Relaties
alle pijlers
Man is vreemdgegaan
zaterdag 20 april 2019 14:34
Weer een topic over vreemdgaan. Voel me zo in de war.
Mijn man en ik zijn intussen bijna een jaar in relatietherapie. Onze relatie zat al jaren niet echt lekker meer. We hebben twee kindjes, dus ik vind dat we er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven. Maar mijn gevoel gaat wel alle kanten op momenteel. Eigenlijk is dat nu de belangrijkste reden dat ik nog blijf. Ik wil eerst rust, vooral ook voor de kinderen. Want ik merk dat ze het allemaal meekrijgen en dat breekt mijn hart. Maar het idee dat ze om en om naar een ander huis zouden moeten vind ik nog afschuwelijker.
Tijdens de vorige sessie bij de therapeut heeft mijn man opgebiecht dat hij een affaire heeft gehad. Hij wil niet zeggen met wie, maar ik denk dat ik het wel weet. Hij kent die vrouw al jaren en ik heb mijn gevoel altijd gesust met het idee dat als ze iets zouden hebben dat het dan al lang gebeurd was. Hij zegt dat hij ook verliefd op haar was/is, maar dat die verliefdheid hem juist de ogen geopend heeft dat hij nog voor ons gezin wilde vechten. Hij zegt dat hij dat ook aan haar heeft gezegd en dat ze toen de affaire gestopt hebben. Maar ik weet dat hij haar de afgelopen maanden nog gezien heeft, en ik heb hem ook vaak genoeg met haar zien whatsappen. Hij zegt dat dat alleen vriendschappelijk was. Ik heb toen zo’n gesprek teruggelezen en dat gaat inderdaad niet over sex. Maar hoe leg ik dat nou uit, je leest wel dat ze close zijn.
Ik voel me ontzettend verraden. We zijn in die therapie bezig met onze gedragspatronen. Daar gebeuren echt wel goede dingen, ik merk wel verandering. Gaat wel heel erg langzaam, soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die echt werk verzet. Maar ik geloof ook wel dat hij voor ons gezin wil gaan, want anders was hij wel vertrokken. Maar het idee dat hij doodleuk doorgaat met contact met die andere vrouw terwijl wij aan onze relatie werken maakt me misselijk. En dat hij het me pas na maanden vertelt misschien nog wel meer!
Het ene moment denk ik dat ik gewoon z’n koffers bij de deur zet, het volgende moment denk ik dat ik blij moet zijn dat hij er nog is, nog steeds meegaat naar therapie en dat we het daar wel op kunnen lossen. De therapeut ziet er zelfs na deze gedropte bom nog heil in.
Mijn vriendinnen vinden ongeveer dat ik m aan de hoogste boom moet opknopen. Maar het lukt me niet om hem zo te zien, hij is toch de vader van m’n kinderen en ergens diep van binnen hou ik nog van hem.
Mijn man en ik zijn intussen bijna een jaar in relatietherapie. Onze relatie zat al jaren niet echt lekker meer. We hebben twee kindjes, dus ik vind dat we er alles aan moeten doen om bij elkaar te blijven. Maar mijn gevoel gaat wel alle kanten op momenteel. Eigenlijk is dat nu de belangrijkste reden dat ik nog blijf. Ik wil eerst rust, vooral ook voor de kinderen. Want ik merk dat ze het allemaal meekrijgen en dat breekt mijn hart. Maar het idee dat ze om en om naar een ander huis zouden moeten vind ik nog afschuwelijker.
Tijdens de vorige sessie bij de therapeut heeft mijn man opgebiecht dat hij een affaire heeft gehad. Hij wil niet zeggen met wie, maar ik denk dat ik het wel weet. Hij kent die vrouw al jaren en ik heb mijn gevoel altijd gesust met het idee dat als ze iets zouden hebben dat het dan al lang gebeurd was. Hij zegt dat hij ook verliefd op haar was/is, maar dat die verliefdheid hem juist de ogen geopend heeft dat hij nog voor ons gezin wilde vechten. Hij zegt dat hij dat ook aan haar heeft gezegd en dat ze toen de affaire gestopt hebben. Maar ik weet dat hij haar de afgelopen maanden nog gezien heeft, en ik heb hem ook vaak genoeg met haar zien whatsappen. Hij zegt dat dat alleen vriendschappelijk was. Ik heb toen zo’n gesprek teruggelezen en dat gaat inderdaad niet over sex. Maar hoe leg ik dat nou uit, je leest wel dat ze close zijn.
Ik voel me ontzettend verraden. We zijn in die therapie bezig met onze gedragspatronen. Daar gebeuren echt wel goede dingen, ik merk wel verandering. Gaat wel heel erg langzaam, soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die echt werk verzet. Maar ik geloof ook wel dat hij voor ons gezin wil gaan, want anders was hij wel vertrokken. Maar het idee dat hij doodleuk doorgaat met contact met die andere vrouw terwijl wij aan onze relatie werken maakt me misselijk. En dat hij het me pas na maanden vertelt misschien nog wel meer!
Het ene moment denk ik dat ik gewoon z’n koffers bij de deur zet, het volgende moment denk ik dat ik blij moet zijn dat hij er nog is, nog steeds meegaat naar therapie en dat we het daar wel op kunnen lossen. De therapeut ziet er zelfs na deze gedropte bom nog heil in.
Mijn vriendinnen vinden ongeveer dat ik m aan de hoogste boom moet opknopen. Maar het lukt me niet om hem zo te zien, hij is toch de vader van m’n kinderen en ergens diep van binnen hou ik nog van hem.
anoniem_63b2a67238650 wijzigde dit bericht op 20-04-2019 16:26
Reden: Typfout
Reden: Typfout
0.08% gewijzigd
zondag 21 april 2019 21:24
Luister nu nog eens. Maar dan echt. Ze legt echt wat de dynamiek van een affaire is. Ze legt uit wat drijfveren zijn om vreemd te gaan. Ze vertelt dat je ook na bedrog elkaar terug kan vinden.Wittevitrage schreef: ↑21-04-2019 18:53Nou eerlijk.... dat mens werkt een beetje op m’n zenuwen.
Want het komt erop neer dat ik als bedrogen vrouw dus maar moet geloven/accepteren dat er meerdere liefdes naast elkaar kunnen bestaan. -> ok dat kan, maar waarom moet ik dat dan zomaar goedvinden?
Dat is zo niet wat ze zegt.
Dat mijn man op zoek is naar een nieuwe versie van zichzelf -> prima, maar waarom praat hij dan niet met MIJ over wat hij mist maar met een ander?
Dat zijn typisch vragen om aan je man te stellen. En dat is precies wat Esther Perel adviseert.
En dat een beetje geheimen voor elkaar hebben het allemaal wat spannender maakt en dat dat dus goed is-> WTF??? Maar echt, WTF???
Je laat je nu echt verblinden door je eigen boosheid. Ze zegt hoe het werkt, ze zegt zeker niet dat dat goed is en dat je dat maar goed moet vinden.
Of zie ik het in mijn boosheid van dit weekend allemaal verkeerd? Dan vind ik het lief als je me wilt uitleggen waarom je specifiek deze link aan me wilde laten zien.
Het is teveel om hier op te schrijven maar ik begrip waarom deze link hier gepost is.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 21 april 2019 22:07
Nee dat is niet de boodschap. De boodschap is dat je een nieuwe, 2e, 3e, 4e relatie kunt hebben met dezelfde partner. Je eerste huwelijk is voorbij. Maar kunnen jullie opnieuw voor elkaar kiezen en een nieuwe relatie hebben?Wittevitrage schreef: ↑21-04-2019 18:53Nou eerlijk.... dat mens werkt een beetje op m’n zenuwen.
Want het komt erop neer dat ik als bedrogen vrouw dus maar moet geloven/accepteren dat er meerdere liefdes naast elkaar kunnen bestaan. -> ok dat kan, maar waarom moet ik dat dan zomaar goedvinden?
Dat mijn man op zoek is naar een nieuwe versie van zichzelf -> prima, maar waarom praat hij dan niet met MIJ over wat hij mist maar met een ander?
En dat een beetje geheimen voor elkaar hebben het allemaal wat spannender maakt en dat dat dus goed is-> WTF??? Maar echt, WTF???
Of zie ik het in mijn boosheid van dit weekend allemaal verkeerd? Dan vind ik het lief als je me wilt uitleggen waarom je specifiek deze link aan me wilde laten zien.
Zij zegt absoluut niet dat vreemdgaan oke is. Wel dat het heel menselijk is. Je hoort nu wat je in boosheid dwarszit. Misschien ben je nog te boos om te horen wat ze zegt.
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 21 april 2019 22:09
Goeie post.La-Gamine schreef: ↑21-04-2019 22:07Nee dat is niet de boodschap. De boodschap is dat je een nieuwe, 2e, 3e, 4e relatie kunt hebben met dezelfde partner. Je eerste huwelijk is voorbij. Maar kunnen jullie opnieuw voor elkaar kiezen en een nieuwe relatie hebben?
Zij zegt absoluut niet dat vreemdgaan oke is. Wel dat het heel menselijk is. Je hoort nu wat je in boosheid dwarszit. Misschien ben je nog te boos om te horen wat ze zegt.
zondag 21 april 2019 22:12
Als je zo kunt praten met elkaar, zoals Esther adviseert, dan heb je de kern van een relatie te pakken. Dan ben je partners.
Geen idee of jullie relatie diep genoeg is om dit aan te kunnen.
En ook als je dit niet kunt of wilt aangaan is dat prima. Dat is geen oordeel, dat mag. Dan ligt er een toekomst voor je met wellicht een andere man en een nieuw begin.
Toch streef ik er zelf naar om de diepgang te bereiken in mijn relatie zoals Esther die beschrijft. Zo open en eerlijk, zo zonder oordeel, zo wil ik mijn relatie vormgeven. Mijn man en ik volgen Esther ook online en luisteren nat haar Podcasts. Erg inspirerend.
Geen idee of jullie relatie diep genoeg is om dit aan te kunnen.
En ook als je dit niet kunt of wilt aangaan is dat prima. Dat is geen oordeel, dat mag. Dan ligt er een toekomst voor je met wellicht een andere man en een nieuw begin.
Toch streef ik er zelf naar om de diepgang te bereiken in mijn relatie zoals Esther die beschrijft. Zo open en eerlijk, zo zonder oordeel, zo wil ik mijn relatie vormgeven. Mijn man en ik volgen Esther ook online en luisteren nat haar Podcasts. Erg inspirerend.
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 21 april 2019 22:16
Dank voor je uitleg. Je ziet dat men toch vaak bij overspel naar een therapeut gaat en die gaan er normaliter in mee met bla bla. Daarom verbaasde dit me over die van jou. Maar wel heel eerlijk en reëel.BWitched schreef: ↑21-04-2019 17:18Ja, hij heeft uitgelegd dat het in zijn ogen volkomen zinloos is om te proberen elkaar te vinden als één van de twee met zijn of haar hoofd en hart elders zit.
Dat was ook zo. Mijn ex was alleen nog maar boos. Over dopjes op de tandpasta, wel of niet direct afwassen van pannen. En meer van zulke futiliteiten. Liep de hele dag met oortjes in door het huis en klaagde dat hij niet gehoord werd. Eeeeh, nee, hij zei dan ook niks.
Enfin, het heeft mij heel veel pijn gedaan, maar het is goed zo. Aan alles komt een einde, zelfs aan boosheid, merk ik.
Fijn dat je het inmiddels achter je hebt kunnen laten.
zondag 21 april 2019 22:31
Nou, in mijn beleving waren we een tweede relatie begonnen op het moment dat we in therapie gingen samen. Maar mijn man dacht daar blijkbaar anders over!
Ik weet het werkelijk niet meer. Het liefst wil ik ons fijne gezin zoals ik dat altijd voor me heb gezien. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen zou moeten stappen. Maar van het alternatief draait mijn maag nog harder om, het idee dat ik mijn kinderen dan nog maar de helft van de tijd zie, en dat zij hun hele jeugd heen en weer moeten gaan pendelen.
Ik weet het werkelijk niet meer. Het liefst wil ik ons fijne gezin zoals ik dat altijd voor me heb gezien. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen zou moeten stappen. Maar van het alternatief draait mijn maag nog harder om, het idee dat ik mijn kinderen dan nog maar de helft van de tijd zie, en dat zij hun hele jeugd heen en weer moeten gaan pendelen.
zondag 21 april 2019 22:57
Laat je gevoelens toe. Je mag boos, verdrietig, wanhopig, enalles zijn!
Je hoeft ook nu nog niet te beslissen toch?
Weet alleen dat er meer manieren zijn om naar een situatie als deze te kijken. Maar dat hoeft nu nog niet.
En weet ook dat iedereen een mening heeft, en wat je ook kiest, men vindt er wat van.
Je hoeft ook nu nog niet te beslissen toch?
Weet alleen dat er meer manieren zijn om naar een situatie als deze te kijken. Maar dat hoeft nu nog niet.
En weet ook dat iedereen een mening heeft, en wat je ook kiest, men vindt er wat van.
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 21 april 2019 22:59
Vond ik ook. Jammer dat man er zat te liegen, 2000 euro door de plee, maar enfin, dat is dan maar zo.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 21 april 2019 23:00
Ook al gedacht aan een open relatie?Wittevitrage schreef: ↑21-04-2019 22:31Nou, in mijn beleving waren we een tweede relatie begonnen op het moment dat we in therapie gingen samen. Maar mijn man dacht daar blijkbaar anders over!
Ik weet het werkelijk niet meer. Het liefst wil ik ons fijne gezin zoals ik dat altijd voor me heb gezien. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen zou moeten stappen. Maar van het alternatief draait mijn maag nog harder om, het idee dat ik mijn kinderen dan nog maar de helft van de tijd zie, en dat zij hun hele jeugd heen en weer moeten gaan pendelen.
(Waarin jij dus ook vrij bent om het buitenshuis te zoeken.)
Of zo lang mogelijk met zijn 2 onder 1 dak blijven wonen, maar dan desnoods wel in aparte slaapkamers?
zondag 21 april 2019 23:02
Natuurlijk ben je boos. En om je relatie opnieuw vorm te kunnen geven zal hij toch over de brug moeten komen. Oprecht spijt moeten hebben, en jouw vertrouwen de kans moeten geven weer te groeien.Wittevitrage schreef: ↑21-04-2019 22:31Nou, in mijn beleving waren we een tweede relatie begonnen op het moment dat we in therapie gingen samen. Maar mijn man dacht daar blijkbaar anders over!
Ik weet het werkelijk niet meer. Het liefst wil ik ons fijne gezin zoals ik dat altijd voor me heb gezien. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen zou moeten stappen. Maar van het alternatief draait mijn maag nog harder om, het idee dat ik mijn kinderen dan nog maar de helft van de tijd zie, en dat zij hun hele jeugd heen en weer moeten gaan pendelen.
Dat kan jij niet in je eentje.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zondag 21 april 2019 23:23
Een open relatie?! Vanwaar deze ‘tip’?
Ik krijg nou niet bepaald de indruk dat TO een open relatie wil.
Geloof niet alles wat je denkt.
zondag 21 april 2019 23:25
Om de kinderen op dit moment geen scheiding te moeten aandoen en ze niet de helft van de tijd te moeten missen?
Want dat wil opstartster tegelijk ook niet echt graag, zegt ze zelf.
maandag 22 april 2019 06:39
En dan is jouw oplossing een open relatie?
Een open relatie heb je om heel andere redenen. Wat jij bedoelt is denk ik samenleven zonder relatie.
Echt, hoe kan TO nu een open relatie hebben? Haar hart is gebroken! Haar waarden en normen zijn die van een gesloten relatie op basis van vertrouwen en exclusiviteit.
Geloof niet alles wat je denkt.
maandag 22 april 2019 08:44
TO: mijn tip aan jou is vrij eenvoudig.. wees eerst maar eens een tijdje flink boos!!
Wat ik uit je post opmaak is dat je er kort geleden pas bent achter gekomen.. ik kan me voorstellen dat je dan nu nog niet toe bent aan het opnieuw opbouwen van je relatie.
Laat eerst die woede maar eens toe. Want die is er in overvloed, en terecht ook!
Wat ik uit je post opmaak is dat je er kort geleden pas bent achter gekomen.. ik kan me voorstellen dat je dan nu nog niet toe bent aan het opnieuw opbouwen van je relatie.
Laat eerst die woede maar eens toe. Want die is er in overvloed, en terecht ook!
maandag 22 april 2019 09:06
Eens een vreemdganger. Wat verandert is de manier waarop het vreemdgaan aangepakt wordt.
Dat wil zeggen geraffineerder zodat je er moeilijker achter komt.
Dit is je vent . Lust je hem in deze versie of niet.
Je hebt gelijk . Het wil niet zeggen dat als je gaat scheiden alles dan ineens beter is. Zoals het 50/50 zien van de kinderen.
Vind het heel naar voor je. Alle sterkte met het maken van je keuze.
Dat wil zeggen geraffineerder zodat je er moeilijker achter komt.
Dit is je vent . Lust je hem in deze versie of niet.
Je hebt gelijk . Het wil niet zeggen dat als je gaat scheiden alles dan ineens beter is. Zoals het 50/50 zien van de kinderen.
Vind het heel naar voor je. Alle sterkte met het maken van je keuze.
maandag 22 april 2019 09:06
Die had ik. Toch begon mijn ex achter mijn rug om een affaire, weigerde hij om te praten, en vertrok hij vervolgens. Hij heeft er over gelogen tot hij er niet meer onderuit kon en toen waren we al lang en breed uit elkaar .
Opinions are like assholes. Everybody has one.
maandag 22 april 2019 09:07
Een mens lijdt het meest aan het lijden dat men vreest.Wittevitrage schreef: ↑21-04-2019 22:31Nou, in mijn beleving waren we een tweede relatie begonnen op het moment dat we in therapie gingen samen. Maar mijn man dacht daar blijkbaar anders over!
Ik weet het werkelijk niet meer. Het liefst wil ik ons fijne gezin zoals ik dat altijd voor me heb gezien. Maar ik weet niet hoe ik hier nog overheen zou moeten stappen. Maar van het alternatief draait mijn maag nog harder om, het idee dat ik mijn kinderen dan nog maar de helft van de tijd zie, en dat zij hun hele jeugd heen en weer moeten gaan pendelen.
Dat leek me ook zo erg aan scheiden, kind moeten delen, bang dat kind zich nergens echt thuis voelt en heus het schuldgevoel doet even pijn en het mislukken van het mooie plaatje maar de opluchting was ook erg groot, een veilige plek, niet vastzitten in een moeilijke relatie want je kinderen voelen het ook wel hoor..
Wij zijn juist veel gelukkiger nu. Dit weekend nog, met een paar vriendinnen en onze kinderen naar het strand en de duinen, heerlijk, zoveel lol, geen moeilijk gedoe, kinderen happy, de uitjes zijn zoveel gezelliger.
Oh en die dagen in de toekomst dat je kind bij de vader is worden ook best prettig hoor, even tot jezelf komen, een wasje wegwerken evt. Een nieuwe vriend die dag speciaal voor jezelf, met een vriendin op pad, je ziet spoken die er eigenlijk niet zijn.
We missen er echt weinig aan hoor.
Geen wantrouwen, geen vervelende momenten.
Om me heen zie ik zoveel gezeur en gedoe in relaties die aan een draadje hangen en dan hier nog eens lezen hoe veel dames gemaaid worden thuis
Straks ben je oud en denk je pfff zonde zeg al die jaren voorbij laten gaan zonder plezier..
maandag 22 april 2019 09:21
Je zit ook niet zo vast aan het burgerlijke, uitje en dan om zes uur thuis eten, dat doen we doordeweeks wel..
Na het strand even naar huis allemaal met onze eigen auto, even omkleden ergens in de buurt uit eten je zit niet steeds zo vast aan alles, ik ga zelfs doordeweeks vaker op pad met kind, vriendinnetjes mee, handdoek inpakken en lekker naar het zwembad.
En kind is ook blij bij vader, die gaat ook leuke dingen doen.
Het heeft iedereen goed gedaan, we zijn allemaal gelukkig en blij met elkaar nu.
Na het strand even naar huis allemaal met onze eigen auto, even omkleden ergens in de buurt uit eten je zit niet steeds zo vast aan alles, ik ga zelfs doordeweeks vaker op pad met kind, vriendinnetjes mee, handdoek inpakken en lekker naar het zwembad.
En kind is ook blij bij vader, die gaat ook leuke dingen doen.
Het heeft iedereen goed gedaan, we zijn allemaal gelukkig en blij met elkaar nu.
maandag 22 april 2019 09:28
Klopt, zo werd ik vrijdag wakker en heb impulsief een weekend weg geboekt. Anderhalf uur later zaten we in de auto. Zo vrij als een vogel.MissMaran schreef: ↑22-04-2019 09:21Je zit ook niet zo vast aan het burgerlijke, uitje en dan om zes uur thuis eten, dat doen we doordeweeks wel..
Na het strand even naar huis allemaal met onze eigen auto, even omkleden ergens in de buurt uit eten je zit niet steeds zo vast aan alles, ik ga zelfs doordeweeks vaker op pad met kind, vriendinnetjes mee, handdoek inpakken en lekker naar het zwembad.
En kind is ook blij bij vader, die gaat ook leuke dingen doen.
Het heeft iedereen goed gedaan, we zijn allemaal gelukkig en blij met elkaar nu.
maandag 22 april 2019 09:34
Goedemorgen,
Ik weet niet hoe snel dit bericht wordt geplaatst, het is mijn eerste dus het kan een beetje mosterd na de maaltijd zijn.
Ik had al een heel stuk geschreven maar dat ik kwijt nadat een kind tussendoor kwam dus ik hou het nu iets korter.
Allereerst wat kut dat je in deze situatie zit! Het is allemaal erg verwarrend en je wordt alle kanten op geslingerd. Dat dit jezelf toe, al je verdriet, boosheid, wanhoop etc mag er zijn.
Ik heb mijn man een aantal maanden geleden betrapt met een collega/vriendin. Wij waren ook in therapie en blijkbaar pas mee begonnen nadat hij met zijn snufferd tussen haar benen was beland. Hij was daar zo van geschrokken dat hij met me in relatietherapie is gegaan. Alleen kwam dit onderwerp niet aan bod en stopte de affaire niet. Hij was te verliefd en wilde het niet kwijt. Was bang alleen achter te blijven als we zouden scheiden. Dus terwijl hij zich overgaf aan zijn verliefdheid probeerde hij mij ook weer terug te vinden. En dat gaat uiteraard niet! De eerste maanden therapie was vooral al het oud zeer, ik dacht dat het nodig was om dit opgeklaard te krijgen om verder te gaan. Maar ik denk nu dat het vanuit zijn kant vooral zoeken was naar redenen waarom we uit elkaar moesten gaan. Uiteindelijk heeft hij de verliefdheid toegegeven, is het contact tussen hun lager komen te staan (niet meer fysiek) en hebben we een andere therapeut gezocht omdat we ons beide bij deze niet op ons gemak en gezien voelde. (Dat fysieke contact wist ik toen niks vanaf).
De andere therapeut heeft ook heel duidelijk gezegd dat therapie geen nut had zolang er een ander was. Mijn man beweerde dat dit niet meer zo was. En misschien was het toen ook wel zo, maar het is in ieder geval weer uitgelopen op een complete affaire. En daar heb ik hem op betrapt.
Toen ik hem betrapte zag ik iets van hem afvallen. Hij kon gewoon zelf niet meer uit het diepe gat, waar hij met haar in zat, komen. Al die leugens, chantage van haar kant, verwachtingen, wensen (zij wilde meer) en verantwoordelijkheidsgevoel voor haar vielen van hem af. Zijn muur verdween en ik zag mijn man in ene weer staan.
Hij heeft uiteindelijk 3 weken in hotels en bij zijn ouders gezeten (deels ook door zakelijk congres). Hij voelde niet meer veilig en ik wilde hem alleen toe laten op mijn voorwaarden als ik er klaar voor was.
Tijdens therapie heb ik duidelijk aangegeven dat ik hem als persoon terug wilde vinden, we blijven de ouders van 3 kleine kinderen. Maar dat er op dat moment voor mij geen geliefde relatie was. Als hij niet alleen wilde blijven moest hij maar naar haar toe gaan, wij bestonden niet meer.
Vanaf moment 1 heeft hij uitgesproken en uitgestraald voor mij te gaan. Contact met haar is verbroken (er is nog wel contact geweest in de begin periode omdat zij het niet accepteerde en hij maar uit moest blijven leggen dat zij nooit iets zouden worden).
Pas na 2-3 maanden durf ik langzaam aan de berg “elkaar terug vinden” te beklimmen. Zo legde ik het hem uit; ik heb het gevoel tussen 2 hoge bergen te staan. Beide zijn zwaar en emotioneel; scheiden of blijven?! Therapeut stelde me nog gerust dat zelfs als ik langzaam aan de berg blijven ga beklimmen, ik altijd nog me kan en mag bedenken.
Dus dat is nu het motto; scheiden kan altijd nog. Ik heb over een jaar liever spijt dat ik het nog geprobeerd heb dan spijt dat ik het niet geprobeerd heb
Maar heel belangrijk is voor mij dat mijn man zijn verantwoordelijkheid neemt! Hij neemt de schuld op zich, beantwoord mijn vragen (vraagt dan wel af en toe of ik dat echt wilt weten, te veel weten is ook niet goed), geeft me de ruimte als ik die nodig heb, laat me boos of verdrietig zijn. Leest de boeken die ik lees of voor hem koop en daar hebben we beide wat aan
Oja, een van de eerste dingen die ik tegen hem gezegd heb is dat ik denk dat het voor een kinderen juist beter is om wel uit elkaar te gaan! Nu kunnen we nog wel door 1 deur, is er nog genoeg liefde en respect om op een normale manier met elkaar om te gaan. Als dit nog een keer gebeurd weet ik niet of dat nog wel haalbaar is. Ik wil in de toekomst mijn kinderen niet in een lastig pakket brengen omdat papa en mama niet samen in 1 ruimte kunnen zijn
Ik weet niet hoe snel dit bericht wordt geplaatst, het is mijn eerste dus het kan een beetje mosterd na de maaltijd zijn.
Ik had al een heel stuk geschreven maar dat ik kwijt nadat een kind tussendoor kwam dus ik hou het nu iets korter.
Allereerst wat kut dat je in deze situatie zit! Het is allemaal erg verwarrend en je wordt alle kanten op geslingerd. Dat dit jezelf toe, al je verdriet, boosheid, wanhoop etc mag er zijn.
Ik heb mijn man een aantal maanden geleden betrapt met een collega/vriendin. Wij waren ook in therapie en blijkbaar pas mee begonnen nadat hij met zijn snufferd tussen haar benen was beland. Hij was daar zo van geschrokken dat hij met me in relatietherapie is gegaan. Alleen kwam dit onderwerp niet aan bod en stopte de affaire niet. Hij was te verliefd en wilde het niet kwijt. Was bang alleen achter te blijven als we zouden scheiden. Dus terwijl hij zich overgaf aan zijn verliefdheid probeerde hij mij ook weer terug te vinden. En dat gaat uiteraard niet! De eerste maanden therapie was vooral al het oud zeer, ik dacht dat het nodig was om dit opgeklaard te krijgen om verder te gaan. Maar ik denk nu dat het vanuit zijn kant vooral zoeken was naar redenen waarom we uit elkaar moesten gaan. Uiteindelijk heeft hij de verliefdheid toegegeven, is het contact tussen hun lager komen te staan (niet meer fysiek) en hebben we een andere therapeut gezocht omdat we ons beide bij deze niet op ons gemak en gezien voelde. (Dat fysieke contact wist ik toen niks vanaf).
De andere therapeut heeft ook heel duidelijk gezegd dat therapie geen nut had zolang er een ander was. Mijn man beweerde dat dit niet meer zo was. En misschien was het toen ook wel zo, maar het is in ieder geval weer uitgelopen op een complete affaire. En daar heb ik hem op betrapt.
Toen ik hem betrapte zag ik iets van hem afvallen. Hij kon gewoon zelf niet meer uit het diepe gat, waar hij met haar in zat, komen. Al die leugens, chantage van haar kant, verwachtingen, wensen (zij wilde meer) en verantwoordelijkheidsgevoel voor haar vielen van hem af. Zijn muur verdween en ik zag mijn man in ene weer staan.
Hij heeft uiteindelijk 3 weken in hotels en bij zijn ouders gezeten (deels ook door zakelijk congres). Hij voelde niet meer veilig en ik wilde hem alleen toe laten op mijn voorwaarden als ik er klaar voor was.
Tijdens therapie heb ik duidelijk aangegeven dat ik hem als persoon terug wilde vinden, we blijven de ouders van 3 kleine kinderen. Maar dat er op dat moment voor mij geen geliefde relatie was. Als hij niet alleen wilde blijven moest hij maar naar haar toe gaan, wij bestonden niet meer.
Vanaf moment 1 heeft hij uitgesproken en uitgestraald voor mij te gaan. Contact met haar is verbroken (er is nog wel contact geweest in de begin periode omdat zij het niet accepteerde en hij maar uit moest blijven leggen dat zij nooit iets zouden worden).
Pas na 2-3 maanden durf ik langzaam aan de berg “elkaar terug vinden” te beklimmen. Zo legde ik het hem uit; ik heb het gevoel tussen 2 hoge bergen te staan. Beide zijn zwaar en emotioneel; scheiden of blijven?! Therapeut stelde me nog gerust dat zelfs als ik langzaam aan de berg blijven ga beklimmen, ik altijd nog me kan en mag bedenken.
Dus dat is nu het motto; scheiden kan altijd nog. Ik heb over een jaar liever spijt dat ik het nog geprobeerd heb dan spijt dat ik het niet geprobeerd heb
Maar heel belangrijk is voor mij dat mijn man zijn verantwoordelijkheid neemt! Hij neemt de schuld op zich, beantwoord mijn vragen (vraagt dan wel af en toe of ik dat echt wilt weten, te veel weten is ook niet goed), geeft me de ruimte als ik die nodig heb, laat me boos of verdrietig zijn. Leest de boeken die ik lees of voor hem koop en daar hebben we beide wat aan
Oja, een van de eerste dingen die ik tegen hem gezegd heb is dat ik denk dat het voor een kinderen juist beter is om wel uit elkaar te gaan! Nu kunnen we nog wel door 1 deur, is er nog genoeg liefde en respect om op een normale manier met elkaar om te gaan. Als dit nog een keer gebeurd weet ik niet of dat nog wel haalbaar is. Ik wil in de toekomst mijn kinderen niet in een lastig pakket brengen omdat papa en mama niet samen in 1 ruimte kunnen zijn
maandag 22 april 2019 09:37
Cool! Tja wie maakt je wat.
Vandaag 2e paasdag bij vader, zij een leuke dag en ik lekker opruimen en wandelen met de hond, in de zon liggen.
Alleen mijn eigen huishouden doen en als vader in zijn eigen huis.
maandag 22 april 2019 09:58
Ik zit dit met tranen in m’n ogen te lezen MissMaran en JaneDoe.
In mijn eigen omgeving krijg ik alleen maar terug dat ik vooral vol moet houden, heb al 15x die link naar Esther Perel gekregen, moet naar mijn eigen aandeel kijken, hard werken in de therapie en er echt voor gaan, mijn leven op andere vlakken leuk moet maken, dat soort dingen.
Mijn relatie is al jaren kut en ik ben zo doodmoe van alles. Wanneer mag je dan besluiten dat het genoeg is?
In mijn eigen omgeving krijg ik alleen maar terug dat ik vooral vol moet houden, heb al 15x die link naar Esther Perel gekregen, moet naar mijn eigen aandeel kijken, hard werken in de therapie en er echt voor gaan, mijn leven op andere vlakken leuk moet maken, dat soort dingen.
Mijn relatie is al jaren kut en ik ben zo doodmoe van alles. Wanneer mag je dan besluiten dat het genoeg is?
