Relaties
alle pijlers
Ik krijg maar geen steun of een beetje support
dinsdag 5 januari 2010 om 12:52
Ik ben al jaren gelukkig met mijn man. En ik heb al eens een topic geopend over strubbelingen waar ik tegenaan loop.
Aan de ene kant heb ik een ontzettend lieve, betrouwbare en buitengewoon leuke echtgenoot. Aan de andere kant word ik gewoon moedeloos van het feit dat ik op geen enkele manier een klein beetje hulp van zijn kant krijg.
Hij heeft een baan waardoor hij vaak van huis is. Ikzelf werk 3 dagen per week. We hebben een druk huishouden met kind en veel huisdieren. En omdat hij veel van huis is komt er ook veel op mijn schouders. Een beetje teveel soms. Waardoor de emmer eigenlijk een tijdje terug al is overgelopen.
Zo helpt hij op geen enkele manier mee in het huishouden en ook de boodschappen en de verzorging van kind en dieren zijn voor mij. Net als het bijhouden van de volledige administratie, boodschappen doen, alles eigenlijk.
Hij wéét dat het niet echt goed met mij gaat. Dat het teveel is. En toch helpt hij niet. Ik vind het vermoeiend om de hele tijd gesprekken te moeten voeren hierover. Continu uit te moeten leggen hoe ik mij voel, dat het teveel is en dat ik hem nodig heb. Al met al duurt de situatie nu al meer dan een jaar.
Voorbeeld is; hij is gisteren thuisgekomen en moest om 6 uur weer weg. Hij weigerd dan gewoon om de honden even 's ochtends uit te laten. Terwijl hij weet dat het, ondanks dat het mijn vrije dag is, het mij ontzettend zou ontlasten. Ik doe op mijn vrije dag het huishouden, de boodschappen, de administratie. Werk nog aan een project. Resultaat is dat ik nu nog in mijn pyama zit en de laatste rompslomp afrond en geen tijd heb gehad om fatsoenlijk uit te gaan met de honden. De hele middag moet ik boodschappen doen op de fiets en mijn peuter rent ook nog rond. Dus zijn ze maar even in de tuin geweest.
Ik heb slechts 1 hobby, en dat zijn mijn honden en paarden. Ik heb er simpelweg gewoon zelden tijd voor om écht aandacht aan ze te besteden. De drie dagen dat ik werk ben ik van 8 u tot 19 u van huis. Ik heb het druk.
Er kwam een tijdje terug opeens een brief in Naam van de Koningin, mijn man heeft 5 jaar geleden in een andere gemeente samengewoond en vergeten een belasting te betalen. Hij doet er gewoon niks mee met als resultaat dat ik dus op mijn vrije dag een man aan de deur heb die beslag wilt komen leggen. Ik heb man gevraagd betreffend buro te bellen en te vertellen dat hij betaald, maar dat doet hij dan niet onder het mom van; ik heb het telnummer niet. Of hij legt de verantwoording bij mij "als jij het nummer niet geeft dan kan ik niet bellen". Terwijl ik ervan ovettuigd ben dat als je echt iets wilt oplossen een telnummer zo gevonden is. Het is vreselijk vervelend, maar hij gaat er gewoon vanuit dat ik dat allemaal wel even oplos. Ik word er zo moedeloos van. Dit gebeurd dus wel vaker. Financieele verantwoordelijkheden heeft hij gewoon bij mij neergegooid. Ook van zijn persoonlijke dingen.
Het is zelfs zo erg dat ik degene ben die voor zijn hobby zorgt en dus met regelmaat werk aan ZIJN oldtimer. Die ik overigens heel mooi vind, maar hij wilde hem hebben.
Afspraken met vrienden, verjaardagen, uitjes, kinderfeestjes, dierenartsafspraken, het sociale netwerk. Nooit kom ik eens thuis en is de boel aan kant, geregeld of kan ik even zitten. Als hij thuis is voert ie niks uit, tenzij ik daar nadrukkelijk om vraag en dan nog is het een vraag of hij het doet. Of ik moet briefjes neerleggen. Ik weet toch dat hij zo is?
Ik vind het een abnormale situatie. Mijn baan (die ik leuk vind) is ondergeschikt aan de zijne, maar ik moet wel geld in het laatje brengen. Anderzijds vind hij het een groot probleem om vrij te nemen om voor zijn dochter te zorgen als ik een dagje koopzondag moet draaien oid.
Het grootste probleem ervaar ik nog met het gevoel dat ik zo verschrikkelijk opgeslokt word doordat ik alle zaken alleen moet regelen dat ik geen tijd meer heb voor mijzelf. Een ritje te paard. Als ik de kans al krijg MOET ik een bepaalde tijd thuis zijn en is er nog geen ruimte voor ontspanning omdat ik tegen het uur aan zit te hikken.
Ondanks het feit dat ik wel van mijn man houd, denk ik erover om het maar helemaal alleen te gaan doen. Ik doe het nu toch al in mijn eentje. Ik ervaar het als een enorme last op mijn schouders, al die verantwoordelijkheden. Na een goed gesprek gebeurd en gewoon niets. Helemaal niets. Hij hoort het aan en gaat gewoon verder.
Ik zit er doorheen, zo erg zelfs dat ik Oxazepam slik en op korte termijn afspraken moet maken een psych. Maar het zou me al zoveel helpen als hij eens een klein stukje van die last op zich te nemen. Waarom snapt die man dat niet?
Ik heb gedreigd met weggaan, heb het lief gevraagd, ben boos geweest. Het veranderd niet.
Ik houd van hem, maar weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan dit toch niet allemaal in mijn eentje? Ja, ik kan het wel, altijd gekunt en als ik bij hem weg ga moet het ook alleen, maar dan heb ik niet meer die boze gevoelens naar hem en ook niet meer het gevoel dat ik door mijn partner in de kou word gezet.
Iemand advies?
Aan de ene kant heb ik een ontzettend lieve, betrouwbare en buitengewoon leuke echtgenoot. Aan de andere kant word ik gewoon moedeloos van het feit dat ik op geen enkele manier een klein beetje hulp van zijn kant krijg.
Hij heeft een baan waardoor hij vaak van huis is. Ikzelf werk 3 dagen per week. We hebben een druk huishouden met kind en veel huisdieren. En omdat hij veel van huis is komt er ook veel op mijn schouders. Een beetje teveel soms. Waardoor de emmer eigenlijk een tijdje terug al is overgelopen.
Zo helpt hij op geen enkele manier mee in het huishouden en ook de boodschappen en de verzorging van kind en dieren zijn voor mij. Net als het bijhouden van de volledige administratie, boodschappen doen, alles eigenlijk.
Hij wéét dat het niet echt goed met mij gaat. Dat het teveel is. En toch helpt hij niet. Ik vind het vermoeiend om de hele tijd gesprekken te moeten voeren hierover. Continu uit te moeten leggen hoe ik mij voel, dat het teveel is en dat ik hem nodig heb. Al met al duurt de situatie nu al meer dan een jaar.
Voorbeeld is; hij is gisteren thuisgekomen en moest om 6 uur weer weg. Hij weigerd dan gewoon om de honden even 's ochtends uit te laten. Terwijl hij weet dat het, ondanks dat het mijn vrije dag is, het mij ontzettend zou ontlasten. Ik doe op mijn vrije dag het huishouden, de boodschappen, de administratie. Werk nog aan een project. Resultaat is dat ik nu nog in mijn pyama zit en de laatste rompslomp afrond en geen tijd heb gehad om fatsoenlijk uit te gaan met de honden. De hele middag moet ik boodschappen doen op de fiets en mijn peuter rent ook nog rond. Dus zijn ze maar even in de tuin geweest.
Ik heb slechts 1 hobby, en dat zijn mijn honden en paarden. Ik heb er simpelweg gewoon zelden tijd voor om écht aandacht aan ze te besteden. De drie dagen dat ik werk ben ik van 8 u tot 19 u van huis. Ik heb het druk.
Er kwam een tijdje terug opeens een brief in Naam van de Koningin, mijn man heeft 5 jaar geleden in een andere gemeente samengewoond en vergeten een belasting te betalen. Hij doet er gewoon niks mee met als resultaat dat ik dus op mijn vrije dag een man aan de deur heb die beslag wilt komen leggen. Ik heb man gevraagd betreffend buro te bellen en te vertellen dat hij betaald, maar dat doet hij dan niet onder het mom van; ik heb het telnummer niet. Of hij legt de verantwoording bij mij "als jij het nummer niet geeft dan kan ik niet bellen". Terwijl ik ervan ovettuigd ben dat als je echt iets wilt oplossen een telnummer zo gevonden is. Het is vreselijk vervelend, maar hij gaat er gewoon vanuit dat ik dat allemaal wel even oplos. Ik word er zo moedeloos van. Dit gebeurd dus wel vaker. Financieele verantwoordelijkheden heeft hij gewoon bij mij neergegooid. Ook van zijn persoonlijke dingen.
Het is zelfs zo erg dat ik degene ben die voor zijn hobby zorgt en dus met regelmaat werk aan ZIJN oldtimer. Die ik overigens heel mooi vind, maar hij wilde hem hebben.
Afspraken met vrienden, verjaardagen, uitjes, kinderfeestjes, dierenartsafspraken, het sociale netwerk. Nooit kom ik eens thuis en is de boel aan kant, geregeld of kan ik even zitten. Als hij thuis is voert ie niks uit, tenzij ik daar nadrukkelijk om vraag en dan nog is het een vraag of hij het doet. Of ik moet briefjes neerleggen. Ik weet toch dat hij zo is?
Ik vind het een abnormale situatie. Mijn baan (die ik leuk vind) is ondergeschikt aan de zijne, maar ik moet wel geld in het laatje brengen. Anderzijds vind hij het een groot probleem om vrij te nemen om voor zijn dochter te zorgen als ik een dagje koopzondag moet draaien oid.
Het grootste probleem ervaar ik nog met het gevoel dat ik zo verschrikkelijk opgeslokt word doordat ik alle zaken alleen moet regelen dat ik geen tijd meer heb voor mijzelf. Een ritje te paard. Als ik de kans al krijg MOET ik een bepaalde tijd thuis zijn en is er nog geen ruimte voor ontspanning omdat ik tegen het uur aan zit te hikken.
Ondanks het feit dat ik wel van mijn man houd, denk ik erover om het maar helemaal alleen te gaan doen. Ik doe het nu toch al in mijn eentje. Ik ervaar het als een enorme last op mijn schouders, al die verantwoordelijkheden. Na een goed gesprek gebeurd en gewoon niets. Helemaal niets. Hij hoort het aan en gaat gewoon verder.
Ik zit er doorheen, zo erg zelfs dat ik Oxazepam slik en op korte termijn afspraken moet maken een psych. Maar het zou me al zoveel helpen als hij eens een klein stukje van die last op zich te nemen. Waarom snapt die man dat niet?
Ik heb gedreigd met weggaan, heb het lief gevraagd, ben boos geweest. Het veranderd niet.
Ik houd van hem, maar weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan dit toch niet allemaal in mijn eentje? Ja, ik kan het wel, altijd gekunt en als ik bij hem weg ga moet het ook alleen, maar dan heb ik niet meer die boze gevoelens naar hem en ook niet meer het gevoel dat ik door mijn partner in de kou word gezet.
Iemand advies?
dinsdag 5 januari 2010 om 13:02
Je kan niet met maar ook niet zonder hem.
Ik herinner me nog 'n topic dat je gek van hem werd toen hij thuis zat. Dat je hoopte dat ie snel weer buitenland zou gaan rijden zodat je weer alleen thuis zou zijn. Zou denken, wees blij met wat je hebt, hij brengt toch extra geld in 't laadtje en anders sta je er alleen voor en moet je zelf nog meer gaan werken om je huis en paard te kunnen betalen en komt de verzorging van je kind nog steeds op jou alleen neer.
Ik herinner me nog 'n topic dat je gek van hem werd toen hij thuis zat. Dat je hoopte dat ie snel weer buitenland zou gaan rijden zodat je weer alleen thuis zou zijn. Zou denken, wees blij met wat je hebt, hij brengt toch extra geld in 't laadtje en anders sta je er alleen voor en moet je zelf nog meer gaan werken om je huis en paard te kunnen betalen en komt de verzorging van je kind nog steeds op jou alleen neer.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:08
Jee Nastik wat rot.
Vind het onvoorstelbaar dat je man helemaal niks doet in huis, ook als jij al duidelijk aangeeft dat je dat wel nodig hebt.
Het zou toch echt wel tot hem door moeten dringen dat het zo niet meer gaat..blijkbaar is dat niet zo.
Echt advies heb ik niet, wil je wel sterkte wensen!
Enneh....dat klussen aan zijn auto sowieso niet meer doen! Die tijd kan je beter aan je eigen hobby's besteden toch? Als hij zo graag die auto wilde hebben zorgt 'ie ook zelf maar voor het onderhoud.
Vind het onvoorstelbaar dat je man helemaal niks doet in huis, ook als jij al duidelijk aangeeft dat je dat wel nodig hebt.
Het zou toch echt wel tot hem door moeten dringen dat het zo niet meer gaat..blijkbaar is dat niet zo.
Echt advies heb ik niet, wil je wel sterkte wensen!
Enneh....dat klussen aan zijn auto sowieso niet meer doen! Die tijd kan je beter aan je eigen hobby's besteden toch? Als hij zo graag die auto wilde hebben zorgt 'ie ook zelf maar voor het onderhoud.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:08
dinsdag 5 januari 2010 om 13:10
Ik herken het een beetje. Ik doe eigenlijk ook het hele huishouden, administratie enz., maar ons huishouden is niet zo druk (wel een kind), dus het gaat nog. Man werkt meer dan ik en als ik hem wat raag, doet hij het ook wel.
Heel vervelend voor je deze situatie. Misschien moet je gewoon eens niks doen en de boel in het honderd laten lopen of een paar dagen weggaan. Zodat hij merkt hoeveel jij eigenlijk doet.
Succes!
Heel vervelend voor je deze situatie. Misschien moet je gewoon eens niks doen en de boel in het honderd laten lopen of een paar dagen weggaan. Zodat hij merkt hoeveel jij eigenlijk doet.
Succes!
dinsdag 5 januari 2010 om 13:10
Compleet andere situatie, maar ik ken het gevoel van complete uitputting omdat je alles alleen moet doen... de uitputting wordt ook psychisch, en opgeven is geen keuze omdat alles in de soep loopt als jij opgeeft...
Nu ik sindskort alleen ben, merk ik hoe ontzettend makkelijk mijn leven eigenlijk kan zijn. Ik regel alleen mijn eigen zaken, niet meer die van hem. Ik vecht niet meer om alles gedaan te hoeven krijgen, ik doe het zelf of het gebeurt niet.
Eerlijk gezegd lees ik in jouw stukje niks anders dan: Help, ik kan niet meer.
Ook alleen is het moeilijk, maar mi lang niet zo moeilijk als samen-maar-toch-alleen.
Begin met kleine stapjes.
Zijn oldtimer, zijn ding.
Sociale netwerken, regel je voor jezelf en niet voor hem.
Zet hem ook eens voor het blok; door weg te gaan en hem met de verplichtingen (honden, huishouden, etc) achter te laten. Dat verandert de machtspositie wellicht, want op deze manier bepaalt hij alles.
Nu ik sindskort alleen ben, merk ik hoe ontzettend makkelijk mijn leven eigenlijk kan zijn. Ik regel alleen mijn eigen zaken, niet meer die van hem. Ik vecht niet meer om alles gedaan te hoeven krijgen, ik doe het zelf of het gebeurt niet.
Eerlijk gezegd lees ik in jouw stukje niks anders dan: Help, ik kan niet meer.
Ook alleen is het moeilijk, maar mi lang niet zo moeilijk als samen-maar-toch-alleen.
Begin met kleine stapjes.
Zijn oldtimer, zijn ding.
Sociale netwerken, regel je voor jezelf en niet voor hem.
Zet hem ook eens voor het blok; door weg te gaan en hem met de verplichtingen (honden, huishouden, etc) achter te laten. Dat verandert de machtspositie wellicht, want op deze manier bepaalt hij alles.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:10
Is er een taak die je helemaal bij hem neer kunt leggen?
Je hebt steeds al jullie taken gedaan, behalve zijn werk, dus hij zal sommige taken ook helemaal niet meer als zijn verantwoordelijkheid zien lijkt me, daarom 'ziet' ie ze ook niet. En dat is natuurlijk hartstikke oneerlijk, maar het is wel een patroon waar jullie in zijn beland waar jij ook aan hebt geholpen.
Kies eerst eens een paar dingen uit die je helemaal bij hem neer kunt leggen, en doe dat dan ook. Lever geen kritiek op zijn manier en laat hem eerst maar even op zijn bek gaan (toen jij ze voor het eerst deed ging je ook vast wel eens op je bek).
Is misschien niet verstandig om gelijk de financieen over te dragen, maar bijvoorbeeld de grote boodschappen in het weekend, dat moet wel kunnen toch?
Of een deel van het huishouden, zodat hij bijvoorbeeld altijd de badkamer schoon moet maken, of op zondagochtend de volledige zorg over jullie dochter heeft.
Met taken die voor hem overzichtelijk zijn en een duidelijk begin en een eind hebben is het wellicht het makkelijkst om te beginnen.
Je hebt steeds al jullie taken gedaan, behalve zijn werk, dus hij zal sommige taken ook helemaal niet meer als zijn verantwoordelijkheid zien lijkt me, daarom 'ziet' ie ze ook niet. En dat is natuurlijk hartstikke oneerlijk, maar het is wel een patroon waar jullie in zijn beland waar jij ook aan hebt geholpen.
Kies eerst eens een paar dingen uit die je helemaal bij hem neer kunt leggen, en doe dat dan ook. Lever geen kritiek op zijn manier en laat hem eerst maar even op zijn bek gaan (toen jij ze voor het eerst deed ging je ook vast wel eens op je bek).
Is misschien niet verstandig om gelijk de financieen over te dragen, maar bijvoorbeeld de grote boodschappen in het weekend, dat moet wel kunnen toch?
Of een deel van het huishouden, zodat hij bijvoorbeeld altijd de badkamer schoon moet maken, of op zondagochtend de volledige zorg over jullie dochter heeft.
Met taken die voor hem overzichtelijk zijn en een duidelijk begin en een eind hebben is het wellicht het makkelijkst om te beginnen.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:11
quote:elninjoo schreef op 05 januari 2010 @ 13:02:
Je kan niet met maar ook niet zonder hem.
Ik herinner me nog 'n topic dat je gek van hem werd toen hij thuis zat. Dat je hoopte dat ie snel weer buitenland zou gaan rijden zodat je weer alleen thuis zou zijn. Zou denken, wees blij met wat je hebt, hij brengt toch extra geld in 't laadtje en anders sta je er alleen voor en moet je zelf nog meer gaan werken om je huis en paard te kunnen betalen en komt de verzorging van je kind nog steeds op jou alleen neer.
Mee eens. Wel aangevuld met de verantwoording voor zijn financieen bij hemzelf te laten net als het onderhouden van zijn eigen hobby (tenzij je er zelf plezier in hebt, zo ja, dan ook niet klagen)
Je bent al jaren gelukkig en het wordt je nu teveel. Het eerste is mooi, het tweede kan je oplossen door je prioriteiten te verminderen. Jullie willen allebei zelf een kind, honden, paarden, een oldtimer enz. Kijk wat kan en doe niet wat niet kan. En neem een huishoudster.
Je kan niet met maar ook niet zonder hem.
Ik herinner me nog 'n topic dat je gek van hem werd toen hij thuis zat. Dat je hoopte dat ie snel weer buitenland zou gaan rijden zodat je weer alleen thuis zou zijn. Zou denken, wees blij met wat je hebt, hij brengt toch extra geld in 't laadtje en anders sta je er alleen voor en moet je zelf nog meer gaan werken om je huis en paard te kunnen betalen en komt de verzorging van je kind nog steeds op jou alleen neer.
Mee eens. Wel aangevuld met de verantwoording voor zijn financieen bij hemzelf te laten net als het onderhouden van zijn eigen hobby (tenzij je er zelf plezier in hebt, zo ja, dan ook niet klagen)
Je bent al jaren gelukkig en het wordt je nu teveel. Het eerste is mooi, het tweede kan je oplossen door je prioriteiten te verminderen. Jullie willen allebei zelf een kind, honden, paarden, een oldtimer enz. Kijk wat kan en doe niet wat niet kan. En neem een huishoudster.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:13
TO, jouw man is er blijkbaar één van het gemakzuchtige type. Ik denk dat het tijd wordt om hem duidelijk te maken wat jij bedoelt.
Ik zie 2 mogelijkheden: alleen jouw deel van het huishouden doen (jouw was, jouw eten, etc.). Als hij er dan wat van zegt dat zijn deel niet klaar is, dan vertel je hem liefjes dat je er echt geen tijd meer voor hebt.
Optie 2 zou mijn voorkeur hebben en dat is een schoonmaakster aanstellen. Die kan de poets voor je doen. Boodschappen kun je laten bezorgen. Scheelt je een hoop tijd.
Wat ik in je post niet begrijp is het volgende: je zegt dat je paarden en honden je hobby zijn, maar toch vraag je je man om de honden uit te laten. Dat zou ik dus lekker zelf doen, want dat is tijd voor jezelf, tijd voor je hobby.
En het valt mij op dat de oldtimer nu opeens zijn hobby is, terwijl jullie die Amerikaan beiden graag wilden.
Ik denk dat zowel jij als je man beiden boter op het hoofd hebben en dat je samen moet gaan zoeken naar een oplossing.
Ik zie 2 mogelijkheden: alleen jouw deel van het huishouden doen (jouw was, jouw eten, etc.). Als hij er dan wat van zegt dat zijn deel niet klaar is, dan vertel je hem liefjes dat je er echt geen tijd meer voor hebt.
Optie 2 zou mijn voorkeur hebben en dat is een schoonmaakster aanstellen. Die kan de poets voor je doen. Boodschappen kun je laten bezorgen. Scheelt je een hoop tijd.
Wat ik in je post niet begrijp is het volgende: je zegt dat je paarden en honden je hobby zijn, maar toch vraag je je man om de honden uit te laten. Dat zou ik dus lekker zelf doen, want dat is tijd voor jezelf, tijd voor je hobby.
En het valt mij op dat de oldtimer nu opeens zijn hobby is, terwijl jullie die Amerikaan beiden graag wilden.
Ik denk dat zowel jij als je man beiden boter op het hoofd hebben en dat je samen moet gaan zoeken naar een oplossing.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:17
Er ligt ook wel wat bij mij. Ik ben gewoon helemaal op. Heb al wat gesprekken bij de huisarts en psych gehad, en ws. heb ik een burn-out achtig iets. Er komen de laatste tijd ook veel dingen uit mijn jeugd naar boven, verder ben ik erg onzeker geworden over mijzelf, zowel in uiterlijk als in bijv. werkprestaties. Of dingen waar ik gewoon écht goed in was.
Elk klein dingetje weegt enorm en alles voelt teveel. Maar ik vraag me gewoon af; als je zegt zoveel van iemand te houden en te willen helpen, waarom het dan niet doen? Gewoon, niks doen.
Elk klein dingetje weegt enorm en alles voelt teveel. Maar ik vraag me gewoon af; als je zegt zoveel van iemand te houden en te willen helpen, waarom het dan niet doen? Gewoon, niks doen.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:17
Laat zijn verantwoordelijkheden bij hem, waar die horen. Dat wordt ingewikkeld natuurlijk als een deurwaarder beslag komt leggen.
Maar begin met de kleine dingen, was zijn sokken niet meer, kook zijn prakje niet meer enzov
Mss flauw maar ik heb geen betere tips. Of ja, als je denkt het net zo goed alleen te kunnen doen , doe dat dan. Naast je te pletter werken komt dan ook alles op jou neer, je hobbies, je kind enzov maar dan ben je af van het verwijt dat je naar hem voelt.
Deel je ook geen leuke dingen meer met hem, zoals sex, uitstapjes ?
Maar begin met de kleine dingen, was zijn sokken niet meer, kook zijn prakje niet meer enzov
Mss flauw maar ik heb geen betere tips. Of ja, als je denkt het net zo goed alleen te kunnen doen , doe dat dan. Naast je te pletter werken komt dan ook alles op jou neer, je hobbies, je kind enzov maar dan ben je af van het verwijt dat je naar hem voelt.
Deel je ook geen leuke dingen meer met hem, zoals sex, uitstapjes ?
dinsdag 5 januari 2010 om 13:18
Beste Nastic,
Volgens mij had jij vorig jaar een dergelijk topic en was iedereen toen heel fel. Ik kan me de strekking niet meer precies herinnneren, ik vind het wel heel naar voor je dat er blijkbaar niks veranderd is.
Als ik voor mijn eigen relatie spreek, zou ik hier niet meer tegen kunnen. Maar ik verlang wel meer dan 'een beetje steun of support' eigenlijk. Als je het op die manier beschrijft ben jij eigenlijk de bestuurder, de kapitein, en mag hij als het uitkomt 'helpen'. Dan is niet gelijkwaardig. Je woont samen in een huis en deelt samen een leven, daar ben je ook samen verantwoordelijk voor. Als jullie samen gekozen hebben voor de dieren, dan moet hij er ook voor zorgen. Hetzelfde met jullie kind, hij is tenslotte de vader. Ik zou niet willen dat mijn vriend helpt, ik zou eisen dat hij zijn verantwoordelijkheid nam. Zeker als het zijn eigen bezittingen of financieen betreft. Waarom verkoopt hij die auto niet als hij er niks mee doet?
Je vriend klinkt als een kind. Vast een heel leuk kind, maar wel een kind. Dat is een patroon dat zo ontstaan is, misschien heb jij het te lang goedgevonden dat hij zich zo gedroeg en is het patroon ingesleten. Hij stelt waarschijnlijk veel minder hoge eisen aan jullie leven dan jij, en kan daarin dus ook jouw behoefte misschien niet voelen. Maar nu leeft hij als in een hotel. Ik zou zeggen: stop met faciliteren, ga lekker een weekje ergens logeren en laat hem in zijn sop gaarkoken.
Volgens mij had jij vorig jaar een dergelijk topic en was iedereen toen heel fel. Ik kan me de strekking niet meer precies herinnneren, ik vind het wel heel naar voor je dat er blijkbaar niks veranderd is.
Als ik voor mijn eigen relatie spreek, zou ik hier niet meer tegen kunnen. Maar ik verlang wel meer dan 'een beetje steun of support' eigenlijk. Als je het op die manier beschrijft ben jij eigenlijk de bestuurder, de kapitein, en mag hij als het uitkomt 'helpen'. Dan is niet gelijkwaardig. Je woont samen in een huis en deelt samen een leven, daar ben je ook samen verantwoordelijk voor. Als jullie samen gekozen hebben voor de dieren, dan moet hij er ook voor zorgen. Hetzelfde met jullie kind, hij is tenslotte de vader. Ik zou niet willen dat mijn vriend helpt, ik zou eisen dat hij zijn verantwoordelijkheid nam. Zeker als het zijn eigen bezittingen of financieen betreft. Waarom verkoopt hij die auto niet als hij er niks mee doet?
Je vriend klinkt als een kind. Vast een heel leuk kind, maar wel een kind. Dat is een patroon dat zo ontstaan is, misschien heb jij het te lang goedgevonden dat hij zich zo gedroeg en is het patroon ingesleten. Hij stelt waarschijnlijk veel minder hoge eisen aan jullie leven dan jij, en kan daarin dus ook jouw behoefte misschien niet voelen. Maar nu leeft hij als in een hotel. Ik zou zeggen: stop met faciliteren, ga lekker een weekje ergens logeren en laat hem in zijn sop gaarkoken.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:19
quote:elninjoo schreef op 05 januari 2010 @ 13:02:
Je kan niet met maar ook niet zonder hem.
Ik herinner me nog 'n topic dat je gek van hem werd toen hij thuis zat. Dat je hoopte dat ie snel weer buitenland zou gaan rijden zodat je weer alleen thuis zou zijn. Zou denken, wees blij met wat je hebt, hij brengt toch extra geld in 't laadtje en anders sta je er alleen voor en moet je zelf nog meer gaan werken om je huis en paard te kunnen betalen en komt de verzorging van je kind nog steeds op jou alleen neer.
Klopt, toen wilde ik echt heel graag dat ie weer naar het buitenland ging. Het is ook niet zijn werk dat me dwarszit. Maar toen hij thuiszat zat ie dus ook alleen maar niks te doen. Helemaal niks.
Het is niet zo dat ik getrouwd ben omdat hij veel verdiend hoor. Ik zou het makkelijk alleen kunnen.
Maar dan doe je het voor jezelf zonder je continu af te vragen waarom je nou een relatie hebt. Ik dacht het niet alleen om de liefde ging, maar ook om het zorgen voor elkaar. Dat mis ik ontzettend. Dat er ook eens iets voor mij gedaan is, wordt. Dat ik niet in ijn eentje al die lasten en verantwoordelijkheden draag.
Je kan niet met maar ook niet zonder hem.
Ik herinner me nog 'n topic dat je gek van hem werd toen hij thuis zat. Dat je hoopte dat ie snel weer buitenland zou gaan rijden zodat je weer alleen thuis zou zijn. Zou denken, wees blij met wat je hebt, hij brengt toch extra geld in 't laadtje en anders sta je er alleen voor en moet je zelf nog meer gaan werken om je huis en paard te kunnen betalen en komt de verzorging van je kind nog steeds op jou alleen neer.
Klopt, toen wilde ik echt heel graag dat ie weer naar het buitenland ging. Het is ook niet zijn werk dat me dwarszit. Maar toen hij thuiszat zat ie dus ook alleen maar niks te doen. Helemaal niks.
Het is niet zo dat ik getrouwd ben omdat hij veel verdiend hoor. Ik zou het makkelijk alleen kunnen.
Maar dan doe je het voor jezelf zonder je continu af te vragen waarom je nou een relatie hebt. Ik dacht het niet alleen om de liefde ging, maar ook om het zorgen voor elkaar. Dat mis ik ontzettend. Dat er ook eens iets voor mij gedaan is, wordt. Dat ik niet in ijn eentje al die lasten en verantwoordelijkheden draag.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:20
quote:Nastik schreef op 05 januari 2010 @ 13:17:
Er ligt ook wel wat bij mij. Ik ben gewoon helemaal op. Heb al wat gesprekken bij de huisarts en psych gehad, en ws. heb ik een burn-out achtig iets. Er komen de laatste tijd ook veel dingen uit mijn jeugd naar boven, verder ben ik erg onzeker geworden over mijzelf, zowel in uiterlijk als in bijv. werkprestaties. Of dingen waar ik gewoon écht goed in was.
Elk klein dingetje weegt enorm en alles voelt teveel. Maar ik vraag me gewoon af; als je zegt zoveel van iemand te houden en te willen helpen, waarom het dan niet doen? Gewoon, niks doen.Waarom hij je niet helpt is waarschijnlijk omdat hij het nut niet ervan in ziet. Als hij alleen zou wonen dan zou hij het nut snel ervan in zien, is mijn inschatting. Hij weet dat het toch gedaan wordt, door jou namelijk.
Er ligt ook wel wat bij mij. Ik ben gewoon helemaal op. Heb al wat gesprekken bij de huisarts en psych gehad, en ws. heb ik een burn-out achtig iets. Er komen de laatste tijd ook veel dingen uit mijn jeugd naar boven, verder ben ik erg onzeker geworden over mijzelf, zowel in uiterlijk als in bijv. werkprestaties. Of dingen waar ik gewoon écht goed in was.
Elk klein dingetje weegt enorm en alles voelt teveel. Maar ik vraag me gewoon af; als je zegt zoveel van iemand te houden en te willen helpen, waarom het dan niet doen? Gewoon, niks doen.Waarom hij je niet helpt is waarschijnlijk omdat hij het nut niet ervan in ziet. Als hij alleen zou wonen dan zou hij het nut snel ervan in zien, is mijn inschatting. Hij weet dat het toch gedaan wordt, door jou namelijk.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:20
quote:Nastik schreef op 05 januari 2010 @ 13:17:
Er ligt ook wel wat bij mij. Ik ben gewoon helemaal op. Heb al wat gesprekken bij de huisarts en psych gehad, en ws. heb ik een burn-out achtig iets. Er komen de laatste tijd ook veel dingen uit mijn jeugd naar boven, verder ben ik erg onzeker geworden over mijzelf, zowel in uiterlijk als in bijv. werkprestaties. Of dingen waar ik gewoon écht goed in was.
Elk klein dingetje weegt enorm en alles voelt teveel. Maar ik vraag me gewoon af; als je zegt zoveel van iemand te houden en te willen helpen, waarom het dan niet doen? Gewoon, niks doen.
Misschien omdat het bij hem ook een beetje vol is?
Daar nu druk om maken maakt je hoofd nu alleen nog maar voller. Je hebt te maken met de situatie zoals het nu is. Echter geef wel je grens aan en laat zijn shit zijn shit. Doe dat gewoon, doe de mededeling en laat het erbij.
Juist omdat je niet lekker in je vel zit nu heb je waarschijnlijk de neiging om extra te malen. Dat gaat je niet beter maken, maar slechter. Trap niet in die valkuil alsjeblieft.
Hou je leven zo overzichtelijk mogelijk. Doe weer wat aan jezelf zodat jij beter in je vel zit. Ga juist met de honden wandelen. Goed voor je lijf en goed voor je geest.
Er ligt ook wel wat bij mij. Ik ben gewoon helemaal op. Heb al wat gesprekken bij de huisarts en psych gehad, en ws. heb ik een burn-out achtig iets. Er komen de laatste tijd ook veel dingen uit mijn jeugd naar boven, verder ben ik erg onzeker geworden over mijzelf, zowel in uiterlijk als in bijv. werkprestaties. Of dingen waar ik gewoon écht goed in was.
Elk klein dingetje weegt enorm en alles voelt teveel. Maar ik vraag me gewoon af; als je zegt zoveel van iemand te houden en te willen helpen, waarom het dan niet doen? Gewoon, niks doen.
Misschien omdat het bij hem ook een beetje vol is?
Daar nu druk om maken maakt je hoofd nu alleen nog maar voller. Je hebt te maken met de situatie zoals het nu is. Echter geef wel je grens aan en laat zijn shit zijn shit. Doe dat gewoon, doe de mededeling en laat het erbij.
Juist omdat je niet lekker in je vel zit nu heb je waarschijnlijk de neiging om extra te malen. Dat gaat je niet beter maken, maar slechter. Trap niet in die valkuil alsjeblieft.
Hou je leven zo overzichtelijk mogelijk. Doe weer wat aan jezelf zodat jij beter in je vel zit. Ga juist met de honden wandelen. Goed voor je lijf en goed voor je geest.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:20
Ga eens een uurtje zitten met een kop thee of iets en ga eens denken, wil ik met deze man samen oud worden? Hij vindt het allemaal maar best en laat alles waar verantwoordelijkheid aan zit aan jou over. Wat maakt hem nog zo leuk? Prettige seks als hij weer eens thuis is (voor wie is het prettig voor jou of hem), het geld wat hij verdient etc. Een goed gesprek kan je niet met hem voeren, dat schrijf je zelf. Hij loopt (RENT) weg als hij iets moet doen. Jij zit aan de Oxa (rete verslavend dus pas ajb goed op). Op deze manier word en ben je meer dan ongelukkig. Je kindje is nog zo jong, richt je daar op.
Misschien word je wel erg gelukkig met hem op termijn en moet je zijn ogen openen dat het een mega egoist is. Plan eens een dagje weg met , zus, moeder, vriendin en ga je uitleven in een leuke stad. Lekker ergens wat drinken, shoppen, bijkletsen. Laat hem maar uitzoeken hoe hij de dag doorkomt met kind, dieren en huishouding.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
Misschien word je wel erg gelukkig met hem op termijn en moet je zijn ogen openen dat het een mega egoist is. Plan eens een dagje weg met , zus, moeder, vriendin en ga je uitleven in een leuke stad. Lekker ergens wat drinken, shoppen, bijkletsen. Laat hem maar uitzoeken hoe hij de dag doorkomt met kind, dieren en huishouding.
Ik wens je veel sterkte en wijsheid toe.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:23
Mm, als ik jouw stukje zo lees dan vraag ik me af waar de leuke, lieve betrouwbare echtgenoot dan nog om de hoek komt kijken.
Jij moet alles voor hem regelen, uit zichzelf doet hij niks, en wat je hem vraagt doet hij ook niet. Jij onderhoudt contacten, afspraken, regelt de hele boel thuis en verzorgt kind en dieren.
Ik zou er eerlijk gezegd ook erg moe van worden. Hij is toch volwassen, geen kind meer wat verzorgd moet worden!
Ik zou zeggen stop met alles voor hem te regelen. Belt hij het incassoburo niet, dan niet. Niet met telefoonnummers aan komen zetten. Ik zou die man die je aan de deur had direct doorverwijzen naar jouw echtgenoot. (zijn nummer geven) Dat hij het zelf maar oplost.
Tja, op n hobby kun je ook uitgekeken raken. Die Oldtimer vindt hij misschien niet meer interessant? Maakt ook niks uit, maar ik zou er dan niet zelf aan gaan werken. (tenzij je het zelf ook leuk vindt) Wordt er echt niks meer mee gedaan, te koop zetten dat ding. Weg ermee.
Een schoonmaakster aannemen zodat je dat in ieder geval niet meer zelf hoeft te doen. Dat moet je al een heel stuk ontlasten.
En verder eens heel lang om de tafel gaan zitten voor een goed gesprek. Hij kan bijvoorbeeld zorgen dat het eten op tafel staat op de dagen dat jij werkt en laat thuis komt.
En wil hij echt van geen meter, dan zou ik eens een tijdje weg gaan. Laat hem maar eens lekker alleen, eens kijken of hij je daarna wel waardeert.
Oh nog een mogelijkheid, zelf gewoon niet teveel willen. Kom je eens niet aan poetsen toe, dan niet. Laat het maar even liggen en spoor hem in het weekend aan om je mee te helpen!!
Jij moet alles voor hem regelen, uit zichzelf doet hij niks, en wat je hem vraagt doet hij ook niet. Jij onderhoudt contacten, afspraken, regelt de hele boel thuis en verzorgt kind en dieren.
Ik zou er eerlijk gezegd ook erg moe van worden. Hij is toch volwassen, geen kind meer wat verzorgd moet worden!
Ik zou zeggen stop met alles voor hem te regelen. Belt hij het incassoburo niet, dan niet. Niet met telefoonnummers aan komen zetten. Ik zou die man die je aan de deur had direct doorverwijzen naar jouw echtgenoot. (zijn nummer geven) Dat hij het zelf maar oplost.
Tja, op n hobby kun je ook uitgekeken raken. Die Oldtimer vindt hij misschien niet meer interessant? Maakt ook niks uit, maar ik zou er dan niet zelf aan gaan werken. (tenzij je het zelf ook leuk vindt) Wordt er echt niks meer mee gedaan, te koop zetten dat ding. Weg ermee.
Een schoonmaakster aannemen zodat je dat in ieder geval niet meer zelf hoeft te doen. Dat moet je al een heel stuk ontlasten.
En verder eens heel lang om de tafel gaan zitten voor een goed gesprek. Hij kan bijvoorbeeld zorgen dat het eten op tafel staat op de dagen dat jij werkt en laat thuis komt.
En wil hij echt van geen meter, dan zou ik eens een tijdje weg gaan. Laat hem maar eens lekker alleen, eens kijken of hij je daarna wel waardeert.
Oh nog een mogelijkheid, zelf gewoon niet teveel willen. Kom je eens niet aan poetsen toe, dan niet. Laat het maar even liggen en spoor hem in het weekend aan om je mee te helpen!!
dinsdag 5 januari 2010 om 13:24
Schoonmaakster inschakelen!
Echt, dat geeft zoveel rust! Als je man vind dat dat niet hoeft omdat je toch maar parttime werkt. Dan hem een lijstje overhandigen met de dingen die hij moet gaan doen in het huishouden.
Ook zou ik die auto laten voor wat het is. Tenzij jullie samen tegelijkertijd ermee bezig zijn als gezamelijke hobby!
Pak je kind vanmiddag lekker warm in en ga lekker naar buiten met je honden. Laat de boel de boel maar even. Je batterij moet namelijk ook opgeladen worden.
Echt, dat geeft zoveel rust! Als je man vind dat dat niet hoeft omdat je toch maar parttime werkt. Dan hem een lijstje overhandigen met de dingen die hij moet gaan doen in het huishouden.
Ook zou ik die auto laten voor wat het is. Tenzij jullie samen tegelijkertijd ermee bezig zijn als gezamelijke hobby!
Pak je kind vanmiddag lekker warm in en ga lekker naar buiten met je honden. Laat de boel de boel maar even. Je batterij moet namelijk ook opgeladen worden.
dinsdag 5 januari 2010 om 13:24
dinsdag 5 januari 2010 om 13:24
quote:
Wat ik in je post niet begrijp is het volgende: je zegt dat je paarden en honden je hobby zijn, maar toch vraag je je man om de honden uit te laten. Dat zou ik dus lekker zelf doen, want dat is tijd voor jezelf, tijd voor je hobby.
En het valt mij op dat de oldtimer nu opeens zijn hobby is, terwijl jullie die Amerikaan beiden graag wilden.
Ik denk dat zowel jij als je man beiden boter op het hoofd hebben en dat je samen moet gaan zoeken naar een oplossing.
Tuurlijk hebben waar 2 vechten, 2 schuld. De honden zijn een enorm aantal voor een klein huishouden; 3 stuks. Waarvan er dus eentje is bijgekomen omdat hij hem graag wilde helpen. En ik altijd plek heb om een dier te helpen. Maar hij wéét dat het dinsdag heel druk voor mij is en hij hééft tijd om een rondje te lopen. Daar helpt hij me ontzettend mee. En ik ben gewoon teleurgesteld dat hij het niet doet. Als ik er naar vraag waarom niet, dan geeft hij geen antwoord.
Ik ben dol op de Amerikaan, maar we hebben heel veel moeite moeten doen om die wens te laten uitkomen, en vervolgens staat het ding hier te oxideren op de oprit. Tenzij ik hem poets en oplap en dat doe ik met liefde. Maar ik had van zijn kant wat meer passie voor het ding verwacht, met name omdat hij ons best veel gekost heeft. Weer die teleurstelling, snap je?
Misschien moet ik het loslaten hoor, je kunt iemand tenslotte niet veranderen en dat wil ik ook niet. Ja, wel eigenlijk. Wil gewoon dat hij wat meer onderdeel van het gezin is.
Wat ik in je post niet begrijp is het volgende: je zegt dat je paarden en honden je hobby zijn, maar toch vraag je je man om de honden uit te laten. Dat zou ik dus lekker zelf doen, want dat is tijd voor jezelf, tijd voor je hobby.
En het valt mij op dat de oldtimer nu opeens zijn hobby is, terwijl jullie die Amerikaan beiden graag wilden.
Ik denk dat zowel jij als je man beiden boter op het hoofd hebben en dat je samen moet gaan zoeken naar een oplossing.
Tuurlijk hebben waar 2 vechten, 2 schuld. De honden zijn een enorm aantal voor een klein huishouden; 3 stuks. Waarvan er dus eentje is bijgekomen omdat hij hem graag wilde helpen. En ik altijd plek heb om een dier te helpen. Maar hij wéét dat het dinsdag heel druk voor mij is en hij hééft tijd om een rondje te lopen. Daar helpt hij me ontzettend mee. En ik ben gewoon teleurgesteld dat hij het niet doet. Als ik er naar vraag waarom niet, dan geeft hij geen antwoord.
Ik ben dol op de Amerikaan, maar we hebben heel veel moeite moeten doen om die wens te laten uitkomen, en vervolgens staat het ding hier te oxideren op de oprit. Tenzij ik hem poets en oplap en dat doe ik met liefde. Maar ik had van zijn kant wat meer passie voor het ding verwacht, met name omdat hij ons best veel gekost heeft. Weer die teleurstelling, snap je?
Misschien moet ik het loslaten hoor, je kunt iemand tenslotte niet veranderen en dat wil ik ook niet. Ja, wel eigenlijk. Wil gewoon dat hij wat meer onderdeel van het gezin is.
