Relaties
alle pijlers
'Voor jezelf kiezen' positief beleven? Hoe??
maandag 8 december 2008 om 21:25
Hallo,
Ik vraag mij af wat anderen voelen bij 'voor jezelf kiezen', binnen de context van een relatie.
Wanneer een relatie te slecht is om er mee door te gaan, is het advies: voor jezelf kiezen en de relatie verbreken.
Het klinkt zo doelgericht, zo overduidelijk als een positieve keuze, zo overtuigd van alle goede dingen die gaan gebeuren nadat de relatie is verbroken.
Ik vraag mij eigenlijk af: hoe kom je tot dat gevoel, die overtuiging dat het verbreken van de relatie de juiste keuze is, dat het vertrouwen in jezelf en je eigen leven juist groter wordt wanneer je de relatie verbreekt?
Ik heb vijf jaar een relatie. Wij hebben een kind. Ik ben niet gelukkig met de relatie. Ik voel me niet veilig, niet geborgen. Ik heb weinig tot geen vertrouwen in hem en ons.
We wonen niet samen. Er is fysieke en emotionele afstand, dat maakt het gek genoeg mogelijk om de relatie voort te zetten. Ik (en hij) kan altijd naar mijn eigen huis om te ontspannen.
Ik ben eigenlijk heel boos op hem, omdat ik me vaak afgestoten voel. Omdat ik vaak boos ben op hem, kan ik ook niet meer liefdevol zijn.
Maar, het is natuurlijk niet alleen maar ellende. We delen wel een dagelijks gezinsleven dat vaak ook gewoon wel gezellig is. Samen koken. Hij neemt vaker initiatief om nog even samen TV te kijken of zoiets (voordat ik weer naar huis ga). We vinden het leuk om samen dingen te doen; uitgaan; weekend naar het huisje van zijn ouders. We hadden een goed sexleven, maar daar is de klad in gekomen na kwetsende opmerkingen van zijn kant.
We zijn in relatietherapie. We hebben ons voorgenomen om onze relatie te verbeteren. Maar ik zie daar in zijn houding nog niet veel van terug, ondanks dat hij zelf vindt dat hij zijn best doet. Ik doe ook erg mijn best om een positieve benadering te zoeken en mijn eigen drempels te overwinnen en weer vertrouwen te hebben / houden.
We doen wel leuke dingen, maar iedere keer gebeurt er weer iets waardoor ik me gekwetst voel. Ik voel me heel vaak somber en boos. Omdat er dingen blijven gebeuren die over mijn grenzen heen gaan, vermoed ik. Ben hypergevoelig voor lomp gedrag / opmerkingen, afstand nemen, gereserveerdheid, geen affectie tonen. Ik doorzoek sinds kort ook zijn jaszakken, omdat ik bang ben dat hij dingen voor mij verbergt.
Ik kan dus een hoop dingen opnoemen die aangeven dat de relatie echt te slecht is om er mee door te gaan, te meer omdat uit het verleden niet op te maken valt dat er in de toekomst iets wezenlijks gaat veranderen.
Toch lukt het me niet de stap te zetten de relatie te verbreken. Een paar weken geleden heb ik na een ruzie iets gezegd dat daar op lijkt, maar dat heeft hij naast zich neergelegd met vervolg uitnodigingen voor het eten. En ik, nul assertief, ging daar op in en heb dus niet voet bij stuk gehouden.
Ook zoiets; ik stond helemaal achter mijn besluit het uit te maken. Voelde me alsof ik naar een helder licht zwom omhoog, naar de oppervlakte om adem te halen. Was ook heel boos op dat moment, en wist dat door de dingen die hij zei, onze relatie geen toekomst heeft. Dat gaf mij het laatste zetje.
Maar hij heeft die dingen terug genomen, zich verontschuldigd, me voor het eten uitgenodigd. Mijn boosheid is na een paar dagen wat vervaagd en zo doe ik tot mijn eigen verbazing weer mee.
Ik trek dus een grens, maar daar houd ik niet aan vast.
Het lukt me niet de relatie te verbreken, ik houd vast aan een paar dingen; het gezinsleven dat ik voor een deel op deze manier wél heb; ....en hier weet ik eigenlijk niets meer op te laten volgen. Andere motivatie komt voort uit angst; ik heb dus helemaal geen positief gevoel bij 'voor mezelf kiezen'. Naar mijn idee verlies ik alleen maar, ipv dat ik een beter nieuw leven ervoor in de plaats krijg.
Ik ben bang om alleen te zijn en te blijven. Een vriendje krijgen is op zich niet zo moeilijk, maar een serieuze relatie is wat ik wil. Ik ben bang om mijn zoontje de helft van de week te missen. Ik voel nu een leegte en een somberheid in mijzelf, waarvan ik bang ben dat die alsmaar groter wordt als ik weer alleen ben.
Ik heb dus niet zoveel vertrouwen in mijzelf en mijn toekomst. Uit ervaring weet ik dat ik nieuwe dingen op zoek als ik alleen ben, mijn mogelijkheden onderzoek, en dat geeft ook wel een positieve impuls. Maar toch helpt dat niet voldoende, zijn dat slechts pleisters, en ik wil die onzekerheid, de pijn, het gemis van mijn zoontje, het alleen zijn niet voelen! En dat betekent 'voor mezelf kiezen' in de praktijk.
Hoe maak ik mezelf los van een relatie die te slecht is om mee door te gaan, en hoe krijg ik het voor elkaar om die keuze als iets positiefs te beleven?
Ik vraag mij af wat anderen voelen bij 'voor jezelf kiezen', binnen de context van een relatie.
Wanneer een relatie te slecht is om er mee door te gaan, is het advies: voor jezelf kiezen en de relatie verbreken.
Het klinkt zo doelgericht, zo overduidelijk als een positieve keuze, zo overtuigd van alle goede dingen die gaan gebeuren nadat de relatie is verbroken.
Ik vraag mij eigenlijk af: hoe kom je tot dat gevoel, die overtuiging dat het verbreken van de relatie de juiste keuze is, dat het vertrouwen in jezelf en je eigen leven juist groter wordt wanneer je de relatie verbreekt?
Ik heb vijf jaar een relatie. Wij hebben een kind. Ik ben niet gelukkig met de relatie. Ik voel me niet veilig, niet geborgen. Ik heb weinig tot geen vertrouwen in hem en ons.
We wonen niet samen. Er is fysieke en emotionele afstand, dat maakt het gek genoeg mogelijk om de relatie voort te zetten. Ik (en hij) kan altijd naar mijn eigen huis om te ontspannen.
Ik ben eigenlijk heel boos op hem, omdat ik me vaak afgestoten voel. Omdat ik vaak boos ben op hem, kan ik ook niet meer liefdevol zijn.
Maar, het is natuurlijk niet alleen maar ellende. We delen wel een dagelijks gezinsleven dat vaak ook gewoon wel gezellig is. Samen koken. Hij neemt vaker initiatief om nog even samen TV te kijken of zoiets (voordat ik weer naar huis ga). We vinden het leuk om samen dingen te doen; uitgaan; weekend naar het huisje van zijn ouders. We hadden een goed sexleven, maar daar is de klad in gekomen na kwetsende opmerkingen van zijn kant.
We zijn in relatietherapie. We hebben ons voorgenomen om onze relatie te verbeteren. Maar ik zie daar in zijn houding nog niet veel van terug, ondanks dat hij zelf vindt dat hij zijn best doet. Ik doe ook erg mijn best om een positieve benadering te zoeken en mijn eigen drempels te overwinnen en weer vertrouwen te hebben / houden.
We doen wel leuke dingen, maar iedere keer gebeurt er weer iets waardoor ik me gekwetst voel. Ik voel me heel vaak somber en boos. Omdat er dingen blijven gebeuren die over mijn grenzen heen gaan, vermoed ik. Ben hypergevoelig voor lomp gedrag / opmerkingen, afstand nemen, gereserveerdheid, geen affectie tonen. Ik doorzoek sinds kort ook zijn jaszakken, omdat ik bang ben dat hij dingen voor mij verbergt.
Ik kan dus een hoop dingen opnoemen die aangeven dat de relatie echt te slecht is om er mee door te gaan, te meer omdat uit het verleden niet op te maken valt dat er in de toekomst iets wezenlijks gaat veranderen.
Toch lukt het me niet de stap te zetten de relatie te verbreken. Een paar weken geleden heb ik na een ruzie iets gezegd dat daar op lijkt, maar dat heeft hij naast zich neergelegd met vervolg uitnodigingen voor het eten. En ik, nul assertief, ging daar op in en heb dus niet voet bij stuk gehouden.
Ook zoiets; ik stond helemaal achter mijn besluit het uit te maken. Voelde me alsof ik naar een helder licht zwom omhoog, naar de oppervlakte om adem te halen. Was ook heel boos op dat moment, en wist dat door de dingen die hij zei, onze relatie geen toekomst heeft. Dat gaf mij het laatste zetje.
Maar hij heeft die dingen terug genomen, zich verontschuldigd, me voor het eten uitgenodigd. Mijn boosheid is na een paar dagen wat vervaagd en zo doe ik tot mijn eigen verbazing weer mee.
Ik trek dus een grens, maar daar houd ik niet aan vast.
Het lukt me niet de relatie te verbreken, ik houd vast aan een paar dingen; het gezinsleven dat ik voor een deel op deze manier wél heb; ....en hier weet ik eigenlijk niets meer op te laten volgen. Andere motivatie komt voort uit angst; ik heb dus helemaal geen positief gevoel bij 'voor mezelf kiezen'. Naar mijn idee verlies ik alleen maar, ipv dat ik een beter nieuw leven ervoor in de plaats krijg.
Ik ben bang om alleen te zijn en te blijven. Een vriendje krijgen is op zich niet zo moeilijk, maar een serieuze relatie is wat ik wil. Ik ben bang om mijn zoontje de helft van de week te missen. Ik voel nu een leegte en een somberheid in mijzelf, waarvan ik bang ben dat die alsmaar groter wordt als ik weer alleen ben.
Ik heb dus niet zoveel vertrouwen in mijzelf en mijn toekomst. Uit ervaring weet ik dat ik nieuwe dingen op zoek als ik alleen ben, mijn mogelijkheden onderzoek, en dat geeft ook wel een positieve impuls. Maar toch helpt dat niet voldoende, zijn dat slechts pleisters, en ik wil die onzekerheid, de pijn, het gemis van mijn zoontje, het alleen zijn niet voelen! En dat betekent 'voor mezelf kiezen' in de praktijk.
Hoe maak ik mezelf los van een relatie die te slecht is om mee door te gaan, en hoe krijg ik het voor elkaar om die keuze als iets positiefs te beleven?
maandag 8 december 2008 om 21:41
Weet je, er zijn maar weinigen die in een serieuze relatie zitten en van de 1 op andere dag besluiten voor zichzelf te kiezen en er vandoor te gaan.
Je doorloopt een aantal stappen die daar naartoe leiden.
Zie jezelf in stap 1, er over nadenken.
Gaandeweg ga je je meer losmaken van de situatie en achter je beslissing staan. Maar dat gebeurt niet van de 1 op andere dag.
Het is moeilijk.
Sterkte
Je doorloopt een aantal stappen die daar naartoe leiden.
Zie jezelf in stap 1, er over nadenken.
Gaandeweg ga je je meer losmaken van de situatie en achter je beslissing staan. Maar dat gebeurt niet van de 1 op andere dag.
Het is moeilijk.
Sterkte
maandag 8 december 2008 om 21:44
Voor jezelf kiezen is inderdaad een positieve keuze, maar dat betekent niet dat het altijd de gemakkelijkste of 'leukste' keuze is. Maar wel de beslissing die ervoor zorgt dat jij op (lange) termijn het meest gelukkig zal worden.
Vervelend dat je zo weinig vertrouwen in jezelf hebt. Dit maakt mogelijk ook dat je lang blijft hangen in een relatie waarvan je eigenlijk toch wel duidelijk zegt dat je het niet meer ziet zitten. Ik snap de angst ook wel; er lijtk veel op het spel te staan. Je hebt nu een vaste basis, je weet wat je hebt. Dat dit niet is wat je graag zou willen, staat daar op zich los van, je weet namelijk wel waar je aan toe bent nu. Als je ervoor kiest om bij hem weg te gaan, weet je niet wat je te wachten staat. En dat is eng. Máár, het is ook een nieuw begin, een begin waarin je je leven kunt vormgeven zoals jij dat wilt. Natuurlijk heb je dromen, wensen, maar feit is dat je niet weet hoe het zal gaan.
Wat je je af moet vragen in een relatie (of met wat dan ook) is: weegt het positieve op tegen het negatieve? Bijna niets is alleen maar positief of negatief, maar de positieve zaken moeten toch wel overheersen. Zeker in een relatie; tuurlijk kan het even k*t gaan, maar dat moet niet zo blijven.
Als je nu iets beslist wat voor jou een goede oplossing geeft, zodat jíj je weer goed gaat voelen, komt het uiteindelijk allemaal goed. Het zal misschien moeilijk worden in het begin en moet je wennen aan het alleen zijn, maar dat went, en waarschijnlijk sneller dan je denkt. En wie weet, is het helemaal niet zo erg om alleen te zijn. Uiteindelijk vind je je weg hierin en komt het goed.
Heel veel sterkte en succes bij het nemen van een beslissing
Vervelend dat je zo weinig vertrouwen in jezelf hebt. Dit maakt mogelijk ook dat je lang blijft hangen in een relatie waarvan je eigenlijk toch wel duidelijk zegt dat je het niet meer ziet zitten. Ik snap de angst ook wel; er lijtk veel op het spel te staan. Je hebt nu een vaste basis, je weet wat je hebt. Dat dit niet is wat je graag zou willen, staat daar op zich los van, je weet namelijk wel waar je aan toe bent nu. Als je ervoor kiest om bij hem weg te gaan, weet je niet wat je te wachten staat. En dat is eng. Máár, het is ook een nieuw begin, een begin waarin je je leven kunt vormgeven zoals jij dat wilt. Natuurlijk heb je dromen, wensen, maar feit is dat je niet weet hoe het zal gaan.
Wat je je af moet vragen in een relatie (of met wat dan ook) is: weegt het positieve op tegen het negatieve? Bijna niets is alleen maar positief of negatief, maar de positieve zaken moeten toch wel overheersen. Zeker in een relatie; tuurlijk kan het even k*t gaan, maar dat moet niet zo blijven.
Als je nu iets beslist wat voor jou een goede oplossing geeft, zodat jíj je weer goed gaat voelen, komt het uiteindelijk allemaal goed. Het zal misschien moeilijk worden in het begin en moet je wennen aan het alleen zijn, maar dat went, en waarschijnlijk sneller dan je denkt. En wie weet, is het helemaal niet zo erg om alleen te zijn. Uiteindelijk vind je je weg hierin en komt het goed.
Heel veel sterkte en succes bij het nemen van een beslissing
maandag 8 december 2008 om 21:46
Als je het in gang zet krijg je vanzelf meer vertrouwen in jezelf.
Dan geef je jezelf de kans om te ervaren dat je het in je eentje prima kan redden. Dan geef je jezelf de kans te ervaren dat je zelfs gelukkig kan zijn.
Stel je je leven eens voor, zonder al die ellende... best lekker.. Je krijgt er niet meer bij, je gooit het van je schouders.
Dan geef je jezelf de kans om te ervaren dat je het in je eentje prima kan redden. Dan geef je jezelf de kans te ervaren dat je zelfs gelukkig kan zijn.
Stel je je leven eens voor, zonder al die ellende... best lekker.. Je krijgt er niet meer bij, je gooit het van je schouders.
maandag 8 december 2008 om 21:50
De goede dingen wegen niet op tegen de slechte dingen.
En de meeste goede dingen zijn niet eens in de praktijk aanwezig, maar meer in theoretische vorm; ik wil graag dat het er in zit, hij beaamt dat (schoorvoetend) en we proberen het in de relatie te verwerken. Bijvoorbeeld verbetering sexleven of intimiteit.
Desondanks durf ik dus niet de stap te zetten.
En de meeste goede dingen zijn niet eens in de praktijk aanwezig, maar meer in theoretische vorm; ik wil graag dat het er in zit, hij beaamt dat (schoorvoetend) en we proberen het in de relatie te verwerken. Bijvoorbeeld verbetering sexleven of intimiteit.
Desondanks durf ik dus niet de stap te zetten.
maandag 8 december 2008 om 21:50
Windowsvista, ik herken je geworstel. Ik probeer me heel langzaam een voorstelling te maken van een leven zonder mijn man, maar ik krijg het benauwd bij het idee alleen al.
Onze relatie heeft een knak gekregen vanwege zijn ontrouw, en hij beraadt zich over de toekomst (en ik durf niet).
Het idee om mijn kinderen gedeeltelijk te moeten missen bezorgd me een fysiek misselijk gevoel, om alleen verder te "moeten" om een eventuele nieuwe relatie aan te gaan. Ik zou niet weten waar te beginnen. Hier ook nul assertiviteit maar ik ga er wel aan onderdoor.
Onze relatie heeft een knak gekregen vanwege zijn ontrouw, en hij beraadt zich over de toekomst (en ik durf niet).
Het idee om mijn kinderen gedeeltelijk te moeten missen bezorgd me een fysiek misselijk gevoel, om alleen verder te "moeten" om een eventuele nieuwe relatie aan te gaan. Ik zou niet weten waar te beginnen. Hier ook nul assertiviteit maar ik ga er wel aan onderdoor.
maandag 8 december 2008 om 21:55
Jullie voelen je machteloos omdat je de macht uit handen hebt gegeven. Je laat een ander beslissingen nemen en stelt ze zelf uit. TO, je werkt er naar toe en dit is een positieve eerste stap, maar eng, dat begrijp ik.
Maar weet dat je pas weer controle neemt over je leven, je ook weer bepaald wat er gebeurt en wat je wel en niet toelaat.
Niemand die uit een langdurige relatie komt weet in de eerste instantie wat ie moet doen. Geleidelijk aan kom je daar achter. Stukje bij beetje (gelukkig) en niet alles ineens.
Probeer iemand te zoeken om je te helpen bij dit proces.
Maar weet dat je pas weer controle neemt over je leven, je ook weer bepaald wat er gebeurt en wat je wel en niet toelaat.
Niemand die uit een langdurige relatie komt weet in de eerste instantie wat ie moet doen. Geleidelijk aan kom je daar achter. Stukje bij beetje (gelukkig) en niet alles ineens.
Probeer iemand te zoeken om je te helpen bij dit proces.
maandag 8 december 2008 om 21:57
Het is zoiets als een lange, pijnlijke bevalling. Het doet vreselijk zeer, je weet van te voren niet wat je gaat overkomen en wat er gaat gebeuren. Je kunt er over lezen maar hebt het nooit ervaren. Maar je komt er en de pijn gaat over en je krijgt er net als in de vergelijking, iets moois voor terug. In dit geval jezelf.
maandag 8 december 2008 om 21:58
DNM, ik heb idd ervaren dat wanneer ik meer denk vanuit mezelf; 'waar heb ik zin in, wat voelt goed voor mij?', ik me beter voel. Echter, het is meer een soort vlucht. Ik richt mij dan sterk op mijn eigen leven, stel me onafhankelijk op, wat ik eigenlijk niet wil, want ik wil wél een hechte band met mijn partner.
Het heeft geen invloed op de reëele situatie, want de relatie verbetert niet. We groeien eerder uit elkaar. Ik voel me sterk wanneer ik aangeef wat ik graag wel of niet zou willen, en hij beaamt dat. Maar vervolgens verandert er weinig tot niets.
Ik heb uit allemacht geprobeerd om hem positief, ja liefdevol, tegemoet te blijven treden, ook al was overduidelijk dat hij dat niet teruggaf (wat uiteindelijk de bedoeling was). Ik ken mijn aandeel in het veranderen van de wisselwerking.
Het heeft geen invloed op de reëele situatie, want de relatie verbetert niet. We groeien eerder uit elkaar. Ik voel me sterk wanneer ik aangeef wat ik graag wel of niet zou willen, en hij beaamt dat. Maar vervolgens verandert er weinig tot niets.
Ik heb uit allemacht geprobeerd om hem positief, ja liefdevol, tegemoet te blijven treden, ook al was overduidelijk dat hij dat niet teruggaf (wat uiteindelijk de bedoeling was). Ik ken mijn aandeel in het veranderen van de wisselwerking.
maandag 8 december 2008 om 22:01
Windowsvista en Southerngirl; ik herken jullie gevoel absoluut. Op de slechte momenten in mijn vorige relatie stelde ik mijn leven zonder hem voor en kwam eerst tot de conclusie dat ik dat niet wilde / niet kon om allerlei redenen. Ja, ook kind bij betrokken.
Ieder volgend slecht moment werd het makkelijker om dat leven in mijn gedachten in te vullen. Ieder volgend slecht moment zag ik langzaam oplossingen voor de problemen die een leven voor mezelf zou opleveren. Ieder volgend slecht moment werd de stap naar mijn eigen leven kleiner.... net zo lang totdat ik die stap durfde te nemen...
Het bleef eng. De dingen die ik als problemen voorzag, bleken geen problemen te zijn. Geloof me, er waren wel andere problemen hoor. Toch ben ik blij dat het zo gegaan is. Het lijkt wel alsof ik het nodig had om me te kunnen voorbereiden op de grote "keuze voor mezelf"
Sterkte en succes!
PS: heel praktisch vraagje hoor, maar als jullie nu niet in hetzelfde huis wonen, waar woont jullie kindje dan? En wat zou dan eventueel de verandering zijn als jullie er een punt achter zetten?
Ieder volgend slecht moment werd het makkelijker om dat leven in mijn gedachten in te vullen. Ieder volgend slecht moment zag ik langzaam oplossingen voor de problemen die een leven voor mezelf zou opleveren. Ieder volgend slecht moment werd de stap naar mijn eigen leven kleiner.... net zo lang totdat ik die stap durfde te nemen...
Het bleef eng. De dingen die ik als problemen voorzag, bleken geen problemen te zijn. Geloof me, er waren wel andere problemen hoor. Toch ben ik blij dat het zo gegaan is. Het lijkt wel alsof ik het nodig had om me te kunnen voorbereiden op de grote "keuze voor mezelf"
Sterkte en succes!
PS: heel praktisch vraagje hoor, maar als jullie nu niet in hetzelfde huis wonen, waar woont jullie kindje dan? En wat zou dan eventueel de verandering zijn als jullie er een punt achter zetten?
maandag 8 december 2008 om 22:01
Weet je, hoe naar je het nu ook vindt, blijkbaar is het nog niet erg genoeg dat je de beslissing kan nemen om daadwerkelijk weg te gaan. Hoewel een dergelijke beslissing je heel veel zal brengen en er veel positieve dingen uit voort kunnen komen, kun je dat op dit moment nog niet zien. Maar waarschijnlijk komt dat wel, want dit lijkt me geen situatie die je nog lang kunt volhouden.
maandag 8 december 2008 om 22:04
Wat is er mis om te richten op je eigen leven? Wat is er mis met onafhankelijkheid? Wat heeft dat te maken met een hechte band met een partner? In dit geval kan het niet en dat is verdrietig, maar je wil verder...
Je hebt je best gedaan en er lopen mannen rond waarbij je alles kunt hebben. Die je onafhankelijkheid toejuichen, waar jij je super mee verbonden voelt.
Je hebt gelijk met de wisselwerking. Het werkt zo... als de relatie goed zit. Deze relatie vreet energie. Normaal gesproken levert het energie. Je kunt hem niet veranderen, je kan alleen je eigen geluk bewerkstelligen. Dat hij er geen deel meer van kan zijn is niet zoals je ooit voor ogen had, maar dat is zijn keus..
Onthou dus dit wel... Een hechte relatie heeft NIETS met afhankelijkheid te maken. Het heeft te maken met twee onafhankelijke individuen die vrijwillig bij elkaar zijn (dus niet uit noodzaak) en bij elkaar blijven omdat ze van elkaar houden en elkaar aanvullen.
Je hebt je best gedaan en er lopen mannen rond waarbij je alles kunt hebben. Die je onafhankelijkheid toejuichen, waar jij je super mee verbonden voelt.
Je hebt gelijk met de wisselwerking. Het werkt zo... als de relatie goed zit. Deze relatie vreet energie. Normaal gesproken levert het energie. Je kunt hem niet veranderen, je kan alleen je eigen geluk bewerkstelligen. Dat hij er geen deel meer van kan zijn is niet zoals je ooit voor ogen had, maar dat is zijn keus..
Onthou dus dit wel... Een hechte relatie heeft NIETS met afhankelijkheid te maken. Het heeft te maken met twee onafhankelijke individuen die vrijwillig bij elkaar zijn (dus niet uit noodzaak) en bij elkaar blijven omdat ze van elkaar houden en elkaar aanvullen.
maandag 8 december 2008 om 22:07
Die beslissing neem je niet zomaar en is niet overwegend postief. Maar als je voor je gevoel alles geprobeerd hebt en ook naar je zelf hebt gekeken, dan bleef er in mijn geval maar een keuze staan....trouw blijven aan mezelf en kiezen voor mijn eigen geluk. Dat houdt in dat ik een hele zware periode achter de rug heb en dat het met vallen en opstaan gaat. Maar ik ben wel (weer) trots op mezelf en kan ook aan mijn zoontje laten zien wat belangrijk is in het leven.
Neemt niet weg dat het niet leuk is om alleen te zijn, alleen in de opvoeding te staan en nog steeds een hoop strijd te hebben met mijn ex...maar ik sta vierkant achter mijn keuze en ben blij dat ik die heb durven maken.
Ik heb niet meer die zorgen (wel weer wat andere zorgen, maar daar kan ik zelf een oplossing voor zoeken), waarvan ik weet dat het toch niet verandert.
En ik ga langzaamaan weer blij door het leven.Doe leuke dingen en heb ook mijn echte vrienden leren kennen, die me door dik en dun hebben gesteund. Uiteindelijk komt alles goed. Succes met wat je gaat doen!!
Neemt niet weg dat het niet leuk is om alleen te zijn, alleen in de opvoeding te staan en nog steeds een hoop strijd te hebben met mijn ex...maar ik sta vierkant achter mijn keuze en ben blij dat ik die heb durven maken.
Ik heb niet meer die zorgen (wel weer wat andere zorgen, maar daar kan ik zelf een oplossing voor zoeken), waarvan ik weet dat het toch niet verandert.
En ik ga langzaamaan weer blij door het leven.Doe leuke dingen en heb ook mijn echte vrienden leren kennen, die me door dik en dun hebben gesteund. Uiteindelijk komt alles goed. Succes met wat je gaat doen!!
maandag 8 december 2008 om 22:08
Ja, DNM, de macht uit handen gegeven. Zo vreemd werkt dat. Ik denk dagelijks (de hel dag door) aan weggaan. Dat geeft me een gevoel van macht. Zo van 'nou ja, deze week nog maar niet, maar zodra hij dit of dat doet dan maak ik het uit!' Maar ik voer het niet uit.
En hij heeft de macht. Het hangt van zijn bui af of hij wel of niet lief wil doen. Ik ben bang dat hij me laat vallen als een baksteen, als het hem uitkomt, zonder een traan te laten. En op het moment dat hij één verwijzing maakt in de richting van relatie verbreken, kan je me opvegen. Niets is dan over van mijn strijdlust, ik ben dan helemaal kapot en in de war.
Gisteravond liep hij van me weg en gooide bijna ijskoud de deur in mijn gezicht, omdat hij boos was over iets dat ik had gezegd. Ik dacht dat ik gek werd. Hij ging naar boven en liet me staan op straat. Hij zei dat ik maar naar boven moest komen dan. Dat heb ik gedaan. Terwijl hij me liet verrekken op straat. Ik had weg moeten gaan.
Dat van die bevalling, mooie vergelijking, daar kan ik wel wat mee!
Southerngirl; jij ook sterkte.
En hij heeft de macht. Het hangt van zijn bui af of hij wel of niet lief wil doen. Ik ben bang dat hij me laat vallen als een baksteen, als het hem uitkomt, zonder een traan te laten. En op het moment dat hij één verwijzing maakt in de richting van relatie verbreken, kan je me opvegen. Niets is dan over van mijn strijdlust, ik ben dan helemaal kapot en in de war.
Gisteravond liep hij van me weg en gooide bijna ijskoud de deur in mijn gezicht, omdat hij boos was over iets dat ik had gezegd. Ik dacht dat ik gek werd. Hij ging naar boven en liet me staan op straat. Hij zei dat ik maar naar boven moest komen dan. Dat heb ik gedaan. Terwijl hij me liet verrekken op straat. Ik had weg moeten gaan.
Dat van die bevalling, mooie vergelijking, daar kan ik wel wat mee!
Southerngirl; jij ook sterkte.
maandag 8 december 2008 om 22:14
Je hebt 't geluk dat je met hem lat, zodat je je eigen huis hebt. Misschien kun je het contact met hem langzaam aan wat minder laten worden, steeds minder dagen per week samen met hem en kijken hoe dat jou bevalt. Als je je op je vrije dagen lekkerder voelt dan op de dagen die jullie samen doorbrengen, dan maakt dat je keus makkelijker.
Nadeel is dat je door je kind altijd aan hem vast zal zitten en je nooit het contact volledig met hem kunt verbreken.
Nadeel is dat je door je kind altijd aan hem vast zal zitten en je nooit het contact volledig met hem kunt verbreken.
maandag 8 december 2008 om 22:16
Je hebt nog steeds hoop op hem. Hij heeft je gekwetst en je wil dat hij dat ongedaan maakt denk ik.
Je kan je waarschijnlijk niet voorstellen dat hij daartoe in staat is maar meid, hij heeft geen greintje respect voor je. En jij helaas ook niet voor jezelf
Maar je ziet, zodra jij de macht neemt voel je je sterk, maar je geeft hem weer terug en stort in. Hou het bij jezelf hoe moeilijk ook.
Je bent een sterke vrouw. Dat blijkt, anders had je het nooit met hem volgehouden. Gebruik het alleen voor jezelf. Hij is het niet waard. Je bent als parels voor de zwijnen. Hij gaat niet zorgvuldig met je om en maakt misbruik van je kwetsbaarheid.
Je kan je waarschijnlijk niet voorstellen dat hij daartoe in staat is maar meid, hij heeft geen greintje respect voor je. En jij helaas ook niet voor jezelf
Maar je ziet, zodra jij de macht neemt voel je je sterk, maar je geeft hem weer terug en stort in. Hou het bij jezelf hoe moeilijk ook.
Je bent een sterke vrouw. Dat blijkt, anders had je het nooit met hem volgehouden. Gebruik het alleen voor jezelf. Hij is het niet waard. Je bent als parels voor de zwijnen. Hij gaat niet zorgvuldig met je om en maakt misbruik van je kwetsbaarheid.
maandag 8 december 2008 om 22:16
Bedankt voor jullie reacties!!
Een paar zeer bemoedigende verhalen ook. Ik snap dat een leven zonder mijn vriend nu niet probleemloos zal zijn, maar wel anders. Ik vind het heel knap dat mensen de keuze kunnen maken en daar vol achter blijven staan en hun eigen leven opbouwen.
Mijn angsten regeren mij nog teveel.
Het is inderdaad een energie vretende relatie. En ik vind het heel lief van DNM, dat je denkt dat er zát mannen rondlopen waar ik wél een goede wisselwerking mee kan hebben. Dat denk ik ook altijd van iedereen. Met uitzondering van mezelf.
Een paar zeer bemoedigende verhalen ook. Ik snap dat een leven zonder mijn vriend nu niet probleemloos zal zijn, maar wel anders. Ik vind het heel knap dat mensen de keuze kunnen maken en daar vol achter blijven staan en hun eigen leven opbouwen.
Mijn angsten regeren mij nog teveel.
Het is inderdaad een energie vretende relatie. En ik vind het heel lief van DNM, dat je denkt dat er zát mannen rondlopen waar ik wél een goede wisselwerking mee kan hebben. Dat denk ik ook altijd van iedereen. Met uitzondering van mezelf.
maandag 8 december 2008 om 22:18
Het is alsof ik mezelf lees. Ben boos op hem geweest, maar vraag daarna wel weer een kans. Alsof ik hem dat moet vragen! Ik ben wel eens weggegaan, maar ook weer terug gekomen. Zodra ik denk dat er weer wat toekomst inzit, voel ik me beter. Eén incident of ruzie en alle strijdlust en zelfwaarde ligt in de prullebak en wil ik alleen nog maar horen dat ie niet weggaat.
Ik moet ook voor mezelf kiezen, maar blijf wel steeds wachten op wat hij doet en laat het daar van af hangen.
Wil de deur nog niet helemaal sluiten. Misschien nog gewoon fase 1 in het proces, weet het niet.
Ik moet ook voor mezelf kiezen, maar blijf wel steeds wachten op wat hij doet en laat het daar van af hangen.
Wil de deur nog niet helemaal sluiten. Misschien nog gewoon fase 1 in het proces, weet het niet.
maandag 8 december 2008 om 22:20
quote:southerngirl schreef op 08 december 2008 @ 22:18:
Het is alsof ik mezelf lees. Ben boos op hem geweest, maar vraag daarna wel weer een kans. Alsof ik hem dat moet vragen! Ik ben wel eens weggegaan, maar ook weer terug gekomen. Zodra ik denk dat er weer wat toekomst inzit, voel ik me beter. Eén incident of ruzie en alle strijdlust en zelfwaarde ligt in de prullebak en wil ik alleen nog maar horen dat ie niet weggaat.
Ik moet ook voor mezelf kiezen, maar blijf wel steeds wachten op wat hij doet en laat het daar van af hangen.
Wil de deur nog niet helemaal sluiten. Misschien nog gewoon fase 1 in het proces, weet het niet.Zeer herkenbaar stukje tekst..
Het is alsof ik mezelf lees. Ben boos op hem geweest, maar vraag daarna wel weer een kans. Alsof ik hem dat moet vragen! Ik ben wel eens weggegaan, maar ook weer terug gekomen. Zodra ik denk dat er weer wat toekomst inzit, voel ik me beter. Eén incident of ruzie en alle strijdlust en zelfwaarde ligt in de prullebak en wil ik alleen nog maar horen dat ie niet weggaat.
Ik moet ook voor mezelf kiezen, maar blijf wel steeds wachten op wat hij doet en laat het daar van af hangen.
Wil de deur nog niet helemaal sluiten. Misschien nog gewoon fase 1 in het proces, weet het niet.Zeer herkenbaar stukje tekst..
maandag 8 december 2008 om 22:22
Je stapt niet zomaar uit een relatie, zeker niet als er een kind bij betrokken is. Je voelt zelf wel aan dat wat er is langzaam afbrokkelt. Tot het moment is gekomen dat je wel voor jezelf durft te kiezen. Dat het gewoon op is. En dat wat er was nooit meer terugkomt omdat er teveel is voorgevallen. Dat moment komt. Het is niet gemakkelijk, en je zult zeker voor moeilijkheden komen te staan, maar je ontneemt jezelf de kans op een LEUK leven en later misschien een LEUKE relatie. Dat je dit opschrijft is al een teken dat je aan het loslaten bent. Sterkte ermee.
Horen, zien en .... reageren
maandag 8 december 2008 om 22:23
Ja, DNM, ik hoop idd nog dat hij zijn houding tov mij zal gaat veranderen. In theorie heeft hij wel respect voor mij, maar in de praktijk kan hij het tegendeel laten zien.
En ik kan me idd gewoon niet voorstellen dat hij dat níet gaat veranderen, omdat hij gewoon zo, zo, zo egoïstisch en respectloos kan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat niet wíl veranderen.
Hij gaat inderdaad niet zorgvuldig met me om. Bijna niet te doen om die gedachte toe te laten.
En ik kan me idd gewoon niet voorstellen dat hij dat níet gaat veranderen, omdat hij gewoon zo, zo, zo egoïstisch en respectloos kan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat niet wíl veranderen.
Hij gaat inderdaad niet zorgvuldig met me om. Bijna niet te doen om die gedachte toe te laten.
maandag 8 december 2008 om 22:26
quote:windowsvista schreef op 08 december 2008 @ 22:23:
Ja, DNM, ik hoop idd nog dat hij zijn houding tov mij zal gaat veranderen. In theorie heeft hij wel respect voor mij, maar in de praktijk kan hij het tegendeel laten zien.
En ik kan me idd gewoon niet voorstellen dat hij dat níet gaat veranderen, omdat hij gewoon zo, zo, zo egoïstisch en respectloos kan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat niet wíl veranderen.
Hij gaat inderdaad niet zorgvuldig met me om. Bijna niet te doen om die gedachte toe te laten.
Je laat je zo behandelen he? Laat je eens niet zo behandelen en kijk wat er gebeurt. Wat zou er gebeuren als je hem het bos instuurt met de mededeling 'kom maar terug als je weer normaal doet' en zelf je leven opbouwt. En elke keer als hij iets respectloos wil zeggen of doen, hem weer het bos instuurt.
Hij raakt je omdat hij je kan raken. Wat gebeurt er als hij je niet meer zo kan raken? En wat heb je nodig om het zover te laten komen?
Ja, DNM, ik hoop idd nog dat hij zijn houding tov mij zal gaat veranderen. In theorie heeft hij wel respect voor mij, maar in de praktijk kan hij het tegendeel laten zien.
En ik kan me idd gewoon niet voorstellen dat hij dat níet gaat veranderen, omdat hij gewoon zo, zo, zo egoïstisch en respectloos kan zijn. Ik kan me niet voorstellen dat hij dat niet wíl veranderen.
Hij gaat inderdaad niet zorgvuldig met me om. Bijna niet te doen om die gedachte toe te laten.
Je laat je zo behandelen he? Laat je eens niet zo behandelen en kijk wat er gebeurt. Wat zou er gebeuren als je hem het bos instuurt met de mededeling 'kom maar terug als je weer normaal doet' en zelf je leven opbouwt. En elke keer als hij iets respectloos wil zeggen of doen, hem weer het bos instuurt.
Hij raakt je omdat hij je kan raken. Wat gebeurt er als hij je niet meer zo kan raken? En wat heb je nodig om het zover te laten komen?
