Relaties
alle pijlers
écht leuke relaties vandaag de dag ...
donderdag 30 oktober 2008 om 08:18
Drie maanden tot een half jaar in je uppie op reis ; moet kunnen .
Heb je " niet zo'n zin " in je schoonouders , een feest van je partners werk ; gewoon niet gaan .
Begint je relatie al ongelooflijk k*t ; blijf niet hangen in die beginfase van gezellige dingen doen ; ga samen naar een therapeut !
Maak schema's van wie doet wat en zorg ervoor dat je niet één kopje meer afwast dan de ander .
Houd je geld vooral voor jezelf zodat je geen eurocent betaalt aan de hobby van de ander .
Geef niets op , doe niets tegen je zin , pak de ander terug waar je maar kan en blijf héél dicht bij jezelf ....
Misschien voor " de jeugd " heel normaal .
Maar in mijn ogen zijn relaties er niet leuker op geworden .
Maar goed , voor wie modern wil zijn : Ik heb me helemaal ingelezen , dus degene die een héle liefdevolle relatie hebben kunnen NU en HIER tips krijgen voor een eigentijdse relatie .
Heb je " niet zo'n zin " in je schoonouders , een feest van je partners werk ; gewoon niet gaan .
Begint je relatie al ongelooflijk k*t ; blijf niet hangen in die beginfase van gezellige dingen doen ; ga samen naar een therapeut !
Maak schema's van wie doet wat en zorg ervoor dat je niet één kopje meer afwast dan de ander .
Houd je geld vooral voor jezelf zodat je geen eurocent betaalt aan de hobby van de ander .
Geef niets op , doe niets tegen je zin , pak de ander terug waar je maar kan en blijf héél dicht bij jezelf ....
Misschien voor " de jeugd " heel normaal .
Maar in mijn ogen zijn relaties er niet leuker op geworden .
Maar goed , voor wie modern wil zijn : Ik heb me helemaal ingelezen , dus degene die een héle liefdevolle relatie hebben kunnen NU en HIER tips krijgen voor een eigentijdse relatie .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:54
Ik vind het wel mooi wat er is gezegd over vrijheden hebben en vrijheid krijgen. Ik heb daar een keer me geworsteld en hier toen ook een topic geopend. Man zou een weekend weggaan en normaal had dat ook gekund. Alleen was ik hoogzwanger (erg moe) en zou dan weekend met oudste alleen thuis zijn. Het verbieden past niet in onze relatie, het hem gunnen juist wel. Uiteindelijk is mijn man niet gegaan. Niet omdat ik dat van hem vroeg, maar omdat hij zelf zag dat het nu niet goed uitkwam en dat het beter voor mij was, dat hij thuis bleef.
Zo is onze relatie denk ik. We gunnen elkaar dingen, laten elkaar vrij om dingen voor onszelf te doen. Maar we houden zelf ook in de gaten of de ander daar niet (teveel) door belast wordt.
Man stimuleert mij ook om soms dingen alleen te doen. Ik ben soms wat meer van het thuis blijven voor de kinderen, terwijl ik er vreselijk van geniet als ik met vriendinnen weg ben. Hij geeft me dan een duwtje in de goede richting, ook als dat betekend dat hij in zijn eentje alles thuis moet doen. Dat vind ik heerlijk van hem. En hij gaat zelf al jaren een week per jaar met vrienden weg. Ik vind het pittig, een week alleen thuis met 2 kinderen en werken en alles, maar ik weet dat hij helemaal opgeladen terug komt.
Moeite doen, ja, soms wel. Er gebeuren dingen die je veranderen, waardoor je opnieuw je plekje in de relatie moet zoeken. De verhoudingen verschuiven, soms heeft de een het zwaarder en leunt meer op de ander, soms is het andersom. Ik vind het mooi dat we hierin altijd wel weer een evenwicht vinden dat voor dat moment goed is.
Ik ben in elk geval heel erg blij met mijn man en met onze relatie en dat zeg ik hem ook regelmatig.
Zo is onze relatie denk ik. We gunnen elkaar dingen, laten elkaar vrij om dingen voor onszelf te doen. Maar we houden zelf ook in de gaten of de ander daar niet (teveel) door belast wordt.
Man stimuleert mij ook om soms dingen alleen te doen. Ik ben soms wat meer van het thuis blijven voor de kinderen, terwijl ik er vreselijk van geniet als ik met vriendinnen weg ben. Hij geeft me dan een duwtje in de goede richting, ook als dat betekend dat hij in zijn eentje alles thuis moet doen. Dat vind ik heerlijk van hem. En hij gaat zelf al jaren een week per jaar met vrienden weg. Ik vind het pittig, een week alleen thuis met 2 kinderen en werken en alles, maar ik weet dat hij helemaal opgeladen terug komt.
Moeite doen, ja, soms wel. Er gebeuren dingen die je veranderen, waardoor je opnieuw je plekje in de relatie moet zoeken. De verhoudingen verschuiven, soms heeft de een het zwaarder en leunt meer op de ander, soms is het andersom. Ik vind het mooi dat we hierin altijd wel weer een evenwicht vinden dat voor dat moment goed is.
Ik ben in elk geval heel erg blij met mijn man en met onze relatie en dat zeg ik hem ook regelmatig.
vrijdag 31 oktober 2008 om 11:18
quote:elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:44:
[...]
Ik dacht het ook altijd te ambiëren, een vaste partner/liefde voor de rest van mijn leven. Maar eerlijk gezegd geloof ik er niet meer zo in. Hoewel ik van thuis uit 't goede voorbeeld heb meegekregen door mijn ouders die nu na 45 jaar huwelijk nog steeds gelukkig met elkaar zijn. Maar mijn eigen relaties zijn allemaal op niets uitgelopen dus investeren in 'n nieuwe poging ten koste van mijzelf doe ik niet meer. Ik was in de meeste gevallen overigens degene die vocht voor de relatie terwijl de man in kwestie 'm al afdankte. Vandaar misschien ook dat ik het de energie niet meer waard vind. Je kunt er toch niet van op aan, want in 't begin ben je zijn alles en heeft ie nog nooit zo'n goede band met iemand gehad als met jou, maar daar komt blijkbaar toch altijd 'n keer 'n einde aan.
Ik ben het wel met je eens dat ik ook mijn huis niet zomaar opgeef en ga verhuizen voor een partner tenzij daar goede regelingen voor worden getroffen en ik goede redenen heb om aan te nemen dat deze man het deze keer wel meent. Na de vele keren dat ik heb meegemaakt dat het vanwege futiliteiten al uit ging heb ik daar zeker een armslag in. Ook mijn gezondheid is hierbij belangrijk, als het plotsklaps uitgaat wil ik zeker weten dat ik het goed op kan vangen want de keren dat het gebeurde was ik al voorzichtig in het aangaan van een relatie en toen nog ging het zo raar uit en had dat grote impact.
Maar toch zou ik het opnieuw zo willen proberen maar dan met iemand die het wél ook zo ziet. Het zou jammer zijn als iedereen gaat denken dat een relatie toch niets toevoegt in het kader dat het toch weer uit zal gaan... want dat is namelijk precies wat mijn ex dacht ook al zei hij notabene dat hij wilde trouwen.
[...]
Ik dacht het ook altijd te ambiëren, een vaste partner/liefde voor de rest van mijn leven. Maar eerlijk gezegd geloof ik er niet meer zo in. Hoewel ik van thuis uit 't goede voorbeeld heb meegekregen door mijn ouders die nu na 45 jaar huwelijk nog steeds gelukkig met elkaar zijn. Maar mijn eigen relaties zijn allemaal op niets uitgelopen dus investeren in 'n nieuwe poging ten koste van mijzelf doe ik niet meer. Ik was in de meeste gevallen overigens degene die vocht voor de relatie terwijl de man in kwestie 'm al afdankte. Vandaar misschien ook dat ik het de energie niet meer waard vind. Je kunt er toch niet van op aan, want in 't begin ben je zijn alles en heeft ie nog nooit zo'n goede band met iemand gehad als met jou, maar daar komt blijkbaar toch altijd 'n keer 'n einde aan.
Ik ben het wel met je eens dat ik ook mijn huis niet zomaar opgeef en ga verhuizen voor een partner tenzij daar goede regelingen voor worden getroffen en ik goede redenen heb om aan te nemen dat deze man het deze keer wel meent. Na de vele keren dat ik heb meegemaakt dat het vanwege futiliteiten al uit ging heb ik daar zeker een armslag in. Ook mijn gezondheid is hierbij belangrijk, als het plotsklaps uitgaat wil ik zeker weten dat ik het goed op kan vangen want de keren dat het gebeurde was ik al voorzichtig in het aangaan van een relatie en toen nog ging het zo raar uit en had dat grote impact.
Maar toch zou ik het opnieuw zo willen proberen maar dan met iemand die het wél ook zo ziet. Het zou jammer zijn als iedereen gaat denken dat een relatie toch niets toevoegt in het kader dat het toch weer uit zal gaan... want dat is namelijk precies wat mijn ex dacht ook al zei hij notabene dat hij wilde trouwen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 11:20
Wat ik fijn vind aan deze discussie zijn de mensen die zo'n goede relatie wél toch hebben en daar gelukkig mee zijn. Soms vraag ik mij namelijk bijna af of ik het verkeerd zie dat ik alleen zo een relatie wil. Want dat is het voordeel van onafhankelijk kunnen zijn en je eigen geld verdienen, je hoeft geen genoegen te nemen met minder maar dan blijft wel de vraag waarom lukt het juist dan niet om een eerlijke relatie te vinden.
vrijdag 31 oktober 2008 om 11:23
quote:AnimaJoy schreef op 31 oktober 2008 @ 11:18:
[...]
Maar toch zou ik het opnieuw zo willen proberen maar dan met iemand die het wél ook zo ziet. In 't begin van een relatie ziet die ander het ook altijd zo. Dat is nu juist 't punt. Waarschijnlijk zijn ze best eerlijk op dat very moment, maar verandert dat na 'n poosje. Daar kun je je leven dus niet aan ophangen.
[...]
Maar toch zou ik het opnieuw zo willen proberen maar dan met iemand die het wél ook zo ziet. In 't begin van een relatie ziet die ander het ook altijd zo. Dat is nu juist 't punt. Waarschijnlijk zijn ze best eerlijk op dat very moment, maar verandert dat na 'n poosje. Daar kun je je leven dus niet aan ophangen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 11:43
quote:elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 11:23:
[quote:
elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:44:
[quote:
elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:44:
[Maar toch zou ik het opnieuw zo willen proberen maar dan met iemand die het wél ook zo ziet.]
In 't begin van een relatie ziet die ander het ook altijd zo. Dat is nu juist 't punt. Waarschijnlijk zijn ze best eerlijk op dat very moment, maar verandert dat na 'n poosje. Daar kun je je leven dus niet aan ophangen.
Ik denk ook dat ze best eerlijk zijn op dat very moment, maar wat verandert er dan? Waarom zijn relaties tegenwoordig zo moeilijk en lukt het de meeste mensen niet om een goede relatie te krijgen en dan te behouden?
Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaringen het beste voorbeeld geven. Zo voelde hij zich geclaimd, in zijn vrijheid beperkt en ik gaf hem echt alle vrijheid die mogelijk was, hij was zélf degene die iets vasts wilde en wilde samenwonen en trouwen. Die omslag moet toch ergens vandaan komen? Dat iemand éénmaal in een relatie alle communicatiemogelijkheden verliest en denkt dat nu zijn groei ophoudt en hij helemaal ingeperkt gaat worden? En er niet gepraat meer wordt over de dingen die er wél toe doen.
Of waar gevoelens vandaan komen, waarbij je niet met 2 maten meet en dus ook ziet dat wat je zelf wilt je de ander ook wil gunnen als omgekeerd dat je niet doet wat je ook niet wilt dat de ander doet. Zoals zeggen dat je partner niet met mannen mag mailen op haar manier maar zelf wel bij je ex gaan klussen en dan liever nog 6 weken wegblijven omdat je vriendin 1 keer voorstelde om te blijven slapen. Of nooit komen als ze vraagt kom je langs omdat het gewoonweg wordt gevraagd...? terwijl ze wel zelf vragen of je langskomt en je dat dan ook gewoon doet. Al die tegenstrijdigheden en geharrewar over helemaal niks. Is er niet iets heel erg mis met het denkpatroon van tegenwoordig dat je maar altijd je "impulsgevoel" moet volgen i.p.v. ff te checkuh of je gevoel wel klopt met de situatie en je dan even een momentje af te vragen of het ook niet anders kan.
Als mensen maar ook een klein beetje beter kunnen communiceren volgens mij kun je dan wel er van uitgaan dat een relatie blijft duren. En anders groei je samen naar een eind en ga je met bedachtzaamheid weer uit elkaar, nog steeds met zorg voor elkaar.
Op dit moment probeer ik mijn leven ook zo goed mogelijk in te delen zonder man trouwens en ik moet zeker weten dat een relatie en de bijkomende veranderingen niet ten koste gaan van mijzelf maar juist wel een toevoeging worden. Waarbij ik nog steeds bereid ben te geven als ik toch iemand tegenkom waarbij ik opnieuw die kans aanwezig acht maar wel graag dan wel nogmaals, nog beter, oplet of de ander bereid is mij tegemoet te komen.
[quote:
elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:44:
[quote:
elninjoo schreef op 31 oktober 2008 @ 10:44:
[Maar toch zou ik het opnieuw zo willen proberen maar dan met iemand die het wél ook zo ziet.]
In 't begin van een relatie ziet die ander het ook altijd zo. Dat is nu juist 't punt. Waarschijnlijk zijn ze best eerlijk op dat very moment, maar verandert dat na 'n poosje. Daar kun je je leven dus niet aan ophangen.
Ik denk ook dat ze best eerlijk zijn op dat very moment, maar wat verandert er dan? Waarom zijn relaties tegenwoordig zo moeilijk en lukt het de meeste mensen niet om een goede relatie te krijgen en dan te behouden?
Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaringen het beste voorbeeld geven. Zo voelde hij zich geclaimd, in zijn vrijheid beperkt en ik gaf hem echt alle vrijheid die mogelijk was, hij was zélf degene die iets vasts wilde en wilde samenwonen en trouwen. Die omslag moet toch ergens vandaan komen? Dat iemand éénmaal in een relatie alle communicatiemogelijkheden verliest en denkt dat nu zijn groei ophoudt en hij helemaal ingeperkt gaat worden? En er niet gepraat meer wordt over de dingen die er wél toe doen.
Of waar gevoelens vandaan komen, waarbij je niet met 2 maten meet en dus ook ziet dat wat je zelf wilt je de ander ook wil gunnen als omgekeerd dat je niet doet wat je ook niet wilt dat de ander doet. Zoals zeggen dat je partner niet met mannen mag mailen op haar manier maar zelf wel bij je ex gaan klussen en dan liever nog 6 weken wegblijven omdat je vriendin 1 keer voorstelde om te blijven slapen. Of nooit komen als ze vraagt kom je langs omdat het gewoonweg wordt gevraagd...? terwijl ze wel zelf vragen of je langskomt en je dat dan ook gewoon doet. Al die tegenstrijdigheden en geharrewar over helemaal niks. Is er niet iets heel erg mis met het denkpatroon van tegenwoordig dat je maar altijd je "impulsgevoel" moet volgen i.p.v. ff te checkuh of je gevoel wel klopt met de situatie en je dan even een momentje af te vragen of het ook niet anders kan.
Als mensen maar ook een klein beetje beter kunnen communiceren volgens mij kun je dan wel er van uitgaan dat een relatie blijft duren. En anders groei je samen naar een eind en ga je met bedachtzaamheid weer uit elkaar, nog steeds met zorg voor elkaar.
Op dit moment probeer ik mijn leven ook zo goed mogelijk in te delen zonder man trouwens en ik moet zeker weten dat een relatie en de bijkomende veranderingen niet ten koste gaan van mijzelf maar juist wel een toevoeging worden. Waarbij ik nog steeds bereid ben te geven als ik toch iemand tegenkom waarbij ik opnieuw die kans aanwezig acht maar wel graag dan wel nogmaals, nog beter, oplet of de ander bereid is mij tegemoet te komen.
vrijdag 31 oktober 2008 om 22:44
Heb niet alle pagina's gelezen maar even snel gescand. Is het niet gewoon zo dat we voor onze eerste levensbehoeften niet meer afhankelijk zijn van een ander? Dat 'm daar het verschil in zit met vroegah? Dat we nu veel meer keuzemogelijkheden hebben dan pakweg 100 jaar geleden? Dat de 'noodzaak' om tachtig jaar bij elkaar te blijven weggevallen is en we nu meer eisen kunnen stellen? Ik zeg niet dat het een goed is en het ander slecht maar geef alleen aan dat de tijden veranderd zijn.
Om te zeggen dat relaties tegenwoordig om het minste geringste stuklopen omdat we niets meer voor elkaar over willen hebben, vind ik te kort door de bocht.
Ik denk dat je de pyramide van Maslov prima op relatie(s)behoefte kunt loslaten. We zoeken allemaal het nirvana in de relatie omdat we voor al het andere zelf al gezorgd hebben..
En dan mijn persoonlijke kijk Ik geloof nog in het sprookje dat je tachtig jaar bij elkaar blijft en nog verliefd bent als je samen de eerste schreden in het verpleegtehuis zet maar daar heb je veel meer voor nodig dan een paar vlinders in de buik.
Als je met z'n tweetjes het beste in elkaar naar boven haalt en elkaar blijft stimuleren het beste eruit te halen dan heb je een maatje voor het leven. Iemand die eerlijk naar zichzelf en eerlijk naar jou toe. Iemand die weet dat hij/zij mens is en van de ander niet verwacht een supermens te zijn.
Relaties onstaan op verschillende manieren en hebben voor verschillende mensen verschillende redenen. Relatie uit angst voor eenzaamheid, relatie als opvulling ipv aanvulling, relaties om het relatie hebben, relaties die op wederzijdse verslaving zijn gefundeerd, relaties om te gebruiken en gebruikt te worden....als we het over dit soort relaties hebben, tja, die gaan geheid op de klippen omdat de basis geen vrije wil is maar een behoefte of noodzaak die je hoopt bij de ander te halen/jatten/graaien/claimen en hiervan zeg ik altijd: maar goed dat die relatie beeindigd is.
Denk dat het een verschil is of we praten over relaties als in op liefde gebaseerde relaties of ongezonde banden tussen man en vrouw (of man en man of vrouw en vrouw)
Love dies when need comes in....
My 0,5 cents.
Om te zeggen dat relaties tegenwoordig om het minste geringste stuklopen omdat we niets meer voor elkaar over willen hebben, vind ik te kort door de bocht.
Ik denk dat je de pyramide van Maslov prima op relatie(s)behoefte kunt loslaten. We zoeken allemaal het nirvana in de relatie omdat we voor al het andere zelf al gezorgd hebben..
En dan mijn persoonlijke kijk Ik geloof nog in het sprookje dat je tachtig jaar bij elkaar blijft en nog verliefd bent als je samen de eerste schreden in het verpleegtehuis zet maar daar heb je veel meer voor nodig dan een paar vlinders in de buik.
Als je met z'n tweetjes het beste in elkaar naar boven haalt en elkaar blijft stimuleren het beste eruit te halen dan heb je een maatje voor het leven. Iemand die eerlijk naar zichzelf en eerlijk naar jou toe. Iemand die weet dat hij/zij mens is en van de ander niet verwacht een supermens te zijn.
Relaties onstaan op verschillende manieren en hebben voor verschillende mensen verschillende redenen. Relatie uit angst voor eenzaamheid, relatie als opvulling ipv aanvulling, relaties om het relatie hebben, relaties die op wederzijdse verslaving zijn gefundeerd, relaties om te gebruiken en gebruikt te worden....als we het over dit soort relaties hebben, tja, die gaan geheid op de klippen omdat de basis geen vrije wil is maar een behoefte of noodzaak die je hoopt bij de ander te halen/jatten/graaien/claimen en hiervan zeg ik altijd: maar goed dat die relatie beeindigd is.
Denk dat het een verschil is of we praten over relaties als in op liefde gebaseerde relaties of ongezonde banden tussen man en vrouw (of man en man of vrouw en vrouw)
Love dies when need comes in....
My 0,5 cents.
zaterdag 1 november 2008 om 08:22
quote:AnimaJoy schreef op 31 oktober 2008 @ 11:43:
Ik denk ook dat ze best eerlijk zijn op dat very moment, maar wat verandert er dan? Waarom zijn relaties tegenwoordig zo moeilijk en lukt het de meeste mensen niet om een goede relatie te krijgen en dan te behouden?
Ik sluit me wat dit betreft aan bij mijn voorganger.
Vroeger waren relaties net zo complex. Er werd ook vreemd gegaan, er was ook huiselijk geweld, en er waren ook relaties waarin veel mensen allang al niet meer gelukkig waren. Maar zoals mijn oma altijd zei: "Je had geen keus!" Als vrouw zorgde je voor de kinderen en het geld dat de man verdiende ging naar het gezin en niet naar playstations e.d. De mogelijkheid om te scheiden was er gewoon niet.
Ik denk ook dat ze best eerlijk zijn op dat very moment, maar wat verandert er dan? Waarom zijn relaties tegenwoordig zo moeilijk en lukt het de meeste mensen niet om een goede relatie te krijgen en dan te behouden?
Ik sluit me wat dit betreft aan bij mijn voorganger.
Vroeger waren relaties net zo complex. Er werd ook vreemd gegaan, er was ook huiselijk geweld, en er waren ook relaties waarin veel mensen allang al niet meer gelukkig waren. Maar zoals mijn oma altijd zei: "Je had geen keus!" Als vrouw zorgde je voor de kinderen en het geld dat de man verdiende ging naar het gezin en niet naar playstations e.d. De mogelijkheid om te scheiden was er gewoon niet.
