Relaties
alle pijlers
man heeft gevoelens voor een collega. Nog samen op vakantie?
vrijdag 20 juli 2018 om 19:21
Hallo, ik had nooit nooit nooit gedacht dat ik hier een topic over zou openen, omdat het zo'n beetje het allerverste scenario is wat ik in mijn hoofd kon halen als ik denk aan mijn relatie.
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
Mijn man en ik zijn 25 jaar samen, sinds ons 19e en 20e. Wij hebben 2 inmiddels grotere kinderen en vandaag hebben wij elkaar een brief geschreven. Op met name het verzoek van mijn man, omdat hij al een tijdje last heeft van de verzuring binnen onze relatie. En daar wilde hij het over hebben.
Ik heb dus zijn brief gelezen, waarin hij mij bekende al een tijd (anderhalf jaar) de vonk of chemie te zijn verloren voor mij en inmiddels geraakt te zijn door een vrouwelijke collega van hem. Dit viel voor mij precies als een puzzelstukje op z'n plek. Maar tevens wist ik niet wat voor donkere wolk zich zo plotseling en onaangekondigd boven mijn hoofd begaf.
Ik heb gehuild. En geschreeuwd vandaag.
We zijn gaan wandelen en tijdens het wandelen vertelde hij meer. Blijkt dus dat hij denkt niet per se door mij of door hem een crush te zijn gaan voelen voor zijn collega. Maar doordat hij het gevoel heeft al langer niet echt gelukkig te zijn. Hij weet niet waarom, denkt dat het misschien een midlife crisis is. Zegt ook nooit over de schreef te zijn gegaan met zijn collega. Maar ze hebben wel naar elkaar opgebiecht hetzelfde te voelen. Als sinds november dit jaar. Ze hebben intens app contact gehad met elkaar en dat vond ik al die tijd al vreemd. Heb ook wel eens gevraagd of hij meer voelde voor haar. Maar dat werd steeds weggewuifd met natuurlijk niet. En je hoeft nergens onzeker over te zijn.
Blijkt dat ik toch zo gek niet was.
Ik ben zo ontzettend onthutst. Voel me een vreemde in dit verhaal. Heb het gevoel alsof het een slechte grap is en ik in een of andere rare filmscene ben beland. Maar goed, hoe dan ook zouden wij dit weekend samen vertrekken voor een paar dagen weg en ik wil helemaal niks nu. Ik wil niet bij hem zijn, niet door hem getroost worden, niet samen in 1 bed liggen.
Wat doe je in zo'n situatie? Wat mag ik van mijn man verwachten? Wat doe ik hier in godsnaam mee?
donderdag 2 augustus 2018 om 12:47
Ja precies.S-Meds schreef: ↑02-08-2018 12:39opkrikken van de eigenwaarde.
maar hoe zo, aandacht van een vreemde kerel in een parenclub is misschien een korte egoboost, maar thuis zit je nog steeds met die man die in zijn hart bij de christelijke collega is. En thuis heb je nog steeds te maken met onvrede op je werk en geen vriendinnen in je buurt. Het is alsof je huis in brand staat en je eerst even naar de kapper gaat voor je de brandweer belt.
donderdag 2 augustus 2018 om 13:08
ik vind het ook ongezond als je dat van je partner nodig hebt.PotjePindakaas schreef: ↑02-08-2018 12:43Goede metafoor!
Dank voor het quoten van TO.
Hett lijkt me echt heftig om validatie van een wildvreemde nodig te hebben omdat je dat jezelf niet kan geven en/of van je eigen partner krijgt. Gelukkig geen bekende situatie voor mij.
donderdag 2 augustus 2018 om 13:32
Ik denk dat je hier een punt mee kan hebben. Dat de ontstane situatie als buitenkans wordt gebruikt om een fantasie werkelijkheid te laten worden. Dat is niet bedoeld als oordeel overigens, kan me goed voorstellen dat als er al jaren niet aan je -sexuele- behoeftes wordt voldaan dat je juist in deze situatie denkt: fuck it, nu is het mijn beurt.OopjenCoppit schreef: ↑02-08-2018 12:46Het topic gelezen.
Het komt op mij over alsof ze, dat wat ze haar man gunt/aanmoedigt, eigenlijk voor zichzelf bedoelt.
Ze probeert haar man te overtuigen van redenen die in zijn voordeel zouden moeten zijn, maar die in feite voor haar straatje bedoeld zijn en die bovendien een andere intrinsieke drijfveer hebben dan ze doet voorkomen.
Mijns inziens zijn het oneigenlijke motieven en dat is glad ijs. Gevaarlijk glad.
Alleen denk ik ook dat als het uitgangspunt nog steeds is je huwelijk te behouden (en daarmee mogelijk ook het uberhaupt kunnen bezoeken van parenclubs omdat je geen vrijgezel bent) dat dit niet het moment is.
Whoever said "Out of sight, out of mind" never had a spider disappear in their bedroom.
donderdag 2 augustus 2018 om 15:11
Ik vond het echt verschrikkelijk vernederend dat mijn man mij niet meer wilde. Dat hij ook niets meer wilde proberen. Tot een paar jaar geleden hadden wij een waanzinnig seksleven. Op een dag was het over. Hij wilde niets meer. Ongemak vanwege erectie problemen, zei hij. Achteraf denk ik dat de liefde gewoon verdwenen was. Zomaar. Zegt hij...
Diyer, ik vrees dat je je enorm goedkoop en bekocht gaat voelen als je hieraan begint.
Diyer, ik vrees dat je je enorm goedkoop en bekocht gaat voelen als je hieraan begint.
donderdag 2 augustus 2018 om 19:01
Ik reageer even alleen hierop: dit is niet mijn conclusie, want als je gelezen had ,heb ik de afgelopen jaren geen enkele druk op dit onderdeel van onze relatie gelegd en mijn man altijd gerust proberen te stellen. Of dat wijsheid is achteraf weet ik niet. Maar het was geen reuze groot issue voor mij.
Het is vooral mijn man die verl van zijn gevoelens hierasn koppelt en ergens anders in dit topic heb ik aangegeven wat hij (wij) hieraan koppelen voor zover we dat nu kunnen overzien.
Ik zou het wel waarderen als je je bij de feiten houdt.
donderdag 2 augustus 2018 om 19:16
Ik geef even een samenvatting van de dag, want deze is bepaald niet verlopen hoe wij het gehoopt hadden. Eenmaal vanochtend op weg naar de sauna merkte ik in de auto al dat ik gespannen was en een sombere ondertoon voelde en die is niet weggegaan toen we daar waren. Ik heb mijn gevoel heel lang proberen te negeren en me te focussen op de dag, het lekkere water, het mooie weer, mijn man die me lief vasthield. Maar ik kon het niet opbrengen. Vanmiddag begon ik te huilen en hebben we besloten om naar huis te gaan. Terwijl we er tot vanavond laat zouden zijn. Ik heb de hele weg terug in de auto zitten huilen. Mijn man was hevig teleurgesteld, ik was teleurgesteld (in mijzelf) en uiteindelijk had ik dus een lelijke confrontatie met mezelf te pakken. Hoe hard ik dus had gehoopt de draad op te pakken en verder te gasn waar we gebleven waren, het besef vandaag was heel verdrietig: het is niet meer hetzelfde. De onbezorgdheid is eraf. De glans en het simpele genieten stonden in een grote schaduw die ik hard heb proberen weg te duwen. Maar juist zoiets intiems als een hele dag sauna wat wij normaal met veel plezier samen doen, is niet meer vanzelfsprekend. Alsof je een kleuter verteld dat Sinterklaas niet bestaat. Ja, je krijgt nog je kadootjes en zingt je liedje, maar de glans is er vanaf.
donderdag 2 augustus 2018 om 19:25
@diyer, wat ontzettend verdrietig.
Wat ik door de maanden heen geleerd heb na het ontrouw.. Laat je verdriet er maar zijn diyer.. hoe meer jij niet wil hoe erger het word... Het huilen.
Je hoeft niet teleurgesteld te zijn. Dit is wat er nu speelt.
Tuurlijk baal je en baalt je man...
Helaas heeft hij dit zelf veroorzaakt.
Ik stuurde daarom ook begin niet zomaar aan andere spanning. Dat haalt echt veel verdriet omhoog.
Het voelt niet meer zoals vroeger... Dat heb ik hier iedere dag. Iedere foto, ieder gesprek, iedere blik heeft een andere wending.
Het geloof in je man heeft afgenomen...
Waarom voelt hij wat hij voelt voor collega en niet voor jou? Dat soort vragen. Ik ken ze.
Probeer deze avond tot je zelf te komen. Misschien nog wat te praten.
Heeft je man begrip voor je verdriet en troost hij je?
Of afstandelijk ?
Wat ik door de maanden heen geleerd heb na het ontrouw.. Laat je verdriet er maar zijn diyer.. hoe meer jij niet wil hoe erger het word... Het huilen.
Je hoeft niet teleurgesteld te zijn. Dit is wat er nu speelt.
Tuurlijk baal je en baalt je man...
Helaas heeft hij dit zelf veroorzaakt.
Ik stuurde daarom ook begin niet zomaar aan andere spanning. Dat haalt echt veel verdriet omhoog.
Het voelt niet meer zoals vroeger... Dat heb ik hier iedere dag. Iedere foto, ieder gesprek, iedere blik heeft een andere wending.
Het geloof in je man heeft afgenomen...
Waarom voelt hij wat hij voelt voor collega en niet voor jou? Dat soort vragen. Ik ken ze.
Probeer deze avond tot je zelf te komen. Misschien nog wat te praten.
Heeft je man begrip voor je verdriet en troost hij je?
Of afstandelijk ?
donderdag 2 augustus 2018 om 19:30
Teleurgesteld in jezelf ? Waarom ? Omdat je gevoel hebt en gekwetst bent ? Omdat je het niet volhoudt om de troubleshooter te zijn die de schouders er onder zet ?
Laat het er maar zijn. Het is er toch al.
De glans is eraf. Inderdaad. Dat zeg je goed. Dat gevoel heeft nu inrede gedaan in je leven en zal niet zomaar meer verdwijnen.
Sterkte
Laat het er maar zijn. Het is er toch al.
De glans is eraf. Inderdaad. Dat zeg je goed. Dat gevoel heeft nu inrede gedaan in je leven en zal niet zomaar meer verdwijnen.
Sterkte
donderdag 2 augustus 2018 om 19:33
@ diyer ik huil bij de sportschool... hier zou je zijn en was je niet toen je zei dat je daar was..
Ik huil bij het tankstation... Daar sprak hij altijd af..
Ik huil bij mijn trouwfoto... de avond voor de uitkomst van Truus 1 was ik met mijn album bezig...
Ik huil bij een wkd weg... Dat hotel...
Ik huil bij de gedachte dat mijn zoon toen naar de basisschool ging en hij ergens uit hing... de eerste dag...
Ik huil bij het idee dat hij zei dat hij thuis was maar niet was.. En dat mijn hondjes dus van smorgens tot savonds alleen zaten...
Ik huil bij vakantie foto...
Ik huil bij de gedachte dat ik toen mijn beste vriendin leerde kennen en hij een affaire beëindigde...
Ik huil bij de gedachte dat ik bij mijn Tante s verjaardag kon zijn nee hij moest weg... dus ik kon niet gaan..
Ik huil bij de aankomende oudejaarsavond gedachte toen brak hij op de app met Truus 4... mijn oudjaar zal nooit maar dan ook nooit meer hetzelfde zijn.
Mijn trouwdag 1 jaar is binnenkort. Ik denk dat ik heel de dag Ga gillen.
Ik begrijp je !!!!!
Wat een verdriet!!! Ik kan er zelf wel om huilen als ik je post lees .
Daarom wil ik je echt een hart onder de riem steken
Ik huil bij het tankstation... Daar sprak hij altijd af..
Ik huil bij mijn trouwfoto... de avond voor de uitkomst van Truus 1 was ik met mijn album bezig...
Ik huil bij een wkd weg... Dat hotel...
Ik huil bij de gedachte dat mijn zoon toen naar de basisschool ging en hij ergens uit hing... de eerste dag...
Ik huil bij het idee dat hij zei dat hij thuis was maar niet was.. En dat mijn hondjes dus van smorgens tot savonds alleen zaten...
Ik huil bij vakantie foto...
Ik huil bij de gedachte dat ik toen mijn beste vriendin leerde kennen en hij een affaire beëindigde...
Ik huil bij de gedachte dat ik bij mijn Tante s verjaardag kon zijn nee hij moest weg... dus ik kon niet gaan..
Ik huil bij de aankomende oudejaarsavond gedachte toen brak hij op de app met Truus 4... mijn oudjaar zal nooit maar dan ook nooit meer hetzelfde zijn.
Mijn trouwdag 1 jaar is binnenkort. Ik denk dat ik heel de dag Ga gillen.
Ik begrijp je !!!!!
Wat een verdriet!!! Ik kan er zelf wel om huilen als ik je post lees .
Daarom wil ik je echt een hart onder de riem steken
donderdag 2 augustus 2018 om 19:35
teleurgesteld in jezelf omdat het probleem niet verdwenen is met wat seks en wilde plannen. Teleurgesteld in jezelf omdat je geen gezellige middag kan hebben. Wees niet teleurgesteld in jezelf. wat je voelt is heel begrijpelijk. Het zou je man sieren als hij begrip zou hebben in plaats van teleurstelling in jou
donderdag 2 augustus 2018 om 19:51
@ diyer wat ik me afvraag, wat had je man vandaag dan verwacht?
Een vrolijke dag? De laatste keer in de sauna liep ik een huilend een opgieting uit...
In de auto naar mijn werk draaide een mevrouw haar raam open bij het stoplicht of alles wel goed was met me...
Wat verwacht je man? Hij mag delen dat hij gevoelens heeft en jij mag daar over heen stappen?
Mijn man mag begrip hebben, me omarmen, me troosten, met me praten, me steunen, me laten ademen als ik lucht nodig heb dat ik een paniek aanval krijg van al mijn verdriet.
Als hij dit niet meer doet weet ik dat ons huwelijk voorbij is. Als hij teleur gesteld is in mij dan mag hij bij zich zelf beginnen. Dat is een reden om teleurgesteld te zijn. Het toekennen en laten van die gevoels voor zijn collega. Zeg je je man dat even? Dit is geheel normaal hoor dat je zo reageert.
Een vrolijke dag? De laatste keer in de sauna liep ik een huilend een opgieting uit...
In de auto naar mijn werk draaide een mevrouw haar raam open bij het stoplicht of alles wel goed was met me...
Wat verwacht je man? Hij mag delen dat hij gevoelens heeft en jij mag daar over heen stappen?
Mijn man mag begrip hebben, me omarmen, me troosten, met me praten, me steunen, me laten ademen als ik lucht nodig heb dat ik een paniek aanval krijg van al mijn verdriet.
Als hij dit niet meer doet weet ik dat ons huwelijk voorbij is. Als hij teleur gesteld is in mij dan mag hij bij zich zelf beginnen. Dat is een reden om teleurgesteld te zijn. Het toekennen en laten van die gevoels voor zijn collega. Zeg je je man dat even? Dit is geheel normaal hoor dat je zo reageert.
donderdag 2 augustus 2018 om 19:57
Het is natuurlijk ook heel verdrietig wat je js overkomen en dat poets je niet weg, hoe graag je dat ook wil. Er is iets wezenlijks in je relatie kapot en daar mag je best om rouwen. Misschien vorm je het om tot een nieuw evenwicht, misschien ook niet maar neem je tijd. Dit soort processen laten zich niet afdwingen. Je man zou moeten begrijpen dat dit niet zonder consequenties gaat binnen een relatie en eigenlijk blij moeten zijn dat je er met een open blik naar wil kijken.
donderdag 2 augustus 2018 om 20:03
Precies dit. Dat je zelf zo begripvol bent is al een goudenpluim waard. Dat mag je hem zeggen.polydox schreef: ↑02-08-2018 19:57Het is natuurlijk ook heel verdrietig wat je js overkomen en dat poets je niet weg, hoe graag je dat ook wil. Er is iets wezenlijks in je relatie kapot en daar mag je best om rouwen. Misschien vorm je het om tot een nieuw evenwicht, misschien ook niet maar neem je tijd. Dit soort processen laten zich niet afdwingen. Je man zou moeten begrijpen dat dit niet zonder consequenties gaat binnen een relatie en eigenlijk blij moeten zijn dat je er met een open blik naar wil kijken.
donderdag 2 augustus 2018 om 20:07
Ik ben wat in verwarring.
Ik lees eerst dat jouw man warme gevoelens heeft voor een collega, type 'grijze muis'.
Dat was oprecht een enorme schok voor je.
Ik lees ook dat er problemen zijn op seksueel gebied, zoals een stijve penis krijgen en/of vasthouden.
Vervolgens lees ik dat jullie al langer - of zeker jij - overwegen om wat meer spanning in te brengen. Erotiek, parenclubs etc.
Ligt daar niet de kern van het probleem misschien? Dat man meent te moeten 'presteren' op seksueel gebied? En dat dat niet lukt?
Wel verdrietig dat de dag niet bracht wat je hoopte
Ik lees eerst dat jouw man warme gevoelens heeft voor een collega, type 'grijze muis'.
Dat was oprecht een enorme schok voor je.
Ik lees ook dat er problemen zijn op seksueel gebied, zoals een stijve penis krijgen en/of vasthouden.
Vervolgens lees ik dat jullie al langer - of zeker jij - overwegen om wat meer spanning in te brengen. Erotiek, parenclubs etc.
Ligt daar niet de kern van het probleem misschien? Dat man meent te moeten 'presteren' op seksueel gebied? En dat dat niet lukt?
Wel verdrietig dat de dag niet bracht wat je hoopte
Mijn posts gaan niet over jou. Maar als je je aangesproken voelt, voel je je kennelijk aangesproken. Doe daar iets mee.
donderdag 2 augustus 2018 om 21:18
