Relaties
alle pijlers
Dramavakantie? OP aangepast
vrijdag 8 augustus 2025 om 08:35
OP verwijder ik vanwege herkenbaarheid. Lang verhaal kort: ik zie op tegen de gezinsvakantie met mijn partner en zijn kinderen. Ik heb veel nieuwe inzichten opgedaan, niet persé leuk, wel nodig om te horen. Dank iedereen voor de input.
zomer2025 wijzigde dit bericht op 08-08-2025 21:43
92.06% gewijzigd
vrijdag 15 augustus 2025 om 00:58
dinsdag 19 augustus 2025 om 07:10
Hey allemaal, even een update vanuit hier. Ik heb alsnog een heerlijke minivakantie gehad en het is me erg goed gelukt om wat afstand te nemen van de hele situatie.
Heb tussendoor nog wel wat contact met partner gehad, en zelfs nog telefonisch een rol gekregen in een conflict wat daar terplekke speelde. Jongste dochter belde huilend op, ik hoorde geschreeuw en spullen over en weer gaan. Heftig. Mijn enige gedachte was toen hoe blij ik was dat ik daar niet zat. Later mijn partner aan de lijn, die wederom deed alsof het allemaal wel meeviel. Voor mij was dat eigenlijk het laatste duwtje, dat ik er in het geheel geen rol meer in wil hebben. Dit gaat niet anders worden, dat realiseer ik me heel goed.
Besloten dat deze relatie daarmee wel ten einde is. Ik heb nu een kant gezien waar ik totaal niet achter kan staan en voel me ook niet genegen dit nog op te gaan lossen.
Ook bedacht dat ik de komende week wat afstand houd en volgende week als hij terug is dat gesprek maar aan te gaan. Gevoel van opluchting overheerst hier, nu maar hopen dat ik volgende week nog zo stevig in mijn schoenen sta, ik mis hem nl stiekem ook wel een beetje. Lastig.
(Liever niet quoten)
Heb tussendoor nog wel wat contact met partner gehad, en zelfs nog telefonisch een rol gekregen in een conflict wat daar terplekke speelde. Jongste dochter belde huilend op, ik hoorde geschreeuw en spullen over en weer gaan. Heftig. Mijn enige gedachte was toen hoe blij ik was dat ik daar niet zat. Later mijn partner aan de lijn, die wederom deed alsof het allemaal wel meeviel. Voor mij was dat eigenlijk het laatste duwtje, dat ik er in het geheel geen rol meer in wil hebben. Dit gaat niet anders worden, dat realiseer ik me heel goed.
Besloten dat deze relatie daarmee wel ten einde is. Ik heb nu een kant gezien waar ik totaal niet achter kan staan en voel me ook niet genegen dit nog op te gaan lossen.
Ook bedacht dat ik de komende week wat afstand houd en volgende week als hij terug is dat gesprek maar aan te gaan. Gevoel van opluchting overheerst hier, nu maar hopen dat ik volgende week nog zo stevig in mijn schoenen sta, ik mis hem nl stiekem ook wel een beetje. Lastig.
(Liever niet quoten)
dinsdag 19 augustus 2025 om 07:27
dinsdag 19 augustus 2025 om 07:46
Het klonk inderdaad echt heel heftig. Gelukkig heb ik de jongste, denk ik, wel wat gerust kunnen stellen en af kunnen leiden met verhaaltjes over haar kat. Mijn hart bloedde echt wel een beetje, dat zij daar zat te bellen met mij terwijl de huisraad door dat huis werd gesmeten. Er was elke dag ruzie zei ze ook nog. Mama wilde niet met haar praten, die had gezegd dat ze nu met papa op vakantie was en ze het daar samen maar op moesten lossen. Dat kan ik ook zo niet begrijpen. Maar goed. Ik hoop dat de rust inmiddels is wedergekeerd daar. Voor mij persoonlijk is het vooral lastig dat mijn partner daar zo laconiek over doet. Alsof het normaal is. “Tja, pubers”. Zelfs als niet-ouder kan ik me daar zo niks bij voorstellen.
dinsdag 19 augustus 2025 om 07:49
tja Pubers zijn pubers. Maar ouders hebben een keus in hoe ze met dat gedrag om gaan. Een vader die zelf nooit geleerd heeft zijn emoties te reguleren maakt er een zooitje van. Dit ligt niet aan de pubers hoor.
Maar goed, dat was je wel duidelijk
Ik snap moeder ook wel weer, die heeft al zolang de problemen van vader erbij gehad en voor hem weggepoetst. Pa moet nu de schade zelf opruimen. Eigenlijk de conclusie die jij voor jezelf ook trekt.
Maar goed, dat was je wel duidelijk
Ik snap moeder ook wel weer, die heeft al zolang de problemen van vader erbij gehad en voor hem weggepoetst. Pa moet nu de schade zelf opruimen. Eigenlijk de conclusie die jij voor jezelf ook trekt.
dinsdag 19 augustus 2025 om 08:54
Zomer2025 schreef: ↑19-08-2025 07:46Het klonk inderdaad echt heel heftig. Gelukkig heb ik de jongste, denk ik, wel wat gerust kunnen stellen en af kunnen leiden met verhaaltjes over haar kat. Mijn hart bloedde echt wel een beetje, dat zij daar zat te bellen met mij terwijl de huisraad door dat huis werd gesmeten. Er was elke dag ruzie zei ze ook nog. Mama wilde niet met haar praten, die had gezegd dat ze nu met papa op vakantie was en ze het daar samen maar op moesten lossen. Dat kan ik ook zo niet begrijpen. Maar goed. Ik hoop dat de rust inmiddels is wedergekeerd daar. Voor mij persoonlijk is het vooral lastig dat mijn partner daar zo laconiek over doet. Alsof het normaal is. “Tja, pubers”. Zelfs als niet-ouder kan ik me daar zo niks bij voorstellen.
Het is ontzettend sneu voor dat meisje, maar het meest sneue is niet dat haar moeder het (nu eens een keer) aan vader laat maar dat ze een eikel van een vader heeft die niks met opvoeden en begeleiden te maken wil hebben (het niet kan en het niet wil leren).
Ik zou de post die je niet gequote wil hebben ofwel laten staan ofwel voor jezelf opslaan. Lees die volgende week nog maar weer door als je toch gaat twijfelen, dan voel je meteen weer dat je de goede keuze maakt. Deze man kun je niet op bouwen, dat heb jij nu door. Je kunt er hartstikke leuk luchtig mee latten, maar als je verder nog iets van een partner verwacht moet je niet bij hem zijn.
Rot, want jij mist nu de man die jij van hem gemaakt had, de lieve goedzak. Dat beeld heb jij altijd gehad en die persoon mis je Die was niet echt, die bestond alleen in een beperkte bubbel en alleen als jij de zaken die wel geregeld moesten worden regelde, maar voor jou was dat de enige man die jij zag. Dus die mis je en dat geeft gewoon hartstikke verdriet. Geef je verdriet maar gewoon de ruimte, kijk af en toe misschien terug waar je signalen genegeerd hebt en kijk verder terug op alle mooie momenten. Het is er allemaal.
dinsdag 19 augustus 2025 om 09:08
Ach, wat ellendig. Ik kan me goed voorstellen dat je hem mist hoor, jouw beeld van hem valt in duigen en maakt plaats voor iets dat je niet voorzag. Dat is sowieso pijnlijk. Maar dat hij het afschuift op "tja, pubers" zegt ook weer alles. Hij heeft gewoon geen idee, geen benul en blijkbaar interesseert het hem eigenlijk ook niet. Je had hier heel wat kastanjes uit het vuur moeten halen en daar is een nieuwe liefde van een vader echt niet voor bedoeld.
dinsdag 19 augustus 2025 om 09:11
Wat een goede post.S-Groot schreef: ↑19-08-2025 08:54Het is ontzettend sneu voor dat meisje, maar het meest sneue is niet dat haar moeder het (nu eens een keer) aan vader laat maar dat ze een eikel van een vader heeft die niks met opvoeden en begeleiden te maken wil hebben (het niet kan en het niet wil leren).
Ik zou de post die je niet gequote wil hebben ofwel laten staan ofwel voor jezelf opslaan. Lees die volgende week nog maar weer door als je toch gaat twijfelen, dan voel je meteen weer dat je de goede keuze maakt. Deze man kun je niet op bouwen, dat heb jij nu door. Je kunt er hartstikke leuk luchtig mee latten, maar als je verder nog iets van een partner verwacht moet je niet bij hem zijn.
Rot, want jij mist nu de man die jij van hem gemaakt had, de lieve goedzak. Dat beeld heb jij altijd gehad en die persoon mis je Die was niet echt, die bestond alleen in een beperkte bubbel en alleen als jij de zaken die wel geregeld moesten worden regelde, maar voor jou was dat de enige man die jij zag. Dus die mis je en dat geeft gewoon hartstikke verdriet. Geef je verdriet maar gewoon de ruimte, kijk af en toe misschien terug waar je signalen genegeerd hebt en kijk verder terug op alle mooie momenten. Het is er allemaal.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
