Daten (vanaf de andere kant ;))

Ja, een kerel hier, haal het pek en veren maar alvast tevoorschijn, maar ik lees hier af en toe mee, wel grappig om vrouwenlogica proberen te begrijpen (lukt toch niet, maar goed, je kunt het altijd proberen ).

En als je het helemaal niet meer snapt open je toch gewoon een topic, misschien dat dat helpt.



Nu even het 'probleem'. Ik ken al een jaar of twee een meisje. Of eigenlijk ken ik haar broer redelijk goed en zie ik haar daarom af en toe ook. Nou is ze bijna tien jaar jonger dan mij (ik ben eind 20, zij begin 20) en ik heb in die periode ook een vriendin gehad, dus eigenlijk nooit op die manier naar haar gekeken.

Wel had ik af en toe de indruk dat ze mij wel leuk vond, bijv. even mijn kant opkijken, rood worden en snel weer weg kijken.



Maar goed, een paar maanden geleden kwam ik haar toevallig tegen op een feestje (we zijn lid van dezelfde sportclub) en toen hebben we de hele avond gepraat.

Uiteindelijk samen weggegaan, het was in mijn gedachten nog steeds het zusje van mijn vriend dus niet gezoend, maar vrolijk op elkaar getoeterd en allebei braaf naar ons eigen huis gereden.



Niet verliefd of zo, maar ik vond haar wel aardig en wilde het een kans geven, dus haar mee uit gevraagd. Ze zei meteen ja, dus ik alweer blij en ze liet haar broer me zelfs nog sms'en om me te vertellen dat ik mail had (waarin die ja stond, ok.....).

En verder gaf ze me ook een heleboel signalen waarmee ze duidelijk maakte dat ze vond dat we eigenlijk al een relatie hadden; zeggen dat ze geen vriendje had maar wel een paar 'gewone' vrienden met wie ze wel eens afsprak, of ik dat een probleem vond (vreemde vraag voor een eerste date, maar goed....), dingen vertellen over haar ouders (dat ik die wel vaker zou zien en zou leren kennen etc.).



Het probleem is dat in de drie maanden daarna alle smoesjes van voor tot achter voorbij kwamen waarom ze toch maar niet met me af kon spreken.

Druk met werk, druk met school, druk met vriendinnen etc. Ik zag haar heel regelmatig, maar altijd met andere mensen of haar familie erbij en dan praatten we wel vaak urenlang met elkaar.

Wat volgens mij heel erg meespeelt is dat ze voor zover ik weet nog nooit een vriendje gehad heeft.



Nu heb ik het druk zat zonder vriendin (twee eigen bedrijven en een derde aan het opzetten, werkdagen tot 18 uur per dag, drie maanden per jaar in het buitenland etc.), dus dat maakte mij ook niet zoveel uit, heb veel contact met haar gehouden (minstens een paar keer per week sms'en en msn'en) en we hebben een hoop plannen gemaakt om dingen te gaan doen, zelfs tot een half jaar vooruit, in mijn hoofd zat het allemaal wel helemaal goed en ik ging haar ook steeds leuker vinden.



En uiteindelijk na drie maanden kwam die eerste echte date er zelfs.

Ze was super zenuwachtig, maar uiteindelijk toch bijna twee uur gepraat (eigenlijk moest ze na een uur alweer weg), allebei onhandig gedaan bij het afscheid, dus weer geen zoen (bijna samen onder een auto gekomen, dus toen was het moment wel redelijk voorbij daarvoor ).



Nou goed, dezelfde dag heb ik haar laten weten dat ik het leuk vond, geen reactie. Een paar dagen later gesms't of er nog een vervolg kwam, geen reactie. Na weer een paar dagen maar eens gebeld of alles goed ging en of er nou nog een vervolg zou komen. Ja, dat zou er komen, maar weer een hoop verhalen waarom dat weer lang zou gaan duren.

Uiteindelijk zou ik op haar werk (horeca) langs kunnen komen, dat vond ik wel een goed teken (iemand die je helemaal niet ziet zitten nodig je toch niet uit op je werk?). Nou goed, ze moest gewoon werken die avond, dus heeft precies twee zinnen met me gewisseld en durfde me nog niet in de ogen aan te kijken. Steeds als ze even niet moest werken ging ze in een hoekje staan en stiekem mijn kant op kijken, maar even erbij komen zitten niet dus. Daar kan ik niet veel mee, dus na het anderhalf uur aangekeken te hebben gezegd dat ik naar huis ging en haar wel zou bellen om af te spreken als ze het minder druk had.



De volgende dag gesms't of ze de week erna eens tijd had en nee, ze had geen tijd. Ok, de week daarna dan, en daar kwam de reactie op dat ze wel zou laten weten als ze iets wilde, voor het eerst een sms zonder x'jes aan het eind (oei.....).

Misschien heb ik een plank voor mijn kop (zal wel man eigen zijn), maar voor mij is dat geen ja en geen nee, ook al omdat ze net voordat ze dat sms'je verstuurde op mijn hyves geweest is en daar toevallig wat krabbels van andere meisjes met x'jes onder stonden met wie ik iets afgesproken had (gewoon platonische vriendinnen, maar dat weet zij niet en eentje is toevallig super knap, dus ik zou me zelfs nog wel voor kunnen stellen dat ze daar boos over was omdat ze ook wat onzeker over haar eigen uiterlijk is).



Nou ja, we hebben nog wat gebeld en elkaar gesproken (wat gewoon normaal ging) en de eerstvolgende keer dat ze me kon zien (sportles na elkaar) weet ik dat ze 15 minuten heeft zitten wachten om me heel even te kunnen zien.

Alleen was ik toevallig net iets meer dan 15 minuten te laat dus hebben we elkaar toch nog gemist.



En toen heb ik iets doms gedaan ben ik bang. Ze was jarig en ik heb een grote bos bloemen en een lieve kaart bij haar thuis laten bezorgen. En sindsdien zit ze helemaal in haar schulp.

Toen ik haar de dag erna op de sportclub zag heeft ze me twee uur lang niet aangekeken, nog geen hoi toen ze vertrok (laat staan nog even samen kletsen zoals we iedere keer daarvoor deden), een paar dagen erna kwam ik haar toevallig in de stad tegen, ze stak half de weg over zodat ik haar maar zou zien, maar na elkaar gegroet te hebben vroeg ik hoe het met haar ging en toen rende ze (letterlijk) weg omdat ze zo'n haast had.

En inmiddels heeft ze me volgens mij ook geblokt op msn, gewone sms'jes beantwoordt ze binnen een minuut of er moet iets over afspreken of dat ik haar leuk vind instaan, dan antwoordt ze helemaal niet.



En ik typ natuurlijk niet voor Jan met de korte lul zo'n heel verhaal; ondanks alle drama vind ik haar leuk en ik begin zelfs een beetje verliefd te worden (wordt wel minder op deze manier, maar toch, er fladdert wat en dat heb ik bijna nooit, ben in mijn hele leven misschien drie keer verliefd geweest, dus voor mij is dat te bijzonder om zomaar voorbij te laten gaan).



Nou ja, een heel verhaal dus, bedankt voor het lezen in ieder geval, maar mijn vraag is nu, hoe krijg ik haar uit haar schulp?

Ik heb al een sms'je gestuurd dat ik haar echt heel leuk vind, of ze nu iets met me wil of niet en dat het me spijt als ik haar teveel gepusht heb, maar daar reageert ze dan ook weer niet op.



Als een vriend van me met dit verhaal bij mij zou komen, zou ik zeggen 'vergeet d'r maar gewoon, die heeft iemand anders', maar daar geloof ik in dit geval ook niet in, volgens mij zou ze nog eerder een klooster ingegaan zijn dan dat.



Op het eind van de week zie ik haar sowieso, dus ik zou er dan in ieder geval wel graag achter willen komen hoe zij het allemaal ziet, maar ik ben ook bang om haar zit te vragen; als ze me niet leuk vindt of ergens op afgeknapt is zou ik dat nog niet eens zo erg vinden, maar dat misschien wel / misschien niet en die mixed signals zou ik na vier maanden wel eens vanaf willen, kan ik dat gewoon vragen?

Nee helaas.

Nog steeds ziek, in ieder geval te ziek om te sporten en ook zakelijk wat ellende aan mijn hoofd, dus vanaf morgen weer minstens een week in het buitenland.

Wel nog een paar sms'jes over en weer gegaan, maar ergens lijkt het wel of die paar verdwaalde vlinders het eerste slachtoffer van de griep waren. Geen idee waar ze gebleven zijn en geen idee of ik ze mis, maar op het moment heb ik gewoon te veel andere dingen aan mijn hoofd om verliefd te zijn of te worden.

En ergens is dat best wel fijn, kan ik me tenminste richten op de dingen waar ik wel goed in ben.

Ja, vanavond nog maar eens gaan sporten en even met (even iets minder.... ) leuk meisje gesproken.

Willen de liefhebsters van happy endings nu even de andere kant op lijken s.v.p.?



Zoef kreeg vanavond namelijk te horen dat ze al enkele maanden een vriendje bleek te hebben.

Ach ja....

Nee, toch kut.

Nee, toch ach ja.



Nou ja, de duidelijkheid is wel zo fijn, de manier waarop is niet helemaal zoals ik het zelf graag gezien zou hebben, maar goed, zo gaat dat soms blijkbaar.

Zoef gaat zich maar weer eens op zijn werk storten (heb ik op het moment meer aan dan aan chocolade denk ik ), maar weet de weg hierheen nu toch te vinden als hij in de toekomst nog dating advies nodig heeft (maar de eerste tijd even niet denk ik....).

Mwah, als je een maand of vier met iemand praat, sms't, mailt en msn't die toch wel redelijk duidelijk (volgens mij zijn mannen niet zo subtiel over het algemeen ) aangeeft dat hij je leuk vindt, is het toch ook niet zo gek om even aan te geven dat je al een vriendje hebt?

Volgens mij kun je dat wel vrij subtiel wel eens laten merken in een gesprek.



Maar goed, het leven is eigenlijk ook veel te kort om je over dit soort dingen druk te maken; next (ooit).