Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
donderdag 18 september 2008 om 13:53
Hoi lieverds.
idd,vandaag is mijn hulp voor het eerst geweest.
We hebben eerst lekker thee gedronken,beetje kletsen.
Toen heeft ze beneden gepoetst en ben ik boven gaan strijken(fun,not!).
Ik vind het wel moeilijk om het over te dragen,maar dat moet ik gewoon leren.
Volgende keer maar iets buitenshuis gaan doen.
En...vroeg uit mijn bed. Maar dat ging wel goed ondanks dat ik een moeilijk nacht had.
Voordeel is wel dat ik nu ook dingetjes wil gaan aanpakken.
Vandaag is alles netjes hier! Ga straks mijn voortuin van onkruid ontdoen.
De regeldingen zijn idd terugkerend juul.
Ook hier was dat een natuurlijke verdeling geworden,dat ging prima.
Maar de balans is weg.Het is ook 1 van de speerpunten die we concreet gaan maken.
Wie gaat wat doen,zo kunnen we elkaar erop aanspreken en is het duidelijk bij wie de verantwoordelijkheid ligt.
Ook de kids! Dat zal ook wel irritatie wegnemen.
Vriend werkt in de financiele sector,het is absurd dat hij er hier een zooitje van maakt,haha!
Hanke,ik moet dingen loslaten,ik weet ook dat ik mij daar beter onder ga voelen op langere termijn. Maar zo moeilijk,het is echt een werkpunt.
Em,
Ik wil ook ruimte innemen,maar ik weet gewoon nog niet hoe ik dat op een positieve manier moet invullen.
Het eerste wat in mij op komt is sporten.Goed voor mijn lichaam en stressontladend.Alleen houd ik er eigenlijk helemaal niet van.....dus.
Ik merk dat ik een beetje afstand neem van vriend,
Misschien helemaal niet goed,maar ik denk jij zit niet te wachten op mijn knuffels enzo.
Als ik bij hem op de bank ga zitten wil ik het liefst tegen hem aan kruipen.
Alleen als hij dan niet zijn arm om mij heen slaat voel ik mij weer rot.
Dan gaat het weer malen in mijn hoofd en dat is gelijk heel negatief.
Ik voel mij zo onzeker,twijfel aan alles.
Gelukkig heb ik hele lieve vriendinnen en vrienden,ik heb er een paar nu op de hoogte gebracht.
Zijn erg geschrokken en steunen mij enorm,dat doet mij goed.
Ook hier van mij afschrijven en jullie woorden doen mij goed,het helpt.
Elmervrouw bedankt voor je knuffel! (goede opmerking van Hanke idd,daar kan ik ook wat mee).
Yas,
Bedankt voor je lieve woorden,stil going strong met knikkende knieen weliswaar,maar ik sta nog.
Liefs!
idd,vandaag is mijn hulp voor het eerst geweest.
We hebben eerst lekker thee gedronken,beetje kletsen.
Toen heeft ze beneden gepoetst en ben ik boven gaan strijken(fun,not!).
Ik vind het wel moeilijk om het over te dragen,maar dat moet ik gewoon leren.
Volgende keer maar iets buitenshuis gaan doen.
En...vroeg uit mijn bed. Maar dat ging wel goed ondanks dat ik een moeilijk nacht had.
Voordeel is wel dat ik nu ook dingetjes wil gaan aanpakken.
Vandaag is alles netjes hier! Ga straks mijn voortuin van onkruid ontdoen.
De regeldingen zijn idd terugkerend juul.
Ook hier was dat een natuurlijke verdeling geworden,dat ging prima.
Maar de balans is weg.Het is ook 1 van de speerpunten die we concreet gaan maken.
Wie gaat wat doen,zo kunnen we elkaar erop aanspreken en is het duidelijk bij wie de verantwoordelijkheid ligt.
Ook de kids! Dat zal ook wel irritatie wegnemen.
Vriend werkt in de financiele sector,het is absurd dat hij er hier een zooitje van maakt,haha!
Hanke,ik moet dingen loslaten,ik weet ook dat ik mij daar beter onder ga voelen op langere termijn. Maar zo moeilijk,het is echt een werkpunt.
Em,
Ik wil ook ruimte innemen,maar ik weet gewoon nog niet hoe ik dat op een positieve manier moet invullen.
Het eerste wat in mij op komt is sporten.Goed voor mijn lichaam en stressontladend.Alleen houd ik er eigenlijk helemaal niet van.....dus.
Ik merk dat ik een beetje afstand neem van vriend,
Misschien helemaal niet goed,maar ik denk jij zit niet te wachten op mijn knuffels enzo.
Als ik bij hem op de bank ga zitten wil ik het liefst tegen hem aan kruipen.
Alleen als hij dan niet zijn arm om mij heen slaat voel ik mij weer rot.
Dan gaat het weer malen in mijn hoofd en dat is gelijk heel negatief.
Ik voel mij zo onzeker,twijfel aan alles.
Gelukkig heb ik hele lieve vriendinnen en vrienden,ik heb er een paar nu op de hoogte gebracht.
Zijn erg geschrokken en steunen mij enorm,dat doet mij goed.
Ook hier van mij afschrijven en jullie woorden doen mij goed,het helpt.
Elmervrouw bedankt voor je knuffel! (goede opmerking van Hanke idd,daar kan ik ook wat mee).
Yas,
Bedankt voor je lieve woorden,stil going strong met knikkende knieen weliswaar,maar ik sta nog.
Liefs!
donderdag 18 september 2008 om 14:31
Je weet wat ze zeggen; de kinderen van de tandarts lopen met een slecht gebit, dus daar zal een kern van waarheid in zitten.
Op zijn werk wordt ie ervoor betaald, moet hij presteren, thuis vertrouwt hij erop dat het gewoon gebeurt.
Goed plan, als de werkster komt schoonmaken ga jij lekker shoppen, of sporten. Ik heb er ook een hekel aan, en toch ga ik het doen. Want; als je enorm veel nadenkt is het juist zo lekker om eens lichamelijk bezig te zijn, ipv met dat hoofd. Van teveel nadenken word je moe en fysiek bezig zijn geeft energie. Zeker als je je vaak moe en futloos voelt dan is het erg goed. Gewoon doen, en dan zoek je iets uit wat je leuk vindt. Bewegen op muziek bijv, je moet het wel leuk houden natuurlijk. Voordeel is dat je echt met jezelf bezig bent en vaker uit huis komt, wat weer goed is voor je sociale contacten.
Over dat knuffelen; jij vult nu voor hem in dat hij dat misschien niet wil. Daarmee pijnig je jezelf, is niet nodig. Als ji jdie behoefte voelt, gewoon aan toegeven. Hij zal het teruggeven, en zo kom je in een positieve cirkel. Misschien is hij wel onzeker, omdat jij afstand houdt? En wat gebeurt er als de ene afstand houdt? Dan gaat de ander dat ook doen en voor je het weet, is er geen intimiteit meer. Durf die cirkel te doorbreken!!
En, zijn de weekendjes weg al geboekt?? Is ook leuk om mee bezig te zijn, zoeken naar leuke bestemmingen. Alleen al de voorpret, iets nieuws...
liefs!
Op zijn werk wordt ie ervoor betaald, moet hij presteren, thuis vertrouwt hij erop dat het gewoon gebeurt.
Goed plan, als de werkster komt schoonmaken ga jij lekker shoppen, of sporten. Ik heb er ook een hekel aan, en toch ga ik het doen. Want; als je enorm veel nadenkt is het juist zo lekker om eens lichamelijk bezig te zijn, ipv met dat hoofd. Van teveel nadenken word je moe en fysiek bezig zijn geeft energie. Zeker als je je vaak moe en futloos voelt dan is het erg goed. Gewoon doen, en dan zoek je iets uit wat je leuk vindt. Bewegen op muziek bijv, je moet het wel leuk houden natuurlijk. Voordeel is dat je echt met jezelf bezig bent en vaker uit huis komt, wat weer goed is voor je sociale contacten.
Over dat knuffelen; jij vult nu voor hem in dat hij dat misschien niet wil. Daarmee pijnig je jezelf, is niet nodig. Als ji jdie behoefte voelt, gewoon aan toegeven. Hij zal het teruggeven, en zo kom je in een positieve cirkel. Misschien is hij wel onzeker, omdat jij afstand houdt? En wat gebeurt er als de ene afstand houdt? Dan gaat de ander dat ook doen en voor je het weet, is er geen intimiteit meer. Durf die cirkel te doorbreken!!
En, zijn de weekendjes weg al geboekt?? Is ook leuk om mee bezig te zijn, zoeken naar leuke bestemmingen. Alleen al de voorpret, iets nieuws...
liefs!
vrijdag 19 september 2008 om 00:27
Juul,
Het is meer dat ik hem vertrouw deze zaken goed te regelen.
Net als hij erop rekent dat ik voor het eten zorg (jaja,echt een modern gezin zijn wij ).
Als het dan moeizaam verloopt een tijd dan ga je vragen stellen en dat worden irritaties.
Nou ja,het zijn maar futaliteiten,eigenlijk te gek voor woorden om er energie aan te verspillen.
De weekendjes zijn nog niet geboekt,kunnen we ons weleens over gaan buigen.
Ik denk dat ik toch maar een abbo op een fitnessclub ga nemen.
Wat intimiteit betreft,daar maak je een punt en dat deel ik eigenlijk met je.
Maar het voelt zo verwarrend,ik ben zo verschikkelijk onzeker nu.
Het is allemaal zo onwerkelijk
Ik houd zoveel van hem.Ik wil dat hij weer gelukkig wordt met mij,met ons.
Ik wil de kinderen verdriet besparen en ze niet (weer) uit hun omgeving rukken.
Ik voel mij zo leeg,kan even niet eens bij mijn verdriet komen.
Maar er zit zoveel.
Het is meer dat ik hem vertrouw deze zaken goed te regelen.
Net als hij erop rekent dat ik voor het eten zorg (jaja,echt een modern gezin zijn wij ).
Als het dan moeizaam verloopt een tijd dan ga je vragen stellen en dat worden irritaties.
Nou ja,het zijn maar futaliteiten,eigenlijk te gek voor woorden om er energie aan te verspillen.
De weekendjes zijn nog niet geboekt,kunnen we ons weleens over gaan buigen.
Ik denk dat ik toch maar een abbo op een fitnessclub ga nemen.
Wat intimiteit betreft,daar maak je een punt en dat deel ik eigenlijk met je.
Maar het voelt zo verwarrend,ik ben zo verschikkelijk onzeker nu.
Het is allemaal zo onwerkelijk
Ik houd zoveel van hem.Ik wil dat hij weer gelukkig wordt met mij,met ons.
Ik wil de kinderen verdriet besparen en ze niet (weer) uit hun omgeving rukken.
Ik voel mij zo leeg,kan even niet eens bij mijn verdriet komen.
Maar er zit zoveel.
vrijdag 19 september 2008 om 08:58
quote:iry schreef op 18 september 2008 @ 13:53:
Ik wil ook ruimte innemen,maar ik weet gewoon nog niet hoe ik dat op een positieve manier moet invullen.
Het eerste wat in mij op komt is sporten.Goed voor mijn lichaam en stressontladend.Alleen houd ik er eigenlijk helemaal niet van.....dus.
Mooi verstandelijk beredeneerd, sporten is idd goed voor een mens maar blijkbaar vind je d'r niks aan en of iets wat je (met tegenzin) moet doen nou zo goed voor je is?
Wat vind je wel leuk om te doen, wat zegt je gevoel, waar word jij gelukkig van?
Even voor de goede orde, het gaat hier dus niet om een sociaal wenselijk antwoord, het gaat hier om jou.
Dat is ruimte innemen...
Ik wil ook ruimte innemen,maar ik weet gewoon nog niet hoe ik dat op een positieve manier moet invullen.
Het eerste wat in mij op komt is sporten.Goed voor mijn lichaam en stressontladend.Alleen houd ik er eigenlijk helemaal niet van.....dus.
Mooi verstandelijk beredeneerd, sporten is idd goed voor een mens maar blijkbaar vind je d'r niks aan en of iets wat je (met tegenzin) moet doen nou zo goed voor je is?
Wat vind je wel leuk om te doen, wat zegt je gevoel, waar word jij gelukkig van?
Even voor de goede orde, het gaat hier dus niet om een sociaal wenselijk antwoord, het gaat hier om jou.
Dat is ruimte innemen...
vrijdag 19 september 2008 om 17:54
Nou, ik heb ook een ontzettende hekel aan sporten, maar ik merk toch als ik me erover heen zet(zo'n 3 tot 4 weken) ik me daarna een stuk beter voel. Omdat ik het gevoel heb dat ik iets goed doe voor mezelf, en mijn persoonlijke afkeer heb overwonnen. Als je eenmaal een beetje conditie hebt, is het al minder zwaar.
Maar misschien kun je dan inderdaad nu beter iets doen wat je echt leuk vindt, dansen of zwemmen misschien? Is wel actief...
Ik lees nog met je mee Iry, en ik zie dat je nog steeds een strijd voert, vooral met jezelf...Heel veel sterkte
Maar misschien kun je dan inderdaad nu beter iets doen wat je echt leuk vindt, dansen of zwemmen misschien? Is wel actief...
Ik lees nog met je mee Iry, en ik zie dat je nog steeds een strijd voert, vooral met jezelf...Heel veel sterkte
zaterdag 20 september 2008 om 00:04
Nou heb vandaag geshopt!
Werd ik wel een beetje gelukkig van maar mijn porto niet.
Daar zal ik maar niet mijn donderdagochtend besteding van maken,want dan ben ik zo failliet.
Sporten lijkt mij toch het beste plan,in ieder geval wil ik het een kans geven.Vind ik er na twee manden echt niets aan,dan stop ik
Vandaag een lang gesprek gehad met mijn psychiater.
Hij heeft ook veel uitleg gegeven wat weinig slapen en een verkeerd bioritme met een mens doet.
Gooi er nog een paar stressfactoren tegenaan en kamp je al met persoonlijkheids,trauma en eetprobroblemen.
Voila! je identiteit veranderd volledig en je krijgt een flinke crisis.
Wederom sprak hij zijn grote verbazing uit dat ik nog rondwandel en doe wat ik doe.
Anyway, we zijn in het hoogste niveau van de alarmfase beland.
Prioriteit 1 is rust in hoofd en lijf krijgen.
Daar beginnen we met wat randvoorwaarden.
Slaapritme en medicatie.
Ik heb nu een nieuw medicijn voorgeschreven gekregen naast de AD en temazepam.
Seriquel xr (schrijf ik dat zo goed?)
We hebben er uitgebreid over gesproken,ook mijn angst voor nieuwe medicatie en gewichtstoename.
Hij heeft mij wel gerustgesteld,ik begin ook met een zeer lage dosering(ook gezien mijn gewicht)
Nu heb ik net bij psyche gelezen dat veel mensen er veel van aankomen.
Ik maak mij toch zorgen,ga morgen starten maar ben nu angstig.
Ook de uitwerking ervan wat ik heb gelezen vind ik eng.
Aan de andere kant.......gewoon starten en kijken wat het doet.
Maar daar spreekt alleen mijn rationele kant.
Werd ik wel een beetje gelukkig van maar mijn porto niet.
Daar zal ik maar niet mijn donderdagochtend besteding van maken,want dan ben ik zo failliet.
Sporten lijkt mij toch het beste plan,in ieder geval wil ik het een kans geven.Vind ik er na twee manden echt niets aan,dan stop ik
Vandaag een lang gesprek gehad met mijn psychiater.
Hij heeft ook veel uitleg gegeven wat weinig slapen en een verkeerd bioritme met een mens doet.
Gooi er nog een paar stressfactoren tegenaan en kamp je al met persoonlijkheids,trauma en eetprobroblemen.
Voila! je identiteit veranderd volledig en je krijgt een flinke crisis.
Wederom sprak hij zijn grote verbazing uit dat ik nog rondwandel en doe wat ik doe.
Anyway, we zijn in het hoogste niveau van de alarmfase beland.
Prioriteit 1 is rust in hoofd en lijf krijgen.
Daar beginnen we met wat randvoorwaarden.
Slaapritme en medicatie.
Ik heb nu een nieuw medicijn voorgeschreven gekregen naast de AD en temazepam.
Seriquel xr (schrijf ik dat zo goed?)
We hebben er uitgebreid over gesproken,ook mijn angst voor nieuwe medicatie en gewichtstoename.
Hij heeft mij wel gerustgesteld,ik begin ook met een zeer lage dosering(ook gezien mijn gewicht)
Nu heb ik net bij psyche gelezen dat veel mensen er veel van aankomen.
Ik maak mij toch zorgen,ga morgen starten maar ben nu angstig.
Ook de uitwerking ervan wat ik heb gelezen vind ik eng.
Aan de andere kant.......gewoon starten en kijken wat het doet.
Maar daar spreekt alleen mijn rationele kant.
zaterdag 20 september 2008 om 06:16
dag lieve Iry,
fijn dat je zo lekker hebt kunnen shoppen!
Ik slik sinds kort ook seroquel. En ik heb ook het topic op psyche gelezen.
Ik vind het een goed medicijn en ben blij dat ik ermee gestart ben. Ook ik had er schrik voor. Maar het valt bij mij wel mee met gewichtstoename. Ik merk wel dat mijn eetlust een heel stuk is toegenomen, en probeer daar niet aan toe te geven. En zo probeer ik het zelf in de hand te houden.
Maar de voordelen van dit medicijn wegen voor mij echt zwaarder dan dit ene nadeel.
Mijn psychiater heeft mij ook verteld dat het niet verslavend is. Dat was voor mij belangrijk.
Wens je een fijn weekend toe en hoop dat je een beetje kunt genieten!!
Liefs en een dikke
fijn dat je zo lekker hebt kunnen shoppen!
Ik slik sinds kort ook seroquel. En ik heb ook het topic op psyche gelezen.
Ik vind het een goed medicijn en ben blij dat ik ermee gestart ben. Ook ik had er schrik voor. Maar het valt bij mij wel mee met gewichtstoename. Ik merk wel dat mijn eetlust een heel stuk is toegenomen, en probeer daar niet aan toe te geven. En zo probeer ik het zelf in de hand te houden.
Maar de voordelen van dit medicijn wegen voor mij echt zwaarder dan dit ene nadeel.
Mijn psychiater heeft mij ook verteld dat het niet verslavend is. Dat was voor mij belangrijk.
Wens je een fijn weekend toe en hoop dat je een beetje kunt genieten!!
Liefs en een dikke
zaterdag 20 september 2008 om 11:10
Lieve Iry,
ik wilde even reageren op het medicatie en gewichtstoename gedeelte. Ik ken het, ik was hysterisch en bang dat ik weer heel dik zou worden, en ik hoop zo dat jij er wel mee om kunt gaan straks. Het is uiteindelijk echt belangrijker dat je geestelijk gezond bent, dan of je een paar keer kilo meer weegt. En echt, wanneer mensen dit tegen mij zeggen denk ik ja het zal wel, maar toch wil ik niet aankomen. En ik vrees dat je ook zoiets denkt, maari k wil het toch even zeggen...je bent het waard om je goed te gaan voelen,
knuffel
ik wilde even reageren op het medicatie en gewichtstoename gedeelte. Ik ken het, ik was hysterisch en bang dat ik weer heel dik zou worden, en ik hoop zo dat jij er wel mee om kunt gaan straks. Het is uiteindelijk echt belangrijker dat je geestelijk gezond bent, dan of je een paar keer kilo meer weegt. En echt, wanneer mensen dit tegen mij zeggen denk ik ja het zal wel, maar toch wil ik niet aankomen. En ik vrees dat je ook zoiets denkt, maari k wil het toch even zeggen...je bent het waard om je goed te gaan voelen,
knuffel
zondag 21 september 2008 om 01:33
zondag 21 september 2008 om 04:24
Hoe gaat het nu na als het goed is de 2e inname van de Seroquel Iry?
Knap hoor dat je toch doorzet ondanks je angst!
Wij kunnen natuurlijk allemaal wel roepen dat het juist goed zou zijn als je eetlust toeneemt en je eventueel een beetje aan zou komen, maar voor jou voelt dat toch heel anders.
Al weet jij rationeel gezien natuurlijk ook dat het beter voor je gezondheid zou zijn.
Verder sluit ik me volledig aan bij mijn wijze voorgangster Hanke.
Een fijne zondag meid!
Knap hoor dat je toch doorzet ondanks je angst!
Wij kunnen natuurlijk allemaal wel roepen dat het juist goed zou zijn als je eetlust toeneemt en je eventueel een beetje aan zou komen, maar voor jou voelt dat toch heel anders.
Al weet jij rationeel gezien natuurlijk ook dat het beter voor je gezondheid zou zijn.
Verder sluit ik me volledig aan bij mijn wijze voorgangster Hanke.
Een fijne zondag meid!
maandag 22 september 2008 om 01:35
Even weer een paar gedachtenspinsels neergooien.
Ten eerste lieve Hanke bedankt voor je positieve woorden en Lieve Nachtpaars dat je je daar bij aansluit.
Appeltjesgroen,lief dat je je ervaring deelt over de medicatie.
Ik ben nog niet begonnen,de apotheek had het niet op voorraad dus het staat in de bestelling.
Yellowlove en em en natuurlijk de rest van alle lieverds bedankt voor de moeite om hier te reageren.
Ik zit de dagelijks te piekeren op verschillende momenten.
Mijn gedachtes dwalen af en gaan alle kanten op.
Ik pik veel dingen op ,thuis,in mijn omgeving en ik denk en ik denk maar.
Nu is weer zo'n piekermoment.
Eigenlijk keren de gedachtes steeds terug naar het onbegrip en daaruit vloeit toch iedere keer boosheid.
Ik weet het,het lost niets op aan de situatie het is niet toekomstgericht en verspilde energie.
Maar het zit er en het wordt steeds meer omdat ik de boosheid niet daar neer kan leggen waar het hoort,dat brengt mij namelijk niets.Daarom houd ik het binnen maar het vreet.
Het vreet op het moment overigens weer letterlijk en dat houd ik weer niet binnen.
Ik vind de hele situatie killing maar blijf gevangen erin.
Ik kan niet anders maar het voelt zo verdomde klote hier te zijn.
Dus wil ik weg,ik denk er steeds meer over na.
Aan de andere kant wil ik het niet omdat ik de kinderen stabiliteit wil blijven bieden.
Bovendien was ik net aan het opkrabbelen uit het dal waarin ik zat door de enorme verandering van omgeving en huis,ik kan dat niet nog een keer doorstaan,dat zou de definitieve slag zijn.
Voor de kinderen en voor mij.
En daar blijft het knellen,daar komt de boosheid,nee zelfs woede.
Hoe vriend het heeft kunnen bedenken te zwijgen al die tijd.
Te doen alsof we de toekomst aan onze voeten hadden liggen samen.
Voorbij gaan aan de pijn die het de kinderen zal brengen.
Ookal zei hij dat hij daar wel over heeft nagedacht,maar het rijmt niet.
Dan kan je een moeilijke prater zijn,maar als je wel degelijk zover bent met je gedachte dan moet het toch in je opkomen dat je aan de bel moet trekken.
En nee niet pas nu,maar veel eerder.
Ik kan het gewoon niet loslaten dat ik wellicht straks met lege handen op straat sta met mijn kids en weer kinderzieltjes moet lijmen.Ze niet kan bieden wat we nu samen kunnen bieden.
Mijn kapitaal weg is.
En dit alles omdat vriend niets deed met zijn gedachtes en gevoelens? Omdat hij dat niet kon?
Kon hij de gevolgen nou niet overzien?
Jezus wat ben ik kwaad daarover!
Ik blijf doen wat ik doe,maar ik weet serieus niet hoe lang ik dat vol kan houden met dit gebroken hart.
Hoe lang ik mijzelf kan blijven blootstellen aan deze pijnlijke situatie.
Hoe lang ik mee kan doen aan deze facade,de beleefdheid naar elkaar toe,op mijn tenen lopen(ja dat moet ik niet doen,maar dat is onvermijdelijk).
Al komt vriends liefde voor mij terug........is mijn liefde dan nog heel?
Kan dit gebroken hart nog blijven kloppen voor hem.
Ik kan alles uit de kast halen hopend op zijn liefde,maar wat als mijn liefde ondertussen steeds meer afbrokkelt.
Wat gaat hij doen en wanneer.Ik weet dat het allemaal nog pril is en misschien mag ik nog niets verwachten van hem.
Maar ik weet op dit moment serieus niet wat ik aankan,wat ik wil en wat te doen.
Ik weet 1 ding,zoals het nu is,dat houd ik geen weken vol.
Ten eerste lieve Hanke bedankt voor je positieve woorden en Lieve Nachtpaars dat je je daar bij aansluit.
Appeltjesgroen,lief dat je je ervaring deelt over de medicatie.
Ik ben nog niet begonnen,de apotheek had het niet op voorraad dus het staat in de bestelling.
Yellowlove en em en natuurlijk de rest van alle lieverds bedankt voor de moeite om hier te reageren.
Ik zit de dagelijks te piekeren op verschillende momenten.
Mijn gedachtes dwalen af en gaan alle kanten op.
Ik pik veel dingen op ,thuis,in mijn omgeving en ik denk en ik denk maar.
Nu is weer zo'n piekermoment.
Eigenlijk keren de gedachtes steeds terug naar het onbegrip en daaruit vloeit toch iedere keer boosheid.
Ik weet het,het lost niets op aan de situatie het is niet toekomstgericht en verspilde energie.
Maar het zit er en het wordt steeds meer omdat ik de boosheid niet daar neer kan leggen waar het hoort,dat brengt mij namelijk niets.Daarom houd ik het binnen maar het vreet.
Het vreet op het moment overigens weer letterlijk en dat houd ik weer niet binnen.
Ik vind de hele situatie killing maar blijf gevangen erin.
Ik kan niet anders maar het voelt zo verdomde klote hier te zijn.
Dus wil ik weg,ik denk er steeds meer over na.
Aan de andere kant wil ik het niet omdat ik de kinderen stabiliteit wil blijven bieden.
Bovendien was ik net aan het opkrabbelen uit het dal waarin ik zat door de enorme verandering van omgeving en huis,ik kan dat niet nog een keer doorstaan,dat zou de definitieve slag zijn.
Voor de kinderen en voor mij.
En daar blijft het knellen,daar komt de boosheid,nee zelfs woede.
Hoe vriend het heeft kunnen bedenken te zwijgen al die tijd.
Te doen alsof we de toekomst aan onze voeten hadden liggen samen.
Voorbij gaan aan de pijn die het de kinderen zal brengen.
Ookal zei hij dat hij daar wel over heeft nagedacht,maar het rijmt niet.
Dan kan je een moeilijke prater zijn,maar als je wel degelijk zover bent met je gedachte dan moet het toch in je opkomen dat je aan de bel moet trekken.
En nee niet pas nu,maar veel eerder.
Ik kan het gewoon niet loslaten dat ik wellicht straks met lege handen op straat sta met mijn kids en weer kinderzieltjes moet lijmen.Ze niet kan bieden wat we nu samen kunnen bieden.
Mijn kapitaal weg is.
En dit alles omdat vriend niets deed met zijn gedachtes en gevoelens? Omdat hij dat niet kon?
Kon hij de gevolgen nou niet overzien?
Jezus wat ben ik kwaad daarover!
Ik blijf doen wat ik doe,maar ik weet serieus niet hoe lang ik dat vol kan houden met dit gebroken hart.
Hoe lang ik mijzelf kan blijven blootstellen aan deze pijnlijke situatie.
Hoe lang ik mee kan doen aan deze facade,de beleefdheid naar elkaar toe,op mijn tenen lopen(ja dat moet ik niet doen,maar dat is onvermijdelijk).
Al komt vriends liefde voor mij terug........is mijn liefde dan nog heel?
Kan dit gebroken hart nog blijven kloppen voor hem.
Ik kan alles uit de kast halen hopend op zijn liefde,maar wat als mijn liefde ondertussen steeds meer afbrokkelt.
Wat gaat hij doen en wanneer.Ik weet dat het allemaal nog pril is en misschien mag ik nog niets verwachten van hem.
Maar ik weet op dit moment serieus niet wat ik aankan,wat ik wil en wat te doen.
Ik weet 1 ding,zoals het nu is,dat houd ik geen weken vol.
maandag 22 september 2008 om 07:29
Och lieve Iry, wat vreselijk rot dat je je zo voelt en dat je met die gevoelens geen kant op kunt. Ik weet niet hoe je vriend in elkaar zit en of het wat oplost, maar je hebt alles in dit stukje zo goed verwoord, zou het wat zijn om hem dit (of iets soortgelijks) te laten lezen? Misschien dat ie dan snapt dat praten echt noodzakelijk is? Weet absoluut niet of dit praktisch is om te doen hoor maar er spreekt zoveel wanhoop uit jouw stukje, ik denk dat je er wat mee moet doen.
Veel liefs, Em
Veel liefs, Em
maandag 22 september 2008 om 12:49
Lieve Iry,
Zoals ik het uit jouw woorden begrijp, voel je je zo boos omdat je je door hem in een enorme val voelt geduwd, waar jij niet uit kan komen en hij je geen helpende hand aanreikt. Je kan geen kant op en blijft in kringetjes ronddraaien.
Hoe kan je eruit komen? Ik denk dat je enige kans nu is door toch die boosheid te uiten tegen hem. Ook al weet je nu nog niet wat de consequenties zullen zijn. Het reikt misschien andere ''hulpmiddelen'' aan eruit te komen. Maar hier kan je ook niet in blijven. Op deze manier blijf je vastzitten en verdor je en is er straks geen lijmen van je gebroken hart meer mogelijk.
Misschien is wat 1609 schrijft een idee, schrijf je boosheid aan hem op als je het niet verbaal aan durft.
heel veel sterkte en dikke knuf.
Zoals ik het uit jouw woorden begrijp, voel je je zo boos omdat je je door hem in een enorme val voelt geduwd, waar jij niet uit kan komen en hij je geen helpende hand aanreikt. Je kan geen kant op en blijft in kringetjes ronddraaien.
Hoe kan je eruit komen? Ik denk dat je enige kans nu is door toch die boosheid te uiten tegen hem. Ook al weet je nu nog niet wat de consequenties zullen zijn. Het reikt misschien andere ''hulpmiddelen'' aan eruit te komen. Maar hier kan je ook niet in blijven. Op deze manier blijf je vastzitten en verdor je en is er straks geen lijmen van je gebroken hart meer mogelijk.
Misschien is wat 1609 schrijft een idee, schrijf je boosheid aan hem op als je het niet verbaal aan durft.
heel veel sterkte en dikke knuf.
maandag 22 september 2008 om 13:04
Zo te lezen weet je je nog geen raad met je boosheid. Het blijft steken op het gevoel wat je meteen al had; het gevoel dat hij niet open en eerlijk tegen je is geweest en er veel te laat mee is gekomen. Die boosheid zit er maar je kunt er niks mee. Het is zo gelopen, het is niet meer te veranderen, en dan nog heb je er geen controle over hoe en wanneer je partner zijn gevoelens uit. Ik denk dat het hem daar ook in zit; controle. Een voor jou heel belangrijk speerpunt wat als een rode draad loopt door je hele leven. Je kunt met je vriend praten, hem tig keer vragen waarom hij niet eerder aan de bel heeft getrokken, maar het zal je niks opleveren, ben ik bang.
Je kunt niet de controle hebben over andermans gevoelens (jammer genoeg..) en ook niet over hoe hij daarmee om wil gaan. Feitelijk draait het erom dat jij zult moeten accepteren dat jouw vriend is zoals hij is wat dit betreft. In een andere situatie zal het waarschijnlijk weer een heikel punt worden. Dit is dus echt een dingetje waar jij aan moet werken, voor jezelf. Om ermee om te kunnen gaan. Want je kunt je vriend niet veranderen.
Boosheid moet je kunnen uiten, maar de vraag is wat je doel is. Op hem in praten in de hoop dat hij het voortaan anders zal doen, zal frustratie opleveren. Hoogstens kun je jouw gevoelens delen en aan dat controledingetje werken. Het betekent dat je dat moet leren loslaten, hoe moeilijk ook voor jou. Boosheid brengt je nu niet verder, maar je ziet dat het juist de boel stagneert. Je komt niet verder, en uiteindelijk raken jullie beide gefrustreerd en boos en wordt het niet gezelliger of beter.
Dus de vraag is; wat is een constructieve manier om ergens een doorbraakje of ingangetje te krijgen, zodat jullie in een opwaartse spiraal komen? Het antwoord zit hem deels in wat ik hierboven schreef. Je moet iets met die boosheid, zonder dat jullie nog verder afdwalen. Heb je daar een idee over?
Ik lees dat je eigenlijk de boel de boel wilt laten. Is dat omdat je echt vastzit en niet verder komt, of omdat je heel boos bent op je vriend?
In beide gevallen zijn er mogelijkheden om toch verder te kunnen, denk ik. Want jouw liefde is er nog steeds. Dat is je drijfveer, daardoor heb je kracht om iets open te breken.
Je kunt niet de controle hebben over andermans gevoelens (jammer genoeg..) en ook niet over hoe hij daarmee om wil gaan. Feitelijk draait het erom dat jij zult moeten accepteren dat jouw vriend is zoals hij is wat dit betreft. In een andere situatie zal het waarschijnlijk weer een heikel punt worden. Dit is dus echt een dingetje waar jij aan moet werken, voor jezelf. Om ermee om te kunnen gaan. Want je kunt je vriend niet veranderen.
Boosheid moet je kunnen uiten, maar de vraag is wat je doel is. Op hem in praten in de hoop dat hij het voortaan anders zal doen, zal frustratie opleveren. Hoogstens kun je jouw gevoelens delen en aan dat controledingetje werken. Het betekent dat je dat moet leren loslaten, hoe moeilijk ook voor jou. Boosheid brengt je nu niet verder, maar je ziet dat het juist de boel stagneert. Je komt niet verder, en uiteindelijk raken jullie beide gefrustreerd en boos en wordt het niet gezelliger of beter.
Dus de vraag is; wat is een constructieve manier om ergens een doorbraakje of ingangetje te krijgen, zodat jullie in een opwaartse spiraal komen? Het antwoord zit hem deels in wat ik hierboven schreef. Je moet iets met die boosheid, zonder dat jullie nog verder afdwalen. Heb je daar een idee over?
Ik lees dat je eigenlijk de boel de boel wilt laten. Is dat omdat je echt vastzit en niet verder komt, of omdat je heel boos bent op je vriend?
In beide gevallen zijn er mogelijkheden om toch verder te kunnen, denk ik. Want jouw liefde is er nog steeds. Dat is je drijfveer, daardoor heb je kracht om iets open te breken.
maandag 22 september 2008 om 13:39
Het is vooral de boosheid die in de weg zit.
Ik werk aan een heleboel dingen,er staat een hoop op de rit.
Maar de boosheid heeft een enorme invloed op mijn gevoel voor vriend.
Hoe ik daar mee om moet gaan,wat ik ermee moet doen?
Ik weet het niet.
Ik wil niet nog meer stuk maken bij vriend,ik wil het leventje van de kids niet overhoop halen dus moet ik voorzichtig zijn.
Maar die boosheid heeft een enorme invloed.
Ik weet het echt niet hoe daar mee om te gaan.
Ik werk aan een heleboel dingen,er staat een hoop op de rit.
Maar de boosheid heeft een enorme invloed op mijn gevoel voor vriend.
Hoe ik daar mee om moet gaan,wat ik ermee moet doen?
Ik weet het niet.
Ik wil niet nog meer stuk maken bij vriend,ik wil het leventje van de kids niet overhoop halen dus moet ik voorzichtig zijn.
Maar die boosheid heeft een enorme invloed.
Ik weet het echt niet hoe daar mee om te gaan.
maandag 22 september 2008 om 13:48
hmm...dat staat inderdaad op het programma.
Misschien dat ik daar inderdaad wat boosheid kwijt kan.
Maar toch,er is ook een gedachte dat vriend wel mag weten dat ik zo boos ben.
En dat ik niet van plan ben om mij als een schaap aan zijn voeten te werpen.
Wil hij hetzelfde bereiken als ik (en daar ga ik vanuit gezien ons gesprek).
Dan zal hij ook iets moeten doen om mijn liefde niet om zeep te helpen.
Misschien dat ik daar inderdaad wat boosheid kwijt kan.
Maar toch,er is ook een gedachte dat vriend wel mag weten dat ik zo boos ben.
En dat ik niet van plan ben om mij als een schaap aan zijn voeten te werpen.
Wil hij hetzelfde bereiken als ik (en daar ga ik vanuit gezien ons gesprek).
Dan zal hij ook iets moeten doen om mijn liefde niet om zeep te helpen.
maandag 22 september 2008 om 18:33
quote:iry schreef op 22 september 2008 @ 13:39:
Het is vooral de boosheid die in de weg zit.
Ik werk aan een heleboel dingen,er staat een hoop op de rit.
Maar de boosheid heeft een enorme invloed op mijn gevoel voor vriend.
Hoe ik daar mee om moet gaan,wat ik ermee moet doen?
Ik weet het niet.
Ik wil niet nog meer stuk maken bij vriend,ik wil het leventje van de kids niet overhoop halen dus moet ik voorzichtig zijn.
Maar die boosheid heeft een enorme invloed.
Ik weet het echt niet hoe daar mee om te gaan.
Logisch dat je niets stuk wil maken of overhoop wil halen maar als je je gevoelens voor je houdt vreet het je op.
Je vriend heeft zijn gevoelens voor zich gehouden en zie wat dat jullie gebracht heeft.....
Het is vooral de boosheid die in de weg zit.
Ik werk aan een heleboel dingen,er staat een hoop op de rit.
Maar de boosheid heeft een enorme invloed op mijn gevoel voor vriend.
Hoe ik daar mee om moet gaan,wat ik ermee moet doen?
Ik weet het niet.
Ik wil niet nog meer stuk maken bij vriend,ik wil het leventje van de kids niet overhoop halen dus moet ik voorzichtig zijn.
Maar die boosheid heeft een enorme invloed.
Ik weet het echt niet hoe daar mee om te gaan.
Logisch dat je niets stuk wil maken of overhoop wil halen maar als je je gevoelens voor je houdt vreet het je op.
Je vriend heeft zijn gevoelens voor zich gehouden en zie wat dat jullie gebracht heeft.....
maandag 22 september 2008 om 18:40
Iry , je hébt toch al tegen hem gezegd wat het met je heeft gedaan ? En wat jij vindt dat hij had moeten doen ?
Helaas kan niemand dát stukje veranderen of terugdraaien .
Zo is het gebeurd ........deal with it .
Of helpt het als je het elke dag weer tegen hem zegt ? Als hij steeds weer sorry zegt , als hij steeds zegt dat hij het beter eerder en/of anders had moeten zeggen ? Als je steeds op hetzelfde punt terugkomt kun je ook niet van vooruitgang spreken .
Helaas kan niemand dát stukje veranderen of terugdraaien .
Zo is het gebeurd ........deal with it .
Of helpt het als je het elke dag weer tegen hem zegt ? Als hij steeds weer sorry zegt , als hij steeds zegt dat hij het beter eerder en/of anders had moeten zeggen ? Als je steeds op hetzelfde punt terugkomt kun je ook niet van vooruitgang spreken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
