Relaties
alle pijlers
Huilen
dinsdag 24 november 2009 om 22:08
Elke keer als mijn vriend en ik met elkaar ruziemaken dan eindigt dat ermee dat ik ga huilen. Hij vindt dat verschrikkelijk en wordt dan erg kwaad. Hij zegt dat dat het gedrag is van een 4 jarige, maar ik zie het als de enige mogelijkheid, ik heb geen keus. Als we over iets moeilijks praten, dan begin ik gewoon te huilen! Meestal zijn het dingen die heel diep zitten, of dingen die al lang zitten te 'broeien'in mijn hoofd. Hij zegt dat ik het dan eerder op tafel moet leggen, maar de kans is groot dat ik dan toch ook gahuilen en dat 'mag eigenlijk dus niet meer' van hem. Eigenlijk ben ik gewoon op zoek naar een onderzoek waarin staat dat zoveel procent van de vrouwen huilt bij ruzies...kan ik laten zien dat dat heel normaal is! Wat kan ik eraan doen? Een muurtje om me heen bouwen is het enige, maar hij klaagt nu al dat ik zo weinig liefde toon! Het is het een of het ander...ik weet het niet meer, misschien moet ik maar naar een psycholoog ofzo. Heeft iemand ook een man die zo slecht tegen huilende vrouw kan? hoe los je dat probleem op als je voelt dat de tranen komen?
dinsdag 24 november 2009 om 22:44
Misschien is het een machtsmiddel om gehoord te worden, om aandacht te krijgen. Maar ik heb soms weleens behoefte aan aandacht. Wat erg klinkt dat.
Daarnaast zie ik het helemaal niet zitten om te schreeuwen tegen elkaar. Je valt dan de ander aan terwijil je met huilen in jezelf zit. En ik weet dat de fout vaak bij mij ligt, dus dan vind ik het niet juist om kwaad te worden.
Daarnaast zie ik het helemaal niet zitten om te schreeuwen tegen elkaar. Je valt dan de ander aan terwijil je met huilen in jezelf zit. En ik weet dat de fout vaak bij mij ligt, dus dan vind ik het niet juist om kwaad te worden.
dinsdag 24 november 2009 om 22:47
quote:arlena schreef op 24 november 2009 @ 22:44:
Misschien is het een machtsmiddel om gehoord te worden, om aandacht te krijgen. Maar ik heb soms weleens behoefte aan aandacht. Wat erg klinkt dat.
Daarnaast zie ik het helemaal niet zitten om te schreeuwen tegen elkaar. Je valt dan de ander aan terwijil je met huilen in jezelf zit. En ik weet dat de fout vaak bij mij ligt, dus dan vind ik het niet juist om kwaad te worden.
ik zou het toch maar een keer proberen dan, dan huil je iig niet. gaat misschien een wereld voor je open, even van je afschreeuwen is heeeeerlijk.
niet té hard hoor!
Misschien is het een machtsmiddel om gehoord te worden, om aandacht te krijgen. Maar ik heb soms weleens behoefte aan aandacht. Wat erg klinkt dat.
Daarnaast zie ik het helemaal niet zitten om te schreeuwen tegen elkaar. Je valt dan de ander aan terwijil je met huilen in jezelf zit. En ik weet dat de fout vaak bij mij ligt, dus dan vind ik het niet juist om kwaad te worden.
ik zou het toch maar een keer proberen dan, dan huil je iig niet. gaat misschien een wereld voor je open, even van je afschreeuwen is heeeeerlijk.
niet té hard hoor!
dinsdag 24 november 2009 om 22:50
quote:arlena schreef op 24 november 2009 @ 22:44:
Misschien is het een machtsmiddel om gehoord te worden, om aandacht te krijgen. Maar ik heb soms weleens behoefte aan aandacht. Wat erg klinkt dat.
Als je gehoord wilt worden, moet je vooral NIET het communicatie middel gebruiken waardoor hij zich gegarandeerd afsluit. Dat is dom. Als je gehoord wilt worden, zal je op zijn niveau moeten communiceren. Dat is heel erg logisch.
Er is niets mis met een beetje aandacht. Maar zo afdwingen is passief agressief en niet netjes. Je kunt ook op normale toon vragen om een arm om je heen. En bedenken of je over het algemeen genoeg aandacht krijgt of niet.
Daarnaast zie ik het helemaal niet zitten om te schreeuwen tegen elkaar. Je valt dan de ander aan terwijil je met huilen in jezelf zit. En ik weet dat de fout vaak bij mij ligt, dus dan vind ik het niet juist om kwaad te worden.Dat klopt, dat is inderdaad niet juist. Het is een recept om hetgeen te bereiken wat je niet wilt. Afgewezen worden. Dus jouw oplossing om aan te tonen dat vrouwen nu eenmaal veel huilen is ronduit beledigend.
Waarom gaan jullie schreeuwen? Dat is toch een teken dat jullie elkaar niet horen? En sta je er open voor om hem te horen? Nee, beiden niet meer, omdat je zo gericht bent op jezelf zie je niet wat er echt is.
Voor alles wat je mist moet je bij jezelf zijn meisje. Wat je bij hem zoekt gaat en kan hij je niet geven.
Misschien is het een machtsmiddel om gehoord te worden, om aandacht te krijgen. Maar ik heb soms weleens behoefte aan aandacht. Wat erg klinkt dat.
Als je gehoord wilt worden, moet je vooral NIET het communicatie middel gebruiken waardoor hij zich gegarandeerd afsluit. Dat is dom. Als je gehoord wilt worden, zal je op zijn niveau moeten communiceren. Dat is heel erg logisch.
Er is niets mis met een beetje aandacht. Maar zo afdwingen is passief agressief en niet netjes. Je kunt ook op normale toon vragen om een arm om je heen. En bedenken of je over het algemeen genoeg aandacht krijgt of niet.
Daarnaast zie ik het helemaal niet zitten om te schreeuwen tegen elkaar. Je valt dan de ander aan terwijil je met huilen in jezelf zit. En ik weet dat de fout vaak bij mij ligt, dus dan vind ik het niet juist om kwaad te worden.Dat klopt, dat is inderdaad niet juist. Het is een recept om hetgeen te bereiken wat je niet wilt. Afgewezen worden. Dus jouw oplossing om aan te tonen dat vrouwen nu eenmaal veel huilen is ronduit beledigend.
Waarom gaan jullie schreeuwen? Dat is toch een teken dat jullie elkaar niet horen? En sta je er open voor om hem te horen? Nee, beiden niet meer, omdat je zo gericht bent op jezelf zie je niet wat er echt is.
Voor alles wat je mist moet je bij jezelf zijn meisje. Wat je bij hem zoekt gaat en kan hij je niet geven.
dinsdag 24 november 2009 om 22:50
quote:arlena schreef op 24 november 2009 @ 22:35:
[...]
Ik hou me aanbevolen voor tips hou ik beter om kan gaan met conflicten, want inderdaad als ik me erger aan iets wat hij doet, zeg ik het niet. Ik krop het op, totdat de bom barst...
Als je tussendoor meer praat, dus het niet zover laat komen dat ineens de bom barst, omdat jij -en je vriend misschien ook- vele hebben opgekropt, kun je je emoties misschien beter in bedwang houden, dan loopt het niet zo hoog op.
Makkelijk gezegd, maar moelijk gedaan, want ik herken het wel een beetje. Bij ons barst eens in de zoveel tijd ook zo'n bom(metje). En ik reageer bij ruzies vaak heel heftig. Ik voel me dan bijna ziekig, loop te rillen en moet ook huilen ja. En nee, dat vindt vriend niet leuk. Omdat het niet handig praat ten eerste, ten tweede ziet hij dat ik er erg onrustig van wordt.
[...]
Ik hou me aanbevolen voor tips hou ik beter om kan gaan met conflicten, want inderdaad als ik me erger aan iets wat hij doet, zeg ik het niet. Ik krop het op, totdat de bom barst...
Als je tussendoor meer praat, dus het niet zover laat komen dat ineens de bom barst, omdat jij -en je vriend misschien ook- vele hebben opgekropt, kun je je emoties misschien beter in bedwang houden, dan loopt het niet zo hoog op.
Makkelijk gezegd, maar moelijk gedaan, want ik herken het wel een beetje. Bij ons barst eens in de zoveel tijd ook zo'n bom(metje). En ik reageer bij ruzies vaak heel heftig. Ik voel me dan bijna ziekig, loop te rillen en moet ook huilen ja. En nee, dat vindt vriend niet leuk. Omdat het niet handig praat ten eerste, ten tweede ziet hij dat ik er erg onrustig van wordt.
Everytime you make a typo, the errorists win.
dinsdag 24 november 2009 om 22:51
quote:domnaiefmutsje schreef op 24 november 2009 @ 22:40:
[...]
Als je gekwetst bent, mag je best huilen. Maar daar gaat het hier niet om. Ze probeert iets af te dwingen met gehuil. Dat huilen komt onbewust hoor, maar feit is dat ze iets wil afdwingen wat ze zeker nooit zo gaat krijgen, waardoor het alleen maar erger wordt.wat je verder schrijft, kan ik me wel bij aansluiten. Maar ik vind dit stukje wel een aanname eerlijk gezegd, DNM. Ik heb het zelf ook: bij moeilijke onderwerpen/ conflicten voel ik verdriet opkomen. Het is niet om hem te dwingen om mij te troosten. Deed ie maar even niks, dat was al beter. Maar boos worden heeft het effect op mij dat ik het gevoel krijg dat mijn verdriet er niet mag zijn, er is geen ruimte. Het is geen afdwingen, het is wel een emotie die je verder moet onderzoeken, want binnen de veiligheid van je relatie hoef je echt niet te huilen om iets af te dwingen. ik heb op die momenten ook heel vaak gedacht: kut! Waar komt dit toch vandaan?? dat deed ik echt niet om iets van hem af te dwingen. wat natuurlijk wel zo is, is dat het niet echt normaal is en dat je er ook niet in gepamperd hoef te worden. altijd maar troosten, werkt denk ik ook niet. wel het onderzoeken naar; waar komt dit nou echt vandaan? waarom word ik toch getriggerd naar dat verdriet wat er blijkbaar onder zit. ik vond het zelf ook super irritant dat ik niet es gewoon heel kwaad kon worden. Nee, er moest weer es geheuild worden. je wordt er zelf natuurlijk ook doodmoe van. Maar om iets af te dwingen, nee,.. Wel machteloosheid.
[...]
Als je gekwetst bent, mag je best huilen. Maar daar gaat het hier niet om. Ze probeert iets af te dwingen met gehuil. Dat huilen komt onbewust hoor, maar feit is dat ze iets wil afdwingen wat ze zeker nooit zo gaat krijgen, waardoor het alleen maar erger wordt.wat je verder schrijft, kan ik me wel bij aansluiten. Maar ik vind dit stukje wel een aanname eerlijk gezegd, DNM. Ik heb het zelf ook: bij moeilijke onderwerpen/ conflicten voel ik verdriet opkomen. Het is niet om hem te dwingen om mij te troosten. Deed ie maar even niks, dat was al beter. Maar boos worden heeft het effect op mij dat ik het gevoel krijg dat mijn verdriet er niet mag zijn, er is geen ruimte. Het is geen afdwingen, het is wel een emotie die je verder moet onderzoeken, want binnen de veiligheid van je relatie hoef je echt niet te huilen om iets af te dwingen. ik heb op die momenten ook heel vaak gedacht: kut! Waar komt dit toch vandaan?? dat deed ik echt niet om iets van hem af te dwingen. wat natuurlijk wel zo is, is dat het niet echt normaal is en dat je er ook niet in gepamperd hoef te worden. altijd maar troosten, werkt denk ik ook niet. wel het onderzoeken naar; waar komt dit nou echt vandaan? waarom word ik toch getriggerd naar dat verdriet wat er blijkbaar onder zit. ik vond het zelf ook super irritant dat ik niet es gewoon heel kwaad kon worden. Nee, er moest weer es geheuild worden. je wordt er zelf natuurlijk ook doodmoe van. Maar om iets af te dwingen, nee,.. Wel machteloosheid.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 24 november 2009 om 22:52
Groot gedeelte eens DNM, maar wat ze zoekt zal hij op een andere manier wel kunnen geven als dit er niet meer tussen staat. (hoop ik anders is er iets fundamenteel mis met zijn liefde voor haar...) Mijn vent baalt er nog steeds van als ik huil, maar op andere momenten waardeert hij me en kan hij laten zien dat hij van me houdt. Hierdoor hebben we minder ruzie en ben ik minder gefrustreerd. Wat TO wel uit haarzelf moet halen: hoe bereik je dat bij/met hem? Niet op deze manier.
dinsdag 24 november 2009 om 22:55
quote:moekie76 schreef op 24 november 2009 @ 22:52:
Groot gedeelte eens DNM, maar wat ze zoekt zal hij op een andere manier wel kunnen geven als dit er niet meer tussen staat. Mijn vent baalt er nog steeds van als ik huil, maar op andere momenten waardeert hij me en kan hij laten zien dat hij van me houdt. Hierdoor hebben we minder ruzie en ben ik minder gefrustreerd. Wat TO wel uit haarzelf moet halen: hoe bereik je dat bij/met hem? Niet op deze manier.Door op zijn manier te communiceren als je iets van em nodig hebt. Normaal. Maar het zit duidelijk dieper. Ze wil intense bevestiging en daarom zit het zo hoog volgens mij. Ze wil iets van een ander wat ze zichzelf niet kan geven en daarom loopt het zo op. Dat is mijn grote indruk. Wellicht dat TO hier een licht op kan schijnen
Groot gedeelte eens DNM, maar wat ze zoekt zal hij op een andere manier wel kunnen geven als dit er niet meer tussen staat. Mijn vent baalt er nog steeds van als ik huil, maar op andere momenten waardeert hij me en kan hij laten zien dat hij van me houdt. Hierdoor hebben we minder ruzie en ben ik minder gefrustreerd. Wat TO wel uit haarzelf moet halen: hoe bereik je dat bij/met hem? Niet op deze manier.Door op zijn manier te communiceren als je iets van em nodig hebt. Normaal. Maar het zit duidelijk dieper. Ze wil intense bevestiging en daarom zit het zo hoog volgens mij. Ze wil iets van een ander wat ze zichzelf niet kan geven en daarom loopt het zo op. Dat is mijn grote indruk. Wellicht dat TO hier een licht op kan schijnen
dinsdag 24 november 2009 om 22:58
Hoi Arlena, ik ben ook een enorme jankert maar bij ruzies alleen als het echt heel erg is, als het iets heel ergs is waar ik geen oplossing voor zie terwijl ik die zo graag wil want ik wil die ander niet kwijt.
Ik denk dat het bij jullie belangrijk is dat jij leert eerder te praten over kleine frustraties en ergernissen. Geef dan vooral aan wat iets met jou doet, welk gevoel het jou geeft. Dus niet: Jij waardeert mij nooit, maar: Ik heb vandaag dit en dit en dit gedaan maar ik heb het gevoel dat jij dat niet ziet en niet waardeert. Dat vind ik moeilijk. Zo val je hem niet aan, je geeft alleen aan wat jij voelt.
En andersom denk ik dat je misschien je vriend eens moet vragen wat jouw huilen met hem doet, welk gevoel het hem geeft. En goed doorvragen, als hij zegt: irritatie, vraag dan waarom. Uiteindelijk kom je waarschijnlijk bij het echte antwoord dat wellicht iets in de trant is van: Door jouw huilen voel ik me een waardeloze vent want ik maak jou verdrietig. Dan kun je uitleggen dat je huilt uit onmacht, niet omdat hij niet goed is voor jou. Als hij zegt dat hij zich machteloos voelt als je huilt kun je aangeven dat jij je onveilig voelt als hij zich van je afkeert en dat troosten helpt, dat het huilen dan sneller over is en je er dan misschien rustig met hem over kunt praten.
Of leg hem eens uit dat je dat huilen niet expres doet, dat het sterker is dan jou en dat je het zelf ook erg vervelend vindt maar dat het niet is bedoeld om hem zich schuldig te laten voelen ofzo.
Tot slot: humor en zelfrelativering doet vaak ook wonderen! Zeg gewoon: Ja hoor, daar ga ik weer! Nou het was zowaar al 3 minuten goed gegaan, best een prestatie! Of: Ik zit toch niet weer te janken he? Zo maak je het wat lichter en wordt het voor je vriend misschien ook minder een ding.
Sterkte!
Ik denk dat het bij jullie belangrijk is dat jij leert eerder te praten over kleine frustraties en ergernissen. Geef dan vooral aan wat iets met jou doet, welk gevoel het jou geeft. Dus niet: Jij waardeert mij nooit, maar: Ik heb vandaag dit en dit en dit gedaan maar ik heb het gevoel dat jij dat niet ziet en niet waardeert. Dat vind ik moeilijk. Zo val je hem niet aan, je geeft alleen aan wat jij voelt.
En andersom denk ik dat je misschien je vriend eens moet vragen wat jouw huilen met hem doet, welk gevoel het hem geeft. En goed doorvragen, als hij zegt: irritatie, vraag dan waarom. Uiteindelijk kom je waarschijnlijk bij het echte antwoord dat wellicht iets in de trant is van: Door jouw huilen voel ik me een waardeloze vent want ik maak jou verdrietig. Dan kun je uitleggen dat je huilt uit onmacht, niet omdat hij niet goed is voor jou. Als hij zegt dat hij zich machteloos voelt als je huilt kun je aangeven dat jij je onveilig voelt als hij zich van je afkeert en dat troosten helpt, dat het huilen dan sneller over is en je er dan misschien rustig met hem over kunt praten.
Of leg hem eens uit dat je dat huilen niet expres doet, dat het sterker is dan jou en dat je het zelf ook erg vervelend vindt maar dat het niet is bedoeld om hem zich schuldig te laten voelen ofzo.
Tot slot: humor en zelfrelativering doet vaak ook wonderen! Zeg gewoon: Ja hoor, daar ga ik weer! Nou het was zowaar al 3 minuten goed gegaan, best een prestatie! Of: Ik zit toch niet weer te janken he? Zo maak je het wat lichter en wordt het voor je vriend misschien ook minder een ding.
Sterkte!
dinsdag 24 november 2009 om 22:58
Huilen is en blijft een uiting van iets. Ik kan me voorstellen dat hij vind dat je dingen eerder op tafel moet leggen. Huilen wordt over het algemeen aan 'irritant' gekoppeld. Logisch ook, zelfs babies blijken te huilen omdat het irritant is (en de ouder ook daadwerkelijk actie onderneemt om het irritante maar te stoppen). Daar zijn ook onderzoeken over.
Misschien moet je iets doen aan de achterliggende reden van het huilen.
Het lijkt me niet dat een ruzie al die tranen veroorzaakt, meer het gevoel dat erdoor getriggerd wordt.
Edit; je vraagt of iemand ervaring heeft met een man die huilen vervelend vindt. Mijn vriend vindt mij voornamelijk een hele sterke vrouw, maar ik erger me kapot wanneer iets me zo dwarszit dat ik er om moet huilen. Ik vind het een afknapper, dat veel te vaak wordt gebruikt als chantagemiddel.
Misschien moet je iets doen aan de achterliggende reden van het huilen.
Het lijkt me niet dat een ruzie al die tranen veroorzaakt, meer het gevoel dat erdoor getriggerd wordt.
Edit; je vraagt of iemand ervaring heeft met een man die huilen vervelend vindt. Mijn vriend vindt mij voornamelijk een hele sterke vrouw, maar ik erger me kapot wanneer iets me zo dwarszit dat ik er om moet huilen. Ik vind het een afknapper, dat veel te vaak wordt gebruikt als chantagemiddel.
dinsdag 24 november 2009 om 22:59
quote:moekie76 schreef op 24 november 2009 @ 22:55:
DNM nee andersom: ik wilde ook liefde, respect en waardering net als TO, maar wilde dat niet bereiken DOOR te huilen, dat was het gevolg van dit gevoel.Het zit veel dieper dan dat. Het uit zich passief agressief op deze wijze. Het geeft aan dat het probleem veel dieper bij haarzelf ligt en ze bevestiging zoekt die ze totaal zelf niet heeft. Vandaar de wanhoop.
DNM nee andersom: ik wilde ook liefde, respect en waardering net als TO, maar wilde dat niet bereiken DOOR te huilen, dat was het gevolg van dit gevoel.Het zit veel dieper dan dat. Het uit zich passief agressief op deze wijze. Het geeft aan dat het probleem veel dieper bij haarzelf ligt en ze bevestiging zoekt die ze totaal zelf niet heeft. Vandaar de wanhoop.
dinsdag 24 november 2009 om 23:04
quote:terminator schreef op 24 november 2009 @ 22:58:
Dus niet: Jij waardeert mij nooit, maar: Ik heb vandaag dit en dit en dit gedaan maar ik heb het gevoel dat jij dat niet ziet en niet waardeert. Dat vind ik moeilijk. Zo val je hem niet aan, je geeft alleen aan wat jij voelt.
Die van mij zal zich ook hier nog door aangevallen voelen want je zegt nog steeds op een lievere manier dat hij het niet ziet en waardeert. Ik zeg in deze gevallen: ik heb vandaag dit en dit gedaan, heb je het al gezien? Ben helemaal blij met mezelf! En als ik het echt wil horen vraag ik er half retorisch aan toe: ben jij ook blij met mij? Met een grote grijns. Dan kan hij er bijna niet onderuit. Herhaal dit vaak genoeg en zowaar: dan gaat hij het nogeens uit zichzelf zien of zeggen.
Toon je sterk en onafhankelijk is mijn motto hierin. Je bent niet afhankelijk van zijn complimenten, maar je wil ze wel graag horen.
Oh ja en zegtie eens iets liefs: prijs hem er de hemel om in dat je daar zo blij mee bent... (het is net een kind opvoeden, beloon goed gedrag, negeer slecht gedrag... hahaha...)
Dus niet: Jij waardeert mij nooit, maar: Ik heb vandaag dit en dit en dit gedaan maar ik heb het gevoel dat jij dat niet ziet en niet waardeert. Dat vind ik moeilijk. Zo val je hem niet aan, je geeft alleen aan wat jij voelt.
Die van mij zal zich ook hier nog door aangevallen voelen want je zegt nog steeds op een lievere manier dat hij het niet ziet en waardeert. Ik zeg in deze gevallen: ik heb vandaag dit en dit gedaan, heb je het al gezien? Ben helemaal blij met mezelf! En als ik het echt wil horen vraag ik er half retorisch aan toe: ben jij ook blij met mij? Met een grote grijns. Dan kan hij er bijna niet onderuit. Herhaal dit vaak genoeg en zowaar: dan gaat hij het nogeens uit zichzelf zien of zeggen.
Toon je sterk en onafhankelijk is mijn motto hierin. Je bent niet afhankelijk van zijn complimenten, maar je wil ze wel graag horen.
Oh ja en zegtie eens iets liefs: prijs hem er de hemel om in dat je daar zo blij mee bent... (het is net een kind opvoeden, beloon goed gedrag, negeer slecht gedrag... hahaha...)
dinsdag 24 november 2009 om 23:04
quote:meds schreef op 24 november 2009 @ 22:59:
dat noemen we emotionele chantage. Jij gaat huilen, hij voelt zich schuldig en bindt in, en jij hebt je zin. Tis inderdaad kindergedrag. Waarschijnlijk als kind vaak je zin gekregen als je ging huilen
Zo zo... heb als kind nauwelijks gehuild en kan toch (in een relatie) niet goed omgaan met conflictsituaties. Kwam erachter veel op te kroppen juist en begon met dat janken toen ik al ruim in volwassen leeftijd kwam... Nou jij weer...
*kon het toch niet laten uit de lees-modus te stappen*
dat noemen we emotionele chantage. Jij gaat huilen, hij voelt zich schuldig en bindt in, en jij hebt je zin. Tis inderdaad kindergedrag. Waarschijnlijk als kind vaak je zin gekregen als je ging huilen
Zo zo... heb als kind nauwelijks gehuild en kan toch (in een relatie) niet goed omgaan met conflictsituaties. Kwam erachter veel op te kroppen juist en begon met dat janken toen ik al ruim in volwassen leeftijd kwam... Nou jij weer...
*kon het toch niet laten uit de lees-modus te stappen*
Only dead fish go with the flow
dinsdag 24 november 2009 om 23:05
quote:meds schreef op 24 november 2009 @ 23:01:
oplossing: weglopen als de waterlanders komen opzetten en analyseren wat er met je gebeurt. Helpt dat niet dan gedragstherapie o.i.d.Weet je wat ook goed helpt? Minder op jezelf gericht zijn in wat je tekort komt, maar zelf geven wat je zo graag wilt... want ik weet zeker dat ze geen flauw idee heeft dat hij ook graag gehoord wilt worden maar zich ook machteloos voelt wat hij in godsnaam moet doen met iemand die op dat moment het pad bijster is (in zijn ogen)
oplossing: weglopen als de waterlanders komen opzetten en analyseren wat er met je gebeurt. Helpt dat niet dan gedragstherapie o.i.d.Weet je wat ook goed helpt? Minder op jezelf gericht zijn in wat je tekort komt, maar zelf geven wat je zo graag wilt... want ik weet zeker dat ze geen flauw idee heeft dat hij ook graag gehoord wilt worden maar zich ook machteloos voelt wat hij in godsnaam moet doen met iemand die op dat moment het pad bijster is (in zijn ogen)
