Relaties
alle pijlers
Huilen
dinsdag 24 november 2009 om 22:08
Elke keer als mijn vriend en ik met elkaar ruziemaken dan eindigt dat ermee dat ik ga huilen. Hij vindt dat verschrikkelijk en wordt dan erg kwaad. Hij zegt dat dat het gedrag is van een 4 jarige, maar ik zie het als de enige mogelijkheid, ik heb geen keus. Als we over iets moeilijks praten, dan begin ik gewoon te huilen! Meestal zijn het dingen die heel diep zitten, of dingen die al lang zitten te 'broeien'in mijn hoofd. Hij zegt dat ik het dan eerder op tafel moet leggen, maar de kans is groot dat ik dan toch ook gahuilen en dat 'mag eigenlijk dus niet meer' van hem. Eigenlijk ben ik gewoon op zoek naar een onderzoek waarin staat dat zoveel procent van de vrouwen huilt bij ruzies...kan ik laten zien dat dat heel normaal is! Wat kan ik eraan doen? Een muurtje om me heen bouwen is het enige, maar hij klaagt nu al dat ik zo weinig liefde toon! Het is het een of het ander...ik weet het niet meer, misschien moet ik maar naar een psycholoog ofzo. Heeft iemand ook een man die zo slecht tegen huilende vrouw kan? hoe los je dat probleem op als je voelt dat de tranen komen?
dinsdag 24 november 2009 om 23:33
quote:tijgermeisje schreef op 24 november 2009 @ 23:32:
ik vind dat jouw vriend lullig reageert. Als ik moet huilen moet ik huilen, iemand die dat 'irritant' vindt mag van mij optiefen.
De een huilt nou eenmaal sneller dan de ander.Ik ben benieuwd hoe je reageert als jij het aan je broek hebt hangen.
ik vind dat jouw vriend lullig reageert. Als ik moet huilen moet ik huilen, iemand die dat 'irritant' vindt mag van mij optiefen.
De een huilt nou eenmaal sneller dan de ander.Ik ben benieuwd hoe je reageert als jij het aan je broek hebt hangen.
dinsdag 24 november 2009 om 23:34
Nog eentje dan: eens met lola en dnm. (nu eens wel dan ). Ik herkende veel in TO posts, zowel over haar reactie als zijn reactie en bijbehorende gevoelens. Ik probeer vanuit mn ervaringen steun en tips te geven en dan krijg je ineens zo'n dooddoener. Veegt meteen alles van tafel.... Zonde! Geeft ook mij (zelfs mij) het gevoel van jaa daar komtie weer huiliiieee......
Ff serieus: tijd voor professionele hulp Arlena!
En nu welterusten, morgen veels te vroeg op!
Ff serieus: tijd voor professionele hulp Arlena!
En nu welterusten, morgen veels te vroeg op!
dinsdag 24 november 2009 om 23:35
Ik heb even gegoogled, voor de mensen die huilen uit machteloosheid;
Machteloosheid is het subjectieve gevoel geen controle te hebben over een situatie of gebeurtenis en het gevoel dat acties nauwelijks van invloed zijn op de uitkomst.21
En daar kun je volgens mij dus gewoon iets aan doen.
Machteloosheid geeft het denken en voelen weer. Het denken en voelen kunnen niet in overeenstemming zijn met de werkelijke situatie. Dus het huilen uit machteloosheid heeft ook geen overeenstemming met de situatie.
Zich machteloos voelen kan inhouden dat iemand denkt dat hij machteloos is terwijl in werkelijkheid er nog genoeg te doen. Dit wordt 'vermeende' machteloosheid genoemd. Wanneer feitelijk weinig tot niets meer te doen valt wordt gesproken van 'feitelijke' machteloosheid.
Kenmerken
Kritische kenmerken:
- verwoorden van gebrek aan controle of invloed op: een situatie, een uitkomst en/of persoonlijke zorg
- geen betrokkenheid bij besluitvorming over de zorgverlening/behandeling
- apathie; passiviteit
- depressief/neerslachtig over fysieke achteruitgang ondanks therapietrouw.
Mogelijke kenmerken:
- uiten van twijfel over rolvervulling
- geuite ontevredenheid en/of frustratie over onvermogen oude rollen/taken te vervullen en activiteiten te verrichten
- woede, prikkelbaar, wrok, boosheid, schuldgevoelens over afhankelijkheid
- dwingend of eisend gedrag (opstandigheid)
- terughoudendheid in het uiten van ware gevoelens
- geen oog hebben voor vooruitgang
- geen vraag om informatie over de zorg
- geen zelfverdediging wanneer zelfzorggedrag in twijfel wordt getrokken
- geuite onzekerheid over schommelingen in energieniveau.
Gerelateerde factoren
- onbekendheid met technologie en medische taal
- verstoorde verbale communicatie
- gevoel zeggenschap bij en tijdens opname te verliezen
- levenshouding en karakter (hulpeloosheid)
- angst voor (dreigende) ernstige pijn; verminking en verlies van lichaamsdelen; afname fysieke krachten en zelfwaardering; verlies van onafhankelijkheid en terugtrekken van geliefde personen
- schuldgevoelens
- onzekerheid en zorgen over de toekomst
- frustratie over het afhankelijk zijn
- onzekerheid over afloop van de behandeling
- negatieve gedachten en gevoelens
- gedwongen veranderingen in diverse rollen en seksuele gewoontes
- verlies van eigenwaarde en afnemend vermogen tot zelfzorg.
Anamnese
Afhankelijk van de situatie kunnen over de volgende aspecten gegevens worden verzameld door het bevragen of observeren van de patiënt en/of naaste, door het consulteren van andere disciplines of door het raadplegen van het (medisch) dossier:
- de betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- ervaren van controle over de situatie (bv. kunnen handhaven eigen dagindeling)
- ervaren van afhankelijkheid
- inschatten en evalueren van een gebeurtenis, situatie of stressor
- participatie in activiteiten van dagelijks leven
- mate van betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- reactie van de patiënt op een bedreigende situatie
- machtsbronnen
- apathie, passiviteit.
Complicaties
Indien geen of onvoldoende aandacht wordt geschonken aan de emoties van de patiënt zal het gevoel machteloos te zijn toenemen. Ernstige machteloosheid kan neerslachtigheid en depressie tot gevolg hebben.
Volgens mij is dit vrij duidelijke taal.
Machteloosheid is het subjectieve gevoel geen controle te hebben over een situatie of gebeurtenis en het gevoel dat acties nauwelijks van invloed zijn op de uitkomst.21
En daar kun je volgens mij dus gewoon iets aan doen.
Machteloosheid geeft het denken en voelen weer. Het denken en voelen kunnen niet in overeenstemming zijn met de werkelijke situatie. Dus het huilen uit machteloosheid heeft ook geen overeenstemming met de situatie.
Zich machteloos voelen kan inhouden dat iemand denkt dat hij machteloos is terwijl in werkelijkheid er nog genoeg te doen. Dit wordt 'vermeende' machteloosheid genoemd. Wanneer feitelijk weinig tot niets meer te doen valt wordt gesproken van 'feitelijke' machteloosheid.
Kenmerken
Kritische kenmerken:
- verwoorden van gebrek aan controle of invloed op: een situatie, een uitkomst en/of persoonlijke zorg
- geen betrokkenheid bij besluitvorming over de zorgverlening/behandeling
- apathie; passiviteit
- depressief/neerslachtig over fysieke achteruitgang ondanks therapietrouw.
Mogelijke kenmerken:
- uiten van twijfel over rolvervulling
- geuite ontevredenheid en/of frustratie over onvermogen oude rollen/taken te vervullen en activiteiten te verrichten
- woede, prikkelbaar, wrok, boosheid, schuldgevoelens over afhankelijkheid
- dwingend of eisend gedrag (opstandigheid)
- terughoudendheid in het uiten van ware gevoelens
- geen oog hebben voor vooruitgang
- geen vraag om informatie over de zorg
- geen zelfverdediging wanneer zelfzorggedrag in twijfel wordt getrokken
- geuite onzekerheid over schommelingen in energieniveau.
Gerelateerde factoren
- onbekendheid met technologie en medische taal
- verstoorde verbale communicatie
- gevoel zeggenschap bij en tijdens opname te verliezen
- levenshouding en karakter (hulpeloosheid)
- angst voor (dreigende) ernstige pijn; verminking en verlies van lichaamsdelen; afname fysieke krachten en zelfwaardering; verlies van onafhankelijkheid en terugtrekken van geliefde personen
- schuldgevoelens
- onzekerheid en zorgen over de toekomst
- frustratie over het afhankelijk zijn
- onzekerheid over afloop van de behandeling
- negatieve gedachten en gevoelens
- gedwongen veranderingen in diverse rollen en seksuele gewoontes
- verlies van eigenwaarde en afnemend vermogen tot zelfzorg.
Anamnese
Afhankelijk van de situatie kunnen over de volgende aspecten gegevens worden verzameld door het bevragen of observeren van de patiënt en/of naaste, door het consulteren van andere disciplines of door het raadplegen van het (medisch) dossier:
- de betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- ervaren van controle over de situatie (bv. kunnen handhaven eigen dagindeling)
- ervaren van afhankelijkheid
- inschatten en evalueren van een gebeurtenis, situatie of stressor
- participatie in activiteiten van dagelijks leven
- mate van betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- reactie van de patiënt op een bedreigende situatie
- machtsbronnen
- apathie, passiviteit.
Complicaties
Indien geen of onvoldoende aandacht wordt geschonken aan de emoties van de patiënt zal het gevoel machteloos te zijn toenemen. Ernstige machteloosheid kan neerslachtigheid en depressie tot gevolg hebben.
Volgens mij is dit vrij duidelijke taal.
dinsdag 24 november 2009 om 23:36
quote:domnaiefmutsje schreef op 24 november 2009 @ 23:30:
Eens Lola. Je kunt de bevestiging zelfs trachten te trekken uit tekst, wat zeker ook in de ruzies zal gebeuren.
In het begin leeft iemand mee. Daarna wordt er toch wel verwacht dat iemand aangrijpt en er wat aan doet en vervolgens ergens bovenop is.
Je stelt je zielig op. En geen mens wil een zielige partner. Het is frustrerend. En hopeloos, want wat je ook zegt, paar dagen later is de bevestiging net zo hard weer nodig.
Erg vermoeiend voor de ander.
Jeee, ik krijg de indruk dat jullie bijna nooit huilen bij een ruzie... Wat doen jullie dan? Worden julliejuist ontzettend kwaad meestal? ben je nooit zwak?
Ja, ik kan me voorstellen dat wanneer iemand constant begint te janken bij kweenie-wat-allemaal dat je er helemaal gek van wordt. En pamperen - al eerder gezegd- gaat ook niet helpen.
Maar als je gaat huilen bij conflicten, is er een duidelijke link. Mag iemand de ruimte rkijgen om aan zichzelf te werken dan? Of wordt het afgeschreven als 'irritant'/ not compatable partner.
Ik vind dat eerlijk gezegd ook wel wat kort door de bocht... Maar ja, dat ben ik...mijn zielige huilerige ik
Eens Lola. Je kunt de bevestiging zelfs trachten te trekken uit tekst, wat zeker ook in de ruzies zal gebeuren.
In het begin leeft iemand mee. Daarna wordt er toch wel verwacht dat iemand aangrijpt en er wat aan doet en vervolgens ergens bovenop is.
Je stelt je zielig op. En geen mens wil een zielige partner. Het is frustrerend. En hopeloos, want wat je ook zegt, paar dagen later is de bevestiging net zo hard weer nodig.
Erg vermoeiend voor de ander.
Jeee, ik krijg de indruk dat jullie bijna nooit huilen bij een ruzie... Wat doen jullie dan? Worden julliejuist ontzettend kwaad meestal? ben je nooit zwak?
Ja, ik kan me voorstellen dat wanneer iemand constant begint te janken bij kweenie-wat-allemaal dat je er helemaal gek van wordt. En pamperen - al eerder gezegd- gaat ook niet helpen.
Maar als je gaat huilen bij conflicten, is er een duidelijke link. Mag iemand de ruimte rkijgen om aan zichzelf te werken dan? Of wordt het afgeschreven als 'irritant'/ not compatable partner.
Ik vind dat eerlijk gezegd ook wel wat kort door de bocht... Maar ja, dat ben ik...mijn zielige huilerige ik
Only dead fish go with the flow
dinsdag 24 november 2009 om 23:37
quote:Madhe schreef op 24 november 2009 @ 23:35:
Ik heb even gegoogled, voor de mensen die huilen uit machteloosheid;
Machteloosheid is het subjectieve gevoel geen controle te hebben over een situatie of gebeurtenis en het gevoel dat acties nauwelijks van invloed zijn op de uitkomst.21
En daar kun je volgens mij dus gewoon iets aan doen.
Aaaah great! Tenx....
* effe lezen *
Machteloosheid geeft het denken en voelen weer. Het denken en voelen kunnen niet in overeenstemming zijn met de werkelijke situatie. Dus het huilen uit machteloosheid heeft ook geen overeenstemming met de situatie.
Zich machteloos voelen kan inhouden dat iemand denkt dat hij machteloos is terwijl in werkelijkheid er nog genoeg te doen. Dit wordt 'vermeende' machteloosheid genoemd. Wanneer feitelijk weinig tot niets meer te doen valt wordt gesproken van 'feitelijke' machteloosheid.
Kenmerken
Kritische kenmerken:
- verwoorden van gebrek aan controle of invloed op: een situatie, een uitkomst en/of persoonlijke zorg
- geen betrokkenheid bij besluitvorming over de zorgverlening/behandeling
- apathie; passiviteit
- depressief/neerslachtig over fysieke achteruitgang ondanks therapietrouw.
Mogelijke kenmerken:
- uiten van twijfel over rolvervulling
- geuite ontevredenheid en/of frustratie over onvermogen oude rollen/taken te vervullen en activiteiten te verrichten
- woede, prikkelbaar, wrok, boosheid, schuldgevoelens over afhankelijkheid
- dwingend of eisend gedrag (opstandigheid)
- terughoudendheid in het uiten van ware gevoelens
- geen oog hebben voor vooruitgang
- geen vraag om informatie over de zorg
- geen zelfverdediging wanneer zelfzorggedrag in twijfel wordt getrokken
- geuite onzekerheid over schommelingen in energieniveau.
Gerelateerde factoren
- onbekendheid met technologie en medische taal
- verstoorde verbale communicatie
- gevoel zeggenschap bij en tijdens opname te verliezen
- levenshouding en karakter (hulpeloosheid)
- angst voor (dreigende) ernstige pijn; verminking en verlies van lichaamsdelen; afname fysieke krachten en zelfwaardering; verlies van onafhankelijkheid en terugtrekken van geliefde personen
- schuldgevoelens
- onzekerheid en zorgen over de toekomst
- frustratie over het afhankelijk zijn
- onzekerheid over afloop van de behandeling
- negatieve gedachten en gevoelens
- gedwongen veranderingen in diverse rollen en seksuele gewoontes
- verlies van eigenwaarde en afnemend vermogen tot zelfzorg.
Anamnese
Afhankelijk van de situatie kunnen over de volgende aspecten gegevens worden verzameld door het bevragen of observeren van de patiënt en/of naaste, door het consulteren van andere disciplines of door het raadplegen van het (medisch) dossier:
- de betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- ervaren van controle over de situatie (bv. kunnen handhaven eigen dagindeling)
- ervaren van afhankelijkheid
- inschatten en evalueren van een gebeurtenis, situatie of stressor
- participatie in activiteiten van dagelijks leven
- mate van betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- reactie van de patiënt op een bedreigende situatie
- machtsbronnen
- apathie, passiviteit.
Complicaties
Indien geen of onvoldoende aandacht wordt geschonken aan de emoties van de patiënt zal het gevoel machteloos te zijn toenemen. Ernstige machteloosheid kan neerslachtigheid en depressie tot gevolg hebben.
Volgens mij is dit vrij duidelijke taal.
Ik heb even gegoogled, voor de mensen die huilen uit machteloosheid;
Machteloosheid is het subjectieve gevoel geen controle te hebben over een situatie of gebeurtenis en het gevoel dat acties nauwelijks van invloed zijn op de uitkomst.21
En daar kun je volgens mij dus gewoon iets aan doen.
Aaaah great! Tenx....
* effe lezen *
Machteloosheid geeft het denken en voelen weer. Het denken en voelen kunnen niet in overeenstemming zijn met de werkelijke situatie. Dus het huilen uit machteloosheid heeft ook geen overeenstemming met de situatie.
Zich machteloos voelen kan inhouden dat iemand denkt dat hij machteloos is terwijl in werkelijkheid er nog genoeg te doen. Dit wordt 'vermeende' machteloosheid genoemd. Wanneer feitelijk weinig tot niets meer te doen valt wordt gesproken van 'feitelijke' machteloosheid.
Kenmerken
Kritische kenmerken:
- verwoorden van gebrek aan controle of invloed op: een situatie, een uitkomst en/of persoonlijke zorg
- geen betrokkenheid bij besluitvorming over de zorgverlening/behandeling
- apathie; passiviteit
- depressief/neerslachtig over fysieke achteruitgang ondanks therapietrouw.
Mogelijke kenmerken:
- uiten van twijfel over rolvervulling
- geuite ontevredenheid en/of frustratie over onvermogen oude rollen/taken te vervullen en activiteiten te verrichten
- woede, prikkelbaar, wrok, boosheid, schuldgevoelens over afhankelijkheid
- dwingend of eisend gedrag (opstandigheid)
- terughoudendheid in het uiten van ware gevoelens
- geen oog hebben voor vooruitgang
- geen vraag om informatie over de zorg
- geen zelfverdediging wanneer zelfzorggedrag in twijfel wordt getrokken
- geuite onzekerheid over schommelingen in energieniveau.
Gerelateerde factoren
- onbekendheid met technologie en medische taal
- verstoorde verbale communicatie
- gevoel zeggenschap bij en tijdens opname te verliezen
- levenshouding en karakter (hulpeloosheid)
- angst voor (dreigende) ernstige pijn; verminking en verlies van lichaamsdelen; afname fysieke krachten en zelfwaardering; verlies van onafhankelijkheid en terugtrekken van geliefde personen
- schuldgevoelens
- onzekerheid en zorgen over de toekomst
- frustratie over het afhankelijk zijn
- onzekerheid over afloop van de behandeling
- negatieve gedachten en gevoelens
- gedwongen veranderingen in diverse rollen en seksuele gewoontes
- verlies van eigenwaarde en afnemend vermogen tot zelfzorg.
Anamnese
Afhankelijk van de situatie kunnen over de volgende aspecten gegevens worden verzameld door het bevragen of observeren van de patiënt en/of naaste, door het consulteren van andere disciplines of door het raadplegen van het (medisch) dossier:
- de betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- ervaren van controle over de situatie (bv. kunnen handhaven eigen dagindeling)
- ervaren van afhankelijkheid
- inschatten en evalueren van een gebeurtenis, situatie of stressor
- participatie in activiteiten van dagelijks leven
- mate van betrokkenheid in de eigen zorg/behandeling
- reactie van de patiënt op een bedreigende situatie
- machtsbronnen
- apathie, passiviteit.
Complicaties
Indien geen of onvoldoende aandacht wordt geschonken aan de emoties van de patiënt zal het gevoel machteloos te zijn toenemen. Ernstige machteloosheid kan neerslachtigheid en depressie tot gevolg hebben.
Volgens mij is dit vrij duidelijke taal.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 24 november 2009 om 23:40
quote:Dreamglasses schreef op 24 november 2009 @ 23:36:
[...]
Jeee, ik krijg de indruk dat jullie bijna nooit huilen bij een ruzie... Wat doen jullie dan? Worden julliejuist ontzettend kwaad meestal? ben je nooit zwak?
He, je hebt het tegen domnaiefmutsje, hoe denk je dat ik aan die nick kom?
Ja, ik kan me voorstellen dat wanneer iemand constant begint te janken bij kweenie-wat-allemaal dat je er helemaal gek van wordt. En pamperen - al eerder gezegd- gaat ook niet helpen.
Maar als je gaat huilen bij conflicten, is er een duidelijke link. Mag iemand de ruimte rkijgen om aan zichzelf te werken dan? Of wordt het afgeschreven als 'irritant'/ not compatable partner.
Ik vind dat eerlijk gezegd ook wel wat kort door de bocht... Maar ja, dat ben ik...mijn zielige huilerige ik
Ff zonder gekheid. Ja, ik huil wel eens flink. Daar is niets mis mee. Echter druipt er behoorlijk wat wanhoop uit haar tekst en een zuigvermogen waar een gemiddelde hoer jaloers op kan zijn.
Ze gaat te ver. Ze laat zich meeslepen ipv zichzelf in de hand te kunnen houden.
[...]
Jeee, ik krijg de indruk dat jullie bijna nooit huilen bij een ruzie... Wat doen jullie dan? Worden julliejuist ontzettend kwaad meestal? ben je nooit zwak?
He, je hebt het tegen domnaiefmutsje, hoe denk je dat ik aan die nick kom?
Ja, ik kan me voorstellen dat wanneer iemand constant begint te janken bij kweenie-wat-allemaal dat je er helemaal gek van wordt. En pamperen - al eerder gezegd- gaat ook niet helpen.
Maar als je gaat huilen bij conflicten, is er een duidelijke link. Mag iemand de ruimte rkijgen om aan zichzelf te werken dan? Of wordt het afgeschreven als 'irritant'/ not compatable partner.
Ik vind dat eerlijk gezegd ook wel wat kort door de bocht... Maar ja, dat ben ik...mijn zielige huilerige ik
Ff zonder gekheid. Ja, ik huil wel eens flink. Daar is niets mis mee. Echter druipt er behoorlijk wat wanhoop uit haar tekst en een zuigvermogen waar een gemiddelde hoer jaloers op kan zijn.
Ze gaat te ver. Ze laat zich meeslepen ipv zichzelf in de hand te kunnen houden.
dinsdag 24 november 2009 om 23:42
quote:moekie76 schreef op 24 november 2009 @ 23:04:
[...]
Oh ja en zegtie eens iets liefs: prijs hem er de hemel om in dat je daar zo blij mee bent... (het is net een kind opvoeden, beloon goed gedrag, negeer slecht gedrag... hahaha...)Als je zó in een relatie moet staan??? Doe mij dan maar geen relatie. Ongelofelijk!
[...]
Oh ja en zegtie eens iets liefs: prijs hem er de hemel om in dat je daar zo blij mee bent... (het is net een kind opvoeden, beloon goed gedrag, negeer slecht gedrag... hahaha...)Als je zó in een relatie moet staan??? Doe mij dan maar geen relatie. Ongelofelijk!
dinsdag 24 november 2009 om 23:45
Wat ik nog even wil toevoegen aan mijn post over het googelen op machteloosheid, is;
Dat je als volwassene nooit machteloos bent, omdat je zelf bepaald wat jij wel of niet toelaat in je leven. Het zijn keuzes, en als je je machteloos voelt over de keuzes die je maakt is het tijd om het heft in eigen hand te nemen. En je macht over je eigen keuzes, dus bewuste keuzes, weer terug te nemen.
*spreekt uit ervaring, en dan bedoel ik niet ruzie met een vriendje, maar uit ervaring*
Dat je als volwassene nooit machteloos bent, omdat je zelf bepaald wat jij wel of niet toelaat in je leven. Het zijn keuzes, en als je je machteloos voelt over de keuzes die je maakt is het tijd om het heft in eigen hand te nemen. En je macht over je eigen keuzes, dus bewuste keuzes, weer terug te nemen.
*spreekt uit ervaring, en dan bedoel ik niet ruzie met een vriendje, maar uit ervaring*
dinsdag 24 november 2009 om 23:46
quote:Madhe schreef op 24 november 2009 @ 23:42:
[...]
Als je zó in een relatie moet staan??? Doe mij dan maar geen relatie. Ongelofelijk!En toch weet ik zeker dat wij een gelijkwaardige en volwassen relatie hebben. Maar ja hij moest er nog even wat bij leren en dit was de aardigste en effectiefste manier.
[...]
Als je zó in een relatie moet staan??? Doe mij dan maar geen relatie. Ongelofelijk!En toch weet ik zeker dat wij een gelijkwaardige en volwassen relatie hebben. Maar ja hij moest er nog even wat bij leren en dit was de aardigste en effectiefste manier.
dinsdag 24 november 2009 om 23:47
Ja hoor, ik huil echt wel eens. Ik heb wel eens een verschrikkelijke aanval van zelfmedelijden. Ik huil zelfs wel eens omdat ik hoop dat mijn man dan denkt dat ik schattig en handelingsonbekwaam ben, en er dus niets aan kan doen. (werkt meestal niet)
In conflicten huil tegenwoordig eigenlijk nooit. Ik heb een conflict omdat ik iets wil wat ik niet vanzelf krijg. Daar werken bij mijn man / werkgever / moeder etc. argumenten en een beroep doen op redelijkheid beter dan huilen.
In conflicten huil tegenwoordig eigenlijk nooit. Ik heb een conflict omdat ik iets wil wat ik niet vanzelf krijg. Daar werken bij mijn man / werkgever / moeder etc. argumenten en een beroep doen op redelijkheid beter dan huilen.
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
dinsdag 24 november 2009 om 23:49
Na het artikel gelezen te hebben, denk ik dat TO mag concluderen dat ze er trots op mag zijn dat ze nog een eigen huishouden runt. En anders ik wel! Had ik onderhand niet in een of andere kliniek moeten liggen ijlen?
OK, maar nu dus concreet. Hoe ga je het ombuigen... Het artikel zegt:.... eeeuh bar weinig daarover...
Dus wat ik denk wat TO het beste kan doen:
- werk aan je eigenwaarde
- werk aan je perfectionisme ( good-enough-moederen is het helemaal vandaag!)
- maak je vriend niet verantwoordelijk voor jouw gevoelens van verdriet
- bespreek (oude) gevoelens van verdriet met je vriend (dan begrijpt hij dat het niet met hem te maken heeft)
- vraag hem - op het moment dat je moet huilen - om je de ruimte te geven om even bij te komen
- ga pas in gesprek als je bent opgedroogd...
iemand nog wat toevoegen?
OK, maar nu dus concreet. Hoe ga je het ombuigen... Het artikel zegt:.... eeeuh bar weinig daarover...
Dus wat ik denk wat TO het beste kan doen:
- werk aan je eigenwaarde
- werk aan je perfectionisme ( good-enough-moederen is het helemaal vandaag!)
- maak je vriend niet verantwoordelijk voor jouw gevoelens van verdriet
- bespreek (oude) gevoelens van verdriet met je vriend (dan begrijpt hij dat het niet met hem te maken heeft)
- vraag hem - op het moment dat je moet huilen - om je de ruimte te geven om even bij te komen
- ga pas in gesprek als je bent opgedroogd...
iemand nog wat toevoegen?
Only dead fish go with the flow
dinsdag 24 november 2009 om 23:52
quote:Madhe schreef op 24 november 2009 @ 23:45:
Wat ik nog even wil toevoegen aan mijn post over het googelen op machteloosheid, is;
Dat je als volwassene nooit machteloos bent, omdat je zelf bepaald wat jij wel of niet toelaat in je leven. Het zijn keuzes, en als je je machteloos voelt over de keuzes die je maakt is het tijd om het heft in eigen hand te nemen. En je macht over je eigen keuzes, dus bewuste keuzes, weer terug te nemen.
*spreekt uit ervaring, en dan bedoel ik niet ruzie met een vriendje, maar uit ervaring*Kan ik me bij aansluiten.
Wat ik nog even wil toevoegen aan mijn post over het googelen op machteloosheid, is;
Dat je als volwassene nooit machteloos bent, omdat je zelf bepaald wat jij wel of niet toelaat in je leven. Het zijn keuzes, en als je je machteloos voelt over de keuzes die je maakt is het tijd om het heft in eigen hand te nemen. En je macht over je eigen keuzes, dus bewuste keuzes, weer terug te nemen.
*spreekt uit ervaring, en dan bedoel ik niet ruzie met een vriendje, maar uit ervaring*Kan ik me bij aansluiten.
Only dead fish go with the flow
dinsdag 24 november 2009 om 23:53
quote:Dreamglasses schreef op 24 november 2009 @ 23:49:
Na het artikel gelezen te hebben, denk ik dat TO mag concluderen dat ze er trots op mag zijn dat ze nog een eigen huishouden runt. En anders ik wel! Had ik onderhand niet in een of andere kliniek moeten liggen ijlen?
OK, maar nu dus concreet. Hoe ga je het ombuigen... Het artikel zegt:.... eeeuh bar weinig daarover...
Dus wat ik denk wat TO het beste kan doen:
- werk aan je eigenwaarde
- werk aan je perfectionisme ( good-enough-moederen is het helemaal vandaag!)
- maak je vriend niet verantwoordelijk voor jouw gevoelens van verdriet
- bespreek (oude) gevoelens van verdriet met je vriend (dan begrijpt hij dat het niet met hem te maken heeft)
- vraag hem - op het moment dat je moet huilen - om je de ruimte te geven om even bij te komen
- ga pas in gesprek als je bent opgedroogd...
iemand nog wat toevoegen?Eens, deal, slotje, welterusten en succes!
Na het artikel gelezen te hebben, denk ik dat TO mag concluderen dat ze er trots op mag zijn dat ze nog een eigen huishouden runt. En anders ik wel! Had ik onderhand niet in een of andere kliniek moeten liggen ijlen?
OK, maar nu dus concreet. Hoe ga je het ombuigen... Het artikel zegt:.... eeeuh bar weinig daarover...
Dus wat ik denk wat TO het beste kan doen:
- werk aan je eigenwaarde
- werk aan je perfectionisme ( good-enough-moederen is het helemaal vandaag!)
- maak je vriend niet verantwoordelijk voor jouw gevoelens van verdriet
- bespreek (oude) gevoelens van verdriet met je vriend (dan begrijpt hij dat het niet met hem te maken heeft)
- vraag hem - op het moment dat je moet huilen - om je de ruimte te geven om even bij te komen
- ga pas in gesprek als je bent opgedroogd...
iemand nog wat toevoegen?Eens, deal, slotje, welterusten en succes!
dinsdag 24 november 2009 om 23:54
Dreamglasses,
Denk je niet dat huilen ook voort komt uit het gevoel dat je vriend op dat moment niet (genoeg) van je houdt? Als hij van je zou houden was het immers eenvoudig om jou je zin te geven?
Dat je dus het onderwerp van het conflict steeds inwisselt voor jezelf? Uiteindelijk maak je geen ruzie over sokken in de wasmand en wijst hij die taak af, maar wijst hij jou af. ?
Denk je niet dat huilen ook voort komt uit het gevoel dat je vriend op dat moment niet (genoeg) van je houdt? Als hij van je zou houden was het immers eenvoudig om jou je zin te geven?
Dat je dus het onderwerp van het conflict steeds inwisselt voor jezelf? Uiteindelijk maak je geen ruzie over sokken in de wasmand en wijst hij die taak af, maar wijst hij jou af. ?
Vroeger toen de zee nog schoon was en seks vies....
woensdag 25 november 2009 om 00:02
lola, misschien eerder bij voorbaat de angst hebben om afgewezen te worden....? het dan gaan invullen (à la moment) en dat er dan geen houden meer aan is....
Ik denk dat je - op welke manier je ook overtrokken reageert (huilen, boosheid, ingehouden woede, zwijgen - passieve agressie) - je eigenlijk het onderwerp/ het conflict op jezelf betrekt...
= onzekerheid
= gebrek aan eigenwaarde
= getriggerd worden naar het gevoel dat je niet goed genoeg bent/ was
Ik denk dat je - op welke manier je ook overtrokken reageert (huilen, boosheid, ingehouden woede, zwijgen - passieve agressie) - je eigenlijk het onderwerp/ het conflict op jezelf betrekt...
= onzekerheid
= gebrek aan eigenwaarde
= getriggerd worden naar het gevoel dat je niet goed genoeg bent/ was
Only dead fish go with the flow
woensdag 25 november 2009 om 00:21
quote:moekie76 schreef op 24 november 2009 @ 23:14:
Madhe, iets, wat dan ook. Oeiiii die is gevaarlijk....voordat ik zelf wat sterker in mn schoenen ging staan, had ik wel iets, wat dan ook waardoor ik me snel beter voelde: alles wat suiker in zich had en mijn kaken deed malen... Hahaha ok snap wel wat je bedoelt hoor!
Dat is iets wat je tijdelijk beter laat voelen, en nog net zo destructief. Daarom moet het iets opbouwends zijn. En blijvends.
Anders is het hetzelfde effect als wanneer je ergens overheen lult, dat blijkt sluimeren.
Madhe, iets, wat dan ook. Oeiiii die is gevaarlijk....voordat ik zelf wat sterker in mn schoenen ging staan, had ik wel iets, wat dan ook waardoor ik me snel beter voelde: alles wat suiker in zich had en mijn kaken deed malen... Hahaha ok snap wel wat je bedoelt hoor!
Dat is iets wat je tijdelijk beter laat voelen, en nog net zo destructief. Daarom moet het iets opbouwends zijn. En blijvends.
Anders is het hetzelfde effect als wanneer je ergens overheen lult, dat blijkt sluimeren.
woensdag 25 november 2009 om 00:34
quote:moekie76 schreef op 24 november 2009 @ 23:46:
[...]
En toch weet ik zeker dat wij een gelijkwaardige en volwassen relatie hebben. Maar ja hij moest er nog even wat bij leren en dit was de aardigste en effectiefste manier.
Je behandeld je vriend als kind en vindt dat je een gelijkwaardige relatie hebt?
Sorry, maar mijn ding is het niet. Hoe komt je in godsnaam op het idee om je vriend met lieve woordjes te paaien. Werkte het janken niet afdoende?
[...]
En toch weet ik zeker dat wij een gelijkwaardige en volwassen relatie hebben. Maar ja hij moest er nog even wat bij leren en dit was de aardigste en effectiefste manier.
Je behandeld je vriend als kind en vindt dat je een gelijkwaardige relatie hebt?
Sorry, maar mijn ding is het niet. Hoe komt je in godsnaam op het idee om je vriend met lieve woordjes te paaien. Werkte het janken niet afdoende?
woensdag 25 november 2009 om 00:34
quote:moekie76 schreef op 24 november 2009 @ 23:46:
[...]
En toch weet ik zeker dat wij een gelijkwaardige en volwassen relatie hebben. Maar ja hij moest er nog even wat bij leren en dit was de aardigste en effectiefste manier.
Je behandeld je vriend als kind en vindt dat je een gelijkwaardige relatie hebt?
Sorry, maar mijn ding is het niet. Hoe komt je in godsnaam op het idee om je vriend met lieve woordjes te paaien. Werkte het janken niet afdoende?
[...]
En toch weet ik zeker dat wij een gelijkwaardige en volwassen relatie hebben. Maar ja hij moest er nog even wat bij leren en dit was de aardigste en effectiefste manier.
Je behandeld je vriend als kind en vindt dat je een gelijkwaardige relatie hebt?
Sorry, maar mijn ding is het niet. Hoe komt je in godsnaam op het idee om je vriend met lieve woordjes te paaien. Werkte het janken niet afdoende?
woensdag 25 november 2009 om 00:48
O ja, ik herken dat huilen wel.
Helass..... als ik erg kwaad ben, moet ik janken.
Komt heel anders over dan ik will.
Kwaad is sterk.
Huilen is zwak.
Hier baal ik erg van, maar ik dioe er niets aan.
Mijn vriend is er gelukkig wel aan gewend.
Heb hem uitgelegd dat ik van kwaadheid huil.
Veel vriendinnen van mij hebben dit ook, hoor.
Zo raar ben je dus niet.
Hij moet er maar aan wennen.
Helass..... als ik erg kwaad ben, moet ik janken.
Komt heel anders over dan ik will.
Kwaad is sterk.
Huilen is zwak.
Hier baal ik erg van, maar ik dioe er niets aan.
Mijn vriend is er gelukkig wel aan gewend.
Heb hem uitgelegd dat ik van kwaadheid huil.
Veel vriendinnen van mij hebben dit ook, hoor.
Zo raar ben je dus niet.
Hij moet er maar aan wennen.
woensdag 25 november 2009 om 07:50
quote:meds schreef op 24 november 2009 @ 23:33:
het is net als je moeder die zegt... nee ik ben niet boos, ik word alleen maar verdrietig van je
Met boosheid van haar vriend kan TO ook niet zoveel natuurlijk. Het is net of je vader tegen je zegt: hou op met janken en ga naar je kamer.
Dus beide is eigenlijk geen oplossing. Ik vind huilen niet direct een reden om kwaad te worden. Dan betrekt vriend het huilen van TO dus ook op zichzelf en is in wezen net zo machteloos.
Ik denk dat een gesprek aangaan met vriend waarom hij zo boos wordt ook niet verkeerd is. Een conflict ligt niet aan de een of de ander, maar bij beiden.
het is net als je moeder die zegt... nee ik ben niet boos, ik word alleen maar verdrietig van je
Met boosheid van haar vriend kan TO ook niet zoveel natuurlijk. Het is net of je vader tegen je zegt: hou op met janken en ga naar je kamer.
Dus beide is eigenlijk geen oplossing. Ik vind huilen niet direct een reden om kwaad te worden. Dan betrekt vriend het huilen van TO dus ook op zichzelf en is in wezen net zo machteloos.
Ik denk dat een gesprek aangaan met vriend waarom hij zo boos wordt ook niet verkeerd is. Een conflict ligt niet aan de een of de ander, maar bij beiden.
Only dead fish go with the flow
