Relaties
alle pijlers
En nu heb ik een dillema/break-moment... (**lang verhaal**)
dinsdag 16 december 2008 om 19:03
Lieverds,
even onder een nieuwe nick om herkenning te voorkomen maar ik hoop dat ik even anoniem mijn hart bij jullie mag uitstorten. Mijn situatie:
Sinds 8 maanden heb ik een relatie met de liefste en leukste man die ik ooit heb leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, toeters bellen, alles erop en eraan. Heel slecht, en ik hoop dat jullie niet te hard willen oordelen: hij is echter wel getrouwd met drie kinderen. (Zijn beiden trouwens nog onder de 30 hoor, ik zonder en hij dus met kinderen) Even is hij niet eerlijk geweest tegen zijn vrouw, maar al snel heeft hij het eerlijk opgebiecht. Zij heeft hem toen niet de deur gewezen, mede doordat familie van hem eiste dat hij zijn relatie nog een kans gaf en hem anders nooit meer wilde zien, is onze relatie toen toch weer "geheim" geworden. Hij heeft relatietherapie geweigerd, maar is zelf wel in therapie gegaan. Na een paar weken trok hij dat echter niet meer, heeft hij toegegeven aan zijn vrouw mij te erg te missen en is toen in hotels en bij familie gaan slapen.(niet direct bij mij in huis, omdat dat ons niet verstandig leek, ook met het oog op de kinderen)
We wisten allebei echter dat hij half november nog enkele weken weer thuis zou moeten wonen ivm een medische ingreep bij zijn vrouw/ex, waar tijdens hij voor de kinderen moest zorgen. Ik vond dat natuurlijk wel erg moeilijk en hij ook, maar heb dat geaccpeteerd omdat ik begrijp dat hij ook verplichtingen heeft. Hij heeft zijn ex toen aangegeven thuis te komen om haar te ondersteunen, maar zodra ze het weer zelf aankon dat hij dan weer elders zou gaan wonen en de scheiding ging doorzetten. Hij heeft toen echter, om geen zout in haar wonden te strooien, niet expliciet verteld dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ben ik er van overtuigd dat zij dat ergens echt wel weet, omdat we de hele dag smsen, hij 's-avonds toch ook weer laat thuis is en hij bv. ook gewoon briefjes en cd's van mij in de auto laat liggen etc etc) Vanzelfsprekend sliepen zij wel apart van elkaar. Nu is dan het moment aangekomen dat zijn verplichtingen thuis ophouden en hij de keuze voor zichzelf definitief moet gaan maken. De afgelopen 5 weken heeft hij nergens met zijn ex over gepraat het hebben ze naar zijn zeggen volledig langs elkaar heengeleefd en alleen de zorg voor de kinderen gedeeld. Hij is op alle gestolen uren die hij had bij mij geweest, we hebben veel gepraat, geprobeerd soms leuke dingen te doen en natuurlijk ook gevreeen.
Voor mij staat als een paal boven water dat ik verder met hem wil. Ondanks ons verschil in achtergrond en ondanks dat hij al 3 kinderen heeft. Echter heeft hij, in de ontdekkingsreis die hij het afgelopen jaar heeft gehad over zichzelf, ook ontdekt dat hij een loopbaan ambieert bij defensie. Echt ambieert in de zin van dat het zijn grote droom is... en jammer genoeg is dat dus net mijn nachtmerrie . Ik heb hem daarom naar alle eerlijkheid aangegeven niet 100% zeker te weten of ik het leven als "vrouw van een militair"" aankan, maar wel 100% bereid te zijn met hem te gaan ontdekken hoe hier een weg in te gaan vinden. Hij moet overigens nog beginnen aan zijn sollicitatieprocedure, dus er is ook altijd nog een kans dat hij daar niet doorheen komt of dat hij een functie krijgt waarbij hij niet intern hoeft.
Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk. Ik vind het echter geen optie dat hij nog langer met als reden geen onderdak en geen 100% zekerheid dat het tussen ons liefde-voor-het-leven is door zijn droomcarriere, daarom maar nog langer op het logeerbedje bij zijn vrouw en kinderen te blijven slapen. Buiten dat ik het allemaal helemaal niet sjiek meer vind tegenover mij EN zijn vrouw om "de oude situatie" maar half achter de hand te houden voor het geval dat, wil ik zelf ook niet nog langer een halve partner hebben en zijn.... We hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar vanmiddag heb ik hem met alles wat ik in mij heb nog een keer verteld wat ik voor hem voel en dat hij nog tot vanavond heeft om een keuze te maken: of in de oude situatie blijven hangen uit angst of een sprong in het diepe en de eerste stappen gaan zetten voor een gelukkig toekomst samen.
Hij is nu 1,5 uur geleden weggegaan, zou eerst alleen nog gaan nadenken, dan eten met zijn kinderen en vanavond zal er dan dus een definitieve keuze komen vanuit zijn kant... zoals jullie misschien wel begrijpen zit ik hier niet echt vrolijk ... vandaar dat ik mijn verhaal met jullie deel, in de hoop op wat ondersteuning.
Liefs!
even onder een nieuwe nick om herkenning te voorkomen maar ik hoop dat ik even anoniem mijn hart bij jullie mag uitstorten. Mijn situatie:
Sinds 8 maanden heb ik een relatie met de liefste en leukste man die ik ooit heb leren kennen. Het was liefde op het eerste gezicht, toeters bellen, alles erop en eraan. Heel slecht, en ik hoop dat jullie niet te hard willen oordelen: hij is echter wel getrouwd met drie kinderen. (Zijn beiden trouwens nog onder de 30 hoor, ik zonder en hij dus met kinderen) Even is hij niet eerlijk geweest tegen zijn vrouw, maar al snel heeft hij het eerlijk opgebiecht. Zij heeft hem toen niet de deur gewezen, mede doordat familie van hem eiste dat hij zijn relatie nog een kans gaf en hem anders nooit meer wilde zien, is onze relatie toen toch weer "geheim" geworden. Hij heeft relatietherapie geweigerd, maar is zelf wel in therapie gegaan. Na een paar weken trok hij dat echter niet meer, heeft hij toegegeven aan zijn vrouw mij te erg te missen en is toen in hotels en bij familie gaan slapen.(niet direct bij mij in huis, omdat dat ons niet verstandig leek, ook met het oog op de kinderen)
We wisten allebei echter dat hij half november nog enkele weken weer thuis zou moeten wonen ivm een medische ingreep bij zijn vrouw/ex, waar tijdens hij voor de kinderen moest zorgen. Ik vond dat natuurlijk wel erg moeilijk en hij ook, maar heb dat geaccpeteerd omdat ik begrijp dat hij ook verplichtingen heeft. Hij heeft zijn ex toen aangegeven thuis te komen om haar te ondersteunen, maar zodra ze het weer zelf aankon dat hij dan weer elders zou gaan wonen en de scheiding ging doorzetten. Hij heeft toen echter, om geen zout in haar wonden te strooien, niet expliciet verteld dat wij nog steeds een relatie hebben. Echter ben ik er van overtuigd dat zij dat ergens echt wel weet, omdat we de hele dag smsen, hij 's-avonds toch ook weer laat thuis is en hij bv. ook gewoon briefjes en cd's van mij in de auto laat liggen etc etc) Vanzelfsprekend sliepen zij wel apart van elkaar. Nu is dan het moment aangekomen dat zijn verplichtingen thuis ophouden en hij de keuze voor zichzelf definitief moet gaan maken. De afgelopen 5 weken heeft hij nergens met zijn ex over gepraat het hebben ze naar zijn zeggen volledig langs elkaar heengeleefd en alleen de zorg voor de kinderen gedeeld. Hij is op alle gestolen uren die hij had bij mij geweest, we hebben veel gepraat, geprobeerd soms leuke dingen te doen en natuurlijk ook gevreeen.
Voor mij staat als een paal boven water dat ik verder met hem wil. Ondanks ons verschil in achtergrond en ondanks dat hij al 3 kinderen heeft. Echter heeft hij, in de ontdekkingsreis die hij het afgelopen jaar heeft gehad over zichzelf, ook ontdekt dat hij een loopbaan ambieert bij defensie. Echt ambieert in de zin van dat het zijn grote droom is... en jammer genoeg is dat dus net mijn nachtmerrie . Ik heb hem daarom naar alle eerlijkheid aangegeven niet 100% zeker te weten of ik het leven als "vrouw van een militair"" aankan, maar wel 100% bereid te zijn met hem te gaan ontdekken hoe hier een weg in te gaan vinden. Hij moet overigens nog beginnen aan zijn sollicitatieprocedure, dus er is ook altijd nog een kans dat hij daar niet doorheen komt of dat hij een functie krijgt waarbij hij niet intern hoeft.
Hij staat zelf echter op het punt dat hij alle knopen thuis definitief moet doorhakken en door dat meningsverschil op het vlak van ambitie, is hij nu heel erg bang dat hij straks helemaal met lege handen komt te staan. Dat hij straks door de scheiding zijn huis heeft verkocht, geen huis meer heeft en alsnog mij kwijtraakt door zijn nieuwe baan en dan alleen nog maar het leger heeft en zijn kinderen natuurlijk. Ik vind het echter geen optie dat hij nog langer met als reden geen onderdak en geen 100% zekerheid dat het tussen ons liefde-voor-het-leven is door zijn droomcarriere, daarom maar nog langer op het logeerbedje bij zijn vrouw en kinderen te blijven slapen. Buiten dat ik het allemaal helemaal niet sjiek meer vind tegenover mij EN zijn vrouw om "de oude situatie" maar half achter de hand te houden voor het geval dat, wil ik zelf ook niet nog langer een halve partner hebben en zijn.... We hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar vanmiddag heb ik hem met alles wat ik in mij heb nog een keer verteld wat ik voor hem voel en dat hij nog tot vanavond heeft om een keuze te maken: of in de oude situatie blijven hangen uit angst of een sprong in het diepe en de eerste stappen gaan zetten voor een gelukkig toekomst samen.
Hij is nu 1,5 uur geleden weggegaan, zou eerst alleen nog gaan nadenken, dan eten met zijn kinderen en vanavond zal er dan dus een definitieve keuze komen vanuit zijn kant... zoals jullie misschien wel begrijpen zit ik hier niet echt vrolijk ... vandaar dat ik mijn verhaal met jullie deel, in de hoop op wat ondersteuning.
Liefs!
dinsdag 16 december 2008 om 20:42
dinsdag 16 december 2008 om 20:44
quote:krokusje schreef op 16 december 2008 @ 20:21:
Ik vind het verwerpelijk om te lezen dat je eerst willens en wetens een huwelijk kapotmaakt ...Zij maakt geen huwelijk kapot. Dat doet die man helemaal zelf. Dat ie te laf is om z'n relatie te verbreken zonder dat ie eerst 'n nieuwe scharrel achter de hand had, dat kun je TO ook niet aanrekenen.
Ik vind het verwerpelijk om te lezen dat je eerst willens en wetens een huwelijk kapotmaakt ...Zij maakt geen huwelijk kapot. Dat doet die man helemaal zelf. Dat ie te laf is om z'n relatie te verbreken zonder dat ie eerst 'n nieuwe scharrel achter de hand had, dat kun je TO ook niet aanrekenen.
dinsdag 16 december 2008 om 20:46
Return-of-bitch (shit man, gewoon kreng is veel makkelijker), op zich vind ik juist dat vooral de bedrieger (lees in dit geval de man) schuldig is. De manier hoe hier, nadat het in eerste instantie allemaal keurig opgebiecht wordt door de man, vervolgens in het geheim verder wordt gegaan vind ik verwerpelijk. Op zo'n moment vind ik dat de minnares daadwerkelijk mede-schuldig is aan het kapotmaken van een huwelijk.
dinsdag 16 december 2008 om 20:51
Op zich vind ik het knap dat ze zich niet jarenlang in een ondergeschikte rol wil schikken. De eerdegemaakte keuze om opnieuw in het geheim de relatie voort te zetten, in plaats van tijdelijk afstand te nemen tot het plekje daadwerkelijk vrij komt, vind ik erg. Helemaal omdat er kindertjes in het spel zijn. Jonge kindertjes ga ik maar vanuit, aangezien de man nog onder de 30 is. Ik vind dat je als mens (en dus ook als minnares zijnde) in zo'n situatie een verantwoordelijkheid hebt. En die verantwoordelijkheid omvat niet in het geheim verder rommelen.
dinsdag 16 december 2008 om 20:52
dinsdag 16 december 2008 om 20:55
Iemand een ultimatum stellen is niet echt "voor jezelf kiezen". Dat is "iemand onder druk zetten om voor jou te kiezen". Zie ik als twee heel verschillende dingen. Natuurlijk kan TO altijd besluiten dat ze gen zin meer heeft om te wachten op minnaar, en kan ze besluiten dat ze iet meer verder wil. Ze kan ook besluiten dat haar liefde zo groot is dat ie het waard is om nog even op te wachten. Als ze al 8 maanden wacht kunnen die paar daagjes er ook nog wel bij toch.
En voor mij is een minnares nooit medeschuldig, alleen mensen die in een relatie zitten kunnen elkaar bedriegen, beliegen en aan het lijntje houden.
Op[ zich vind ik het dan inderdaad nogal rar om te accepteren dat je "relatie"weer geheim moet worden, maar dan vooral vanuit het aspect van eigenwaarde. Als ie voor zijn minnares kiest,m zou ie daar ook voor moeten uitkomen. Ik zou me afvragen of ik wel respect kan opbrengen voor iemand die niet voor zijn liefde durft uit te komen. Ik zou enorm afknappen op zo'n gebrek aan ruggegraat en fatsoen, zowel richting mij als nieuwe liefde als richting de (ex) vrouw. Als minnares vind ik niet dat je dan meehelpt aan het stukmaken van een huwelijk, dat huwelijk was al stuk toen de man ervoor koos zijn vrouw te bedriegen en er voor koos om dar mee door te gaan ipv de minnares af te kappen.
En voor mij is een minnares nooit medeschuldig, alleen mensen die in een relatie zitten kunnen elkaar bedriegen, beliegen en aan het lijntje houden.
Op[ zich vind ik het dan inderdaad nogal rar om te accepteren dat je "relatie"weer geheim moet worden, maar dan vooral vanuit het aspect van eigenwaarde. Als ie voor zijn minnares kiest,m zou ie daar ook voor moeten uitkomen. Ik zou me afvragen of ik wel respect kan opbrengen voor iemand die niet voor zijn liefde durft uit te komen. Ik zou enorm afknappen op zo'n gebrek aan ruggegraat en fatsoen, zowel richting mij als nieuwe liefde als richting de (ex) vrouw. Als minnares vind ik niet dat je dan meehelpt aan het stukmaken van een huwelijk, dat huwelijk was al stuk toen de man ervoor koos zijn vrouw te bedriegen en er voor koos om dar mee door te gaan ipv de minnares af te kappen.
dinsdag 16 december 2008 om 20:58
dinsdag 16 december 2008 om 21:07
maar vind je dat niet dat een mens bepaalde verantwoordelijkheden heeft?
Ik snap heus wel wat je bedoelt, en misschien moet ik mijn uitspraak nuanceren door te zeggen dat ik vind dat TO mede-schuldig is (in mijn ogen). Ongetwijfeld was het huwelijk al niet goed. Maar wanneer je als minnares een situatie in stand houdt door door te gaan met iets wat gewoon niet kan vind ik dat er mede-verantwoordelijkheid is. De man uiteraard niet uitvlakkend. Niet uit durven komen voor je grote liefde omdat je bang bent voor meningen in de familie is redelijk slap te noemen.
Ik snap heus wel wat je bedoelt, en misschien moet ik mijn uitspraak nuanceren door te zeggen dat ik vind dat TO mede-schuldig is (in mijn ogen). Ongetwijfeld was het huwelijk al niet goed. Maar wanneer je als minnares een situatie in stand houdt door door te gaan met iets wat gewoon niet kan vind ik dat er mede-verantwoordelijkheid is. De man uiteraard niet uitvlakkend. Niet uit durven komen voor je grote liefde omdat je bang bent voor meningen in de familie is redelijk slap te noemen.
dinsdag 16 december 2008 om 21:21
Ik vind niet dat een mens verantwoordelijk is of kan zijn voor het geluk van een ander. Ik vind ook niet dat er behalve de personen in een relatie, iemand anders verantwoordelijk kan zijn voor het stuklopen van die relatie. Ik vind dat een mens verantwoordelijkheden heeft naar een partrner en naar de kinderen, want kinderen hebben in dezen niets te kiezen.
Al deze verantwoordelijkheden zijn echter van de man in kwestie en zijn echtgenote. Ik vind dat To geen enkele verantwoordelijkheid heeft voor die relatie en ook niet voor zijn kinderen, zolang ze nog geen huishouden met hem en de kinderen deelt.
Al deze verantwoordelijkheden zijn echter van de man in kwestie en zijn echtgenote. Ik vind dat To geen enkele verantwoordelijkheid heeft voor die relatie en ook niet voor zijn kinderen, zolang ze nog geen huishouden met hem en de kinderen deelt.
dinsdag 16 december 2008 om 21:26
dinsdag 16 december 2008 om 21:36
wanneer er kinderen bij betrokken zijn vind ik wel dat een minnares medeverantwoordelijk is puur door een situatie in stand te houden.
Maar goed, dat had ik volgens mij in andere bewoordingen ook al gezegd.
Voor TO. Ik wens je veel succes. Buiten het feit dat hij een toekomstdroom heeft die jij niet ambieert, lijkt het me ook heel moeilijk om iets op te bouwen met een man die nog een scheiding moet verwerken en die moet wennen aan het minder zien van zijn kinderen. Lijkt me ook een soort rouwproces namelijk.
Maar goed, dat had ik volgens mij in andere bewoordingen ook al gezegd.
Voor TO. Ik wens je veel succes. Buiten het feit dat hij een toekomstdroom heeft die jij niet ambieert, lijkt het me ook heel moeilijk om iets op te bouwen met een man die nog een scheiding moet verwerken en die moet wennen aan het minder zien van zijn kinderen. Lijkt me ook een soort rouwproces namelijk.
dinsdag 16 december 2008 om 22:06
Ten eerste allemaal: bedankt voor jullie reacties en kritische noten, ik merk dat het fijn is om andermans mening te horen na 8 maanden zwijgen.
Zal eerst uitleggen hoe het net is gegaan: Hij stond hier voor de deur, helemaal kapot en in tranen, dat huh niets liever wil als samen verder, maar op dit moment kortsluiting in zijn hoofd heeft en meer tijd nodig om te bedenken hoe alles concreet ook moet.
Ik vond het "stellen van een ultimatium" van mijzelf achteraf ook niet zo netjes, zoals ik net al bij de reacties ook las: ik kan beter mijzelf een ultimatum stel dan dat ik hem dwing te kiezen.
Ik heb hem verteld dat ik heel veel van hem hou, maar dat ik vind dat er wel op korte termijn stappen moeten worden ondernomen om voor iedereen meer duidelijkheid te creeren en dat hij erover moet nadenken of hij het daarmee eens is (dat zegt hij nu al wel te weten), maar er ook daadwerkelijk iets mee ken. Ook heb ik gezegd dat ik hartstikke gek op hem ben en daarom ook wil dat hij zijn legerdroom gaat verkennen en dat we daar heel veel over gaan ontdekken wat de mogelijkheden zijn en veel praten... zijn ambities in de vorm van het leger schijnt hij al heel lang te hebben geeft hij aan, maar voor mij waren die heel nieuw zeg maar... maar dat ik denk dat als we zoveel van elkaar houden als dat we voelen, we daar ook wel uit moeten komen.
Ik praat het niet goed dat ik ook ermee "ingestemd" heb om het na zijn opbiechten opnieuw in het geheimzinnig te betrekken.... dat geeft mij ook juist zo'n slecht gevoel en daarom wil ik ook dat er meer openheid komt.
Samengevat: het ultimatum "vanavond" is van de baan, maar ik wil zelf mijn kop niet meer in het zand steken. Hij gaat nadenken over wat hij nu wil en wat hij nu kan... en ik ook.
Vind het fijn om hier met jullie van gedachten te wisselen, zal zo nog wat vragen uit posts beantwoorden!
Zal eerst uitleggen hoe het net is gegaan: Hij stond hier voor de deur, helemaal kapot en in tranen, dat huh niets liever wil als samen verder, maar op dit moment kortsluiting in zijn hoofd heeft en meer tijd nodig om te bedenken hoe alles concreet ook moet.
Ik vond het "stellen van een ultimatium" van mijzelf achteraf ook niet zo netjes, zoals ik net al bij de reacties ook las: ik kan beter mijzelf een ultimatum stel dan dat ik hem dwing te kiezen.
Ik heb hem verteld dat ik heel veel van hem hou, maar dat ik vind dat er wel op korte termijn stappen moeten worden ondernomen om voor iedereen meer duidelijkheid te creeren en dat hij erover moet nadenken of hij het daarmee eens is (dat zegt hij nu al wel te weten), maar er ook daadwerkelijk iets mee ken. Ook heb ik gezegd dat ik hartstikke gek op hem ben en daarom ook wil dat hij zijn legerdroom gaat verkennen en dat we daar heel veel over gaan ontdekken wat de mogelijkheden zijn en veel praten... zijn ambities in de vorm van het leger schijnt hij al heel lang te hebben geeft hij aan, maar voor mij waren die heel nieuw zeg maar... maar dat ik denk dat als we zoveel van elkaar houden als dat we voelen, we daar ook wel uit moeten komen.
Ik praat het niet goed dat ik ook ermee "ingestemd" heb om het na zijn opbiechten opnieuw in het geheimzinnig te betrekken.... dat geeft mij ook juist zo'n slecht gevoel en daarom wil ik ook dat er meer openheid komt.
Samengevat: het ultimatum "vanavond" is van de baan, maar ik wil zelf mijn kop niet meer in het zand steken. Hij gaat nadenken over wat hij nu wil en wat hij nu kan... en ik ook.
Vind het fijn om hier met jullie van gedachten te wisselen, zal zo nog wat vragen uit posts beantwoorden!
dinsdag 16 december 2008 om 22:11
quote:krokusje schreef op 16 december 2008 @ 21:08:
de daad vind ik niet eens verwerpelijk. Ik geloof echt wel dat je in een huwelijk uit elkaar kunt groeien en iemand anders kan tegen komen. De manier waarop er vervolgens mee om is gegaan vind ik verwerpelijk.Eens, en niet om goed te praten dat ik er mee heb ingestemd dat hij het opnieuw "geheimzinnig" maakte uit angst zijn familie te verliezen en "wat de buitenwereld er van vind", maar dat is nu juist de reden dat ik wil dat de situatie zoals die nu is veranderd en niet nog veel langer gaat voortduren. Juist als we uit willen komen in een situatie waar iedereen (kinderen, zijn exvrouw, hij en ik) weer in een nieuwe situatie een beetje harmoneus met elkaar kunnen omgaan, is het volgens mij beter om zo snel mogelijk open kaart te spelen....
de daad vind ik niet eens verwerpelijk. Ik geloof echt wel dat je in een huwelijk uit elkaar kunt groeien en iemand anders kan tegen komen. De manier waarop er vervolgens mee om is gegaan vind ik verwerpelijk.Eens, en niet om goed te praten dat ik er mee heb ingestemd dat hij het opnieuw "geheimzinnig" maakte uit angst zijn familie te verliezen en "wat de buitenwereld er van vind", maar dat is nu juist de reden dat ik wil dat de situatie zoals die nu is veranderd en niet nog veel langer gaat voortduren. Juist als we uit willen komen in een situatie waar iedereen (kinderen, zijn exvrouw, hij en ik) weer in een nieuwe situatie een beetje harmoneus met elkaar kunnen omgaan, is het volgens mij beter om zo snel mogelijk open kaart te spelen....
dinsdag 16 december 2008 om 22:14
quote:ikkezelf schreef op 16 december 2008 @ 20:58:
poehh vrouwen maken het weer stukken zwaarder dan het in werkelijkheid is " die heeft gewoon even iets van" " is dit het nu?" 2 dagen met 25 kilo bepakking stormbaan en hij is genezen, maar hij komt niet eens in aanmerking daar voor dus dat scheelt al een hoopHeb jij ervaring met het militaire leven, ikkezelf? Zo ja, kan je mij er wat meer over vertellen? Ik weet niet, volgens mij is defensie redelijk op zoek naar afgestudeerden zij-instromers momenteel.. als ik de reclamecampagnes in ieder geval mag geloven.
poehh vrouwen maken het weer stukken zwaarder dan het in werkelijkheid is " die heeft gewoon even iets van" " is dit het nu?" 2 dagen met 25 kilo bepakking stormbaan en hij is genezen, maar hij komt niet eens in aanmerking daar voor dus dat scheelt al een hoopHeb jij ervaring met het militaire leven, ikkezelf? Zo ja, kan je mij er wat meer over vertellen? Ik weet niet, volgens mij is defensie redelijk op zoek naar afgestudeerden zij-instromers momenteel.. als ik de reclamecampagnes in ieder geval mag geloven.
dinsdag 16 december 2008 om 22:15
[quote]krokusje schreef op 16 december 2008 @ 21:36:
wanneer er kinderen bij betrokken zijn vind ik wel dat een minnares medeverantwoordelijk is puur door een situatie in stand te houden.
Maar als je die redenatie doortrekt: Ex-echtgenote weet van de minnares af en dat haar man liever met minnares wil doorgaan maar zet toch alles op alles om man te behouden. Is zij dan ook niett medeschuldig aan het in stand houden van de situatie en verwarring voor de kinderen?
Als twee vrouwen een relatie hebben met dezelfde man, beide vrouwen weten van elkaars bestaan af, waarom heet dan de ene "te vechten voor haar hulweijk"en die andere "doortrapt kreng die huwelijk stukmaakt"? Ze wilen beiden hetzelfde, ze doen beiden hetzelfde, ze zijn beiden slachtoffer van een vent die niet kan of wil kiezen. Toch word de een als slachtoffer gezien en de ander als dader? Ik vind dat krom. Zou zo'n slapjanus van een vent niet hoeven, maar das iets anders.
( Zolang een van beide vrouwen niet weet van het bestaan van de ander en in de illusie leeft dat ze een monogame relatie heft terwijl ze belazerd wordt, gaat dat niet op natuurlijk).
wanneer er kinderen bij betrokken zijn vind ik wel dat een minnares medeverantwoordelijk is puur door een situatie in stand te houden.
Maar als je die redenatie doortrekt: Ex-echtgenote weet van de minnares af en dat haar man liever met minnares wil doorgaan maar zet toch alles op alles om man te behouden. Is zij dan ook niett medeschuldig aan het in stand houden van de situatie en verwarring voor de kinderen?
Als twee vrouwen een relatie hebben met dezelfde man, beide vrouwen weten van elkaars bestaan af, waarom heet dan de ene "te vechten voor haar hulweijk"en die andere "doortrapt kreng die huwelijk stukmaakt"? Ze wilen beiden hetzelfde, ze doen beiden hetzelfde, ze zijn beiden slachtoffer van een vent die niet kan of wil kiezen. Toch word de een als slachtoffer gezien en de ander als dader? Ik vind dat krom. Zou zo'n slapjanus van een vent niet hoeven, maar das iets anders.
( Zolang een van beide vrouwen niet weet van het bestaan van de ander en in de illusie leeft dat ze een monogame relatie heft terwijl ze belazerd wordt, gaat dat niet op natuurlijk).
dinsdag 16 december 2008 om 22:17
quote:jasmine schreef op 16 december 2008 @ 19:46:
Ik heb een vraag voor je: zou het kunnen zijn dat je diep in je hart hoopt dat hij voor zijn gezin zal kiezen zodat hij de keuze maakt en jij hem straks niet hoeft te vertellen dat je een heel ander plaatje in je hoofd hebt van een relatie en dat je een relatie met een militair niet ziet zitten?Jasmine, dat is zeker niet het geval, want ik ben vanaf het begin aan eerlijk geweest dat het leven met een militair mij behoorlijk afschrikt. Dat heeft juist (o.a.) bij hem die twijfel opgeroepen.
Ik heb een vraag voor je: zou het kunnen zijn dat je diep in je hart hoopt dat hij voor zijn gezin zal kiezen zodat hij de keuze maakt en jij hem straks niet hoeft te vertellen dat je een heel ander plaatje in je hoofd hebt van een relatie en dat je een relatie met een militair niet ziet zitten?Jasmine, dat is zeker niet het geval, want ik ben vanaf het begin aan eerlijk geweest dat het leven met een militair mij behoorlijk afschrikt. Dat heeft juist (o.a.) bij hem die twijfel opgeroepen.
dinsdag 16 december 2008 om 22:20
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 22:11:
[...]
Juist als we uit willen komen in een situatie waar iedereen (kinderen, zijn exvrouw, hij en ik) weer in een nieuwe situatie een beetje harmoneus met elkaar kunnen omgaan, is het volgens mij beter om zo snel mogelijk open kaart te spelen....
Zucht, het klinkt als een sprookje...ze leefden nog lang en gelukkig..
Dream on, Mel!
Die man heeft t allemaal mooi voor elkaar, een vrouw, gezinnetje, minnares en dan ook nog eens een nieuw leven vol 'ambities" waarvoor hij steun wil van zn minnares (omdat ie die waarschijnlijk thuis niet krijgt).
Als ie al voor jou kiest, ben je dan niet bang dat hij jou hetzelfde flikt als nu bij zijn vrouw? Wat een loser, geen woorden voor
[...]
Juist als we uit willen komen in een situatie waar iedereen (kinderen, zijn exvrouw, hij en ik) weer in een nieuwe situatie een beetje harmoneus met elkaar kunnen omgaan, is het volgens mij beter om zo snel mogelijk open kaart te spelen....
Zucht, het klinkt als een sprookje...ze leefden nog lang en gelukkig..
Dream on, Mel!
Die man heeft t allemaal mooi voor elkaar, een vrouw, gezinnetje, minnares en dan ook nog eens een nieuw leven vol 'ambities" waarvoor hij steun wil van zn minnares (omdat ie die waarschijnlijk thuis niet krijgt).
Als ie al voor jou kiest, ben je dan niet bang dat hij jou hetzelfde flikt als nu bij zijn vrouw? Wat een loser, geen woorden voor
dinsdag 16 december 2008 om 22:21
quote:Mel1234 schreef op 16 december 2008 @ 22:17:
[...]
Jasmine, dat is zeker niet het geval, want ik ben vanaf het begin aan eerlijk geweest dat het leven met een militair mij behoorlijk afschrikt. Dat heeft juist (o.a.) bij hem die twijfel opgeroepen.En het leven met een gescheiden man met kinderen niet??
[...]
Jasmine, dat is zeker niet het geval, want ik ben vanaf het begin aan eerlijk geweest dat het leven met een militair mij behoorlijk afschrikt. Dat heeft juist (o.a.) bij hem die twijfel opgeroepen.En het leven met een gescheiden man met kinderen niet??
dinsdag 16 december 2008 om 22:23
@return, ik vind dat de vrouw recht heeft om te vechten voor het huwelijk omdat er kinderen bij betrokken zijn. Dan bedoel ik natuurlijk niet dat je er zo in moet gaan staan dat er een vechtscheiding ontstaat. Het gaat hier niet alleen om 2 vrouwen die een relatie hebben met dezelfde man. Het gaat ook om 3 kleine kinderen.
@TO. Nogmaals succes gewenst. Je zal het emotioneel gezien nog pittig krijgen.
@TO. Nogmaals succes gewenst. Je zal het emotioneel gezien nog pittig krijgen.
dinsdag 16 december 2008 om 22:25
quote:Xenia66 schreef op 16 december 2008 @ 22:20:
[...]
Dream on, Mel!
Die man heeft t allemaal mooi voor elkaar, een vrouw, gezinnetje, minnares en dan ook nog eens een nieuw leven vol 'ambities" waarvoor hij steun wil van zn minnares (omdat ie die waarschijnlijk thuis niet krijgt).
Als ie al voor jou kiest, ben je dan niet bang dat hij jou hetzelfde flikt als nu bij zijn vrouw? Eens, je zult niet de eerste zijn die op deze manier aan het lijntje wordt gehouden.
[...]
Dream on, Mel!
Die man heeft t allemaal mooi voor elkaar, een vrouw, gezinnetje, minnares en dan ook nog eens een nieuw leven vol 'ambities" waarvoor hij steun wil van zn minnares (omdat ie die waarschijnlijk thuis niet krijgt).
Als ie al voor jou kiest, ben je dan niet bang dat hij jou hetzelfde flikt als nu bij zijn vrouw? Eens, je zult niet de eerste zijn die op deze manier aan het lijntje wordt gehouden.
...
dinsdag 16 december 2008 om 22:28
quote:Xenia66 schreef op 16 december 2008 @ 22:20:
[...]
Zucht, het klinkt als een sprookje...ze leefden nog lang en gelukkig..
Dream on, Mel!
Die man heeft t allemaal mooi voor elkaar, een vrouw, gezinnetje, minnares en dan ook nog eens een nieuw leven vol 'ambities" waarvoor hij steun wil van zn minnares (omdat ie die waarschijnlijk thuis niet krijgt).
Als ie al voor jou kiest, ben je dan niet bang dat hij jou hetzelfde flikt als nu bij zijn vrouw? Wat een loser, geen woorden voor
Ik ben ook bang om te veel in sprookjes te geloven, juist daarom kom ik van mijn roze wolk af en wil ik open kaart spelen en gaan werken aan iets, ipv kop in het zand....
Je vraag of ik bang ben dat hij mij hetzelfde flikt heb ik al eerder lang over nagedacht. Hoewel ik denk dat iedereen die verliefd is dat roept, denk ik serieus dat dat niet aan de orde zal zijn. Als wij met elkaar verder zouden gaan, dan moet hij daarvoor zoveel overwinnen en achterlaten... zijn vrouw en hij zijn samen vanaf hun jeugd zeg maar en trouwen was gezien zijn achtergrond zoals het hoorde. Daar komt bij dat ik qua type niet zoals zijn vrouw zou zijn in de toekomst: ik zou het nooit allemaal zo ver laten komen en langs elkaar heen gaan leven alleen "om de goede vrede te bewaren" zeg maar. Ik ben het eens dat deze hele situatie verre van chique is, maar vind wel dat waar een relatie kapot loopt, er altijd twee mensen schuld hebben.
[...]
Zucht, het klinkt als een sprookje...ze leefden nog lang en gelukkig..
Dream on, Mel!
Die man heeft t allemaal mooi voor elkaar, een vrouw, gezinnetje, minnares en dan ook nog eens een nieuw leven vol 'ambities" waarvoor hij steun wil van zn minnares (omdat ie die waarschijnlijk thuis niet krijgt).
Als ie al voor jou kiest, ben je dan niet bang dat hij jou hetzelfde flikt als nu bij zijn vrouw? Wat een loser, geen woorden voor
Ik ben ook bang om te veel in sprookjes te geloven, juist daarom kom ik van mijn roze wolk af en wil ik open kaart spelen en gaan werken aan iets, ipv kop in het zand....
Je vraag of ik bang ben dat hij mij hetzelfde flikt heb ik al eerder lang over nagedacht. Hoewel ik denk dat iedereen die verliefd is dat roept, denk ik serieus dat dat niet aan de orde zal zijn. Als wij met elkaar verder zouden gaan, dan moet hij daarvoor zoveel overwinnen en achterlaten... zijn vrouw en hij zijn samen vanaf hun jeugd zeg maar en trouwen was gezien zijn achtergrond zoals het hoorde. Daar komt bij dat ik qua type niet zoals zijn vrouw zou zijn in de toekomst: ik zou het nooit allemaal zo ver laten komen en langs elkaar heen gaan leven alleen "om de goede vrede te bewaren" zeg maar. Ik ben het eens dat deze hele situatie verre van chique is, maar vind wel dat waar een relatie kapot loopt, er altijd twee mensen schuld hebben.
dinsdag 16 december 2008 om 22:29
dinsdag 16 december 2008 om 22:31
quote:queenie1 schreef op 16 december 2008 @ 22:25:
[...]
Eens, je zult niet de eerste zijn die op deze manier aan het lijntje wordt gehouden.Helemaal eens meiden en misschien niet op de juiste manier(stellen van ultimatum), maar dat is nu precies de reden waarom ik vandaag deed wat ik deed: ik wil voorkomen dat ik nog maanden aan het lijntje word gehouden... (en met mij zijn (ex)vrouw en kinderen)...
[...]
Eens, je zult niet de eerste zijn die op deze manier aan het lijntje wordt gehouden.Helemaal eens meiden en misschien niet op de juiste manier(stellen van ultimatum), maar dat is nu precies de reden waarom ik vandaag deed wat ik deed: ik wil voorkomen dat ik nog maanden aan het lijntje word gehouden... (en met mij zijn (ex)vrouw en kinderen)...
