Relaties
alle pijlers
En nu heb ik een dillema/break-moment... (**lang verhaal**)
dinsdag 16 december 2008 om 19:03
Lieverds,
even onder een nieuwe nick om herkenning te voorkomen maar ik hoop dat ik even anoniem mijn hart bij jullie mag uitstorten. Mijn situatie:
Sinds 8 maanden heb ik een relatie met de liefste en leukste man die ik ooit heb leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, toeters bellen, alles erop en eraan. Heel slecht, en ik hoop dat jullie niet te hard willen oordelen: hij is echter wel getrouwd met drie kinderen. (Zijn beiden trouwens nog onder de 30 hoor, ik zonder en hij dus met kinderen) Even is hij niet eerlijk geweest tegen zijn vrouw, maar al snel heeft hij het eerlijk opgebiecht. Zij heeft hem toen niet de deur gewezen, mede doordat familie van hem eiste dat hij zijn relatie nog een kans gaf en hem anders nooit meer wilde zien, is onze relatie toen toch weer "geheim" geworden. Hij heeft relatietherapie geweigerd, maar is zelf wel in therapie gegaan. Na een paar weken trok hij dat echter niet meer, heeft hij toegegeven aan zijn vrouw mij te erg te missen en is toen in hotels en bij familie gaan slapen.(niet direct bij mij in huis, omdat dat ons niet verstandig leek, ook met het oog op de kinderen)
We wisten allebei echter dat hij half november nog enkele weken weer thuis zou moeten wonen ivm een medische ingreep bij zijn vrouw/ex, waar tijdens hij voor de kinderen moest zorgen. Ik vond dat natuurlijk wel erg moeilijk en hij ook, maar heb dat geaccpeteerd omdat ik begrijp dat hij ook verplichtingen heeft. Hij heeft zijn ex toen aangegeven thuis te komen om haar te ondersteunen, maar zodra ze het weer zelf aankon dat hij dan weer elders zou gaan wonen en de scheiding ging doorzetten. Hij heeft toen echter, om geen zout in haar wonden te strooien, niet expliciet verteld dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ben ik er van overtuigd dat zij dat ergens echt wel weet, omdat we de hele dag smsen, hij 's-avonds toch ook weer laat thuis is en hij bv. ook gewoon briefjes en cd's van mij in de auto laat liggen etc etc) Vanzelfsprekend sliepen zij wel apart van elkaar. Nu is dan het moment aangekomen dat zijn verplichtingen thuis ophouden en hij de keuze voor zichzelf definitief moet gaan maken. De afgelopen 5 weken heeft hij nergens met zijn ex over gepraat het hebben ze naar zijn zeggen volledig langs elkaar heengeleefd en alleen de zorg voor de kinderen gedeeld. Hij is op alle gestolen uren die hij had bij mij geweest, we hebben veel gepraat, geprobeerd soms leuke dingen te doen en natuurlijk ook gevreeen.
Voor mij staat als een paal boven water dat ik verder met hem wil. Ondanks ons verschil in achtergrond en ondanks dat hij al 3 kinderen heeft. Echter heeft hij, in de ontdekkingsreis die hij het afgelopen jaar heeft gehad over zichzelf, ook ontdekt dat hij een loopbaan ambieert bij defensie. Echt ambieert in de zin van dat het zijn grote droom is... en jammer genoeg is dat dus net mijn nachtmerrie . Ik heb hem daarom naar alle eerlijkheid aangegeven niet 100% zeker te weten of ik het leven als "vrouw van een militair"" aankan, maar wel 100% bereid te zijn met hem te gaan ontdekken hoe hier een weg in te gaan vinden. Hij moet overigens nog beginnen aan zijn sollicitatieprocedure, dus er is ook altijd nog een kans dat hij daar niet doorheen komt of dat hij een functie krijgt waarbij hij niet intern hoeft.
Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk. Ik vind het echter geen optie dat hij nog langer met als reden geen onderdak en geen 100% zekerheid dat het tussen ons liefde-voor-het-leven is door zijn droomcarriere, daarom maar nog langer op het logeerbedje bij zijn vrouw en kinderen te blijven slapen. Buiten dat ik het allemaal helemaal niet sjiek meer vind tegenover mij EN zijn vrouw om "de oude situatie" maar half achter de hand te houden voor het geval dat, wil ik zelf ook niet nog langer een halve partner hebben en zijn.... We hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar vanmiddag heb ik hem met alles wat ik in mij heb nog een keer verteld wat ik voor hem voel en dat hij nog tot vanavond heeft om een keuze te maken: of in de oude situatie blijven hangen uit angst of een sprong in het diepe en de eerste stappen gaan zetten voor een gelukkig toekomst samen.
Hij is nu 1,5 uur geleden weggegaan, zou eerst alleen nog gaan nadenken, dan eten met zijn kinderen en vanavond zal er dan dus een definitieve keuze komen vanuit zijn kant... zoals jullie misschien wel begrijpen zit ik hier niet echt vrolijk ... vandaar dat ik mijn verhaal met jullie deel, in de hoop op wat ondersteuning.
Liefs!
even onder een nieuwe nick om herkenning te voorkomen maar ik hoop dat ik even anoniem mijn hart bij jullie mag uitstorten. Mijn situatie:
Sinds 8 maanden heb ik een relatie met de liefste en leukste man die ik ooit heb leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, toeters bellen, alles erop en eraan. Heel slecht, en ik hoop dat jullie niet te hard willen oordelen: hij is echter wel getrouwd met drie kinderen. (Zijn beiden trouwens nog onder de 30 hoor, ik zonder en hij dus met kinderen) Even is hij niet eerlijk geweest tegen zijn vrouw, maar al snel heeft hij het eerlijk opgebiecht. Zij heeft hem toen niet de deur gewezen, mede doordat familie van hem eiste dat hij zijn relatie nog een kans gaf en hem anders nooit meer wilde zien, is onze relatie toen toch weer "geheim" geworden. Hij heeft relatietherapie geweigerd, maar is zelf wel in therapie gegaan. Na een paar weken trok hij dat echter niet meer, heeft hij toegegeven aan zijn vrouw mij te erg te missen en is toen in hotels en bij familie gaan slapen.(niet direct bij mij in huis, omdat dat ons niet verstandig leek, ook met het oog op de kinderen)
We wisten allebei echter dat hij half november nog enkele weken weer thuis zou moeten wonen ivm een medische ingreep bij zijn vrouw/ex, waar tijdens hij voor de kinderen moest zorgen. Ik vond dat natuurlijk wel erg moeilijk en hij ook, maar heb dat geaccpeteerd omdat ik begrijp dat hij ook verplichtingen heeft. Hij heeft zijn ex toen aangegeven thuis te komen om haar te ondersteunen, maar zodra ze het weer zelf aankon dat hij dan weer elders zou gaan wonen en de scheiding ging doorzetten. Hij heeft toen echter, om geen zout in haar wonden te strooien, niet expliciet verteld dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ben ik er van overtuigd dat zij dat ergens echt wel weet, omdat we de hele dag smsen, hij 's-avonds toch ook weer laat thuis is en hij bv. ook gewoon briefjes en cd's van mij in de auto laat liggen etc etc) Vanzelfsprekend sliepen zij wel apart van elkaar. Nu is dan het moment aangekomen dat zijn verplichtingen thuis ophouden en hij de keuze voor zichzelf definitief moet gaan maken. De afgelopen 5 weken heeft hij nergens met zijn ex over gepraat het hebben ze naar zijn zeggen volledig langs elkaar heengeleefd en alleen de zorg voor de kinderen gedeeld. Hij is op alle gestolen uren die hij had bij mij geweest, we hebben veel gepraat, geprobeerd soms leuke dingen te doen en natuurlijk ook gevreeen.
Voor mij staat als een paal boven water dat ik verder met hem wil. Ondanks ons verschil in achtergrond en ondanks dat hij al 3 kinderen heeft. Echter heeft hij, in de ontdekkingsreis die hij het afgelopen jaar heeft gehad over zichzelf, ook ontdekt dat hij een loopbaan ambieert bij defensie. Echt ambieert in de zin van dat het zijn grote droom is... en jammer genoeg is dat dus net mijn nachtmerrie . Ik heb hem daarom naar alle eerlijkheid aangegeven niet 100% zeker te weten of ik het leven als "vrouw van een militair"" aankan, maar wel 100% bereid te zijn met hem te gaan ontdekken hoe hier een weg in te gaan vinden. Hij moet overigens nog beginnen aan zijn sollicitatieprocedure, dus er is ook altijd nog een kans dat hij daar niet doorheen komt of dat hij een functie krijgt waarbij hij niet intern hoeft.
Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk. Ik vind het echter geen optie dat hij nog langer met als reden geen onderdak en geen 100% zekerheid dat het tussen ons liefde-voor-het-leven is door zijn droomcarriere, daarom maar nog langer op het logeerbedje bij zijn vrouw en kinderen te blijven slapen. Buiten dat ik het allemaal helemaal niet sjiek meer vind tegenover mij EN zijn vrouw om "de oude situatie" maar half achter de hand te houden voor het geval dat, wil ik zelf ook niet nog langer een halve partner hebben en zijn.... We hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar vanmiddag heb ik hem met alles wat ik in mij heb nog een keer verteld wat ik voor hem voel en dat hij nog tot vanavond heeft om een keuze te maken: of in de oude situatie blijven hangen uit angst of een sprong in het diepe en de eerste stappen gaan zetten voor een gelukkig toekomst samen.
Hij is nu 1,5 uur geleden weggegaan, zou eerst alleen nog gaan nadenken, dan eten met zijn kinderen en vanavond zal er dan dus een definitieve keuze komen vanuit zijn kant... zoals jullie misschien wel begrijpen zit ik hier niet echt vrolijk ... vandaar dat ik mijn verhaal met jullie deel, in de hoop op wat ondersteuning.
Liefs!
dinsdag 16 december 2008 om 22:35
Ik geloof niet in "bijelkaar blijven voor de kinderen". Uiteindelijk doe je daar de kindern meer kwaad dan goed mee, omdat ze heus de spanningen wel voelen en geen goed voorbeeld krijgen van hoe en liefdevolle relatie hoort te zijn.
Vechten voor een huwelijk moet je met zijn tweeen doen, omdat er nog liefde is. Omdat je vanuit liefde de relatie wilt redden. Dat kan als man in kwestie zich realiseert dat ie zijn vrouw en gezin niet wil opgeven voor een fling, als hij zelf inziet dat zijn huwelijk meer waard is en bereid is om de nevenrelatie te stoppen. Dan kun je samen in therapie gaan en zien of er iets te redden valt. Of je weer gelukig gezin kunt zijn.
Als de man in kwestie echter liever bij zijn minnares is en met haar verder wil, maar blijft uit medelijden, schuldgevoel of omdat het zo hioort, terwijl ie stiekem doorgaat met relatie on the side, dan zijn er alleen maar verliezers, en zijn de kinderen net zo goed verliezers. Kun je als moeder mss maar beter het voorbeeld geven dat je niet hoeft te accepteren dat je partner er een tweede relatie op na houdt.
Vechten voor een huwelijk moet je met zijn tweeen doen, omdat er nog liefde is. Omdat je vanuit liefde de relatie wilt redden. Dat kan als man in kwestie zich realiseert dat ie zijn vrouw en gezin niet wil opgeven voor een fling, als hij zelf inziet dat zijn huwelijk meer waard is en bereid is om de nevenrelatie te stoppen. Dan kun je samen in therapie gaan en zien of er iets te redden valt. Of je weer gelukig gezin kunt zijn.
Als de man in kwestie echter liever bij zijn minnares is en met haar verder wil, maar blijft uit medelijden, schuldgevoel of omdat het zo hioort, terwijl ie stiekem doorgaat met relatie on the side, dan zijn er alleen maar verliezers, en zijn de kinderen net zo goed verliezers. Kun je als moeder mss maar beter het voorbeeld geven dat je niet hoeft te accepteren dat je partner er een tweede relatie op na houdt.
dinsdag 16 december 2008 om 22:36
maar dat ultimatum heb je al weer ingetrokken.....kan ie jou en zn gezin nog langer aan het lijntje houden.
Sorry hoor, maar word echt moe van dat minnaressengezeik. Altijd maar weer een opening, excuus blijven zoeken voor de man of voor jezelf. Je wist waar je aan begon en je bent medeschuldig aan het verwoesten van een gezin, zo zie ik het. Was dan van hem afgebleven totdat hij weg was bij zijn gezin..dan had ik nog enig respect voor je gehad
Sorry hoor, maar word echt moe van dat minnaressengezeik. Altijd maar weer een opening, excuus blijven zoeken voor de man of voor jezelf. Je wist waar je aan begon en je bent medeschuldig aan het verwoesten van een gezin, zo zie ik het. Was dan van hem afgebleven totdat hij weg was bij zijn gezin..dan had ik nog enig respect voor je gehad
dinsdag 16 december 2008 om 22:36
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 22:28:
[...]
Ik ben het eens dat deze hele situatie verre van chique is, maar vind wel dat waar een relatie kapot loopt, er altijd twee mensen schuld hebben.
Maar dat degene die liegt, bedriegt, vreemdgaat en weer liegt en bedriegt,toch wel het meest.
Heel eerlijk: kan je hem, nu je weet hoe dit is gegaan terwijl er kinderen in het spel zijn, ooit nog vertrouwen?
**zet duivels stemmetje op**
Once a cheater, always a cheater...
[...]
Ik ben het eens dat deze hele situatie verre van chique is, maar vind wel dat waar een relatie kapot loopt, er altijd twee mensen schuld hebben.
Maar dat degene die liegt, bedriegt, vreemdgaat en weer liegt en bedriegt,toch wel het meest.
Heel eerlijk: kan je hem, nu je weet hoe dit is gegaan terwijl er kinderen in het spel zijn, ooit nog vertrouwen?
**zet duivels stemmetje op**
Once a cheater, always a cheater...
dinsdag 16 december 2008 om 22:37
quote:Xenia66 schreef op 16 december 2008 @ 22:36:
maar dat ultimatum heb je al weer ingetrokken.....kan ie jou en zn gezin nog langer aan het lijntje houden.
Sorry hoor, maar word echt moe van dat minnaressengezeik. Altijd maar weer een opening, excuus blijven zoeken voor de man of voor jezelf. Je wist waar je aan begon en je bent medeschuldig aan het verwoesten van een gezin, zo zie ik het. Was dan van hem afgebleven totdat hij weg was bij zijn gezin..dan had ik nog enig respect voor je gehadEens!
maar dat ultimatum heb je al weer ingetrokken.....kan ie jou en zn gezin nog langer aan het lijntje houden.
Sorry hoor, maar word echt moe van dat minnaressengezeik. Altijd maar weer een opening, excuus blijven zoeken voor de man of voor jezelf. Je wist waar je aan begon en je bent medeschuldig aan het verwoesten van een gezin, zo zie ik het. Was dan van hem afgebleven totdat hij weg was bij zijn gezin..dan had ik nog enig respect voor je gehadEens!
dinsdag 16 december 2008 om 22:42
quote:Xenia66 schreef op 16 december 2008 @ 22:36:
maar dat ultimatum heb je al weer ingetrokken.....kan ie jou en zn gezin nog langer aan het lijntje houden.
ik weet ook niet zo goed hoe ik mij daarover moet voelen. Vind je dan dat ik hem vanavond definitief de deur had moeten wijzen, na alles wat er is gebeurd? Het ultimatum is even van de baan, maar ik twijfel of ik een nieuwe moet stellen of er eentje voor mijzelf moet stellen..
En ik vraag ook niet om respect hoor, kan mij voorstellen dat jullie soms moe worden van minnaresentopics. Wel vind ik het fijn om meningen en wat tips hier te horen. Ook als ze "minder in mijn straatje" passen.
maar dat ultimatum heb je al weer ingetrokken.....kan ie jou en zn gezin nog langer aan het lijntje houden.
ik weet ook niet zo goed hoe ik mij daarover moet voelen. Vind je dan dat ik hem vanavond definitief de deur had moeten wijzen, na alles wat er is gebeurd? Het ultimatum is even van de baan, maar ik twijfel of ik een nieuwe moet stellen of er eentje voor mijzelf moet stellen..
En ik vraag ook niet om respect hoor, kan mij voorstellen dat jullie soms moe worden van minnaresentopics. Wel vind ik het fijn om meningen en wat tips hier te horen. Ook als ze "minder in mijn straatje" passen.
dinsdag 16 december 2008 om 22:44
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 22:06:
Ten eerste allemaal: bedankt voor jullie reacties en kritische noten, ik merk dat het fijn is om andermans mening te horen na 8 maanden zwijgen.
Zal eerst uitleggen hoe het net is gegaan: Hij stond hier voor de deur, helemaal kapot en in tranen, dat huh niets liever wil als samen verder, maar op dit moment kortsluiting in zijn hoofd heeft en meer tijd nodig om te bedenken hoe alles concreet ook moet.
Waarom dan nu al een relatie met jou? En waarom ben jij akkoord gegaan met voor nu dan toch nog maar even de buitenvrouw....
Waarom niet pas als het klaar is? Nu ben je nog steeds de tweede viool. Je kunt ook zeggen nou heel erg jammer het doet me veel verdriet, maar ik ga pas met je in zee als je daadwerkelijk vrij bent. Dus ik hoop maar dat als jij het bent ik niet al geschaakt ben door een misschien wel veel leukere man . je beschermt je eigen hart op deze manier in elk geval bar slecht
Ik vond het "stellen van een ultimatium" van mijzelf achteraf ook niet zo netjes, zoals ik net al bij de reacties ook las: ik kan beter mijzelf een ultimatum stel dan dat ik hem dwing te kiezen.
Ik heb hem verteld dat ik heel veel van hem hou, maar dat ik vind dat er wel op korte termijn stappen moeten worden ondernomen om voor iedereen meer duidelijkheid te creeren en dat hij erover moet nadenken of hij het daarmee eens is (dat zegt hij nu al wel te weten), maar er ook daadwerkelijk iets mee ken. Ook heb ik gezegd dat ik hartstikke gek op hem ben en daarom ook wil dat hij zijn legerdroom gaat verkennen en dat we daar heel veel over gaan ontdekken wat de mogelijkheden zijn en veel praten... zijn ambities in de vorm van het leger schijnt hij al heel lang te hebben geeft hij aan, maar voor mij waren die heel nieuw zeg maar... maar dat ik denk dat als we zoveel van elkaar houden als dat we voelen, we daar ook wel uit moeten komen.
Ik praat het niet goed dat ik ook ermee "ingestemd" heb om het na zijn opbiechten opnieuw in het geheimzinnig te betrekken.... dat geeft mij ook juist zo'n slecht gevoel en daarom wil ik ook dat er meer openheid komt.
Samengevat: het ultimatum "vanavond" is van de baan, maar ik wil zelf mijn kop niet meer in het zand steken. Hij gaat nadenken over wat hij nu wil en wat hij nu kan... en ik ook.
Vind het fijn om hier met jullie van gedachten te wisselen, zal zo nog wat vragen uit posts beantwoorden!
Ten eerste allemaal: bedankt voor jullie reacties en kritische noten, ik merk dat het fijn is om andermans mening te horen na 8 maanden zwijgen.
Zal eerst uitleggen hoe het net is gegaan: Hij stond hier voor de deur, helemaal kapot en in tranen, dat huh niets liever wil als samen verder, maar op dit moment kortsluiting in zijn hoofd heeft en meer tijd nodig om te bedenken hoe alles concreet ook moet.
Waarom dan nu al een relatie met jou? En waarom ben jij akkoord gegaan met voor nu dan toch nog maar even de buitenvrouw....
Waarom niet pas als het klaar is? Nu ben je nog steeds de tweede viool. Je kunt ook zeggen nou heel erg jammer het doet me veel verdriet, maar ik ga pas met je in zee als je daadwerkelijk vrij bent. Dus ik hoop maar dat als jij het bent ik niet al geschaakt ben door een misschien wel veel leukere man . je beschermt je eigen hart op deze manier in elk geval bar slecht
Ik vond het "stellen van een ultimatium" van mijzelf achteraf ook niet zo netjes, zoals ik net al bij de reacties ook las: ik kan beter mijzelf een ultimatum stel dan dat ik hem dwing te kiezen.
Ik heb hem verteld dat ik heel veel van hem hou, maar dat ik vind dat er wel op korte termijn stappen moeten worden ondernomen om voor iedereen meer duidelijkheid te creeren en dat hij erover moet nadenken of hij het daarmee eens is (dat zegt hij nu al wel te weten), maar er ook daadwerkelijk iets mee ken. Ook heb ik gezegd dat ik hartstikke gek op hem ben en daarom ook wil dat hij zijn legerdroom gaat verkennen en dat we daar heel veel over gaan ontdekken wat de mogelijkheden zijn en veel praten... zijn ambities in de vorm van het leger schijnt hij al heel lang te hebben geeft hij aan, maar voor mij waren die heel nieuw zeg maar... maar dat ik denk dat als we zoveel van elkaar houden als dat we voelen, we daar ook wel uit moeten komen.
Ik praat het niet goed dat ik ook ermee "ingestemd" heb om het na zijn opbiechten opnieuw in het geheimzinnig te betrekken.... dat geeft mij ook juist zo'n slecht gevoel en daarom wil ik ook dat er meer openheid komt.
Samengevat: het ultimatum "vanavond" is van de baan, maar ik wil zelf mijn kop niet meer in het zand steken. Hij gaat nadenken over wat hij nu wil en wat hij nu kan... en ik ook.
Vind het fijn om hier met jullie van gedachten te wisselen, zal zo nog wat vragen uit posts beantwoorden!
dinsdag 16 december 2008 om 22:46
dinsdag 16 december 2008 om 22:56
Je kunt tegen hem zeggen dat je pas weer contact met hem wilt en hem wilt zien als ie zijn vrouw heeft vertelt dat ie een relatie met jou heeft en met jou verder wil. ( Dan moet je je daar ook aan houden, en telkens als ie belt of contact zoeken vragen "Weet je vrouw het al?", en nee betekent direct telefoon neer of deur in zijn neus dicht. is moeilijk, maar je laat je aan het lijntje houden of niet).
Hoe lang je op hem wacht is aan jou, maar je kunt m op die manier wel heel duidelijk maken dat t alles of niets is. Dan laat jij je iig niet meer an het lijntje houden en is het aan hem om nu daadwerkelijk de consequentis van zijn keuzes te aanvaarden. Gaat ie toch niet weg, dan weet jij ook genoeg.
Hoe lang je op hem wacht is aan jou, maar je kunt m op die manier wel heel duidelijk maken dat t alles of niets is. Dan laat jij je iig niet meer an het lijntje houden en is het aan hem om nu daadwerkelijk de consequentis van zijn keuzes te aanvaarden. Gaat ie toch niet weg, dan weet jij ook genoeg.
dinsdag 16 december 2008 om 22:57
Tsja, ik ben het geloof ik ook meer met jullie eens dan dat wat op de eerste pagina staat: "als je zoveel van hem houd wat maken die paar maanden extra dan uit"...
Rationeel denk ik ook "hij jankt even en komt er mee weg", emotioneel begrijp ik dat voor een zware beslissing als deze misschien meer tijd nodig is. Ik moet nu voor mijzelf bedenken hoeveel tijd ik nog wil en kan geven, zonder mijzelf daarin te vergeten.
Ergens werd geroepen dat ik mijzelf in het middelpunt van alles plaats.. soms dacht ik: was dat maar zo. Dan zat ik nu niet in deze situatie, want dan had ik het nooi zover laten komen... Misschien aan de late kant, maar juist daarom denk ik nu zo hard na of ik ook niet op korte termijn maar voor mijzelf moet kiezen en hem met "alle puinhoop" moet achterlaten. Ik wil er voor hem zijn en hem helpen alles weer op de rit te krijgen, maar dan moet hij wel zelf ook het "lef" hebben om verder te willen... ook voor de buitenwereld...
Rationeel denk ik ook "hij jankt even en komt er mee weg", emotioneel begrijp ik dat voor een zware beslissing als deze misschien meer tijd nodig is. Ik moet nu voor mijzelf bedenken hoeveel tijd ik nog wil en kan geven, zonder mijzelf daarin te vergeten.
Ergens werd geroepen dat ik mijzelf in het middelpunt van alles plaats.. soms dacht ik: was dat maar zo. Dan zat ik nu niet in deze situatie, want dan had ik het nooi zover laten komen... Misschien aan de late kant, maar juist daarom denk ik nu zo hard na of ik ook niet op korte termijn maar voor mijzelf moet kiezen en hem met "alle puinhoop" moet achterlaten. Ik wil er voor hem zijn en hem helpen alles weer op de rit te krijgen, maar dan moet hij wel zelf ook het "lef" hebben om verder te willen... ook voor de buitenwereld...
dinsdag 16 december 2008 om 23:10
Mel, het lef en de ruggegraat die moet hij zelf aankweken. Ik denk dat je een persoon nooit kunt veranderen, wel helpen bij de veranderingen die de persoon zelf wil doorvoeren.
Dat is de vraag: wil hij veranderen en daaraan werken?
Dan heeft een goede partner aan jou. Wil hij daarentegen een beetje hier en daar tegenaan leunen dan moet je dubbel zo hard nadenken of dit is wat jij waard bent. Hoeveel vlinders er ook in je buikje rondfladderen.
Persoonlijk vind ik zinnen als 'ik wil niet alleen zijn' een dooddoener. Dat hebben twee ex-en ooit tegen mij gezegd en ik vind dat zo slap. Nadat het uitging meteen allebei in de volgende relatie gesprongen (nee, ik had niet gelijktijdig een relatie met ze).
En ik vind niet dat jij een huwelijk stukmaakt of dat je jezelf in het middelpunt plaats. Ik vind dat je de juiste vragen stelt naar jezelf en naar hem toe om tot duidelijkheid te komen. Of dit genoeg potentie heeft om uit te groeien tot iets moois of dat het alleen maar potentie lijkt te hebben. Nu met alle veranderingen die om hem gebeuren, komt hij ook zichzelf tegen en zul jij een andere kant leren kennen.
Dat is de vraag: wil hij veranderen en daaraan werken?
Dan heeft een goede partner aan jou. Wil hij daarentegen een beetje hier en daar tegenaan leunen dan moet je dubbel zo hard nadenken of dit is wat jij waard bent. Hoeveel vlinders er ook in je buikje rondfladderen.
Persoonlijk vind ik zinnen als 'ik wil niet alleen zijn' een dooddoener. Dat hebben twee ex-en ooit tegen mij gezegd en ik vind dat zo slap. Nadat het uitging meteen allebei in de volgende relatie gesprongen (nee, ik had niet gelijktijdig een relatie met ze).
En ik vind niet dat jij een huwelijk stukmaakt of dat je jezelf in het middelpunt plaats. Ik vind dat je de juiste vragen stelt naar jezelf en naar hem toe om tot duidelijkheid te komen. Of dit genoeg potentie heeft om uit te groeien tot iets moois of dat het alleen maar potentie lijkt te hebben. Nu met alle veranderingen die om hem gebeuren, komt hij ook zichzelf tegen en zul jij een andere kant leren kennen.
dinsdag 16 december 2008 om 23:37
quote:Sensy12 schreef op 16 december 2008 @ 23:10:
Mel, het lef en de ruggegraat die moet hij zelf aankweken. Ik denk dat je een persoon nooit kunt veranderen, wel helpen bij de veranderingen die de persoon zelf wil doorvoeren.
Dat is de vraag: wil hij veranderen en daaraan werken?
Dan heeft een goede partner aan jou. Wil hij daarentegen een beetje hier en daar tegenaan leunen dan moet je dubbel zo hard nadenken of dit is wat jij waard bent. Hoeveel vlinders er ook in je buikje rondfladderen.
Persoonlijk vind ik zinnen als 'ik wil niet alleen zijn' een dooddoener. Dat hebben twee ex-en ooit tegen mij gezegd en ik vind dat zo slap. Nadat het uitging meteen allebei in de volgende relatie gesprongen (nee, ik had niet gelijktijdig een relatie met ze).
En ik vind niet dat jij een huwelijk stukmaakt of dat je jezelf in het middelpunt plaats. Ik vind dat je de juiste vragen stelt naar jezelf en naar hem toe om tot duidelijkheid te komen. Of dit genoeg potentie heeft om uit te groeien tot iets moois of dat het alleen maar potentie lijkt te hebben. Nu met alle veranderingen die om hem gebeuren, komt hij ook zichzelf tegen en zul jij een andere kant leren kennen.
Thanks, ook dit is een rake reactie... je schetst het precies zoals het is: hij moet de keuze maken of hij wil veranderen en daar aan werken. En ik moet voor mijzelf uitmaken hoelang ik daarin nog wil meegaan dat hij die keuze voor zich uit blijft schuiven...
Vanavond heb ik ook nog tegen hem gezegd dat ik "ik wil niet alleen zijn" ook een dooddoener vind. Kom op, je bent bijna dertig, dan heb je misschien nog wel 50 jaar te gaan, dan ga je toch niet bij elkaar blijven omdat je bang bent alleen te zijn? Tuurlijk is alleen zijn niet leuk, maar het is van tijdelijke aard EN liever alleen dan voor altijd opgesloten iemand waarvan je weet dat het het niet is....
Voor vandaag ga ik maar slapen dames... hectisch dag achter de rug zo bij elkaar. Tot morgen!
Mel, het lef en de ruggegraat die moet hij zelf aankweken. Ik denk dat je een persoon nooit kunt veranderen, wel helpen bij de veranderingen die de persoon zelf wil doorvoeren.
Dat is de vraag: wil hij veranderen en daaraan werken?
Dan heeft een goede partner aan jou. Wil hij daarentegen een beetje hier en daar tegenaan leunen dan moet je dubbel zo hard nadenken of dit is wat jij waard bent. Hoeveel vlinders er ook in je buikje rondfladderen.
Persoonlijk vind ik zinnen als 'ik wil niet alleen zijn' een dooddoener. Dat hebben twee ex-en ooit tegen mij gezegd en ik vind dat zo slap. Nadat het uitging meteen allebei in de volgende relatie gesprongen (nee, ik had niet gelijktijdig een relatie met ze).
En ik vind niet dat jij een huwelijk stukmaakt of dat je jezelf in het middelpunt plaats. Ik vind dat je de juiste vragen stelt naar jezelf en naar hem toe om tot duidelijkheid te komen. Of dit genoeg potentie heeft om uit te groeien tot iets moois of dat het alleen maar potentie lijkt te hebben. Nu met alle veranderingen die om hem gebeuren, komt hij ook zichzelf tegen en zul jij een andere kant leren kennen.
Thanks, ook dit is een rake reactie... je schetst het precies zoals het is: hij moet de keuze maken of hij wil veranderen en daar aan werken. En ik moet voor mijzelf uitmaken hoelang ik daarin nog wil meegaan dat hij die keuze voor zich uit blijft schuiven...
Vanavond heb ik ook nog tegen hem gezegd dat ik "ik wil niet alleen zijn" ook een dooddoener vind. Kom op, je bent bijna dertig, dan heb je misschien nog wel 50 jaar te gaan, dan ga je toch niet bij elkaar blijven omdat je bang bent alleen te zijn? Tuurlijk is alleen zijn niet leuk, maar het is van tijdelijke aard EN liever alleen dan voor altijd opgesloten iemand waarvan je weet dat het het niet is....
Voor vandaag ga ik maar slapen dames... hectisch dag achter de rug zo bij elkaar. Tot morgen!
woensdag 17 december 2008 om 10:06
Quote Liselore:
Waarom dan nu al een relatie met jou? En waarom ben jij akkoord gegaan met voor nu dan toch nog maar even de buitenvrouw....
Waarom niet pas als het klaar is? Nu ben je nog steeds de tweede viool. Je kunt ook zeggen nou heel erg jammer het doet me veel verdriet, maar ik ga pas met je in zee als je daadwerkelijk vrij bent. Dus ik hoop maar dat als jij het bent ik niet al geschaakt ben door een misschien wel veel leukere man . je beschermt je eigen hart op deze manier in elk geval bar slecht
Eens. Laat hem pas terugkomen als hij weg is bij zijn vrouw. Dan moet hij een keuze maken. Weet iedereen waar hij/zij aan toe is.
Waarom dan nu al een relatie met jou? En waarom ben jij akkoord gegaan met voor nu dan toch nog maar even de buitenvrouw....
Waarom niet pas als het klaar is? Nu ben je nog steeds de tweede viool. Je kunt ook zeggen nou heel erg jammer het doet me veel verdriet, maar ik ga pas met je in zee als je daadwerkelijk vrij bent. Dus ik hoop maar dat als jij het bent ik niet al geschaakt ben door een misschien wel veel leukere man . je beschermt je eigen hart op deze manier in elk geval bar slecht
Eens. Laat hem pas terugkomen als hij weg is bij zijn vrouw. Dan moet hij een keuze maken. Weet iedereen waar hij/zij aan toe is.
...
woensdag 17 december 2008 om 20:26
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 19:44:
[...]
Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.
Lekker is dat, er is dus ook een kans dat dit jou ooit zal overkomen omdat hij deze angsten in het algemeen heeft en niet specifiek omdat hij niet bij HAAR durfde/wou weggaan.
En misschien dat hij dan ook vreemdgaat.
Verder, wat hier ook werd gezegt..je hebt een relatie verstoord terwijl je nu niet eens zeker bent of je wel bij hem wilt blijven als hij een militair wil worden..
Zonde.. Je gaat ervoor of niet, maar je kunt niet ergens binnenstormen, alles verwoesten en dan opeens denken; onee, toch maar niet.
[...]
Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.
Lekker is dat, er is dus ook een kans dat dit jou ooit zal overkomen omdat hij deze angsten in het algemeen heeft en niet specifiek omdat hij niet bij HAAR durfde/wou weggaan.
En misschien dat hij dan ook vreemdgaat.
Verder, wat hier ook werd gezegt..je hebt een relatie verstoord terwijl je nu niet eens zeker bent of je wel bij hem wilt blijven als hij een militair wil worden..
Zonde.. Je gaat ervoor of niet, maar je kunt niet ergens binnenstormen, alles verwoesten en dan opeens denken; onee, toch maar niet.
woensdag 17 december 2008 om 20:36
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 22:31:
[...]
Helemaal eens meiden en misschien niet op de juiste manier(stellen van ultimatum), maar dat is nu precies de reden waarom ik vandaag deed wat ik deed: ik wil voorkomen dat ik nog maanden aan het lijntje word gehouden... (en met mij zijn (ex)vrouw en kinderen)...
Je komt over alsof je het zo goed voor hebt met de kids en de vrouw maar als je het echt goed voor had met hun, was je niet vreemdgegaan met hem. Dan was je geen minnares geweest en had je gezegt; sorry je bent getrouwd, ik vind je heeeeeel erg leuk maar dit kan niet, ik heb respect voor je vrouw en kinderen.
Onlangs heb ik ook contact gehad met iemand die me leuk vond, heeft ook een vrouw en een kindje. (ik heb ook een vriend) ik had totaal geen interesse in diegene, vond hem gewoon aardig. (dat is dan het verschil, maar toch)
Heb m geadviseerd zijn problemen met zijn vrouw op te lossen, zijn vrouw aandacht en liefde te geven dan komen die seksuele problemen die ze hadden vast wel goed en verder therapie whatever maar kom niet bij mij aan.
Als je écht respect had voor zijn vrouw en kinderen dan was je niet al die tijd stiekem achter hun rug om met haar man/hun vader vreemdgegaan.
Dus praat t voor jezelf niet mooier dan 't is.
[...]
Helemaal eens meiden en misschien niet op de juiste manier(stellen van ultimatum), maar dat is nu precies de reden waarom ik vandaag deed wat ik deed: ik wil voorkomen dat ik nog maanden aan het lijntje word gehouden... (en met mij zijn (ex)vrouw en kinderen)...
Je komt over alsof je het zo goed voor hebt met de kids en de vrouw maar als je het echt goed voor had met hun, was je niet vreemdgegaan met hem. Dan was je geen minnares geweest en had je gezegt; sorry je bent getrouwd, ik vind je heeeeeel erg leuk maar dit kan niet, ik heb respect voor je vrouw en kinderen.
Onlangs heb ik ook contact gehad met iemand die me leuk vond, heeft ook een vrouw en een kindje. (ik heb ook een vriend) ik had totaal geen interesse in diegene, vond hem gewoon aardig. (dat is dan het verschil, maar toch)
Heb m geadviseerd zijn problemen met zijn vrouw op te lossen, zijn vrouw aandacht en liefde te geven dan komen die seksuele problemen die ze hadden vast wel goed en verder therapie whatever maar kom niet bij mij aan.
Als je écht respect had voor zijn vrouw en kinderen dan was je niet al die tijd stiekem achter hun rug om met haar man/hun vader vreemdgegaan.
Dus praat t voor jezelf niet mooier dan 't is.
woensdag 17 december 2008 om 20:44
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 22:42:
[...]
ik weet ook niet zo goed hoe ik mij daarover moet voelen. Vind je dan dat ik hem vanavond definitief de deur had moeten wijzen, na alles wat er is gebeurd? Het ultimatum is even van de baan, maar ik twijfel of ik een nieuwe moet stellen of er eentje voor mijzelf moet stellen..
En ik vraag ook niet om respect hoor, kan mij voorstellen dat jullie soms moe worden van minnaresentopics. Wel vind ik het fijn om meningen en wat tips hier te horen. Ook als ze "minder in mijn straatje" passen.
Na alles wat er is gebeurd? Dat jullie een relatie hadden, hij vreemdging en het opbiechte, later weer geheim deed etc..
Daar ben je zelf bij geweest en dat heb je zelf gewild.
Waardoor jij het niet meer leuk vind is omdat hij militair wil worden. Het is nog niet eens zeker of dat doorgaat etc etc.
Dat is toch de reden dat je twijfeld?
Ik vind het echt belachelijk dat je een gezin "verwoest" en dat je daarna denkt van ach, na dit alles, kan ik hem wel vertrouwen? Is hij wel wat ik wil?
Dat had je hiervoor moeten bedenken, voordat je aan dit alles begon.
Natuurlijk is het allemaal moeilijk dat begrijp ik ook, maar dat kun je weten..
Zoals iemand anders zei; Was dan van hem afgebleven totdat hij weg was bij zijn gezin.
Dan hadden jullie beide betere keuzes kunnen maken..
[...]
ik weet ook niet zo goed hoe ik mij daarover moet voelen. Vind je dan dat ik hem vanavond definitief de deur had moeten wijzen, na alles wat er is gebeurd? Het ultimatum is even van de baan, maar ik twijfel of ik een nieuwe moet stellen of er eentje voor mijzelf moet stellen..
En ik vraag ook niet om respect hoor, kan mij voorstellen dat jullie soms moe worden van minnaresentopics. Wel vind ik het fijn om meningen en wat tips hier te horen. Ook als ze "minder in mijn straatje" passen.
Na alles wat er is gebeurd? Dat jullie een relatie hadden, hij vreemdging en het opbiechte, later weer geheim deed etc..
Daar ben je zelf bij geweest en dat heb je zelf gewild.
Waardoor jij het niet meer leuk vind is omdat hij militair wil worden. Het is nog niet eens zeker of dat doorgaat etc etc.
Dat is toch de reden dat je twijfeld?
Ik vind het echt belachelijk dat je een gezin "verwoest" en dat je daarna denkt van ach, na dit alles, kan ik hem wel vertrouwen? Is hij wel wat ik wil?
Dat had je hiervoor moeten bedenken, voordat je aan dit alles begon.
Natuurlijk is het allemaal moeilijk dat begrijp ik ook, maar dat kun je weten..
Zoals iemand anders zei; Was dan van hem afgebleven totdat hij weg was bij zijn gezin.
Dan hadden jullie beide betere keuzes kunnen maken..
woensdag 17 december 2008 om 20:49
quote:Hij heeft mij eerlijk verteld dat hij waarschijnlijk wel zou zijn gebleven...ondanks dat alle cliches gelden voor zijn huwelijk, zou hij om wille van de kinderen, omdat hij niet alleen wil zijn en vooral ook om wat de buitenwereld vind van een scheiding, bij haar gebleven zijn.
zo euh..pardon hier heb ik eerder overheen gelezen......
Hij was bij haar gebleven als jij niet voorbij was gekomen?
Jij bent de excuustruus????
Die hij even mag proberen of het past voordat hij de overstap maakt van het ene bed naar het andere. Als hij dat al doet want misschien blijft bij zijn vrouw omwille van de kinderen en wat de omgeving denkt over een scheiding.....
Wil jij zo'n man die niet eens voor zich kan kiezen maar eerst naast zijn relatie bekijkt of jij daadwerkelijk leuker bent dan wat hij nu heeft omdat hij nog niet weet of hij op gaat geven wat hij nu heeft. Want daar komt het op neer. Deze man durft niet eens voor zichzelf te kiezen laat staan voor jou.
Ja hoor, je hebt een echte lamzak getroffen die er graag een minnares op na wil houden en jij gaat nog maanden misschien wel jaren zitten wachten tot meneer misschien wel echt een keertje 100% voor jou gaat.....
Kansloos.
Kom op meid. Doe dat jezelf niet aan. Wees zuiniger op jezelf. Graag of niet met jou niet een beetje en pas als hij vrij is en ook helemaal voor jou kan gaan. Van dit halfzachte gedoe komen alleen maar stinkende wonden....
zo euh..pardon hier heb ik eerder overheen gelezen......
Hij was bij haar gebleven als jij niet voorbij was gekomen?
Jij bent de excuustruus????
Die hij even mag proberen of het past voordat hij de overstap maakt van het ene bed naar het andere. Als hij dat al doet want misschien blijft bij zijn vrouw omwille van de kinderen en wat de omgeving denkt over een scheiding.....
Wil jij zo'n man die niet eens voor zich kan kiezen maar eerst naast zijn relatie bekijkt of jij daadwerkelijk leuker bent dan wat hij nu heeft omdat hij nog niet weet of hij op gaat geven wat hij nu heeft. Want daar komt het op neer. Deze man durft niet eens voor zichzelf te kiezen laat staan voor jou.
Ja hoor, je hebt een echte lamzak getroffen die er graag een minnares op na wil houden en jij gaat nog maanden misschien wel jaren zitten wachten tot meneer misschien wel echt een keertje 100% voor jou gaat.....
Kansloos.
Kom op meid. Doe dat jezelf niet aan. Wees zuiniger op jezelf. Graag of niet met jou niet een beetje en pas als hij vrij is en ook helemaal voor jou kan gaan. Van dit halfzachte gedoe komen alleen maar stinkende wonden....
woensdag 17 december 2008 om 21:23
[quote]Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 19:36:
[...]
hee Charlotte, thanks voor het meedenken. Ik begrijp dat je dat zegt, maar ik vind dat heel moeilijk om in te kunnen schatten, omdat ik heel erg weinig van het leven met militair weet. Heb net al even het topic doorgelezen over leven met een militair en klinkt iig pittig. Maar ook met hem moet ik daar nog veel over spreken, want ik bedoel: hij heeft ook 3 kinderen en ik vraag mij af hoe hij dat dan voor zich ziet. Ook voor mij: op een gegeven moment ga ik mij toch ook hechten aan zijn kids en dan zou hij op uitzending gaan en zou ik ze dan ineens 4 maanden niet mogen zien?? Lijkt mij allemaal heel erg moeilijk
[/quote]
Ik heb een advies;blijf uit het leven van die twee mensen en hun kinderen. Het feit dat hij na 8 maanden nog steeds niet vol voor jou gaat, zegt genoeg. Meneer eet van twee walletjes en jij zult nooit op nummer 1 komen. Ik snap niet dat jij je daarvoor leent en meedoet in dit spel van bedrog naar zijn vrouw toe. Het ergst is het voor zijn kinderen. Die hebben een vader en een moeder nodig en niet een minnares van hun vader. Als ik jou was zou ik de relatie verbreken en het hem laten uitzoeken. Als zo'n kerel vreemdgaat met jou, kan hij het straks ook met een ander als hij "van jou" is....
[...]
hee Charlotte, thanks voor het meedenken. Ik begrijp dat je dat zegt, maar ik vind dat heel moeilijk om in te kunnen schatten, omdat ik heel erg weinig van het leven met militair weet. Heb net al even het topic doorgelezen over leven met een militair en klinkt iig pittig. Maar ook met hem moet ik daar nog veel over spreken, want ik bedoel: hij heeft ook 3 kinderen en ik vraag mij af hoe hij dat dan voor zich ziet. Ook voor mij: op een gegeven moment ga ik mij toch ook hechten aan zijn kids en dan zou hij op uitzending gaan en zou ik ze dan ineens 4 maanden niet mogen zien?? Lijkt mij allemaal heel erg moeilijk
[/quote] Ik heb een advies;blijf uit het leven van die twee mensen en hun kinderen. Het feit dat hij na 8 maanden nog steeds niet vol voor jou gaat, zegt genoeg. Meneer eet van twee walletjes en jij zult nooit op nummer 1 komen. Ik snap niet dat jij je daarvoor leent en meedoet in dit spel van bedrog naar zijn vrouw toe. Het ergst is het voor zijn kinderen. Die hebben een vader en een moeder nodig en niet een minnares van hun vader. Als ik jou was zou ik de relatie verbreken en het hem laten uitzoeken. Als zo'n kerel vreemdgaat met jou, kan hij het straks ook met een ander als hij "van jou" is....
woensdag 17 december 2008 om 21:26
quote:hannah2708 schreef op 17 december 2008 @ 20:36:
[...]
Je komt over alsof je het zo goed voor hebt met de kids en de vrouw maar als je het echt goed voor had met hun, was je niet vreemdgegaan met hem. Dan was je geen minnares geweest en had je gezegt; sorry je bent getrouwd, ik vind je heeeeeel erg leuk maar dit kan niet, ik heb respect voor je vrouw en kinderen.
Onlangs heb ik ook contact gehad met iemand die me leuk vond, heeft ook een vrouw en een kindje. (ik heb ook een vriend) ik had totaal geen interesse in diegene, vond hem gewoon aardig. (dat is dan het verschil, maar toch)
Heb m geadviseerd zijn problemen met zijn vrouw op te lossen, zijn vrouw aandacht en liefde te geven dan komen die seksuele problemen die ze hadden vast wel goed en verder therapie whatever maar kom niet bij mij aan.
Als je écht respect had voor zijn vrouw en kinderen dan was je niet al die tijd stiekem achter hun rug om met haar man/hun vader vreemdgegaan.
Dus praat t voor jezelf niet mooier dan 't is.Hier ben ik het volledig mee eens. Niets aan toe te voegen.
[...]
Je komt over alsof je het zo goed voor hebt met de kids en de vrouw maar als je het echt goed voor had met hun, was je niet vreemdgegaan met hem. Dan was je geen minnares geweest en had je gezegt; sorry je bent getrouwd, ik vind je heeeeeel erg leuk maar dit kan niet, ik heb respect voor je vrouw en kinderen.
Onlangs heb ik ook contact gehad met iemand die me leuk vond, heeft ook een vrouw en een kindje. (ik heb ook een vriend) ik had totaal geen interesse in diegene, vond hem gewoon aardig. (dat is dan het verschil, maar toch)
Heb m geadviseerd zijn problemen met zijn vrouw op te lossen, zijn vrouw aandacht en liefde te geven dan komen die seksuele problemen die ze hadden vast wel goed en verder therapie whatever maar kom niet bij mij aan.
Als je écht respect had voor zijn vrouw en kinderen dan was je niet al die tijd stiekem achter hun rug om met haar man/hun vader vreemdgegaan.
Dus praat t voor jezelf niet mooier dan 't is.Hier ben ik het volledig mee eens. Niets aan toe te voegen.
woensdag 17 december 2008 om 22:21
Poeh poeh, de laatste reacties....ben ik dan de enige die vind dat mensen niet elkaars bezit zijn? Je 'pakt' een man niet af. Je kunt hoogstens denken:"dit feestje laat ik aan mij voorbij gaan". Maar kom op zeg, alsof respect naar zijn kinderen en vrouw iets uitmaakt.Het enige wat telt is dat TO respect naar zichzelf heeft. En dat resulteert uiteindelijk in respect naar anderen (als het goed is)
Mel, laat je geen gevoel aanpraten dat je slecht bent. Hij is primair verantwoordelijk voor de communicatie naar zijn vrouw en kinderen en jij voor die tussen hem en jou. Zorg gewoon dat dat laatste goed verloopt en jou niet opzadelt met een driehoeksverhouding. Stap uit die tango en laat hem zijn verantwoordelijkheid nemen. Maar neem eerst de verantwoordelijkheid voor jezelf: dat ultimatum was een goeie. Stick to it.
Mel, laat je geen gevoel aanpraten dat je slecht bent. Hij is primair verantwoordelijk voor de communicatie naar zijn vrouw en kinderen en jij voor die tussen hem en jou. Zorg gewoon dat dat laatste goed verloopt en jou niet opzadelt met een driehoeksverhouding. Stap uit die tango en laat hem zijn verantwoordelijkheid nemen. Maar neem eerst de verantwoordelijkheid voor jezelf: dat ultimatum was een goeie. Stick to it.
woensdag 17 december 2008 om 23:15
quote:hannah2708 schreef op 17 december 2008 @ 20:44:
[...]
Na alles wat er is gebeurd? Dat jullie een relatie hadden, hij vreemdging en het opbiechte, later weer geheim deed etc..
Daar ben je zelf bij geweest en dat heb je zelf gewild.
Zelf bij geweest is mijn fout inderdaad, gewild is niet waar... ik heb het gerespecteerd dat hij om wille van zijn familiebanden het opnieuw geheim maakte..
quote:Waardoor jij het niet meer leuk vind is omdat hij militair wil worden. Het is nog niet eens zeker of dat doorgaat etc etc.
Dat is toch de reden dat je twijfeld?
Dan heb je niet alles goed gelezen: ik heb aan hem aangegeven niet te staan te juichen dat hij na 7,5 maand aangeeft een militaire carriere te overwegen. Het is niet een reden waarom ik aan hem twijfel, maar ik heb wel eerlijk uitgesproken dat die wending mij aan het denken heeft gezet. Echter is het zijn grote droom en wil ik graag met hem gaan uitzoeken om daar een weg in te vinden.
quote:
Ik vind het echt belachelijk dat je een gezin "verwoest" en dat je daarna denkt van ach, na dit alles, kan ik hem wel vertrouwen? Is hij wel wat ik wil?
Dat had je hiervoor moeten bedenken, voordat je aan dit alles begon.
Ik kan je vertellen dat ik hem vertrouw, wantrouwen is naar hem niet aan de orde door dit alles. Wat ik momenteel wel wantrouw is dat hij niet weet waar hij moet beginnen qua volgende stap en daardoor verlamd niets doet. Ik vind dat hij het tegen iedereen niet kan maken om half in een oude, half in de nieuwe situatie te blijven hangen.
Verder ook jij bedankt voor je mening!
[...]
Na alles wat er is gebeurd? Dat jullie een relatie hadden, hij vreemdging en het opbiechte, later weer geheim deed etc..
Daar ben je zelf bij geweest en dat heb je zelf gewild.
Zelf bij geweest is mijn fout inderdaad, gewild is niet waar... ik heb het gerespecteerd dat hij om wille van zijn familiebanden het opnieuw geheim maakte..
quote:Waardoor jij het niet meer leuk vind is omdat hij militair wil worden. Het is nog niet eens zeker of dat doorgaat etc etc.
Dat is toch de reden dat je twijfeld?
Dan heb je niet alles goed gelezen: ik heb aan hem aangegeven niet te staan te juichen dat hij na 7,5 maand aangeeft een militaire carriere te overwegen. Het is niet een reden waarom ik aan hem twijfel, maar ik heb wel eerlijk uitgesproken dat die wending mij aan het denken heeft gezet. Echter is het zijn grote droom en wil ik graag met hem gaan uitzoeken om daar een weg in te vinden.
quote:
Ik vind het echt belachelijk dat je een gezin "verwoest" en dat je daarna denkt van ach, na dit alles, kan ik hem wel vertrouwen? Is hij wel wat ik wil?
Dat had je hiervoor moeten bedenken, voordat je aan dit alles begon.
Ik kan je vertellen dat ik hem vertrouw, wantrouwen is naar hem niet aan de orde door dit alles. Wat ik momenteel wel wantrouw is dat hij niet weet waar hij moet beginnen qua volgende stap en daardoor verlamd niets doet. Ik vind dat hij het tegen iedereen niet kan maken om half in een oude, half in de nieuwe situatie te blijven hangen.
Verder ook jij bedankt voor je mening!
woensdag 17 december 2008 om 23:16
Ik begrijp persoonlijk niet wat deze man aantrekkelijk maakt....maar dat terzijde.
Als ik het goed gelezen heb hebben jullie al een tijd een stiekume verhouding gehad terwijl hij getrouwd en 3 kindjes had? Nu hij met zijn droom aan komt zetten ga je ineens nadenken over of je wel met hem verder wil? Het militair willen worden vind je een kwalijkere zaak om over na te denken dan het feit dat hij getrouwd is en 3 kinderen heeft?
Goed , ieder zijn grenzen, jij wil geen militair, een ander wil geen getrouwde man met kinderen.
Daarbij ik vind dit wel veel zeggen over zijn karakter, hij begint tijdens zijn huwelijk aan een verhouding vervolgens bedenkt hij ineens om militair te gaan worden waardoor hij veel van huis zal zijn. Fijn zijn droom achterna gaan, en zijn 3 kinderen dan? En zijn exvrouw? Die kan dan voor alles op gaan draaien qua opvoeding verzorging, haar werk combineren met 3 kinderen.
Doe mij zo'n man , not.
Als ik het goed gelezen heb hebben jullie al een tijd een stiekume verhouding gehad terwijl hij getrouwd en 3 kindjes had? Nu hij met zijn droom aan komt zetten ga je ineens nadenken over of je wel met hem verder wil? Het militair willen worden vind je een kwalijkere zaak om over na te denken dan het feit dat hij getrouwd is en 3 kinderen heeft?
Goed , ieder zijn grenzen, jij wil geen militair, een ander wil geen getrouwde man met kinderen.
Daarbij ik vind dit wel veel zeggen over zijn karakter, hij begint tijdens zijn huwelijk aan een verhouding vervolgens bedenkt hij ineens om militair te gaan worden waardoor hij veel van huis zal zijn. Fijn zijn droom achterna gaan, en zijn 3 kinderen dan? En zijn exvrouw? Die kan dan voor alles op gaan draaien qua opvoeding verzorging, haar werk combineren met 3 kinderen.
Doe mij zo'n man , not.
woensdag 17 december 2008 om 23:21
quote:Sensy12 schreef op 17 december 2008 @ 22:21:
Mel, laat je geen gevoel aanpraten dat je slecht bent. Hij is primair verantwoordelijk voor de communicatie naar zijn vrouw en kinderen en jij voor die tussen hem en jou. Zorg gewoon dat dat laatste goed verloopt en jou niet opzadelt met een driehoeksverhouding. Stap uit die tango en laat hem zijn verantwoordelijkheid nemen. Maar neem eerst de verantwoordelijkheid voor jezelf: dat ultimatum was een goeie. Stick to it.
Sensy, thanks voor je lieve woorden, maar op een forum is iedereen's mening nu eenmaal welkom. Ik kan mij ook goed voorstellen dat mensen zo denken hoor, alleen ik zie het zelf ook meer zoals jij en daarom ben ik ook voor onze liefde gegaan, ondanks de complexe situatie.
Ik denk nu hard na over mijzelf een ultimatum te stellen. Denk dat die er ook vanzelf wel komt, want ik vind het echt te schraal voor woorden als hij dit spelletje met de feestdagen ook nog blijf spelen. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het niet meer dan normaal dat hij deze dagen ook met zijn kinderen doorbrengt, maar dan wel met open kaart naar in ieder geval zijn vrouw
Mel, laat je geen gevoel aanpraten dat je slecht bent. Hij is primair verantwoordelijk voor de communicatie naar zijn vrouw en kinderen en jij voor die tussen hem en jou. Zorg gewoon dat dat laatste goed verloopt en jou niet opzadelt met een driehoeksverhouding. Stap uit die tango en laat hem zijn verantwoordelijkheid nemen. Maar neem eerst de verantwoordelijkheid voor jezelf: dat ultimatum was een goeie. Stick to it.
Sensy, thanks voor je lieve woorden, maar op een forum is iedereen's mening nu eenmaal welkom. Ik kan mij ook goed voorstellen dat mensen zo denken hoor, alleen ik zie het zelf ook meer zoals jij en daarom ben ik ook voor onze liefde gegaan, ondanks de complexe situatie.
Ik denk nu hard na over mijzelf een ultimatum te stellen. Denk dat die er ook vanzelf wel komt, want ik vind het echt te schraal voor woorden als hij dit spelletje met de feestdagen ook nog blijf spelen. Begrijp mij niet verkeerd, ik vind het niet meer dan normaal dat hij deze dagen ook met zijn kinderen doorbrengt, maar dan wel met open kaart naar in ieder geval zijn vrouw
woensdag 17 december 2008 om 23:32
quote:Stoeptegel schreef op 17 december 2008 @ 23:16:
Ik begrijp persoonlijk niet wat deze man aantrekkelijk maakt....maar dat terzijde.
Als ik het goed gelezen heb hebben jullie al een tijd een stiekume verhouding gehad terwijl hij getrouwd en 3 kindjes had? Nu hij met zijn droom aan komt zetten ga je ineens nadenken over of je wel met hem verder wil? Het militair willen worden vind je een kwalijkere zaak om over na te denken dan het feit dat hij getrouwd is en 3 kinderen heeft?
Goed , ieder zijn grenzen, jij wil geen militair, een ander wil geen getrouwde man met kinderen.
Daarbij ik vind dit wel veel zeggen over zijn karakter, hij begint tijdens zijn huwelijk aan een verhouding vervolgens bedenkt hij ineens om militair te gaan worden waardoor hij veel van huis zal zijn. Fijn zijn droom achterna gaan, en zijn 3 kinderen dan? En zijn exvrouw? Die kan dan voor alles op gaan draaien qua opvoeding verzorging, haar werk combineren met 3 kinderen.
Doe mij zo'n man , not.
Hee Stoeptegel,
nee. het feit dat hij al drie kinderen uit zijn huwelijk mee zou nemen, verwacht ik van dat het pittig is ook omdat ik zelf nog geen kinderen heb, maar zie ik niet als een struikblok.. Daar twijfel ik minder (zeg maar niet aan) dan aan het feit of ik met iemand zou kunnen leven die altijd weg is en ook nog eens naar gevaarlijke gebieden... Misschien moeilijk te begrijpen voor anderen, maar zou voel ik het wel.
Ik vind het ook erg moeilijk te begrijpen waarom je als papa met 3 kinderen en "de liefde van je leven gevonden"uberhaupt zo vaak weg zou willen... ik zou dat mijn partner en kinderen niet willen aandoen. En je hebt helemaal gelijk: ook zijn ex niet, want het zou er op neerkomen dat zij dan maandenlang alleen voor de kinderen zou zorgen. Juist daarom zit ik nu ook met een rotgevoel zelf en vraag ik mij af hoe nu verder... Ik vind dat mensen hun droom moeten achternagaan en wil dat ook stimuleren, juist bij mijn (toekomstige) partner, aan de andere kant inderdaad zijn kinderen, mijzelf ...alles.
Ik begrijp persoonlijk niet wat deze man aantrekkelijk maakt....maar dat terzijde.
Als ik het goed gelezen heb hebben jullie al een tijd een stiekume verhouding gehad terwijl hij getrouwd en 3 kindjes had? Nu hij met zijn droom aan komt zetten ga je ineens nadenken over of je wel met hem verder wil? Het militair willen worden vind je een kwalijkere zaak om over na te denken dan het feit dat hij getrouwd is en 3 kinderen heeft?
Goed , ieder zijn grenzen, jij wil geen militair, een ander wil geen getrouwde man met kinderen.
Daarbij ik vind dit wel veel zeggen over zijn karakter, hij begint tijdens zijn huwelijk aan een verhouding vervolgens bedenkt hij ineens om militair te gaan worden waardoor hij veel van huis zal zijn. Fijn zijn droom achterna gaan, en zijn 3 kinderen dan? En zijn exvrouw? Die kan dan voor alles op gaan draaien qua opvoeding verzorging, haar werk combineren met 3 kinderen.
Doe mij zo'n man , not.
Hee Stoeptegel,
nee. het feit dat hij al drie kinderen uit zijn huwelijk mee zou nemen, verwacht ik van dat het pittig is ook omdat ik zelf nog geen kinderen heb, maar zie ik niet als een struikblok.. Daar twijfel ik minder (zeg maar niet aan) dan aan het feit of ik met iemand zou kunnen leven die altijd weg is en ook nog eens naar gevaarlijke gebieden... Misschien moeilijk te begrijpen voor anderen, maar zou voel ik het wel.
Ik vind het ook erg moeilijk te begrijpen waarom je als papa met 3 kinderen en "de liefde van je leven gevonden"uberhaupt zo vaak weg zou willen... ik zou dat mijn partner en kinderen niet willen aandoen. En je hebt helemaal gelijk: ook zijn ex niet, want het zou er op neerkomen dat zij dan maandenlang alleen voor de kinderen zou zorgen. Juist daarom zit ik nu ook met een rotgevoel zelf en vraag ik mij af hoe nu verder... Ik vind dat mensen hun droom moeten achternagaan en wil dat ook stimuleren, juist bij mijn (toekomstige) partner, aan de andere kant inderdaad zijn kinderen, mijzelf ...alles.
woensdag 17 december 2008 om 23:40
quote:Mel1234 schreef op 17 december 2008 @ 23:32:
[...]
Hee Stoeptegel,
nee. het feit dat hij al drie kinderen uit zijn huwelijk mee zou nemen, verwacht ik van dat het pittig is ook omdat ik zelf nog geen kinderen heb, maar zie ik niet als een struikblok.. Daar twijfel ik minder (zeg maar niet aan) dan aan het feit of ik met iemand zou kunnen leven die altijd weg is en ook nog eens naar gevaarlijke gebieden... Misschien moeilijk te begrijpen voor anderen, maar zou voel ik het wel.
Ik vind het ook erg moeilijk te begrijpen waarom je als papa met 3 kinderen en "de liefde van je leven gevonden"uberhaupt zo vaak weg zou willen... ik zou dat mijn partner en kinderen niet willen aandoen. En je hebt helemaal gelijk: ook zijn ex niet, want het zou er op neerkomen dat zij dan maandenlang alleen voor de kinderen zou zorgen. Juist daarom zit ik nu ook met een rotgevoel zelf en vraag ik mij af hoe nu verder... Ik vind dat mensen hun droom moeten achternagaan en wil dat ook stimuleren, juist bij mijn (toekomstige) partner, aan de andere kant inderdaad zijn kinderen, mijzelf ...alles.
Ik kom misschien wederom hard over.....
Maar dit komt op mij als je het zo neerzet ook erg egoistisch over. Waar blijf jij in zijn toekomst verhaal?
Blijf jij op hem wachten zoals je nu ook al doet?
Mensen moeten zeker hun droom najagen maar wel realistisch blijven en daarmee moet je elkaar ook helpen .
Ik vraag me ook nog steeds af wat zit er in voor jou, behalve dat je natuurlijk gevoelens hebt voor deze man , maar hoe leuk is jouw leven ervan geworden, zo in de stiekemheid en hoe ziet de toekomst eruit?
Ik moet namelijk zeggen dat ik er geen warme gevoelens van krijg.
[...]
Hee Stoeptegel,
nee. het feit dat hij al drie kinderen uit zijn huwelijk mee zou nemen, verwacht ik van dat het pittig is ook omdat ik zelf nog geen kinderen heb, maar zie ik niet als een struikblok.. Daar twijfel ik minder (zeg maar niet aan) dan aan het feit of ik met iemand zou kunnen leven die altijd weg is en ook nog eens naar gevaarlijke gebieden... Misschien moeilijk te begrijpen voor anderen, maar zou voel ik het wel.
Ik vind het ook erg moeilijk te begrijpen waarom je als papa met 3 kinderen en "de liefde van je leven gevonden"uberhaupt zo vaak weg zou willen... ik zou dat mijn partner en kinderen niet willen aandoen. En je hebt helemaal gelijk: ook zijn ex niet, want het zou er op neerkomen dat zij dan maandenlang alleen voor de kinderen zou zorgen. Juist daarom zit ik nu ook met een rotgevoel zelf en vraag ik mij af hoe nu verder... Ik vind dat mensen hun droom moeten achternagaan en wil dat ook stimuleren, juist bij mijn (toekomstige) partner, aan de andere kant inderdaad zijn kinderen, mijzelf ...alles.
Ik kom misschien wederom hard over.....
Maar dit komt op mij als je het zo neerzet ook erg egoistisch over. Waar blijf jij in zijn toekomst verhaal?
Blijf jij op hem wachten zoals je nu ook al doet?
Mensen moeten zeker hun droom najagen maar wel realistisch blijven en daarmee moet je elkaar ook helpen .
Ik vraag me ook nog steeds af wat zit er in voor jou, behalve dat je natuurlijk gevoelens hebt voor deze man , maar hoe leuk is jouw leven ervan geworden, zo in de stiekemheid en hoe ziet de toekomst eruit?
Ik moet namelijk zeggen dat ik er geen warme gevoelens van krijg.
