Relaties
alle pijlers
Goede redenen om te trouwen? Ik denk van niet.
zondag 4 januari 2009 om 20:48
Ik ben al 12 jaar samen met mijn vriend. We hebben de nodige ups en downs gehad. Veel van de downs kwamen voort uit onzekerheden. Beiden hebben we het in ons jeugd niet echt makkelijk gehad en mede daardoor heb ik vaak het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
We wonen al jaren samen en ik heb altijd het idee gehad dat hij niet helemaal voor mij kon gaan, daar hij nooit met me wilde trouwen. Ik zie dat als het definitief kiezen voor elkaar. Een paar maanden geleden heb ik een per email uit de hand gelopen flirt gehad met iemand. Ik heb fysiek niets met die persoon gedaan, maar toch heb ik dingen geschreven naar die persoon die ik niet had moeten schrijven. Mijn vriend is hier toen achter gekomen (hij heeft mijn mail gecheckt). We hebben er daarna veel over gesproken en hij kwam tot de conclusie dat ik dit mede heb gedaan omdat hij nooit met mij heeft willen trouwen en dat ik dat mis. Ik heb ook gezegd dat zolang hij die verbinding niet met mij kan aangaan, ik me ook nooit volledig zal kunnen geven. Als ik het zo schrijf klinkt het ook stom, maar zo voel ik dat wel.
Afijn hij zag dit hele gedoe als een eyeopener en heeft mij ten huwelijk gevraagd. Beiden waren we erg blij. Totdat ik laatst van hem hoorde dat trouwen voor hem niet hoeft, maar dat hij dat voor mij doet. Ik vind dit niet de goede reden om te trouwen. Hij ziet dat anders. Ik vraag me nu af hoe anderen dit zien. Trouwen doe je toch omdat je het zelf wilt en niet voor een ander?
Groetjes, Brenda (mag Annelindes nick gebruiken)
We wonen al jaren samen en ik heb altijd het idee gehad dat hij niet helemaal voor mij kon gaan, daar hij nooit met me wilde trouwen. Ik zie dat als het definitief kiezen voor elkaar. Een paar maanden geleden heb ik een per email uit de hand gelopen flirt gehad met iemand. Ik heb fysiek niets met die persoon gedaan, maar toch heb ik dingen geschreven naar die persoon die ik niet had moeten schrijven. Mijn vriend is hier toen achter gekomen (hij heeft mijn mail gecheckt). We hebben er daarna veel over gesproken en hij kwam tot de conclusie dat ik dit mede heb gedaan omdat hij nooit met mij heeft willen trouwen en dat ik dat mis. Ik heb ook gezegd dat zolang hij die verbinding niet met mij kan aangaan, ik me ook nooit volledig zal kunnen geven. Als ik het zo schrijf klinkt het ook stom, maar zo voel ik dat wel.
Afijn hij zag dit hele gedoe als een eyeopener en heeft mij ten huwelijk gevraagd. Beiden waren we erg blij. Totdat ik laatst van hem hoorde dat trouwen voor hem niet hoeft, maar dat hij dat voor mij doet. Ik vind dit niet de goede reden om te trouwen. Hij ziet dat anders. Ik vraag me nu af hoe anderen dit zien. Trouwen doe je toch omdat je het zelf wilt en niet voor een ander?
Groetjes, Brenda (mag Annelindes nick gebruiken)
zondag 4 januari 2009 om 22:44
Jullie zijn allebei in zekere zin onzeker. Voor jou is trouwen heel belangrijk, voor hem niet. Met die mailtjes heb je een bom onder de relatie gelegd, hij heeft zich gerealiseerd dat de relatie voor jou wellicht te 'los-vast' is, en hij je kwijt kan raken. Daarom komt hij met het aanzoek op de proppen.
Voor hem is het niet belangrijk, hij meent dat een relatie het ook zonder boterbriefje moet overleven.
Heb je wel eens aan geregistreerd partnerschap gedacht? Dan ben je niet getrouwd, maar wel ongeveer nagenoeg dezelfde rechten. Dan weegt het wellicht voor hem minder zwaar dan trouwen en voor jou is er dan toch sprake van een vastere, vastgelegde verbindtenis.
Trouwen is iets heel persoonlijks. Ik ben getrouwd geweest, ik zou het nu niet meer doen. Vind het moeilijk uit te leggen waarom niet. Omdat ik bijv. geen gezin meer wil, lees, geen kinderen, want ik heb een kind. Maar ook omdat ik zoveel huwelijken om me heen zie stranden, en dus enig cynisme heb. Of omdat ik op dit moment door mijn eerdere relaties nog in status 'alleen LAT-ten' verkeer. Maar wie weet denk ik er over enige tijd anders over.
Belangrijkste is dat jullie een middenweg vinden in jullie beider onzekerheid, met enerzijds zijn gevoel dat hij niet 'verplicht' moet trouwen en anderzijds jouw gevoel dat jij behoefte hebt aan een vorm van 'bewijs'.
Voor hem is het niet belangrijk, hij meent dat een relatie het ook zonder boterbriefje moet overleven.
Heb je wel eens aan geregistreerd partnerschap gedacht? Dan ben je niet getrouwd, maar wel ongeveer nagenoeg dezelfde rechten. Dan weegt het wellicht voor hem minder zwaar dan trouwen en voor jou is er dan toch sprake van een vastere, vastgelegde verbindtenis.
Trouwen is iets heel persoonlijks. Ik ben getrouwd geweest, ik zou het nu niet meer doen. Vind het moeilijk uit te leggen waarom niet. Omdat ik bijv. geen gezin meer wil, lees, geen kinderen, want ik heb een kind. Maar ook omdat ik zoveel huwelijken om me heen zie stranden, en dus enig cynisme heb. Of omdat ik op dit moment door mijn eerdere relaties nog in status 'alleen LAT-ten' verkeer. Maar wie weet denk ik er over enige tijd anders over.
Belangrijkste is dat jullie een middenweg vinden in jullie beider onzekerheid, met enerzijds zijn gevoel dat hij niet 'verplicht' moet trouwen en anderzijds jouw gevoel dat jij behoefte hebt aan een vorm van 'bewijs'.
zondag 4 januari 2009 om 23:57
Ik vind jóuw redenen om te trouwen niet zuiver, de zijne wel. Jij wil trouwen om een lacune in jouw eigen gevoel van zekerheid op te vullen. Dat is geen trouwen uit liefde, dat is trouwen om niet aan jezelf te hoeven werken.
Je vriend begrijp ik wel en niet. Wel, omdat ik het erg lief van hem vindt om jou dat gevoel van zekerheid te willen geven. Maar niet, door de manier waarop je het hem 'opgedrongen' hebt. Met je fling met die ander heb je hem onder druk gezet, no way dat daar voor mij een huwelijksaanzoek uit kwam zetten.
En nu twijfel je zelfs aan de relatie. Goh, als hij hier zou posten met dit verhaal, maar dan zíjn kant uiteraard, zou ik volgens mij maar één antwoord hebben: Run Forrest, run!
Je vriend begrijp ik wel en niet. Wel, omdat ik het erg lief van hem vindt om jou dat gevoel van zekerheid te willen geven. Maar niet, door de manier waarop je het hem 'opgedrongen' hebt. Met je fling met die ander heb je hem onder druk gezet, no way dat daar voor mij een huwelijksaanzoek uit kwam zetten.
En nu twijfel je zelfs aan de relatie. Goh, als hij hier zou posten met dit verhaal, maar dan zíjn kant uiteraard, zou ik volgens mij maar één antwoord hebben: Run Forrest, run!
maandag 5 januari 2009 om 02:17
Oei oei,
Wat zal jij gedesullisioneerd zijn nadat je het briefje in de pocket hebt.
Het garandeert namelijk helemaal niets.
Bovendien als je garanties in je relatie na wil streven,kan je maar beter geen relatie hebben.
Een relatie zal namelijk altijd onzeker blijven,simpelweg omdat je geen controle hebt over een ander,zijn gevoel,zijn keuzes.
Sterker nog..die heb je ook niet eens over die van jezelf.
En zo'n briefje verandert daar helemaal niets aan.
Nu ga je zelfs twijfelen over je relatie vanuit je eigen gevoel.
Lijkt mij reden om eens lekker rustig te doen dat hele trouwgebeuren naast jullie neer te leggen,want het geeft nogal wat druk en verwarring.
Wat zal jij gedesullisioneerd zijn nadat je het briefje in de pocket hebt.
Het garandeert namelijk helemaal niets.
Bovendien als je garanties in je relatie na wil streven,kan je maar beter geen relatie hebben.
Een relatie zal namelijk altijd onzeker blijven,simpelweg omdat je geen controle hebt over een ander,zijn gevoel,zijn keuzes.
Sterker nog..die heb je ook niet eens over die van jezelf.
En zo'n briefje verandert daar helemaal niets aan.
Nu ga je zelfs twijfelen over je relatie vanuit je eigen gevoel.
Lijkt mij reden om eens lekker rustig te doen dat hele trouwgebeuren naast jullie neer te leggen,want het geeft nogal wat druk en verwarring.
maandag 5 januari 2009 om 02:20
maandag 5 januari 2009 om 10:07
Ik en mijn partner zijn ook getrouwd, maar als we heel eerlijk zijn... betekent het voor ons helemaal niks!
Als ik heel eerlijk zou zijn, zou ik liever voor een ceremonie hebben gekozen, die in NL dan niet wettig zou zijn. Destijds wilden we het echter allebei en hebben alles binnen vijf weken geregeld voordat we van gedachten zouden veranderen. Ik zie mijn leven met hem; laat dat duidelijk zijn, maar ik vind de rol van ouder veel 'vaster' dan zo'n boterbriefje.
Het feit dat je vriend voor jou toch het huwelijkbootje in wil stappen geeft wel aan dat hij dit voor jou over heeft. Maar het zegt hem persoonlijk niets. Dat heeft dus meer met het instituut huwelijk te maken en niet met jou. Ga goed na bij jezelf waarom jij zo overtuigd wil worden van zijn liefde voor jou.
Als ik heel eerlijk zou zijn, zou ik liever voor een ceremonie hebben gekozen, die in NL dan niet wettig zou zijn. Destijds wilden we het echter allebei en hebben alles binnen vijf weken geregeld voordat we van gedachten zouden veranderen. Ik zie mijn leven met hem; laat dat duidelijk zijn, maar ik vind de rol van ouder veel 'vaster' dan zo'n boterbriefje.
Het feit dat je vriend voor jou toch het huwelijkbootje in wil stappen geeft wel aan dat hij dit voor jou over heeft. Maar het zegt hem persoonlijk niets. Dat heeft dus meer met het instituut huwelijk te maken en niet met jou. Ga goed na bij jezelf waarom jij zo overtuigd wil worden van zijn liefde voor jou.
maandag 5 januari 2009 om 10:18
Ik ben goed aan het denken gezet door jullie reacties.
Mijn vriend kwam er zelf mee dat hij denkt dat ik geflirt heb omdat hij nooit volledig voor mij kon gaan in de zin dat hij niet wilde trouwen. Het zou kunnen dat ik de relatie als exclusiever ga zien als we getrouwd zijn, maar ik vraag me af of ik dat echt wil. Ik denk dat jullie een heel goed punt hebben met dat ik aan mijn eigen onzekerheid hierover moet werken.
Jullie hebben gelijk, garanties krijg je toch nooit.
Ik ga nog even verder nadenken hierover. Ik waardeer jullie reacties trouwens heel erg, want ik heb er echt wat aan.
Mijn vriend kwam er zelf mee dat hij denkt dat ik geflirt heb omdat hij nooit volledig voor mij kon gaan in de zin dat hij niet wilde trouwen. Het zou kunnen dat ik de relatie als exclusiever ga zien als we getrouwd zijn, maar ik vraag me af of ik dat echt wil. Ik denk dat jullie een heel goed punt hebben met dat ik aan mijn eigen onzekerheid hierover moet werken.
Jullie hebben gelijk, garanties krijg je toch nooit.
Ik ga nog even verder nadenken hierover. Ik waardeer jullie reacties trouwens heel erg, want ik heb er echt wat aan.
maandag 5 januari 2009 om 10:19
Ik ben het helemaal eens met Iry. Het is het slechtste excuus voor vreemdgaan dat ik ooit gehoord heb.
Overigens ben ik wél getrouwd, maar je relatie veranderd er écht niet door. Ik ben getrouwd omdat ik dat een mooie manier vond om onze liefde te bezegelen, het alles jurdisch goed regelde en het gewoon bij ons paste. Maar ik heb het nooit gezien als 'nu kun je niet meer bij me weg' want dat kan wél.
Je relatie wordt er niet anders van en je onzekerheid wordt er ook niet beter van. En iemand dwingen om met je te trouwen omdat je tegen hem zegt dat dat vreemdgaan komt doordat je niet getrouwd was, dat vind ik eigenlijk best laag.
Overigens ben ik wél getrouwd, maar je relatie veranderd er écht niet door. Ik ben getrouwd omdat ik dat een mooie manier vond om onze liefde te bezegelen, het alles jurdisch goed regelde en het gewoon bij ons paste. Maar ik heb het nooit gezien als 'nu kun je niet meer bij me weg' want dat kan wél.
Je relatie wordt er niet anders van en je onzekerheid wordt er ook niet beter van. En iemand dwingen om met je te trouwen omdat je tegen hem zegt dat dat vreemdgaan komt doordat je niet getrouwd was, dat vind ik eigenlijk best laag.
maandag 5 januari 2009 om 11:47
Nu hij ja heeft gezegd tegen trouwen, wat je waarschijnlijk niet verwacht had, moet je opeens zelf gaan nadenken of je nog wel door wilt met hem. De rest van je leven... Hij heeft zijn onvoorwaardelijkheid aan jou bekend gemaakt en nu ga jij twijfelen. Het lijkt erop dat het hebben van het boterbriefje een drogreden is geweest, waarmee je steeds beslissingen vooruit geschoven hebt. En nu moet je de balans opmaken en weet je het even niet meer. Ik denk dat het belangrijk is dat je serieus gaat uitzoeken wat je werkelijke gevoelens zijn.
maandag 5 januari 2009 om 15:52
Je moet een man nooit beoordelen op wat hij zegt, maar ga vooral op zijn daden af.
Deze man is al 12 jaar bij jou, daar is geen twijfel over mogelijk. En hij is voorlopig ook niet van plan om jou te verlaten anders had hij dat allang gedaan.
Dus wat is het probleem? Dat boterbriefje? laat me niet lachen, dat is een flauwekulzekerheid. Zoveel mensen trouwen en halen het niet eens om het 12 jaar bij elkaar uit te houden.
Huwelijk, het zegt helemaal niets tegenwoordig, het zegt wel iets als iemand na 12 jaar lief en leed nog zielsveel van je houdt.
Daar draait het om. En ik kan hem wel begrijpen, als hij niet veel om een boterbriefje geeft, kan hij jou daar makkelijk je zin in geven als jij dat wel belangrijk vindt want wat maakt het verder uit? Voor hem verandert er dan toch niet veel?
Deze man is al 12 jaar bij jou, daar is geen twijfel over mogelijk. En hij is voorlopig ook niet van plan om jou te verlaten anders had hij dat allang gedaan.
Dus wat is het probleem? Dat boterbriefje? laat me niet lachen, dat is een flauwekulzekerheid. Zoveel mensen trouwen en halen het niet eens om het 12 jaar bij elkaar uit te houden.
Huwelijk, het zegt helemaal niets tegenwoordig, het zegt wel iets als iemand na 12 jaar lief en leed nog zielsveel van je houdt.
Daar draait het om. En ik kan hem wel begrijpen, als hij niet veel om een boterbriefje geeft, kan hij jou daar makkelijk je zin in geven als jij dat wel belangrijk vindt want wat maakt het verder uit? Voor hem verandert er dan toch niet veel?
maandag 5 januari 2009 om 17:30
quote:mastermind schreef op 04 januari 2009 @ 23:57:
Ik vind jóuw redenen om te trouwen niet zuiver, de zijne wel. Jij wil trouwen om een lacune in jouw eigen gevoel van zekerheid op te vullen. Dat is geen trouwen uit liefde, dat is trouwen om niet aan jezelf te hoeven werken.
Je vriend begrijp ik wel en niet. Wel, omdat ik het erg lief van hem vindt om jou dat gevoel van zekerheid te willen geven. Maar niet, door de manier waarop je het hem 'opgedrongen' hebt. Met je fling met die ander heb je hem onder druk gezet, no way dat daar voor mij een huwelijksaanzoek uit kwam zetten.
En nu twijfel je zelfs aan de relatie. Goh, als hij hier zou posten met dit verhaal, maar dan zíjn kant uiteraard, zou ik volgens mij maar één antwoord hebben: Run Forrest, run!Helemaal mee eens!!!
Ik vind jóuw redenen om te trouwen niet zuiver, de zijne wel. Jij wil trouwen om een lacune in jouw eigen gevoel van zekerheid op te vullen. Dat is geen trouwen uit liefde, dat is trouwen om niet aan jezelf te hoeven werken.
Je vriend begrijp ik wel en niet. Wel, omdat ik het erg lief van hem vindt om jou dat gevoel van zekerheid te willen geven. Maar niet, door de manier waarop je het hem 'opgedrongen' hebt. Met je fling met die ander heb je hem onder druk gezet, no way dat daar voor mij een huwelijksaanzoek uit kwam zetten.
En nu twijfel je zelfs aan de relatie. Goh, als hij hier zou posten met dit verhaal, maar dan zíjn kant uiteraard, zou ik volgens mij maar één antwoord hebben: Run Forrest, run!Helemaal mee eens!!!
