Relaties
alle pijlers
en wat nu........
dinsdag 22 juli 2008 om 20:13
hoi hoi,
ik ben angelica, ben getrouwd en heb 2 mooie kids.
ben al 14 jaar samen met me man.
hebben al heel wat samen mee gemaakt, in ons huwelijk.
krijg heel veel vernederingen te horen van hem en vooral over de sex en uiterlijk, meneer zou ook wel is een trio willen maar ik niet.
nu heeft een vriend van ons die ook een vrouw heeft en ook niet echt een denderde leven heeft, mij 2 jaar geleden verteld dat ie gevoelens voor me krijgt.
nu zijn we dus al weer een tijd verder, maar merk dat ik ook voor hem gevoelens krijg.
hij mag van zijn vrouw niet bij ons langskomen vanwege mijn man.
en ook omdat ze jaloers is op mij.
we hebben elkaar nu anderhalf jaar niet gezien en smsen en bellen veel maar verwijderen alles ui de telefoon.
soms bellen we tot diep in de nacht.
kunnen het heel goed samen vinden en alles bespreken.
als ik al een smsje zie dan heb ik vlinders in me buik.
wil hem ook heel graag weer zien maar vind het ook eng.
en dan natuurlijk heb ook me man nog,
hou wel van hem hoor echt wel maar soms ben ik die vernederingen zo erg zat,
doet ook zoveel zeer als ie zo iets zegt.
zoals godsamme had jij ook niet in de rij kunnen gaan staan voor een paar mooie tieten en mindere dikke reet,
en paar dagen later zegt ie weer mooi wijf ben je ook.
maar als ik hem bel op het werk hoor ik soms wel is zeggen dan heb ie geen erg in nou kijken wat ze nu weer te zeiken heeft dat kutwijf van mij.
dus ja nu hou ik van de een die wil ik niet kwijt maar hou ook steeds meer van de ander die ik ook niet kwijt wil.
maar kan ze niet allebei hebben.
en dan natuurlijk ook me kinderen nog. daar moet ik ook rekening mee houden.
gr. angelica
ik ben angelica, ben getrouwd en heb 2 mooie kids.
ben al 14 jaar samen met me man.
hebben al heel wat samen mee gemaakt, in ons huwelijk.
krijg heel veel vernederingen te horen van hem en vooral over de sex en uiterlijk, meneer zou ook wel is een trio willen maar ik niet.
nu heeft een vriend van ons die ook een vrouw heeft en ook niet echt een denderde leven heeft, mij 2 jaar geleden verteld dat ie gevoelens voor me krijgt.
nu zijn we dus al weer een tijd verder, maar merk dat ik ook voor hem gevoelens krijg.
hij mag van zijn vrouw niet bij ons langskomen vanwege mijn man.
en ook omdat ze jaloers is op mij.
we hebben elkaar nu anderhalf jaar niet gezien en smsen en bellen veel maar verwijderen alles ui de telefoon.
soms bellen we tot diep in de nacht.
kunnen het heel goed samen vinden en alles bespreken.
als ik al een smsje zie dan heb ik vlinders in me buik.
wil hem ook heel graag weer zien maar vind het ook eng.
en dan natuurlijk heb ook me man nog,
hou wel van hem hoor echt wel maar soms ben ik die vernederingen zo erg zat,
doet ook zoveel zeer als ie zo iets zegt.
zoals godsamme had jij ook niet in de rij kunnen gaan staan voor een paar mooie tieten en mindere dikke reet,
en paar dagen later zegt ie weer mooi wijf ben je ook.
maar als ik hem bel op het werk hoor ik soms wel is zeggen dan heb ie geen erg in nou kijken wat ze nu weer te zeiken heeft dat kutwijf van mij.
dus ja nu hou ik van de een die wil ik niet kwijt maar hou ook steeds meer van de ander die ik ook niet kwijt wil.
maar kan ze niet allebei hebben.
en dan natuurlijk ook me kinderen nog. daar moet ik ook rekening mee houden.
gr. angelica
dinsdag 22 juli 2008 om 22:20
quote:toetyfroety schreef op 22 juli 2008 @ 22:01:
Nou hij klinkt wel als een druiloor van de bovenste plank.......vertel je hem weleens hoe hij maakt dat jij je voelt?
En wat zegt hij dan?
ja dat doe ik ook heb het hem pas geleden nog verteld
en dan is het oke zal het proberen maar dan vrienden of familie erbij en hij begint weer.
heb ook al eerder gezegd dat ik zo niet door kan gaan.
en als hij een opmerking maakt waarvan ik denk pardon zeg ik het ook tegen hem en zeg dan ook nou doeiiii als het je niet bevalt wat je nu heb.
er is ook een zin die me dwars blijft zitten die die 6 weken geleden zei ik ga pas bij je weg als ik een moordwijf heb.....
quote:domnaiefmutsje schreef op 22 juli 2008 @ 21:37:
Angelica, wat zou jij je dochter adviseren in precies dezelfde situatie als jij nu in zit?
ja tuurlijk als ik een dochter zou hebben dan zou ik zeggen kom ik help je pakken wegwezen met die lul......
maar er een einde aanmaken steekt mij zo....
Nou hij klinkt wel als een druiloor van de bovenste plank.......vertel je hem weleens hoe hij maakt dat jij je voelt?
En wat zegt hij dan?
ja dat doe ik ook heb het hem pas geleden nog verteld
en dan is het oke zal het proberen maar dan vrienden of familie erbij en hij begint weer.
heb ook al eerder gezegd dat ik zo niet door kan gaan.
en als hij een opmerking maakt waarvan ik denk pardon zeg ik het ook tegen hem en zeg dan ook nou doeiiii als het je niet bevalt wat je nu heb.
er is ook een zin die me dwars blijft zitten die die 6 weken geleden zei ik ga pas bij je weg als ik een moordwijf heb.....
quote:domnaiefmutsje schreef op 22 juli 2008 @ 21:37:
Angelica, wat zou jij je dochter adviseren in precies dezelfde situatie als jij nu in zit?
ja tuurlijk als ik een dochter zou hebben dan zou ik zeggen kom ik help je pakken wegwezen met die lul......
maar er een einde aanmaken steekt mij zo....
dinsdag 22 juli 2008 om 22:35
Wat steekt jou dan precies?
Hoe leuk denk je dat het nog gaat worden, deze relatie?
Wat is de reden dat je blijft? Alleen je kinderen?
Het is soms op tussen mensen en al is dit eenzijdig, bijvoorbeeld van jouw kant, dan nog kan dat. De andere man doet verder niet mee in het verhaal, die heeft een vrouw, dus die kan niet de reden zijn dat je ophoudt met je huwelijk maar als jij het niet meer naar je zin hebt, en al acht jaar vecht voor iets wat er niet prettiger op wordt, dan staat niets je in de weg om een fijner leven voor jezelf te gaan regelen.
Als je alles al geprobeerd hebt (heb je dat voor je gevoel?) wat moet er dan nog gebeuren voordat jij op het punt komt dat het niet meer werkt voor jou?
Hoe leuk denk je dat het nog gaat worden, deze relatie?
Wat is de reden dat je blijft? Alleen je kinderen?
Het is soms op tussen mensen en al is dit eenzijdig, bijvoorbeeld van jouw kant, dan nog kan dat. De andere man doet verder niet mee in het verhaal, die heeft een vrouw, dus die kan niet de reden zijn dat je ophoudt met je huwelijk maar als jij het niet meer naar je zin hebt, en al acht jaar vecht voor iets wat er niet prettiger op wordt, dan staat niets je in de weg om een fijner leven voor jezelf te gaan regelen.
Als je alles al geprobeerd hebt (heb je dat voor je gevoel?) wat moet er dan nog gebeuren voordat jij op het punt komt dat het niet meer werkt voor jou?
dinsdag 22 juli 2008 om 22:36
angelica, lees eens op het narcistentopic; daar lijkt je man degene met wie je getrouwd bent wel trekjes van te hebben en dan is er maar 1 advies: RUN angelic RUN tenzij je ervoor kiest om je blijvend te laten vernederen en hem te plezieren met jouw seks (zo lees ik het tenminste in als je zegt dat hij niets tekortkomt, hoe zit het met jou, kom jij ook niets tekort in jullie seks??)....
dinsdag 22 juli 2008 om 23:06
quote:eleonora schreef op 22 juli 2008 @ 22:35:
Wat steekt jou dan precies?
Hoe leuk denk je dat het nog gaat worden, deze relatie?
Wat is de reden dat je blijft? Alleen je kinderen?
Het is soms op tussen mensen en al is dit eenzijdig, bijvoorbeeld van jouw kant, dan nog kan dat. De andere man doet verder niet mee in het verhaal, die heeft een vrouw, dus die kan niet de reden zijn dat je ophoudt met je huwelijk maar als jij het niet meer naar je zin hebt, en al acht jaar vecht voor iets wat er niet prettiger op wordt, dan staat niets je in de weg om een fijner leven voor jezelf te gaan regelen.
Als je alles al geprobeerd hebt (heb je dat voor je gevoel?) wat moet er dan nog gebeuren voordat jij op het punt komt dat het niet meer werkt voor jou?
dat heb ik me inderdaad vaak afgevraagd waarom ga je niet weg?
zijn het me kinderen ja en nee, ja wil ze hun vader niet afnemen in die zin iedere dag, nee ze verdienen ook hun mama die mama was.
waarom niet weg, omdat ik toch nog van hem hou, en op dagen dat ie wel normaal doet denk ik zie je wel druk gemaakt om niets,
waarom niet, heb gewoon al zoveel verdriet mee gemaakt kan ik dat weer aan, jeugd was ook niet denderend en dacht dat ik me haven waar ik stranden had gevonden.
word er heel verdrietig van heb iedere keer het gevoel dat me hart bloed......
quote:thee schreef op 22 juli 2008 @ 22:36:
angelica, lees eens op het narcistentopic; daar lijkt je man degene met wie je getrouwd bent wel trekjes van te hebben en dan is er maar 1 advies: RUN angelic RUN tenzij je ervoor kiest om je blijvend te laten vernederen en hem te plezieren met jouw seks (zo lees ik het tenminste in als je zegt dat hij niets tekortkomt, hoe zit het met jou, kom jij ook niets tekort in jullie seks??)....
ja daar heb je wel gelijk in ja sommige dingen komen aardig over een.
wil ook niet meer vernederd worden zeker niet.....
en de seks tsja wat zal ik zeggen hahahhaha maak het voor een man zo gezegd spannend genoeg hahahhahah.
nou moet ik ook zeggen dat hij is de eerste geweest in mijn leven was immers pas 15 jaar en strenge ouders.
maar denk niet dat het daaraan ligt.
zou ook geen ander willen hoor.
dus aan de seks ligt het echt niet.
maar een beetje normale en lieve aandacht is toch niet teveel gevraagd... of wel....
Wat steekt jou dan precies?
Hoe leuk denk je dat het nog gaat worden, deze relatie?
Wat is de reden dat je blijft? Alleen je kinderen?
Het is soms op tussen mensen en al is dit eenzijdig, bijvoorbeeld van jouw kant, dan nog kan dat. De andere man doet verder niet mee in het verhaal, die heeft een vrouw, dus die kan niet de reden zijn dat je ophoudt met je huwelijk maar als jij het niet meer naar je zin hebt, en al acht jaar vecht voor iets wat er niet prettiger op wordt, dan staat niets je in de weg om een fijner leven voor jezelf te gaan regelen.
Als je alles al geprobeerd hebt (heb je dat voor je gevoel?) wat moet er dan nog gebeuren voordat jij op het punt komt dat het niet meer werkt voor jou?
dat heb ik me inderdaad vaak afgevraagd waarom ga je niet weg?
zijn het me kinderen ja en nee, ja wil ze hun vader niet afnemen in die zin iedere dag, nee ze verdienen ook hun mama die mama was.
waarom niet weg, omdat ik toch nog van hem hou, en op dagen dat ie wel normaal doet denk ik zie je wel druk gemaakt om niets,
waarom niet, heb gewoon al zoveel verdriet mee gemaakt kan ik dat weer aan, jeugd was ook niet denderend en dacht dat ik me haven waar ik stranden had gevonden.
word er heel verdrietig van heb iedere keer het gevoel dat me hart bloed......
quote:thee schreef op 22 juli 2008 @ 22:36:
angelica, lees eens op het narcistentopic; daar lijkt je man degene met wie je getrouwd bent wel trekjes van te hebben en dan is er maar 1 advies: RUN angelic RUN tenzij je ervoor kiest om je blijvend te laten vernederen en hem te plezieren met jouw seks (zo lees ik het tenminste in als je zegt dat hij niets tekortkomt, hoe zit het met jou, kom jij ook niets tekort in jullie seks??)....
ja daar heb je wel gelijk in ja sommige dingen komen aardig over een.
wil ook niet meer vernederd worden zeker niet.....
en de seks tsja wat zal ik zeggen hahahhaha maak het voor een man zo gezegd spannend genoeg hahahhahah.
nou moet ik ook zeggen dat hij is de eerste geweest in mijn leven was immers pas 15 jaar en strenge ouders.
maar denk niet dat het daaraan ligt.
zou ook geen ander willen hoor.
dus aan de seks ligt het echt niet.
maar een beetje normale en lieve aandacht is toch niet teveel gevraagd... of wel....
dinsdag 22 juli 2008 om 23:24
meisje, meisje..... lees jezelf toch eens terug en lees ook goed wat Eleonara schrijft.
Ondanks ongelukkige jeugd, wil je dan ook nog een ongelukkige toekomst?
Je houdt je vast aan de spaarzame 'gelukkige' momenten maar zo te lezen zijn dat geen gelukkige momenten, maar momenten waar je niet ongelukkig bent. Dat is wat anders.
Je bent nog jong en hebt nog vele jaren te gaan, als vrouw, als meoder, als partner. Wil je dat op deze manier?
Wil je dit voorbeeld zijn voor je kinderen?
Dit alles nog los van de man waar je vriendschap mee hebt ontwikkeld maar puur naar en voor jezelf kijkend?
Ik kan me niet voorstellen dat je oud wilt worden met een man die af en toe een goede dag heeft en je daarnaast regelmatig vernederd.
Mag ik vragen of je zelf ook buitenshuis werkt. Is het ook het financiële dat je wellicht belemmert om bij hem weg te gaan?
In dat geval is geluk(kiger) denk ik rijker dan geld.
Misschien kun je beginnen met te proberen op een rijtje te zetten wat jij wilt met je leven/je toekomst.
Daarnaast wat degene met wie je getrouwd bent daaraan bijdraagt/toevoegt.
En kijk dan eens naar de balans....
Ondanks ongelukkige jeugd, wil je dan ook nog een ongelukkige toekomst?
Je houdt je vast aan de spaarzame 'gelukkige' momenten maar zo te lezen zijn dat geen gelukkige momenten, maar momenten waar je niet ongelukkig bent. Dat is wat anders.
Je bent nog jong en hebt nog vele jaren te gaan, als vrouw, als meoder, als partner. Wil je dat op deze manier?
Wil je dit voorbeeld zijn voor je kinderen?
Dit alles nog los van de man waar je vriendschap mee hebt ontwikkeld maar puur naar en voor jezelf kijkend?
Ik kan me niet voorstellen dat je oud wilt worden met een man die af en toe een goede dag heeft en je daarnaast regelmatig vernederd.
Mag ik vragen of je zelf ook buitenshuis werkt. Is het ook het financiële dat je wellicht belemmert om bij hem weg te gaan?
In dat geval is geluk(kiger) denk ik rijker dan geld.
Misschien kun je beginnen met te proberen op een rijtje te zetten wat jij wilt met je leven/je toekomst.
Daarnaast wat degene met wie je getrouwd bent daaraan bijdraagt/toevoegt.
En kijk dan eens naar de balans....
dinsdag 22 juli 2008 om 23:24
quote:Pientje030 schreef op 22 juli 2008 @ 23:17:
Was hij voor die uitzending(en) ook al zo?
nee absoluut niet
toen was ie echt mijn kanjer,
en soms zie ik hem nog terug en dan zeg ik ook
jahaaaa daar is mijn kanjer weer.
pak die ander schop hem weg ik wil jou....
en ik weet ook dat mijn kanjer er nog is maar .....
want kom niet aan mij of de kids dan flipt ie wel weer
of als een ander naar me kijkt mag ook niet.
snap jij het dan nog zegt wel als geintje 'ga ff lekker naar boven met zijn tweeen' maar ze mogen niet te dicht bij komen.
ik snap hem niet meer in ieder geval.
en soms denk ik echt nah ga voor defensie
ja ja kijk hoe ze naar de klote worden geholpen
wil de helft niet weten van wat ie heb gezien hoor hem vaak zat in zijn slaap over massa graven nou oooohhhh dankje wel
en er uit gaan is geen optie defensie is zijn lust en leven kwa werk
Was hij voor die uitzending(en) ook al zo?
nee absoluut niet
toen was ie echt mijn kanjer,
en soms zie ik hem nog terug en dan zeg ik ook
jahaaaa daar is mijn kanjer weer.
pak die ander schop hem weg ik wil jou....
en ik weet ook dat mijn kanjer er nog is maar .....
want kom niet aan mij of de kids dan flipt ie wel weer
of als een ander naar me kijkt mag ook niet.
snap jij het dan nog zegt wel als geintje 'ga ff lekker naar boven met zijn tweeen' maar ze mogen niet te dicht bij komen.
ik snap hem niet meer in ieder geval.
en soms denk ik echt nah ga voor defensie
ja ja kijk hoe ze naar de klote worden geholpen
wil de helft niet weten van wat ie heb gezien hoor hem vaak zat in zijn slaap over massa graven nou oooohhhh dankje wel
en er uit gaan is geen optie defensie is zijn lust en leven kwa werk
dinsdag 22 juli 2008 om 23:32
quote:thee schreef op 22 juli 2008 @ 23:24:
meisje, meisje..... lees jezelf toch eens terug en lees ook goed wat Eleonara schrijft.
Ondanks ongelukkige jeugd, wil je dan ook nog een ongelukkige toekomst?
Je houdt je vast aan de spaarzame 'gelukkige' momenten maar zo te lezen zijn dat geen gelukkige momenten, maar momenten waar je niet ongelukkig bent. Dat is wat anders.
Je bent nog jong en hebt nog vele jaren te gaan, als vrouw, als meoder, als partner. Wil je dat op deze manier?
Wil je dit voorbeeld zijn voor je kinderen?
Dit alles nog los van de man waar je vriendschap mee hebt ontwikkeld maar puur naar en voor jezelf kijkend?
Ik kan me niet voorstellen dat je oud wilt worden met een man die af en toe een goede dag heeft en je daarnaast regelmatig vernederd.
Mag ik vragen of je zelf ook buitenshuis werkt. Is het ook het financiële dat je wellicht belemmert om bij hem weg te gaan?
In dat geval is geluk(kiger) denk ik rijker dan geld.
Misschien kun je beginnen met te proberen op een rijtje te zetten wat jij wilt met je leven/je toekomst.
Daarnaast wat degene met wie je getrouwd bent daaraan bijdraagt/toevoegt.
En kijk dan eens naar de balans....
ja je heb wel gelijk want sommige dingen die ik lees denk ik aauuuwww snik je heb gelijk.
maar ik heb een slechte karakter trek en die is ik zeg wel snel ik kan niet meer ik wil niet meer
en diep in me hart voel ik het ook zo
maar ik kan het niet opgeven en vraag me niet waarom
mischien ben ik nog blind en hou ik me indd vast aan die 'mooie momenten' in mijn ogen.
en ja wil gelukkig zijn ja echt wel met iemand die me wel wardeert en me neemt zoals ikben ja ja echt wel.
wil ik alles opgeven neee nee ik voel dat ik hem nog niet los kan laten ik hou van hem
en ja gata het weer ff mis om wat voor stomme reden dan ook dan denk kerel pak je spullen en rot op!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
dus ik snap mezelf ook niet meer
het is zo tegen strijdig me gevoel word er echt helemaal gek van
ik ga nu maar proberen te slapen ahhahha
morgen ochtend melden me engeltjes zich weer hahahhaha
dank jullie wel voor al jullie reactie zeker wat nadenk stof
meisje, meisje..... lees jezelf toch eens terug en lees ook goed wat Eleonara schrijft.
Ondanks ongelukkige jeugd, wil je dan ook nog een ongelukkige toekomst?
Je houdt je vast aan de spaarzame 'gelukkige' momenten maar zo te lezen zijn dat geen gelukkige momenten, maar momenten waar je niet ongelukkig bent. Dat is wat anders.
Je bent nog jong en hebt nog vele jaren te gaan, als vrouw, als meoder, als partner. Wil je dat op deze manier?
Wil je dit voorbeeld zijn voor je kinderen?
Dit alles nog los van de man waar je vriendschap mee hebt ontwikkeld maar puur naar en voor jezelf kijkend?
Ik kan me niet voorstellen dat je oud wilt worden met een man die af en toe een goede dag heeft en je daarnaast regelmatig vernederd.
Mag ik vragen of je zelf ook buitenshuis werkt. Is het ook het financiële dat je wellicht belemmert om bij hem weg te gaan?
In dat geval is geluk(kiger) denk ik rijker dan geld.
Misschien kun je beginnen met te proberen op een rijtje te zetten wat jij wilt met je leven/je toekomst.
Daarnaast wat degene met wie je getrouwd bent daaraan bijdraagt/toevoegt.
En kijk dan eens naar de balans....
ja je heb wel gelijk want sommige dingen die ik lees denk ik aauuuwww snik je heb gelijk.
maar ik heb een slechte karakter trek en die is ik zeg wel snel ik kan niet meer ik wil niet meer
en diep in me hart voel ik het ook zo
maar ik kan het niet opgeven en vraag me niet waarom
mischien ben ik nog blind en hou ik me indd vast aan die 'mooie momenten' in mijn ogen.
en ja wil gelukkig zijn ja echt wel met iemand die me wel wardeert en me neemt zoals ikben ja ja echt wel.
wil ik alles opgeven neee nee ik voel dat ik hem nog niet los kan laten ik hou van hem
en ja gata het weer ff mis om wat voor stomme reden dan ook dan denk kerel pak je spullen en rot op!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
dus ik snap mezelf ook niet meer
het is zo tegen strijdig me gevoel word er echt helemaal gek van
ik ga nu maar proberen te slapen ahhahha
morgen ochtend melden me engeltjes zich weer hahahhaha
dank jullie wel voor al jullie reactie zeker wat nadenk stof
dinsdag 22 juli 2008 om 23:35
Nou Angelica, als jij genoeg redenen hebt om bij je man te blijven dan moet je dat gewoon lekker doen. Ik denk dat je niet zo ongelukkig was geweest, als het écht allemaal zo de moeite waard was maar wie ben ik tenslotte.
Dat van die andere man, die platonische liefde die jullie allebei al heel lang warm houden omdat je eigen liefde thuis niet leuk is vind ik laf. Kap daar mee en maak het thuis weer leuk óf kap met thuis. Niet allebei want in mijn optiek word je daar alleen nog maar verdrietiger van. Je leeft half in een droomwereld, die je jezelf als een soort worst voorhangt maar die nooit dichtbij genoeg komt om er een hap van te nemen. Wat een zelfkwelling en wat een slachtofferig gedrag, zonde van je tijd meid!
Je wil bij je man blijven, er zijn genoeg redenen voor jou om dat te doen want zelfs na acht jaar keihard werken en zonder werkelijk succes blijf je toch, hou dan op met je te verlekkeren aan een andere man, dat vertroebelt je leven en je huwelijk. Je eigen man ís niet die ander, zal dat ook nooit worden en als je al zo lang voor een beetje geluk knokt en je hebt het nog steeds niet gevonden dan zul je toch wel zo langzamerhand begrijpen dat het bij jou thuis, in jouw huwelijk niet veel leuker zal gaan worden. Of niet?
Je weet zelf donders goed waarom je bij je man blijft, hij is op sommige dagen (!!) namelijk wél aardig en jij vindt dat blijkbaar voldoende, en doe dat dan ook met je hele hart. Niet thuis blijven wonen, eigenlijk niet happy zijn en buiten de deur snuffelen maar daar niks mee kunnen. Dat halfbakken gedoe en stiekem bellen en SMS-en, wat schiet je daar nou mee op?
Je kiest voor een relatie met een man die lelijk tegen je doet omdat je blijkbaar vindt dat je niet beter verdient en je een rotjeugd hebt gehad (dat verband snap ik niet, is het dan niet juist een reden om weg te wezen?) en je verwent jezelf met een stiekem romantisch telefoon en SMS vriendje die ook al niet happy is in zijn relatie. Vind je dat zelf niet ook een beetje krom?
Schud dat slachtoffer van je af en kies voor duidelijkheid. Je hóeft je niet voor rotte vis uit te laten maken of je te laten vernederen, zoveel tijd lijdzaam ondergaan is iets waar je zelf voor kiest. Niemand die jou verplicht om te blijven tenslotte.
Je zult me ongetwijfeld een keiharde tante vinden maar ik spreek uit ervaring. Ook een ingewikkelde jeugd, een ingewikkelde, gewelddadige relatie achter de rug en nu een gelukkig mens. Omdat ik knopen doorhakte en op een dag besloot dat het genoeg was en ik geen slachtoffer meer wilde zijn en me niet af wilde blijven vragen waarom mij alle rotdingen in mijn leven waren aangedaan. Dat heeft namelijk geen enkele zin. Je moet dóór.
Ik heb geen kinderen met mijn ex maar ik zou ook geen kinderen willen met een man die net als de jouwe, mij vernederde. Dat is een ultra slecht voorbeeld voor je kinderen namelijk, die zien dat jij vernederd wordt en dat je dat nog accepteert ook. Verschrikkelijk toch eigenlijk?
Dat van die andere man, die platonische liefde die jullie allebei al heel lang warm houden omdat je eigen liefde thuis niet leuk is vind ik laf. Kap daar mee en maak het thuis weer leuk óf kap met thuis. Niet allebei want in mijn optiek word je daar alleen nog maar verdrietiger van. Je leeft half in een droomwereld, die je jezelf als een soort worst voorhangt maar die nooit dichtbij genoeg komt om er een hap van te nemen. Wat een zelfkwelling en wat een slachtofferig gedrag, zonde van je tijd meid!
Je wil bij je man blijven, er zijn genoeg redenen voor jou om dat te doen want zelfs na acht jaar keihard werken en zonder werkelijk succes blijf je toch, hou dan op met je te verlekkeren aan een andere man, dat vertroebelt je leven en je huwelijk. Je eigen man ís niet die ander, zal dat ook nooit worden en als je al zo lang voor een beetje geluk knokt en je hebt het nog steeds niet gevonden dan zul je toch wel zo langzamerhand begrijpen dat het bij jou thuis, in jouw huwelijk niet veel leuker zal gaan worden. Of niet?
Je weet zelf donders goed waarom je bij je man blijft, hij is op sommige dagen (!!) namelijk wél aardig en jij vindt dat blijkbaar voldoende, en doe dat dan ook met je hele hart. Niet thuis blijven wonen, eigenlijk niet happy zijn en buiten de deur snuffelen maar daar niks mee kunnen. Dat halfbakken gedoe en stiekem bellen en SMS-en, wat schiet je daar nou mee op?
Je kiest voor een relatie met een man die lelijk tegen je doet omdat je blijkbaar vindt dat je niet beter verdient en je een rotjeugd hebt gehad (dat verband snap ik niet, is het dan niet juist een reden om weg te wezen?) en je verwent jezelf met een stiekem romantisch telefoon en SMS vriendje die ook al niet happy is in zijn relatie. Vind je dat zelf niet ook een beetje krom?
Schud dat slachtoffer van je af en kies voor duidelijkheid. Je hóeft je niet voor rotte vis uit te laten maken of je te laten vernederen, zoveel tijd lijdzaam ondergaan is iets waar je zelf voor kiest. Niemand die jou verplicht om te blijven tenslotte.
Je zult me ongetwijfeld een keiharde tante vinden maar ik spreek uit ervaring. Ook een ingewikkelde jeugd, een ingewikkelde, gewelddadige relatie achter de rug en nu een gelukkig mens. Omdat ik knopen doorhakte en op een dag besloot dat het genoeg was en ik geen slachtoffer meer wilde zijn en me niet af wilde blijven vragen waarom mij alle rotdingen in mijn leven waren aangedaan. Dat heeft namelijk geen enkele zin. Je moet dóór.
Ik heb geen kinderen met mijn ex maar ik zou ook geen kinderen willen met een man die net als de jouwe, mij vernederde. Dat is een ultra slecht voorbeeld voor je kinderen namelijk, die zien dat jij vernederd wordt en dat je dat nog accepteert ook. Verschrikkelijk toch eigenlijk?
woensdag 23 juli 2008 om 00:07
quote:fashionvictim schreef op 22 juli 2008 @ 23:33:
Ik doe het echt nooit, maar Angelica, van mij krijg je een dikke .
Heb helaas geen goed advies voor je, maar wens je wel veel sterkte.
meid, lijst deze in, want ik zweer je, en de rest van het forum kan dit beamen, dit is echt uniek!
maar serieus, mijn eerste reactie was ook wegwezen, maar uit je latere postings maak ik op dat er heel veel veranderd is ten nadele sinds je man op uitzending is geweest en dat hij voor die tijd heel anders was. Je ziet op zijn goede momenten de oude Angelman nog wel, dus ergens geeft dat je toch hoop, maak ik op uit je verhaal. Op een of andere manier zou je hem dus duidelijk moeten kunnen maken dat er echt iets moet veranderen, omdat jij anders weg bent. Is er niemand die jou daarbij kan steunen?
Ik doe het echt nooit, maar Angelica, van mij krijg je een dikke .
Heb helaas geen goed advies voor je, maar wens je wel veel sterkte.
meid, lijst deze in, want ik zweer je, en de rest van het forum kan dit beamen, dit is echt uniek!
maar serieus, mijn eerste reactie was ook wegwezen, maar uit je latere postings maak ik op dat er heel veel veranderd is ten nadele sinds je man op uitzending is geweest en dat hij voor die tijd heel anders was. Je ziet op zijn goede momenten de oude Angelman nog wel, dus ergens geeft dat je toch hoop, maak ik op uit je verhaal. Op een of andere manier zou je hem dus duidelijk moeten kunnen maken dat er echt iets moet veranderen, omdat jij anders weg bent. Is er niemand die jou daarbij kan steunen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 23 juli 2008 om 10:08
Angelica,
In een ongelijkwaardige relatie is het juist die 'glimp' van hoe het óók kan zijn die je zo lang of voor altijd bij je partner houdt.
Gelijkwaardig zijn begint met aangeven dat je het vernederende gedrag niet meer accepteert. Ik hoop dat je dat kunt doen voor jezelf.
Jij en je man zijn nu gewend aan de relatie
routine waar jullie al jaren inzitten. Je houdt jezelf nog een beetje tevreden door die platonische liefdesrelatie, die je natuurlijk niet nodig zou hebben als je relatie gelukkig is. Nu ontsnap je aan de harde werkelijkheid door stiekem in een half reële droomwereld te leven. Ik vermoed dat je iedere dag droomt van een leven zonder je man.....
Ik weet hoe dat voelt, het is vooral erg eenzaam, je kunt het met niemand delen, tenminste, dat is mijn ervaring. Heb je enig idee hoe je uit deze eenzame situatie zou kunnen komen, zelf? Is dat niet vooral een kwestie van beslissingen nemen? Niet zozeer of je gaat scheiden, misschien is het allereerst een idee om zelf eens met een therapeut te gaan praten, werken aan jouw eigen kracht en uitzoeken waarom je je laat vernederen en kleineren en manier om dat niet meer te doen, of er mee om te gaan?
In een ongelijkwaardige relatie is het juist die 'glimp' van hoe het óók kan zijn die je zo lang of voor altijd bij je partner houdt.
Gelijkwaardig zijn begint met aangeven dat je het vernederende gedrag niet meer accepteert. Ik hoop dat je dat kunt doen voor jezelf.
Jij en je man zijn nu gewend aan de relatie
routine waar jullie al jaren inzitten. Je houdt jezelf nog een beetje tevreden door die platonische liefdesrelatie, die je natuurlijk niet nodig zou hebben als je relatie gelukkig is. Nu ontsnap je aan de harde werkelijkheid door stiekem in een half reële droomwereld te leven. Ik vermoed dat je iedere dag droomt van een leven zonder je man.....
Ik weet hoe dat voelt, het is vooral erg eenzaam, je kunt het met niemand delen, tenminste, dat is mijn ervaring. Heb je enig idee hoe je uit deze eenzame situatie zou kunnen komen, zelf? Is dat niet vooral een kwestie van beslissingen nemen? Niet zozeer of je gaat scheiden, misschien is het allereerst een idee om zelf eens met een therapeut te gaan praten, werken aan jouw eigen kracht en uitzoeken waarom je je laat vernederen en kleineren en manier om dat niet meer te doen, of er mee om te gaan?
woensdag 23 juli 2008 om 10:09
Helemaal eens met Eleonora. Wat een prachtige post weer.
Maar ik kan me ook vinden in Rosanna haar post. Alleen ben ik bang dat zijn gedrag, dat al 8 jaar duurt, moeilijk te veranderen is. Maar goed, ik ben geen psycholoog of psychiater, dus misschien is het wel het proberen waard.
Angelica, denk je dat je man professionele hulp zou accepteren?
Maar ik kan me ook vinden in Rosanna haar post. Alleen ben ik bang dat zijn gedrag, dat al 8 jaar duurt, moeilijk te veranderen is. Maar goed, ik ben geen psycholoog of psychiater, dus misschien is het wel het proberen waard.
Angelica, denk je dat je man professionele hulp zou accepteren?
woensdag 23 juli 2008 om 10:29
quote:Goldielocks schreef op 23 juli 2008 @ 10:11:
[...]
Iets in me zegt van niet.....
Dat gevoel heb ik ook maar ik denk dat het op een gegeven moment gedaan is met kijken in hoeverre de ander kan en wil veranderen. Misschien vindt hij het wel allemaal best zoals het gaat en wijt hij eventuele problemen die er zijn, aan zijn werk als beroepsmilitair.
Zelf heb ik ondervonden dat je aan jezelf moet gaan werken in een relatie als deze, kijken wat je zelf wil, hoe je het zou willen en ook inzien dat je geen willoos slachtoffer hoeft te zijn, dat er manieren zijn om te ontsnappen aan dat slachtofferschap. Uiteindelijk ben ik, in mijn relatie, degene geweest die mijn ex vertelde dat het op was, niet andersom. Dat leverde een hele lange tijd van stalking en rottigheid op, want mijn ex was er niet de man naar om zich af te laten wijzen zonder slag of stoot maar ik had mijn plan getrokken en hij kwam daarin niet meer voor. Lezend over de man van Angelica, denk ik te voelen dat ook hij niet een man is die zich makkelijk bij zaken, die buiten hem om worden besloten, neerlegt.
Zelfs als de man van Angelica wel in haar toekomstplannen voor gaat komen, is het zaak dat ze voor zichzélf uitzoekt hoe ze verder wil en kijken of dat haalbaar is met deze man. Blijven hangen in een situatie zoals die van haar zijn bijzonder ongezond en helemaal als je enige houvast en geluk bestaat uit een telefoonvriendje waar je verder niks van kunt vragen of verwachten. Hij kan ook alleen maar bellen of SMS-en als zijn vrouw niet in de buurt is.
Een soort moderne Tristan en Isolde situatie maar dan met moderne hulpmiddelen en dan te bedenken dat het helemaal niet hoeft op deze manier.
Niks doen kan ook. Niet kiezen, niks doen, dat is ook een keuze. Dan blijft alles zoals het is. Maar met het openen van dit topic geeft TO aan dat het in ieder geval een situatie is waar ze iets aan wil veranderen, alleen weet ze niet hoe.
[...]
Iets in me zegt van niet.....
Dat gevoel heb ik ook maar ik denk dat het op een gegeven moment gedaan is met kijken in hoeverre de ander kan en wil veranderen. Misschien vindt hij het wel allemaal best zoals het gaat en wijt hij eventuele problemen die er zijn, aan zijn werk als beroepsmilitair.
Zelf heb ik ondervonden dat je aan jezelf moet gaan werken in een relatie als deze, kijken wat je zelf wil, hoe je het zou willen en ook inzien dat je geen willoos slachtoffer hoeft te zijn, dat er manieren zijn om te ontsnappen aan dat slachtofferschap. Uiteindelijk ben ik, in mijn relatie, degene geweest die mijn ex vertelde dat het op was, niet andersom. Dat leverde een hele lange tijd van stalking en rottigheid op, want mijn ex was er niet de man naar om zich af te laten wijzen zonder slag of stoot maar ik had mijn plan getrokken en hij kwam daarin niet meer voor. Lezend over de man van Angelica, denk ik te voelen dat ook hij niet een man is die zich makkelijk bij zaken, die buiten hem om worden besloten, neerlegt.
Zelfs als de man van Angelica wel in haar toekomstplannen voor gaat komen, is het zaak dat ze voor zichzélf uitzoekt hoe ze verder wil en kijken of dat haalbaar is met deze man. Blijven hangen in een situatie zoals die van haar zijn bijzonder ongezond en helemaal als je enige houvast en geluk bestaat uit een telefoonvriendje waar je verder niks van kunt vragen of verwachten. Hij kan ook alleen maar bellen of SMS-en als zijn vrouw niet in de buurt is.
Een soort moderne Tristan en Isolde situatie maar dan met moderne hulpmiddelen en dan te bedenken dat het helemaal niet hoeft op deze manier.
Niks doen kan ook. Niet kiezen, niks doen, dat is ook een keuze. Dan blijft alles zoals het is. Maar met het openen van dit topic geeft TO aan dat het in ieder geval een situatie is waar ze iets aan wil veranderen, alleen weet ze niet hoe.
woensdag 23 juli 2008 om 10:50
Op een of andere manier zou je hem dus duidelijk moeten kunnen maken dat er echt iets moet veranderen, omdat jij anders weg bent. Is er niemand die jou daarbij kan steunen
dat heb ik hem dus al duidelijk gemaakt, en dan doet ie ook een paar dagen zijn best, maar daarna komt het toch weer naar boven......
Angelica, denk je dat je man professionele hulp zou accepteren?
dat heb ik dus ook al gezegd tegen hem, en hij zou aktie ondernemen maar tot nu toe niets.
collega's en baas en vrienden kennissen en familie hebben gezegd ji bent jezelf niet meer. wat is er met je
met mij helemaal niets.
misschien is het allereerst een idee om zelf eens met een therapeut te gaan praten, werken aan jouw eigen kracht en uitzoeken waarom je je laat vernederen en kleineren en manier om dat niet meer te doen, of er mee om te gaan?
nou indd dat bedacht ik me gister in bed dus ook.
kijken hoe zo iemand erover denkt.
en alles eruit gooien wat er is gebeurd in die 14 jaar
kijken wat dat met me doet en kijken of ik het zo zie hahahaha
het licht ziet.
stiekem romantisch telefoon en SMS vriendje.
romantische contact hebben niet het is meer als er wat bijhem thuis gebeurd of hier hangen we aan de foon of smsen, zodat we bij elkaar ons hart kunnen luchten.
en zou ook geen levenmet hem willen opbouwen echt niet gewoon alleen die gevoelens komen naar boven zo van ja kijk dat ie wel iemand die normaal kan luisteren en normaal antwoord geeft. hou ik van hem ja echt wel maar niet op die manier.
heb me dat ook afgevraagd wil ik met hem verder, nee dat zou nooit wat worden.
maar dat soort aandacht doet gewoon heel veel met je en denkt dat je dan verliefd bent.
Maar met het openen van dit topic geeft TO aan dat het in ieder geval een situatie is waar ze iets aan wil veranderen, alleen weet ze niet hoe.
indd ik zou het niet weten hoe?
soms heb ik wel zo iets van oke als ik nu alles in huis laat gaan heel stom maar de was zijn borden sex, hem niet meer bel overdag en eigenlijk mijn leven ga lijden in huis met de kids zou ie het dan in zien dat ik al bezig ben met plannen te maken om zonder hem door te gaan
want ik weet dat ie gaat zeuren als zijn kleren niet zijn gewassen ja wat moet ik nu aan, loop je lekker in je boxershort hahahahahhahha
maar zou dat werken, dat ie overal buitengesloten word.
dat heb ik hem dus al duidelijk gemaakt, en dan doet ie ook een paar dagen zijn best, maar daarna komt het toch weer naar boven......
Angelica, denk je dat je man professionele hulp zou accepteren?
dat heb ik dus ook al gezegd tegen hem, en hij zou aktie ondernemen maar tot nu toe niets.
collega's en baas en vrienden kennissen en familie hebben gezegd ji bent jezelf niet meer. wat is er met je
met mij helemaal niets.
misschien is het allereerst een idee om zelf eens met een therapeut te gaan praten, werken aan jouw eigen kracht en uitzoeken waarom je je laat vernederen en kleineren en manier om dat niet meer te doen, of er mee om te gaan?
nou indd dat bedacht ik me gister in bed dus ook.
kijken hoe zo iemand erover denkt.
en alles eruit gooien wat er is gebeurd in die 14 jaar
kijken wat dat met me doet en kijken of ik het zo zie hahahaha
het licht ziet.
stiekem romantisch telefoon en SMS vriendje.
romantische contact hebben niet het is meer als er wat bijhem thuis gebeurd of hier hangen we aan de foon of smsen, zodat we bij elkaar ons hart kunnen luchten.
en zou ook geen levenmet hem willen opbouwen echt niet gewoon alleen die gevoelens komen naar boven zo van ja kijk dat ie wel iemand die normaal kan luisteren en normaal antwoord geeft. hou ik van hem ja echt wel maar niet op die manier.
heb me dat ook afgevraagd wil ik met hem verder, nee dat zou nooit wat worden.
maar dat soort aandacht doet gewoon heel veel met je en denkt dat je dan verliefd bent.
Maar met het openen van dit topic geeft TO aan dat het in ieder geval een situatie is waar ze iets aan wil veranderen, alleen weet ze niet hoe.
indd ik zou het niet weten hoe?
soms heb ik wel zo iets van oke als ik nu alles in huis laat gaan heel stom maar de was zijn borden sex, hem niet meer bel overdag en eigenlijk mijn leven ga lijden in huis met de kids zou ie het dan in zien dat ik al bezig ben met plannen te maken om zonder hem door te gaan
want ik weet dat ie gaat zeuren als zijn kleren niet zijn gewassen ja wat moet ik nu aan, loop je lekker in je boxershort hahahahahhahha
maar zou dat werken, dat ie overal buitengesloten word.
woensdag 23 juli 2008 om 13:33
Angelica, je postings zijn nu bijna niet te lezen, doe de gequote stukken even cursief, dan zien we het verschil tussen wat jij schrijft en wat quotes zijn.....
Ik denk dat zijn overhemden niet strijken en zijn was niet doen je niet gaan helpen aan een betere relatie.
Heb je zelf plannen? Zijn er dingen die je wil bereiken en waar je nu geen ruimte voor krijgt of rust voor hebt bijvoorbeeld? Zijn er dingen die jij graag zou willen voor jezelf en wat nu niet kan vanwege je relatie? Of voel je je niet beperkt? (kan natuurlijk ook). Je vrij voelen om ook zelf te ontwikkelen is een belangrijk onderdeel van en relatie die is gebaseerd op gelijkwaardigheid.
Hoe zie jij dat binnen jouw relatie?
Ik denk dat zijn overhemden niet strijken en zijn was niet doen je niet gaan helpen aan een betere relatie.
Heb je zelf plannen? Zijn er dingen die je wil bereiken en waar je nu geen ruimte voor krijgt of rust voor hebt bijvoorbeeld? Zijn er dingen die jij graag zou willen voor jezelf en wat nu niet kan vanwege je relatie? Of voel je je niet beperkt? (kan natuurlijk ook). Je vrij voelen om ook zelf te ontwikkelen is een belangrijk onderdeel van en relatie die is gebaseerd op gelijkwaardigheid.
Hoe zie jij dat binnen jouw relatie?
woensdag 23 juli 2008 om 13:53
quote:angelica schreef op 22 juli 2008 @ 20:35:
maar ook zoiets dat een zo een 6 jaar geleden zei hij tegen een vriend nah neem der maar mee naar boven neem der maar even dan hebben we dat ook gehad.
vecht nu al 8 jaar voor me huwelijk.
.
als alleenstaande moeder en ervaringsdeskundige op het gebied van geestelijke (en lichamelijke) mishandeling kan ik alleen maar zeggen dat dat 1000x beter is dan in z'on huwelijk te zitten...........
maar ook zoiets dat een zo een 6 jaar geleden zei hij tegen een vriend nah neem der maar mee naar boven neem der maar even dan hebben we dat ook gehad.
vecht nu al 8 jaar voor me huwelijk.
.
als alleenstaande moeder en ervaringsdeskundige op het gebied van geestelijke (en lichamelijke) mishandeling kan ik alleen maar zeggen dat dat 1000x beter is dan in z'on huwelijk te zitten...........
