Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
woensdag 15 oktober 2008 om 21:13
Iry, ik lees veel mee hier, maar reageer zelden omdat ik gewoon niet zoveel heb toe te voegen.
Nu wel even een reactie, ook richting Evidenza.
Wat Iry zegt over onbehandelbaar kan wel degelijk gezegd worden in de hulpverlening. Hoewel onbehandelbaar een verkeerd woord is, omdat het denk ik om bepaalde aspecten gaat die (op dit moment) niet wenselijk zijn om te behandelen.
Er speelt zoveel door elkaar heen, teveel om in een keer tegelijk aan te pakken. Maar tegelijktijd staat het wel met elkaar in verband en dat maakt het zo complex.
Iy, ik hoop dat imet wat voor je kan betekenen.
Stapjes vooruit, dat gun ik je zo
Nu wel even een reactie, ook richting Evidenza.
Wat Iry zegt over onbehandelbaar kan wel degelijk gezegd worden in de hulpverlening. Hoewel onbehandelbaar een verkeerd woord is, omdat het denk ik om bepaalde aspecten gaat die (op dit moment) niet wenselijk zijn om te behandelen.
Er speelt zoveel door elkaar heen, teveel om in een keer tegelijk aan te pakken. Maar tegelijktijd staat het wel met elkaar in verband en dat maakt het zo complex.
Iy, ik hoop dat imet wat voor je kan betekenen.
Stapjes vooruit, dat gun ik je zo
woensdag 15 oktober 2008 om 21:14
Het lijkt mij niet meer dan logisch - maar ik heb er niet voor gestudeerd - dat je de oorzaak van alles aanpakt , omdat je - maar nogmaals ; ben een totale leek -daar de eetstoornis ook mee zou kunnen doorbreken . Die heb je tenslotte gekweekt om om te kunnen gaan met hetgeen er gebeurd is , toch ? Dan lijkt mij alleen werken aan die eetstoornis ( en dan ook nog zo dat die wel blijft bestaan ) een vorm van pappen en nathouden .
Alsof je met een gietertje een brand niet verder uit wil laten slaan terwijl een ander steeds brandstof aanvoert .
Alsof je met een gietertje een brand niet verder uit wil laten slaan terwijl een ander steeds brandstof aanvoert .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:20
Ook ik heb in 2003 het etiketje ongeneeselijk gekregen. Mijn geluk was dat ik ging verhuizen en ergens anders opnieuw kon beginnen dus ook in een andere GGZ instelling. Sindsdien is het alleen maar vooruit gegaan....
Hoezo ongeneeslijk???
Deze mensen konden mij wel helpen en wilden dat ook. Ik werd eindelijk serieus genomen en dat heeft mij de kracht gegeven om er voor 200% er tegenaan kunnen gaan.
Het is zo makkelijk om iemand te veroordelen tot ongeneeselijk ziek. Wat ze er iemand mee aan doen begrijpen ze niet.
Hoezo ongeneeslijk???
Deze mensen konden mij wel helpen en wilden dat ook. Ik werd eindelijk serieus genomen en dat heeft mij de kracht gegeven om er voor 200% er tegenaan kunnen gaan.
Het is zo makkelijk om iemand te veroordelen tot ongeneeselijk ziek. Wat ze er iemand mee aan doen begrijpen ze niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:21
Borderline is geen ziekte, slechts een etiket voor een scala van symptomen. Aan de oorzaak van die symptomen is wel degelijk iets te doen. BgB heeft gelijk.
Ik ben blij dat je contact gaat opnemen met Imet. Daar heb je volgens mij meer aan dan de ggz. Het strookt al niet wat ze zeggen: je bent onbehandelbaar en ongeneeselijk, nou waarom stoppen ze je dan in een dagbehandeling?
Is m.i. allemaal pappen en nathouden, daar zijn ze erg goed in bij de ggz.
Ik ben blij dat je contact gaat opnemen met Imet. Daar heb je volgens mij meer aan dan de ggz. Het strookt al niet wat ze zeggen: je bent onbehandelbaar en ongeneeselijk, nou waarom stoppen ze je dan in een dagbehandeling?
Is m.i. allemaal pappen en nathouden, daar zijn ze erg goed in bij de ggz.
.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:31
Saartje , Iry heeft al weetikveelhoeveeljaren een eetstoornis , dat trauma heeft ze waarschijnlijk net even wat langer . Als ze nu na jaren erachter zijn dat ze die eetstoornis niet kunnen behandelen , dan snap ik niet - nogmaals ; leek - dat ze niet een ander uitgangspunt nemen . Van die eetstoornis gaat Iry , zo is gebleken , niet dood . Niet acuut , in ieder geval . ( Sorry , Aai , kon het niet " mooier " maken )
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:38
Bgb, dat ben ik met je eens. Wat ik bedoel is dat soms gewoon niet alles tegelijk behandeld kan worden, omdat het niet te dragen is. Bevestigen dus dat het wel degelijk tegen Iry gezegd kan zijn en dat ik haar geloof.
Een ander uitgangspunt nemen is naar mijn idee ook helemaal niet verkeerd. En ik begrijp waar jij op doelt en daar denk ik hetzelfde over. Zowel borderline als de eetstoornis zal daaruit voort gekomen zijn. (hoewel dat wel een wat simpele voorstelling is)
Juist omdat er al zoveel andere dingen geprobeerd zijn is het misschien goed om eens een ander uitgangspunt te nemen.
Hoe denk jij daar over Iry?
(Voordat we van alles gaan bedenken, het gaat natuurlijk om jóu)
Een ander uitgangspunt nemen is naar mijn idee ook helemaal niet verkeerd. En ik begrijp waar jij op doelt en daar denk ik hetzelfde over. Zowel borderline als de eetstoornis zal daaruit voort gekomen zijn. (hoewel dat wel een wat simpele voorstelling is)
Juist omdat er al zoveel andere dingen geprobeerd zijn is het misschien goed om eens een ander uitgangspunt te nemen.
Hoe denk jij daar over Iry?
(Voordat we van alles gaan bedenken, het gaat natuurlijk om jóu)
woensdag 15 oktober 2008 om 21:45
Maar ik snap die symptoombestrijding alléén niet . Hoe kan die nou meer dan beheersbaar worden als je niks aan de oorsprong doet ? Dat is toch dweilen met de kraan open ?
Ik snap dat als iemand zo veel ondergewicht heeft en er een levensbedreigende situatie is dat je dan niets hebt aan gesprekken over je jeugd maar dat je dan zorgt dat iemand iets eet . Maar als dat dan beheersbaar is ( als je het zo kunt noemen ; net genoeg eten om niet dood te gaan maar te weinig om echt van te leven ) dan ga je toch naar de oorsprong , omdat " zo ken 't net " toch geen doel op zich mag zijn ?
Ik snap dat als iemand zo veel ondergewicht heeft en er een levensbedreigende situatie is dat je dan niets hebt aan gesprekken over je jeugd maar dat je dan zorgt dat iemand iets eet . Maar als dat dan beheersbaar is ( als je het zo kunt noemen ; net genoeg eten om niet dood te gaan maar te weinig om echt van te leven ) dan ga je toch naar de oorsprong , omdat " zo ken 't net " toch geen doel op zich mag zijn ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:47
[quote]saartje1980 schreef op 15 oktober 2008 @ 21:38:
Bgb, dat ben ik met je eens. Wat ik bedoel is dat soms gewoon niet alles tegelijk behandeld kan worden, omdat het niet te dragen is. quote]
Maar omdat de dingen uit haar jeugd niet te dragen zijn is toch - even simpel gezegd - die eetstoornis geboren ? Dan begin je toch met de zwaarste last weg te nemen ?
Bgb, dat ben ik met je eens. Wat ik bedoel is dat soms gewoon niet alles tegelijk behandeld kan worden, omdat het niet te dragen is. quote]
Maar omdat de dingen uit haar jeugd niet te dragen zijn is toch - even simpel gezegd - die eetstoornis geboren ? Dan begin je toch met de zwaarste last weg te nemen ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:55
Je kunt alleen naar de oorsprong als iry daar klaar voor is, als je gaat trekken en graven in haar jeugd terwijl ze daar niet aan toe is, kan dat heel schadelijk zijn.
Maar zoals ik al veel vaker heb geschreven ik geloof ook niet dat er geen hulp is. Het is aan Iry of ze wél of niet besluit met bv Imet aan de slag te gaan. Ik lees het wel.
Ik hoop het, ik hoop dat je nog een beetje hoop houd lieve iry.
Maar zoals ik al veel vaker heb geschreven ik geloof ook niet dat er geen hulp is. Het is aan Iry of ze wél of niet besluit met bv Imet aan de slag te gaan. Ik lees het wel.
Ik hoop het, ik hoop dat je nog een beetje hoop houd lieve iry.
woensdag 15 oktober 2008 om 21:59
Ja, daar komt waarschijnlijk ook de borderline uit voort.
Dus ik begrijp je redenatie van eerst de zwaarste last (de oorzaak) proberen weg te nemen.
En toch werkt het niet helemaal zo in de praktijk
Al vind ik dit wel een optie die nu overwogen zou kunnen worden. Iry zal de keus moeten maken of ze die weg wil bewandelen.
Maar goed, voor we hier op Iry haar topic in een hele discussie verzanden, vind ik het aan haar om te bepalen of dat wenselijk is. Mijn kennis is ook beperkt, ik ben geen expert op dit gebied.
Dus ik begrijp je redenatie van eerst de zwaarste last (de oorzaak) proberen weg te nemen.
En toch werkt het niet helemaal zo in de praktijk
Al vind ik dit wel een optie die nu overwogen zou kunnen worden. Iry zal de keus moeten maken of ze die weg wil bewandelen.
Maar goed, voor we hier op Iry haar topic in een hele discussie verzanden, vind ik het aan haar om te bepalen of dat wenselijk is. Mijn kennis is ook beperkt, ik ben geen expert op dit gebied.
woensdag 15 oktober 2008 om 22:01
Zo Iry, je krijgt veel reactie's, is het nog allemaal te behappen voor je?
Er zijn nog een aantal dingen die in me opkomen, dus ik "gooi" ze hier gewoon maar even neer, misschien heb je er wat aan!
Allereerst, meen je serieus dat je van plan bent te gaan sporten, weet jouw huisarts dit? Het lijkt me met jouw lichamelijk conditie en voedingspatroon nou niet echt verstandig! Pas je wel goed op jezelf?
Je zegt dat je de weg kwijt bent, dat kan ik me goed voorstellen...Wat ik me af vroeg... heb je wel eens met een goede psychotherapeut echt goed naar jou klachten gekeken? Vast wel, maar ik bedoel in de zin van hoe het een de ander versterkt, of hoe de ene stoornis voorkomt uit de andere stoornis? Dus welke stoornis is primair en welke is secundair. Ik heb bijvoorbeeld veel depresieve klachten, maar die komen duidelijk voort uit mijn eetstoornis en mijn gedachten ("ik kan niet beter worden") tegenover mijn eetstoornis. Ook heb ik veel somberheid, maar die komt vooral voort uit "nabinnengeslagen boosheid" en die boosheid komt voort uit traumatische ervaringen. Dus mijn depressie wordt veroorzaakt door mijn eetstoornis en ptss klachten. Begrijp je wat ik bedoel? Dus wanneer jij zegt dat je verschillende stoornissen hebt, vraag ik me af of naast dat werken aan een stoornis de andere stoornis kan versterken, dit dus juist ook kan verminderen. Ik hoop dat het helder is wat ik bedoel. Wanneer jij aan je eetstoornis werkt, zul je misschien op andere gebieden je controle behoefte versterken. Maar andere klachten, die bij een andere stoornis horen, kunnen ook verminderen. Weet je zelf wat de kip en wat het ei is?
Je zegt dat je niet op je mondje gevallen bent en sterk overkomt. Is dat niet een van de redenen waarom de hulpverlening denkt dat je niet te helpen bent? Heb je daar wel eens over nagedacht....is een oprechte vraag niet lullig bedoel!!!!.....Is er iets wat ik doe of zeg, waardoor "de hulpverlening" denkt dat ik niet te behandelen ben? Ik kan me namelijk zo voorstellen (ik vind dit heel lastig om uit te leggen, misschien zijn er andere forummers met hetzelfde gevoel die mij kunnen helpen dit te verwoorden), dat hulpverleners bij jou de vinger niet op de goede plek kunnen leggen. Ze niet kunnen zien wat voor jou goed zou, zijn, wat je echt nodig hebt, wat je werkelijke draagkracht is, wat is de echte Iry en wanneer "spreekt" ze vanuit haar stoornissen....Wanneer ik jou postst hier lees, hoe mooi ik ze ook vind, heb ik altijd het gevoel van "hier klopt iets niet". Je bent zo slim, zo wijs, hebt zoveel liefde in je en toch heb je al die problemen en kan je niet geholpen worden. Ik kan ook m'n vinger er niet helemaal opleggen wat er nou echt aan de hand is, wat je nou echt tegenhoudt, waarom je niet geholpen kan worden.
Ik merk dat ik het lastig vind om onder woorden te brengen waar ik precies op doel, dus pin me er niet op vast.
Er zijn nog een aantal dingen die in me opkomen, dus ik "gooi" ze hier gewoon maar even neer, misschien heb je er wat aan!
Allereerst, meen je serieus dat je van plan bent te gaan sporten, weet jouw huisarts dit? Het lijkt me met jouw lichamelijk conditie en voedingspatroon nou niet echt verstandig! Pas je wel goed op jezelf?
Je zegt dat je de weg kwijt bent, dat kan ik me goed voorstellen...Wat ik me af vroeg... heb je wel eens met een goede psychotherapeut echt goed naar jou klachten gekeken? Vast wel, maar ik bedoel in de zin van hoe het een de ander versterkt, of hoe de ene stoornis voorkomt uit de andere stoornis? Dus welke stoornis is primair en welke is secundair. Ik heb bijvoorbeeld veel depresieve klachten, maar die komen duidelijk voort uit mijn eetstoornis en mijn gedachten ("ik kan niet beter worden") tegenover mijn eetstoornis. Ook heb ik veel somberheid, maar die komt vooral voort uit "nabinnengeslagen boosheid" en die boosheid komt voort uit traumatische ervaringen. Dus mijn depressie wordt veroorzaakt door mijn eetstoornis en ptss klachten. Begrijp je wat ik bedoel? Dus wanneer jij zegt dat je verschillende stoornissen hebt, vraag ik me af of naast dat werken aan een stoornis de andere stoornis kan versterken, dit dus juist ook kan verminderen. Ik hoop dat het helder is wat ik bedoel. Wanneer jij aan je eetstoornis werkt, zul je misschien op andere gebieden je controle behoefte versterken. Maar andere klachten, die bij een andere stoornis horen, kunnen ook verminderen. Weet je zelf wat de kip en wat het ei is?
Je zegt dat je niet op je mondje gevallen bent en sterk overkomt. Is dat niet een van de redenen waarom de hulpverlening denkt dat je niet te helpen bent? Heb je daar wel eens over nagedacht....is een oprechte vraag niet lullig bedoel!!!!.....Is er iets wat ik doe of zeg, waardoor "de hulpverlening" denkt dat ik niet te behandelen ben? Ik kan me namelijk zo voorstellen (ik vind dit heel lastig om uit te leggen, misschien zijn er andere forummers met hetzelfde gevoel die mij kunnen helpen dit te verwoorden), dat hulpverleners bij jou de vinger niet op de goede plek kunnen leggen. Ze niet kunnen zien wat voor jou goed zou, zijn, wat je echt nodig hebt, wat je werkelijke draagkracht is, wat is de echte Iry en wanneer "spreekt" ze vanuit haar stoornissen....Wanneer ik jou postst hier lees, hoe mooi ik ze ook vind, heb ik altijd het gevoel van "hier klopt iets niet". Je bent zo slim, zo wijs, hebt zoveel liefde in je en toch heb je al die problemen en kan je niet geholpen worden. Ik kan ook m'n vinger er niet helemaal opleggen wat er nou echt aan de hand is, wat je nou echt tegenhoudt, waarom je niet geholpen kan worden.
Ik merk dat ik het lastig vind om onder woorden te brengen waar ik precies op doel, dus pin me er niet op vast.
woensdag 15 oktober 2008 om 22:03
quote:claire123 schreef op 15 oktober 2008 @ 21:55:
Je kunt alleen naar de oorsprong als iry daar klaar voor is, als je gaat trekken en graven in haar jeugd terwijl ze daar niet aan toe is, kan dat heel schadelijk zijn.
.
Maar wanneer ben je eraan toe om al die pijnlijke dingen op te rakelen ? Ben je daar ooit klaar voor ? ( kun je daar " klaargestoomd " voor worden , om daar aan toe te zijn ? )
Iry , is er ook nooit op aangestuurd om daar iets mee te doen ? Heb je dat misschien geweigerd en heeft dat de stempel " onbehandelbaar " opgeleverd ?
Je kunt alleen naar de oorsprong als iry daar klaar voor is, als je gaat trekken en graven in haar jeugd terwijl ze daar niet aan toe is, kan dat heel schadelijk zijn.
.
Maar wanneer ben je eraan toe om al die pijnlijke dingen op te rakelen ? Ben je daar ooit klaar voor ? ( kun je daar " klaargestoomd " voor worden , om daar aan toe te zijn ? )
Iry , is er ook nooit op aangestuurd om daar iets mee te doen ? Heb je dat misschien geweigerd en heeft dat de stempel " onbehandelbaar " opgeleverd ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 22:08
Loving Life ; Iry is de " Hannibal " van de eetstoornis ( je weet hoe ik het bedoel he , Iry ? ) .... ik geloof dat ik je begrijp . Iry zou het zelf niet slecht doen als therapeut , en dat is zowel haar grootste kracht als haar grootste zwakte ; hoe moet je iemand behandelen die bij alles uitstraalt " jaja , dat weet ik zelf ook wel... en al heel wat langer dan jij dat uit je boek hebt geleerd " Of die weet wanneer ze wat moet doen/zeggen zodat er niet dieper op iets wat ze niet wil door wordt gegaan ....
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 15 oktober 2008 om 22:30
Interessante,goede en lieve reacties.
Wel discussie materiaal.
Ik kan het alleen nu niet opbrengen om mee in de discussie te gaan.
Ik hoop morgen te reageren,ook persoonlijk naar sommige,want ik zie dat ik wat over het hoofd zie en dat vind ik niet terecht (niet reageren op de geduldige posts zeg maar)
Ik kan het niet opbrengen omdat ik gisteren seroquel ben gestart en daar behoorlijk van de kaart van was (wat is dat voor een drugs,ik leek wel psychotisch)).
In ieder geval reageerde ik zeer heftig en ga zo meteen lekker in bad en naar bed,moet echt rust hebben.
Liefs!
Wel discussie materiaal.
Ik kan het alleen nu niet opbrengen om mee in de discussie te gaan.
Ik hoop morgen te reageren,ook persoonlijk naar sommige,want ik zie dat ik wat over het hoofd zie en dat vind ik niet terecht (niet reageren op de geduldige posts zeg maar)
Ik kan het niet opbrengen omdat ik gisteren seroquel ben gestart en daar behoorlijk van de kaart van was (wat is dat voor een drugs,ik leek wel psychotisch)).
In ieder geval reageerde ik zeer heftig en ga zo meteen lekker in bad en naar bed,moet echt rust hebben.
Liefs!
woensdag 15 oktober 2008 om 22:33
quote:blijfgewoonbianca schreef op 15 oktober 2008 @ 22:03:
[...]
Maar wanneer ben je eraan toe om al die pijnlijke dingen op te rakelen ? Ben je daar ooit klaar voor ? ( kun je daar " klaargestoomd " voor worden , om daar aan toe te zijn ? )
Iry , is er ook nooit op aangestuurd om daar iets mee te doen ? Heb je dat misschien geweigerd en heeft dat de stempel " onbehandelbaar " opgeleverd ?
Tja wanneer ben je daar aan toe? Dat is een moeilijke vraag. Voor mezelf is dat nu. Nu omdat ik stevig genoeg ben denk ik én ik ook zo niet functioneer. Ik wil het anders en ben er aan toe. Dat trauma centrum ( weer iry al van, heeft ze al info over opgezocht) Doet het in 3 fases.Dus niet gelijk het "diepe" in zeg maar. Dat spreekt me aan....juist omdat er Te vroeg Te veel aan mij is getrokken en in mijn verleden is gespit toen ik dat absoluut ( achteraf gebleken) niet aan toe was. Daarom moet je er wel voorzichtig mee om gaan. Op jou tijd jou moment.
Maar goed ik het geen ES.
Je kunt tegen een ander zeggen dat ze hulp moeten zoeken maar wij kunnen niet in iry's hart kijken. Wij kennen haar angsten niet, wij kennen haar geschiedenis in de hulpverlening niet. Want nogmaals het kan ook heel erg mis gaan als je niet de juiste hulp krijgt.
Ik heb daar van geleerd maar ik was ook als de dood om weer hulp te gaan zoeken en ik vind het nog vreselijk eng. Ben er zelf ook nog lang niet. Daarom vind ik het ook moeilijk om te reageren.
Als je zelf om wat voor reden dan ook niet de hulp kunt of pakt die er is dan houdt het gewoon op.
Maar toch leest ze wel dat boek en toch is ze wel van plan om te bellen. En dat is goed.
[...]
Maar wanneer ben je eraan toe om al die pijnlijke dingen op te rakelen ? Ben je daar ooit klaar voor ? ( kun je daar " klaargestoomd " voor worden , om daar aan toe te zijn ? )
Iry , is er ook nooit op aangestuurd om daar iets mee te doen ? Heb je dat misschien geweigerd en heeft dat de stempel " onbehandelbaar " opgeleverd ?
Tja wanneer ben je daar aan toe? Dat is een moeilijke vraag. Voor mezelf is dat nu. Nu omdat ik stevig genoeg ben denk ik én ik ook zo niet functioneer. Ik wil het anders en ben er aan toe. Dat trauma centrum ( weer iry al van, heeft ze al info over opgezocht) Doet het in 3 fases.Dus niet gelijk het "diepe" in zeg maar. Dat spreekt me aan....juist omdat er Te vroeg Te veel aan mij is getrokken en in mijn verleden is gespit toen ik dat absoluut ( achteraf gebleken) niet aan toe was. Daarom moet je er wel voorzichtig mee om gaan. Op jou tijd jou moment.
Maar goed ik het geen ES.
Je kunt tegen een ander zeggen dat ze hulp moeten zoeken maar wij kunnen niet in iry's hart kijken. Wij kennen haar angsten niet, wij kennen haar geschiedenis in de hulpverlening niet. Want nogmaals het kan ook heel erg mis gaan als je niet de juiste hulp krijgt.
Ik heb daar van geleerd maar ik was ook als de dood om weer hulp te gaan zoeken en ik vind het nog vreselijk eng. Ben er zelf ook nog lang niet. Daarom vind ik het ook moeilijk om te reageren.
Als je zelf om wat voor reden dan ook niet de hulp kunt of pakt die er is dan houdt het gewoon op.
Maar toch leest ze wel dat boek en toch is ze wel van plan om te bellen. En dat is goed.
woensdag 15 oktober 2008 om 22:37
woensdag 15 oktober 2008 om 22:42
Iry, waarom denken ze dat een opname voor jou averechts zal werken? Hoe staat je vriend tegenover een opname?
Je verteld dat een opname eerder mislukt is. Waarom was dat en hoe zou je dat deze keer kunnen voorkomen?
Ik begrijp dat je het moeilijk vind voor je kinderen...maar op lange termijn zal dit voor hen ook beter zijn. En misschien is het voor hun ook wel even een last die van hun schouders valt, dat er even voor mama wordt gezorgd. En als het voor hun moelijk zal zijn, dan moet er gekeken worden hou jouw kinderen hier in ondersteund en opgevangen kunnen worden. Hoe moeilijk het ook is, als opname voor jou goed zou zijn is dat de realiteit en daar zullen je kinderen dan - met hulp- noe klote ook mee moeten dealen.
Heb je weleens gedachts aan een uitgebreide diagnostische opname? Dan word je een week of 6 opgenomen met als doel puur observatie en diagnostiek. Ze maken jou 6 weken lang mee, met al je gedragspatronen mechanmes ed. Is dat misschien iets voor je? Je zegt dat ze wel jouw verhaal kennen, maar dat is vanuit jouw mond, hoe jij het ziet maar ze maken je niet mee, dat kan zo'n verschil maken!
Welke behandelingen heb je allemaal al gehad (als je dat tenminste niet ene te persoonlijke vraag vindt)?
Over welk boek hebben jullie het trouwens?
Je verteld dat een opname eerder mislukt is. Waarom was dat en hoe zou je dat deze keer kunnen voorkomen?
Ik begrijp dat je het moeilijk vind voor je kinderen...maar op lange termijn zal dit voor hen ook beter zijn. En misschien is het voor hun ook wel even een last die van hun schouders valt, dat er even voor mama wordt gezorgd. En als het voor hun moelijk zal zijn, dan moet er gekeken worden hou jouw kinderen hier in ondersteund en opgevangen kunnen worden. Hoe moeilijk het ook is, als opname voor jou goed zou zijn is dat de realiteit en daar zullen je kinderen dan - met hulp- noe klote ook mee moeten dealen.
Heb je weleens gedachts aan een uitgebreide diagnostische opname? Dan word je een week of 6 opgenomen met als doel puur observatie en diagnostiek. Ze maken jou 6 weken lang mee, met al je gedragspatronen mechanmes ed. Is dat misschien iets voor je? Je zegt dat ze wel jouw verhaal kennen, maar dat is vanuit jouw mond, hoe jij het ziet maar ze maken je niet mee, dat kan zo'n verschil maken!
Welke behandelingen heb je allemaal al gehad (als je dat tenminste niet ene te persoonlijke vraag vindt)?
Over welk boek hebben jullie het trouwens?
woensdag 15 oktober 2008 om 22:53
Iry, je hebt het vast al eens ergens gemeld maar ik kan het even niet terugvinden. Waarom heb je seroquel precies gekregen ?
Heb je uitgezocht wat het is en wat het doet op de jouw grondige wijze?
Ik ken natuurlijk niet alle details van je behandeling maar ik zou heel erg uitkijken met dat spul.
Het is vnl een medicijn tegen schizofrenie en psychoses. Voor zover je hier hebt laten weten is daar bij jou geen sprake van. Of wel ?
Je eetlust neemt wel toe van seroquel, misschien is dat de bedoeling? Maar daarvoor zou ik dit middel zeker niet gaan slikken, daarvoor doet het teveel met je hoofd en dat hoeft niet goed te zijn.
Misschien zijn er hele goede redenen dat je dit middel voorgeschreven hebt gekregen. Ik wil je alleen aanraden om er grondig in te duiken zodat je precies weet wat je slikt.
Heb je uitgezocht wat het is en wat het doet op de jouw grondige wijze?
Ik ken natuurlijk niet alle details van je behandeling maar ik zou heel erg uitkijken met dat spul.
Het is vnl een medicijn tegen schizofrenie en psychoses. Voor zover je hier hebt laten weten is daar bij jou geen sprake van. Of wel ?
Je eetlust neemt wel toe van seroquel, misschien is dat de bedoeling? Maar daarvoor zou ik dit middel zeker niet gaan slikken, daarvoor doet het teveel met je hoofd en dat hoeft niet goed te zijn.
Misschien zijn er hele goede redenen dat je dit middel voorgeschreven hebt gekregen. Ik wil je alleen aanraden om er grondig in te duiken zodat je precies weet wat je slikt.
.
woensdag 15 oktober 2008 om 23:10
quote:impala schreef op 15 oktober 2008 @ 22:53:
Je eetlust neemt wel toe van seroquel, misschien is dat de bedoeling? Maar daarvoor zou ik dit middel zeker niet gaan slikken, daarvoor doet het teveel met je hoofd en dat hoeft niet goed te zijn.
.
Verklaar je nader alsjeblieft? Ik slik het namelijk nog af en toe.
Heb het uitsluitend gekregen om te kunnen slapen, ik kan niet tegen oxazepam ed. Ik kreeg er niet meer eetlust van dus dat is verschillend. Wat doet het met je hoofd? Hoe bedoel je dat precies?
Je eetlust neemt wel toe van seroquel, misschien is dat de bedoeling? Maar daarvoor zou ik dit middel zeker niet gaan slikken, daarvoor doet het teveel met je hoofd en dat hoeft niet goed te zijn.
.
Verklaar je nader alsjeblieft? Ik slik het namelijk nog af en toe.
Heb het uitsluitend gekregen om te kunnen slapen, ik kan niet tegen oxazepam ed. Ik kreeg er niet meer eetlust van dus dat is verschillend. Wat doet het met je hoofd? Hoe bedoel je dat precies?
woensdag 15 oktober 2008 om 23:28
Het is een anti-psychoticum, maar jij hebt het gekregen als slaappil. Daar is het middel niet voor goedgekeurd. Sommige mensen worden er juist psychotisch van.
Het gaat door voor niet-verslavend maar sommige gebruikers denken daar anders over en kunnen bv niet meer slapen zonder de pil. Als je het tegen psychoses gebruikt, komen deze vaak heviger terug als je stopt. Je mag er trouwens eigenlijk ook niet mee autorijden.
Je kan het beste zelf gaan googelen, er is veel info te vinden en de ervaringen zijn heeeel erg verdeeld. Als het maar af en toe slikt en geen bijwerkingen ervaart, lijkt me er geen reden tot zorg trouwens.
Ik citeer even iets van deze site:
http://www.onlinelawyersource.com/seroq ... rawal.html
Seroquel (quetiapine) was approved in 1997 to treat the adverse psychological symptoms of schizophrenia including delusions, hallucinations, and other positive symptoms.
Seroquel has also been used for off-label uses such as depression, bipolar disorder, anxiety, and sleeping problems. None of these uses have been approved by the FDA or sufficiently studied in these patient populations.
In addition to possible Seroquel withdrawal symptoms, there are other risks of Seroquel use that patients should speak to their doctor about before starting or changing their treatment.
Common side effects of Seroquel include dizziness and drowsiness and low blood pressure. Alcohol and a variety of other medications can be harmful when taken in conjunction with Seroquel. Seroquel can also cause serious side effects such as the motor condition tardive dyskinesia, potentially fatal Neuroleptic Malignant Syndrome, and diabetes. These conditions may be permanent and may not disappear during a Seroquel withdrawal.
====
O.a. hier vind je veel ervaringen van gebruikers, positief en negatief
http://www.askapatient.co...?drug=20639&name=SEROQUEL
Het gaat door voor niet-verslavend maar sommige gebruikers denken daar anders over en kunnen bv niet meer slapen zonder de pil. Als je het tegen psychoses gebruikt, komen deze vaak heviger terug als je stopt. Je mag er trouwens eigenlijk ook niet mee autorijden.
Je kan het beste zelf gaan googelen, er is veel info te vinden en de ervaringen zijn heeeel erg verdeeld. Als het maar af en toe slikt en geen bijwerkingen ervaart, lijkt me er geen reden tot zorg trouwens.
Ik citeer even iets van deze site:
http://www.onlinelawyersource.com/seroq ... rawal.html
Seroquel (quetiapine) was approved in 1997 to treat the adverse psychological symptoms of schizophrenia including delusions, hallucinations, and other positive symptoms.
Seroquel has also been used for off-label uses such as depression, bipolar disorder, anxiety, and sleeping problems. None of these uses have been approved by the FDA or sufficiently studied in these patient populations.
In addition to possible Seroquel withdrawal symptoms, there are other risks of Seroquel use that patients should speak to their doctor about before starting or changing their treatment.
Common side effects of Seroquel include dizziness and drowsiness and low blood pressure. Alcohol and a variety of other medications can be harmful when taken in conjunction with Seroquel. Seroquel can also cause serious side effects such as the motor condition tardive dyskinesia, potentially fatal Neuroleptic Malignant Syndrome, and diabetes. These conditions may be permanent and may not disappear during a Seroquel withdrawal.
====
O.a. hier vind je veel ervaringen van gebruikers, positief en negatief
http://www.askapatient.co...?drug=20639&name=SEROQUEL
.
donderdag 16 oktober 2008 om 00:07
BgB, je schrijft echt goede dingen! Kan ik je een uurtje inhuren ?
Iry, wat zijn je slechte ervaringen in de hulpverlening? Werd je niet gehoord, niet juist bekjegend, is je vertrouwen beschadigd, voelde je je in de steek gelaten? Het is denk ik belanrijk hier naar te kijken.
Je schrijft dat wanneer je aan je ES gaat "sleutelen" je op andere stoornissen gaat verliezen, wat bedoel je daarmee? Bedoel je (als voorbeeld) dat wanneer je eet je hele erg somber wordt (dus het van je depressie verliest)? Misschien moet dat wel eens gebeuren....het lijkt alsof jij al jaren op instorten staat....of eigenlijk al ingestort bent, maar je door allerlei ongezonde patronen jezelf enigzins op de been houdt. Misschien moet jij wel eens instorten, niet meer kunnen vluchten (jezelf op de been houden) dmv stoornissen, misschien kan je je dan echt overgeven aan een behandeling.
Ik denk trouwens niet dat je je boven de profs stelt, maar wel dat je precies denkt hoe bij jou alles "werkt" en ik denk dat als je dat echt zou weten, je geholpen kan worden. Also je jezelf als een casus bent gaan bekijken, met diagnoses / mechanismes ed, ipv echt als individu.
Wat zeggen de profs over waarom je niet geholpen kan worden, ze zeggen "Ja te complex", maar concreet. Waar zijn ze bang voor, wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Ik denk trouwens wel dat je erg gemotiveerd bent, maar "gewoon" ook heel erg bang!
Julus je berschit van 10.58 raakt me diep...in mijn eigen stuk. Heel helder geschreven. Evidenze jou stuk over verslaving van 12:45 raakt me ook, zet me aan het denken.
Ik ben het er mee eens dat een opname misschien wel goed zou zijn, maar een opname is niet heilig. Het werkt alleen wanneer je zelf echt wilt en hele erg gemotiveerd bent. En wanneer het niet de juiste plek blijkt, kan dit erg traumatisch zijn.
Iry....een gezond mogelijke eetstoornis creeren, ik begrijp het. Maar ik vraag me af of het kan. Natuurlijk kan je stapjes zetten, maar het zal altijd je leven en gezondheid blijven beheersen, anders zou het te gemakkelijk zijn (een normaal leven maar wel de es om in te vluchten). Kan het ook zijn -hoe leg ik dit uit- dat je het ergens wel fijn vindt, dat er wordt gezegd "Iry we hebben jou opgegeven, jij blijft altijd een es houden". Ik bedoel als iets doodeng is, is het je es opgeven en nu wordt er gewoon gezegd dat jij dat niet kan en hoeft! Ik hoop(te) dat stiekem ook weleens (teminste mijn es-kant en mijn angsten)....begrijp je wat ik bedoel? Heb je misschien (onbewust) ergens hier op gehoopt, jezelf gesaboteerd (schrijf je dat zo?), dat je zo bang bent dat je jezelf bent gaan overtuigen dat het niet mogelijk is en je jezelf daardoor ook zo bent gaan gedragen. Ik zeg niet dat het zo is, maar ik kan me voorstellen (en ken dit vanuit mijn werk, ben zelf therapeut) dat dit kan gebeuren.
Iry, wat zijn je slechte ervaringen in de hulpverlening? Werd je niet gehoord, niet juist bekjegend, is je vertrouwen beschadigd, voelde je je in de steek gelaten? Het is denk ik belanrijk hier naar te kijken.
Je schrijft dat wanneer je aan je ES gaat "sleutelen" je op andere stoornissen gaat verliezen, wat bedoel je daarmee? Bedoel je (als voorbeeld) dat wanneer je eet je hele erg somber wordt (dus het van je depressie verliest)? Misschien moet dat wel eens gebeuren....het lijkt alsof jij al jaren op instorten staat....of eigenlijk al ingestort bent, maar je door allerlei ongezonde patronen jezelf enigzins op de been houdt. Misschien moet jij wel eens instorten, niet meer kunnen vluchten (jezelf op de been houden) dmv stoornissen, misschien kan je je dan echt overgeven aan een behandeling.
Ik denk trouwens niet dat je je boven de profs stelt, maar wel dat je precies denkt hoe bij jou alles "werkt" en ik denk dat als je dat echt zou weten, je geholpen kan worden. Also je jezelf als een casus bent gaan bekijken, met diagnoses / mechanismes ed, ipv echt als individu.
Wat zeggen de profs over waarom je niet geholpen kan worden, ze zeggen "Ja te complex", maar concreet. Waar zijn ze bang voor, wat is het ergste dat er kan gebeuren?
Ik denk trouwens wel dat je erg gemotiveerd bent, maar "gewoon" ook heel erg bang!
Julus je berschit van 10.58 raakt me diep...in mijn eigen stuk. Heel helder geschreven. Evidenze jou stuk over verslaving van 12:45 raakt me ook, zet me aan het denken.
Ik ben het er mee eens dat een opname misschien wel goed zou zijn, maar een opname is niet heilig. Het werkt alleen wanneer je zelf echt wilt en hele erg gemotiveerd bent. En wanneer het niet de juiste plek blijkt, kan dit erg traumatisch zijn.
Iry....een gezond mogelijke eetstoornis creeren, ik begrijp het. Maar ik vraag me af of het kan. Natuurlijk kan je stapjes zetten, maar het zal altijd je leven en gezondheid blijven beheersen, anders zou het te gemakkelijk zijn (een normaal leven maar wel de es om in te vluchten). Kan het ook zijn -hoe leg ik dit uit- dat je het ergens wel fijn vindt, dat er wordt gezegd "Iry we hebben jou opgegeven, jij blijft altijd een es houden". Ik bedoel als iets doodeng is, is het je es opgeven en nu wordt er gewoon gezegd dat jij dat niet kan en hoeft! Ik hoop(te) dat stiekem ook weleens (teminste mijn es-kant en mijn angsten)....begrijp je wat ik bedoel? Heb je misschien (onbewust) ergens hier op gehoopt, jezelf gesaboteerd (schrijf je dat zo?), dat je zo bang bent dat je jezelf bent gaan overtuigen dat het niet mogelijk is en je jezelf daardoor ook zo bent gaan gedragen. Ik zeg niet dat het zo is, maar ik kan me voorstellen (en ken dit vanuit mijn werk, ben zelf therapeut) dat dit kan gebeuren.
donderdag 16 oktober 2008 om 00:09
Ik twijfel niet aan de woorden van Iry wat betreft de diagnose van haar behandelaars. Ik vraag me alleen wel af of dit ook de daadwerkelijke boodschap is geweest van de behandelaars. Mensen met een eetstoornis zijn er meester in om de werkelijkheid naar hun hand te zetten en alles in te zetten om de eetstoornis in stand te houden (vaak niet eens bewust). Het is haar versie en er zijn natuurlijk meerdere versies.
Je bent er nooit "klaar' voor om met je trauma's te dealen. Het is natuurlijk dat alles in je zich daartegen verzet. Maar dat wil niet zeggen dat het dan onverstandig is om het trauma toe te laten. Er zijn hele goede programma's voor misbruik. En er zijn natuurlijk heel veel lotgenoten, waarvan ook sommigen met ernstigere trauma's. En sommigen van hen redden het prima in het leven, dus waarom zou Iry dat niet kunnen?
Iry je zegt dat je in een vicieuze cirkel zit, dit soort cirkels doorbreek je niet met een afbouwregime. Je zal ergens op een moment een flinke stap moeten maken om het patroon te doorbreken, een opname kan zo'n moment zijn.
Je bent er nooit "klaar' voor om met je trauma's te dealen. Het is natuurlijk dat alles in je zich daartegen verzet. Maar dat wil niet zeggen dat het dan onverstandig is om het trauma toe te laten. Er zijn hele goede programma's voor misbruik. En er zijn natuurlijk heel veel lotgenoten, waarvan ook sommigen met ernstigere trauma's. En sommigen van hen redden het prima in het leven, dus waarom zou Iry dat niet kunnen?
Iry je zegt dat je in een vicieuze cirkel zit, dit soort cirkels doorbreek je niet met een afbouwregime. Je zal ergens op een moment een flinke stap moeten maken om het patroon te doorbreken, een opname kan zo'n moment zijn.
donderdag 16 oktober 2008 om 00:11
Hey Loving life, jij schrijft dit:
Ik denk trouwens niet dat je je boven de profs stelt, maar wel dat je precies denkt hoe bij jou alles "werkt" en ik denk dat als je dat echt zou weten, je geholpen kan worden. Also je jezelf als een casus bent gaan bekijken, met diagnoses / mechanismes ed, ipv echt als individu.
Hier ben ik het zooo mee eens. het lijkt alsof de patient zichzelf ziet als iemand in de derde persoon, en theoretisch grip probeert te krijgen op de zaak. Maar het echte werk vindt plaats op emotioneel niveau, door zo in de ratio te blijven en het buiten jezelf te stellen gebeurt er niks...
Ik denk trouwens niet dat je je boven de profs stelt, maar wel dat je precies denkt hoe bij jou alles "werkt" en ik denk dat als je dat echt zou weten, je geholpen kan worden. Also je jezelf als een casus bent gaan bekijken, met diagnoses / mechanismes ed, ipv echt als individu.
Hier ben ik het zooo mee eens. het lijkt alsof de patient zichzelf ziet als iemand in de derde persoon, en theoretisch grip probeert te krijgen op de zaak. Maar het echte werk vindt plaats op emotioneel niveau, door zo in de ratio te blijven en het buiten jezelf te stellen gebeurt er niks...
