Relaties
alle pijlers
Het Verlatingsangst-topic
vrijdag 6 juli 2007 12:12
Heb je verlatingsangst?
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
Denk je dat je verlatingsangst hebt?
Heeft je partner verlatingsangst?
Wil je je ei kwijt?
WIl je weten of je de enige in de wereld bent die zich zo voelt?
WELKOM!!!
Hoe normaal is het dat ik me ongerust maak dat mijn vriend of vriendin mij niet meer leuk vindt of misschien zelfs geen interesse meer heeft om nog met mij om te gaan? Zowel kinderen, adolescenten en volwassen worstelen hier wel eens met de angst om door de ander verlaten of verstoten te worden. Vaak is die ander iemand waar men liefde en afhankelijkheid bij voelt. Dit kunnen je ouders zijn, je partner, iemand waar je verliefd of trots op bent, of juist iemand die negatief over je zou kunnen oordelen waardoor je erg verdrietig en gekrenkt raakt. Als je leven erg gestuurd of beïnvloed wordt door de angst om door iemand verlaten te worden heeft dit grote invloed op je emoties, je gedachten, je gedragingen en vertrouwen in jezelf en anderen. Als de angst en onrustgevoelens je in de greep krijgen en je jezelf in de loop van weken en maanden kwellen zonder dat je hier goed de baas over kunt worden, ben je gevangen in een gevoel wat vaak wordt aangeduid met verlatingsangst. Deze angst wordt door diegene die daar aan leidt en/of door de omgeving als buitensporig beschouwd. Kortom er lijkt een maat te zijn voor normale en abnormale verlatingsangst. Abnormale verlatingsangst wordt bepaald door de lengte van de tijd dat men geplaagd wordt door de angst, de intensiteit van deze angst, de mate waarin je je gedachten en gedrag beïnvloed worden.
Iemand met verlatingsangst kan bijvoorbeeld bang zijn om zijn geliefde te verliezen. Om deze angst te neutraliseren ontstaan controlerende gedragingen om geruststelling te krijgen. Is de geliefde niet stiekem verliefd op een ander? Door iemand uit angst of jaloersie te controleren, door overdreven te ''vissen'' wat de geliefde heeft gedaan of denkt, door juist heel vaak bij je geliefde in de buurt te willen zijn, je zo gedragen dat je geliefde je moeilijk kan verwerpen krijgt verlatingsangst een extra complexiteit.
Vaak zijn mensen met buitensporige verlatingsangst zo gevangen in hun angst en verwarde gevoelens, negatieve gedachtegangen en neutraliserende gedragingen, dat ze er alleen niet uitkomen. Al onderkent men zijn/haar eigen verlatingsangst, de zuigende werking van de angst maakt dat men te weinig weerstand hieraan kan bieden. Wat dan? Praten over je angst en controlerende gedragingen met de partner kan in bepaalde gevallen het patroon doorbreken. Is dit niet mogelijk dan zijn wijze en goede vrienden diegene die een klankbord kunnen vormen en goede raad kunnen geven. Lukt ook dit niet ga dan naar je huisarts of een relatiedeskundige of psycholoog om het door te praten.
woensdag 11 juli 2007 09:50
Goedemorgen Rosalita,
Ik kan alleen maar hopen en erop vertrouwen dat hij hierdoor niet bij me weg zal gaan. Ik wordt zo enorm moe van mezelf dat ik steeds bezig ben met de angsten verlaten te worden.
Het besef dat ik hierdoor iets moois kapot kan maken is zo aanwezig en ben het dan ook meer dan zat. Ik wil zo graag 100% genieten van deze relatie en het gevoel hebben dat ook al gaat de relatie over, al gaan er vrienden uit mijn leven, ik er wel kom. Ik voor mezelf kan zorgen, van mezelf kan houden en niet alleen en eenzaam zal achterblijven.
Ik kan alleen maar hopen dat hij echt niet weg zal gaan, doet ie dat wel is hij me niet waard. Ik blijf ook bij hem desondanks hij ook zijn dingen heeft.
Maar vraag me af, wat kan ik doen als ik weer overvallen wordt door angsten?
Ik kan alleen maar hopen en erop vertrouwen dat hij hierdoor niet bij me weg zal gaan. Ik wordt zo enorm moe van mezelf dat ik steeds bezig ben met de angsten verlaten te worden.
Het besef dat ik hierdoor iets moois kapot kan maken is zo aanwezig en ben het dan ook meer dan zat. Ik wil zo graag 100% genieten van deze relatie en het gevoel hebben dat ook al gaat de relatie over, al gaan er vrienden uit mijn leven, ik er wel kom. Ik voor mezelf kan zorgen, van mezelf kan houden en niet alleen en eenzaam zal achterblijven.
Ik kan alleen maar hopen dat hij echt niet weg zal gaan, doet ie dat wel is hij me niet waard. Ik blijf ook bij hem desondanks hij ook zijn dingen heeft.
Maar vraag me af, wat kan ik doen als ik weer overvallen wordt door angsten?
woensdag 11 juli 2007 09:54
woensdag 11 juli 2007 09:58
Haha nee die van mij kan ook niet communiceren aan de telefoon. Krijg altijd veel uhuh's en hmm's dus dat heb ik al snel afgeleerd hihi.
Wat mij laatst wel hielp, maar wat ik niet elke keer ga doen, is dat ik mijn moeder gebeld heb. Heb uitgejankt, mijn verhaal gedaan en zij wist me enorm te kalmeren en te vertellen dat het echt allemaal zo erg niet is. Wat zijn moeders toch schatten soms he ;)
woensdag 11 juli 2007 10:18
Scarlet, zo te lezen heb je een lieve vriend getroffen. Als jullie op een goede manier met elkaar blijven communiceren, dan denk ik echt niet dat ie weggaat. Ik denk juist dat het wellicht je angsten op den duur zal laten afnemen. Anders is misschien professionele hulp een optie als het echt te moeilijk voor je wordt.
woensdag 11 juli 2007 10:28
Lieve meiden;
@ Rosalita,
Ik heb 1/08/2007 mijn tweede sessie bij een therapeut die me gaat helpen met verlatingsangst. Naast de angst om mijn vriend te verliezen hiermee, weiger ik ook langer om mijn leven minder te leven.
Ik heb ook een onwijs lieve vriend, hij is 34 jaar en ik ben 26. Hij is na een relatie van 7 jaar een tijd uit elkaar. Hij heeft ook een dochterje van 3.5. Hij heeft een hoop geleerd en is daarom ook gegroeid. Ik heb het geluk dat ik hem heb mogen leren kennen.
We voelen elkaar ook heel erg sterk aan, vanaf date nummer 1. Ik moet ook eerlijk bekennen en dat heb ik hem gisteren ook gezegd: Een relatie zoals deze die ken ik niet. Heb nooit eerder een gelijkwaardige volwassen relatie gehad. Ik ken het ook niet vanuit huis.
Hij support me in het contact onderhouden met vriendinnen, tijd voor mezelf te hebben. Hij heeft een passie voor voetbal en sport en we hebben ook echt twee dagen in de week dat we elkaar niet zien en de tijd voor elkaar nemen. Hij geeft ook aan dat dat alleen maar beter is voor je relatie. Elkaar vrij laten in het doen van je eigen ding. Alles in overleg uiteraard.
@ Lalein:
Daarom ben ik ook zo blij dat je dit topic geopend heb, zodat je er met mensen over kan praten en niet steeds je partner hoeft te belasten.
Hoe gaat het nu met je? Als het goed is is dit je tweede dag dat je je partner niet ziet??
@ Rosalita,
Ik heb 1/08/2007 mijn tweede sessie bij een therapeut die me gaat helpen met verlatingsangst. Naast de angst om mijn vriend te verliezen hiermee, weiger ik ook langer om mijn leven minder te leven.
Ik heb ook een onwijs lieve vriend, hij is 34 jaar en ik ben 26. Hij is na een relatie van 7 jaar een tijd uit elkaar. Hij heeft ook een dochterje van 3.5. Hij heeft een hoop geleerd en is daarom ook gegroeid. Ik heb het geluk dat ik hem heb mogen leren kennen.
We voelen elkaar ook heel erg sterk aan, vanaf date nummer 1. Ik moet ook eerlijk bekennen en dat heb ik hem gisteren ook gezegd: Een relatie zoals deze die ken ik niet. Heb nooit eerder een gelijkwaardige volwassen relatie gehad. Ik ken het ook niet vanuit huis.
Hij support me in het contact onderhouden met vriendinnen, tijd voor mezelf te hebben. Hij heeft een passie voor voetbal en sport en we hebben ook echt twee dagen in de week dat we elkaar niet zien en de tijd voor elkaar nemen. Hij geeft ook aan dat dat alleen maar beter is voor je relatie. Elkaar vrij laten in het doen van je eigen ding. Alles in overleg uiteraard.
@ Lalein:
Daarom ben ik ook zo blij dat je dit topic geopend heb, zodat je er met mensen over kan praten en niet steeds je partner hoeft te belasten.
Hoe gaat het nu met je? Als het goed is is dit je tweede dag dat je je partner niet ziet??
woensdag 11 juli 2007 10:37
Het zou inderdaad alweer de 3e dag zijn dat ik hem niet zie, zou eigenlijk prima zijn, als ik nu op mijn gevoel afga heb ik niet het idee dat er een wanhopige bui aan zit te komen, maar hij komt toch nog 's avonds langs en kruipt dan lekker naast me...dus eigenlijk heb ik hem nog niet hoeven missen. Denk trouwens dattie vanavond lekker thuis blijft.
We gaan lekker naar de dolemieten denk ik
We gaan lekker naar de dolemieten denk ik
woensdag 11 juli 2007 10:47
Lalein: Mijn vriend komt op dinsdag en donderdagavond na het sporten naar me toe. Vaak is dat rond een uur of 20.00 dat ie dan bij me is. Op vrijdagavond vertrek ik naar Rotterdam om samen te zijn het weekend. Op maandagavond heeft ie zijn dochterje en op woensdagavond heeft ie een avondje voor zichzelf. Hij is er erg dankbaar voor dat er tijd is voor eigen dingen en zegt ook. Er komt een tijd dat als we samenwonen we elkaar iedere dag kunnen zien.
Maar ja als het aan mij had gelegen had ik hem iedere dag om me heen maar dit is alleen maar beter. Anders vergeet ik alles en iedereen om me heen.
Had het er gisteren ook over dat je in het begin van de relatie elkaar iedere minuut belt en smst en naarmate je elkaar langer kent je ook merkt dat dat iets minder wordt. Hij zei toen ook: Jij en ik hebben beiden een drukke baan maar betekend niet dat als ik je niet aan de telefoon heb of je een sms stuur dat ik dan niet aan je denk. En dan denk ik weer: Oh ja, zo simpel steekt het eigenlijk wel in elkaar ja.
Lalein: merk jij ook aan jezelf dat als vriendlief moe is of wat stiller, of tijd voor zichzelf neemt er gelijk een paniek ontstaat bij je?
Rosalita: Dank je wel voor je mooie compliment. Probeer er ook echt op te vertrouwen dat hij blijft. Vertrouwen in mezelf dat ik meer in balans wil komen is heel sterk.
Maar we hebben het steeds over mij. Jij ook last van de VA kronkels??
Maar ja als het aan mij had gelegen had ik hem iedere dag om me heen maar dit is alleen maar beter. Anders vergeet ik alles en iedereen om me heen.
Had het er gisteren ook over dat je in het begin van de relatie elkaar iedere minuut belt en smst en naarmate je elkaar langer kent je ook merkt dat dat iets minder wordt. Hij zei toen ook: Jij en ik hebben beiden een drukke baan maar betekend niet dat als ik je niet aan de telefoon heb of je een sms stuur dat ik dan niet aan je denk. En dan denk ik weer: Oh ja, zo simpel steekt het eigenlijk wel in elkaar ja.
Lalein: merk jij ook aan jezelf dat als vriendlief moe is of wat stiller, of tijd voor zichzelf neemt er gelijk een paniek ontstaat bij je?
Rosalita: Dank je wel voor je mooie compliment. Probeer er ook echt op te vertrouwen dat hij blijft. Vertrouwen in mezelf dat ik meer in balans wil komen is heel sterk.
Maar we hebben het steeds over mij. Jij ook last van de VA kronkels??
woensdag 11 juli 2007 11:02
Hey Lalein,
Afgelopen zaterdag had mijn ex een aanvaring met zijn ex. Naar iets geroepen en was daar dus behoorlijk door van slag.
Maar riep hij: We laten het weekend niet verpesten, ik probeer het zoveel mogelijk naast me neer te leggen. Ik merkte gelijk al dat ie iets stiller werd en inderdaad zoals jij ook al schreef minder aanhalerig.
Nou waren we die middag ook op een festival waar allerlei voor mij onbekenden rondliepen dus viel me die niet zoveel aandacht al wat zwaarder.
Een dag of wat erna kwam die daar ook op terug. Hij bekende dat nadat hij erover na had gedacht hij me meer aandacht had moeten geven en hij heel goed begrijpt hoe dat voor me had moeten zijn. Maar als het om zijn dochter gaat ie gelijk massaal in paniek slaat..Logisch uiteraard.
En dan smelt mijn hartje weer en denk ik: Wat ben je ook een kanjer..Hij denkt zelf ook over dingen na en komt daar dan op terug. Hij geeft eerlijk aan dat ie beter communiceert face to face, sneller iets kan laten voor wat het is en als hij stress heeft zich iets kan terugtrekken..
Maar ja als je dan in je stress modus zit lijkt het net alsof al die informatie nooit heeft bestaan..Hihi
Afgelopen zaterdag had mijn ex een aanvaring met zijn ex. Naar iets geroepen en was daar dus behoorlijk door van slag.
Maar riep hij: We laten het weekend niet verpesten, ik probeer het zoveel mogelijk naast me neer te leggen. Ik merkte gelijk al dat ie iets stiller werd en inderdaad zoals jij ook al schreef minder aanhalerig.
Nou waren we die middag ook op een festival waar allerlei voor mij onbekenden rondliepen dus viel me die niet zoveel aandacht al wat zwaarder.
Een dag of wat erna kwam die daar ook op terug. Hij bekende dat nadat hij erover na had gedacht hij me meer aandacht had moeten geven en hij heel goed begrijpt hoe dat voor me had moeten zijn. Maar als het om zijn dochter gaat ie gelijk massaal in paniek slaat..Logisch uiteraard.
En dan smelt mijn hartje weer en denk ik: Wat ben je ook een kanjer..Hij denkt zelf ook over dingen na en komt daar dan op terug. Hij geeft eerlijk aan dat ie beter communiceert face to face, sneller iets kan laten voor wat het is en als hij stress heeft zich iets kan terugtrekken..
Maar ja als je dan in je stress modus zit lijkt het net alsof al die informatie nooit heeft bestaan..Hihi
woensdag 11 juli 2007 11:16
Ach, af en toe heb ik er ook wel eens last van. Maar mijn vriend laat me eigenlijk altijd merken dat ik het belangrijkste in zijn leven ben, dus die gevoelens duren gelukkig altijd maar kort. Ik ben van nature een beetje een tobber. Als het niet over het ene is, dan wel over het ander. Ik zit voornamelijk mezelf dwars:D
woensdag 11 juli 2007 11:26
Haha ja ik zit ook vooral mezelf ermee dwars!!
En al gaat het gevoel het snelst over als je vriend je aanhaalt en begrip toont, in een bui van mij sluit hij zich helemaal van me af tot ik gekalmeerd ben en pas dan geeft hij bevestiging. volgens mij doet ie dit redelijk bewust, omdat ik in zo'n bui alles behalve redelijk ben hihi. Moet vreselijk voor hem zijn.
We moeten onze vriendjes maar eens flink bedanken voor wat ze voor ons betekenen hihi
En al gaat het gevoel het snelst over als je vriend je aanhaalt en begrip toont, in een bui van mij sluit hij zich helemaal van me af tot ik gekalmeerd ben en pas dan geeft hij bevestiging. volgens mij doet ie dit redelijk bewust, omdat ik in zo'n bui alles behalve redelijk ben hihi. Moet vreselijk voor hem zijn.
We moeten onze vriendjes maar eens flink bedanken voor wat ze voor ons betekenen hihi
woensdag 11 juli 2007 11:36
Hey Meiden,
Ik kom even jullie topic binnen vallen...Ik heb dus hetzelfde...Maar bij mij en mijn vriendje is het denk ik al te laat...Gisteravond zag ik dat er iets met hem was en natuurlijk ik denk gelijk weer oh jee, dus maar doorvragen, en toen kwam het, hij vond dat het niet werkte...Ik smste teveel, belde ook teveel, en de dingen die ik dan ook smste, wilde altijd bevestiging hebben...Hij heeft het al zo vaak gezegt, Sam als je zo doorgaat werkt het niet, want ik zit hier niet op te wachten...Maar ik doe potverdorie zo mn best...Hij is ook heel druk in zn werk en s avonds is hij met zn huis bezig, dus heeft weinig tijd, maar als ik dan sms en ik krijg niet snel genoeg iets terug, hupsakee gaat er weer eentje heen en de smsjes worden dan ook steeds ''vriendelijker'' en dan reageerd hij en dan een half uur later schaam ik me kapot, denk van die jongen heeft het druk, laat hem! Als ik een dag niks van hem hoor, denk ik al, hij gaat bij me weg...Ik heb vanmorgen de dokter gebelt en kan naar een therapeut, want ik kan hier zelf niet mee leven...Als ik geen relatie heb gaat het allemaal prima, niks aan de hand,m maar zodra ik verliefd word en van iemand ga houden en me open stel, dan gaat het mis...En ik wil hem echt niet kwijt, maar weet nu ook even niet meer wat ik moet doen...
LIefs Sam
Ik kom even jullie topic binnen vallen...Ik heb dus hetzelfde...Maar bij mij en mijn vriendje is het denk ik al te laat...Gisteravond zag ik dat er iets met hem was en natuurlijk ik denk gelijk weer oh jee, dus maar doorvragen, en toen kwam het, hij vond dat het niet werkte...Ik smste teveel, belde ook teveel, en de dingen die ik dan ook smste, wilde altijd bevestiging hebben...Hij heeft het al zo vaak gezegt, Sam als je zo doorgaat werkt het niet, want ik zit hier niet op te wachten...Maar ik doe potverdorie zo mn best...Hij is ook heel druk in zn werk en s avonds is hij met zn huis bezig, dus heeft weinig tijd, maar als ik dan sms en ik krijg niet snel genoeg iets terug, hupsakee gaat er weer eentje heen en de smsjes worden dan ook steeds ''vriendelijker'' en dan reageerd hij en dan een half uur later schaam ik me kapot, denk van die jongen heeft het druk, laat hem! Als ik een dag niks van hem hoor, denk ik al, hij gaat bij me weg...Ik heb vanmorgen de dokter gebelt en kan naar een therapeut, want ik kan hier zelf niet mee leven...Als ik geen relatie heb gaat het allemaal prima, niks aan de hand,m maar zodra ik verliefd word en van iemand ga houden en me open stel, dan gaat het mis...En ik wil hem echt niet kwijt, maar weet nu ook even niet meer wat ik moet doen...
LIefs Sam
woensdag 11 juli 2007 11:43
Heh jeetje Sam, wat rot dat het zover heeft moeten komen. Is het nu echt uit?
Ga eens goed met hem in gesprek, over je angsten, het niet kunnen onderdrukken van die impulsen, vertel hem dat je hulp krijgt via de huisarts, dat het buiten jou om gebeurt allemaal...
Kijk of hij begrip voor de situatie kan opbrengen. Als hij echt DE man voor je is, zal hij dit doen, is hij dit niet, dan is het heel hard, maar misschien beter als jullie uit elkaar gaan. Hij kan dan niet met jou en je probleem omgaan..
Ik hoop van harte dat hij je gaat begrijpen en dat jullie heel snel gaan praten samen!!
Tip: schrijf op wat je voelt, wat er is, wat je wil vertellen...en laat hem deze topic eens lezen.
x*;
woensdag 11 juli 2007 11:44
Lieve Sam,
Ten eerste een hele dikke knuffel voor jou. Ik ga je niet lastig vallen met woorden, Kop op, Komt goed want ik weet ze werken niet.
Ook ben ik trots op je dat je een doorverwijzing hebt voor een therapeut. Uiteindelijk moeten we het zelf doen dat is waar maar je erkend het probleem wel en dat is al de eerste stap.
Vertel eens wat meer over jezelf. Hoelang heb je een relatie? Heb je een idee hoe je aan VA komt?
Rosalita: Ook ik ben een enorme tobber, werk, familie, vrienden..Denk over alles na, analyseer veels te veel en ben al vanuit natura geneigd te lang bij iets stil te staan.
Hoelang heb jij een relatie? Wat voor werk heb je? Woon je samen? Heb je het ook naar vriendinnen toe gehad?? Wat een vragen eigenlijk allemaal he...
Same for you Lalein!!
Ten eerste een hele dikke knuffel voor jou. Ik ga je niet lastig vallen met woorden, Kop op, Komt goed want ik weet ze werken niet.
Ook ben ik trots op je dat je een doorverwijzing hebt voor een therapeut. Uiteindelijk moeten we het zelf doen dat is waar maar je erkend het probleem wel en dat is al de eerste stap.
Vertel eens wat meer over jezelf. Hoelang heb je een relatie? Heb je een idee hoe je aan VA komt?
Rosalita: Ook ik ben een enorme tobber, werk, familie, vrienden..Denk over alles na, analyseer veels te veel en ben al vanuit natura geneigd te lang bij iets stil te staan.
Hoelang heb jij een relatie? Wat voor werk heb je? Woon je samen? Heb je het ook naar vriendinnen toe gehad?? Wat een vragen eigenlijk allemaal he...
Same for you Lalein!!
woensdag 11 juli 2007 11:49
nou, dan eens even het interviewtje voor scarlet invullen hihi
ik ben nu 6 maanden bij mijn vriend, tussen door is het 2 maanden uitgeweest, dus eigenlijk 4 maanden nu. (ik denk dat mijn va naar boven is gekomen na deze breuk) We wonen niet samen, al is hij wel veel hier.
ik ben docente.
heb er trouwens geen last van naar vriendinnen toe nee. gek eigenlijk he? Ben wel snel verongelijkt als iemand een paar weken geen contact met me opneemt... ga dan wel nadenken hoe dat kan, maar betrek dat zelden op mezelf.
woensdag 11 juli 2007 11:56
Ik weet niet of het daadwerkelijk uit is, ik hoop van niet, Ik vroeg hem of ik gewoon dit weekend eens kon laten zien dat het anders kan en dat vond hij goed...Ik heb dagen dat het goed gaat en dan ineens krijg ik zo'n bui...En ik baal er zelf zo van, want het is zo'n lieve jongen...En dan vertoon ik soms van dat buitensporige gedrag...Ik heb toen ik 16 jaar was mn opa verloren, heb niet zo'n makkelijke jeugd gehad en zat veel bij mijn opa en zat op dat moment ook in een relatie en op zn sterfbed zei mn opa tegen mn ex, zorg goed voor Sam...Maar doordat ik zoveel verdriet had van mn opa, is die relatie ook stuk gelopen...Weer iemand weg...Mijn vriend ken ik al heel wat langer en vinden elkaar ook al heel lang leuk, ben een aantal jaren geleden stapel verliefd op hem geweest, maar dat was toen niet wederzijds...Aantal maanden geleden vertelde hij tegen een vriendin van me dat hij me toch wel heel erg leuk vond, maar ik werd daar zo onzeker van dat ik in eerste instantie de boot af hield, maar ik werd ook verliefd en toen begon de ellende...Alleen maar controlerend bezig zijn, het liefst 24/7 op zn lip zitten...En soms had ik die gevoelens helemaal niet en ging het hardstikke goed, en dan ineens door een sms/bel of gesprek met hem waarin ik sommige woorden te zwaar opneem, kan ik helemaal doorslaan, piekeren, denken dit en denken dat...terwijl hij er helemaal niks mee bedoelde...Hij zegt ook weleens Sam denk eerst eens na voordat je wat zegt en hij heeft gewoon gelijk...En net wat jij zegt als hij de man voor mij is, helpt hij me hierbij, leert hij het te begrijpen en kan ik er met behulp van een therapeut mee aan de gang...Maar ik ben zo ontzettend blij dat ik niet de enigste ben die dit heeft....Want je voelt je soms zo debiel, niet begrepen, mensen snappen niet waarom je zo ineens kunt reageren....
LIefs Sam
LIefs Sam
woensdag 11 juli 2007 12:03
Hoi Scarlet, ff voor de statistieken. Ik ben bijna drie jaar samen met mijn vriend en we wonen niet samen. Dat komt nog wel een keer, waarschijnlijk later dit jaar of anders volgend jaar. We wonen toch beide in dezelfde stad, dus we zien elkaar zowat elke dag. Mijn moeder en vriend weten wel dat ik zo in elkaar zit en die zeggen ook vaak genoeg dat ik me niet zo druk om alles moet maken. Ik kan in gedachten al hele scenario's bedenken hoe iets zou kunnen gebeuren en hoe ik daar weer op zou moeten reageren. Dodelijk vermoeiend eigenlijk:D
woensdag 11 juli 2007 12:14
Welkom nieuweling (ben ff je naam kwijt sorry) al had ik liever gezien dat je niet op dit topic hoefde te schirjven..
Die angst is gewoon rot en tis een hele dobber om daar vanaf te kunnen komen. Helemaal als je relatie op springen staat.. Dat kan je er helemaal niet bij hebben al die onzekerheden.
Ik heb 2 mannen via RP waar ik contact mee heb zal ze net als op t singlestopic ff afkorten als Drp en Grp (drentserpman & groningserppman)
Met de Drp heb ik veelal via mail contact , wat wel lekker gaat , mooi rustig en gezellig. Al mogen de mailtjes van mij wel iets vaker en iets enthousiaster komen.
We willen met elkaar gaan afspreken ergens wat gaan drinken. Ik heb een paar data doorgeven aan hem wanneer ik evt zou kunne. Wacht op zijn reactie. Met hem voel ik geen angsten tot nu toe.. lekker safe zo
Met Grp is t een iets ander verhaal .. we zitten dagelijks op msn en sturen smsjes.. (smsjes 1x per dag ofzo voor t slapen gaan bv)
Ik moet echt dingen uit hem trekken en dat vind ik lastig , wil niet teveel vragen bang dat ie mij als *lastig* ziet.
Met hem probeer ik ook steeds meer over mij zelf te vertellen , al hadden we gisteren even een raar moment..Soort eyeopener voor mij zelf.
Hij vroeg mij iets , ik maakte er een heel lang verhaal van waar uiteindelijk geen touw aan vast te knopen was.. Hij vroeg heel direct : Desert waar ben je mee bezig ? Vertel gewoon in 1 zin wat t antwoord is..
Ik merk aan mij zelf dat ik dit soort dingen vaker doe, heel verhaal er om heen en uiteindelijk komt de clou er niet uit.
Vooral als t om gevoelens gaat ..
Nu is hij ook onlin eop msn , maar zegt dat hij sjaggie is.. Ik heb gezegd dat als ie iets kwijt wil ik een luisterend oor voor hem zal zijn.
Zijn antwoord : Dat weet ik , maar laat mij maar even.
En ja hoor daaaaar komt die angst . *zal hij mij niet mee rleuk vinden ?* Zal hij mij niet interessant genoeg vinden om zijn sjaggie verhaal aan mij te vertellen.* En ik ben erg nieuwsgierig en wil graag weten wat er aan de hand is met hem.. Maar t beste is denk ik om hem maar even te laten toch ? (als een man zegt laat mij maar even dan dan moet je m laten toch ? Terwijl t bij mij is .. als ik zeg laat mij maar even , ik graag wil dat iemand de woorden uit mijn mond trekt .. )
Die angst is gewoon rot en tis een hele dobber om daar vanaf te kunnen komen. Helemaal als je relatie op springen staat.. Dat kan je er helemaal niet bij hebben al die onzekerheden.
Ik heb 2 mannen via RP waar ik contact mee heb zal ze net als op t singlestopic ff afkorten als Drp en Grp (drentserpman & groningserppman)
Met de Drp heb ik veelal via mail contact , wat wel lekker gaat , mooi rustig en gezellig. Al mogen de mailtjes van mij wel iets vaker en iets enthousiaster komen.
We willen met elkaar gaan afspreken ergens wat gaan drinken. Ik heb een paar data doorgeven aan hem wanneer ik evt zou kunne. Wacht op zijn reactie. Met hem voel ik geen angsten tot nu toe.. lekker safe zo
Met Grp is t een iets ander verhaal .. we zitten dagelijks op msn en sturen smsjes.. (smsjes 1x per dag ofzo voor t slapen gaan bv)
Ik moet echt dingen uit hem trekken en dat vind ik lastig , wil niet teveel vragen bang dat ie mij als *lastig* ziet.
Met hem probeer ik ook steeds meer over mij zelf te vertellen , al hadden we gisteren even een raar moment..Soort eyeopener voor mij zelf.
Hij vroeg mij iets , ik maakte er een heel lang verhaal van waar uiteindelijk geen touw aan vast te knopen was.. Hij vroeg heel direct : Desert waar ben je mee bezig ? Vertel gewoon in 1 zin wat t antwoord is..
Ik merk aan mij zelf dat ik dit soort dingen vaker doe, heel verhaal er om heen en uiteindelijk komt de clou er niet uit.
Vooral als t om gevoelens gaat ..
Nu is hij ook onlin eop msn , maar zegt dat hij sjaggie is.. Ik heb gezegd dat als ie iets kwijt wil ik een luisterend oor voor hem zal zijn.
Zijn antwoord : Dat weet ik , maar laat mij maar even.
En ja hoor daaaaar komt die angst . *zal hij mij niet mee rleuk vinden ?* Zal hij mij niet interessant genoeg vinden om zijn sjaggie verhaal aan mij te vertellen.* En ik ben erg nieuwsgierig en wil graag weten wat er aan de hand is met hem.. Maar t beste is denk ik om hem maar even te laten toch ? (als een man zegt laat mij maar even dan dan moet je m laten toch ? Terwijl t bij mij is .. als ik zeg laat mij maar even , ik graag wil dat iemand de woorden uit mijn mond trekt .. )
woensdag 11 juli 2007 12:26
Ik vind ze vreselijk...echt waar!!
Ook een keer een ervaring mee opgedaan. Leuke man via datingsite...we waren zover dat we wilden afspreken..had hij een reservering in restaurant gemaakt, zou me komen ophalen en op de dag zelf belt ie af. vader in het ziekenhuis, heel vervelend natuurlijk, maar vervolgens wil ik het restaurant bellen om te cancelen (aardig he), blijkt het nieteens te bestaan....jah, toen geloofde ik het hele verhaal van zijn vader ook niet meer...hij heeft nog een paar keer gebeld en ik een paar keer pissig ge-smst en toen was het over!
die kerel kan alleen maar fout geweest zijn hihi
