Relaties
alle pijlers
Man is direkteur,hoe ga jij hiermee om?
woensdag 29 oktober 2008 om 10:29
Hoi,
Ik wil eerst even zeggen dat ik absoluut niet wil klagen want eigenlijk heb ik het heel erg goed,maar....altijd een maar.
Ik ben heel erg benieuwd of er vrouwen zijn net als mij waarvan de man direkteur is van een bedrijf en hoe hun dat ervaren,omdat ze zelf totaal anders zijn.
Ik ben eigenlijk in principe een direkteursvrouw maar ik voel me dat absoluut niet,past ook helemaal niet bij me.
Ik heb altijd een spijkerbroek aan,zie mezelf totaal niet in een mantelpakje rondlopen.
Ik ben de éénvoud zelf.
Als er soms ergens van zijn werk uit een receptie of iets dergelijks is,voel ik me daar ook helemaal niet thuis,het liefste ga ik ook niet mee.
Ik vind het toch een heel ander wereldje waar hij in zit.Ik heb die mensen ook niks te vertellen,ik ben zelf iemand die liever met zijn handen bezig is.
Zijn er meer vrouwen die echt wel trots zijn op hun man maar die eigenlijk totaal niet in dat wereldje passen?
Hoe ga jij ermee om?
Ben benieuwd,groetjes....
Ik wil eerst even zeggen dat ik absoluut niet wil klagen want eigenlijk heb ik het heel erg goed,maar....altijd een maar.
Ik ben heel erg benieuwd of er vrouwen zijn net als mij waarvan de man direkteur is van een bedrijf en hoe hun dat ervaren,omdat ze zelf totaal anders zijn.
Ik ben eigenlijk in principe een direkteursvrouw maar ik voel me dat absoluut niet,past ook helemaal niet bij me.
Ik heb altijd een spijkerbroek aan,zie mezelf totaal niet in een mantelpakje rondlopen.
Ik ben de éénvoud zelf.
Als er soms ergens van zijn werk uit een receptie of iets dergelijks is,voel ik me daar ook helemaal niet thuis,het liefste ga ik ook niet mee.
Ik vind het toch een heel ander wereldje waar hij in zit.Ik heb die mensen ook niks te vertellen,ik ben zelf iemand die liever met zijn handen bezig is.
Zijn er meer vrouwen die echt wel trots zijn op hun man maar die eigenlijk totaal niet in dat wereldje passen?
Hoe ga jij ermee om?
Ben benieuwd,groetjes....
woensdag 29 oktober 2008 om 10:37
Je bent de vrouw van Piet, klaas of jan en die is directeur en jij bent jezelf.
Moet je een keer mee, dan kleed je jezelf netjes. Net als de vrouw van Bob, de manager.
Waarom niet in spijkerbroek? Ik ken een hoop directeuren en hun vrouwen lopen er gewoon bij zoals ze zelf willen. Hooguit de financiele middelen om duurdere spulletjes te kopen.
Moet je een keer mee, dan kleed je jezelf netjes. Net als de vrouw van Bob, de manager.
Waarom niet in spijkerbroek? Ik ken een hoop directeuren en hun vrouwen lopen er gewoon bij zoals ze zelf willen. Hooguit de financiele middelen om duurdere spulletjes te kopen.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:39
quote:Poezewoes schreef op 29 oktober 2008 @ 10:35:
Waarom zou je je identiteit moeten ontlenen aan het beroep van je man?
Ik heb nog nooit iemand zichzelf een monteursvrouw, een bloemistenvrouw, een stratenmakersvrouw horen noemen.......Toch hebben bijvoorbeeld een chauffeursvrouw en een militairsvrouw wel degelijk zelf te maken met het beroep van hun man.
Waarom zou je je identiteit moeten ontlenen aan het beroep van je man?
Ik heb nog nooit iemand zichzelf een monteursvrouw, een bloemistenvrouw, een stratenmakersvrouw horen noemen.......Toch hebben bijvoorbeeld een chauffeursvrouw en een militairsvrouw wel degelijk zelf te maken met het beroep van hun man.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:41
Ik ben zelf directeur (nou ja, ik heb geen personeel, maar toch ) en ik loop ook niet in mantelpakjes.
Maar ik kan er me wel iets bij voorstellen misschien, er bestaat natuurlijk nog wel zo'n 'old boys'-cultuur waarin het vrouwtje mee moet naar dineetjes en dan word je maar geacht met de andere gemalinnen te babbelen, en ik kan me voorstellen dat dat niet de allerleukste bezigheid ooit is. Aan de andere kant kan ik me ook niet voorstellen dat daar helemaal niemand tussen zit met wie je het zou kunnen vinden, net zo min als jij een identiteitsloze 'directeursvrouw' bent, zijn zij dat natuurlijk ook niet.
Als je echt echt echt, ook na proberen, voelt dat je niet in at wereldje past, zou ik je man lekker alleen naar z'n dineetjes ed laten gaan, als hij daar niet heel verdrietig van wordt althans.
Maar ik kan er me wel iets bij voorstellen misschien, er bestaat natuurlijk nog wel zo'n 'old boys'-cultuur waarin het vrouwtje mee moet naar dineetjes en dan word je maar geacht met de andere gemalinnen te babbelen, en ik kan me voorstellen dat dat niet de allerleukste bezigheid ooit is. Aan de andere kant kan ik me ook niet voorstellen dat daar helemaal niemand tussen zit met wie je het zou kunnen vinden, net zo min als jij een identiteitsloze 'directeursvrouw' bent, zijn zij dat natuurlijk ook niet.
Als je echt echt echt, ook na proberen, voelt dat je niet in at wereldje past, zou ik je man lekker alleen naar z'n dineetjes ed laten gaan, als hij daar niet heel verdrietig van wordt althans.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:41
Mijn man heeft ook een eigen zaak, en is dus ook directeur, maar ik omschrijf mezelf niet als 'directeursvrouw'. Ik ben gewoon Vivalina, met mijn eigen werk en eigen dingen.
Ik hou ook niet van mantelpakjes, en trek deze ook zeer zeker niet aan. Mijn man heeft niet vaak van die typische recepties of uitjes. Ik heb verder ook niet veel met die mensen. Maar ik ben wel gewoon mezelf. Trek kleding aan die ik wil. Wel netjes, maar wel mezelf.
Ik hou ook niet van mantelpakjes, en trek deze ook zeer zeker niet aan. Mijn man heeft niet vaak van die typische recepties of uitjes. Ik heb verder ook niet veel met die mensen. Maar ik ben wel gewoon mezelf. Trek kleding aan die ik wil. Wel netjes, maar wel mezelf.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:45
quote:misschicken schreef op 29 oktober 2008 @ 10:39:
Toch hebben bijvoorbeeld een chauffeursvrouw en een militairsvrouw wel degelijk zelf te maken met het beroep van hun man.Dat klopt, maar toch voel ik me geen officiersvrouw, al ben ik dat wel... (Ik zou niet eens weten hoe ik me dan zou moeten gedragen, al schijnt het wel echt iets te zijn in sommige kringen )
Toch hebben bijvoorbeeld een chauffeursvrouw en een militairsvrouw wel degelijk zelf te maken met het beroep van hun man.Dat klopt, maar toch voel ik me geen officiersvrouw, al ben ik dat wel... (Ik zou niet eens weten hoe ik me dan zou moeten gedragen, al schijnt het wel echt iets te zijn in sommige kringen )
woensdag 29 oktober 2008 om 10:45
Je man is directeur, hij is de president van de VS niet, dat betekent dus dat jij ook niet first lady achtig hoeft te zijn.
Mijn vader was ook directeur, mijn moeder was juf, naast hem bleef ze lekker zich zelf hoor (in een outfit zonder verfspatten welliswaar). Er is vaak nog wel iemand die normaal gesproken ook in een ander wereldje leeft. En anders maar niet, effe doorbijten, etentjes/borrels gaan vanzelf weer over.
Mijn moeder heeft wel eens verteld dat er wel eens van die omhooggevallen kaktrutten waren die het eigenlijk wel sneu voor haar vonden dat zij ook werkte. Hebben we erg hard om gelachen.
Blijf gewoon jezelf ook als je totaal anders bent. Is ook wel eens verfrissend voor de rest.
Mijn vader was ook directeur, mijn moeder was juf, naast hem bleef ze lekker zich zelf hoor (in een outfit zonder verfspatten welliswaar). Er is vaak nog wel iemand die normaal gesproken ook in een ander wereldje leeft. En anders maar niet, effe doorbijten, etentjes/borrels gaan vanzelf weer over.
Mijn moeder heeft wel eens verteld dat er wel eens van die omhooggevallen kaktrutten waren die het eigenlijk wel sneu voor haar vonden dat zij ook werkte. Hebben we erg hard om gelachen.
Blijf gewoon jezelf ook als je totaal anders bent. Is ook wel eens verfrissend voor de rest.
woensdag 29 oktober 2008 om 10:47
Ik vraag me af wat de houding van je man is hierin. Wat voor directeur hij is (ik bedoel niet van wat, meer als persoon). Want ik weet vrij zeker dat als mijn man directeur werd het in feite niet veel zou uitmaken. En ik het ook best zou vinden om me zotussendoor in een jurk te hijsen en te kletsen op zo'n avond. Ook al ben ik ook meer van de spijkerbroek.
Vindt je man het vervelend dat jij je hierin zo wezenlijk anders voelt? Of baal je er zelf van? En wat houdt je precies tegen om er gewoon een leuke avond van te maken op jouw manier, mensen blijven mensen, vraag wat door en je zit vanzelf op andere gespreksonderwerpen als je daar zin in hebt. Als je niet van "image" houdt, prik er dan doorheen ipv ervan te willen wegrennen .
Vindt je man het vervelend dat jij je hierin zo wezenlijk anders voelt? Of baal je er zelf van? En wat houdt je precies tegen om er gewoon een leuke avond van te maken op jouw manier, mensen blijven mensen, vraag wat door en je zit vanzelf op andere gespreksonderwerpen als je daar zin in hebt. Als je niet van "image" houdt, prik er dan doorheen ipv ervan te willen wegrennen .
woensdag 29 oktober 2008 om 10:48
Je man houdt van je zoals jij bent, neem ik aan...of verwacht hij iets anders van je, in bepaalde situatie's dan waar jij je prettig bij voelt? Heeft ie dat wel eens aangegeven?
Lekker jezelf blijven, dat je je af en toe bv extra optut bij gelegenheden, oke, maar dan op de manier zoals dat bij jou past lijkt mij.
Een ex van mij was dan geen direkteur, maar hoofd van afdeling finance NL, van een grote internationale onderneming. Gelegenheden genoeg dus waar ik mee naar toe ging, visite thuis, etentjes. Meneer ging in pak naar zn werk, thuis was tie totaal anders, spijkerbroek, slobbertrui etc... Ik zorgde wel voor verzorgde kleding voor mij zelf natuurlijk, maar alleen in een stijl die bij mij paste, waar ik me goed in voelde. No way never in mantelpakjes ergens verschenen...was zn secretaresse niet
Genoeg mensen ontmoet ('de vrouwen van' zijn wellicht vanuit onzekerheid vaak regelrechte bitch-types)...op den duur leer je mensen kennen die net als jij (en ik) met opgetrokken wenkbrauwen sommige zaken zien gebeuren...die de hele boel een beetje kunnen relativeren. Daar richtte ik mijn aandacht op, en probeerde op die manier een gelegenheid zo gezellig mogelijk te maken. Er zijn echt mensen in 'dat wereldje' die jou juist bewonderen doordat je juist jezelf blijft...
Groetjes..en succes!
Lekker jezelf blijven, dat je je af en toe bv extra optut bij gelegenheden, oke, maar dan op de manier zoals dat bij jou past lijkt mij.
Een ex van mij was dan geen direkteur, maar hoofd van afdeling finance NL, van een grote internationale onderneming. Gelegenheden genoeg dus waar ik mee naar toe ging, visite thuis, etentjes. Meneer ging in pak naar zn werk, thuis was tie totaal anders, spijkerbroek, slobbertrui etc... Ik zorgde wel voor verzorgde kleding voor mij zelf natuurlijk, maar alleen in een stijl die bij mij paste, waar ik me goed in voelde. No way never in mantelpakjes ergens verschenen...was zn secretaresse niet
Genoeg mensen ontmoet ('de vrouwen van' zijn wellicht vanuit onzekerheid vaak regelrechte bitch-types)...op den duur leer je mensen kennen die net als jij (en ik) met opgetrokken wenkbrauwen sommige zaken zien gebeuren...die de hele boel een beetje kunnen relativeren. Daar richtte ik mijn aandacht op, en probeerde op die manier een gelegenheid zo gezellig mogelijk te maken. Er zijn echt mensen in 'dat wereldje' die jou juist bewonderen doordat je juist jezelf blijft...
Groetjes..en succes!
woensdag 29 oktober 2008 om 10:57
quote:misschicken schreef op 29 oktober 2008 @ 10:39:
[...]
Toch hebben bijvoorbeeld een chauffeursvrouw en een militairsvrouw wel degelijk zelf te maken met het beroep van hun man.
Ik ben een 'militairsvrouw', en heb inderdaad heel veel te maken met de gevolgen van het werk van mijn man. Maar dat mijn man militair is zegt niks over mijn identiteit, of over die van de andere vrouwen.
Op feestjes vindt je vanzelf de vrouwen waarmee het klinkt, en dat heeft niks te maken met dat onze mannen toevallig hetzelfde beroep hebben, zelfs niet met de manier waarop je daar zelf mee omgaat.
[...]
Toch hebben bijvoorbeeld een chauffeursvrouw en een militairsvrouw wel degelijk zelf te maken met het beroep van hun man.
Ik ben een 'militairsvrouw', en heb inderdaad heel veel te maken met de gevolgen van het werk van mijn man. Maar dat mijn man militair is zegt niks over mijn identiteit, of over die van de andere vrouwen.
Op feestjes vindt je vanzelf de vrouwen waarmee het klinkt, en dat heeft niks te maken met dat onze mannen toevallig hetzelfde beroep hebben, zelfs niet met de manier waarop je daar zelf mee omgaat.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:00
Ook al heeft mijn man zich opgewerkt tot directeur, hij is voor mij nog steeds hetzelfde jongetje waar ik 25 jaar geleden verkering mee kreeg.
Net als dat ik hetzelfde 'meisje' ben.
Ik doe me niet anders voor dan dat ik ben en als ik een keer mee ga naar een receptie of wat dan ook, gedraag en kleed ik me naar behoren. Feestjes zijn altijd redelijk decadent bij dit bedrijf, dus daar kleed ik me naar. Ik zorg dat ik er verzorgd en netjes uit zie en beleefd en vriendelijk ben.
Wat wordt er nog meer van me verwacht?
Was mijn man in zijn oude beroep blijven hangen, hadden we ons waarschijnlijk in andere kringen begeven, maar ik vind niet dat het wat uitmaakt hoe we als mens zijn.
Ik heb hier verderop in de straat een buurvrouw die vertelde dat ze hun twee-onder-een-kapje 'ontgroeid' waren toen haar man directeur werd. Het oude huis pastte niet meer bij hun levensstandaard.
Kijk, daar krijg ik de kriebels van.
Waarom moet je opeen in een groter huis gaan wonen omdat je man toevallig directeur is? Echt omhooggevallen types vind ik dat.
Net als dat ik hetzelfde 'meisje' ben.
Ik doe me niet anders voor dan dat ik ben en als ik een keer mee ga naar een receptie of wat dan ook, gedraag en kleed ik me naar behoren. Feestjes zijn altijd redelijk decadent bij dit bedrijf, dus daar kleed ik me naar. Ik zorg dat ik er verzorgd en netjes uit zie en beleefd en vriendelijk ben.
Wat wordt er nog meer van me verwacht?
Was mijn man in zijn oude beroep blijven hangen, hadden we ons waarschijnlijk in andere kringen begeven, maar ik vind niet dat het wat uitmaakt hoe we als mens zijn.
Ik heb hier verderop in de straat een buurvrouw die vertelde dat ze hun twee-onder-een-kapje 'ontgroeid' waren toen haar man directeur werd. Het oude huis pastte niet meer bij hun levensstandaard.
Kijk, daar krijg ik de kriebels van.
Waarom moet je opeen in een groter huis gaan wonen omdat je man toevallig directeur is? Echt omhooggevallen types vind ik dat.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:04
Ik vind het allemaal erg jaren 50 klinken.
Tegenwoordig gaat toch iedereen er van uit dat je je eigen persoon bent, los van het beroep van je man.
Ik ben directeur (mantelpakjes draag ik eigelijk alleen op begrafenissen), maar neem niet aan dat mijn man daar zijn identiteit aan ontleent. Maar goed, misschien is het voor mannen anders dan voor vrouwen?
Ik ga het maar eens aan hem vragen, denk ik.
Tegenwoordig gaat toch iedereen er van uit dat je je eigen persoon bent, los van het beroep van je man.
Ik ben directeur (mantelpakjes draag ik eigelijk alleen op begrafenissen), maar neem niet aan dat mijn man daar zijn identiteit aan ontleent. Maar goed, misschien is het voor mannen anders dan voor vrouwen?
Ik ga het maar eens aan hem vragen, denk ik.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:05
Pfffff, sorry hoor, maar wat een acht*****k topic.
Waar maak je je druk om? Denk je nu echt dat je als directeursvrouw je anders zou moeten kleden? Bij een personeelsuitjes of een andere gelegenheid van het bedrijf trek je toch allemaal wat leuks aan?
Mijn man neemt regelmatig zakenrelaties mee naar huis. Ze blijven eten en meestal ook slapen. Je denkt toch niet dat ik dan in een Chanelpakje in de keuken ga staan achter de pannen?
Leve de spijkerbroek. Die is geaccepteerd in elk milieu
Waar maak je je druk om? Denk je nu echt dat je als directeursvrouw je anders zou moeten kleden? Bij een personeelsuitjes of een andere gelegenheid van het bedrijf trek je toch allemaal wat leuks aan?
Mijn man neemt regelmatig zakenrelaties mee naar huis. Ze blijven eten en meestal ook slapen. Je denkt toch niet dat ik dan in een Chanelpakje in de keuken ga staan achter de pannen?
Leve de spijkerbroek. Die is geaccepteerd in elk milieu
woensdag 29 oktober 2008 om 11:10
woensdag 29 oktober 2008 om 11:13
Je hoeft niet in dat wereldje te passen om er soms in te vertoeven. Ook directeuren en vrouwen in mantelpakjes zijn net mensen. Gewoon een praatje maken, vorkje wegprikken en een drankje drinken.
Ik maak op uit jouw post dat je man zich er wel goed bij voelt. En jij voelt je wel goed bij je man. Dus dat je je niet goed voelt bij dat wereldje kan niet kloppen. Toch?
Maar wat is nu eigenlijk het probleem? Je bent trots op je man maar past eigenlijk niet in dat wereldje en je wil weten hoe anderen daar mee omgaan. Waarmee?
Ik maak op uit jouw post dat je man zich er wel goed bij voelt. En jij voelt je wel goed bij je man. Dus dat je je niet goed voelt bij dat wereldje kan niet kloppen. Toch?
Maar wat is nu eigenlijk het probleem? Je bent trots op je man maar past eigenlijk niet in dat wereldje en je wil weten hoe anderen daar mee omgaan. Waarmee?
woensdag 29 oktober 2008 om 11:17
Dit is alleen van toepassing voor vrouwen die dankzij de functie van hun partner een representatieve taak hebben. Zoals vrouwen van diplomaten of leden van het koninklijk huis. Zolang jij geen lunches hoeft te geven en daarbij jouw man representeert, hoef je je over 'image' niet druk te maken.
Overigens zijn ook diplomatenvrouwen selectief in met wie ze omgaan. Leeghoofden worden ook daar alleen gewaardeerd door medeleeghoofden.
Overigens zijn ook diplomatenvrouwen selectief in met wie ze omgaan. Leeghoofden worden ook daar alleen gewaardeerd door medeleeghoofden.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:21
ik begrijp ergens wat je bedoelt, mijn ex-vriend bekleedde een partner-functie in een groot internationaal accountants bedrijf. Die diners zijn niet echt geweldig. Op een paar leuke individuen na, is het zien en gezien worden. Je hebt of een keurig vrouwtje aan de arm, die huisvrouw is of ze moeten ook zo'n pittige carrierebitch zijn als de mannen (arts, jurist, accountant). Onaangename ervaringen waren dat, niet meer niet minder, want die diners heb je godzijdank niet zo vaak in een jaar. Maar je moet het maar kunnen, meelullen over hypotheken, vak zuid, nieuwe auto, chaletje in het zwitserse en iedereen heeft een marathon gelopen of traint er voor eentje. Gelukkig hoeft dat allemaal niet meer voor mij!
woensdag 29 oktober 2008 om 11:29
wat heeft een chauffeursvrouw, militairsvrouw te maken met het beroep van hun man?
Die snap ik ff niet.
to,
man en ik hebben ook beiden een totaal andere baan en opleidingsniveau dus ik snap je vraag heel goed en waar je mee zit. Man en ik zitten thuis op 1 lijn en ik denk jij en je man ook.
Puur de verplichtingen eromheen is waar je vragen over hebt.
Mijn ervaring is dat (even zwart-wit en niet negatief) "hoogopgeleiden" de baan van man interessant vinden en altijd vol vragen zitten dus genoeg gespreksstof.
Zijn collega's vinden mijn baan weer interessant.
Wij kleden ons wel redelijk naar de gelegenheid. Alleen niet overdreven strak of slonzig. Ertussenin.
Bovendien is het zijn baan en niet jouw prive leven. Naar mijn idee dus gewoon jezelf blijven en alleen met echte verplichtingen mee gaan en netjes opzitten
Die snap ik ff niet.
to,
man en ik hebben ook beiden een totaal andere baan en opleidingsniveau dus ik snap je vraag heel goed en waar je mee zit. Man en ik zitten thuis op 1 lijn en ik denk jij en je man ook.
Puur de verplichtingen eromheen is waar je vragen over hebt.
Mijn ervaring is dat (even zwart-wit en niet negatief) "hoogopgeleiden" de baan van man interessant vinden en altijd vol vragen zitten dus genoeg gespreksstof.
Zijn collega's vinden mijn baan weer interessant.
Wij kleden ons wel redelijk naar de gelegenheid. Alleen niet overdreven strak of slonzig. Ertussenin.
Bovendien is het zijn baan en niet jouw prive leven. Naar mijn idee dus gewoon jezelf blijven en alleen met echte verplichtingen mee gaan en netjes opzitten
koffie, zwart graag...
woensdag 29 oktober 2008 om 11:35
woensdag 29 oktober 2008 om 11:36
quote:whopper schreef op 29 oktober 2008 @ 11:35:
Ik vind het zo passe om je druk te maken om iemands functie, laat staan je daaraan aan te passen of ernaar te gaan leven.
Jouw man is niets meer of minder dan de buurman die weet ik wat voor baan heeft. Ze stinken allebei even hard op de plee en meuren gewoon uit hun bek 's morgens.Hihi
Ik vind het zo passe om je druk te maken om iemands functie, laat staan je daaraan aan te passen of ernaar te gaan leven.
Jouw man is niets meer of minder dan de buurman die weet ik wat voor baan heeft. Ze stinken allebei even hard op de plee en meuren gewoon uit hun bek 's morgens.Hihi
