Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
woensdag 17 september 2008 om 00:39
Lieve iry
Hier heb je de kern te pakken:
Ik ben niet meer de liefde van vriend en dat voelt zo intens verdrietig.
Het heeft geen zin om na te denken,om het te begrijpen, het doet hoe dan ook pijn.
Je moet door die pijn heen, je zal de pijn moeten voelen. Het heeft geen zin om te kijken naar schuld en om de waarom vragen te stellen. Het is gegaan zoals het gegaan is, daar kan je je vriend niet de schuld van geven en jezelf niet. Jij bent ziek, daar heb je ook niet om gevraagd. Je kan er wel voor kiezen om het nu anders aan te pakken, voel de pijn en onderga het. Richt je op jezelf en op jou gevoel, en niet op de motivatie en mogelijke problemen van je vriend. Het is allemaal afleiding. Jij moet deze shit met je jezelf uitzoeken, dan heb je er uiteindelijk het meest aan.
Hier heb je de kern te pakken:
Ik ben niet meer de liefde van vriend en dat voelt zo intens verdrietig.
Het heeft geen zin om na te denken,om het te begrijpen, het doet hoe dan ook pijn.
Je moet door die pijn heen, je zal de pijn moeten voelen. Het heeft geen zin om te kijken naar schuld en om de waarom vragen te stellen. Het is gegaan zoals het gegaan is, daar kan je je vriend niet de schuld van geven en jezelf niet. Jij bent ziek, daar heb je ook niet om gevraagd. Je kan er wel voor kiezen om het nu anders aan te pakken, voel de pijn en onderga het. Richt je op jezelf en op jou gevoel, en niet op de motivatie en mogelijke problemen van je vriend. Het is allemaal afleiding. Jij moet deze shit met je jezelf uitzoeken, dan heb je er uiteindelijk het meest aan.
woensdag 17 september 2008 om 01:05
Ik heb het woord stabiel al vervangen door krachtig.
Waarom het ter sprake komt? dat is eigenlijk al in de hele discussie ontstaan.
Eerst was ik een krachtige vrouw,toen labiel,vervolgens was mijn vriend de sterke man want hij moest er allemaal maar mee dealen.
En toen werd ik het probleem;-)
Tsja,ik ben inderdaad een lastpak.
Maar het verbaasd mij gewoon van vriend dat hij veel vermijdings gedrag vertoond.Dat is iets wat anderen al langer opviel.
Nu besef ik dat ik waarschijnlijk de kracht in de relatie was,immers toen ik weg viel zag vriend het niet meer zitten.
Iets wat mijn psych al zo vaak heeft aangehaald,als jij instort,stort je hele gezin mee.
In die zin relevant dat het mij aan het denken heeft gezet.
Ik leunde op zijn liefde voor mij,nu die weg is verandert er inderdaad weinig in het oplossen van issues.
Ik zie mijn eigen kracht weer,maar kijk ook met ander ogen naar hem.
Niet minder lief,niet minder houden van,maar ik besef dat ik graag zou willen dat hij meer daadkracht krijgt.
Meer balans dus.
Verder heb je gelijk meds,ik moet door de pijn heen.
Maar ik wil dat liever niet meer,het is genoeg geweest.
Dank je hanke voor je hart onder de riem.
Liefs voor iedereen!
Waarom het ter sprake komt? dat is eigenlijk al in de hele discussie ontstaan.
Eerst was ik een krachtige vrouw,toen labiel,vervolgens was mijn vriend de sterke man want hij moest er allemaal maar mee dealen.
En toen werd ik het probleem;-)
Tsja,ik ben inderdaad een lastpak.
Maar het verbaasd mij gewoon van vriend dat hij veel vermijdings gedrag vertoond.Dat is iets wat anderen al langer opviel.
Nu besef ik dat ik waarschijnlijk de kracht in de relatie was,immers toen ik weg viel zag vriend het niet meer zitten.
Iets wat mijn psych al zo vaak heeft aangehaald,als jij instort,stort je hele gezin mee.
In die zin relevant dat het mij aan het denken heeft gezet.
Ik leunde op zijn liefde voor mij,nu die weg is verandert er inderdaad weinig in het oplossen van issues.
Ik zie mijn eigen kracht weer,maar kijk ook met ander ogen naar hem.
Niet minder lief,niet minder houden van,maar ik besef dat ik graag zou willen dat hij meer daadkracht krijgt.
Meer balans dus.
Verder heb je gelijk meds,ik moet door de pijn heen.
Maar ik wil dat liever niet meer,het is genoeg geweest.
Dank je hanke voor je hart onder de riem.
Liefs voor iedereen!
woensdag 17 september 2008 om 01:43
woensdag 17 september 2008 om 01:59
Mijn motto is "ik hoef het niet leuk te vinden".
Het maakt dat ik niet wegloop voor wat er is, of het maar blijf proberen te begrijpen. Als ik me erbij neerleg dát het niet leuk is (en ik de mythe van de maakbaarheid/controle opgeef), voel ik. Dat voelen geeft me uiteindelijk de ruimte om een diepe zucht te slaken en te zeggen: "en wat dan nu?" En zit er beweging in.
Het maakt dat ik niet wegloop voor wat er is, of het maar blijf proberen te begrijpen. Als ik me erbij neerleg dát het niet leuk is (en ik de mythe van de maakbaarheid/controle opgeef), voel ik. Dat voelen geeft me uiteindelijk de ruimte om een diepe zucht te slaken en te zeggen: "en wat dan nu?" En zit er beweging in.
woensdag 17 september 2008 om 02:11
woensdag 17 september 2008 om 02:35
Tsja,dat blijft een struikelblok idd Hanke.
Die controle,daaar komt dat zoeken naar begrip ook vandaan.
Als ik iets begrijp,kan ik ook weer zoeken naar grip.
Nu ben ik ook een deel controle kwijt door de aanzienlijke vermindering van eetbuien en dat geeft een hoop heftigheid.
(helaas vanavond is het fout gegaan)
Hmm....en toch moet ik het anders zien,geen eetbuien is controle hebben over mijzelf.
Lieve lieve nachtpaars.
Ik geef je een enorme dikke knuffel terug,jij kan hem net zo hard gebruiken.
Je hebt mij al zoveel aangereikt.Vooral begrip en dat is enorm fijn.
Liefs!
Die controle,daaar komt dat zoeken naar begrip ook vandaan.
Als ik iets begrijp,kan ik ook weer zoeken naar grip.
Nu ben ik ook een deel controle kwijt door de aanzienlijke vermindering van eetbuien en dat geeft een hoop heftigheid.
(helaas vanavond is het fout gegaan)
Hmm....en toch moet ik het anders zien,geen eetbuien is controle hebben over mijzelf.
Lieve lieve nachtpaars.
Ik geef je een enorme dikke knuffel terug,jij kan hem net zo hard gebruiken.
Je hebt mij al zoveel aangereikt.Vooral begrip en dat is enorm fijn.
Liefs!
woensdag 17 september 2008 om 06:57
Iry, ik snap bijna helemaal niks van je situatie en wat je er allemaal over zegt (zit zelf heel simpel in mekaar en PP ook, hoera), zeker niet na 2 glazen wijn, maar ik wil je gewoon een knuffel geven.
Ik hoop dat je snel weer wat meer kan genieten van het leven. Want daarvoor zijn we toch hier op deze aardkloot!
Nijnarella.
Ik hoop dat je snel weer wat meer kan genieten van het leven. Want daarvoor zijn we toch hier op deze aardkloot!
Nijnarella.
woensdag 17 september 2008 om 11:24
In wezen ben je een heel sterk mens, want ondanks alle narigheid sta je er nog steeds, heb je de kracht om er iets van te maken. Jammer genoeg kun je die kracht niet benutten zoals je zou willen, je bent in je eentje aan het strijden tegen een heel leger. Dat maakt je weer zwakker en dat is wat men dan labiel noemt. Ik denk dat ik begrijp waarom je vind dat je vriend er niet hard genoeg aan trekt. Hij zag je worsteling om overeind te blijven en jij kon blijven knokken met de veronderstelling dat je gelukkig nog de man die van je houdt om je heen had. Dat jullie tenminste dat nog hadden, en die liefde hield je overeind. Nu hij heeft uitgesproken dat die liefde over is, heb jij voor jouw gevoel voor "niets" gevochten. Alles waar je het om deed, valt voor je gevoel weg. Je voelt je verraden. Waar ben je dan al die tijd voor bezig geweestt, vraag je je af.
Wat heel belangrijk is, is dat je voor jezelf moet knokken, dat je zelf gelukkig wordt met jezelf. Ik hoop dat je dat met me eens bent, want liefdes kunnen overgaan, maar je neemt jezelf altijd mee.
Wat heel belangrijk is, is dat je voor jezelf moet knokken, dat je zelf gelukkig wordt met jezelf. Ik hoop dat je dat met me eens bent, want liefdes kunnen overgaan, maar je neemt jezelf altijd mee.
woensdag 17 september 2008 om 15:04
Ik voel mij inderdaad verraden.
Ik moet inderdaad gelukkig worden met mijzelf.
Helaas is dat voor mij een stuk makkelijker als iemand samen met mij van mij houdt.
Er zijn veel dingen die mijn irritatiegrens te boven ging de laatste tijd en deze was door mijn zwakkere positie laag.
Daar had hij wat mee kunnen doen,het zijn stomme dingen ik weet het.
Maar klussen niet afmaken,huishoudelijk werk,rekeningen op tijd betalen,telefoontjes plegen,dingen regelen voor de kids,afspraken nakomen.
gewoon stomme regeldingen.
Dat was mij net teveel en na 10 keer vragen,ja daar word ik niet gezelliger van.
Alles groeide boven mijn hoofd,maar ik liet het zo gaan omdat ik hem ook wilde ontzien.
Dat deed ik verkeerd want ik werd humeurig en daar ontzie je iemand niet mee.
Nu groeit mij het nog steeds boven mijn hoofd,en komt er zoveel meer bij.
Ik wil rust.
Ik moet inderdaad gelukkig worden met mijzelf.
Helaas is dat voor mij een stuk makkelijker als iemand samen met mij van mij houdt.
Er zijn veel dingen die mijn irritatiegrens te boven ging de laatste tijd en deze was door mijn zwakkere positie laag.
Daar had hij wat mee kunnen doen,het zijn stomme dingen ik weet het.
Maar klussen niet afmaken,huishoudelijk werk,rekeningen op tijd betalen,telefoontjes plegen,dingen regelen voor de kids,afspraken nakomen.
gewoon stomme regeldingen.
Dat was mij net teveel en na 10 keer vragen,ja daar word ik niet gezelliger van.
Alles groeide boven mijn hoofd,maar ik liet het zo gaan omdat ik hem ook wilde ontzien.
Dat deed ik verkeerd want ik werd humeurig en daar ontzie je iemand niet mee.
Nu groeit mij het nog steeds boven mijn hoofd,en komt er zoveel meer bij.
Ik wil rust.
woensdag 17 september 2008 om 15:25
Dikke . Kun je een beetje rust inbouwen ergens? Paar dagen weg, bij een vriendin oid? Ik denk dat wat afstand van de hele situatie je goed zou kunnen doen. Wat minder piekeren. Tot jezelf komen. Dat is echt belangrijk.
(Ik heb je trouwens net gemaild op je gmail adres over iets. Weet niet zeker of je die regelmatig checkt dus vandaar dat ik 't effe meld .)
(Ik heb je trouwens net gemaild op je gmail adres over iets. Weet niet zeker of je die regelmatig checkt dus vandaar dat ik 't effe meld .)
woensdag 17 september 2008 om 15:58
Je probeert de situatie te doorgronden, er vat op te krijgen. Maar door steeds terug te kijken help je jezelf niet, het kost je alleen maar een berg energie die je veel beter voor iets anders kunt gebruiken.
Voor, je zegt zelf al, gelukkig worden met jezelf.
Ik weet dat het moeilijk voor je is maar jij (en jouw geluk) moet bij jezelf op de eerste plaats staan. Die ruimte mag je nemen, je hebt er recht op dus gun het jezelf.....
Voor, je zegt zelf al, gelukkig worden met jezelf.
Ik weet dat het moeilijk voor je is maar jij (en jouw geluk) moet bij jezelf op de eerste plaats staan. Die ruimte mag je nemen, je hebt er recht op dus gun het jezelf.....
woensdag 17 september 2008 om 15:59
Die vervelende regeldingen zijn helaas terugkerend. Bij de meeste mensen is het zo dat er eentje dat soort dingen doet, is dat bij jullie ook goed afgesproken? Kan me goed voorstellen dat je er soms enorm van baalt, zeker als er dingen samen gedaan moeten worden en hij komt die afspraken niet na. Maar..ik heb begrepen dat vriend werkt? Het is eigenlijk vaak zo dat degene die thuis is, dat soort dingen doet. Want jij hebt de tijd, hij niet. Ik weet niet of hij op kantoor werkt, want dan is het al makkelijker om een telefoontje te plegen. Maar in sommige beroepen is dat gewoon niet mogelijk. Ik doe ook alles, omdat ik nu tijdelijk niet werk. Dus vind ik het ook wel logisch dat ik dat doe. Dingen als een klusje kan ik niet doen, maar ook hier blijft dat liggen en ik merk dat als ik niks zeg, het opeens is gebeurd. Doordat je emmer nu vol zit, is alles teveel. Maar bekijk even of je verwachtingen realistisch zijn, dat helpt soms om eea op een rij te krijgen. Zo kan ik niet van vriend verwachten dat hij ook nog eens kookt, terwijl ik thuiszit. Vind jij dat ook, of kijk je er anders tegenaan?
donderdag 18 september 2008 om 11:16
quote:hanke321 schreef op 17 september 2008 @ 01:59:
Mijn motto is "ik hoef het niet leuk te vinden".
Het maakt dat ik niet wegloop voor wat er is, of het maar blijf proberen te begrijpen. Als ik me erbij neerleg dát het niet leuk is (en ik de mythe van de maakbaarheid/controle opgeef), voel ik. Dat voelen geeft me uiteindelijk de ruimte om een diepe zucht te slaken en te zeggen: "en wat dan nu?" En zit er beweging in.Even off-topic: dank je wel Hanke, hier heb ik ook wat aan. (f)
Mijn motto is "ik hoef het niet leuk te vinden".
Het maakt dat ik niet wegloop voor wat er is, of het maar blijf proberen te begrijpen. Als ik me erbij neerleg dát het niet leuk is (en ik de mythe van de maakbaarheid/controle opgeef), voel ik. Dat voelen geeft me uiteindelijk de ruimte om een diepe zucht te slaken en te zeggen: "en wat dan nu?" En zit er beweging in.Even off-topic: dank je wel Hanke, hier heb ik ook wat aan. (f)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
