Man is vreemdgegaan

Anoniem_63b2a67238650 zaterdag 20 april 2019 14:34

Weer een topic over vreemdgaan. Voel me zo in de war.

Mijn man en ik zijn intussen bijna een jaar in relatietherapie. Onze relatie zat al jaren niet echt lekker meer. We hebben twee kindjes, dus ik vind dat we er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven. Maar mijn gevoel gaat wel alle kanten op momenteel. Eigenlijk is dat nu de belangrijkste reden dat ik nog blijf. Ik wil eerst rust, vooral ook voor de kinderen. Want ik merk dat ze het allemaal meekrijgen en dat breekt mijn hart. Maar het idee dat ze om en om naar een ander huis zouden moeten vind ik nog afschuwelijker.

Tijdens de vorige sessie bij de therapeut heeft mijn man opgebiecht dat hij een affaire heeft gehad. Hij wil niet zeggen met wie, maar ik denk dat ik het wel weet. Hij kent die vrouw al jaren en ik heb mijn gevoel altijd gesust met het idee dat als ze iets zouden hebben dat het dan al lang gebeurd was. Hij zegt dat hij ook verliefd op haar was/is, maar dat die verliefdheid hem juist de ogen geopend heeft dat hij nog voor ons gezin wilde vechten. Hij zegt dat hij dat ook aan haar heeft gezegd en dat ze toen de affaire gestopt hebben. Maar ik weet dat hij haar de afgelopen maanden nog gezien heeft, en ik heb hem ook vaak genoeg met haar zien whatsappen. Hij zegt dat dat alleen vriendschappelijk was. Ik heb toen zo’n gesprek teruggelezen en dat gaat inderdaad niet over sex. Maar hoe leg ik dat nou uit, je leest wel dat ze close zijn.

Ik voel me ontzettend verraden. We zijn in die therapie bezig met onze gedragspatronen. Daar gebeuren echt wel goede dingen, ik merk wel verandering. Gaat wel heel erg langzaam, soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die echt werk verzet. Maar ik geloof ook wel dat hij voor ons gezin wil gaan, want anders was hij wel vertrokken. Maar het idee dat hij doodleuk doorgaat met contact met die andere vrouw terwijl wij aan onze relatie werken maakt me misselijk. En dat hij het me pas na maanden vertelt misschien nog wel meer!

Het ene moment denk ik dat ik gewoon z’n koffers bij de deur zet, het volgende moment denk ik dat ik blij moet zijn dat hij er nog is, nog steeds meegaat naar therapie en dat we het daar wel op kunnen lossen. De therapeut ziet er zelfs na deze gedropte bom nog heil in.

Mijn vriendinnen vinden ongeveer dat ik m aan de hoogste boom moet opknopen. Maar het lukt me niet om hem zo te zien, hij is toch de vader van m’n kinderen en ergens diep van binnen hou ik nog van hem.

anoniem_63b2a67238650 wijzigde dit bericht op 20-04-2019 16:26
Reden: Typfout

0.08% gewijzigd

Pindakaasjes maandag 22 april 2019 10:01

Nu lijkt het net alsof scheiden voor iedereen een feestje zal zijn! Beter om massaal te gaan scheiden dan maar?
Want zo hoeven o.a de piepers niet meer om 6 uur op tafel te staan, je hebt minder wasgoed en je bent af en toe eens paar dagen kinderloos!
Wat heeft TO hier nu aan?
Zij heeft op dit moment een enorme dreun te verwerken en raakt overspoeld door boosheid en verdriet.
Dit eerst maar eens toelaten en verwerken zodat er inzichten kunnen komen en er keuzes gemaakt kunnen worden! Waarom iemand die zo van streek is een vrijgezellen bestaan aanpraten?

Edit: ik lees nu net je laatste reactie TO.
Dat geeft wel een ander beeld.
Eerst schreef je over houden van en je man niet kwijt willen.. en nu is het al jaren kut en is het meer de schijn ophouden voor je omgeving?
Dan zit het wel effe anders dus..

pindakaasjes wijzigde dit bericht op 22-04-2019 10:05

18.39% gewijzigd

Anoniem_360662 maandag 22 april 2019 10:01

Wittevitrage schreef: ↑
22-04-2019 09:58
Ik zit dit met tranen in m’n ogen te lezen MissMaran en JaneDoe.

In mijn eigen omgeving krijg ik alleen maar terug dat ik vooral vol moet houden, heb al 15x die link naar Esther Perel gekregen, moet naar mijn eigen aandeel kijken, hard werken in de therapie en er echt voor gaan, mijn leven op andere vlakken leuk moet maken, dat soort dingen.

Mijn relatie is al jaren kut en ik ben zo doodmoe van alles. Wanneer mag je dan besluiten dat het genoeg is?

Op elk willekeurig moment.
En zeker na wat je man je aandoet.

Anoniem_167983 maandag 22 april 2019 10:04

Natuurlijk mag je ermee stoppen wittevitrage. Als je op bent, als het op is, is het op.

De vrijheid die hierboven beschreven wordt, is heerlijk. Alleen moet het financieel wel haalbaar zijn. Er zijn ook mensen die onderschatten wat de financiële consequenties zijn van een scheiding. Heb je dat al op een rij?

Sterkte!

Anoniem_167983 maandag 22 april 2019 10:08

Pindakaasjes schreef: ↑
22-04-2019 10:01
Nu lijkt het net alsof scheiden voor iedereen een feestje zal zijn! Beter om massaal te gaan scheiden dan maar?
Want zo hoeven o.a de piepers niet meer om 6 uur op tafel te staan, je hebt minder wasgoed en je bent af en toe eens paar dagen kinderloos!
Wat heeft TO hier nu aan?
Zij heeft op dit moment een enorme dreun te verwerken en raakt overspoeld door boosheid en verdriet.
Dit eerst maar eens toelaten en verwerken zodat er inzichten kunnen komen en er keuzes gemaakt kunnen worden! Waarom iemand die zo van streek is een vrijgezellen bestaan aanpraten?

Edit: ik lees nu net je laatste reactie TO.
Dat geeft wel een ander beeld.
Eerst schreef je over houden van en je man niet kwijt willen.. en nu is het al jaren kut en is het meer de schijn ophouden voor je omgeving?
Dan zit het wel effe anders dus..

Dit. En de edit. Zet eerst eens voor jezelf op een rij hoe het nu precies zit. Hou je nou wel of niet van hem? Wil je hem nou wel of niet kwijt? Wil je nou zelf nog wel vechten of niet?

Anoniem_346296 maandag 22 april 2019 10:13

Pindakaasjes schreef: ↑
22-04-2019 10:01
Nu lijkt het net alsof scheiden voor iedereen een feestje zal zijn! Beter om massaal te gaan scheiden dan maar?
Want zo hoeven o.a de piepers niet meer om 6 uur op tafel te staan, je hebt minder wasgoed en je bent af en toe eens paar dagen kinderloos!
Wat heeft TO hier nu aan?
Zij heeft op dit moment een enorme dreun te verwerken en raakt overspoeld door boosheid en verdriet.
Dit eerst maar eens toelaten en verwerken zodat er inzichten kunnen komen en er keuzes gemaakt kunnen worden! Waarom iemand die zo van streek is een vrijgezellen bestaan aanpraten?

Edit: ik lees nu net je laatste reactie TO.
Dat geeft wel een ander beeld.
Eerst schreef je over houden van en je man niet kwijt willen.. en nu is het al jaren kut en is het meer de schijn ophouden voor je omgeving?
Dan zit het wel effe anders dus..

aanpraten of vertellen dat dit het einde van de wereld niet is.

Anoniem_346296 maandag 22 april 2019 10:14

Haasje1980 schreef: ↑
22-04-2019 09:34
Goedemorgen,
Ik weet niet hoe snel dit bericht wordt geplaatst, het is mijn eerste dus het kan een beetje mosterd na de maaltijd zijn.
Ik had al een heel stuk geschreven maar dat ik kwijt nadat een kind tussendoor kwam dus ik hou het nu iets korter.

Allereerst wat kut dat je in deze situatie zit! Het is allemaal erg verwarrend en je wordt alle kanten op geslingerd. Dat dit jezelf toe, al je verdriet, boosheid, wanhoop etc mag er zijn.

Ik heb mijn man een aantal maanden geleden betrapt met een collega/vriendin. Wij waren ook in therapie en blijkbaar pas mee begonnen nadat hij met zijn snufferd tussen haar benen was beland. Hij was daar zo van geschrokken dat hij met me in relatietherapie is gegaan. Alleen kwam dit onderwerp niet aan bod en stopte de affaire niet. Hij was te verliefd en wilde het niet kwijt. Was bang alleen achter te blijven als we zouden scheiden. Dus terwijl hij zich overgaf aan zijn verliefdheid probeerde hij mij ook weer terug te vinden. En dat gaat uiteraard niet! De eerste maanden therapie was vooral al het oud zeer, ik dacht dat het nodig was om dit opgeklaard te krijgen om verder te gaan. Maar ik denk nu dat het vanuit zijn kant vooral zoeken was naar redenen waarom we uit elkaar moesten gaan. Uiteindelijk heeft hij de verliefdheid toegegeven, is het contact tussen hun lager komen te staan (niet meer fysiek) en hebben we een andere therapeut gezocht omdat we ons beide bij deze niet op ons gemak en gezien voelde. (Dat fysieke contact wist ik toen niks vanaf).
De andere therapeut heeft ook heel duidelijk gezegd dat therapie geen nut had zolang er een ander was. Mijn man beweerde dat dit niet meer zo was. En misschien was het toen ook wel zo, maar het is in ieder geval weer uitgelopen op een complete affaire. En daar heb ik hem op betrapt.

Toen ik hem betrapte zag ik iets van hem afvallen. Hij kon gewoon zelf niet meer uit het diepe gat, waar hij met haar in zat, komen. Al die leugens, chantage van haar kant, verwachtingen, wensen (zij wilde meer) en verantwoordelijkheidsgevoel voor haar vielen van hem af. Zijn muur verdween en ik zag mijn man in ene weer staan.
Hij heeft uiteindelijk 3 weken in hotels en bij zijn ouders gezeten (deels ook door zakelijk congres). Hij voelde niet meer veilig en ik wilde hem alleen toe laten op mijn voorwaarden als ik er klaar voor was.

Tijdens therapie heb ik duidelijk aangegeven dat ik hem als persoon terug wilde vinden, we blijven de ouders van 3 kleine kinderen. Maar dat er op dat moment voor mij geen geliefde relatie was. Als hij niet alleen wilde blijven moest hij maar naar haar toe gaan, wij bestonden niet meer.
Vanaf moment 1 heeft hij uitgesproken en uitgestraald voor mij te gaan. Contact met haar is verbroken (er is nog wel contact geweest in de begin periode omdat zij het niet accepteerde en hij maar uit moest blijven leggen dat zij nooit iets zouden worden).
Pas na 2-3 maanden durf ik langzaam aan de berg “elkaar terug vinden” te beklimmen. Zo legde ik het hem uit; ik heb het gevoel tussen 2 hoge bergen te staan. Beide zijn zwaar en emotioneel; scheiden of blijven?! Therapeut stelde me nog gerust dat zelfs als ik langzaam aan de berg blijven ga beklimmen, ik altijd nog me kan en mag bedenken.
Dus dat is nu het motto; scheiden kan altijd nog. Ik heb over een jaar liever spijt dat ik het nog geprobeerd heb dan spijt dat ik het niet geprobeerd heb

Maar heel belangrijk is voor mij dat mijn man zijn verantwoordelijkheid neemt! Hij neemt de schuld op zich, beantwoord mijn vragen (vraagt dan wel af en toe of ik dat echt wilt weten, te veel weten is ook niet goed), geeft me de ruimte als ik die nodig heb, laat me boos of verdrietig zijn. Leest de boeken die ik lees of voor hem koop en daar hebben we beide wat aan

Oja, een van de eerste dingen die ik tegen hem gezegd heb is dat ik denk dat het voor een kinderen juist beter is om wel uit elkaar te gaan! Nu kunnen we nog wel door 1 deur, is er nog genoeg liefde en respect om op een normale manier met elkaar om te gaan. Als dit nog een keer gebeurd weet ik niet of dat nog wel haalbaar is. Ik wil in de toekomst mijn kinderen niet in een lastig pakket brengen omdat papa en mama niet samen in 1 ruimte kunnen zijn

regel 1 om geen argwaan op te wekken. Alle schuld op je nemen

Anoniem_63b2a67238650 maandag 22 april 2019 10:15

Ik hou van hem, nog steeds. Maar het gaat ook al jaren kut. Dat was nu juist de reden om in therapie te gaan. We hebben daar heel snel blootgelegd hoe we op elkaar reageren, en hoe die manier van reageren voor verwijdering zorgt. Dat gedragspatroon leren we nu in de therapie te doorbreken. En omdat we allebei nog van elkaar houden, we een aantal dingen hebben die ons binden (waaronder onze kinderen!) en ik verbetering zie in ons gedragspatroon geloof ik er nog in.

Maar ik ben ook doodmoe van de afgelopen jaren. En zie een scheiding nou niet bepaald als iets leuks. Het is niet de hoofdreden maar angst voor de scheiding doet zeker wel mee in de keuze om te blijven.

Schaapje11 maandag 22 april 2019 10:16

Wittevitrage schreef: ↑
21-04-2019 22:31
Nou, in mijn beleving waren we een tweede relatie begonnen op het moment dat we in therapie gingen samen. Maar mijn man dacht daar blijkbaar anders over!

Ik weet het werkelijk niet meer. Het liefst wil ik ons fijne gezin zoals ik dat altijd voor me heb gezien. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen zou moeten stappen. Maar van het alternatief draait mijn maag nog harder om, het idee dat ik mijn kinderen dan nog maar de helft van de tijd zie, en dat zij hun hele jeugd heen en weer moeten gaan pendelen.

Denk alstjeblieft niet voor je kinderen! Pendelen is echt zo erg nog niet hoor, vaak geeft het rust als zij gaan scheiden. In het begin is het vervelend en een bewogen tijd. Daarna keert vaak de rust terug die er al zo lang niet is geweest. Opgroeien in een gespannen sfeer is het ergste wat er is!

Anoniem_63b2a67238650 maandag 22 april 2019 10:18

Haasje1980, waarom kies jij ervoor om na die 2e affaire nog te blijven?

Ik vind de affaire en de verliefdheid nog niet eens zo erg. Het is echt niet zo dat we een geweldige relatie hadden, dat weet ik ook wel. Als die verliefdheid er inderdaad toe had geleid dat hij tot inzicht kwam, en we toen in therapie gingen... etc. Dat gaf een basis om weer iets op te bouwen.

Maar nu ik weet dat het doorgegaan is tijdens de therapie is die basis in één klap weggeslagen. Hoe kan ik hem nou nog vertrouwen als hij zegt dat hij er nu echt voor wil gaan?

anoniem_63b2a67238650 wijzigde dit bericht op 22-04-2019 10:20

9.42% gewijzigd

MissMaran maandag 22 april 2019 10:19

Pindakaasjes schreef: ↑
22-04-2019 10:01
Nu lijkt het net alsof scheiden voor iedereen een feestje zal zijn! Beter om massaal te gaan scheiden dan maar?
Want zo hoeven o.a de piepers niet meer om 6 uur op tafel te staan, je hebt minder wasgoed en je bent af en toe eens paar dagen kinderloos!
Wat heeft TO hier nu aan?
Zij heeft op dit moment een enorme dreun te verwerken en raakt overspoeld door boosheid en verdriet.
Dit eerst maar eens toelaten en verwerken zodat er inzichten kunnen komen en er keuzes gemaakt kunnen worden! Waarom iemand die zo van streek is een vrijgezellen bestaan aanpraten?

Edit: ik lees nu net je laatste reactie TO.
Dat geeft wel een ander beeld.
Eerst schreef je over houden van en je man niet kwijt willen.. en nu is het al jaren kut en is het meer de schijn ophouden voor je omgeving?
Dan zit het wel effe anders dus..

Het is geen feestje, je maakt er gewoon wat leuks van en dat kan, ik wil alleen zeggen dat het voor mij een opluchting is geweest na er als een berg tegen op zien, ik was ook zo eenzaam in de relatie en juist de gene die van je hoort te houden en het dichtst bij je staat maakt je langzaam kapot, dat is pas erg.. waarom zou je tegen heug en meug met elkaar oud moeten worden als het alleen maar pijn doet.
En het is nu ook echt fijn, je kunt de relatie niet in je eentje dragen en eraan werken als er vanaf de andere kant alleen maar opnieuw en opnieuw met je gesold wordt, maak die balans op voordat je eraan onderdoor gaat.

Anoniem_330937 maandag 22 april 2019 10:21

Je verdient toch beter dan dit? Ja je houdt nog van hem (nuja van de persoon die hij jaren geleden was maar niet meer is), gevoelens gaan voorbij eens je uit elkaar bent. Ga weg en gun jezelf een beter leven.

MissMaran maandag 22 april 2019 10:26

Mensen veranderen niet.. mijn ex heeft een knipperlicht relatie met een leuke meid, en ik heb zo'n medelijden met haar.. ze is doodongelukkig en hij blijft maar door treiteren, hij heeft er niks van geleerd.

Anoniem_380155 maandag 22 april 2019 10:29

Die meid kan zelf beslissen dat ze beter verdient..maar ze blijft er zelf in mee gaan

Pindakaasjes maandag 22 april 2019 10:30

Jane Doe schreef: ↑
22-04-2019 10:13
aanpraten of vertellen dat dit het einde van de wereld niet is.

Tuurlijk. Zo heeft bijna elk nadeel ook z'n voordeel.
Waar het mij om gaat is dat ik geloof dat TO op dit moment in een rollercoaster van emoties zit.
Niet alleen is dat enorm uitputtend en verwarrend, het is ook nog eens een soort van rouwperiode.
Ik geloof dat wanneer je in zulk een toestand verkeerd, het niet wijs is om life changing keuzes te gaan maken.
Vandaar ook dat ik eerder schreef: 'ga nou eerst eens flink boos zijn!' Ieder verdriet kent zijn stadia. Probeer ze aan te gaan, te doorlopen.. waarna je met je volle verstand kunt besluiten.

Anoniem_376303 maandag 22 april 2019 10:33

Haasje1980 schreef: ↑
22-04-2019 09:34
Goedemorgen,
Ik weet niet hoe snel dit bericht wordt geplaatst, het is mijn eerste dus het kan een beetje mosterd na de maaltijd zijn.
Ik had al een heel stuk geschreven maar dat ik kwijt nadat een kind tussendoor kwam dus ik hou het nu iets korter.

Allereerst wat kut dat je in deze situatie zit! Het is allemaal erg verwarrend en je wordt alle kanten op geslingerd. Dat dit jezelf toe, al je verdriet, boosheid, wanhoop etc mag er zijn.

Ik heb mijn man een aantal maanden geleden betrapt met een collega/vriendin. Wij waren ook in therapie en blijkbaar pas mee begonnen nadat hij met zijn snufferd tussen haar benen was beland. Hij was daar zo van geschrokken dat hij met me in relatietherapie is gegaan. Alleen kwam dit onderwerp niet aan bod en stopte de affaire niet. Hij was te verliefd en wilde het niet kwijt. Was bang alleen achter te blijven als we zouden scheiden. Dus terwijl hij zich overgaf aan zijn verliefdheid probeerde hij mij ook weer terug te vinden. En dat gaat uiteraard niet! De eerste maanden therapie was vooral al het oud zeer, ik dacht dat het nodig was om dit opgeklaard te krijgen om verder te gaan. Maar ik denk nu dat het vanuit zijn kant vooral zoeken was naar redenen waarom we uit elkaar moesten gaan. Uiteindelijk heeft hij de verliefdheid toegegeven, is het contact tussen hun lager komen te staan (niet meer fysiek) en hebben we een andere therapeut gezocht omdat we ons beide bij deze niet op ons gemak en gezien voelde. (Dat fysieke contact wist ik toen niks vanaf).
De andere therapeut heeft ook heel duidelijk gezegd dat therapie geen nut had zolang er een ander was. Mijn man beweerde dat dit niet meer zo was. En misschien was het toen ook wel zo, maar het is in ieder geval weer uitgelopen op een complete affaire. En daar heb ik hem op betrapt.

Toen ik hem betrapte zag ik iets van hem afvallen. Hij kon gewoon zelf niet meer uit het diepe gat, waar hij met haar in zat, komen. Al die leugens, chantage van haar kant, verwachtingen, wensen (zij wilde meer) en verantwoordelijkheidsgevoel voor haar vielen van hem af. Zijn muur verdween en ik zag mijn man in ene weer staan.
Hij heeft uiteindelijk 3 weken in hotels en bij zijn ouders gezeten (deels ook door zakelijk congres). Hij voelde niet meer veilig en ik wilde hem alleen toe laten op mijn voorwaarden als ik er klaar voor was.

Tijdens therapie heb ik duidelijk aangegeven dat ik hem als persoon terug wilde vinden, we blijven de ouders van 3 kleine kinderen. Maar dat er op dat moment voor mij geen geliefde relatie was. Als hij niet alleen wilde blijven moest hij maar naar haar toe gaan, wij bestonden niet meer.
Vanaf moment 1 heeft hij uitgesproken en uitgestraald voor mij te gaan. Contact met haar is verbroken (er is nog wel contact geweest in de begin periode omdat zij het niet accepteerde en hij maar uit moest blijven leggen dat zij nooit iets zouden worden).
Pas na 2-3 maanden durf ik langzaam aan de berg “elkaar terug vinden” te beklimmen. Zo legde ik het hem uit; ik heb het gevoel tussen 2 hoge bergen te staan. Beide zijn zwaar en emotioneel; scheiden of blijven?! Therapeut stelde me nog gerust dat zelfs als ik langzaam aan de berg blijven ga beklimmen, ik altijd nog me kan en mag bedenken.
Dus dat is nu het motto; scheiden kan altijd nog. Ik heb over een jaar liever spijt dat ik het nog geprobeerd heb dan spijt dat ik het niet geprobeerd heb

Maar heel belangrijk is voor mij dat mijn man zijn verantwoordelijkheid neemt! Hij neemt de schuld op zich, beantwoord mijn vragen (vraagt dan wel af en toe of ik dat echt wilt weten, te veel weten is ook niet goed), geeft me de ruimte als ik die nodig heb, laat me boos of verdrietig zijn. Leest de boeken die ik lees of voor hem koop en daar hebben we beide wat aan

Oja, een van de eerste dingen die ik tegen hem gezegd heb is dat ik denk dat het voor een kinderen juist beter is om wel uit elkaar te gaan! Nu kunnen we nog wel door 1 deur, is er nog genoeg liefde en respect om op een normale manier met elkaar om te gaan. Als dit nog een keer gebeurd weet ik niet of dat nog wel haalbaar is. Ik wil in de toekomst mijn kinderen niet in een lastig pakket brengen omdat papa en mama niet samen in 1 ruimte kunnen zijn

Haasje1980
Hij klinkt wel erg slachtofferig met dat chantage gebeuren. Ik weet het niet hoor.

Hij heeft al eerder gezegt dat er geen contact meer was/affaire voorbij maar ging ook gewoon door.

Laatste alinea zeg je dat het beter is dat jullie uit elkaar gaan. Dus je hebt je besluit genomen? Hoe reageerde hij daarop?

Anoniem_346296 maandag 22 april 2019 10:36

Pindakaasjes schreef: ↑
22-04-2019 10:30
Tuurlijk. Zo heeft bijna elk nadeel ook z'n voordeel.
Waar het mij om gaat is dat ik geloof dat TO op dit moment in een rollercoaster van emoties zit.
Niet alleen is dat enorm uitputtend en verwarrend, het is ook nog eens een soort van rouwperiode.
Ik geloof dat wanneer je in zulk een toestand verkeerd, het niet wijs is om life changing keuzes te gaan maken.
Vandaar ook dat ik eerder schreef: 'ga nou eerst eens flink boos zijn!' Ieder verdriet kent zijn stadia. Probeer ze aan te gaan, te doorlopen.. waarna je met je volle verstand kunt besluiten.

Soms niet nee. Maar ik heb jaren geleefd in de emotie die jij beschrijft (ook mede door gebeurtenissen van buitenaf)met het argument dat het dan niet wijs is ingrijpende beslissingen te nemen. Had ik het maar wel gedaan. Er is niet 1 goede manier. Daarom is het ook verrekte lastig. Een ding staat wel vast hij blijft wie hij is.
Kun je daarmee verder, kun/wil je die kant accepteren.
Het zou jammer zijn als je energie gaat zitten in het veranderen. Maar ook dat is vaak een conclusie die achteraf getrokken wordt.

Anoniem_347835 maandag 22 april 2019 10:39

Sommigen roepen heel hard te willen veranderen, maar zitten in een te veilige setting. En als dat in ene wegvalt, moeten ze wel kiezen. Soms zijn nodige bewegingen noodzakelijk om knopen door te hakken.
Ik denk dat je nu nooit echt zal weten of hij voor je gaat. Wacht niet af wat zijn keuze is, maar maak je eigen keuze. Dan weet je waar je aan toe bent.

Anoniem_385341 maandag 22 april 2019 10:52

Wittevitrage schreef: ↑
22-04-2019 10:18
Haasje1980, waarom kies jij ervoor om na die 2e affaire nog te blijven?

Ik vind de affaire en de verliefdheid nog niet eens zo erg. Het is echt niet zo dat we een geweldige relatie hadden, dat weet ik ook wel. Als die verliefdheid er inderdaad toe had geleid dat hij tot inzicht kwam, en we toen in therapie gingen... etc. Dat gaf een basis om weer iets op te bouwen.

Maar nu ik weet dat het doorgegaan is tijdens de therapie is die basis in één klap weggeslagen. Hoe kan ik hem nou nog vertrouwen als hij zegt dat hij er nu echt voor wil gaan?

Het was nog met dezelfde persoon.
Hij had me alleen het topje van de ijsberg verteld en kon er met niemand anders over praten. Want niemand wist hoe de situatie echt zat behalve hun twee. Het contact is weer begonnen vanuit een emotionele behoefte en het is weer uit de hand gelopen. Door alleen te vertellen over de verliefdheid heeft hij zichzelf willen beschermen (schaamte) en hij beweert dat hij mij niet wilde kwetsen.

En ik zie nu eindelijk weer de man waarmee ik getrouwd ben. De liefde was niet over, in ieder geval niet van mijn kant. Dat maakt het zo lastig om voor een scheiding te kiezen. Ik hou heel veel van hem en hoe het nu gaat is hoe we de relatie graag zouden willen hebben.
Ik heb wel duidelijk uitgesproken dat we beide niet genoegen moeten gaan nemen met een ‘goed genoeg’ scenario. We werken er nu aan en het moet echt echt echt beter en sterker worden, anders moeten we de eer aan onszelf houden. Anders zitten we over 5 jaar weer in dezelfde situatie en daar wordt niemand beter van.
De therapeute denkt dat we er sterker en hechter uit kunnen komen. Maar dat zal wel hard werken vergen van beide kanten.

Pindakaasjes maandag 22 april 2019 10:52

Jane Doe schreef: ↑
22-04-2019 10:36
Soms niet nee. Maar ik heb jaren geleefd in de emotie die jij beschrijft (ook mede door gebeurtenissen van buitenaf)met het argument dat het dan niet wijs is ingrijpende beslissingen te nemen. Had ik het maar wel gedaan. Er is niet 1 goede manier. Daarom is het ook verrekte lastig. Een ding staat wel vast hij blijft wie hij is.
Kun je daarmee verder, kun/wil je die kant accepteren.
Het zou jammer zijn als je energie gaat zitten in het veranderen. Maar ook dat is vaak een conclusie die achteraf getrokken wordt.

Ik begrijp wat je schrijft.
En er is idd niet 1 onomstotelijke waarheid of juiste manier.
Dat vind ik ook wel de moeilijkheid aan topics als deze..

Anoniem_385341 maandag 22 april 2019 10:58

Abundance-of-Freedom schreef: ↑
22-04-2019 10:33
Haasje1980
Hij klinkt wel erg slachtofferig met dat chantage gebeuren. Ik weet het niet hoor.

Hij heeft al eerder gezegt dat er geen contact meer was/affaire voorbij maar ging ook gewoon door.

Laatste alinea zeg je dat het beter is dat jullie uit elkaar gaan. Dus je hebt je besluit genomen? Hoe reageerde hij daarop?

Voor mij voelt het niet als slachtoffergebeuren gelukkig. Is een onderdeel van hoe het gelopen is en zo een snel in mijn reactie neergezet. Zit uiteraard een heel verhaal omheen.

Dat het me beter lijkt voor de kinderen om uit elkaar te gaan heb ik in de eerste maanden inderdaad gezegd. Ik wil geen relatie puur en alleen voor de kinderen.
Dat was heel heftig voor hem en een goede realitiecheck, juist dat wat hij niet kwijt wilde was hij hoogstwaarschijnlijk kwijt.

Ik heb nu voorzichtig besloten het nog een kans te geven. Niet voor de kinderen maar voor mezelf. Omdat ik van hem hou en me nog steeds oud zie worden met hem. Ik zie een toekomst waarin we niet samen zijn niet voor me. Ik zie mezelf wel alleen met de kinderen wonen en ze alleen opvoeden. Dat kan ik, ik red me wel.
Alleen ik wil het niet alleen doen, ik wil het samen met hem doen. Dus nu maken we erg veel tijd voor elkaar, praten veel, huilen veel, maar lachen ook veel. We vinden elkaar en daarmee juist ook weer onszelf als persoon weer terug. Tijd zal het leren of dat uiteindelijk zal resulteren in een sterke relatie of dat we beter uit elkaar kunnen gaan

Anoniem_63b2a67238650 maandag 22 april 2019 11:28

Haasje, hoe heb jij hem dan betrapt die tweede keer?

Anoniem_385341 maandag 22 april 2019 11:50

Wittevitrage schreef: ↑
22-04-2019 11:28
Haasje, hoe heb jij hem dan betrapt die tweede keer?

Hij was al de hele week al erg kortaf en gesloten, muurtje was helemaal omhoog. Raakte me niet meer aan terwijl hij normaal gesproken altijd wel even een hand op de schouder legt als hij langsloopt etc. Achteraf gezien zat hij heel erg met zichzelf in de knoop en wist niet hoe hij uit de situatie moest komen. Zat gevangen, voelde zich verantwoordelijk naar haar toe (maar zij wilde meer) en wilde er eigenlijk mee stoppen. (Dit zijn zijn woorden)

En ik heb toen in zijn telefoon gekeken, bang dat er weer contact was. Niet eens bedenkend wat ik daadwerkelijk zou lezen.

De affaire is tot daar aan toe, doet verschrikkelijke pijn. Snap de timing ervan nog steeds niet, 2-3 jaar geleden toen het zo slecht ging en we elkaar kwijt waren had ik begrepen. Maar we waren juist bezig elkaar weer te vinden, eerst door vee zelf te praten en later met een therapeut (maar toen was die affaire dus al begonnen).
En juist al die leugens erom heen doen pijn. Ik kende haar ook erg goed, was een vriendin, dus voel me door 2 kanten zwaar genaaid.
Ik merk aan mezelf dat ik dat stuk nu weg heb gestopt, ik laat maar 1 stuk van de ellende (het vreemdgaan op dit moment) toe. Meer kan ik nu niet aan. Alleen zal ik het wel toe moeten gaan laten, ik moet dat verwerken. Ik weet alleen niet wat dat voor de relatie zal gaan doen, want dat stuk doet het meeste pijn.

Verliefd worden overkomt je, dat kan ik hem niet kwalijk nemen. Alleen wat je er mee doet....

Anoniem_380155 maandag 22 april 2019 11:57

Respectloos zeg, dat het ook nog eens met een vriendin was. Dit zegt veel over hoe hij jou/jullie ziet. Klinkt niet zo best. En natuurlijk zegt hij dat alleen zij meer wilde. Als hij het niet wilde was hij er niet mee doorgegaan. Ben je niet bang dat als jullie samen blijven hij altijd blijft denken aan haar, aan hoe het zou kunnen zijn?

Enn maandag 22 april 2019 12:07

Wittevitrage schreef: ↑
22-04-2019 09:58
Ik zit dit met tranen in m’n ogen te lezen MissMaran en JaneDoe.

In mijn eigen omgeving krijg ik alleen maar terug dat ik vooral vol moet houden, heb al 15x die link naar Esther Perel gekregen, moet naar mijn eigen aandeel kijken, hard werken in de therapie en er echt voor gaan, mijn leven op andere vlakken leuk moet maken, dat soort dingen.

Mijn relatie is al jaren kut en ik ben zo doodmoe van alles. Wanneer mag je dan besluiten dat het genoeg is?

Nu. Als jij dit wil dan kan het. Wil jij het ? Doe het dan. Sta erachter, spring en ga.

Te ver doorgevoerde zelfreflectie kan mensen maken die een situatie waarin ze echt onheus bejegend worden een reden bij zichzelf vinden waarom de ander (misschien niet fatsoenlijk) maar plaatsbaar en uitendelijk dus begrijpelijk heeft gereageerd. Waarom het dus logisch zou zijn dat iemand je bewust kwetst. Pas dus op voor te ver doorgevoerde zelfreflectie en luister naar je gutfeeling in deze. Als die Esther hupplelepup gelijk heeft dan komt het ook goed nadat je hem een schop onder z’n reet hebt gegeven.

“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.

Anoniem_63edfdf1c077e maandag 22 april 2019 12:48

Wittevitrage schreef: ↑
21-04-2019 19:50
Wanneer kwam dat gevoel bij jou weer terug Suzan? Hoe oud is jouw kind nu?

Geen idee meer hoe lang, ik had ook nog een depressie en die medicijnen zorgden alleen maar voor nog minder zin. Sowieso is het voor iedereen anders. Dat mag nooit een excuus zijn om vreemd te gaan. Jij moet voor jezelf beslissen of je nog door wil gaan of niet. Ik zou zelf emotioneel vreemdgaan nog wel kunnen vergeven met veel moeite, maar seks/intiem zijn met een ander is voor mij einde huwelijk. Erger dan dat kun je het bij mij nagenoeg niet maken.
Ik vraag me wel af of doorgaan nog gaat lukken. Je bent nu al een jaar in therapie en er verandert niets. Hij is tijdens de therapie gewoon door gegaan met die andere vrouw. Op die manier gaat therapie niet werken en heeft hij laten zien dat hij niet voor jou en de rest van zijn gezin kiest. Hi zou helemaal geen contact meer met haar moeten hebben. Daarnaast wil hij ook niet zeggen met wie hij is vreemdgegaan. Zo lang hij niet open en eerlijk is naar jou toe, over alles, gaat het nooit werken. Scheiden is niet leuk en je kinderen missen ook niet, maar bij elkaar blijven voor de kinderen is eigenlijk nooit een goede optie. Je kinderen hebben echt wel meer aan een gelukkige moeder.

Kortom, kies wat jij wil, maar blijf niet eeuwig aan een dood paard trekken. Daar wordt je zelf ook niet gelukkig van.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Man is vreemdgegaan

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten. Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Actieve topics

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.