Relaties
alle pijlers
En nu heb ik een dillema/break-moment... (**lang verhaal**)
dinsdag 16 december 2008 om 19:03
Lieverds,
even onder een nieuwe nick om herkenning te voorkomen maar ik hoop dat ik even anoniem mijn hart bij jullie mag uitstorten. Mijn situatie:
Sinds 8 maanden heb ik een relatie met de liefste en leukste man die ik ooit heb leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, toeters bellen, alles erop en eraan. Heel slecht, en ik hoop dat jullie niet te hard willen oordelen: hij is echter wel getrouwd met drie kinderen. (Zijn beiden trouwens nog onder de 30 hoor, ik zonder en hij dus met kinderen) Even is hij niet eerlijk geweest tegen zijn vrouw, maar al snel heeft hij het eerlijk opgebiecht. Zij heeft hem toen niet de deur gewezen, mede doordat familie van hem eiste dat hij zijn relatie nog een kans gaf en hem anders nooit meer wilde zien, is onze relatie toen toch weer "geheim" geworden. Hij heeft relatietherapie geweigerd, maar is zelf wel in therapie gegaan. Na een paar weken trok hij dat echter niet meer, heeft hij toegegeven aan zijn vrouw mij te erg te missen en is toen in hotels en bij familie gaan slapen.(niet direct bij mij in huis, omdat dat ons niet verstandig leek, ook met het oog op de kinderen)
We wisten allebei echter dat hij half november nog enkele weken weer thuis zou moeten wonen ivm een medische ingreep bij zijn vrouw/ex, waar tijdens hij voor de kinderen moest zorgen. Ik vond dat natuurlijk wel erg moeilijk en hij ook, maar heb dat geaccpeteerd omdat ik begrijp dat hij ook verplichtingen heeft. Hij heeft zijn ex toen aangegeven thuis te komen om haar te ondersteunen, maar zodra ze het weer zelf aankon dat hij dan weer elders zou gaan wonen en de scheiding ging doorzetten. Hij heeft toen echter, om geen zout in haar wonden te strooien, niet expliciet verteld dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ben ik er van overtuigd dat zij dat ergens echt wel weet, omdat we de hele dag smsen, hij 's-avonds toch ook weer laat thuis is en hij bv. ook gewoon briefjes en cd's van mij in de auto laat liggen etc etc) Vanzelfsprekend sliepen zij wel apart van elkaar. Nu is dan het moment aangekomen dat zijn verplichtingen thuis ophouden en hij de keuze voor zichzelf definitief moet gaan maken. De afgelopen 5 weken heeft hij nergens met zijn ex over gepraat het hebben ze naar zijn zeggen volledig langs elkaar heengeleefd en alleen de zorg voor de kinderen gedeeld. Hij is op alle gestolen uren die hij had bij mij geweest, we hebben veel gepraat, geprobeerd soms leuke dingen te doen en natuurlijk ook gevreeen.
Voor mij staat als een paal boven water dat ik verder met hem wil. Ondanks ons verschil in achtergrond en ondanks dat hij al 3 kinderen heeft. Echter heeft hij, in de ontdekkingsreis die hij het afgelopen jaar heeft gehad over zichzelf, ook ontdekt dat hij een loopbaan ambieert bij defensie. Echt ambieert in de zin van dat het zijn grote droom is... en jammer genoeg is dat dus net mijn nachtmerrie . Ik heb hem daarom naar alle eerlijkheid aangegeven niet 100% zeker te weten of ik het leven als "vrouw van een militair"" aankan, maar wel 100% bereid te zijn met hem te gaan ontdekken hoe hier een weg in te gaan vinden. Hij moet overigens nog beginnen aan zijn sollicitatieprocedure, dus er is ook altijd nog een kans dat hij daar niet doorheen komt of dat hij een functie krijgt waarbij hij niet intern hoeft.
Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk. Ik vind het echter geen optie dat hij nog langer met als reden geen onderdak en geen 100% zekerheid dat het tussen ons liefde-voor-het-leven is door zijn droomcarriere, daarom maar nog langer op het logeerbedje bij zijn vrouw en kinderen te blijven slapen. Buiten dat ik het allemaal helemaal niet sjiek meer vind tegenover mij EN zijn vrouw om "de oude situatie" maar half achter de hand te houden voor het geval dat, wil ik zelf ook niet nog langer een halve partner hebben en zijn.... We hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar vanmiddag heb ik hem met alles wat ik in mij heb nog een keer verteld wat ik voor hem voel en dat hij nog tot vanavond heeft om een keuze te maken: of in de oude situatie blijven hangen uit angst of een sprong in het diepe en de eerste stappen gaan zetten voor een gelukkig toekomst samen.
Hij is nu 1,5 uur geleden weggegaan, zou eerst alleen nog gaan nadenken, dan eten met zijn kinderen en vanavond zal er dan dus een definitieve keuze komen vanuit zijn kant... zoals jullie misschien wel begrijpen zit ik hier niet echt vrolijk ... vandaar dat ik mijn verhaal met jullie deel, in de hoop op wat ondersteuning.
Liefs!
even onder een nieuwe nick om herkenning te voorkomen maar ik hoop dat ik even anoniem mijn hart bij jullie mag uitstorten. Mijn situatie:
Sinds 8 maanden heb ik een relatie met de liefste en leukste man die ik ooit heb leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, toeters bellen, alles erop en eraan. Heel slecht, en ik hoop dat jullie niet te hard willen oordelen: hij is echter wel getrouwd met drie kinderen. (Zijn beiden trouwens nog onder de 30 hoor, ik zonder en hij dus met kinderen) Even is hij niet eerlijk geweest tegen zijn vrouw, maar al snel heeft hij het eerlijk opgebiecht. Zij heeft hem toen niet de deur gewezen, mede doordat familie van hem eiste dat hij zijn relatie nog een kans gaf en hem anders nooit meer wilde zien, is onze relatie toen toch weer "geheim" geworden. Hij heeft relatietherapie geweigerd, maar is zelf wel in therapie gegaan. Na een paar weken trok hij dat echter niet meer, heeft hij toegegeven aan zijn vrouw mij te erg te missen en is toen in hotels en bij familie gaan slapen.(niet direct bij mij in huis, omdat dat ons niet verstandig leek, ook met het oog op de kinderen)
We wisten allebei echter dat hij half november nog enkele weken weer thuis zou moeten wonen ivm een medische ingreep bij zijn vrouw/ex, waar tijdens hij voor de kinderen moest zorgen. Ik vond dat natuurlijk wel erg moeilijk en hij ook, maar heb dat geaccpeteerd omdat ik begrijp dat hij ook verplichtingen heeft. Hij heeft zijn ex toen aangegeven thuis te komen om haar te ondersteunen, maar zodra ze het weer zelf aankon dat hij dan weer elders zou gaan wonen en de scheiding ging doorzetten. Hij heeft toen echter, om geen zout in haar wonden te strooien, niet expliciet verteld dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ben ik er van overtuigd dat zij dat ergens echt wel weet, omdat we de hele dag smsen, hij 's-avonds toch ook weer laat thuis is en hij bv. ook gewoon briefjes en cd's van mij in de auto laat liggen etc etc) Vanzelfsprekend sliepen zij wel apart van elkaar. Nu is dan het moment aangekomen dat zijn verplichtingen thuis ophouden en hij de keuze voor zichzelf definitief moet gaan maken. De afgelopen 5 weken heeft hij nergens met zijn ex over gepraat het hebben ze naar zijn zeggen volledig langs elkaar heengeleefd en alleen de zorg voor de kinderen gedeeld. Hij is op alle gestolen uren die hij had bij mij geweest, we hebben veel gepraat, geprobeerd soms leuke dingen te doen en natuurlijk ook gevreeen.
Voor mij staat als een paal boven water dat ik verder met hem wil. Ondanks ons verschil in achtergrond en ondanks dat hij al 3 kinderen heeft. Echter heeft hij, in de ontdekkingsreis die hij het afgelopen jaar heeft gehad over zichzelf, ook ontdekt dat hij een loopbaan ambieert bij defensie. Echt ambieert in de zin van dat het zijn grote droom is... en jammer genoeg is dat dus net mijn nachtmerrie . Ik heb hem daarom naar alle eerlijkheid aangegeven niet 100% zeker te weten of ik het leven als "vrouw van een militair"" aankan, maar wel 100% bereid te zijn met hem te gaan ontdekken hoe hier een weg in te gaan vinden. Hij moet overigens nog beginnen aan zijn sollicitatieprocedure, dus er is ook altijd nog een kans dat hij daar niet doorheen komt of dat hij een functie krijgt waarbij hij niet intern hoeft.
Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk. Ik vind het echter geen optie dat hij nog langer met als reden geen onderdak en geen 100% zekerheid dat het tussen ons liefde-voor-het-leven is door zijn droomcarriere, daarom maar nog langer op het logeerbedje bij zijn vrouw en kinderen te blijven slapen. Buiten dat ik het allemaal helemaal niet sjiek meer vind tegenover mij EN zijn vrouw om "de oude situatie" maar half achter de hand te houden voor het geval dat, wil ik zelf ook niet nog langer een halve partner hebben en zijn.... We hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar vanmiddag heb ik hem met alles wat ik in mij heb nog een keer verteld wat ik voor hem voel en dat hij nog tot vanavond heeft om een keuze te maken: of in de oude situatie blijven hangen uit angst of een sprong in het diepe en de eerste stappen gaan zetten voor een gelukkig toekomst samen.
Hij is nu 1,5 uur geleden weggegaan, zou eerst alleen nog gaan nadenken, dan eten met zijn kinderen en vanavond zal er dan dus een definitieve keuze komen vanuit zijn kant... zoals jullie misschien wel begrijpen zit ik hier niet echt vrolijk ... vandaar dat ik mijn verhaal met jullie deel, in de hoop op wat ondersteuning.
Liefs!
dinsdag 16 december 2008 om 19:18
Meestal werkt het niet, mensen een ultimatum geven als het gaat om matters of the heart. Soms lijkt het de goede kant op te vallen, maar gaat het op termijn toch mis omdat de persoon in kwestie geen keus heeft gemaakt van uitzichzelf, maar onder druk.
Je vraagt hem te gaan voor iemand, die niet zeker weet of ze voor hem kan gaan. In ieder geval niet voor hem zoals hij zichzelf het liefst ziet; met een carriere in het leger.
Je vraagt hem te gaan voor iemand, die niet zeker weet of ze voor hem kan gaan. In ieder geval niet voor hem zoals hij zichzelf het liefst ziet; met een carriere in het leger.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 16 december 2008 om 19:23
Nee, vreselijk he, ik wilde hem dat ultimatum eigenlijk ook niet geven, maar voor alle partijen moet er op een gegeven moment toch ook een beslissing komen... dit loopt al 8 maanden, dat van het leger pas twee weken...
Ik kan voor 100% zeker voor hem gaan, maar ben wel eerlijk geweest te zeggen dat ik nooit een man met een carriere in het leger voor mij heb gezien, dat het mij bang maakt. Dat we er nog veel over zullen moeten praten maar dat alles wat we voelen oprecht en echt is, daar toch ook met de tijd wel een oplossing op komt?? *verdrietig*
Ik kan voor 100% zeker voor hem gaan, maar ben wel eerlijk geweest te zeggen dat ik nooit een man met een carriere in het leger voor mij heb gezien, dat het mij bang maakt. Dat we er nog veel over zullen moeten praten maar dat alles wat we voelen oprecht en echt is, daar toch ook met de tijd wel een oplossing op komt?? *verdrietig*
dinsdag 16 december 2008 om 19:29
dinsdag 16 december 2008 om 19:32
Wat een leuke vent! Eerst vreemdgaan, z'n gezin verkutten, liegen tegen z'n familie, liegen tegen z'n zieke bijna-ex, en dan bedenken dat ie het leger in wil waarbij hij z'n nieuwe partner ook weinig zal zien.
Wat houdt ie ook veel van z'n kinderen dat ie niet eens relatietherapie wil overwegen.
Ja hoor, binnenhalen die hap. Het lijkt me een goeie vangst.
Wat houdt ie ook veel van z'n kinderen dat ie niet eens relatietherapie wil overwegen.
Ja hoor, binnenhalen die hap. Het lijkt me een goeie vangst.
dinsdag 16 december 2008 om 19:33
dinsdag 16 december 2008 om 19:34
quote:Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk.Als hij jou nou niet was tegen gekomen, was hij dan bij zijn ex gebleven?
dinsdag 16 december 2008 om 19:36
quote:Charlotte69 schreef op 16 december 2008 @ 19:32:
Ik denk dat jij, nu jij hem dit ultimatum hebt gesteld, ook definitief moet beslissen of je ook voor hem gaat als hij zijn plannen om militair te worden, doorzet.hee Charlotte, thanks voor het meedenken. Ik begrijp dat je dat zegt, maar ik vind dat heel moeilijk om in te kunnen schatten, omdat ik heel erg weinig van het leven met militair weet. Heb net al even het topic doorgelezen over leven met een militair en klinkt iig pittig. Maar ook met hem moet ik daar nog veel over spreken, want ik bedoel: hij heeft ook 3 kinderen en ik vraag mij af hoe hij dat dan voor zich ziet. Ook voor mij: op een gegeven moment ga ik mij toch ook hechten aan zijn kids en dan zou hij op uitzending gaan en zou ik ze dan ineens 4 maanden niet mogen zien?? Lijkt mij allemaal heel erg moeilijk
Ik denk dat jij, nu jij hem dit ultimatum hebt gesteld, ook definitief moet beslissen of je ook voor hem gaat als hij zijn plannen om militair te worden, doorzet.hee Charlotte, thanks voor het meedenken. Ik begrijp dat je dat zegt, maar ik vind dat heel moeilijk om in te kunnen schatten, omdat ik heel erg weinig van het leven met militair weet. Heb net al even het topic doorgelezen over leven met een militair en klinkt iig pittig. Maar ook met hem moet ik daar nog veel over spreken, want ik bedoel: hij heeft ook 3 kinderen en ik vraag mij af hoe hij dat dan voor zich ziet. Ook voor mij: op een gegeven moment ga ik mij toch ook hechten aan zijn kids en dan zou hij op uitzending gaan en zou ik ze dan ineens 4 maanden niet mogen zien?? Lijkt mij allemaal heel erg moeilijk
dinsdag 16 december 2008 om 19:38
quote:jasmine schreef op 16 december 2008 @ 19:33:
Ik sluit me bij de woorden van Poezewoes aan dat het meestal niet werkt om iemand een ultimatium te geven bij dit soort beslissingen.
Ik ben bang dat dat tegen je gaat werken.Jullie hebben gelijk, maar ik vind dat ik ook wel een beetje voor mijzelf mag opkomen. Ik wil niets liever dan hem, maar vind ook dat hij niet eindeloos in deze situatie mag blijven en zowel mij als zijn gezin eigenlijk een beetje half half te doen. Klinkt veel harder dan ik wil, want als hij ons vanavond opgeeft ben ik er kapot van, maar uiteindelijk denk ik dat hem dan liever kwijt dan rijk ben
Ik sluit me bij de woorden van Poezewoes aan dat het meestal niet werkt om iemand een ultimatium te geven bij dit soort beslissingen.
Ik ben bang dat dat tegen je gaat werken.Jullie hebben gelijk, maar ik vind dat ik ook wel een beetje voor mijzelf mag opkomen. Ik wil niets liever dan hem, maar vind ook dat hij niet eindeloos in deze situatie mag blijven en zowel mij als zijn gezin eigenlijk een beetje half half te doen. Klinkt veel harder dan ik wil, want als hij ons vanavond opgeeft ben ik er kapot van, maar uiteindelijk denk ik dat hem dan liever kwijt dan rijk ben
dinsdag 16 december 2008 om 19:42
quote:queenie1 schreef op 16 december 2008 @ 19:37:
Je houdt dus niet zoveel van hem dat je hem zijn favo baan gunt?
Is het contact met zijn familie nu helemaal gebroken?
Ik word daarin vescheurd tussen mijn gevoel: namelijk dat het mij vreselijk lijkt om je man zolang te moeten missen met alle risico's van dien in een oorlogsituatie en dat ik heel erg graag wil dat hij zijn dromen verwezenlijkt.... daarom ben ik ook eerlijk tegen hem geweest en hem dat verteld. Kan nu wel doen alsof het mij niet deert, maar dat zou niet eerlijk zijn. Of dat niet met genoeg houden van te maken heeft, durf ik niet te zeggen... Ik zie het vooral als vooraf bedenken waar je aan begint?
Hij heeft nog wel wat contact met zijn familie, die weten dat hij wil scheiden en dat hij verliefd is op een ander, maar die weten niet concreet dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ook die zullen zeker wat vermoeden, maar het word niet naar elkaar uitgesproken zeg maar....
Je houdt dus niet zoveel van hem dat je hem zijn favo baan gunt?
Is het contact met zijn familie nu helemaal gebroken?
Ik word daarin vescheurd tussen mijn gevoel: namelijk dat het mij vreselijk lijkt om je man zolang te moeten missen met alle risico's van dien in een oorlogsituatie en dat ik heel erg graag wil dat hij zijn dromen verwezenlijkt.... daarom ben ik ook eerlijk tegen hem geweest en hem dat verteld. Kan nu wel doen alsof het mij niet deert, maar dat zou niet eerlijk zijn. Of dat niet met genoeg houden van te maken heeft, durf ik niet te zeggen... Ik zie het vooral als vooraf bedenken waar je aan begint?
Hij heeft nog wel wat contact met zijn familie, die weten dat hij wil scheiden en dat hij verliefd is op een ander, maar die weten niet concreet dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ook die zullen zeker wat vermoeden, maar het word niet naar elkaar uitgesproken zeg maar....
dinsdag 16 december 2008 om 19:43
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 19:38:
[...]
Jullie hebben gelijk, maar ik vind dat ik ook wel een beetje voor mijzelf mag opkomen. Ik wil niets liever dan hem, maar vind ook dat hij niet eindeloos in deze situatie mag blijven en zowel mij als zijn gezin eigenlijk een beetje half half te doen. Klinkt veel harder dan ik wil, want als hij ons vanavond opgeeft ben ik er kapot van, maar uiteindelijk denk ik dat hem dan liever kwijt dan rijk ben Dus je hebt een huwelijk en een gezin gesloopt voor iemand waar je niet zeker van bent? Dat staat je netjes.
[...]
Jullie hebben gelijk, maar ik vind dat ik ook wel een beetje voor mijzelf mag opkomen. Ik wil niets liever dan hem, maar vind ook dat hij niet eindeloos in deze situatie mag blijven en zowel mij als zijn gezin eigenlijk een beetje half half te doen. Klinkt veel harder dan ik wil, want als hij ons vanavond opgeeft ben ik er kapot van, maar uiteindelijk denk ik dat hem dan liever kwijt dan rijk ben Dus je hebt een huwelijk en een gezin gesloopt voor iemand waar je niet zeker van bent? Dat staat je netjes.
dinsdag 16 december 2008 om 19:44
quote:Pilous schreef op 16 december 2008 @ 19:34:
[...]
Als hij jou nou niet was tegen gekomen, was hij dan bij zijn ex gebleven?Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.
[...]
Als hij jou nou niet was tegen gekomen, was hij dan bij zijn ex gebleven?Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.
dinsdag 16 december 2008 om 19:46
Ik heb een vraag voor je: zou het kunnen zijn dat je diep in je hart hoopt dat hij voor zijn gezin zal kiezen zodat hij de keuze maakt en jij hem straks niet hoeft te vertellen dat je een heel ander plaatje in je hoofd hebt van een relatie en dat je een relatie met een militair niet ziet zitten?
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
dinsdag 16 december 2008 om 19:52
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 19:44:
[...]
Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.En dan was ie misschien wel in relatietherapie gegaan, en dan hadden ze het misschien wel gered. Kom op, hoe lang waren ze bij elkaar? Jaartje of 7? Dan valt een huwelijk nog wel te redden, alsje een beetje je best doet. En dan had hij ook kunnen veranderen van baan zonder het leven van vier andere mensen te vernielen.
[...]
Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.En dan was ie misschien wel in relatietherapie gegaan, en dan hadden ze het misschien wel gered. Kom op, hoe lang waren ze bij elkaar? Jaartje of 7? Dan valt een huwelijk nog wel te redden, alsje een beetje je best doet. En dan had hij ook kunnen veranderen van baan zonder het leven van vier andere mensen te vernielen.
dinsdag 16 december 2008 om 19:53
Nou inmiddels is hij waarschijnlijk binnen nu bij jou...
maar toch nog wat vragen:
Je zegt niet 100% zeker te weten te kunnen leven met een militair, maar wel dat je dit met hem wilt onderzoeken....
Waar ben je bang voor, waar zie tegen op, ga dit samen uitzoeken, zoek informatie ed...
Als jullie na zoveel moeilijkheden, verdriet en problemen echt voor elkaar kiezen, moet een verschil in ambitie toch ook te overwinnen zijn??
Wens je veel suc6 en sterkte met alles.....
maar toch nog wat vragen:
Je zegt niet 100% zeker te weten te kunnen leven met een militair, maar wel dat je dit met hem wilt onderzoeken....
Waar ben je bang voor, waar zie tegen op, ga dit samen uitzoeken, zoek informatie ed...
Als jullie na zoveel moeilijkheden, verdriet en problemen echt voor elkaar kiezen, moet een verschil in ambitie toch ook te overwinnen zijn??
Wens je veel suc6 en sterkte met alles.....
dinsdag 16 december 2008 om 20:13
Zou me niet te druk maken over dat leger. Voor 't zelfde geld is 't een bevlieging en is ie 't of zelf snel zat, of hij komt niet door te trainingen. Hij is tenslotte ook geen 18 meer.
Misschien wel 'n voordeel dat ie zich op zo'n soort carriere wil richten ipv de schuldige huisvader te willen spelen waardoor jij ook op de 2e plaats komt.
Misschien wel 'n voordeel dat ie zich op zo'n soort carriere wil richten ipv de schuldige huisvader te willen spelen waardoor jij ook op de 2e plaats komt.
dinsdag 16 december 2008 om 20:15
quote:tilalia2 schreef op 16 december 2008 @ 19:52:
[...]
En dan was ie misschien wel in relatietherapie gegaan, en dan hadden ze het misschien wel gered. Kom op, hoe lang waren ze bij elkaar? Jaartje of 7? Dan valt een huwelijk nog wel te redden, alsje een beetje je best doet. En dan had hij ook kunnen veranderen van baan zonder het leven van vier andere mensen te vernielen.
OOk toen hij verliefd op TO werd had hij afstand kunnen nemen, kunnen beslissen om aan zijn relatie te werken en in therapie te gaan. Hij koos er echter voor om de scheiding in te zetten. Waarom is dat iets dat TO verweten moet worden. Ze heeft die man niet aan zijn haren bij zijn gezin weggesleurd en opgesloten in haar kelder hoor.
Vind het eerder nogal slap van die man dat "wat de buitenwereld ervan vind"belangrijker is dan zijn eigen geluk en dat hij dus nieuwe schoenen nodig heeft voordat ie de oude weggooit. En dat als de nieuwe schoenen aangeven te twijfelen over zijn keuzes, hij veilig terugrent naar het bekende. Vraag me af op ze in het leger wel zitten te wachten op iemand met zo weinig ruggengraat. Ik zou nu dat vakje "ongeschikt" krassen.
[...]
En dan was ie misschien wel in relatietherapie gegaan, en dan hadden ze het misschien wel gered. Kom op, hoe lang waren ze bij elkaar? Jaartje of 7? Dan valt een huwelijk nog wel te redden, alsje een beetje je best doet. En dan had hij ook kunnen veranderen van baan zonder het leven van vier andere mensen te vernielen.
OOk toen hij verliefd op TO werd had hij afstand kunnen nemen, kunnen beslissen om aan zijn relatie te werken en in therapie te gaan. Hij koos er echter voor om de scheiding in te zetten. Waarom is dat iets dat TO verweten moet worden. Ze heeft die man niet aan zijn haren bij zijn gezin weggesleurd en opgesloten in haar kelder hoor.
Vind het eerder nogal slap van die man dat "wat de buitenwereld ervan vind"belangrijker is dan zijn eigen geluk en dat hij dus nieuwe schoenen nodig heeft voordat ie de oude weggooit. En dat als de nieuwe schoenen aangeven te twijfelen over zijn keuzes, hij veilig terugrent naar het bekende. Vraag me af op ze in het leger wel zitten te wachten op iemand met zo weinig ruggengraat. Ik zou nu dat vakje "ongeschikt" krassen.
dinsdag 16 december 2008 om 20:17
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 19:38:
[...]
Jullie hebben gelijk, maar ik vind dat ik ook wel een beetje voor mijzelf mag opkomen. Ik wil niets liever dan hem, maar vind ook dat hij niet eindeloos in deze situatie mag blijven en zowel mij als zijn gezin eigenlijk een beetje half half te doen. Klinkt veel harder dan ik wil, want als hij ons vanavond opgeeft ben ik er kapot van, maar uiteindelijk denk ik dat hem dan liever kwijt dan rijk ben Je mag ook voor jezelf opkomen, natuurlijk. Maar stel jezelf dan een ultimatum, in plaats van hem. Maak zelf keuzes in plaats van een ander te dwingen ze te maken.
Lees dat hij nu bij je is, ik ben benieuwd welke kant dit op gaat.
[...]
Jullie hebben gelijk, maar ik vind dat ik ook wel een beetje voor mijzelf mag opkomen. Ik wil niets liever dan hem, maar vind ook dat hij niet eindeloos in deze situatie mag blijven en zowel mij als zijn gezin eigenlijk een beetje half half te doen. Klinkt veel harder dan ik wil, want als hij ons vanavond opgeeft ben ik er kapot van, maar uiteindelijk denk ik dat hem dan liever kwijt dan rijk ben Je mag ook voor jezelf opkomen, natuurlijk. Maar stel jezelf dan een ultimatum, in plaats van hem. Maak zelf keuzes in plaats van een ander te dwingen ze te maken.
Lees dat hij nu bij je is, ik ben benieuwd welke kant dit op gaat.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 16 december 2008 om 20:21
Ik vind het verwerpelijk om te lezen dat je eerst willens en wetens een huwelijk kapotmaakt en vervolgens hier gaat zitten miepen dat hij ook nog andere passies heeft en dat dat niet in jouw straatje past en dat je hem daarom een ultimatum hebt gegeven.
Je stelt jezelf duidelijk in het middelpunt van de wereld. Jij wil niet aan het lijntje gehouden worden (ow ja, de vrouw ook niet hoor), jij wilt niet de vrouw van een militair worden. Jij zou misschien zelfs de kinderen wel gaan missen omdat je je aan hem hecht (het zijn geen hondjes hoor)
Je stelt jezelf duidelijk in het middelpunt van de wereld. Jij wil niet aan het lijntje gehouden worden (ow ja, de vrouw ook niet hoor), jij wilt niet de vrouw van een militair worden. Jij zou misschien zelfs de kinderen wel gaan missen omdat je je aan hem hecht (het zijn geen hondjes hoor)
dinsdag 16 december 2008 om 20:39
To is toch niet degene die die andere vrouw aan het lijntje houdt?
Manlief houdt zowel zijn wettelijke echtgenote als zijn minnares aan het lijntje.
Minnares geeft aan dat ze mss geen man wil die in het leger is. Had ze mss eerder kunnen doen, maar manlief heeft dat toch ook pas recent bedacht? Als man in kwestie al militair was geweest was het idd vrij lullig geweest van TO om nu pas te bedenken dat ze dat niet wil, maar het is dus een nieuw idee.
Zou heel goed kunnen dat zowel leger-ambities als minnares tekenen van midlife-crisis zijn en dat ie over 3 maanden weer veilig bij zijn gezinnetje zit.
Ik vind het echter maar vreemd dat de minares altijd de schuld krijgt van het "stukmaken"van het gezin. Zij heeft nooit met die andere vrouw voor het altaar gestaan en ze heeft ook geen pistool op zijn hoofd gezet om voor haar te kiezen. Ultimatum stellen is idd niet zo netjes, conclusies verbinden en ervoor kiezen om niet met m verder te gaan als ie militairencarriere doorzet, daar kan ik me best iets bij voorstellen.
Manlief houdt zowel zijn wettelijke echtgenote als zijn minnares aan het lijntje.
Minnares geeft aan dat ze mss geen man wil die in het leger is. Had ze mss eerder kunnen doen, maar manlief heeft dat toch ook pas recent bedacht? Als man in kwestie al militair was geweest was het idd vrij lullig geweest van TO om nu pas te bedenken dat ze dat niet wil, maar het is dus een nieuw idee.
Zou heel goed kunnen dat zowel leger-ambities als minnares tekenen van midlife-crisis zijn en dat ie over 3 maanden weer veilig bij zijn gezinnetje zit.
Ik vind het echter maar vreemd dat de minares altijd de schuld krijgt van het "stukmaken"van het gezin. Zij heeft nooit met die andere vrouw voor het altaar gestaan en ze heeft ook geen pistool op zijn hoofd gezet om voor haar te kiezen. Ultimatum stellen is idd niet zo netjes, conclusies verbinden en ervoor kiezen om niet met m verder te gaan als ie militairencarriere doorzet, daar kan ik me best iets bij voorstellen.
