Relaties
alle pijlers
Ik krijg maar geen steun of een beetje support
dinsdag 5 januari 2010 om 12:52
Ik ben al jaren gelukkig met mijn man. En ik heb al eens een topic geopend over strubbelingen waar ik tegenaan loop.
Aan de ene kant heb ik een ontzettend lieve, betrouwbare en buitengewoon leuke echtgenoot. Aan de andere kant word ik gewoon moedeloos van het feit dat ik op geen enkele manier een klein beetje hulp van zijn kant krijg.
Hij heeft een baan waardoor hij vaak van huis is. Ikzelf werk 3 dagen per week. We hebben een druk huishouden met kind en veel huisdieren. En omdat hij veel van huis is komt er ook veel op mijn schouders. Een beetje teveel soms. Waardoor de emmer eigenlijk een tijdje terug al is overgelopen.
Zo helpt hij op geen enkele manier mee in het huishouden en ook de boodschappen en de verzorging van kind en dieren zijn voor mij. Net als het bijhouden van de volledige administratie, boodschappen doen, alles eigenlijk.
Hij wéét dat het niet echt goed met mij gaat. Dat het teveel is. En toch helpt hij niet. Ik vind het vermoeiend om de hele tijd gesprekken te moeten voeren hierover. Continu uit te moeten leggen hoe ik mij voel, dat het teveel is en dat ik hem nodig heb. Al met al duurt de situatie nu al meer dan een jaar.
Voorbeeld is; hij is gisteren thuisgekomen en moest om 6 uur weer weg. Hij weigerd dan gewoon om de honden even 's ochtends uit te laten. Terwijl hij weet dat het, ondanks dat het mijn vrije dag is, het mij ontzettend zou ontlasten. Ik doe op mijn vrije dag het huishouden, de boodschappen, de administratie. Werk nog aan een project. Resultaat is dat ik nu nog in mijn pyama zit en de laatste rompslomp afrond en geen tijd heb gehad om fatsoenlijk uit te gaan met de honden. De hele middag moet ik boodschappen doen op de fiets en mijn peuter rent ook nog rond. Dus zijn ze maar even in de tuin geweest.
Ik heb slechts 1 hobby, en dat zijn mijn honden en paarden. Ik heb er simpelweg gewoon zelden tijd voor om écht aandacht aan ze te besteden. De drie dagen dat ik werk ben ik van 8 u tot 19 u van huis. Ik heb het druk.
Er kwam een tijdje terug opeens een brief in Naam van de Koningin, mijn man heeft 5 jaar geleden in een andere gemeente samengewoond en vergeten een belasting te betalen. Hij doet er gewoon niks mee met als resultaat dat ik dus op mijn vrije dag een man aan de deur heb die beslag wilt komen leggen. Ik heb man gevraagd betreffend buro te bellen en te vertellen dat hij betaald, maar dat doet hij dan niet onder het mom van; ik heb het telnummer niet. Of hij legt de verantwoording bij mij "als jij het nummer niet geeft dan kan ik niet bellen". Terwijl ik ervan ovettuigd ben dat als je echt iets wilt oplossen een telnummer zo gevonden is. Het is vreselijk vervelend, maar hij gaat er gewoon vanuit dat ik dat allemaal wel even oplos. Ik word er zo moedeloos van. Dit gebeurd dus wel vaker. Financieele verantwoordelijkheden heeft hij gewoon bij mij neergegooid. Ook van zijn persoonlijke dingen.
Het is zelfs zo erg dat ik degene ben die voor zijn hobby zorgt en dus met regelmaat werk aan ZIJN oldtimer. Die ik overigens heel mooi vind, maar hij wilde hem hebben.
Afspraken met vrienden, verjaardagen, uitjes, kinderfeestjes, dierenartsafspraken, het sociale netwerk. Nooit kom ik eens thuis en is de boel aan kant, geregeld of kan ik even zitten. Als hij thuis is voert ie niks uit, tenzij ik daar nadrukkelijk om vraag en dan nog is het een vraag of hij het doet. Of ik moet briefjes neerleggen. Ik weet toch dat hij zo is?
Ik vind het een abnormale situatie. Mijn baan (die ik leuk vind) is ondergeschikt aan de zijne, maar ik moet wel geld in het laatje brengen. Anderzijds vind hij het een groot probleem om vrij te nemen om voor zijn dochter te zorgen als ik een dagje koopzondag moet draaien oid.
Het grootste probleem ervaar ik nog met het gevoel dat ik zo verschrikkelijk opgeslokt word doordat ik alle zaken alleen moet regelen dat ik geen tijd meer heb voor mijzelf. Een ritje te paard. Als ik de kans al krijg MOET ik een bepaalde tijd thuis zijn en is er nog geen ruimte voor ontspanning omdat ik tegen het uur aan zit te hikken.
Ondanks het feit dat ik wel van mijn man houd, denk ik erover om het maar helemaal alleen te gaan doen. Ik doe het nu toch al in mijn eentje. Ik ervaar het als een enorme last op mijn schouders, al die verantwoordelijkheden. Na een goed gesprek gebeurd en gewoon niets. Helemaal niets. Hij hoort het aan en gaat gewoon verder.
Ik zit er doorheen, zo erg zelfs dat ik Oxazepam slik en op korte termijn afspraken moet maken een psych. Maar het zou me al zoveel helpen als hij eens een klein stukje van die last op zich te nemen. Waarom snapt die man dat niet?
Ik heb gedreigd met weggaan, heb het lief gevraagd, ben boos geweest. Het veranderd niet.
Ik houd van hem, maar weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan dit toch niet allemaal in mijn eentje? Ja, ik kan het wel, altijd gekunt en als ik bij hem weg ga moet het ook alleen, maar dan heb ik niet meer die boze gevoelens naar hem en ook niet meer het gevoel dat ik door mijn partner in de kou word gezet.
Iemand advies?
Aan de ene kant heb ik een ontzettend lieve, betrouwbare en buitengewoon leuke echtgenoot. Aan de andere kant word ik gewoon moedeloos van het feit dat ik op geen enkele manier een klein beetje hulp van zijn kant krijg.
Hij heeft een baan waardoor hij vaak van huis is. Ikzelf werk 3 dagen per week. We hebben een druk huishouden met kind en veel huisdieren. En omdat hij veel van huis is komt er ook veel op mijn schouders. Een beetje teveel soms. Waardoor de emmer eigenlijk een tijdje terug al is overgelopen.
Zo helpt hij op geen enkele manier mee in het huishouden en ook de boodschappen en de verzorging van kind en dieren zijn voor mij. Net als het bijhouden van de volledige administratie, boodschappen doen, alles eigenlijk.
Hij wéét dat het niet echt goed met mij gaat. Dat het teveel is. En toch helpt hij niet. Ik vind het vermoeiend om de hele tijd gesprekken te moeten voeren hierover. Continu uit te moeten leggen hoe ik mij voel, dat het teveel is en dat ik hem nodig heb. Al met al duurt de situatie nu al meer dan een jaar.
Voorbeeld is; hij is gisteren thuisgekomen en moest om 6 uur weer weg. Hij weigerd dan gewoon om de honden even 's ochtends uit te laten. Terwijl hij weet dat het, ondanks dat het mijn vrije dag is, het mij ontzettend zou ontlasten. Ik doe op mijn vrije dag het huishouden, de boodschappen, de administratie. Werk nog aan een project. Resultaat is dat ik nu nog in mijn pyama zit en de laatste rompslomp afrond en geen tijd heb gehad om fatsoenlijk uit te gaan met de honden. De hele middag moet ik boodschappen doen op de fiets en mijn peuter rent ook nog rond. Dus zijn ze maar even in de tuin geweest.
Ik heb slechts 1 hobby, en dat zijn mijn honden en paarden. Ik heb er simpelweg gewoon zelden tijd voor om écht aandacht aan ze te besteden. De drie dagen dat ik werk ben ik van 8 u tot 19 u van huis. Ik heb het druk.
Er kwam een tijdje terug opeens een brief in Naam van de Koningin, mijn man heeft 5 jaar geleden in een andere gemeente samengewoond en vergeten een belasting te betalen. Hij doet er gewoon niks mee met als resultaat dat ik dus op mijn vrije dag een man aan de deur heb die beslag wilt komen leggen. Ik heb man gevraagd betreffend buro te bellen en te vertellen dat hij betaald, maar dat doet hij dan niet onder het mom van; ik heb het telnummer niet. Of hij legt de verantwoording bij mij "als jij het nummer niet geeft dan kan ik niet bellen". Terwijl ik ervan ovettuigd ben dat als je echt iets wilt oplossen een telnummer zo gevonden is. Het is vreselijk vervelend, maar hij gaat er gewoon vanuit dat ik dat allemaal wel even oplos. Ik word er zo moedeloos van. Dit gebeurd dus wel vaker. Financieele verantwoordelijkheden heeft hij gewoon bij mij neergegooid. Ook van zijn persoonlijke dingen.
Het is zelfs zo erg dat ik degene ben die voor zijn hobby zorgt en dus met regelmaat werk aan ZIJN oldtimer. Die ik overigens heel mooi vind, maar hij wilde hem hebben.
Afspraken met vrienden, verjaardagen, uitjes, kinderfeestjes, dierenartsafspraken, het sociale netwerk. Nooit kom ik eens thuis en is de boel aan kant, geregeld of kan ik even zitten. Als hij thuis is voert ie niks uit, tenzij ik daar nadrukkelijk om vraag en dan nog is het een vraag of hij het doet. Of ik moet briefjes neerleggen. Ik weet toch dat hij zo is?
Ik vind het een abnormale situatie. Mijn baan (die ik leuk vind) is ondergeschikt aan de zijne, maar ik moet wel geld in het laatje brengen. Anderzijds vind hij het een groot probleem om vrij te nemen om voor zijn dochter te zorgen als ik een dagje koopzondag moet draaien oid.
Het grootste probleem ervaar ik nog met het gevoel dat ik zo verschrikkelijk opgeslokt word doordat ik alle zaken alleen moet regelen dat ik geen tijd meer heb voor mijzelf. Een ritje te paard. Als ik de kans al krijg MOET ik een bepaalde tijd thuis zijn en is er nog geen ruimte voor ontspanning omdat ik tegen het uur aan zit te hikken.
Ondanks het feit dat ik wel van mijn man houd, denk ik erover om het maar helemaal alleen te gaan doen. Ik doe het nu toch al in mijn eentje. Ik ervaar het als een enorme last op mijn schouders, al die verantwoordelijkheden. Na een goed gesprek gebeurd en gewoon niets. Helemaal niets. Hij hoort het aan en gaat gewoon verder.
Ik zit er doorheen, zo erg zelfs dat ik Oxazepam slik en op korte termijn afspraken moet maken een psych. Maar het zou me al zoveel helpen als hij eens een klein stukje van die last op zich te nemen. Waarom snapt die man dat niet?
Ik heb gedreigd met weggaan, heb het lief gevraagd, ben boos geweest. Het veranderd niet.
Ik houd van hem, maar weet niet meer wat ik moet doen. Ik kan dit toch niet allemaal in mijn eentje? Ja, ik kan het wel, altijd gekunt en als ik bij hem weg ga moet het ook alleen, maar dan heb ik niet meer die boze gevoelens naar hem en ook niet meer het gevoel dat ik door mijn partner in de kou word gezet.
Iemand advies?
dinsdag 5 januari 2010 om 16:15
quote:
Tevens kom je over als iemand die graag de touwtjes in handen heeft en zaken regelt tot het moment dat die zaken echt teveel worden. Dan moet ieder die hier dus op ingespeeld is het doordat jij het niet meer kan ook anders gaan doen. Misschien moet jij het anders gaan doen met jou in de door ook jou gecreeerde situatie ?
Ik doe inderdaad wel heel erg mijn best om tot het uiterste alle ballen in de lucht te houden en ben daarin ook vrij dominant.
Dus het is logisch dat het voor mijn man raar overkomt dat ik nu om hulp sta te schreeuwen.
Tevens kom je over als iemand die graag de touwtjes in handen heeft en zaken regelt tot het moment dat die zaken echt teveel worden. Dan moet ieder die hier dus op ingespeeld is het doordat jij het niet meer kan ook anders gaan doen. Misschien moet jij het anders gaan doen met jou in de door ook jou gecreeerde situatie ?
Ik doe inderdaad wel heel erg mijn best om tot het uiterste alle ballen in de lucht te houden en ben daarin ook vrij dominant.
Dus het is logisch dat het voor mijn man raar overkomt dat ik nu om hulp sta te schreeuwen.
dinsdag 5 januari 2010 om 16:16
quote:aikidoka schreef op 05 januari 2010 @ 16:11:
Nastik, snapt jouw man dat je zo gesteund wil worden? Heeft hij dat ooit gekund bij jou, in het begin? Of in andere relaties?
Ik begin een beetje het gevoel te krijgen dat hij echt niet snapt wat empathie is en steunen....
Gebrek aan empathie is mijn man al heel vaak door mensen verweten, ook door zijn ouders.
Hij snapt weinig van andere mensen hun gevoelens. En kan zich moeilijk indenken hoe groot problemen soms zijn voor mensen.
Nastik, snapt jouw man dat je zo gesteund wil worden? Heeft hij dat ooit gekund bij jou, in het begin? Of in andere relaties?
Ik begin een beetje het gevoel te krijgen dat hij echt niet snapt wat empathie is en steunen....
Gebrek aan empathie is mijn man al heel vaak door mensen verweten, ook door zijn ouders.
Hij snapt weinig van andere mensen hun gevoelens. En kan zich moeilijk indenken hoe groot problemen soms zijn voor mensen.
dinsdag 5 januari 2010 om 16:48
Dan mag je er dus vanuit gaan dat dat in zijn karakter zit, en dat dat niet meer gaat veranderen.
Blijft voor jou de vraag staan: Wegen zijn leuke kanten hier tegenop, zodat je het leuk kunt hebben samen, ondanks dat jij het huishouden en alle regelzaken doet of laat doen?
Of is empathie zo belangrijk oor jou dat je iet oud wilt worden met hem, omdat je altijd dat gevoel houdt in de kou te staan?
Blijft voor jou de vraag staan: Wegen zijn leuke kanten hier tegenop, zodat je het leuk kunt hebben samen, ondanks dat jij het huishouden en alle regelzaken doet of laat doen?
Of is empathie zo belangrijk oor jou dat je iet oud wilt worden met hem, omdat je altijd dat gevoel houdt in de kou te staan?
dinsdag 5 januari 2010 om 16:50
quote:return_of_kreng schreef op 05 januari 2010 @ 16:48:
Dan mag je er dus vanuit gaan dat dat in zijn karakter zit, en dat dat niet meer gaat veranderen.
Blijft voor jou de vraag staan: Wegen zijn leuke kanten hier tegenop, zodat je het leuk kunt hebben samen, ondanks dat jij het huishouden en alle regelzaken doet of laat doen?
Of is empathie zo belangrijk oor jou dat je iet oud wilt worden met hem, omdat je altijd dat gevoel houdt in de kou te staan?Volgens mij is dit de kern van de zaak...
Dan mag je er dus vanuit gaan dat dat in zijn karakter zit, en dat dat niet meer gaat veranderen.
Blijft voor jou de vraag staan: Wegen zijn leuke kanten hier tegenop, zodat je het leuk kunt hebben samen, ondanks dat jij het huishouden en alle regelzaken doet of laat doen?
Of is empathie zo belangrijk oor jou dat je iet oud wilt worden met hem, omdat je altijd dat gevoel houdt in de kou te staan?Volgens mij is dit de kern van de zaak...
dinsdag 5 januari 2010 om 16:52
quote:Nastik schreef op 05 januari 2010 @ 16:16:
Gebrek aan empathie is mijn man al heel vaak door mensen verweten, ook door zijn ouders.
Hij snapt weinig van andere mensen hun gevoelens. En kan zich moeilijk indenken hoe groot problemen soms zijn voor mensen.
Dan is het voor hem waarschijnlijk nu heel moeilijk om in te zien hoe hard je hem nodig hebt en hoe wanhopig je bent. Dat maakt het voor jou niet minder rot hoor, begrijp me niet verkeerd.
Aan jullie dus de taak om samen uit te vogelen wat dan voor jullie wel goed werkt als steun voor jou: duidelijke opdrachten en een duidelijke verdeling voor jullie beiden? Of dat je elke dag precies vertelt waar je hulp nodig hebt? Ik denk ook even aan Vlinders post die ook aangaf dat zij tegen haar man zegt dat hij haar vast moet houden en niets hoeft te zeggen.
Jij geeft in je posts aan dat je vooral wilt dat hij het ziet en je gaat helpen, maar kennelijk is hij dus heel slecht in dat zien. Dat was altijd al zo en dat zal dus waarschijnlijk ook niet veranderen, ook niet voor jou, zijn vrouw. Jij vraagt hem wat hij niet kan geven. Kijk of je hem dingen kunt vragen die hij wel kan geven, dan ben jij geholpen en is hij ook blijer, neem ik aan. En jij niet meer gefrustreerd omdat je iets van hem verwacht wat hij dus niet bieden kan.
Gebrek aan empathie is mijn man al heel vaak door mensen verweten, ook door zijn ouders.
Hij snapt weinig van andere mensen hun gevoelens. En kan zich moeilijk indenken hoe groot problemen soms zijn voor mensen.
Dan is het voor hem waarschijnlijk nu heel moeilijk om in te zien hoe hard je hem nodig hebt en hoe wanhopig je bent. Dat maakt het voor jou niet minder rot hoor, begrijp me niet verkeerd.
Aan jullie dus de taak om samen uit te vogelen wat dan voor jullie wel goed werkt als steun voor jou: duidelijke opdrachten en een duidelijke verdeling voor jullie beiden? Of dat je elke dag precies vertelt waar je hulp nodig hebt? Ik denk ook even aan Vlinders post die ook aangaf dat zij tegen haar man zegt dat hij haar vast moet houden en niets hoeft te zeggen.
Jij geeft in je posts aan dat je vooral wilt dat hij het ziet en je gaat helpen, maar kennelijk is hij dus heel slecht in dat zien. Dat was altijd al zo en dat zal dus waarschijnlijk ook niet veranderen, ook niet voor jou, zijn vrouw. Jij vraagt hem wat hij niet kan geven. Kijk of je hem dingen kunt vragen die hij wel kan geven, dan ben jij geholpen en is hij ook blijer, neem ik aan. En jij niet meer gefrustreerd omdat je iets van hem verwacht wat hij dus niet bieden kan.
aikidoka wijzigde dit bericht op 05-01-2010 16:53
Reden: iets vergeten
Reden: iets vergeten
% gewijzigd
dinsdag 5 januari 2010 om 18:01
quote:wohman schreef op 05 januari 2010 @ 15:44:
@Eefje, kan me voorstellen dat je de kinderen niet aan hem durft toe te vertrouwen als hij er zo weinig interesse in heeft.
Het zou misschien al helpen als jij samen met de kinderen eens een weekje weg zouden gaan. Dat hij opstaat en zich realiseert: verrek ze is er niet! Geen eten op tafel, geen boodschappen die gedaan worden. En ook vooral geen eten in de diepvries voor hem achter laten! Geen was die gedraaid wordt, rekeningen die binnen komen en betaald moeten worden. En alles komt op hem neer, want jij bent er niet.
Misschien dat dat hem al wat meer inzicht zou geven!Misschien wel, maar ik denk dat ik al weet wat er dan gebeurd. Hij gaat bij zijn moeder zitten en die geeft m zijn natje en droogje wel. De rekeningen laat ie gerust liggen of hij vraagt ijn moeder om hulp. Natuurlijk staat zij voor m klaar, tenzij ik haar inlicht natuurlijk. Ik heb ooit eens gevraagd om op te passen maar toen ik belde was hij in de garage bij zijn auto bezig en zat de kleine bij zijn moeder die er op lette. Ik uit mijn panty atuurlijk maar ja, zij vond het toch niet erg om te doen ?
@Eefje, kan me voorstellen dat je de kinderen niet aan hem durft toe te vertrouwen als hij er zo weinig interesse in heeft.
Het zou misschien al helpen als jij samen met de kinderen eens een weekje weg zouden gaan. Dat hij opstaat en zich realiseert: verrek ze is er niet! Geen eten op tafel, geen boodschappen die gedaan worden. En ook vooral geen eten in de diepvries voor hem achter laten! Geen was die gedraaid wordt, rekeningen die binnen komen en betaald moeten worden. En alles komt op hem neer, want jij bent er niet.
Misschien dat dat hem al wat meer inzicht zou geven!Misschien wel, maar ik denk dat ik al weet wat er dan gebeurd. Hij gaat bij zijn moeder zitten en die geeft m zijn natje en droogje wel. De rekeningen laat ie gerust liggen of hij vraagt ijn moeder om hulp. Natuurlijk staat zij voor m klaar, tenzij ik haar inlicht natuurlijk. Ik heb ooit eens gevraagd om op te passen maar toen ik belde was hij in de garage bij zijn auto bezig en zat de kleine bij zijn moeder die er op lette. Ik uit mijn panty atuurlijk maar ja, zij vond het toch niet erg om te doen ?
dinsdag 5 januari 2010 om 18:23
Maar als hij zijn moeder regelt, dan regelt hij toch zijn zaken?
Jij vraagt om ondersteuning, zodat jij even ontlast wordt uit je ouderrol, en hij vult dat in op zijn manier. als je kind niks tekort komt, en zijn moeder geen rare dingen doet of dingen waar jij absoluut tegen bent, dan zou ik denken, geregeld is geregeld, en acceptren dat dit zijn manier is, ookal is de jouwe anders.
Jij vraagt om ondersteuning, zodat jij even ontlast wordt uit je ouderrol, en hij vult dat in op zijn manier. als je kind niks tekort komt, en zijn moeder geen rare dingen doet of dingen waar jij absoluut tegen bent, dan zou ik denken, geregeld is geregeld, en acceptren dat dit zijn manier is, ookal is de jouwe anders.
dinsdag 5 januari 2010 om 18:36
quote:Nastik schreef op 05 januari 2010 @ 16:15:
[...]
Ik doe inderdaad wel heel erg mijn best om tot het uiterste alle ballen in de lucht te houden en ben daarin ook vrij dominant.
Dus het is logisch dat het voor mijn man raar overkomt dat ik nu om hulp sta te schreeuwen.
Je schreeuwt niet alleen je verwacht dat hij gaat overnemen wat jou altijd als een zonnetje af ging en je verbindt hier gevolgen aan. Zoals het op mij over komt lijkt dat hij "gewend" is aan jouw geschreeuw om er vervolgens niet zoveel mee te doen omdat hij weet dat het wel weer weggaat.
Laat me duidelijk zijn ik bedoel dit zeker niet kwetsend. Ik denk dat het tijd wordt om te laten zien wat jij wilt. Keuzes maken in wat je wel en niet doet. Niet om hem wat te leren nee hoor... om jezelf wat te leren. Dat jij keuzes kan maken voor jou . Bepaal wat je door derden kan laten overnemen en dat je een vast tijdstip voor je eigen hobby's maakt.
Paarden vergen heel veel tijd en jij hebt er niet een echter zelfs twee. Paardenmeisjes kunnen heel erg gewend zijn aan heel veel tijd aan hun paarden te besteden. Ik heb gelezen dat je dit momenteel echt niet doet. Ik kan me voorstellen dat het je wel trekt om weer te doen. Met een klein kindje baan huis en alle andere zaken in je leven zou ik niet eens zien hoe ik paarden zou kunnen verzorgen op de manier die jij gewend was. Zou het kunnen dat je dit ook heel erg mist?
Wellicht kan je je schoonmoeder inzetten om je tijd beter in te delen. Natuurlijk kan hij dit ook echter hij laat het gewoonweg niet zien. Hoe lang blijf jij ztten "bozen"op hem ? Kies voor je eigen dingen in je leven . Er zijn meerder wegen die naar Rome leiden.
Als het niet via A gaat ( man) dan maar via B (schoonmoeder, buurvrouw , tante, nichtje , opa, weetikveel wie)
Terug naar het leven van toen... toen het allemaal zo makkelijk ging (bijvoorbeeld zonder je kindje ) ga je gewoonweg niet. (gelukkig maar ....)
[...]
Ik doe inderdaad wel heel erg mijn best om tot het uiterste alle ballen in de lucht te houden en ben daarin ook vrij dominant.
Dus het is logisch dat het voor mijn man raar overkomt dat ik nu om hulp sta te schreeuwen.
Je schreeuwt niet alleen je verwacht dat hij gaat overnemen wat jou altijd als een zonnetje af ging en je verbindt hier gevolgen aan. Zoals het op mij over komt lijkt dat hij "gewend" is aan jouw geschreeuw om er vervolgens niet zoveel mee te doen omdat hij weet dat het wel weer weggaat.
Laat me duidelijk zijn ik bedoel dit zeker niet kwetsend. Ik denk dat het tijd wordt om te laten zien wat jij wilt. Keuzes maken in wat je wel en niet doet. Niet om hem wat te leren nee hoor... om jezelf wat te leren. Dat jij keuzes kan maken voor jou . Bepaal wat je door derden kan laten overnemen en dat je een vast tijdstip voor je eigen hobby's maakt.
Paarden vergen heel veel tijd en jij hebt er niet een echter zelfs twee. Paardenmeisjes kunnen heel erg gewend zijn aan heel veel tijd aan hun paarden te besteden. Ik heb gelezen dat je dit momenteel echt niet doet. Ik kan me voorstellen dat het je wel trekt om weer te doen. Met een klein kindje baan huis en alle andere zaken in je leven zou ik niet eens zien hoe ik paarden zou kunnen verzorgen op de manier die jij gewend was. Zou het kunnen dat je dit ook heel erg mist?
Wellicht kan je je schoonmoeder inzetten om je tijd beter in te delen. Natuurlijk kan hij dit ook echter hij laat het gewoonweg niet zien. Hoe lang blijf jij ztten "bozen"op hem ? Kies voor je eigen dingen in je leven . Er zijn meerder wegen die naar Rome leiden.
Als het niet via A gaat ( man) dan maar via B (schoonmoeder, buurvrouw , tante, nichtje , opa, weetikveel wie)
Terug naar het leven van toen... toen het allemaal zo makkelijk ging (bijvoorbeeld zonder je kindje ) ga je gewoonweg niet. (gelukkig maar ....)
dinsdag 5 januari 2010 om 19:12
Waarom heb je dan zoveel huisdieren en ook nog een paard???
Dan vraag je toch zelf om moeilijkheden.
Dat is voor mensen die er tijd voor hebben en dat heb jij blijkbaar niet. Ook niet eerlijk dat de honden dan maar in de tuin hun behoefte moeten doen, om niet te spreken over de smerigheid.
Ik vind het ook vreemd, dat je zegt zonder je dieren niks van jezelf te hebben! Je hebt een man en kind, hallo!
Steek daar je tijd in.
Het geld wat je betaald voor een verzorger voor je knol, zou je voor een schoonmaakster opzij kunnen leggen.
Dan vraag je toch zelf om moeilijkheden.
Dat is voor mensen die er tijd voor hebben en dat heb jij blijkbaar niet. Ook niet eerlijk dat de honden dan maar in de tuin hun behoefte moeten doen, om niet te spreken over de smerigheid.
Ik vind het ook vreemd, dat je zegt zonder je dieren niks van jezelf te hebben! Je hebt een man en kind, hallo!
Steek daar je tijd in.
Het geld wat je betaald voor een verzorger voor je knol, zou je voor een schoonmaakster opzij kunnen leggen.
dinsdag 5 januari 2010 om 21:07
@Brown eyes: het probleem is hier helemaal niet dat ze geen geld heeft voor een schoonmaakster en daarom haar paard maar weg moet doen. Het probleem is dat man geen ene poot uitsteekt om haar eens te helpen of emotioneel te ondersteunen.
Hij heeft juist geld genoeg en meent daar volgens mij haar liefde mee te kopen.
Hij heeft juist geld genoeg en meent daar volgens mij haar liefde mee te kopen.
dinsdag 5 januari 2010 om 21:15
quote:wohman schreef op 05 januari 2010 @ 14:13:
@Blob, wat een totaal ongepaste reactie van jouw!!!!!!Ongepaste reactie van mijN?
Ik vind alle andere reacties ongepast.
Het gaat hier om iemand met een huishoudentje met 1 kind en een baantje van 3 dagen. En die wordt dan overspannen van de hobby's (paarden, honden, oldtimers). Omdat haar hardwerkende man haar daarin niet genoeg steunt moeten er huisartsen, pillen en relatietherapeuten aan te pas komen.
En dan pagina's lang meehuilen hier door iedereen. Wakker het zelfmedelijden nog even aan zeg!
Ik zeg de crisis heeft Nederland nog niet hard genoeg geraakt.
@Blob, wat een totaal ongepaste reactie van jouw!!!!!!Ongepaste reactie van mijN?
Ik vind alle andere reacties ongepast.
Het gaat hier om iemand met een huishoudentje met 1 kind en een baantje van 3 dagen. En die wordt dan overspannen van de hobby's (paarden, honden, oldtimers). Omdat haar hardwerkende man haar daarin niet genoeg steunt moeten er huisartsen, pillen en relatietherapeuten aan te pas komen.
En dan pagina's lang meehuilen hier door iedereen. Wakker het zelfmedelijden nog even aan zeg!
Ik zeg de crisis heeft Nederland nog niet hard genoeg geraakt.
dinsdag 5 januari 2010 om 21:18
Het is net een kind die zijn verantwoording niet neemt.Uit jouw verhaal begrepen.
Als je voor een kind een boterham blijft smeren terwijl het dat allang zelf kan doen dan gaat dat kind het echt niet zelf doen, die wacht braaf totdat jij het doet, ,heerlijk!
Maar je zegt ook dat ie bijna altijd van huis is, dan is het moeilijk wat in het huishouden te doen he.
is je planning wel goed?
Een paard hebben met een kindje erbij is ook niet te doen .
Misschien moet je ook een beetje realistisch worden in wat haalbaar is.
Als je voor een kind een boterham blijft smeren terwijl het dat allang zelf kan doen dan gaat dat kind het echt niet zelf doen, die wacht braaf totdat jij het doet, ,heerlijk!
Maar je zegt ook dat ie bijna altijd van huis is, dan is het moeilijk wat in het huishouden te doen he.
is je planning wel goed?
Een paard hebben met een kindje erbij is ook niet te doen .
Misschien moet je ook een beetje realistisch worden in wat haalbaar is.
dinsdag 5 januari 2010 om 21:22
quote:return_of_kreng schreef op 05 januari 2010 @ 18:23:
Maar als hij zijn moeder regelt, dan regelt hij toch zijn zaken?
Jij vraagt om ondersteuning, zodat jij even ontlast wordt uit je ouderrol, en hij vult dat in op zijn manier. als je kind niks tekort komt, en zijn moeder geen rare dingen doet of dingen waar jij absoluut tegen bent, dan zou ik denken, geregeld is geregeld, en acceptren dat dit zijn manier is, ookal is de jouwe anders.Wat ook betekent dat hij op dat moment zijn zaken regelt als ik er niet ben maar wat betekent dat concreet voor mij als ik er ben ? Dat hij zijn moeder vraagt om t vuil buiten te zetten?
Maar als hij zijn moeder regelt, dan regelt hij toch zijn zaken?
Jij vraagt om ondersteuning, zodat jij even ontlast wordt uit je ouderrol, en hij vult dat in op zijn manier. als je kind niks tekort komt, en zijn moeder geen rare dingen doet of dingen waar jij absoluut tegen bent, dan zou ik denken, geregeld is geregeld, en acceptren dat dit zijn manier is, ookal is de jouwe anders.Wat ook betekent dat hij op dat moment zijn zaken regelt als ik er niet ben maar wat betekent dat concreet voor mij als ik er ben ? Dat hij zijn moeder vraagt om t vuil buiten te zetten?
dinsdag 5 januari 2010 om 21:28
Bovendien gaat het hier niet om het wel of niet nemen van een schoonmaakster, het gaat puur om het gevoel dat TO zich niet gesteund voelt in het feit dat je een gezin, een huishouden met zijn tweeen bestierd wanneer je in een huwelijk bent en niet alleen en volgens mij is het grootste probleem dat TO zich niet gesteund voelt door haar man.En niet eens zo zeer het feit dat ze het zo druk heeft maar meer dat haar man haar niet emotioneel steunt en haar een beetje van de druk ontneemt door mee te helpen in het huishouden/gezinsleven waar zij samen voor hebben gekozen..
Of ik moet het verkeerd zien.....
Of ik moet het verkeerd zien.....
dinsdag 5 januari 2010 om 21:46
dinsdag 5 januari 2010 om 22:02
quote:sarah2ndlife schreef op 05 januari 2010 @ 21:18:
Het is net een kind die zijn verantwoording niet neemt.Uit jouw verhaal begrepen.
Als je voor een kind een boterham blijft smeren terwijl het dat allang zelf kan doen dan gaat dat kind het echt niet zelf doen, die wacht braaf totdat jij het doet, ,heerlijk!
Maar je zegt ook dat ie bijna altijd van huis is, dan is het moeilijk wat in het huishouden te doen he.
is je planning wel goed?
Een paard hebben met een kindje erbij is ook niet te doen .
Misschien moet je ook een beetje realistisch worden in wat haalbaar is.Eens, eens, eens!
Het is net een kind die zijn verantwoording niet neemt.Uit jouw verhaal begrepen.
Als je voor een kind een boterham blijft smeren terwijl het dat allang zelf kan doen dan gaat dat kind het echt niet zelf doen, die wacht braaf totdat jij het doet, ,heerlijk!
Maar je zegt ook dat ie bijna altijd van huis is, dan is het moeilijk wat in het huishouden te doen he.
is je planning wel goed?
Een paard hebben met een kindje erbij is ook niet te doen .
Misschien moet je ook een beetje realistisch worden in wat haalbaar is.Eens, eens, eens!
...
dinsdag 5 januari 2010 om 22:05
Ja Blob, een totaal ongepaste reactie van jouw.
Dus jij vindt het normaal dat een vrouw maar alles in het huishouden/verzorging van kind en dieren moet doen omdat ze "maar" 3 daagjes werkt???
Jij vindt het normaal dat een vent totaal geen poot uitsteekt om zn vrouw ook te helpen. De honden eens even eruit laat? Voor zn kind zorgt? Zn vrouw eens vraagt hoe het met haar gaat?
Toch raar dat wij dat dan allemaal niet normaal vinden en jij ons allemaal ongepaste reacties vindt geven!
Denk dat jij nog een beetje in 1950 leeft, toen het inderdaad gewoon normaal was dat de vrouw de zaakjes thuis regelde. Met als enige verschil dat de meeste vrouwen toen nog niet eens buitenshuis werkten!
Dus jij vindt het normaal dat een vrouw maar alles in het huishouden/verzorging van kind en dieren moet doen omdat ze "maar" 3 daagjes werkt???
Jij vindt het normaal dat een vent totaal geen poot uitsteekt om zn vrouw ook te helpen. De honden eens even eruit laat? Voor zn kind zorgt? Zn vrouw eens vraagt hoe het met haar gaat?
Toch raar dat wij dat dan allemaal niet normaal vinden en jij ons allemaal ongepaste reacties vindt geven!
Denk dat jij nog een beetje in 1950 leeft, toen het inderdaad gewoon normaal was dat de vrouw de zaakjes thuis regelde. Met als enige verschil dat de meeste vrouwen toen nog niet eens buitenshuis werkten!
dinsdag 5 januari 2010 om 22:08
Een paard hebben met kind erbij is heel goed te doen.
Mijn buurvrouw heeft een kind van 1,5, werkt fulltime, en heeft 7 (!) paarden aan huis staan.
Daarentegen heeft ze wel een hele dag in de week een huishoudster die haar dus een heel stuk werk uit handen neem. En niet te vergeten een vent die zn handen uit de mouwen steekt. Lijkt mij niet meer dan normaal dat je in je huwelijk/relatie de dingen samen regelt.
Mijn buurvrouw heeft een kind van 1,5, werkt fulltime, en heeft 7 (!) paarden aan huis staan.
Daarentegen heeft ze wel een hele dag in de week een huishoudster die haar dus een heel stuk werk uit handen neem. En niet te vergeten een vent die zn handen uit de mouwen steekt. Lijkt mij niet meer dan normaal dat je in je huwelijk/relatie de dingen samen regelt.
dinsdag 5 januari 2010 om 22:19
quote:Blob schreef op 05 januari 2010 @ 21:15:
[...]
Ongepaste reactie van mijN?
Ik vind alle andere reacties ongepast.
Het gaat hier om iemand met een huishoudentje met 1 kind en een baantje van 3 dagen. En die wordt dan overspannen van de hobby's (paarden, honden, oldtimers). Omdat haar hardwerkende man haar daarin niet genoeg steunt moeten er huisartsen, pillen en relatietherapeuten aan te pas komen.
En dan pagina's lang meehuilen hier door iedereen. Wakker het zelfmedelijden nog even aan zeg!
Ik zeg de crisis heeft Nederland nog niet hard genoeg geraakt.
Ik ben het woord voor woord met je eens. De man werkt zich helemaal kapot om vrouw en hobby's te kunnen betalen. Gaat mevrouw met haar parttime baan zeuren dat ze 'alles'moet doen. Jeetje mens, je werkt minder dus doe je meer.
Doe je dieren dan weg.
[...]
Ongepaste reactie van mijN?
Ik vind alle andere reacties ongepast.
Het gaat hier om iemand met een huishoudentje met 1 kind en een baantje van 3 dagen. En die wordt dan overspannen van de hobby's (paarden, honden, oldtimers). Omdat haar hardwerkende man haar daarin niet genoeg steunt moeten er huisartsen, pillen en relatietherapeuten aan te pas komen.
En dan pagina's lang meehuilen hier door iedereen. Wakker het zelfmedelijden nog even aan zeg!
Ik zeg de crisis heeft Nederland nog niet hard genoeg geraakt.
Ik ben het woord voor woord met je eens. De man werkt zich helemaal kapot om vrouw en hobby's te kunnen betalen. Gaat mevrouw met haar parttime baan zeuren dat ze 'alles'moet doen. Jeetje mens, je werkt minder dus doe je meer.
Doe je dieren dan weg.
