Relaties
alle pijlers
Kind ophalen uit school: sanity check
woensdag 10 september 2008 om 13:23
Even kort de situatie.
Mijn man en ik hebben twee dochters. De oudste gaat naar de kleuterschool, de jongste gaat nog naar een kinderdagverblijf. De afspraak is dat ik elke dag beide kinderen breng, dat mijn man de oudste uit school haalt (een dag gaat ze naar de naschoolse opvang, dan haal ik meestal) en dat ik de jongste ophaal als m'n werk het toelaat (bijna altijd gelukkig).
Mijn man kan 's nachts moeilijk slapen, waardoor zijn slaapritme nogal onregelmatig is. Ik heb er voor gekozen dus altijd m'n dochters te brengen.. ik vind het fijn daar controle over te hebben.
Gisteren werd ik echter om 15.15 uur gebeld om te zeggen dat dochterlief nog aan het wachten was. Ik ben natuurlijk meteen op de fiets gesprongen en ben als een idioot naar haar school gefietst. Duizend maal excuses aangeboden en dochter vreselijk hard geknuffeld (ze was er gelukkig vrolijk onder, zingen enzo).
So far so good.. (hoewel).. Maar nu komt het: gisterenochtend was ik nl nogal gestressed met het aankleden van de kinderen. Daardoor maakte ik best wat herrie en de oudste huilde omdat ze geen rok aan mocht (dat soort leuke dingen..) Manlief sliep net en werd geirriteerd wakker van mijn herrie (8 uur) en kon daarna niet meer slapen. En is dus niet op tijd wakker geworden om onze dochter uit school te halen.
En.. nu geeft hij mij de schuld. Als ik 's ochtends niet zo veel herrie had lopen maken.. had hij niet urenlang wakker gelegen en was het hem gewoon gelukt de oudste op te halen... etc. Wat moet ik hier nu mee? Ik was al kwaad dat hij niet gewoon tien wekkers gezet heeft (van mijn part) om op tijd wakker te worden, maar nu ben ik eigenlijk vooral heel verdrietig.. Ik maakte herrie, dat klopt. Hij heeft een slaapprobleem, ik weet dat het gevoelig ligt en ik hield er geen rekening mee.. Meestal loop ik met de kinderen op m'n tenen.. nu niet.. Stom!
Wie helpt me dit in het juiste perspectief te zien?
Mijn man en ik hebben twee dochters. De oudste gaat naar de kleuterschool, de jongste gaat nog naar een kinderdagverblijf. De afspraak is dat ik elke dag beide kinderen breng, dat mijn man de oudste uit school haalt (een dag gaat ze naar de naschoolse opvang, dan haal ik meestal) en dat ik de jongste ophaal als m'n werk het toelaat (bijna altijd gelukkig).
Mijn man kan 's nachts moeilijk slapen, waardoor zijn slaapritme nogal onregelmatig is. Ik heb er voor gekozen dus altijd m'n dochters te brengen.. ik vind het fijn daar controle over te hebben.
Gisteren werd ik echter om 15.15 uur gebeld om te zeggen dat dochterlief nog aan het wachten was. Ik ben natuurlijk meteen op de fiets gesprongen en ben als een idioot naar haar school gefietst. Duizend maal excuses aangeboden en dochter vreselijk hard geknuffeld (ze was er gelukkig vrolijk onder, zingen enzo).
So far so good.. (hoewel).. Maar nu komt het: gisterenochtend was ik nl nogal gestressed met het aankleden van de kinderen. Daardoor maakte ik best wat herrie en de oudste huilde omdat ze geen rok aan mocht (dat soort leuke dingen..) Manlief sliep net en werd geirriteerd wakker van mijn herrie (8 uur) en kon daarna niet meer slapen. En is dus niet op tijd wakker geworden om onze dochter uit school te halen.
En.. nu geeft hij mij de schuld. Als ik 's ochtends niet zo veel herrie had lopen maken.. had hij niet urenlang wakker gelegen en was het hem gewoon gelukt de oudste op te halen... etc. Wat moet ik hier nu mee? Ik was al kwaad dat hij niet gewoon tien wekkers gezet heeft (van mijn part) om op tijd wakker te worden, maar nu ben ik eigenlijk vooral heel verdrietig.. Ik maakte herrie, dat klopt. Hij heeft een slaapprobleem, ik weet dat het gevoelig ligt en ik hield er geen rekening mee.. Meestal loop ik met de kinderen op m'n tenen.. nu niet.. Stom!
Wie helpt me dit in het juiste perspectief te zien?
donderdag 11 september 2008 om 09:30
Wat mij steekt in dit verhaal is dat ik de indruk krijg dat de partner van TO meent recht te hebben op haar volledige steun en medewerking. Dat is geen recht maar een gunst die je verleent wordt als je die verdient, door je partner correct te behandelen onder andere. Oke, zij kiest ervoor om met hem een relatie te hebben en dan weet ze wat ze kan verwachten, maar dat is nog geen reden om maar van alles te eisen zonder iets terug te geven. Nog niet eens een vriendelijk woord! Persoonlijk had ik hem op een luchtbedje in de tuin gelegd maar dat ben ik....slapen kan ie toch niet....zegt ie....
Als je weet dat er een kans is dat je niet op tijd opstaat voor je kind als je laat in de ochtend gaat slapen, slaap dan niet. Slaap dan nadat je haar gehaald hebt.
Als je weet dat er een kans is dat je niet op tijd opstaat voor je kind als je laat in de ochtend gaat slapen, slaap dan niet. Slaap dan nadat je haar gehaald hebt.
donderdag 11 september 2008 om 09:40
quote:qwertu schreef op 10 september 2008 @ 18:26:
Vinyl, mij is altijd verteld dat als ik mijn acht uur maar pakte, het geen probleem was. Op tijd naar bed (of op tijd eruit) heb ik wel honderd keer geprobeerd, maar steeds met als enige resultaat dat ik mijn uren niet pakte en uit slaapgebrek alleen maar straaldepressief werd.
Een goede behandelaar zorgt ervoor dat het voor jou haalbaar wordt om wél gewoon je nacht van 23 tot 7 (of van 24 tot 8, dat is voor mij een iets haalbaarder variant) te maken en vertelt je daarbij hoe je ervoor moet zorgen om dat vol te houden (en hoe belangrijk het is om op tijd op te staan en als dat niet lukt kun je terugkomen en ga je verder kijken, zoals in mijn geval, waarbij ik lichttherapie kreeg voorgeschreven om er 's ochtends überhaupt op tijd uit te kunnen komen).
Maar gezond verstand kan honderd dingen zeggen, míjn gezonde verstand zei me altijd dat ik me maar beter aan mijn natuurlijke ritme kon houden (voor ik behandeld werd dus). En mijn gezonde verstand had gelijk. Toen ik probeerde mee te draaien in de "normale" maatschappij, was het binnen een paar maanden bekeken met mij: ik kon níets meer. Kon alleen nog maar op de bank zitten, moest kruipend naar de wc omdat ik letterlijk door mijn benen zakte.
Dat soort gezonde verstand redenaties zijn heel mooi, maar de praktijk is vaak wel wat weerbarstiger. Vandaar dat een goede behandelaar en een goed behandelplan voorop moeten staan. Niet jouw (of zelfs maar mijn) gezonde verstand.
Zoals jij het probleem omschrijft, zo gaat het precies bij mijn man.
Hij maakt in elk geval tot 1 uur 's nachts geen melatonine aan trouwens (idd speekselonderzoek). Hij is volgens mij bij dezelfde kliniek onder behandeling geweest (Ede/Venendaal). Maar zoals ik het nu lees is er dus nog veel meer mogelijk dan alleen melatonine. Zo'n daglichtlamp hebben we al thuis, maar wordt niet structureel (genoeg) gebruikt.
Jouw verhaal van om 23 uur slapen, om 24 uur wakker worden en dan tot 8 uur wakker worden, dat ken ik ook van mijn man. Helaas was het dus 's avonds als hij bv om 21 uur in slaap was gevallen ook zaak om heel zacht te doen. Want als hij wakker zou worden als ik ging slapen, zou het weer foute boel zijn. Ben erg blij dat we nu apart slapen in elk geval!
Erg goed van jou trouwens dat je zo'n strak ritme kunt aanhouden. Vanuit de zijlijn weet ik nu hoe ongelofelijk veel inspanning dat kost. En je zult er bovendien niet veel waardering voor krijgen, want 's nachts slapen is nu eenmaal voor de meeste mensen heel gewoon.
Grappig ook hoe jij het 'meedraaien in de normale wereld' noemt. Dat herken bij mijn man ook.
Sterkte en dank voor al je informatie.
Vinyl, mij is altijd verteld dat als ik mijn acht uur maar pakte, het geen probleem was. Op tijd naar bed (of op tijd eruit) heb ik wel honderd keer geprobeerd, maar steeds met als enige resultaat dat ik mijn uren niet pakte en uit slaapgebrek alleen maar straaldepressief werd.
Een goede behandelaar zorgt ervoor dat het voor jou haalbaar wordt om wél gewoon je nacht van 23 tot 7 (of van 24 tot 8, dat is voor mij een iets haalbaarder variant) te maken en vertelt je daarbij hoe je ervoor moet zorgen om dat vol te houden (en hoe belangrijk het is om op tijd op te staan en als dat niet lukt kun je terugkomen en ga je verder kijken, zoals in mijn geval, waarbij ik lichttherapie kreeg voorgeschreven om er 's ochtends überhaupt op tijd uit te kunnen komen).
Maar gezond verstand kan honderd dingen zeggen, míjn gezonde verstand zei me altijd dat ik me maar beter aan mijn natuurlijke ritme kon houden (voor ik behandeld werd dus). En mijn gezonde verstand had gelijk. Toen ik probeerde mee te draaien in de "normale" maatschappij, was het binnen een paar maanden bekeken met mij: ik kon níets meer. Kon alleen nog maar op de bank zitten, moest kruipend naar de wc omdat ik letterlijk door mijn benen zakte.
Dat soort gezonde verstand redenaties zijn heel mooi, maar de praktijk is vaak wel wat weerbarstiger. Vandaar dat een goede behandelaar en een goed behandelplan voorop moeten staan. Niet jouw (of zelfs maar mijn) gezonde verstand.
Zoals jij het probleem omschrijft, zo gaat het precies bij mijn man.
Hij maakt in elk geval tot 1 uur 's nachts geen melatonine aan trouwens (idd speekselonderzoek). Hij is volgens mij bij dezelfde kliniek onder behandeling geweest (Ede/Venendaal). Maar zoals ik het nu lees is er dus nog veel meer mogelijk dan alleen melatonine. Zo'n daglichtlamp hebben we al thuis, maar wordt niet structureel (genoeg) gebruikt.
Jouw verhaal van om 23 uur slapen, om 24 uur wakker worden en dan tot 8 uur wakker worden, dat ken ik ook van mijn man. Helaas was het dus 's avonds als hij bv om 21 uur in slaap was gevallen ook zaak om heel zacht te doen. Want als hij wakker zou worden als ik ging slapen, zou het weer foute boel zijn. Ben erg blij dat we nu apart slapen in elk geval!
Erg goed van jou trouwens dat je zo'n strak ritme kunt aanhouden. Vanuit de zijlijn weet ik nu hoe ongelofelijk veel inspanning dat kost. En je zult er bovendien niet veel waardering voor krijgen, want 's nachts slapen is nu eenmaal voor de meeste mensen heel gewoon.
Grappig ook hoe jij het 'meedraaien in de normale wereld' noemt. Dat herken bij mijn man ook.
Sterkte en dank voor al je informatie.
donderdag 11 september 2008 om 09:55
Ik wil iedereen die de moeite heeft genomen te reageren heel erg bedanken. Erg fijn. Het zet me aan het denken.
En dan vooral in de richting van oplossingen, hoe ik een gesprek met hem moet insteken. Heb geen zin in een hoogoplopende ruzie met hem, maar ik wil wel toe naar meer structuur en meer verantwoordelijkheden bij hem. Of om te beginnen: duidelijk krijgen wie waarvoor verantwoordelijk is.
En dan vooral in de richting van oplossingen, hoe ik een gesprek met hem moet insteken. Heb geen zin in een hoogoplopende ruzie met hem, maar ik wil wel toe naar meer structuur en meer verantwoordelijkheden bij hem. Of om te beginnen: duidelijk krijgen wie waarvoor verantwoordelijk is.
donderdag 11 september 2008 om 10:09
Nivvie, ik heb zelf idiopathische hypersomnie, ik slaap veel , en vaak. slaap zittend staand fietsend als t even zo uitkomt .
maar nog altijd houd ik mezelf verantwoordelijk voor het gegeven dat ik op tijd voor mijn afspraken ben.
Dat ik voldoende wekkers zet. etc.
Hoewel ik soms in slechte tijden enige sympathie vraag voor mijn probleem ( lees; MIJN probleem) is het absoluut niet reeël om de schuld af te schuiven op een ander.
laat staan boos te worden op een ander... ik ben ook wel eens boos, op mezelf op mijn situatie, mijn gevoel van onmacht en de muur van onbegrip.
Ik weet wat het is om een slaapprobleem te hebben. ik weet wat voor moeilijkheden dat geeft in je omgeving, en in je relatie.
ik weet dat het soms moeilijk is om de gemaakte afspraken na te komen. maar je man is een volwassen kerel met de daarbij behorende verantwoordelijkheden.
boos worden op jou in deze vind ik volstrekt belachelijk.
maar nog altijd houd ik mezelf verantwoordelijk voor het gegeven dat ik op tijd voor mijn afspraken ben.
Dat ik voldoende wekkers zet. etc.
Hoewel ik soms in slechte tijden enige sympathie vraag voor mijn probleem ( lees; MIJN probleem) is het absoluut niet reeël om de schuld af te schuiven op een ander.
laat staan boos te worden op een ander... ik ben ook wel eens boos, op mezelf op mijn situatie, mijn gevoel van onmacht en de muur van onbegrip.
Ik weet wat het is om een slaapprobleem te hebben. ik weet wat voor moeilijkheden dat geeft in je omgeving, en in je relatie.
ik weet dat het soms moeilijk is om de gemaakte afspraken na te komen. maar je man is een volwassen kerel met de daarbij behorende verantwoordelijkheden.
boos worden op jou in deze vind ik volstrekt belachelijk.
donderdag 11 september 2008 om 10:11
Ik hoop dat jullie snel een plan van aanpak op tafel hebben liggen. Moppetoet kan redelijk toe met weinig slaap, en slaapt 1x in de maand bij, tot een uur of 11, maar is daarna weer paraat.
Moppeman slaapt slecht en licht, en heeft ook nog wisseldiensten. Lekker beroerd, dan sta je maandag op je normale tijd op om Moppekleuter naar school te brengen, even bijslapen, Moppekleuter 's middags uit school halen, boodschappen + eten, om 22:30 uur de deur uit.
Om 07:00 weer thuis, ontbijten + naar school brengen Moppekleuter en dan op de monteur wachten, die er om 9 uur zou zijn. Reken maar dat Moppeman dan om 9:15 uur aan de telefoon hangt waar die vent blijft, want als hij meer dan 26 uur achter elkaar wakker is, wordt hij héél erg sjaggerijnig.
En toch lukt het hem om om 11 uur dan in bed te liggen, en om 15 uur weer bij school te staan, en 's avonds het eten klaar te hebben. En zo hóórt het ook.
(P.S. Moppetoet moet om 7:00 uur de deur uit, en is om 18:15 uur weer thuis, vandaar dat Moppeman drie keer in de week kookt.)
Moppeman slaapt slecht en licht, en heeft ook nog wisseldiensten. Lekker beroerd, dan sta je maandag op je normale tijd op om Moppekleuter naar school te brengen, even bijslapen, Moppekleuter 's middags uit school halen, boodschappen + eten, om 22:30 uur de deur uit.
Om 07:00 weer thuis, ontbijten + naar school brengen Moppekleuter en dan op de monteur wachten, die er om 9 uur zou zijn. Reken maar dat Moppeman dan om 9:15 uur aan de telefoon hangt waar die vent blijft, want als hij meer dan 26 uur achter elkaar wakker is, wordt hij héél erg sjaggerijnig.
En toch lukt het hem om om 11 uur dan in bed te liggen, en om 15 uur weer bij school te staan, en 's avonds het eten klaar te hebben. En zo hóórt het ook.
(P.S. Moppetoet moet om 7:00 uur de deur uit, en is om 18:15 uur weer thuis, vandaar dat Moppeman drie keer in de week kookt.)
donderdag 11 september 2008 om 14:57
quote:moppetoet schreef op 11 september 2008 @ 10:11:
Ik hoop dat jullie snel een plan van aanpak op tafel hebben liggen. Moppetoet kan redelijk toe met weinig slaap, en slaapt 1x in de maand bij, tot een uur of 11, maar is daarna weer paraat.
Moppeman slaapt slecht en licht, en heeft ook nog wisseldiensten. Lekker beroerd, dan sta je maandag op je normale tijd op om Moppekleuter naar school te brengen, even bijslapen, Moppekleuter 's middags uit school halen, boodschappen + eten, om 22:30 uur de deur uit.
Om 07:00 weer thuis, ontbijten + naar school brengen Moppekleuter en dan op de monteur wachten, die er om 9 uur zou zijn. Reken maar dat Moppeman dan om 9:15 uur aan de telefoon hangt waar die vent blijft, want als hij meer dan 26 uur achter elkaar wakker is, wordt hij héél erg sjaggerijnig.
En toch lukt het hem om om 11 uur dan in bed te liggen, en om 15 uur weer bij school te staan, en 's avonds het eten klaar te hebben. En zo hóórt het ook.
(P.S. Moppetoet moet om 7:00 uur de deur uit, en is om 18:15 uur weer thuis, vandaar dat Moppeman drie keer in de week kookt.)
Dat klinkt als een straks schema zeg. Fijn dat jullie dochter niet naar de opvang hoeft!
Dat klinkt ook fijn voor jou, dat op je werkdagen het eten klaar staat en moppetoet ook op tijd kan eten.
Ik hoop dat jullie snel een plan van aanpak op tafel hebben liggen. Moppetoet kan redelijk toe met weinig slaap, en slaapt 1x in de maand bij, tot een uur of 11, maar is daarna weer paraat.
Moppeman slaapt slecht en licht, en heeft ook nog wisseldiensten. Lekker beroerd, dan sta je maandag op je normale tijd op om Moppekleuter naar school te brengen, even bijslapen, Moppekleuter 's middags uit school halen, boodschappen + eten, om 22:30 uur de deur uit.
Om 07:00 weer thuis, ontbijten + naar school brengen Moppekleuter en dan op de monteur wachten, die er om 9 uur zou zijn. Reken maar dat Moppeman dan om 9:15 uur aan de telefoon hangt waar die vent blijft, want als hij meer dan 26 uur achter elkaar wakker is, wordt hij héél erg sjaggerijnig.
En toch lukt het hem om om 11 uur dan in bed te liggen, en om 15 uur weer bij school te staan, en 's avonds het eten klaar te hebben. En zo hóórt het ook.
(P.S. Moppetoet moet om 7:00 uur de deur uit, en is om 18:15 uur weer thuis, vandaar dat Moppeman drie keer in de week kookt.)
Dat klinkt als een straks schema zeg. Fijn dat jullie dochter niet naar de opvang hoeft!
Dat klinkt ook fijn voor jou, dat op je werkdagen het eten klaar staat en moppetoet ook op tijd kan eten.
donderdag 11 september 2008 om 15:06
Nivvie, voor het slaapprobleem: laat je man een nieuwe afspraak maken, maar dan een gecombineerde afspraak met de ME-verpleegkundige. Zij heeft mij heel erg geholpen met de toepassing van de therapie in mijn dagelijks leven en zij weet ook waar je man terecht kan voor verdere begeleiding.
De therapie werkt alleen als je jezelf er ook strak aan houdt. De daglichtlamp moet je man echt elke dag gebruiken, op hetzelfde moment en dat moet zijn vóór half negen 's ochtends. Doet hij dat niet, dan heeft de therapie geen zin.
Lees dat boekje eens waar ik het over had, dat geeft sowieso al veel ziekte-inzicht.
De therapie werkt alleen als je jezelf er ook strak aan houdt. De daglichtlamp moet je man echt elke dag gebruiken, op hetzelfde moment en dat moet zijn vóór half negen 's ochtends. Doet hij dat niet, dan heeft de therapie geen zin.
Lees dat boekje eens waar ik het over had, dat geeft sowieso al veel ziekte-inzicht.
