Relaties
alle pijlers
Is dit onaardig?
vrijdag 16 oktober 2009 om 10:01
Ik ben heel benieuwd hoe jullie over het volgende denken:
Mijn familie (ouders en zus) vinden het erg gezellig om regelmatig met zijn allen op vakantie te gaan. Zo zijn we in het voorjaar een week weggeweest om het zoveel jarige huwelijk van mijn ouders te vieren. Mijn man vond dit best moeilijk (moest zich erg aanpassen). Nu heeft mijn zus weer een weekend geboekt voor mijn moeder haar verjaardag. Mijn man heeft aangegeven niet mee te gaan omdat hij vlak na het weekend een belangrijk tentamen heeft. Ik vind dat hij gelijk heeft want we zijn voor mijn gevoel net terug en hij heeft er echt geen tijd voor. Mijn vader vindt echter dat het tentamen wel een goed excuus is maar dat als er iets anders achter zou zitten(bv. geen zin) hij dat niet kan maken. Ik denk echter dat als hij geen tentamen had gehad hij ook niet was gegaan. Ik schrok ervan dat mijn vader hierin zo stellig is en vind eigenlijk dat mijn man niet verplicht kan worden om elke keer met mijn familie mee te gaan, ook al is het voor een belangrijke gebeurtenis. Wat vinden jullie?
Mijn familie (ouders en zus) vinden het erg gezellig om regelmatig met zijn allen op vakantie te gaan. Zo zijn we in het voorjaar een week weggeweest om het zoveel jarige huwelijk van mijn ouders te vieren. Mijn man vond dit best moeilijk (moest zich erg aanpassen). Nu heeft mijn zus weer een weekend geboekt voor mijn moeder haar verjaardag. Mijn man heeft aangegeven niet mee te gaan omdat hij vlak na het weekend een belangrijk tentamen heeft. Ik vind dat hij gelijk heeft want we zijn voor mijn gevoel net terug en hij heeft er echt geen tijd voor. Mijn vader vindt echter dat het tentamen wel een goed excuus is maar dat als er iets anders achter zou zitten(bv. geen zin) hij dat niet kan maken. Ik denk echter dat als hij geen tentamen had gehad hij ook niet was gegaan. Ik schrok ervan dat mijn vader hierin zo stellig is en vind eigenlijk dat mijn man niet verplicht kan worden om elke keer met mijn familie mee te gaan, ook al is het voor een belangrijke gebeurtenis. Wat vinden jullie?
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:11
Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen je één avondje aanpassen wegens een verjaardag oid, dan om direct een heel weekend of een hele week door te moeten brengen in een omgeving waar je liever niet bent. Dat laatste is een veel grotere invasie op je privacy en ik vind dat je mensen nooit moet verplichten tegen hun zin dagen én nachten door te brengen op een plek en met mensen waarmee ze dat niet willen. Schoonfamilie, of niet.
De man van TO is dit jaar al een keer meegeweest voor een hele week (!), dat vind ik zelf bijzonder knap. Ik vind het nl. al moeilijk dat met vrienden te doen (en die kies ik tenminste zelf uit, je schoonfamilie kies je niet uit), laat staan dus met een schoonfamilie die je wellicht helemaal niet zo mag.
Als ik alleen al naar mijn eigen familie kijk: met mijn ouders zou ik zo een week (of twee) op vakantie gaan, met mijn opa en oma vind ik een avondje uit eten of een hele dag kerst écht genoeg. En da's m'n eigen familie, kun je nagaan hoe het zou zijn als het ook nog es je schoonfamilie betreft...
Ik heb gewoon privacy nodig en die krijg jen íet door in een huisje op de lip van mensen te zitten waar je niet perfect mee door één deur kan.
De man van TO is dit jaar al een keer meegeweest voor een hele week (!), dat vind ik zelf bijzonder knap. Ik vind het nl. al moeilijk dat met vrienden te doen (en die kies ik tenminste zelf uit, je schoonfamilie kies je niet uit), laat staan dus met een schoonfamilie die je wellicht helemaal niet zo mag.
Als ik alleen al naar mijn eigen familie kijk: met mijn ouders zou ik zo een week (of twee) op vakantie gaan, met mijn opa en oma vind ik een avondje uit eten of een hele dag kerst écht genoeg. En da's m'n eigen familie, kun je nagaan hoe het zou zijn als het ook nog es je schoonfamilie betreft...
Ik heb gewoon privacy nodig en die krijg jen íet door in een huisje op de lip van mensen te zitten waar je niet perfect mee door één deur kan.
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:14
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 12:06:
[...]
Ja daar ben ik ook bang voor! En ik wil gewoon absoluut geen zin in ruzie want zoals ik al eerder schreef je weet nooit hoelang je elkaar nog hebt. Ik vind het wel bitter dat ik tegen mijn eigen familie kennelijk niet eerlijk kan zijn.
Je vader, zus en man hebben alledrie sterkte karakters. Jullie zijn onlangs al eens met z'n alle op vakantie geweest en je man heeft keurig z'n best gedaan om mee te doen, en nu willen je zus en vader nogeens onder het mom: het kan zomaar de laatste zijn...
Maar even heel eerlijk: wat wil jij eigenlijk? WIl jij nog een keer? Of was 1x ook genoeg voor jou? Mag jij weigeren als je wilt?
Mij komt het namelijk allemaal nogal claimerig over... want je weet nooit, morgen kan ik dood gaan en dan heb je, je leven lang spijt.
Ga je echt van harte mee?
[...]
Ja daar ben ik ook bang voor! En ik wil gewoon absoluut geen zin in ruzie want zoals ik al eerder schreef je weet nooit hoelang je elkaar nog hebt. Ik vind het wel bitter dat ik tegen mijn eigen familie kennelijk niet eerlijk kan zijn.
Je vader, zus en man hebben alledrie sterkte karakters. Jullie zijn onlangs al eens met z'n alle op vakantie geweest en je man heeft keurig z'n best gedaan om mee te doen, en nu willen je zus en vader nogeens onder het mom: het kan zomaar de laatste zijn...
Maar even heel eerlijk: wat wil jij eigenlijk? WIl jij nog een keer? Of was 1x ook genoeg voor jou? Mag jij weigeren als je wilt?
Mij komt het namelijk allemaal nogal claimerig over... want je weet nooit, morgen kan ik dood gaan en dan heb je, je leven lang spijt.
Ga je echt van harte mee?
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:17
Ik vind het altijd een moeilijk punt zoiets. Natuurlijk is manlief niet verplicht om mee te gaan. En idd zou ik zelf ook liever hebben dat mensen die niet mee willen gewoon thuisblijven. Helaas is het in de praktijk zo dat er dan toch mensen gepikeerd raken. Dat is dan het probleem van die persoon zou je zeggen, maar het kan de (wellicht toch al breekbare) onderlinge relaties wel op scherp zetten. Dus ik kan me best voorstellen dat veel mensen dan toch maar meegaan, ook al zouden ze liever thuisblijven.
Manlief en ik maken altijd een beetje en afweging. Mijn familie heeft nog wel eens van die dingen (etentje ofzo) waar hij ook niet altijd op zit te wachten (ik ook niet trouwens). Meestal gaat hij echter wel mee, omdat hij weet dat ik het waardeer dan hij de verhoudingen binnen mijn familie (die toch al wat breekbaar zijn) niet verder op scherp zet. Maar ze moeten hem niet het idee geven dat het echt verplicht is, want dan wordt hij dus ook heel eigenwijs en gaat alleen al daarom NIET mee.
Wij zijn samen met mijn zus en haar vriend (en 2 kids) op vakantie geweest (was eigenlijk onze huwelijksreis). Mijn zus was ernstig ziek (hoewel de prognoses alweer beter waren) en wilde dat heel graag. Wij hebben toen de afweging gemaakt dat wij het geen hele grote opoffering vonden om samen te gaan (eigenlijk ook best wel gezellig) en dat we er haar een heel groot plezier mee deden. We hebben het dus gedaan (en het was ook best leuk).
We zijn later ook nog wel eens een weekendje samen weggeweest met hen. Maar ze heeft het nog veel vaker voorgesteld en ik heb dus al verschillende keren aangegeven dat we nu niet gaan (Zij gaan graag vaak weg en wij geven ons geld liever uit aan andere zaken). Zij begrijpt dat gelukkig wel.
Begrafenissen vind ik overigens heel wat anders. Dat doe je niet voor jezelf, dat doe je voor de nabestaanden. Manlief heeft een ontzettende hekel aan begrafenissen (niemand is daar fan van lijkt me). Hij kan er heel slecht tegen. Toevallig hebben we in 2 jaar 2 (relatief jonge) mensen verloren in mijn familie (een oom en een tante dus niet heel dichtbij, maar wel waar je wel uitgenodigd wordt voor de uitvaart). Maar hij gaat wel mee. Ik vind het persoonlijk ook niets. Afscheid nemen heb ik daarvoor allang gedaan. Maar we gaan er wel naartoe. Zuiver voor de nabestaanden van de overledene.
Ik vind dus altijd heel strikt zeggen dat je ergens niet heen moet gaan omdat je er geen zin in hebt wel heel kort door de bocht. Soms doe je er anderen een groot plezier mee en dan moet je (vind ik persoonlijk) niet alleen aan jezelf denken.
Manlief en ik maken altijd een beetje en afweging. Mijn familie heeft nog wel eens van die dingen (etentje ofzo) waar hij ook niet altijd op zit te wachten (ik ook niet trouwens). Meestal gaat hij echter wel mee, omdat hij weet dat ik het waardeer dan hij de verhoudingen binnen mijn familie (die toch al wat breekbaar zijn) niet verder op scherp zet. Maar ze moeten hem niet het idee geven dat het echt verplicht is, want dan wordt hij dus ook heel eigenwijs en gaat alleen al daarom NIET mee.
Wij zijn samen met mijn zus en haar vriend (en 2 kids) op vakantie geweest (was eigenlijk onze huwelijksreis). Mijn zus was ernstig ziek (hoewel de prognoses alweer beter waren) en wilde dat heel graag. Wij hebben toen de afweging gemaakt dat wij het geen hele grote opoffering vonden om samen te gaan (eigenlijk ook best wel gezellig) en dat we er haar een heel groot plezier mee deden. We hebben het dus gedaan (en het was ook best leuk).
We zijn later ook nog wel eens een weekendje samen weggeweest met hen. Maar ze heeft het nog veel vaker voorgesteld en ik heb dus al verschillende keren aangegeven dat we nu niet gaan (Zij gaan graag vaak weg en wij geven ons geld liever uit aan andere zaken). Zij begrijpt dat gelukkig wel.
Begrafenissen vind ik overigens heel wat anders. Dat doe je niet voor jezelf, dat doe je voor de nabestaanden. Manlief heeft een ontzettende hekel aan begrafenissen (niemand is daar fan van lijkt me). Hij kan er heel slecht tegen. Toevallig hebben we in 2 jaar 2 (relatief jonge) mensen verloren in mijn familie (een oom en een tante dus niet heel dichtbij, maar wel waar je wel uitgenodigd wordt voor de uitvaart). Maar hij gaat wel mee. Ik vind het persoonlijk ook niets. Afscheid nemen heb ik daarvoor allang gedaan. Maar we gaan er wel naartoe. Zuiver voor de nabestaanden van de overledene.
Ik vind dus altijd heel strikt zeggen dat je ergens niet heen moet gaan omdat je er geen zin in hebt wel heel kort door de bocht. Soms doe je er anderen een groot plezier mee en dan moet je (vind ik persoonlijk) niet alleen aan jezelf denken.
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:20
quote:HansHier schreef op 16 oktober 2009 @ 12:10:
[...]
Tuurlijk kun je eerlijk zijn. Geeft een verfrissend conflictje misschien, maar daarna weet iedereen waar ze elkaar hebben!
Mooi toch?Het idee is mooi en ik ben ook zeker van mening dat je eerlijk moet kunnen zijn. Maar in praktijk is helaas niet daarmee geljik geregeld en kan het de verhoudingen ook lekker op scherp zetten. (waarbij je kunt bedenken dat dat anders vroef of laat ook wel zal gebeuren, maar toch).
[...]
Tuurlijk kun je eerlijk zijn. Geeft een verfrissend conflictje misschien, maar daarna weet iedereen waar ze elkaar hebben!
Mooi toch?Het idee is mooi en ik ben ook zeker van mening dat je eerlijk moet kunnen zijn. Maar in praktijk is helaas niet daarmee geljik geregeld en kan het de verhoudingen ook lekker op scherp zetten. (waarbij je kunt bedenken dat dat anders vroef of laat ook wel zal gebeuren, maar toch).
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:23
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:30
quote:tangerine schreef op 16 oktober 2009 @ 12:11:
Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen je één avondje aanpassen wegens een verjaardag oid, dan om direct een heel weekend of een hele week door te moeten brengen in een omgeving waar je liever niet bent. Dat laatste is een veel grotere invasie op je privacy en ik vind dat je mensen nooit moet verplichten tegen hun zin dagen én nachten door te brengen op een plek en met mensen waarmee ze dat niet willen. Schoonfamilie, of niet.
De man van TO is dit jaar al een keer meegeweest voor een hele week (!), dat vind ik zelf bijzonder knap. Ik vind het nl. al moeilijk dat met vrienden te doen (en die kies ik tenminste zelf uit, je schoonfamilie kies je niet uit), laat staan dus met een schoonfamilie die je wellicht helemaal niet zo mag.
Als ik alleen al naar mijn eigen familie kijk: met mijn ouders zou ik zo een week (of twee) op vakantie gaan, met mijn opa en oma vind ik een avondje uit eten of een hele dag kerst écht genoeg. En da's m'n eigen familie, kun je nagaan hoe het zou zijn als het ook nog es je schoonfamilie betreft...
Ik heb gewoon privacy nodig en die krijg jen íet door in een huisje op de lip van mensen te zitten waar je niet perfect mee door één deur kan.Zo eens.
Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen je één avondje aanpassen wegens een verjaardag oid, dan om direct een heel weekend of een hele week door te moeten brengen in een omgeving waar je liever niet bent. Dat laatste is een veel grotere invasie op je privacy en ik vind dat je mensen nooit moet verplichten tegen hun zin dagen én nachten door te brengen op een plek en met mensen waarmee ze dat niet willen. Schoonfamilie, of niet.
De man van TO is dit jaar al een keer meegeweest voor een hele week (!), dat vind ik zelf bijzonder knap. Ik vind het nl. al moeilijk dat met vrienden te doen (en die kies ik tenminste zelf uit, je schoonfamilie kies je niet uit), laat staan dus met een schoonfamilie die je wellicht helemaal niet zo mag.
Als ik alleen al naar mijn eigen familie kijk: met mijn ouders zou ik zo een week (of twee) op vakantie gaan, met mijn opa en oma vind ik een avondje uit eten of een hele dag kerst écht genoeg. En da's m'n eigen familie, kun je nagaan hoe het zou zijn als het ook nog es je schoonfamilie betreft...
Ik heb gewoon privacy nodig en die krijg jen íet door in een huisje op de lip van mensen te zitten waar je niet perfect mee door één deur kan.Zo eens.
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:41
quote:Thekla schreef op 16 oktober 2009 @ 12:14:
[...]
Je vader, zus en man hebben alledrie sterkte karakters. Jullie zijn onlangs al eens met z'n alle op vakantie geweest en je man heeft keurig z'n best gedaan om mee te doen, en nu willen je zus en vader nogeens onder het mom: het kan zomaar de laatste zijn...
Maar even heel eerlijk: wat wil jij eigenlijk? WIl jij nog een keer? Of was 1x ook genoeg voor jou? Mag jij weigeren als je wilt?
Mij komt het namelijk allemaal nogal claimerig over... want je weet nooit, morgen kan ik dood gaan en dan heb je, je leven lang spijt.
Ga je echt van harte mee?
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. Met twee zeer dominante gezinsleden ben ik denk ik zo geworden. Het is ironisch dat ik nu ook een dominante man heb!
[...]
Je vader, zus en man hebben alledrie sterkte karakters. Jullie zijn onlangs al eens met z'n alle op vakantie geweest en je man heeft keurig z'n best gedaan om mee te doen, en nu willen je zus en vader nogeens onder het mom: het kan zomaar de laatste zijn...
Maar even heel eerlijk: wat wil jij eigenlijk? WIl jij nog een keer? Of was 1x ook genoeg voor jou? Mag jij weigeren als je wilt?
Mij komt het namelijk allemaal nogal claimerig over... want je weet nooit, morgen kan ik dood gaan en dan heb je, je leven lang spijt.
Ga je echt van harte mee?
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. Met twee zeer dominante gezinsleden ben ik denk ik zo geworden. Het is ironisch dat ik nu ook een dominante man heb!
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:46
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 12:41:
[...]
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. Met twee zeer dominante gezinsleden ben ik denk ik zo geworden. Het is ironisch dat ik nu ook een dominante man heb!
Ik vind 'het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn' een enorm slecht argument om te gaan. Omdat je dan gaat uit angst om spijt te krijgen in plaats van om te genieten van de mensen met wie je gaat. Je moet gaan omdat je tijd met je ouders door wil brengen, niet omdat een eventueel overlijden als machtsmiddel ingezet wordt. En natuurlijk speelt het wel mee maar je wil toch niet terugdenken aan een eventueel laatste weekend en je dan bewust zijn van het feit dat je alleen bent gegaan uit angst spijt te krijgen in plaats van om de mensen zelf?
Vraag jezelf af: wil jij gaan? En als je wil gaan, in hoeverre is het een optie om zonder je man te gaan?
[...]
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. Met twee zeer dominante gezinsleden ben ik denk ik zo geworden. Het is ironisch dat ik nu ook een dominante man heb!
Ik vind 'het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn' een enorm slecht argument om te gaan. Omdat je dan gaat uit angst om spijt te krijgen in plaats van om te genieten van de mensen met wie je gaat. Je moet gaan omdat je tijd met je ouders door wil brengen, niet omdat een eventueel overlijden als machtsmiddel ingezet wordt. En natuurlijk speelt het wel mee maar je wil toch niet terugdenken aan een eventueel laatste weekend en je dan bewust zijn van het feit dat je alleen bent gegaan uit angst spijt te krijgen in plaats van om de mensen zelf?
Vraag jezelf af: wil jij gaan? En als je wil gaan, in hoeverre is het een optie om zonder je man te gaan?
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:49
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 12:41:
[...]
Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. !
Alsjeblieft zeg, Marretje, Doe jezelf een plezier en hou op met dat voorzichtige op eieren lopen. Trap die eieren kapot, onder de schaal en struif vind je gewoon een harde vloer.
Laat vader en man die conflicten fijn aangaan en uitvechten. Echt, ze zullen het allebei overleven.
[...]
Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. !
Alsjeblieft zeg, Marretje, Doe jezelf een plezier en hou op met dat voorzichtige op eieren lopen. Trap die eieren kapot, onder de schaal en struif vind je gewoon een harde vloer.
Laat vader en man die conflicten fijn aangaan en uitvechten. Echt, ze zullen het allebei overleven.
vrijdag 16 oktober 2009 om 12:50
quote:tangerine schreef op 16 oktober 2009 @ 12:11:
Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen je één avondje aanpassen wegens een verjaardag oid, dan om direct een heel weekend of een hele week door te moeten brengen in een omgeving waar je liever niet bent. Dat laatste is een veel grotere invasie op je privacy en ik vind dat je mensen nooit moet verplichten tegen hun zin dagen én nachten door te brengen op een plek en met mensen waarmee ze dat niet willen. Schoonfamilie, of niet.
De man van TO is dit jaar al een keer meegeweest voor een hele week (!), dat vind ik zelf bijzonder knap. Ik vind het nl. al moeilijk dat met vrienden te doen (en die kies ik tenminste zelf uit, je schoonfamilie kies je niet uit), laat staan dus met een schoonfamilie die je wellicht helemaal niet zo mag.
Als ik alleen al naar mijn eigen familie kijk: met mijn ouders zou ik zo een week (of twee) op vakantie gaan, met mijn opa en oma vind ik een avondje uit eten of een hele dag kerst écht genoeg. En da's m'n eigen familie, kun je nagaan hoe het zou zijn als het ook nog es je schoonfamilie betreft...
Ik heb gewoon privacy nodig en die krijg jen íet door in een huisje op de lip van mensen te zitten waar je niet perfect mee door één deur kan.Dat verschilt dan blijkbaar erg per persoon. Ik ken in mijn omgeving eigenlijk niemand die meer privacy nodig heeft dan ik. Zelfs mijn vriend is soms te veel. Met mijn ouders, hoe lief ik ze ook vind, is één avond vaak genoeg. Zo ook met m'n schoonouders. Maar toch lukt een weekendje weg best, door gewoon goed m'n eigen momenten kiezen. En dat lukt ook op dat familieweekend van m'n vriend waar zo'n beetje niemand is met wie ik in het 'echte leven' langer dan 10 minuten geanimeerd kan praten.
Ik vind dat er nogal een verschil zit tussen je één avondje aanpassen wegens een verjaardag oid, dan om direct een heel weekend of een hele week door te moeten brengen in een omgeving waar je liever niet bent. Dat laatste is een veel grotere invasie op je privacy en ik vind dat je mensen nooit moet verplichten tegen hun zin dagen én nachten door te brengen op een plek en met mensen waarmee ze dat niet willen. Schoonfamilie, of niet.
De man van TO is dit jaar al een keer meegeweest voor een hele week (!), dat vind ik zelf bijzonder knap. Ik vind het nl. al moeilijk dat met vrienden te doen (en die kies ik tenminste zelf uit, je schoonfamilie kies je niet uit), laat staan dus met een schoonfamilie die je wellicht helemaal niet zo mag.
Als ik alleen al naar mijn eigen familie kijk: met mijn ouders zou ik zo een week (of twee) op vakantie gaan, met mijn opa en oma vind ik een avondje uit eten of een hele dag kerst écht genoeg. En da's m'n eigen familie, kun je nagaan hoe het zou zijn als het ook nog es je schoonfamilie betreft...
Ik heb gewoon privacy nodig en die krijg jen íet door in een huisje op de lip van mensen te zitten waar je niet perfect mee door één deur kan.Dat verschilt dan blijkbaar erg per persoon. Ik ken in mijn omgeving eigenlijk niemand die meer privacy nodig heeft dan ik. Zelfs mijn vriend is soms te veel. Met mijn ouders, hoe lief ik ze ook vind, is één avond vaak genoeg. Zo ook met m'n schoonouders. Maar toch lukt een weekendje weg best, door gewoon goed m'n eigen momenten kiezen. En dat lukt ook op dat familieweekend van m'n vriend waar zo'n beetje niemand is met wie ik in het 'echte leven' langer dan 10 minuten geanimeerd kan praten.
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:16
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 12:41:
[...]
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen!
Echt, hier word ik toch zo ontzettend :puke: van! Wat een gemanipuleer
Les 1: "Hoe praat ik een ander een schuldgevoel aan."
Les 2: "Hoe manipuleer ik nog een beetje meer."
Les 3: "Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn eigen zin te allen tijde doorzet, ook al moet dat over de rug van mensen van wie ik zèg te houden?"
Les 4: "Hoe laat ik mensen denken dat ik van ze houd, terwijl ik alleen maar wil dat ze doen wat ik wil."
Les 5: "Hoe hou ik die personen bang?"
:puke:
[...]
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen!
Echt, hier word ik toch zo ontzettend :puke: van! Wat een gemanipuleer
Les 1: "Hoe praat ik een ander een schuldgevoel aan."
Les 2: "Hoe manipuleer ik nog een beetje meer."
Les 3: "Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn eigen zin te allen tijde doorzet, ook al moet dat over de rug van mensen van wie ik zèg te houden?"
Les 4: "Hoe laat ik mensen denken dat ik van ze houd, terwijl ik alleen maar wil dat ze doen wat ik wil."
Les 5: "Hoe hou ik die personen bang?"
:puke:
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:31
quote:setter schreef op 16 oktober 2009 @ 13:16:
[...]
Echt, hier word ik toch zo ontzettend :puke: van! Wat een gemanipuleer
Les 1: "Hoe praat ik een ander een schuldgevoel aan."
Herkenning, herkenning!
Afgezien van het feit dat ik mijn ouders super mensen vind en we absoluut goed door één deur kunnen, is vooral mijn moeder érg goed in bovengenoemde les 1.
Mijn man is ook een persoon die je niets moet opleggen, die ruimte voor zichzelf nodig heeft en geen blad voor z'n mond neemt. Een paar jaar geleden heb ik hem zover gekregen dat hij een weekend met mijn hele familie meeging naar Frankrijk, terwijl ze elkaar nog niet zo goed kenden. Dat is tijdens dat weekend uitgelopen op een ruzie tussen mijn man en mijn moeder. Ik vond het vréselijk, dacht dat het nooit meer goed zou komen!
Het kwam door een opmerking van mijn moeder (vrij dominant als het familiezaken betreft). Mijn man en ik wilden een paar uur samen de omgeving in (met z'n tweetjes) en mijn moeder zag dat als "afzonderen van de rest". Ze maakte er ook nog een semi-grappige opmerking achteraan in de trant van "jij gaat toch geen verkeerde invloed op mijn dochter uitoefenen, hè?". Mijn man trok dit niet en zei "en jij gaat ons toch niet als kleine kinderen behandelen?" En toen was de discussie geopend.
Later, toen wij al wat langer samen waren, hebben ze het nog wel uitgepraat en inmiddels gaan mijn ouders nu heel anders met ons om. Door mijn man dus! (niet door mij, ik liet het ook altijd maar over me heenkomen *schaam*).
Inmiddels zijn mijn moeder en mijn man twee handen op één buik . Het kán dus ook goedkomen, maar daar is best wat tijd voor nodig. Het heeft mij erg veel energie (en ook wel wat ruzietjes) gekost, maar nu de verhoudingen duidelijk zijn, worden veel zaken ineens eerlijker en beter opgelost dan tevoren.
[...]
Echt, hier word ik toch zo ontzettend :puke: van! Wat een gemanipuleer
Les 1: "Hoe praat ik een ander een schuldgevoel aan."
Herkenning, herkenning!
Afgezien van het feit dat ik mijn ouders super mensen vind en we absoluut goed door één deur kunnen, is vooral mijn moeder érg goed in bovengenoemde les 1.
Mijn man is ook een persoon die je niets moet opleggen, die ruimte voor zichzelf nodig heeft en geen blad voor z'n mond neemt. Een paar jaar geleden heb ik hem zover gekregen dat hij een weekend met mijn hele familie meeging naar Frankrijk, terwijl ze elkaar nog niet zo goed kenden. Dat is tijdens dat weekend uitgelopen op een ruzie tussen mijn man en mijn moeder. Ik vond het vréselijk, dacht dat het nooit meer goed zou komen!
Het kwam door een opmerking van mijn moeder (vrij dominant als het familiezaken betreft). Mijn man en ik wilden een paar uur samen de omgeving in (met z'n tweetjes) en mijn moeder zag dat als "afzonderen van de rest". Ze maakte er ook nog een semi-grappige opmerking achteraan in de trant van "jij gaat toch geen verkeerde invloed op mijn dochter uitoefenen, hè?". Mijn man trok dit niet en zei "en jij gaat ons toch niet als kleine kinderen behandelen?" En toen was de discussie geopend.
Later, toen wij al wat langer samen waren, hebben ze het nog wel uitgepraat en inmiddels gaan mijn ouders nu heel anders met ons om. Door mijn man dus! (niet door mij, ik liet het ook altijd maar over me heenkomen *schaam*).
Inmiddels zijn mijn moeder en mijn man twee handen op één buik . Het kán dus ook goedkomen, maar daar is best wat tijd voor nodig. Het heeft mij erg veel energie (en ook wel wat ruzietjes) gekost, maar nu de verhoudingen duidelijk zijn, worden veel zaken ineens eerlijker en beter opgelost dan tevoren.
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:48
Herkenbaar verhaal nukje en Setter je hebt helemaal gelijk met je punten (verhelderd) en ja het op eieren lopen (Hans) herken ik ook. Laatst heb ik echter een keer een goede aanvaring gehad met mijn ouders. het leek goed uitgesproken en ze hadden me in mijn gezicht ook gelijk gegeven. Hoor ik maanden later dat ik het toen toch echt helemaal fout had gezien en dat ze het dus toch niet met me eens waren geweest.
vrijdag 16 oktober 2009 om 13:55
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 12:41:
[...]
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. Met twee zeer dominante gezinsleden ben ik denk ik zo geworden. Het is ironisch dat ik nu ook een dominante man heb!
Ik denk dat het eens tijd wordt dat je voor deze keer 1 lijn trekt met je man en zegt dat je gewoon geen zin hebt.
Misschien kan je in dat opzicht iets van je man leren en moeten jullie samen het gesprek aan met je ouders en je zus. Eerst een week en nu een weekend. Voordat je het weet doen ze dit elk kwartaal en als 23 je leeftijd is en niet je huisnummer dan heb je nog een hele hoop gezellige dagen met je hele familie te gaan op die manier.
[...]
Zelf hoeft het voor mij ook niet zo, maar voel me inderdaad ook een beetje voor het blok gezet met de uitspraak: Het zou wel eens de laatste keer kunnen zijn. Door niet mee te gaan zou ik wel eens de rest van mijn leven spijt kunnen krijgen! De week in het voorjaar heeft mij veel inzicht gegeven over waarom ik me altijd zo aanpas aan iedereen om me heen. Met twee zeer dominante gezinsleden ben ik denk ik zo geworden. Het is ironisch dat ik nu ook een dominante man heb!
Ik denk dat het eens tijd wordt dat je voor deze keer 1 lijn trekt met je man en zegt dat je gewoon geen zin hebt.
Misschien kan je in dat opzicht iets van je man leren en moeten jullie samen het gesprek aan met je ouders en je zus. Eerst een week en nu een weekend. Voordat je het weet doen ze dit elk kwartaal en als 23 je leeftijd is en niet je huisnummer dan heb je nog een hele hoop gezellige dagen met je hele familie te gaan op die manier.
vrijdag 16 oktober 2009 om 14:47
Thekla helaas is 23 niet meer mijn leeftijd!!!! Ik heb besloten dit weekend nog wel mee te gaan (op mijn voorwaarden: eigen huisje , zelf ontbijten en me terugtrekken als ik het niet meer gezellig vind). Daarna is het ook wat mij betreft klaar. En laat ik me niet meer chanteren en me hun wil opleggen. Ik hoop daarbij de adviezen hier op het topic te kunnen gebruiken.
vrijdag 16 oktober 2009 om 15:34
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 11:58:
[...]
Natuurlijk zou ik ook het liefst zou ik willen dat hij meegaat. Maar het betekend voor mij dat ik tussen twee vuren in zit! Mijn vader en mijn man. Je bent toch meer dan de dochter van je vader en de vrouw van je man? Gedraag je dan ook als zelfstandig individu en accepteer van beide kanten geen gezeur.
[...]
Natuurlijk zou ik ook het liefst zou ik willen dat hij meegaat. Maar het betekend voor mij dat ik tussen twee vuren in zit! Mijn vader en mijn man. Je bent toch meer dan de dochter van je vader en de vrouw van je man? Gedraag je dan ook als zelfstandig individu en accepteer van beide kanten geen gezeur.
vrijdag 16 oktober 2009 om 15:35
quote:marretje23 schreef op 16 oktober 2009 @ 14:47:
Thekla helaas is 23 niet meer mijn leeftijd!!!! Ik heb besloten dit weekend nog wel mee te gaan (op mijn voorwaarden: eigen huisje , zelf ontbijten en me terugtrekken als ik het niet meer gezellig vind). Daarna is het ook wat mij betreft klaar. En laat ik me niet meer chanteren en me hun wil opleggen. Ik hoop daarbij de adviezen hier op het topic te kunnen gebruiken.Goede stap! Moedig van je.
Thekla helaas is 23 niet meer mijn leeftijd!!!! Ik heb besloten dit weekend nog wel mee te gaan (op mijn voorwaarden: eigen huisje , zelf ontbijten en me terugtrekken als ik het niet meer gezellig vind). Daarna is het ook wat mij betreft klaar. En laat ik me niet meer chanteren en me hun wil opleggen. Ik hoop daarbij de adviezen hier op het topic te kunnen gebruiken.Goede stap! Moedig van je.
vrijdag 16 oktober 2009 om 15:53
Ik vind het je vriends goed recht dat hij niet mee gaat. Hij is eerder dit jaar al een keer mee weg geweest en hij heeft ook nog een tentamen. Af en toe een keertje meegaan voor anderen, terwijl je er zelf geen zin in hebt, is geen opoffering, maar dat hoeft niet elke keer. Ik heb zelf dat dilemma met verjaardagen, mijn familie viert verjaardagen altijd in het weekend (heb best een grote familie), en in het weekend ben ik altijd bij mijn vriend die 2 uur verderop woont. Daarom ga ik niet altijd naar elke verjaardag toe, ik wil ook genieten van mijn vrije zondag samen met mijn vriend en heb dan geen zin om een hele middag / avond op een verjaardag te zitten. Er is niets mis om af en toe aan anderen te denken, maar aan jezelf denken is ook geen misdaad.
