Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
dinsdag 8 juni 2021 om 18:52
Beste forummers,
Er is een apart topic om te discussiëren over termen algemeenheden en dergelijke. Ik verzoek jullie om dit topic te laten aan TO en haar omstandigheden.
Alle postings die nu nog off topic zijn, zullen worden verplaatst.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Er is een apart topic om te discussiëren over termen algemeenheden en dergelijke. Ik verzoek jullie om dit topic te laten aan TO en haar omstandigheden.
Alle postings die nu nog off topic zijn, zullen worden verplaatst.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
dinsdag 8 juni 2021 om 18:53
Dus zalven en aaien en vooral niet eerlijk zijn?ModeratorViva schreef: ↑08-06-2021 18:52Beste forummers,
Er is een apart topic om te discussiëren over termen algemeenheden en dergelijke. Ik verzoek jullie om dit topic te laten aan TO en haar omstandigheden.
Alle postings die nu nog off topic zijn, zullen worden verplaatst.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Bizar.
dinsdag 8 juni 2021 om 18:55
ModeratorViva schreef: ↑08-06-2021 18:52Beste forummers,
Er is een apart topic om te discussiëren over termen algemeenheden en dergelijke. Ik verzoek jullie om dit topic te laten aan TO en haar omstandigheden.
Alle postings die nu nog off topic zijn, zullen worden verplaatst.
Met vriendelijke groet,
Moderator Vivaforum.
Maar verwijderen jullie dan ook de posts waarin TO woorden in de mond wordt gelegd? Want serieus, dat is ook echt niet ok. Dat is ook gevaarlijk. Dus alsjeblieft, treedt daar dan ook tegenop.
Ik wil de discussie ook liever niet voeren, echt niet. Maar ik vind wel dat er met respect omgegaan moet worden met een TO en haar geen verkrachting aangepraat mag worden als zij dat niet ervaart. Dat is haar recht.
anoniem_66f1068fbefb8 wijzigde dit bericht op 08-06-2021 18:55
0.39% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 18:55
De discussie over hoe het noemt, is hier al eerder gevoerd. Het topic is inmiddels verder dan die discussie.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
dinsdag 8 juni 2021 om 18:56
Ik voer geen discussie over de betekenis van het woord verkrachting.ModeratorViva schreef: ↑08-06-2021 18:55De discussie over hoe het noemt, is hier al eerder gevoerd. Het topic is inmiddels verder dan die discussie.
dinsdag 8 juni 2021 om 18:56
Als TO daar om vraagt, zullen we dat doen.katkaatje schreef: ↑08-06-2021 18:55Maar verwijderen jullie dan ook de posts waarin TO woorden in de mond wordt gelegd? Want serieus, dat is ook echt niet ok. Dat is ook gevaarlijk. Dus alsjeblieft, treedt daar dan ook tegenop.
Ik wil de discussie ook liever niet voeren, echt niet. Maar ik vind wel dat er met respect omgegaan moet worden met een TO en haar geen verkrachting aangepraat mag worden als zij dat niet ervaart. Dat is haar recht.
Verdere discussie graag ergens anders.
Vrijheid van meningsuiting betekent NIET dat je alles maar op het forum neer mag pennen.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
Bij vragen over beleidskeuzes kun je terecht op het 'vraag het de mods' topic.
dinsdag 8 juni 2021 om 19:22
TO, het is goed om je te realiseren dat de echte wereld niet het VivaForum is. Er is hier vaak veel group think en weinig ruimte voor je eigen individuele invulling. Ik hoop dat je met je vrienden, je psycholoog en je huisarts een fijn en goed support systeem om door deze storm heen te komen.
Iedereen, ook hier, heeft het het beste met je voor. Alleen ik begin wel het gevoel te krijgen dat dit topic soms wat overstemd raakt door projectie en gelijk willen halen. Het is zo makkelijk roepen van achter een scherm. En dat daarmee zachtere, mildere, genuanceerdere stemmen verloren gaan. Ik hoop dat je in dat als je die stemmen hier niet (meer) hoort, het niet betekent dat ze er niet zijn.
Zoals ik in een eerdere post al zei: je bent hartstikke goed bezig en het is een bizarre en ontzettende k-situatie waar je in zit. Ik wil je nogmaals heeeeeelll veel sterkte wensen. En je eigenlijk ook aanraden dit topic links te laten liggen. Ik vraag me oprecht af hoeveel goed de reacties je nog doen. Praat met mensen dichterbij je, mensen die meer verstand hebben van zaken, en mensen die meer liefde hebben voor jou. Daar heb je, denk ik, meer aan.
Iedereen, ook hier, heeft het het beste met je voor. Alleen ik begin wel het gevoel te krijgen dat dit topic soms wat overstemd raakt door projectie en gelijk willen halen. Het is zo makkelijk roepen van achter een scherm. En dat daarmee zachtere, mildere, genuanceerdere stemmen verloren gaan. Ik hoop dat je in dat als je die stemmen hier niet (meer) hoort, het niet betekent dat ze er niet zijn.
Zoals ik in een eerdere post al zei: je bent hartstikke goed bezig en het is een bizarre en ontzettende k-situatie waar je in zit. Ik wil je nogmaals heeeeeelll veel sterkte wensen. En je eigenlijk ook aanraden dit topic links te laten liggen. Ik vraag me oprecht af hoeveel goed de reacties je nog doen. Praat met mensen dichterbij je, mensen die meer verstand hebben van zaken, en mensen die meer liefde hebben voor jou. Daar heb je, denk ik, meer aan.
dinsdag 8 juni 2021 om 19:39
dinsdag 8 juni 2021 om 19:41
wiebeltje schreef: ↑08-06-2021 18:00Lieve Zandblauwtjes,
Voor het eerst in heel lange tijd ben ik ingelogd om te reageren. Jouw posts, jouw situatie, raken me. Het brengt me terug naar een tijd die al weer een poos achter me ligt. Mijn kinderen zijn groot en ik ben ouder geworden. Waarom raakt me zo wat jij vertelt? Beginnend bij je ervaring waarmee je begon met schrijven en nu met alle ontwikkelingen?
Ik denk omdat ik veel herken. Niet letterlijk, maar wel alles wat te maken heeft met grenzen 'hebben', grenzen 'weten', grenzen 'voelen' en kunnen en durven 'begrenzen'. Toen mijn inmiddels ex-man zowel met geld als 'in de liefde' verraad pleegde (zo ben ik dat toch gaan definiëren), voelde ik dat niet meteen als verraad. Ik dacht: wij gaan dit fixen want ik wil mijn gezin niet kwijt. Maar 'wij' werd voor een heel groot deel 'ik' want toen-man vond de gedragingen (al het geld opmaken, vreemdgaan 'op veel manieren', sex willen op een manier die niet paste bij mij nadat ik mijn kinderen op de wereld had gezet) 'terecht'. Hij had dat nodig. Of: hij was niet blij met iets/iemand en dus... was er de afleiding van alle dingen waar zowel in de maatschappij als bij mijzelf (destijds, en nu nog) normen en waarden 'op zitten'.
Wat nu? Degene die ik liefhad, deed dingen búiten onze relatie om, dingen die ik me met geen mogelijkheid bedacht had. We hadden al 'gewoon' geldproblemen, we deden al veel om de zorg voor onze jonge kinderen goed te verdelen, en nu 'veroorzaakte' hij er problemen bíj waar ik naar van werd. Misselijk letterlijk.
Pas toen ik bij mijn psycholoog kwam, er over vertelde en ik bijna moest overgeven, begreep ik het: mijn grenzen waren al lang met voeten getreden. Maar sterker nog: mijn normen en waarden (waarvan ik dacht dat die 'de onze' waren) waren ook met voeten getreden. De psycholoog duidde: jij hebt grenzen, je voelt ze ook en/maar dat wat je dan voelt durf/kun/wil je niet omzetten in 'begrenzen', omdat je bang bent verlaten te worden. Bang dat je dan niet genoeg liefde meer krijgt en kan geven, niet genoeg strijd levert, niet 'stoer genoeg' bent om deze problemen op te vangen. En dus werk je snoeihard en overtreed jíj daarmee met voeten jóuw eigen liefde, trouw, loyaliteit, waarden en normen van en naar jezelf.
Heel langzaam kwam het besef: ik denk, voel en handel vanuit hém, altijd al, en/maar nu met al deze grote problemen/'misstappen' ging ik daar dus gewoon mee door. Pas toen ik dat zag, kon ik langzaam (heeeeel langzaam) de focus van hém naar mezelf (en onze dochters) brengen. Pas toen zag ik: ik mag 'meedoen', maar ik mag ook zeggen (zeker als ik in mijn eentje aan het vechten ben) dat het niet míjn modder is die nu met bakken over me uitgestort is. Ook al speel ik een rol in de relatie die we hebben, dat is nooit een reden voor mijn toen-man om 'dan maar buiten de relatie' de modder te gaan maken.
Een ander aspect was ook van groot belang en is in het vervolg van mijn leven een grote rol blijven spelen, op een fijne manier. Ik was opgegroeid met waardering voor mijn intelligentie, mijn intellect. Dus ik had geleerd: zodra ik iets helemaal begrijp, kan ik het een plek geven en 'kunnen we dóór'. En toen gebeurde wat er allemaal gebeurde, begreep ik er helemaal niets meer van. Niets. Ik begreep toen-man niet, ik begreep zijn behoeften niet, ik begreep niet dat hij zo schadelijk 'buiten onze relatie' had geleefd, ik begreep niet dat hij dat kon doen met zijn kinderen in zijn hart, ik begreep er niets meer van. Diezelfde psycholoog (ja, dat was een heel goede vind ik hoor) zei: hoe zou het zijn als je zou stoppen met dit willen begrijpen? Mag je gewoon (hardop, maar in ieder geval tegen jezelf) zeggen: ik begrijp dit niet en ik 'wil' dit ook niet begrijpen, niet doorgronden, want ik wil dat wanneer ik met iemand in een relatie zit wij samen ín die relatie problemen proberen op te lossen, proberen te voldoen aan beider behoeften. Ik blijf op mijn plek staan van 'onbegrip', niet omdat ik geen liefde (meer) voelde, maar omdat het willen en kunnen begrijpen eigenlijk een soort van 'permissie' zou zijn aan mijn toen-man, terwijl ik juist die misselijkheidssignalen (en andere uitingen, zoals huilbuien en juist verstenen) kreeg die duidelijk bleken te wijzen op 'wat betreft normen en waarden óver mijn grenzen en búiten wat jij en ik samen delen'.
Als ik het zo opschrijf, klinkt het misschien vaag. Natuurlijk is het goed dat je 'redt wat er te redden valt' als het gaat om financiën en dat je je man meehelpt te bedenken wat reddingsbronnen voor hem kunnen zijn.
Maar wat ik tegen je wil zeggen is: houd de liefdevolle focus op jouzelf en je kleintje. Aanvaard dat je wel degelijk je grenzen tegenkomt in wat je wilt aanvaarden en wat je kunt begrijpen. Je hoeft daar helemaal niet in sneltreinvaart consequenties aan te verbinden, maar 'blijf bij jouzelf'. Maak jouw eigen waarden en normen, jouw liefde voor jezelf, je baby en je man tot jouw grootste goed, tot jouw uitgangsbasis, ook van het samen (of niet meer samen) zijn.
Laat niemand dit met voeten treden en luister goed naar de signalen die je waarschijnlijk vooral fysiek krijgt. Vertel je man dat je goed voor jezelf en je kindje gaat zorgen en dat je mét hem aan problemen kan werken als hij met jou ín de relatie blijft en naar oplossingen mee gaat zoeken. Maak daar een soort 'mantra' van en blijf jezelf trouw. De modder van een ander, hoe dierbaar die ander ook is, hoeft niet jouw modder te zijn. Je mag beslissen: ik blijf daar aan de rand staan, ga er niet mee in, en ik ben er zodra ik een hand uitgereikt krijg van deze man, mijn man, die de vader van mijn kind is, en die aangeeft dat hij mét mijn bijdrage en 'medeweten' 'uit de modder wil'. Dat is genoeg.
Maak het niet groter maar vooral niet kleiner dan dat. Een focus op jóu en zo weinig mogelijk oordeel, zo weinig mogelijk 'dit is goed en dit is fout', maar puur voelen: zo kan ik in mijn relatie met hem samen aan de problemen werken, dat is de enige plek waar wellicht de goede beweging vanuit kan gaan ontstaan. Niet vanuit een welles-nietes, vanuit verwijten vanuit hem naar jou, over wat je wel en niet 'mag' doen.
Jij mag heel veel. Je mag alles. Zo lang je trouw bent aan jezelf. Als dat óók dienstbaar is aan jullie proces samen of 'zelfs' aan zíjn ontwikkeling en zich weer beter gaan voelen: hartstikke mooi. Maar jij kan nooit de enige motor van dat proces zijn. Ik gun je dat gevoel, van 'ik weet wat ik belangrijk vind in mijn leven en de liefde' en van 'ik weet dat ik niet alles hoef te begrijpen om er goedkeuring over te moeten geven'.
Heel veel sterkte meid. Je leven staat op z'n kop. Er komt weer rustiger vaarwater, maar nu helaas nog even niet.
Wat een mooie, waardevolle post
dinsdag 8 juni 2021 om 19:59
TO wat is er een ellende losgekomen, het is een web van problemen, issues en manipulatie geworden.
En nergens lees ik begrip en of liefde van zijn kant. En ook al zouden er geen kwade bedoelingen zijn, wat heb je dan alsnog aan hem? Want blijkbaar is hij in alle gevallen niet capabel om jou en je kind een fatsoenlijke basis en vertrouwen te bieden.
Ga alsjeblieft bij deze man weg, deze mannen en relaties hebben zelden tot nooit een goede afloop, ze brengen alleen maar veel meer ellende tot de hele boel in de afgrond stort. Hopelijk ben jij dan op tijd weggekomen, en niet nog meer beschadigd of tot over je oren in de schulden.
Heel veel sterkte
En nergens lees ik begrip en of liefde van zijn kant. En ook al zouden er geen kwade bedoelingen zijn, wat heb je dan alsnog aan hem? Want blijkbaar is hij in alle gevallen niet capabel om jou en je kind een fatsoenlijke basis en vertrouwen te bieden.
Ga alsjeblieft bij deze man weg, deze mannen en relaties hebben zelden tot nooit een goede afloop, ze brengen alleen maar veel meer ellende tot de hele boel in de afgrond stort. Hopelijk ben jij dan op tijd weggekomen, en niet nog meer beschadigd of tot over je oren in de schulden.
Heel veel sterkte
dinsdag 8 juni 2021 om 21:46
Ongelofelijk dat na een prachtige en oprechte post van Wiebeltje de discussie over gelijk krijgen gewoon doorgaat. Pagina’s lang.
Zandblauwtjes, Ik hoop dat de post van Wiebeltje je inspireert en Wiebeltje prachtige post, dapper ook !
Voor de Viva dames die de discussie graag in leven houden, ga je aub schamen jullie zitten hier voor jezelf niet voor zandblauwtjes of enig advies. Kinderachtig en zielig !,
Zandblauwtjes, Ik hoop dat de post van Wiebeltje je inspireert en Wiebeltje prachtige post, dapper ook !
Voor de Viva dames die de discussie graag in leven houden, ga je aub schamen jullie zitten hier voor jezelf niet voor zandblauwtjes of enig advies. Kinderachtig en zielig !,
dinsdag 8 juni 2021 om 22:01
Mijn tenen krullen alsmaar verder en verder. Elke keer wanneer ik hier kijk heb ik een grotere schoenmaat nodig. Daarom meng ik mij niet meer in de reacties.
Nu echter heb ik moeite met het volgende:
Wat is eigenlijk de meerwaarde en het nut van het quoten van gevoelige posts?
Neem bijvoorbeeld de lange en zorgvuldige geschreven inbreng van Wiebeltje. Tjakkaaaaa, quoten en door.
Een verwijzing zou zo veel respectvoller staan dan een quote.
Nu echter heb ik moeite met het volgende:
Wat is eigenlijk de meerwaarde en het nut van het quoten van gevoelige posts?
Neem bijvoorbeeld de lange en zorgvuldige geschreven inbreng van Wiebeltje. Tjakkaaaaa, quoten en door.
Een verwijzing zou zo veel respectvoller staan dan een quote.
dinsdag 8 juni 2021 om 23:37
Wiebeltje heel erg bedankt voor het delen van je verhaal en voor je waardevolle goede raad. Ik ga je post opslaan voor mezelf want ik wil dit echt graag onthouden. Dat van het begrijpen is ook heel herkenbaar.
Ik wilde ook nog op een paar andere dingen reageren maar ik ben nu te moe maar dit wilde ik in ieder geval wel nog even zeggen.
Ik wilde ook nog op een paar andere dingen reageren maar ik ben nu te moe maar dit wilde ik in ieder geval wel nog even zeggen.
woensdag 9 juni 2021 om 04:24
Ttroeteltje schreef: ↑08-06-2021 22:01Wat is eigenlijk de meerwaarde en het nut van het quoten van gevoelige posts?
Ik quootte haar tekst om geïnteresseerden een zoektocht door beschadigde relatieperspectieven te besparen.
.
woensdag 9 juni 2021 om 05:48
Ik wil de post van Wiebeltje in zijn volledigheid op m'n buik tatoeëren, in spiegelbeeld, zodat i ik 'm altijd bij me heb en altijd kan lezen. Wát een herkenbaar verhaal, en zó waar.
TO, de fysieke dingen die je voelt, misselijk zijn, gespannen, huilen - dat zijn signalen van je lichaam die aangeeft dat het genoeg geweest is. Daarmee wil ik je geen extra druk opleggen, meer dan je al voelt, maar durf op dat gevoel te vertrouwen want het is je beste raadgever.
Veel sterkte en kracht TO. Het is een hele tornado inmiddels, maar je komt er weer uit, dat weet ik zeker.
TO, de fysieke dingen die je voelt, misselijk zijn, gespannen, huilen - dat zijn signalen van je lichaam die aangeeft dat het genoeg geweest is. Daarmee wil ik je geen extra druk opleggen, meer dan je al voelt, maar durf op dat gevoel te vertrouwen want het is je beste raadgever.
Veel sterkte en kracht TO. Het is een hele tornado inmiddels, maar je komt er weer uit, dat weet ik zeker.
woensdag 9 juni 2021 om 09:11
Zo zie je hoe divers mensen dingen ervaren.
Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn post met gevoelige info gedupliceerd zou worden.
Een verwijzing in een bericht naar mijn bericht of naam is prima, maar het steevast quoten vind ik ongepast in deze.
Wel fijn dat er weer eens wat fris bloed een zinvolle bijdrage doet in dit topic. De harde kern is inmiddels bekend en dat levert weinig toevoeging. Behalve het steevast aanwakkeren van de welbekende discussie en het welles-nietes sfeertje doet dat weinig nieuws.
Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn post met gevoelige info gedupliceerd zou worden.
Een verwijzing in een bericht naar mijn bericht of naam is prima, maar het steevast quoten vind ik ongepast in deze.
Wel fijn dat er weer eens wat fris bloed een zinvolle bijdrage doet in dit topic. De harde kern is inmiddels bekend en dat levert weinig toevoeging. Behalve het steevast aanwakkeren van de welbekende discussie en het welles-nietes sfeertje doet dat weinig nieuws.
woensdag 9 juni 2021 om 09:19
Denk dat ieder dit anders ervaart. Als ik mijn best heb gedaan op een post, ook als die heel persoonlijk is, zou ik deze manier van quoten juist zien als een bevestiging dat ik er goed aan heb gedaan om het te delen.Ttroeteltje schreef: ↑09-06-2021 09:11Zo zie je hoe divers mensen dingen ervaren.
Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn post met gevoelige info gedupliceerd zou worden.
Een verwijzing in een bericht naar mijn bericht of naam is prima, maar het steevast quoten vind ik ongepast in deze.
Wel fijn dat er weer eens wat fris bloed een zinvolle bijdrage doet in dit topic. De harde kern is inmiddels bekend en dat levert weinig toevoeging. Behalve het steevast aanwakkeren van de welbekende discussie en het welles-nietes sfeertje doet dat weinig nieuws.
woensdag 9 juni 2021 om 09:47
NIVEA. Niet invullen voor een ander. Lijkt me in dit topic überhaupt heel wijs.Ttroeteltje schreef: ↑09-06-2021 09:11Zo zie je hoe divers mensen dingen ervaren.
Ik zou het verschrikkelijk vinden als mijn post met gevoelige info gedupliceerd zou worden.
Een verwijzing in een bericht naar mijn bericht of naam is prima, maar het steevast quoten vind ik ongepast in deze.
Wel fijn dat er weer eens wat fris bloed een zinvolle bijdrage doet in dit topic. De harde kern is inmiddels bekend en dat levert weinig toevoeging. Behalve het steevast aanwakkeren van de welbekende discussie en het welles-nietes sfeertje doet dat weinig nieuws.
