad, en ik had als tiener het plan om als nomade de hele wereld over te gaan en her en der te werken, wonen en leven. Maar op mijn 21e leerde ik mijn vriend kennen, vlak voordat ik op mijn eerste langere reis zou vertrekken. Toen heb ik gezegd, we houden wel contact en zien hoe het loopt. Toen ik na 4 maanden terug kwam uit ZO-Azie had ik hem flink gemist en omdat ik geen woning had etc zijn we in zijn huisje gaan samenwonen. In het begin van onze relatie worstelde ik behoorlijk met de combinatie wanderlust en vaste relatie (zeker omdat mijn vriend veel minder reiskriebels heeft), en ging ik nog regelmatig in mijn eentje op reis (oa nog meer azie, Chili en delen van Europa). Maar ik ben zo verliefd op die jongen dat ik steeds minder lang zonder hem weg wilde. En andersom ging hij steeds vaker voor een paar weken mee.
Inmiddels 8 jaar later zijn we samen in Nederland gaan wonen op een plek waar het avontuur en vakantiegevoel in onze achteruin te vinden is, ben ik zwanger vd eerste, en gaan we zo'n maand per jaar samen op vakantie. En die wanderlust is veranderd in een minder dringend nieuwsgierig gevoel naar andere landen en culturen. Zou ik alleen zijn dan was ik morgen weg. maar de liefde is mij meer waard heb ik gemerkt.
Goed dat je toch op reis bent gegaan! De meeste meiden doen het niet als ze iemand ontmoeten.
Jammer dat je vriend de wanderlust niet deelt, maar goed dat je alleen bent gegaan.
En de wanderlust zit er toch nog een beetje in
Mijn wanderlust is altijd groter geweest dan de liefde voor een man.
Ook tijdens mijn huwelijk ben ik 3 maanden op reis geweest (kort huwelijk van een jaar).
Ik zie dit ook niet veranderen, en het hoeft voor mij ook niet. Ik ben gelukkig(er) alleen. Maar sta er verder niet afwijsend tegen over, in tegenstelling tot het moederschap.
Ik heb ook een tijdje wanderlust gehad, en ik had als tiener het plan om als nomade de hele wereld over te gaan en her en der te werken, wonen en leven. Maar op mijn 21e leerde ik mijn vriend kennen, vlak voordat ik op mijn eerste langere reis zou vertrekken. Toen heb ik gezegd, we houden wel contact en zien hoe het loopt. Toen ik na 4 maanden terug kwam uit ZO-Azie had ik hem flink gemist en omdat ik geen woning had etc zijn we in zijn huisje gaan samenwonen. In het begin van onze relatie worstelde ik behoorlijk met de combinatie wanderlust en vaste relatie (zeker omdat mijn vriend veel minder reiskriebels heeft), en ging ik nog regelmatig in mijn eentje op reis (oa nog meer azie, Chili en delen van Europa). Maar ik ben zo verliefd op die jongen dat ik steeds minder lang zonder hem weg wilde. En andersom ging hij steeds vaker voor een paar weken mee.
Inmiddels 8 jaar later zijn we samen in Nederland gaan wonen op een plek waar het avontuur en vakantiegevoel in onze achteruin te vinden is, ben ik zwanger vd eerste, en gaan we zo'n maand per jaar samen op vakantie. En die wanderlust is veranderd in een minder dringend nieuwsgierig gevoel naar andere landen en culturen. Zou ik alleen zijn dan was ik morgen weg. maar de liefde is mij meer waard heb ik gemerkt.
Goed dat je toch op reis bent gegaan! De meeste meiden doen het niet als ze iemand ontmoeten.
Jammer dat je vriend de wanderlust niet deelt, maar goed dat je alleen bent gegaan.
En de wanderlust zit er toch nog een beetje in
Mijn wanderlust is altijd groter geweest dan de liefde voor een man.
Ook tijdens mijn huwelijk ben ik 3 maanden op reis geweest (kort huwelijk van een jaar).
Ik zie dit ook niet veranderen, en het hoeft voor mij ook niet. Ik ben gelukkig(er) alleen. Maar sta er verder niet afwijsend tegen over, in tegenstelling tot het moederschap.
donderdag 6 oktober 2016 17:35
Met kinderen is het ingewikkelder en de wanderlust van vroeger heb ik niet meer zo. Mijn oudste zit in Grade 2 dus dat is al niet meer zo flexibel. Bovendien moet je ook op zoek naar een goede school. Middelste gaat volgend gaar ook basisschool doen dus dat is een punt van aandacht.
@Vivagirl, er lopen sollicitaties in letterlijk alle richtingen van de wereld momenteel
@Vivagirl, er lopen sollicitaties in letterlijk alle richtingen van de wereld momenteel
donderdag 6 oktober 2016 17:55
@ vivagirl: Niet alleen in Nederland is van alles te doen. Het ging meer om het idee van het intensieve, korte avontuur. Dat blijft vaak heel lang hangen en ik merk (gek genoeg) dat ik met meer herinneringen terugkijk naar een kort verblijf ergens met een intensief avontuur dan maanden ergens heen waar ik ook allerlei dingen doe en onderneem. Erger nog: als ik daar dan ben voel ik haast een soort 'moeten' om elke dag iets te gaan doen en te gaan ondernemen. Doodmoe werd ik daar soms van hahaha
donderdag 6 oktober 2016 18:00
quote:liubi schreef op 06 oktober 2016 @ 17:35:
Met kinderen is het ingewikkelder en de wanderlust van vroeger heb ik niet meer zo. Mijn oudste zit in Grade 2 dus dat is al niet meer zo flexibel. Bovendien moet je ook op zoek naar een goede school. Middelste gaat volgend gaar ook basisschool doen dus dat is een punt van aandacht.
@Vivagirl, er lopen sollicitaties in letterlijk alle richtingen van de wereld momenteel
Ik dacht dat het al vast stond waar jullie heen gingen. Sorry, mijn fout.
En kinderen, ja, ze heten niet voor niks handenbindertjes.
Maar alle gekheid op een stokje, met kinderen veranderd je leven en ben je beperkter. Geen probleem, de meeste mensen vinden dat niet erg of hebben het er voor over.
Ik niet. Maar ik heb ook totaal geen kinderweg of moeder gevoelens (maar ben geen kinderhater )
Met kinderen is het ingewikkelder en de wanderlust van vroeger heb ik niet meer zo. Mijn oudste zit in Grade 2 dus dat is al niet meer zo flexibel. Bovendien moet je ook op zoek naar een goede school. Middelste gaat volgend gaar ook basisschool doen dus dat is een punt van aandacht.
@Vivagirl, er lopen sollicitaties in letterlijk alle richtingen van de wereld momenteel
Ik dacht dat het al vast stond waar jullie heen gingen. Sorry, mijn fout.
En kinderen, ja, ze heten niet voor niks handenbindertjes.
Maar alle gekheid op een stokje, met kinderen veranderd je leven en ben je beperkter. Geen probleem, de meeste mensen vinden dat niet erg of hebben het er voor over.
Ik niet. Maar ik heb ook totaal geen kinderweg of moeder gevoelens (maar ben geen kinderhater )
donderdag 6 oktober 2016 18:12
quote:dikkerdjedap schreef op 06 oktober 2016 @ 17:55:
@ vivagirl: Niet alleen in Nederland is van alles te doen. Het ging meer om het idee van het intensieve, korte avontuur. Dat blijft vaak heel lang hangen en ik merk (gek genoeg) dat ik met meer herinneringen terugkijk naar een kort verblijf ergens met een intensief avontuur dan maanden ergens heen waar ik ook allerlei dingen doe en onderneem. Erger nog: als ik daar dan ben voel ik haast een soort 'moeten' om elke dag iets te gaan doen en te gaan ondernemen. Doodmoe werd ik daar soms van hahaha
Ja, ik snap wel wat je bedoelt.
Ik kan ook heel gelukkig worden van gewoon een dagje uit, waar je wel iets bijzonders doet. Een activiteit of een stad in de buurt bezoeken.
En ik ken ook het gevoel van over-reizen. Toen ik in Central America was hoorde ik mezelf op een gegeven moment steeds vaker zeggen dat ik mooiere stranden had gezien en hogere tempels en grotere bergen en engere dieren.
Kon op dat moment even niet genieten, had echt te veel gezien in korte tijd (kwam net Azie paar maanden ervoor).
Toen pas op de plaats gemaakt en langere tijd op 1 plek gebleven in Guatemala. En na die reis ook even geen lange/verre reis gedaan (maar wel in het buitenland wonen/werken). En sindsdien heb ik dat gevoel ook niet weer gehad.
Toch kijk ik met een fijner gevoel terug op een reis dan een dagje uit
@ vivagirl: Niet alleen in Nederland is van alles te doen. Het ging meer om het idee van het intensieve, korte avontuur. Dat blijft vaak heel lang hangen en ik merk (gek genoeg) dat ik met meer herinneringen terugkijk naar een kort verblijf ergens met een intensief avontuur dan maanden ergens heen waar ik ook allerlei dingen doe en onderneem. Erger nog: als ik daar dan ben voel ik haast een soort 'moeten' om elke dag iets te gaan doen en te gaan ondernemen. Doodmoe werd ik daar soms van hahaha
Ja, ik snap wel wat je bedoelt.
Ik kan ook heel gelukkig worden van gewoon een dagje uit, waar je wel iets bijzonders doet. Een activiteit of een stad in de buurt bezoeken.
En ik ken ook het gevoel van over-reizen. Toen ik in Central America was hoorde ik mezelf op een gegeven moment steeds vaker zeggen dat ik mooiere stranden had gezien en hogere tempels en grotere bergen en engere dieren.
Kon op dat moment even niet genieten, had echt te veel gezien in korte tijd (kwam net Azie paar maanden ervoor).
Toen pas op de plaats gemaakt en langere tijd op 1 plek gebleven in Guatemala. En na die reis ook even geen lange/verre reis gedaan (maar wel in het buitenland wonen/werken). En sindsdien heb ik dat gevoel ook niet weer gehad.
Toch kijk ik met een fijner gevoel terug op een reis dan een dagje uit
donderdag 6 oktober 2016 19:13
In het buitenland wonen is natuurlijk wel heel wat anders dan reizen. ik heb wel in verschillende landen gewoond en ik sta zeker niet afwijzend tegenover een nieuwe emigratie. echter ik hou best van routine, gewone dagelijkse dingen en heb geen enorme reislust verder. 'Vroeger' heb ik wel een aantal lange reizen gemaakt en ook ver weg. Dat was enorm leuk. Ik zou dat ook best wel weer willen doen maar het kriebelt niet enorm. Op dit moment ben ik best tevreden met gewoon jaarlijkse vakanties.
Maar in het buitenland wonen (zeker langere tijd) is natuurlijk wel heel anders dan op reis zijn. Dan ontwikkel je ook een routine, gaat naar je werk elke dag, boodschappen, koken, kinderen naar school brengen. Daar is weinig spannends en vrij aan.
Het gevoel van op reis zijn, uit je rugzak leven, per dag kiezen wat je gaat doen, hoe lang je blijft en wat de volgende bestemming is dat is heel anders. Dat voelt voor mij heel vrij en onbezorgd.
Emigreren voelt voor mij zeker niet vrij en onbezorgd. Wel leuk maar in een heel ander opzicht.
En nu met de kinderen is het sowieso heel anders. En dan speelt nu ook heel erg mee. Want een emigratie zou ik op zich wel zien zitten maar ik weet iet of we dat met de kinderen nog een keer moeten doen. De oudste kinderen hebben al in 4 landen gewoond, Het is misschien ook wel fijn voor ze als we gewoon hier blijven en ze hier kunnen opgroeien. Ze hebben zelf niet echt zin in nog een verhuizing.
Maar in het buitenland wonen (zeker langere tijd) is natuurlijk wel heel anders dan op reis zijn. Dan ontwikkel je ook een routine, gaat naar je werk elke dag, boodschappen, koken, kinderen naar school brengen. Daar is weinig spannends en vrij aan.
Het gevoel van op reis zijn, uit je rugzak leven, per dag kiezen wat je gaat doen, hoe lang je blijft en wat de volgende bestemming is dat is heel anders. Dat voelt voor mij heel vrij en onbezorgd.
Emigreren voelt voor mij zeker niet vrij en onbezorgd. Wel leuk maar in een heel ander opzicht.
En nu met de kinderen is het sowieso heel anders. En dan speelt nu ook heel erg mee. Want een emigratie zou ik op zich wel zien zitten maar ik weet iet of we dat met de kinderen nog een keer moeten doen. De oudste kinderen hebben al in 4 landen gewoond, Het is misschien ook wel fijn voor ze als we gewoon hier blijven en ze hier kunnen opgroeien. Ze hebben zelf niet echt zin in nog een verhuizing.
zondag 9 oktober 2016 16:07
@ vivagirl 
Geen dagje uit, da's ook niks voor mij. Maar tassen vullen, op de fiets stappen, mooie route, tentje opzetten, vuurtje, eten buiten, star gazing, slapen. Vroeg op, buiten eten. Beetje afzien. Dag weer vullen met buiten activiteiten en dan in de avond weer thuis. Dat voelt altijd zo intensief. Heel bijzonder. Ook zo op pad met de kano, slapen, kano etc. Ook heel intensief. Echt heel anders dan een dagje uit -) Dat zou ik niet kunnen onthouden en da's echt anders Ik heb vorig jaar 3 dagen gejogd met de hond en geslapen onderweg. Totaal renden we samen 120 km en zagen van alles. Veel foto's, mooie verslagen. Geweldig avontuur en toch maar 3 dagen.
Geen dagje uit, da's ook niks voor mij. Maar tassen vullen, op de fiets stappen, mooie route, tentje opzetten, vuurtje, eten buiten, star gazing, slapen. Vroeg op, buiten eten. Beetje afzien. Dag weer vullen met buiten activiteiten en dan in de avond weer thuis. Dat voelt altijd zo intensief. Heel bijzonder. Ook zo op pad met de kano, slapen, kano etc. Ook heel intensief. Echt heel anders dan een dagje uit -) Dat zou ik niet kunnen onthouden en da's echt anders Ik heb vorig jaar 3 dagen gejogd met de hond en geslapen onderweg. Totaal renden we samen 120 km en zagen van alles. Veel foto's, mooie verslagen. Geweldig avontuur en toch maar 3 dagen.
dinsdag 11 oktober 2016 11:05
dinsdag 11 oktober 2016 12:44
Klinkt leuk Dikkertjedap!
Zelf haal ik wel al genoeg 'avontuur' (bevrediging van reiskriebels) uit bijvoorbeeld twee dagen Rotterdam met hotelovernachting (beetje relaxed rondfietsen, fotograferen, winkelen, museum, in cafeetjes hangen), 4 dagen fietsvakantie met lekker luxe slapen bij Vrienden op de Fiets of in een B&B of hotel, 3 dagen volleyballen en strandwandelen op Texel, 5 daagjes bossen en kastelen en industrieel erfgoed Luxemburg en Duitsland... dat soort dingen.
Zelfs een volle dag Haarlem was al echt een soort vakantie. Of zelfs toerist in eigen stad uithangen en eens met de rondvaartboot gaan en een museum waar ik anders niet zo gauw kom. Wat dat betreft is Amsterdam echt ideaal: lekker huiselijk en rustig als ik het wil, maar ook werelds en 'even op reis' als je dat wilt, met altijd wel een leuk festival, bijzonder eten makkelijk te vinden, of wat dan ook. Veel mensen klagen over de drukte in het centrum maar ik vind dat af en toe juist heerlijk om tussen al die toeristen te hangen en de stad opnieuw door hun ogen te beleven.
Wie veel last heeft van reiskriebels maar geen geld heeft voor ver weg, raad ik echt aan om wat vaker de toerist te gaan uithangen in eigen land of in België of Duitsland.
Zelf haal ik wel al genoeg 'avontuur' (bevrediging van reiskriebels) uit bijvoorbeeld twee dagen Rotterdam met hotelovernachting (beetje relaxed rondfietsen, fotograferen, winkelen, museum, in cafeetjes hangen), 4 dagen fietsvakantie met lekker luxe slapen bij Vrienden op de Fiets of in een B&B of hotel, 3 dagen volleyballen en strandwandelen op Texel, 5 daagjes bossen en kastelen en industrieel erfgoed Luxemburg en Duitsland... dat soort dingen.
Zelfs een volle dag Haarlem was al echt een soort vakantie. Of zelfs toerist in eigen stad uithangen en eens met de rondvaartboot gaan en een museum waar ik anders niet zo gauw kom. Wat dat betreft is Amsterdam echt ideaal: lekker huiselijk en rustig als ik het wil, maar ook werelds en 'even op reis' als je dat wilt, met altijd wel een leuk festival, bijzonder eten makkelijk te vinden, of wat dan ook. Veel mensen klagen over de drukte in het centrum maar ik vind dat af en toe juist heerlijk om tussen al die toeristen te hangen en de stad opnieuw door hun ogen te beleven.
Wie veel last heeft van reiskriebels maar geen geld heeft voor ver weg, raad ik echt aan om wat vaker de toerist te gaan uithangen in eigen land of in België of Duitsland.
You can never have too many hats, gloves and shoes
maandag 24 oktober 2016 20:53
Meh...hier heeft het toch weer even een andere wending genomen.
Stopzetten van de studie kreeg toch een staartje, hoogste bestuurslaag is erop terug gekomen en de gemaakte kosten kunnen niet teruggedraaid worden. Dat was dus €5000 zelf aftikken omdat ik wilde stoppen en helemaal geen papiertje hebben, of doorgaan en de opleiding wordt betaald. Zit wel aan vast dat ik het alsnog terug moet betalen als ik binnen 3 jaar ontslag neem (per jaar steeds iets minder), maar voor nu was de verstandigste beslissing gewoon om door te gaan. De inhoud van de opleiding is leuk, op de lange termijn heb ik altijd iets aan deze investering en vergroot eventuele banenkansen in het buitenland.
Dat betekent wel dat mijn reis/buitenlandplannen in ieder geval nog een jaar de ijskast in gaan totdat studie afgerond is. Op sommige dagen heb ik daar vrede mee, dan waardeer ik wat ik hier heb: een uitdagende baan, ontwikkeling dmv deze opleiding, een vaste honk, veiligheid en zekerheid. Op andere dagen wil ik hier zo graag weg, heb ik zo'n moeite om weer te aarden in Nederland. Maar het is zoals het nu is, ik sta achter mijn beslissing om hiervoor te kiezen.
En wat Patsy-stone zegt is ook waar: ook in eigen land/directe omgeving valt er nog heel veel te ontdekken! Net terug van een paar dagen Budapest en knap daar alweer zó van op! Dus ook in Nederland er gewoon lekker op uit. Gek genoeg dat ik dat weer niet zo gauw alleen, ik geef er niks om om alleen naar de andere kant van de wereld te gaan voor maanden, maar voor tripjes/overnachtingen in de Benelux probeer ik toch altijd vriendinnen te strikken. Helaas gaat dat niet meer zo makkelijk nu iedereen langzaam getrouwd is en kinderen heeft/begint te krijgen. Toch maar eens doen misschien, gewoon alleen en kijken hoe dat bevalt...
Stopzetten van de studie kreeg toch een staartje, hoogste bestuurslaag is erop terug gekomen en de gemaakte kosten kunnen niet teruggedraaid worden. Dat was dus €5000 zelf aftikken omdat ik wilde stoppen en helemaal geen papiertje hebben, of doorgaan en de opleiding wordt betaald. Zit wel aan vast dat ik het alsnog terug moet betalen als ik binnen 3 jaar ontslag neem (per jaar steeds iets minder), maar voor nu was de verstandigste beslissing gewoon om door te gaan. De inhoud van de opleiding is leuk, op de lange termijn heb ik altijd iets aan deze investering en vergroot eventuele banenkansen in het buitenland.
Dat betekent wel dat mijn reis/buitenlandplannen in ieder geval nog een jaar de ijskast in gaan totdat studie afgerond is. Op sommige dagen heb ik daar vrede mee, dan waardeer ik wat ik hier heb: een uitdagende baan, ontwikkeling dmv deze opleiding, een vaste honk, veiligheid en zekerheid. Op andere dagen wil ik hier zo graag weg, heb ik zo'n moeite om weer te aarden in Nederland. Maar het is zoals het nu is, ik sta achter mijn beslissing om hiervoor te kiezen.
En wat Patsy-stone zegt is ook waar: ook in eigen land/directe omgeving valt er nog heel veel te ontdekken! Net terug van een paar dagen Budapest en knap daar alweer zó van op! Dus ook in Nederland er gewoon lekker op uit. Gek genoeg dat ik dat weer niet zo gauw alleen, ik geef er niks om om alleen naar de andere kant van de wereld te gaan voor maanden, maar voor tripjes/overnachtingen in de Benelux probeer ik toch altijd vriendinnen te strikken. Helaas gaat dat niet meer zo makkelijk nu iedereen langzaam getrouwd is en kinderen heeft/begint te krijgen. Toch maar eens doen misschien, gewoon alleen en kijken hoe dat bevalt...
dinsdag 25 oktober 2016 21:17
Ahh, jammer dat het niet doorgaat van je opleiding stopzetten.
Ik denk altijd maar zo: het zal wel zo hebben moeten zijn.
Dat je bijvoorbeeld hierdoor een of meer fantastische mensen ontmoet of dingen meemaakt die anders niet zouden gebeuren als je weg was. Of dat je op die reis misschien een ongeluk zou hebben gekregen.
Ik kan het niet aantonen maar heb al wel een paar keer nare dingen misgelopen of supertoffe dingen juist wel meegemaakt, juist nadat dingen anders liepen dan ik in eerste instantie wilde.
Voor nu in ieder geval succes met je opleiding en met accepteren dat dit het nu is.
Ik denk altijd maar zo: het zal wel zo hebben moeten zijn.
Dat je bijvoorbeeld hierdoor een of meer fantastische mensen ontmoet of dingen meemaakt die anders niet zouden gebeuren als je weg was. Of dat je op die reis misschien een ongeluk zou hebben gekregen.
Ik kan het niet aantonen maar heb al wel een paar keer nare dingen misgelopen of supertoffe dingen juist wel meegemaakt, juist nadat dingen anders liepen dan ik in eerste instantie wilde.
Voor nu in ieder geval succes met je opleiding en met accepteren dat dit het nu is.
You can never have too many hats, gloves and shoes
donderdag 27 oktober 2016 14:54
Je kunt het zien als jammer, of als extra tijd om je voor te bereiden als je over een poosje wel alsnog wil/kan gaan.
Misschien kun je na het afronden onbetaald verlof/sabbatical opnemen. Dan blijf je 'in dienst' waar je nu werkt, maar kunt toch op reis.
Toen ik ontslag nam was dat ook het voorstel van mijn baas.
Overigens ben ik getrouwd en ga ik ook elk jaar alleen op vakantie. Er zijn genoeg mensen die niet strikt vastgeplakt zitten aan hun partner/gezin. Aan de andere kant zijn juist de stedentrips leuk om zelf te ondernemen. Je hoeft je aan niemand aan te passen en doet waar je op dat moment zin in hebt. Was je onderweg naar het museum, maar kom je toevallig 3 leuke kledingwinkels tegen dan is er niemand die zegt dat je door moet lopen. Eet je het liefst dagen achter elkaar sushi, dan doe je dat.
Misschien kun je na het afronden onbetaald verlof/sabbatical opnemen. Dan blijf je 'in dienst' waar je nu werkt, maar kunt toch op reis.
Toen ik ontslag nam was dat ook het voorstel van mijn baas.
Overigens ben ik getrouwd en ga ik ook elk jaar alleen op vakantie. Er zijn genoeg mensen die niet strikt vastgeplakt zitten aan hun partner/gezin. Aan de andere kant zijn juist de stedentrips leuk om zelf te ondernemen. Je hoeft je aan niemand aan te passen en doet waar je op dat moment zin in hebt. Was je onderweg naar het museum, maar kom je toevallig 3 leuke kledingwinkels tegen dan is er niemand die zegt dat je door moet lopen. Eet je het liefst dagen achter elkaar sushi, dan doe je dat.
donderdag 27 oktober 2016 21:48
Ik ben afgelopen zeven maanden al weg geweest met onbetaald verlof dus dat gaan ze (begrijpelijk) geen tweede keer doen, zeker niet omdat mijn functie niet zomaar vervangen kan worden. Maar je hebt gelijk daarompaktieniet, ook een stedentrip alleen moet ik gewoon eens proberen! Júist dat alles-mag-niets-hoeft vind ik zo fijn aan alleen reizen en zeker op een stedentrip is dat fijn omdat er zoveel te zien en te doen is, maar je in je up ook gewoon echt kan doen waar je zin in hebt.
En daar geloof ik ook zeker in Patsy: de dingen lopen zoals ze moeten lopen, hoe lekker cliché dat ook mag klinken. Inderdaad zelf ook te vaak meegemaakt dat een afwijking in mijn oorspronkelijke plan me juist de mooiste dingen opleverde óf juist een besparing van iets vervelends. C'est la vie!
En daar geloof ik ook zeker in Patsy: de dingen lopen zoals ze moeten lopen, hoe lekker cliché dat ook mag klinken. Inderdaad zelf ook te vaak meegemaakt dat een afwijking in mijn oorspronkelijke plan me juist de mooiste dingen opleverde óf juist een besparing van iets vervelends. C'est la vie!
donderdag 14 december 2017 21:21
Inmiddels is het ruim 15 maanden geleden dat ik dit topic opende en oh boy, als ik de OP lees is het alsof ik het gisteren nog schreef 
In het afgelopen jaar alsnog mijn opleiding met succes afgerond en begin 2017 in een coachingtraject gezeten met o.a. deze vraag: Moet ik niet gewoon weer gaan reizen? Ergens tegen de zomer was mijn antwoord: 'Nee, ik ben nu klaar met mijn opleiding, ik heb mijn plek weer gevonden op mijn werk, het is wel goed zo'. Maar dan ga je weer 5,5 week naar Indonesië, kun je wel weer janken als je terug bent want ikwildenoglangnietnaarhuis...
Na de zomer een ander traject gestart op mijn werk t.b.v. talentontwikkeling en bam...ineens kwam daar toch weer de keiharde conclusie: ik ben gewoon niet optimaal gelukkig met wat ik doe. Iedere keer weer komen we maar bij één ding uit: weer gaan reizen. Ontmoeten, schrijven, fotograferen, vrij zijn. Dus, het hoge woord is eruit: ik ga mijn huis te koop zetten (beste tijd ooit natuurlijk nu), spaar nog even en heb voor ogen om zomer 2018 weer met de noorderzon te vertrekken
Plan? In ieder geval een working holiday visum aanvragen voor Nieuw-Zeeland, kan alleen dit jaar nog. En verder laat ik het nog even open, ga komende maandag maar eens bedenken wat ik wil, waar en óf ik wel een plan wil hebben.
In het afgelopen jaar alsnog mijn opleiding met succes afgerond en begin 2017 in een coachingtraject gezeten met o.a. deze vraag: Moet ik niet gewoon weer gaan reizen? Ergens tegen de zomer was mijn antwoord: 'Nee, ik ben nu klaar met mijn opleiding, ik heb mijn plek weer gevonden op mijn werk, het is wel goed zo'. Maar dan ga je weer 5,5 week naar Indonesië, kun je wel weer janken als je terug bent want ikwildenoglangnietnaarhuis...
Na de zomer een ander traject gestart op mijn werk t.b.v. talentontwikkeling en bam...ineens kwam daar toch weer de keiharde conclusie: ik ben gewoon niet optimaal gelukkig met wat ik doe. Iedere keer weer komen we maar bij één ding uit: weer gaan reizen. Ontmoeten, schrijven, fotograferen, vrij zijn. Dus, het hoge woord is eruit: ik ga mijn huis te koop zetten (beste tijd ooit natuurlijk nu), spaar nog even en heb voor ogen om zomer 2018 weer met de noorderzon te vertrekken
Plan? In ieder geval een working holiday visum aanvragen voor Nieuw-Zeeland, kan alleen dit jaar nog. En verder laat ik het nog even open, ga komende maandag maar eens bedenken wat ik wil, waar en óf ik wel een plan wil hebben.
donderdag 14 december 2017 22:17
Ik herken veel in jouw verhaal.. Wat ik nog steeds heel gek vind is als mensen zeggen wanneer ik terug ben van een reis 'En nu weer het echte leven'. Terwijl het op reis veel echter voelt. Veel puurder en back to basic.
Ik ben zelf twee keer een half jaar weg geweest en een behoorlijk aantal keer ongeveer een maand. Volgens mij wordt het reisgevoel niet minder, maar juist aangewakkerd. Ik ben wel redelijk verscheurd geweest tussen vrienden en familie hier en langer weg, maar er is ook een balans te vinden daartussen. Voor mij ligt dat in een baan met veel vakantie
Hoe dan ook: luister naar je gevoel en doe het gewoon! In dit geval kun je beter spijt krijgen van dat je het wel gedaan hebt dan dat je over 50 jaar spijt hebt dat je het nooit hebt gedaan. Terug naar NL kan altijd nog.
Ik ben zelf twee keer een half jaar weg geweest en een behoorlijk aantal keer ongeveer een maand. Volgens mij wordt het reisgevoel niet minder, maar juist aangewakkerd. Ik ben wel redelijk verscheurd geweest tussen vrienden en familie hier en langer weg, maar er is ook een balans te vinden daartussen. Voor mij ligt dat in een baan met veel vakantie
Hoe dan ook: luister naar je gevoel en doe het gewoon! In dit geval kun je beter spijt krijgen van dat je het wel gedaan hebt dan dat je over 50 jaar spijt hebt dat je het nooit hebt gedaan. Terug naar NL kan altijd nog.
donderdag 14 december 2017 23:45
Mooie post, sluit ik mij helemaal bij aan. Het 'hoeft' allemaal veel minder (omdat ik wel weet hoe het er ongeveer zal zijn) maar af en toe lukraak dwalen door een vreemde stad blijft toch wel heerlijk. En een keer wat langer kijken naar de geveltjes in Rotterdam of een boottochtje in Amsterdam is eigenijk ook gewoon vakantie.patsy--stone schreef: ↑02-09-2016 00:23
Maar nu is de drang voor 'ver en lang weg' ook veel minder. Misschien door mijn leeftijd... Misschien doordat ik dat verre vliegen toch altijd wel heel vervelende bijkomstigheid vind... Misschien omdat op een gegeven moment toch ook al die landen en het reizen an sich wél op elkaar gaan lijken en ik dan denk: waarom zou ik dat niet gewoon in Europa zoeken?
Ik ga nu heel vaak een dag of 10 op vakantie binnen Europa. Of 3 dagen.
Of misschien komt het reisvirus voor ver en/of lang weg ooit wel weer terug. Misschien ook niet. Maar ik ben wel heel blij dat ik altijd mijn gevoel heb gevolgd en ook al was het financieel soms puzzelen of acheraf schulden aflossen, dat ik wel zoveel van de wereld heb mogen zien! En van heb geleerd.
Oh ja, ik heb nooit de behoefte gehad om te emigreren. Welke stad ter wereld is nou leuker dan Amsterdam?!? Hooguit Berlijn maar vrijwel al mijn vrienden zitten hier!
Geniet er gewoon van hoe de wereld aan je voeten ligt en wat een VETTE mazzel wij hebben met ons Nederlandse paspoort dat ons toegang geeft tot zoveel landen. Zonder sponsor en bewijsbrieven enzo nodig te hebben en al die shit die wij andersom vragen als bepaalde nationaliteiten ons land willen bezoeken, zelfs als dat alleen voor vakantie is.
En inderdaad een zegen dat wij als Nl-ers overal welkom zijn.
vrijdag 15 december 2017 00:09
Wauw, super zeg!
Weet je al hoe lang je wil gaan?
Ik herken het wel, ben nu 7 maanden terug van een jaar reizen. Had heel snel een baan gevonden (zelfs eerder terug naar huis gekomen) en als ik zie hoe snel die maanden voorbij zijn gegaan..
Mn leven bestaat uit opstaan, werken, eten en slapen. Heb helaas behoorlijke reistijd elke dag waardoor de dagen nog sneller lijken te gaan. Op reis alles veel intenser.
Ik heb 2 maanden vakantie per jaar dus dat maakt wel veel goed, maar ben ook alweer aan het sparen om misschien over 2 jaar weer te gaan voor een jaar.
Maar je hebt een vriend toch. Gaat hij mee?
Weet je al hoe lang je wil gaan?
Ik herken het wel, ben nu 7 maanden terug van een jaar reizen. Had heel snel een baan gevonden (zelfs eerder terug naar huis gekomen) en als ik zie hoe snel die maanden voorbij zijn gegaan..
Mn leven bestaat uit opstaan, werken, eten en slapen. Heb helaas behoorlijke reistijd elke dag waardoor de dagen nog sneller lijken te gaan. Op reis alles veel intenser.
Ik heb 2 maanden vakantie per jaar dus dat maakt wel veel goed, maar ben ook alweer aan het sparen om misschien over 2 jaar weer te gaan voor een jaar.
Maar je hebt een vriend toch. Gaat hij mee?
vrijdag 15 december 2017 23:56
Wat een mooi besluit FromFebruary. Goed dat je je hart volgt.
Ik ben pas in Iran geweest en aan het begin van dit jaar 4 maanden in Oost Afrika. Ik mis het wel. En denk steeds aan een jaar geleden toen ik nog in 'de wijde wereld' was. Er zijn wel dagen dat ik denk: 'wat doe ik hier?' Maar ondanks alles vind ik mijn stad de leukste ter wereld.
Ik ben pas in Iran geweest en aan het begin van dit jaar 4 maanden in Oost Afrika. Ik mis het wel. En denk steeds aan een jaar geleden toen ik nog in 'de wijde wereld' was. Er zijn wel dagen dat ik denk: 'wat doe ik hier?' Maar ondanks alles vind ik mijn stad de leukste ter wereld.
zaterdag 16 december 2017 01:58
Klinkt als een goed besluit voor nu, FromFebruary! Gaaf, Nieuw-Zeeland, lijkt me prachtig.
Ik hoop dat je ook genoeg tijd hebt om te reizen zodat je niet alleen maar hoeft te werken want dan streef je je doel voorbij.
Veel succes met de verkoop van je huis en de rest!
Ik hoop dat je ook genoeg tijd hebt om te reizen zodat je niet alleen maar hoeft te werken want dan streef je je doel voorbij.
Veel succes met de verkoop van je huis en de rest!
You can never have too many hats, gloves and shoes
