Relaties
alle pijlers
Hersenbloeding bij vriend
zaterdag 16 mei 2015 om 22:53
Dit is het derde topic in korte tijd die ik open over mijn vriend en tegelijk ook het topic dat ik nooit heb willen openen…
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
Vorige week vrijdag stond mijn vriend op met hevige hoofdpijn. Hij had wat slecht geslapen en schreef het daaraan toe. Hij ging nog wat op de zetel rusten en dan wat later naar zijn werk proberen gaan. Ik gaf hem een kus en ben zelf gaan werken. Ik heb hem nog een berichtje gestuurd, waar hij niet op antwoordde. Ik dacht dat hij in slaap was gevallen. Op de middag kreeg ik een telefoontje van mijn buurman met de mededeling dat er een ambulance en MUG voor mijn deur stond. Mijn vriend was zo onwel geworden dat hij een ambulance had gebeld.
Ik ben onmiddellijk naar het ziekenhuis gereden. Bij aankomst was mijn vriend niet meer bij bewustzijn. Hij heeft een hersenbloeding gehad op basis van een aneurysma. Mijn jonge, sportieve vriend lag in coma. Hij heeft dezelfde dag nog twee operaties gehad, één om de druk van zijn hersenen te halen en één waarbij een veertje in het aneurysma werd geplaatst om verdere bloeding te voorkomen.
Ik ben 24u bij hem gebleven. Toen ik terug thuis kwam om verse kledij te halen, zag ik pas hoe hard hij had afgezien. De ambulanciers hadden de voordeur achter zich dichtgetrokken en er was sindsdien niemand meer binnen geweest. Hij had overgegeven in de hal waar ze hem gevonden en hij heeft de controle over zijn darmen verloren. Ik heb alles opgepoetst terwijl ik dacht dat het misschien het laatste beeld was dat ik van mijn vriend zou onthouden in ons pas gekochte huis.
De laatste dagen zijn er wat voorzichtig positieve berichten. Zijn hersendruk steeg initieel toen de dokters hem van de sedatie haalden. Dit hebben ze enkele keren moeten proberen. Sinds donderdag hebben ze zijn medicatie wel sterk kunnen verminderen. Hij heeft zijn ogen geopend, maar hij lijkt toch niet echt wakker. Hij reageert op prikkels die de dokters hem geven. Ik zag zijn hartslag versnellen op de monitor toen ik mijn hand op zijn borst legde, alsof hij toch besefte dat ik er was.
Ik heb dit topic geopend om mijn gedachten eens te ordenen. Misschien zijn er hier ook mensen met positieve ervaringsverhalen?
woensdag 20 mei 2015 om 21:31
Vandaag opnieuw een dag met hoogtes en laagtes achter de rug.
Met mijn vriend blijft het met ups en downs gaan. Hij begon plots heel wat bloed te plassen (hij heeft een sonde en de katheter was volledig rood). Blijkbaar heeft hij een infectie op de sonde. Hij had hoge koorts. Dus nu is er zware antibiotica gestart en heeft hij nu een nieuwe sonde gekregen langs de buikwand, wat opnieuw een ingreep is en waar ik hem eigenlijk voor wil "beschermen".
Ik heb eigenlijk veel meer steun aan mijn vriend zijn familie dan aan mijn eigen familie, maar dit is niet vreemd. Het is altijd zo geweest. Ik voel mij alsof ik als een zombie door de dag ga. Ik ga al meer dan een week naar het ziekenhuis en ik parkeer mijn auto telkens op dezelfde plaats. En nog altijd moet ik 's avonds zoeken waar hij staat. Het lijkt wel alsof ik geen nieuwe info opsla. Als ik melk in mijn koffie doe, dan zet ik per ongeluk mijn tas koffie terug in de frigo en laat ik mijn melk zuur worden op het aanrecht,...
Ik ga vandaag vroeg in mijn bed kruipen.
Met mijn vriend blijft het met ups en downs gaan. Hij begon plots heel wat bloed te plassen (hij heeft een sonde en de katheter was volledig rood). Blijkbaar heeft hij een infectie op de sonde. Hij had hoge koorts. Dus nu is er zware antibiotica gestart en heeft hij nu een nieuwe sonde gekregen langs de buikwand, wat opnieuw een ingreep is en waar ik hem eigenlijk voor wil "beschermen".
Ik heb eigenlijk veel meer steun aan mijn vriend zijn familie dan aan mijn eigen familie, maar dit is niet vreemd. Het is altijd zo geweest. Ik voel mij alsof ik als een zombie door de dag ga. Ik ga al meer dan een week naar het ziekenhuis en ik parkeer mijn auto telkens op dezelfde plaats. En nog altijd moet ik 's avonds zoeken waar hij staat. Het lijkt wel alsof ik geen nieuwe info opsla. Als ik melk in mijn koffie doe, dan zet ik per ongeluk mijn tas koffie terug in de frigo en laat ik mijn melk zuur worden op het aanrecht,...
Ik ga vandaag vroeg in mijn bed kruipen.
woensdag 20 mei 2015 om 21:37
woensdag 20 mei 2015 om 21:48
Oh dat herken ik helemaal. Mijn hersenen waren net blubber die eerste week na het ongeluk van mijn zoon. Ik kon ineens mijn pincode niet meer onthouden, raakte overal de weg kwijt, wist niet meer hoe een deurknop werkte, heel vervelend. Wat ik dan wel weer onthield was zoons hersendruk om 13.12 uur, of zo. Een psyche is een raar ding, dat blijkt maar weer.
Wat naar nou weer die infectie. Ik heb intussen begrepen dat het vaker voorkomt als een blaaskatheter langdurig moet blijven zitten, maar dat maakt het er niet minder naar op. En al dat geboor, gesnij en geprik is ook niet fijn. Kan je vriend op goeie momenten al eenvoudige opdrachtjes uitvoeren, van het type "knipper met je ogen" of "wapper met je tenen"? Dat kan een enorme opsteker zijn voor de moraal, is mijn ervaring.
Nou, welterusten dan maar. Verstandig dat je ook denkt om je rust, je gaat de energie nog hard nodig hebben. En fijn dat je steun krijgt, al is het dan niet van je eigen familie.
Wat naar nou weer die infectie. Ik heb intussen begrepen dat het vaker voorkomt als een blaaskatheter langdurig moet blijven zitten, maar dat maakt het er niet minder naar op. En al dat geboor, gesnij en geprik is ook niet fijn. Kan je vriend op goeie momenten al eenvoudige opdrachtjes uitvoeren, van het type "knipper met je ogen" of "wapper met je tenen"? Dat kan een enorme opsteker zijn voor de moraal, is mijn ervaring.
Nou, welterusten dan maar. Verstandig dat je ook denkt om je rust, je gaat de energie nog hard nodig hebben. En fijn dat je steun krijgt, al is het dan niet van je eigen familie.
vrijdag 22 mei 2015 om 21:40
Ik zou hier zo graag eens een positieve update geven, maar helaas.
Sinds gisterenavond is mijn vriend erg achteruit gegaan. De infectie is ook naar zijn nieren en bloedbaan gegaan. Zijn bloeddruk krijgen ze maar niet onder controle. Hij blijft hoge koorts houden. Hij heeft bloedingen onder zijn nagels en zijn nierfunctie gaat ook achteruit. Terwijl hij woensdag nog bloed plaste, plast hij nu bijna helemaal niets meer. Ze zijn gestart met nog zwaardere antibiotica.
Het ziet er helemaal niet goed uit...
Sinds gisterenavond is mijn vriend erg achteruit gegaan. De infectie is ook naar zijn nieren en bloedbaan gegaan. Zijn bloeddruk krijgen ze maar niet onder controle. Hij blijft hoge koorts houden. Hij heeft bloedingen onder zijn nagels en zijn nierfunctie gaat ook achteruit. Terwijl hij woensdag nog bloed plaste, plast hij nu bijna helemaal niets meer. Ze zijn gestart met nog zwaardere antibiotica.
Het ziet er helemaal niet goed uit...
Ik duim dat de antibiotica aanslaat. Heel veel sterkte & een dikke knuffel.
