Relaties
alle pijlers
De mokerslag.....
vrijdag 22 augustus 2008 om 07:14
En nu gaat het licht echt uit bij mij.
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
Middenin een moeilijke tijd voor mij,waarbij ik langzaam de strijd weer op wilde pakken tegen mijn problemen.
Vertelt mijn vriend mij vanacht nadat ik een paniekaanval had,
Dat het over is tussen ons.
Hij houdt niet meer van mij.
Na 8 jaar alle lief en leed te hebben overwonnen.
Ik ben kapot.
Ik heb geen enkele kracht meer.
Dit zag ik niet aankomen.
Ik ben verdrietig,maar ook ontzettend kwaad omdat hij dit lang voor zich heeft gehouden en daarmee geen enkele kans gaf om het tij te keren.
En ik...ik houd verschikkelijk veel van hem.
Houdt het een keer op voor mij....
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:37
Iry, zeg het maar als ik fout zit, maar is het juist niet van levensbelang dat je het juist wel op geeft (je eetstoornis)?
Die loopt als een rode draad door je leven op een negatieve manier. Volgens mij is het de bedoeling dat je leert omgaan met je emoties op een gezonde manier, zodat je die es op kunt geven. Als je dat niet wil, dan hou je je problemen in stand, toch?
Ermee omgaan, daar ben je nu al voorzichtig mee begonnen (minder laxeertabletten, wat meer eten), maar dat is toch niet afdoende? Het zal heus heel eng voor je zijn, maar ik vraag me af wat je eraan hebt om "vooruitgang" te willen. Daarmee blijft je probleem gewoon bestaan. Als je wilt stoppen met roken, dan heeft het geen zin om vijf sigaretten per dag te roken, maar om echt helemaal te stoppen, dan heeft het pas echt zin.
Die loopt als een rode draad door je leven op een negatieve manier. Volgens mij is het de bedoeling dat je leert omgaan met je emoties op een gezonde manier, zodat je die es op kunt geven. Als je dat niet wil, dan hou je je problemen in stand, toch?
Ermee omgaan, daar ben je nu al voorzichtig mee begonnen (minder laxeertabletten, wat meer eten), maar dat is toch niet afdoende? Het zal heus heel eng voor je zijn, maar ik vraag me af wat je eraan hebt om "vooruitgang" te willen. Daarmee blijft je probleem gewoon bestaan. Als je wilt stoppen met roken, dan heeft het geen zin om vijf sigaretten per dag te roken, maar om echt helemaal te stoppen, dan heeft het pas echt zin.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:38
quote:iry schreef op 14 oktober 2008 @ 10:32:
Aan alles helemaal opgeven denk ik nog niet,dat is echt een brug te ver.
Vooruitgang in de situatie is echt mijn eerste doel en het meest reele voor nu.
Later kan ik dat altijd bijstellen als dat lukt.
Ik krijg echt de neiging om te slaan
Je hanteert - in mijn ogen - de verkeerde doelstellingen .
Helemaal kappen moet je doel zijn ; vooruitgang is een tussenhalte .
Ik weet wel dat je het niet wilt horen , maar toen het topic niet zo lekker liep ( voor jou ) denk ik niet dat we er ver van af zaten met onze conclusies .
Aan alles helemaal opgeven denk ik nog niet,dat is echt een brug te ver.
Vooruitgang in de situatie is echt mijn eerste doel en het meest reele voor nu.
Later kan ik dat altijd bijstellen als dat lukt.
Ik krijg echt de neiging om te slaan
Je hanteert - in mijn ogen - de verkeerde doelstellingen .
Helemaal kappen moet je doel zijn ; vooruitgang is een tussenhalte .
Ik weet wel dat je het niet wilt horen , maar toen het topic niet zo lekker liep ( voor jou ) denk ik niet dat we er ver van af zaten met onze conclusies .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:38
Dat is van mijn kant ook zo visje,
ik weet ook niet meer wat ik moet zeggen,behalve wat ik hier al meerde malen heb gepost,dat leeft nog steeds,maar ik val iedere keer zo in herhaling.
ik weet dat jullie meeleven en daar heb ik oprecht veel steun aan.
En idd,je hebt gelijk,slechte ervaringen beteken niet dat dat zo blijft.
Ik wil ook echt weer hulp,maar ben door de ervaringen wel zorgvuldiger met keuzes maken.
En bovendien (en daar val ik weer in herhaling) is het echt moeilijk om met de complexiteit van mijn problematiek ergens een plekje te veroveren.
Als ik wil,willen ze mij weer niet dat is echt heel demotiverend.
Maar ik laat mij nu niet snel uit het veld slaan,want ik besef heel goed dat zoals het nu gaat niet verder kan.
ik weet ook niet meer wat ik moet zeggen,behalve wat ik hier al meerde malen heb gepost,dat leeft nog steeds,maar ik val iedere keer zo in herhaling.
ik weet dat jullie meeleven en daar heb ik oprecht veel steun aan.
En idd,je hebt gelijk,slechte ervaringen beteken niet dat dat zo blijft.
Ik wil ook echt weer hulp,maar ben door de ervaringen wel zorgvuldiger met keuzes maken.
En bovendien (en daar val ik weer in herhaling) is het echt moeilijk om met de complexiteit van mijn problematiek ergens een plekje te veroveren.
Als ik wil,willen ze mij weer niet dat is echt heel demotiverend.
Maar ik laat mij nu niet snel uit het veld slaan,want ik besef heel goed dat zoals het nu gaat niet verder kan.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:43
Als jij jezelf elke keer boven elke behandelaar stelt als " beter wetende , meer ervaring hebbende , oude rot in het vak " .......... begin er dan maar helemaal niet aan ; zo geef je iedereen hoop terwijl je een beetje hier en een beetje daar doet , beetje papt en nathoudt en ondertussen allang je eigen plan hebt getrokken .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:44
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:46
Haha,ik ken de neiging om te slaan.
Dat heb ik ook bij anderen met deze problematiek.
Maar weet je,het ligt allemaal niet zo simpel,was het maar waar.
Juul,het is niet te vergelijken met stoppen met roken.
Dan vinden jullie mij maar eigenwijs of ontkennend of wat dan ook. De tussenhalte is mijn enige doel op dit moment,het daarna vast kunnen blijven houden.
Daar zou ik en mijn omgeving al heel gelukkig mee zijn.
Vandaar uit kijk ik wel verder of we we nog een halte verder kunnen.
Zoals ik al eerder zei,een gezond mogelijke eetstoornis.
Daar richt ik mijn pijlen eerst op.
En dit delen de profs ook,anders kan het zeer slecht gaan met de andere stoornissen,dan verlies ik op andere vlakken.
Dat heb ik ook bij anderen met deze problematiek.
Maar weet je,het ligt allemaal niet zo simpel,was het maar waar.
Juul,het is niet te vergelijken met stoppen met roken.
Dan vinden jullie mij maar eigenwijs of ontkennend of wat dan ook. De tussenhalte is mijn enige doel op dit moment,het daarna vast kunnen blijven houden.
Daar zou ik en mijn omgeving al heel gelukkig mee zijn.
Vandaar uit kijk ik wel verder of we we nog een halte verder kunnen.
Zoals ik al eerder zei,een gezond mogelijke eetstoornis.
Daar richt ik mijn pijlen eerst op.
En dit delen de profs ook,anders kan het zeer slecht gaan met de andere stoornissen,dan verlies ik op andere vlakken.
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:50
Ja maar hoeveel instellingen heb je ondertussen al geprobeerd. Je zegt steeds dat ze je allemaal afwijzen, maar hoeveel heb je er ondertussen gebeld?
Ik begrijp de moeilijkheden, en ik geloof ook dat je problematiek moeilijk te behandelen is, maar ik hoor vooral excuses. Je bent te bang om het aan te pakken, en daar kan je niet omheen. Medeleven is goed, maar soms is een duw in de rug ook wel nuttig. Want als wij gewoon gaan zeggen, 'arme Iry, wat rot, we leven met je mee' (wat ook waar is), dan krijg jij eigenlijk bijna de 'toestemming' om erin te blijven hangen.
Ik zeg dit omdat ik hoop dat het een duw in de rug zou zijn, zodat je jezelf gaat helpen, zeker niet om je aan te vallen! We steunen je!
Ik begrijp de moeilijkheden, en ik geloof ook dat je problematiek moeilijk te behandelen is, maar ik hoor vooral excuses. Je bent te bang om het aan te pakken, en daar kan je niet omheen. Medeleven is goed, maar soms is een duw in de rug ook wel nuttig. Want als wij gewoon gaan zeggen, 'arme Iry, wat rot, we leven met je mee' (wat ook waar is), dan krijg jij eigenlijk bijna de 'toestemming' om erin te blijven hangen.
Ik zeg dit omdat ik hoop dat het een duw in de rug zou zijn, zodat je jezelf gaat helpen, zeker niet om je aan te vallen! We steunen je!
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:53
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:57
Nee,geen therapie voor gehad,dat vinden ze (nog) geen goed idee.
Maar ik heb zelf wel al contact met een traumacentrum.
daar word ik nog door terug gebeld.
Ik ga mijn dossier opvragen,wat er in staat zal ik binnenkort weten.
Maar dat denk ik niet,anders hebben ze mij al die jaren niet eerlijk te woord gestaan.
Ik kan idd ook vandaag bellen
Maar ik heb zelf wel al contact met een traumacentrum.
daar word ik nog door terug gebeld.
Ik ga mijn dossier opvragen,wat er in staat zal ik binnenkort weten.
Maar dat denk ik niet,anders hebben ze mij al die jaren niet eerlijk te woord gestaan.
Ik kan idd ook vandaag bellen
dinsdag 14 oktober 2008 om 10:58
Ja, een belletje is zo gepleegd, kan een hoop rust geven als je weet dat er wat wordt vergoed (of helemaal). Geld is maar betrekkelijk, zeker in dit soort gevallen is geld even het minst belangrijke. Ik weet wel dat het niet vergelijkbaar is met roken, maar om even aan te geven dat een klein beetje stoppen niet genoeg is. Als iets je leven beheerst, en het zelfs naar de knoppen helpt op alle fronten, dan moet je alles op alles zetten om ervan af te komen. Zou je zelf niet liever willen dat je die es niet meer had, wat een vrijheid zou dat geven..en dan kun je de rest ook aan gaan pakken.
dinsdag 14 oktober 2008 om 11:00
Voor behandelingen geldt dat je motivatie enorm belangrijk is. Dat is een voorwaarde, dat je het zelf heel graag wilt, anders beginnen ze er niet eens aan.
Als ze ook maar enigszins het idee hebben dat jij eigenlijk niet wilt, dan snap ik dat ze je vertellen dat behandelen weinig zin heeft. De vraag is, hoe graag wil jij ervan af?
Als ze ook maar enigszins het idee hebben dat jij eigenlijk niet wilt, dan snap ik dat ze je vertellen dat behandelen weinig zin heeft. De vraag is, hoe graag wil jij ervan af?
dinsdag 14 oktober 2008 om 12:15
Iry, zet 'm op! Dat je dit hier allemaal neerzet zo open en eerlijk, geeft mij heel veel hoop. Jou ook?
Luister nou alsjeblieft naar je eigen gevoel, dat zegt dat Imet het beste aansluit bij jouw binnenwereld. Gun jezelf dat je naar jezelf luistert, denk je dan niet dat op den duur anderen (je vriend!) dat ook makkelijker kunnen gaan doen?
Als een soort variatie op een bestaand spreekwoord:
Wat jij wilt dat een ander voor jou doet, doe dat ook voor jezelf.
In jouw geval: luister naar je eigen behoeften en geef die jezelf.
Luister nou alsjeblieft naar je eigen gevoel, dat zegt dat Imet het beste aansluit bij jouw binnenwereld. Gun jezelf dat je naar jezelf luistert, denk je dan niet dat op den duur anderen (je vriend!) dat ook makkelijker kunnen gaan doen?
Als een soort variatie op een bestaand spreekwoord:
Wat jij wilt dat een ander voor jou doet, doe dat ook voor jezelf.
In jouw geval: luister naar je eigen behoeften en geef die jezelf.
dinsdag 14 oktober 2008 om 12:45
Hallo Iry, ik heb dit topic vrijwel helemaal gevolgd vanaf het begin maar heb nooit gereageerd. Je leek alleen behoefte te hebben aan steun en knuffels en die kreeg je dan ook in overvloed. Gaandeweg veranderde de tendens van dit topic omdat een aantal mensen het tijd vonden om ook iets anders te bieden dan steun en knuffels. Namelijk advies, een eerlijke opinie, een eyeopener en hier en daar een zachte duw in je rug.
Ik vond het een verademing, maar ik zie dat je er weinig mee kan en doet. Nu heb ik weinig ervaring met eetstoornissen of jouw specifieke problematiek, maar ik herken een verslaafde als ik er één zie. Ik heb te maken gehad met iemand met een totaal andere verslaving. Maar met hetzelfde gedrag als jij.
Ik hoop dat er iemand ingrijpt in jouw directe omgeving. Want jij bent de laatste die dit kan. Dit is een groot probleem wat aangepakt dient te worden. Als "we" jou dat laten doen is het net alsof we de kamer hebben rondgekeken, de zwakste hebben uitgekozen en gezegd "hup, leid jij ons maar naar de weg hieruit".
Dat is dus de meest onlogische weg. En jij bent vastbesloten hem te volgen. En eigenlijk doe je niks. Maar, dat mag ook helemaal niet verwacht worden ( eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik het soms wel van je verwacht en dat ik je wel een schop onder je kont zou willen geven, maar ik weet dat ik je daarmee niet uit je eetstoornis schop) en dús moet er ingegrepen worden.
Ik had als ik je goed kende ingegrepen. Een dramatische Amerikaanse Intervention, waarbij alle mensen die van je houden inclusief je kinderen, je duidelijk maken dat dit zo niet verder kan en dat ze een oplossing eisen én bieden zou volgens mij een goede oplossing zijn. Een opname dus.
Ik hoop dat jij iemand in je omgeving hebt die dit voor je gaat doen. Als die iemand er niet is moet jij dat zelf doen. Dat is het enige wat je kúnt doen en wat je móet doen. Alle smoezen en excuses van je afgooien en eerlijk zeggen dat er iemand anders aan het roer van jouw geestelijke en lichamelijke gezondheid moet gaan staan.
Iry, zeg dat vandaag nog. Laat je opnemen.
Succes.
Ik vond het een verademing, maar ik zie dat je er weinig mee kan en doet. Nu heb ik weinig ervaring met eetstoornissen of jouw specifieke problematiek, maar ik herken een verslaafde als ik er één zie. Ik heb te maken gehad met iemand met een totaal andere verslaving. Maar met hetzelfde gedrag als jij.
Ik hoop dat er iemand ingrijpt in jouw directe omgeving. Want jij bent de laatste die dit kan. Dit is een groot probleem wat aangepakt dient te worden. Als "we" jou dat laten doen is het net alsof we de kamer hebben rondgekeken, de zwakste hebben uitgekozen en gezegd "hup, leid jij ons maar naar de weg hieruit".
Dat is dus de meest onlogische weg. En jij bent vastbesloten hem te volgen. En eigenlijk doe je niks. Maar, dat mag ook helemaal niet verwacht worden ( eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik het soms wel van je verwacht en dat ik je wel een schop onder je kont zou willen geven, maar ik weet dat ik je daarmee niet uit je eetstoornis schop) en dús moet er ingegrepen worden.
Ik had als ik je goed kende ingegrepen. Een dramatische Amerikaanse Intervention, waarbij alle mensen die van je houden inclusief je kinderen, je duidelijk maken dat dit zo niet verder kan en dat ze een oplossing eisen én bieden zou volgens mij een goede oplossing zijn. Een opname dus.
Ik hoop dat jij iemand in je omgeving hebt die dit voor je gaat doen. Als die iemand er niet is moet jij dat zelf doen. Dat is het enige wat je kúnt doen en wat je móet doen. Alle smoezen en excuses van je afgooien en eerlijk zeggen dat er iemand anders aan het roer van jouw geestelijke en lichamelijke gezondheid moet gaan staan.
Iry, zeg dat vandaag nog. Laat je opnemen.
Succes.
dinsdag 14 oktober 2008 om 14:48
