Relaties
alle pijlers
Het Verlatingsangst-topic
vrijdag 6 juli 2007 om 12:12
Heb je verlatingsangst?
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
dinsdag 10 juli 2007 om 13:03
quote:Dat je verliefd wordt is heel normaal DesertRose! En ik wil best uitwijden hier, maar dat lijkt me voor TO niet zo leuk. Post anders in dat andere topic als je wilt.
Tuurlijk kan je er hier over uitwijden. ik heb deze topic niet alleen voor mezelf geopend.
Het is voor mijn vriend ook moeilijk te begrijpen. We zijn allebei nogal koppig en vaak is zijn tactiek in een van mijn buien dat ie zich afsluit door tv te kijken en hopen dat het overgaat. Als het over is, geeft hij me pas bevestiging. Op dat moment is dat erg moeilijk, maar het is zijn manier van mij helpen...me laten merken dat ik zijn liefde krijg als ik weer kalm en beheerst ben. De schaamte die je daarna voelt is trouwens ontzettend hebben jullie dat ook? Kan ik me 100 keer verontschuldigen.
Iemand zei ook dat het niet tegen te houden is dat gevoel, dat herken ik ook. ik weet verdomd goed dat ik er niks mee uithaal en het beter voor mezelf kan houden, maar ik kan het niet tegenhouden, het MOET er dan uit. Vreselijk vind ik dat.
Tuurlijk kan je er hier over uitwijden. ik heb deze topic niet alleen voor mezelf geopend.
Het is voor mijn vriend ook moeilijk te begrijpen. We zijn allebei nogal koppig en vaak is zijn tactiek in een van mijn buien dat ie zich afsluit door tv te kijken en hopen dat het overgaat. Als het over is, geeft hij me pas bevestiging. Op dat moment is dat erg moeilijk, maar het is zijn manier van mij helpen...me laten merken dat ik zijn liefde krijg als ik weer kalm en beheerst ben. De schaamte die je daarna voelt is trouwens ontzettend hebben jullie dat ook? Kan ik me 100 keer verontschuldigen.
Iemand zei ook dat het niet tegen te houden is dat gevoel, dat herken ik ook. ik weet verdomd goed dat ik er niks mee uithaal en het beter voor mezelf kan houden, maar ik kan het niet tegenhouden, het MOET er dan uit. Vreselijk vind ik dat.
dinsdag 10 juli 2007 om 13:17
quote:
quote: lafjoetwo reageerde
quote: DesertRose reageerde
BA gaat samen met VA zoals in mijn geval ..
Bang om mij te binden en bang om verlaten te worden .. Lijkt me ook een logisch gevolg eigenlijk. Je wilt niet "verlaten" worden, dus daarom durf je je niet te binden. Heeft alles met vertrouwen te maken. En ook ik geloof dat je dit al heel vroeg kunt ontwikkelen.
Spreek uit ervaring. Mijn moeder is verongelukt toen ik 4 jaar was. Ik heb haar nooit meer gezien. Ben niet bij haar begrafenis geweest, heb haar nooit dood gezien. Dus in 1 keer was ze weg. Mijn vader was bang dat ik dit niet kon handlen. Achteraf gezien was het misschien beter geweest als ik op dat moment met de harde waarheid was geconfronteerd. Maar het is altijd achteraf, want mijn pa dacht dat het op dat moment het juiste was.
Waar i khet meeste van baal is dat ik alles gelijk negatief zie .. Als een jongen een aparte opmerking maakt denk ik gelijk dat ie dat negatief bedoeld.. Soms durf ik er naar te vragen en begrijp dan wel dat t niet negtief bedoeld was, dan kan ik mijzelf wel weer voor mijn harses slaan dat ik gelijk negatief denk.
Soms doe ik ook helemaal niets dan denk ik alleen maar wat een loser en ban hem uit mijn leven.
(om dan weken later te horen te krijgen , waarom ik niets meer van mij liet horen .. eeh dat wilde je toch zelf ? Maar ik heb weeeeer eens de verkeerde signalen opgepikt)
En waar ik echt ook van baal is dat ik t mannen soms zo moeilijk maak met mijn mixed signals , met mijn negatieve gedenk. Dat zij uiteindelijk besluiten pff die meid krijg ik geen hoogte van ga ik geen moeite meer voor doen kortom weg ermee.. Ik kan dan uiteindelijk zeggen : wat een klootzak.. (en dan zijn alle mannen klootzakken e.d)
Niet zo heel lang geleden heb ik een leuke jongen leren kennen , vertrouwde hem redelijk , ik stuurde geen gekke rare smsjes , ik belde hem niet veel. T contact was heel close , heel fijn en toch kon ik normaal adem halen ..Kortom fijn allemaal.
Stomme wat ik heb gedaan is .. verliefd worden op hem.. En daar was hij nog niet aan toe.. (en ik achteraf zelf ook nog niet ) Maar baal soms nog wel een beetje dat dat contact gewoon nu niet meer zo is.. Lijken nu wel volstrekt vreemden als we met elkaar praten.. (als we al met elkaar praten)
Dat vind ik jammer , want dat zou nu bij uitstek een geschikte vent zijn niet waarmee ik een rlatie op kan bouwen maar waar ik wel mijn hebben en houden aan kwijt kan , soulmate , vriendschap idee zeg maar.. Dat heb ik dus precies hetzelfde desertrose. Het lijkt wel een soort van zelfdestructie ofzo. Ik kan nu dus ook zeggen dat die bewuste man (vd afgelopen keer) een klootzak is. Maar het geeft ook een soort van "veilig" gevoel van bevestiging. Moeilijk hoor.
Lalein; ik schaam me ook echt kapot nadat ik weer eens te overdreven om bevestiging heb gevraagd, maar op dat moment MOET dat inderdaad. Heb dan gewoon niet de controle om het tegen te houden. En dan daarna dus de angst om raar gevonden te worden. pffffff
quote: lafjoetwo reageerde
quote: DesertRose reageerde
BA gaat samen met VA zoals in mijn geval ..
Bang om mij te binden en bang om verlaten te worden .. Lijkt me ook een logisch gevolg eigenlijk. Je wilt niet "verlaten" worden, dus daarom durf je je niet te binden. Heeft alles met vertrouwen te maken. En ook ik geloof dat je dit al heel vroeg kunt ontwikkelen.
Spreek uit ervaring. Mijn moeder is verongelukt toen ik 4 jaar was. Ik heb haar nooit meer gezien. Ben niet bij haar begrafenis geweest, heb haar nooit dood gezien. Dus in 1 keer was ze weg. Mijn vader was bang dat ik dit niet kon handlen. Achteraf gezien was het misschien beter geweest als ik op dat moment met de harde waarheid was geconfronteerd. Maar het is altijd achteraf, want mijn pa dacht dat het op dat moment het juiste was.
Waar i khet meeste van baal is dat ik alles gelijk negatief zie .. Als een jongen een aparte opmerking maakt denk ik gelijk dat ie dat negatief bedoeld.. Soms durf ik er naar te vragen en begrijp dan wel dat t niet negtief bedoeld was, dan kan ik mijzelf wel weer voor mijn harses slaan dat ik gelijk negatief denk.
Soms doe ik ook helemaal niets dan denk ik alleen maar wat een loser en ban hem uit mijn leven.
(om dan weken later te horen te krijgen , waarom ik niets meer van mij liet horen .. eeh dat wilde je toch zelf ? Maar ik heb weeeeer eens de verkeerde signalen opgepikt)
En waar ik echt ook van baal is dat ik t mannen soms zo moeilijk maak met mijn mixed signals , met mijn negatieve gedenk. Dat zij uiteindelijk besluiten pff die meid krijg ik geen hoogte van ga ik geen moeite meer voor doen kortom weg ermee.. Ik kan dan uiteindelijk zeggen : wat een klootzak.. (en dan zijn alle mannen klootzakken e.d)
Niet zo heel lang geleden heb ik een leuke jongen leren kennen , vertrouwde hem redelijk , ik stuurde geen gekke rare smsjes , ik belde hem niet veel. T contact was heel close , heel fijn en toch kon ik normaal adem halen ..Kortom fijn allemaal.
Stomme wat ik heb gedaan is .. verliefd worden op hem.. En daar was hij nog niet aan toe.. (en ik achteraf zelf ook nog niet ) Maar baal soms nog wel een beetje dat dat contact gewoon nu niet meer zo is.. Lijken nu wel volstrekt vreemden als we met elkaar praten.. (als we al met elkaar praten)
Dat vind ik jammer , want dat zou nu bij uitstek een geschikte vent zijn niet waarmee ik een rlatie op kan bouwen maar waar ik wel mijn hebben en houden aan kwijt kan , soulmate , vriendschap idee zeg maar.. Dat heb ik dus precies hetzelfde desertrose. Het lijkt wel een soort van zelfdestructie ofzo. Ik kan nu dus ook zeggen dat die bewuste man (vd afgelopen keer) een klootzak is. Maar het geeft ook een soort van "veilig" gevoel van bevestiging. Moeilijk hoor.
Lalein; ik schaam me ook echt kapot nadat ik weer eens te overdreven om bevestiging heb gevraagd, maar op dat moment MOET dat inderdaad. Heb dan gewoon niet de controle om het tegen te houden. En dan daarna dus de angst om raar gevonden te worden. pffffff
dinsdag 10 juli 2007 om 13:27
Het nodig hebben van die constante bevestiging heeft te maken met je zelfbeeld. Ergens vindt je jezelf niet waardevol genoeg om van te houden. Als je dat vertrouwen hebt in jezelf, dan vertrouw je ook de ander hierin. Allemaal pure onzekerheid dus. Bevestiging moet je eerst in jezelf zien te vinden, een ander zal dit nooit voor je kunnen doen. Ga bij jezelf maar eens na, wat wordt er gezegd en neem je dat dan ook aan? Oke, misschien op dat moment, maar het herhaalt zich wel elke keer.
Ik schrijf het wel allemaal heel makkelijk op hoor, maar ik strubbel er zelf ook nog wel mee. Het gevolg bij mij is, is dat ik niemand toelaat. Ze bij voorbaat al afschrik.
Ik schrijf het wel allemaal heel makkelijk op hoor, maar ik strubbel er zelf ook nog wel mee. Het gevolg bij mij is, is dat ik niemand toelaat. Ze bij voorbaat al afschrik.
dinsdag 10 juli 2007 om 13:37
Hoppetee.. misschien is dit wel iets te intiem om hier neer te zetten..
Maar ik doe t toch , ben benieuwd of jij t zelfde handeld hierin of misschien anderen ?
Voorbeeld (wat mij dus wel eens overkomen is misschien zelfs wel vaker dan ik zou willen)
Ik leer een leuke jongen kennen , in mijn achterhoofd heb ik dan de gedachte .. Niet gelijk met hem t bed in duiken anders wil ie je alleen voor de sex.
Goed dat voer ik ook braaf uit de eerste paar dates, maar uiteindelijk beland ik er mee in bed. Vervolgens ga ik hem claimen.. naja claimen is niet t juiste woord ,maar dan gaat mijn VA/BA spelen. Als ik even niets van hem hoor , maak ik mij zorgen , als ik geen lief leuk smsje krijg krijg ik gelijk allerlei negatieve spookbeelden in mijn hoofd.
Vervolgens reageer ik raar , probeer dat weer recht te breiden vertel hem ook dat ik wat lastig ben , dat ik bevestiging nodig heb e.d ... maar uiteindelijk heb ik denk ik dan al iets stuk gemaakt wat nog niet begonnen was. Hij ziet af van verdere dates vind mij leuk en lief en aardig maar verder niets..
Vervolgens vind ik hem een grote klootzak want hij was mij zeker alleen maar nodig om t bed mee te delen. Terwijl dat (misschien) niet eens echt zo was. Dat hij mij inderdaad wel heel leuk vond , maar dat ie t toch uiteindelijk niet zag zitten , geen vlinders had e.d.(een normaal voorkomend iets) maar ik zie hem dan als grote boeman , klootzak als een foute man..
Maar ik doe t toch , ben benieuwd of jij t zelfde handeld hierin of misschien anderen ?
Voorbeeld (wat mij dus wel eens overkomen is misschien zelfs wel vaker dan ik zou willen)
Ik leer een leuke jongen kennen , in mijn achterhoofd heb ik dan de gedachte .. Niet gelijk met hem t bed in duiken anders wil ie je alleen voor de sex.
Goed dat voer ik ook braaf uit de eerste paar dates, maar uiteindelijk beland ik er mee in bed. Vervolgens ga ik hem claimen.. naja claimen is niet t juiste woord ,maar dan gaat mijn VA/BA spelen. Als ik even niets van hem hoor , maak ik mij zorgen , als ik geen lief leuk smsje krijg krijg ik gelijk allerlei negatieve spookbeelden in mijn hoofd.
Vervolgens reageer ik raar , probeer dat weer recht te breiden vertel hem ook dat ik wat lastig ben , dat ik bevestiging nodig heb e.d ... maar uiteindelijk heb ik denk ik dan al iets stuk gemaakt wat nog niet begonnen was. Hij ziet af van verdere dates vind mij leuk en lief en aardig maar verder niets..
Vervolgens vind ik hem een grote klootzak want hij was mij zeker alleen maar nodig om t bed mee te delen. Terwijl dat (misschien) niet eens echt zo was. Dat hij mij inderdaad wel heel leuk vond , maar dat ie t toch uiteindelijk niet zag zitten , geen vlinders had e.d.(een normaal voorkomend iets) maar ik zie hem dan als grote boeman , klootzak als een foute man..
dinsdag 10 juli 2007 om 13:39
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin.
dinsdag 10 juli 2007 om 13:44
quote:
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin. Brrp .. mijn story
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin. Brrp .. mijn story
dinsdag 10 juli 2007 om 13:50
quote:
quote: hoppetee reageerde
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin.
Brrp .. mijn story
En mijn story ook.
Het is inderdaad vreselijk vermoeiend omdat je eigenlijk constant impulsen in bedwang moet houden. De impuls om te bellen, om bevestiging te vragen, om langs te gaan, om aandacht te krijgen ook ergens...en dat terwijl je verdorie weet dat het nergens voor nodig is en het alleen maar erger maakt...wat een vreselijk verschijnsel...
quote: hoppetee reageerde
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin.
Brrp .. mijn story
En mijn story ook.
Het is inderdaad vreselijk vermoeiend omdat je eigenlijk constant impulsen in bedwang moet houden. De impuls om te bellen, om bevestiging te vragen, om langs te gaan, om aandacht te krijgen ook ergens...en dat terwijl je verdorie weet dat het nergens voor nodig is en het alleen maar erger maakt...wat een vreselijk verschijnsel...
dinsdag 10 juli 2007 om 14:39
Het is inderdaad vreselijk vermoeiend omdat je eigenlijk constant impulsen in bedwang moet houden. De impuls om te bellen, om bevestiging te vragen, om langs te gaan, om aandacht te krijgen ook ergens...en dat terwijl je verdorie weet dat het nergens voor nodig is en het alleen maar erger maakt...wat een vreselijk verschijnsel
Het is inderdaad vreselijk vermoeiend. Je wordt zo opgeslurpt door die impulsen en dat piekeren dat je op een gegeven moment alleen nog daar mee bezig bent. Ik vind het echt zo enorm raar... Als ik mezelf ben, ben ik gewoon leuk, spontaan etc. Is het ook geen enkel probleem om een man te leren kennen. En zolang ik niet verliefd ben en de touwtjes in handen heb is het ook allemaal prima en leuk. Maar zodra ik verliefd word (dus kwetsbaar) verander ik in een apathisch, onzeker schaap en ben ik totaal mezelf niet meer. Dan ben ik dus helemaal niet leuk zeg maar. Vind die ander, en ikzelf ook.
Desertrose; ik heb daar geen ervaing mee. Heb wel ervaring met cognitieve gedragstherapie en dat is heel goed voor me geweest. Hierdoor heb ik wel veel inzichten gekregen in mijn valkuilen bijv. Maar goed weten is een ding, het doen is een ander verhaal. De therapie heeft me handvatten gegeven, maar moet het toch zelf doen. En ondanks dat ik dus weer de fout ben ingegaan is het ergens ook wel waardevol omdat ik nu bewust heb gezien waar het precies fout ging. Dus ik hoop dat het de volgende keer weer wat minder word. En waar ik in het verleden echt heel erg verdietig kon zijn van zo'n "ik heb mijn eigen ruiten weer eens ingegooid- liefdesdebacle" heb ik nu nog geen traan gelaten. Ik ben dankzij de therapie ben ik er wel achter gekomen dat ik wel een leuk en goed mens ben, weliswaar met een "programmafoutje;)", maar wie heeft dat niet. En als zo'n gast me niet de moeite waard vind om daar rekening mee te houden, dan is dat zijn loss! O Zo!!! hahaha. Och toch toch, wat klink ik stoer nu...
Het is inderdaad vreselijk vermoeiend. Je wordt zo opgeslurpt door die impulsen en dat piekeren dat je op een gegeven moment alleen nog daar mee bezig bent. Ik vind het echt zo enorm raar... Als ik mezelf ben, ben ik gewoon leuk, spontaan etc. Is het ook geen enkel probleem om een man te leren kennen. En zolang ik niet verliefd ben en de touwtjes in handen heb is het ook allemaal prima en leuk. Maar zodra ik verliefd word (dus kwetsbaar) verander ik in een apathisch, onzeker schaap en ben ik totaal mezelf niet meer. Dan ben ik dus helemaal niet leuk zeg maar. Vind die ander, en ikzelf ook.
Desertrose; ik heb daar geen ervaing mee. Heb wel ervaring met cognitieve gedragstherapie en dat is heel goed voor me geweest. Hierdoor heb ik wel veel inzichten gekregen in mijn valkuilen bijv. Maar goed weten is een ding, het doen is een ander verhaal. De therapie heeft me handvatten gegeven, maar moet het toch zelf doen. En ondanks dat ik dus weer de fout ben ingegaan is het ergens ook wel waardevol omdat ik nu bewust heb gezien waar het precies fout ging. Dus ik hoop dat het de volgende keer weer wat minder word. En waar ik in het verleden echt heel erg verdietig kon zijn van zo'n "ik heb mijn eigen ruiten weer eens ingegooid- liefdesdebacle" heb ik nu nog geen traan gelaten. Ik ben dankzij de therapie ben ik er wel achter gekomen dat ik wel een leuk en goed mens ben, weliswaar met een "programmafoutje;)", maar wie heeft dat niet. En als zo'n gast me niet de moeite waard vind om daar rekening mee te houden, dan is dat zijn loss! O Zo!!! hahaha. Och toch toch, wat klink ik stoer nu...
dinsdag 10 juli 2007 om 14:42
quote:
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Dan vindt jij jezelf toch niet zo heel erg leuk als dat jij jezelf nu voorhoudt. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Je bent je al bewust van je niet zo leuke gedrag op dat moment, probeer dan dat werkelijke vertrouwen te hebben en probeer dat te veranderen. Hoe moeilijk het ook is om uit die cirkel te stappen. Zodra je die cirkel weet te doorbreken, jezelf openstelt, jezelf kwetsbaar openstelt is het enige wat je kan gebeuren dat de ander je niet interessant genoeg vind. Nou, en wil je zo iemand als partner??? Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin. Je zult vast verscheidene mensen zijn tegen gekomen, die je misschien met je eigen gedrag hebt afgeschrikt. Lafjoe spreekt nl. uit ervaring. Ik ben een held in mannen afschrikken bij voorbaat. Ik knal er van alles uit, wat ik eigenlijk niet zo bedoel, maar waardoor de ander het idee krijgt dat ik hem helmaal niet leuk vind. Dus ik geef bij voorbaat al maffe signalen af, met als gevolg ik helemaal niet in een relatie rol. En dat al een behoorlijke lange periode.
Ik ben nu tot de conclusie gekomen dat het in mezelf zit. iets in jezelf kan een ander nooit veranderen. De ander kan je nog zoveel bevestiging geven, als je er zelf niet voor 200% in gelooft, blijf je het jezelf lastig maken.
Jeetje Desert! In die link van je staan wel een aantal punten die ik in me heb zeg. Jakkie bah.
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Dan vindt jij jezelf toch niet zo heel erg leuk als dat jij jezelf nu voorhoudt. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Je bent je al bewust van je niet zo leuke gedrag op dat moment, probeer dan dat werkelijke vertrouwen te hebben en probeer dat te veranderen. Hoe moeilijk het ook is om uit die cirkel te stappen. Zodra je die cirkel weet te doorbreken, jezelf openstelt, jezelf kwetsbaar openstelt is het enige wat je kan gebeuren dat de ander je niet interessant genoeg vind. Nou, en wil je zo iemand als partner??? Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin. Je zult vast verscheidene mensen zijn tegen gekomen, die je misschien met je eigen gedrag hebt afgeschrikt. Lafjoe spreekt nl. uit ervaring. Ik ben een held in mannen afschrikken bij voorbaat. Ik knal er van alles uit, wat ik eigenlijk niet zo bedoel, maar waardoor de ander het idee krijgt dat ik hem helmaal niet leuk vind. Dus ik geef bij voorbaat al maffe signalen af, met als gevolg ik helemaal niet in een relatie rol. En dat al een behoorlijke lange periode.
Ik ben nu tot de conclusie gekomen dat het in mezelf zit. iets in jezelf kan een ander nooit veranderen. De ander kan je nog zoveel bevestiging geven, als je er zelf niet voor 200% in gelooft, blijf je het jezelf lastig maken.
Jeetje Desert! In die link van je staan wel een aantal punten die ik in me heb zeg. Jakkie bah.
dinsdag 10 juli 2007 om 14:57
quote:
quote: hoppetee reageerde
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Dan vindt jij jezelf toch niet zo heel erg leuk als dat jij jezelf nu voorhoudt. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Je bent je al bewust van je niet zo leuke gedrag op dat moment, probeer dan dat werkelijke vertrouwen te hebben en probeer dat te veranderen. Hoe moeilijk het ook is om uit die cirkel te stappen. Zodra je die cirkel weet te doorbreken, jezelf openstelt, jezelf kwetsbaar openstelt is het enige wat je kan gebeuren dat de ander je niet interessant genoeg vind. Nou, en wil je zo iemand als partner??? Je hebt helemaal gelijk. Maar ik ben dus hartstikke bang dat diegene me niet interessant genoeg vind. Dat zie ik als de ultieme afwijzing. En hoewel ik zo iemand helemaal niet als partner zou willen, overheerst die angst, dus blijf ik mijn best doen, excuses maken etc etc. Maar afwijzing staat bij mij gelijk aan falen.Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin. Je zult vast verscheidene mensen zijn tegen gekomen, die je misschien met je eigen gedrag hebt afgeschrikt. o jaa absoluut.Lafjoe spreekt nl. uit ervaring. Ik ben een held in mannen afschrikken bij voorbaat. Ik knal er van alles uit, wat ik eigenlijk niet zo bedoel, maar waardoor de ander het idee krijgt dat ik hem helmaal niet leuk vind. Dus ik geef bij voorbaat al maffe signalen af, met als gevolg ik helemaal niet in een relatie rol. En dat al een behoorlijke lange periode.
Ik ben nu tot de conclusie gekomen dat het in mezelf zit. iets in jezelf kan een ander nooit veranderen. De ander kan je nog zoveel bevestiging geven, als je er zelf niet voor 200% in gelooft, blijf je het jezelf lastig maken. Ik weet het, ik weet het verdomde goed. Maar als het puntje bij paaltje komt dan gaat mijn gevoel boven verstand. Komt er in ene een soort kronkel in mijn kop ofzo.
Jeetje Desert! In die link van je staan wel een aantal punten die ik in me heb zeg. Jakkie bah.
quote: hoppetee reageerde
Inderdaad lafjoetwo, op het moment dat ik de bevestiging krijg is het allemaal goed, en geloof ik het ook wel. Echter, zodra ik alleen thuis zit begin ik weer te twijfelen en te piekeren. Heel vermoeiend.
Op zich zou ik wel durven zeggen dat ik best vertouwen heb in mezelf. Vind mezelf eigenlijk heel leuk.
Maar omdat ik er toch ergens van overtuigd ben dat iemand me op den duur toch wel gaat verlaten, ga ik daar onbewust zelf voor zorgen. Dan vindt jij jezelf toch niet zo heel erg leuk als dat jij jezelf nu voorhoudt. Ik weet nl. dat ik door mijn gedrag de ander weg jaag. Je bent je al bewust van je niet zo leuke gedrag op dat moment, probeer dan dat werkelijke vertrouwen te hebben en probeer dat te veranderen. Hoe moeilijk het ook is om uit die cirkel te stappen. Zodra je die cirkel weet te doorbreken, jezelf openstelt, jezelf kwetsbaar openstelt is het enige wat je kan gebeuren dat de ander je niet interessant genoeg vind. Nou, en wil je zo iemand als partner??? Je hebt helemaal gelijk. Maar ik ben dus hartstikke bang dat diegene me niet interessant genoeg vind. Dat zie ik als de ultieme afwijzing. En hoewel ik zo iemand helemaal niet als partner zou willen, overheerst die angst, dus blijf ik mijn best doen, excuses maken etc etc. Maar afwijzing staat bij mij gelijk aan falen.Soms weet ik dat ik iets beter niet kan zeggen of smsen omdat het nergens op slaat. Maar toch doe ik het dan om te testen hoe hij reageert. Een soort van alles of niets verhaal.
Ik hoop echt zo dat ik ooit iemand tegenkom waarbij het gewoon meteen goed is, zonder dit gedoe aan het begin. Je zult vast verscheidene mensen zijn tegen gekomen, die je misschien met je eigen gedrag hebt afgeschrikt. o jaa absoluut.Lafjoe spreekt nl. uit ervaring. Ik ben een held in mannen afschrikken bij voorbaat. Ik knal er van alles uit, wat ik eigenlijk niet zo bedoel, maar waardoor de ander het idee krijgt dat ik hem helmaal niet leuk vind. Dus ik geef bij voorbaat al maffe signalen af, met als gevolg ik helemaal niet in een relatie rol. En dat al een behoorlijke lange periode.
Ik ben nu tot de conclusie gekomen dat het in mezelf zit. iets in jezelf kan een ander nooit veranderen. De ander kan je nog zoveel bevestiging geven, als je er zelf niet voor 200% in gelooft, blijf je het jezelf lastig maken. Ik weet het, ik weet het verdomde goed. Maar als het puntje bij paaltje komt dan gaat mijn gevoel boven verstand. Komt er in ene een soort kronkel in mijn kop ofzo.
Jeetje Desert! In die link van je staan wel een aantal punten die ik in me heb zeg. Jakkie bah.
dinsdag 10 juli 2007 om 15:11
dinsdag 10 juli 2007 om 15:22
quote:
quote: DesertRose reageerde
mooi om even te lezen
Erg interessant om te lezen denk ik voor jullie hier
Dat is meer bindingsangst die daar beschreven wordt.
Lalein .. je misschien nog niet goed verdiept in verlatingsangst ? Die gaat nl 9 van de 10x samen met bindingsangst..
Iemand met verlatingsangst is bang om zich te binden en iemand met bindingsangst is bang om verlaten te worden !!
quote: DesertRose reageerde
mooi om even te lezen
Erg interessant om te lezen denk ik voor jullie hier
Dat is meer bindingsangst die daar beschreven wordt.
Lalein .. je misschien nog niet goed verdiept in verlatingsangst ? Die gaat nl 9 van de 10x samen met bindingsangst..
Iemand met verlatingsangst is bang om zich te binden en iemand met bindingsangst is bang om verlaten te worden !!
dinsdag 10 juli 2007 om 15:24
Bedoel gewoon te zeggen dat die 2 heel vaak samen gaan ..
Meiden jullie hebben veel overeenkomsten met mij !
Natuurlijk wil ik geen vent die mijn postitieve en minder positieve (ben al gestopt om ze slechte /negatieve eigenschappen te noemen.. 1 doel behaald al in mijn leven )eigenschappen niet interessant vind.
Meiden jullie hebben veel overeenkomsten met mij !
Natuurlijk wil ik geen vent die mijn postitieve en minder positieve (ben al gestopt om ze slechte /negatieve eigenschappen te noemen.. 1 doel behaald al in mijn leven )eigenschappen niet interessant vind.
dinsdag 10 juli 2007 om 16:13
quote:
Nou, ik heb me eigenlijk alleen verdiept in de verlatingsangst zelf, omdat ik totaal geen last van bindingsangst heb, vandaar dat ik je link niet direct kon plaatsen in mijn hoofd.
ekskjoes mie:P
Lees het stuk bindingsangst ook maar door , waarschijnlijk kom je daar ook genoeg punten tegen die bij jou van toepassing zijn. (zonder dat je t wist)
Ik durf mij niet te binden bang om verlaten te worden..
Ik heb het ook alleen maar met potentiele liefdespartnerkandidaten , niet met vrienden en vriendinnen.
Zodra vlinders gaan fladderen , kriebels in de buik komen begint de hele ellende
Nou, ik heb me eigenlijk alleen verdiept in de verlatingsangst zelf, omdat ik totaal geen last van bindingsangst heb, vandaar dat ik je link niet direct kon plaatsen in mijn hoofd.
ekskjoes mie:P
Lees het stuk bindingsangst ook maar door , waarschijnlijk kom je daar ook genoeg punten tegen die bij jou van toepassing zijn. (zonder dat je t wist)
Ik durf mij niet te binden bang om verlaten te worden..
Ik heb het ook alleen maar met potentiele liefdespartnerkandidaten , niet met vrienden en vriendinnen.
Zodra vlinders gaan fladderen , kriebels in de buik komen begint de hele ellende
dinsdag 10 juli 2007 om 16:15
dinsdag 10 juli 2007 om 16:20
quote:
quote: Lalein reageerde
Nou, ik heb me eigenlijk alleen verdiept in de verlatingsangst zelf, omdat ik totaal geen last van bindingsangst heb, vandaar dat ik je link niet direct kon plaatsen in mijn hoofd.
ekskjoes mie:P
Lees het stuk bindingsangst ook maar door , waarschijnlijk kom je daar ook genoeg punten tegen die bij jou van toepassing zijn. (zonder dat je t wist)
Ik durf mij niet te binden bang om verlaten te worden..
Ik heb het ook alleen maar met potentiele liefdespartnerkandidaten , niet met vrienden en vriendinnen.
Zodra vlinders gaan fladderen , kriebels in de buik komen begint de hele ellende
Dat herken ik helemaal niet, maar bedacht me wel dat, mocht deze relatie ooit over zijn en er doet zich een nieuwe man voor, ik er wel eens last van zou kunnen krijgen zeg maar.
quote: Lalein reageerde
Nou, ik heb me eigenlijk alleen verdiept in de verlatingsangst zelf, omdat ik totaal geen last van bindingsangst heb, vandaar dat ik je link niet direct kon plaatsen in mijn hoofd.
ekskjoes mie:P
Lees het stuk bindingsangst ook maar door , waarschijnlijk kom je daar ook genoeg punten tegen die bij jou van toepassing zijn. (zonder dat je t wist)
Ik durf mij niet te binden bang om verlaten te worden..
Ik heb het ook alleen maar met potentiele liefdespartnerkandidaten , niet met vrienden en vriendinnen.
Zodra vlinders gaan fladderen , kriebels in de buik komen begint de hele ellende
Dat herken ik helemaal niet, maar bedacht me wel dat, mocht deze relatie ooit over zijn en er doet zich een nieuwe man voor, ik er wel eens last van zou kunnen krijgen zeg maar.
woensdag 11 juli 2007 om 08:14
Lieve iedereen,
Gisteravond was vriendje lief bij mij. Ik was onrustig, ietwat sjaggo en het schijnt dat mijn emoties van mijn gezicht af te lezen zijn hahahaha. Was weer aan het piekeren over: Waarom heb ik 1 stelletje van zijn vrienden nog niet ontmoet, houdt ie nog wel van me, wat hoor ik hem vandaag minder zeg.
Zal het proberen kort en krachtig te vertellen.
Vriendlief keek me op een gegeven moment aan en begon een gesprek over mijn angsten en onrust. Hij vroeg me het meer uit te leggen zodat hij het beter kan begrijpen waardoor hij me ook beter kan helpen. Hij merkte aan me dat als we aan de telefoon zaten ik bepaalde onderwerpen weer besprak die vaker besproken waren en hij vroeg zich af of ik onzeker ben over de relatie.
Ik heb hem heel eerlijk en open verteld dat ik er bang voor ben, bedonderd, afgewezen, gekwetst te worden. Dat ik niet 24 uur lang met deze angsten rondloop maar dat soms ineens ik midden in een emotie zit. Dat ik me hier vaak ook erg voor schaam. Soms kom ik zo ver dat ik verstandelijk door heb dat ik niet juist denk maar gevoel blijft negen van de tien keer helemaal achter.
Dat ik bang ben als ik me openstel, mijn hart volledig geef, ik aan het einde van de rit weer alleen en gekwetst achter blijf. Ik merk ook dat ik dat nu richting mijn vriendinnen heb. Wat nou als ze me laten vallen nu ik een relatie heb en wat als mijn relatie dan uit gaat en dan sta ik daar weer helemaal alleen..Pff nu ik het alleen al opschrijf...
Hoe is het met jullie??
Gisteravond was vriendje lief bij mij. Ik was onrustig, ietwat sjaggo en het schijnt dat mijn emoties van mijn gezicht af te lezen zijn hahahaha. Was weer aan het piekeren over: Waarom heb ik 1 stelletje van zijn vrienden nog niet ontmoet, houdt ie nog wel van me, wat hoor ik hem vandaag minder zeg.
Zal het proberen kort en krachtig te vertellen.
Vriendlief keek me op een gegeven moment aan en begon een gesprek over mijn angsten en onrust. Hij vroeg me het meer uit te leggen zodat hij het beter kan begrijpen waardoor hij me ook beter kan helpen. Hij merkte aan me dat als we aan de telefoon zaten ik bepaalde onderwerpen weer besprak die vaker besproken waren en hij vroeg zich af of ik onzeker ben over de relatie.
Ik heb hem heel eerlijk en open verteld dat ik er bang voor ben, bedonderd, afgewezen, gekwetst te worden. Dat ik niet 24 uur lang met deze angsten rondloop maar dat soms ineens ik midden in een emotie zit. Dat ik me hier vaak ook erg voor schaam. Soms kom ik zo ver dat ik verstandelijk door heb dat ik niet juist denk maar gevoel blijft negen van de tien keer helemaal achter.
Dat ik bang ben als ik me openstel, mijn hart volledig geef, ik aan het einde van de rit weer alleen en gekwetst achter blijf. Ik merk ook dat ik dat nu richting mijn vriendinnen heb. Wat nou als ze me laten vallen nu ik een relatie heb en wat als mijn relatie dan uit gaat en dan sta ik daar weer helemaal alleen..Pff nu ik het alleen al opschrijf...
Hoe is het met jullie??
woensdag 11 juli 2007 om 09:45
He wat lief van je vriend! Dattie er zelf over begint ook zeg.
Hier gaat het leven zijn gangetje...heb lekker vakantie en ga ervan genieten. Over een week gaan vriend en ik samen op vakantie, dus daar kan ik me enorm op verheugen en daar kan ik natuurlijk ook zekerheid uit putten.
Heb vannacht wel gedroomd dat hij wegging, hij werd wakker van mijn gedraai en hoorde me roepen dattie niet weg mocht gaan...heb ik wel vaker, maar die dromen houden me als ik opsta gelukkig niet meer bezig.
Hier gaat het leven zijn gangetje...heb lekker vakantie en ga ervan genieten. Over een week gaan vriend en ik samen op vakantie, dus daar kan ik me enorm op verheugen en daar kan ik natuurlijk ook zekerheid uit putten.
Heb vannacht wel gedroomd dat hij wegging, hij werd wakker van mijn gedraai en hoorde me roepen dattie niet weg mocht gaan...heb ik wel vaker, maar die dromen houden me als ik opsta gelukkig niet meer bezig.
