Relaties
alle pijlers
Mijn moeder en haar duivelsgebroed, help
zondag 28 december 2008 om 21:12
*Excuseert zich reeds bij voorbaat voor de lange posting*
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
maandag 29 december 2008 om 17:43
quote:Vinyl schreef op 29 december 2008 @ 16:37:
[...]
Hmmm.. misschien ben ik slecht hoor. Maarre... zou je niet enorm genieten om S zijn gezicht te zien als hij hoort dat hij buitenspel staat?
Ik bedoel: als je die close encounter met die bus hebt gehad, dan zul je nooit weten hoe een geweldige hak je hem hebt gezet!
Nee joh...het is veeeeeel leuker dat hij erachter zou komen dat dat al jaaaaaaaaaaaaren niet aan hem verteld is....vinnik dan hè.
Bovendien wordt MM toch ouder...! Vinnik dan ook hè!
[...]
Hmmm.. misschien ben ik slecht hoor. Maarre... zou je niet enorm genieten om S zijn gezicht te zien als hij hoort dat hij buitenspel staat?
Ik bedoel: als je die close encounter met die bus hebt gehad, dan zul je nooit weten hoe een geweldige hak je hem hebt gezet!
Nee joh...het is veeeeeel leuker dat hij erachter zou komen dat dat al jaaaaaaaaaaaaren niet aan hem verteld is....vinnik dan hè.
Bovendien wordt MM toch ouder...! Vinnik dan ook hè!
maandag 29 december 2008 om 17:47
Ik zou als ik MM en broer was alles in het werk stellen om er voor te zorgen dat die galbak never nooit een cent ziet en het er lekker inpeperen zoals Vinyl voorstelt, vind ik zeker wel wat hebben. Tuurlijk is de kans groter dan MM en broer ouder worden dan galbak maar ik zou het risico niet willen lopen, better safe than sorry tenslotte.
maandag 29 december 2008 om 17:48
quote:Bronny schreef op 29 december 2008 @ 17:43:
[...]
Nee joh...het is veeeeeel leuker dat hij erachter zou komen dat dat al jaaaaaaaaaaaaren niet aan hem verteld is....vinnik dan hè.
Bovendien wordt MM toch ouder...! Vinnik dan ook hè!
Maar dat hoofd van hem dan, dat is toch onbetaalbaar om te zien?
PS. Tuuuurlijk wordt MM ouder, dat is bij deze even vastgelegd!
Want die bus is niet zo mooi van dichtbij hoor!
[...]
Nee joh...het is veeeeeel leuker dat hij erachter zou komen dat dat al jaaaaaaaaaaaaren niet aan hem verteld is....vinnik dan hè.
Bovendien wordt MM toch ouder...! Vinnik dan ook hè!
Maar dat hoofd van hem dan, dat is toch onbetaalbaar om te zien?
PS. Tuuuurlijk wordt MM ouder, dat is bij deze even vastgelegd!
Want die bus is niet zo mooi van dichtbij hoor!
maandag 29 december 2008 om 17:51
quote:Vinyl schreef op 29 december 2008 @ 16:37:
[...]
Hmmm.. misschien ben ik slecht hoor. Maarre... zou je niet enorm genieten om S zijn gezicht te zien als hij hoort dat hij buitenspel staat?
Ik bedoel: als je die close encounter met die bus hebt gehad, dan zul je nooit weten hoe een geweldige hak je hem hebt gezet!
Da's ook wel weer waar. En bovendien ben ik vooralsnog van plan om de bastard te overleven (al was het maar om op zijn feest begrafenis te kunnen komen ) dus dat zou dan betekenen dat 'ie er nooit achter komt. En mag ik ook een beetje plezier hebben van m'n 179 euro zeg.
Maar ja, ik ben wel bang voor de reactie van mijn moeder. Niet dat ze boos zou zijn hoor, en trouwens, dat maakt me dan ook geen hol uit. Ze heeft andersom ook net zo min aan ons gedacht met háár testament, toch?
Maar ik zou het rot vinden als ze het persoonlijk opvat en verdrietig is.
Wat ben ik toch een weekdier :puke: Ik ben ook verdrietig hierdoor en dat kan haar blijkbaar ook niet schelen. Mijn broer zei het net al aan de telefoon: tien tegen één dat m'n moeder zich nu heel verdrietig en verstoten voelt omdat ik nu boos geworden ben op haar ipv braaf en gezeglijk elders O&N te vieren.
En daar moet ik niet te lang aan denken want dan ga ik nog ook. Wat stom is, want zij vraagt zich ook niet af hoe e.e.a. op míj overkomt. Oh, en S. (van Satan, daarom die S) heeft uiteraard de dag van z'n leven. LUL
[...]
Hmmm.. misschien ben ik slecht hoor. Maarre... zou je niet enorm genieten om S zijn gezicht te zien als hij hoort dat hij buitenspel staat?
Ik bedoel: als je die close encounter met die bus hebt gehad, dan zul je nooit weten hoe een geweldige hak je hem hebt gezet!
Da's ook wel weer waar. En bovendien ben ik vooralsnog van plan om de bastard te overleven (al was het maar om op zijn feest begrafenis te kunnen komen ) dus dat zou dan betekenen dat 'ie er nooit achter komt. En mag ik ook een beetje plezier hebben van m'n 179 euro zeg.
Maar ja, ik ben wel bang voor de reactie van mijn moeder. Niet dat ze boos zou zijn hoor, en trouwens, dat maakt me dan ook geen hol uit. Ze heeft andersom ook net zo min aan ons gedacht met háár testament, toch?
Maar ik zou het rot vinden als ze het persoonlijk opvat en verdrietig is.
Wat ben ik toch een weekdier :puke: Ik ben ook verdrietig hierdoor en dat kan haar blijkbaar ook niet schelen. Mijn broer zei het net al aan de telefoon: tien tegen één dat m'n moeder zich nu heel verdrietig en verstoten voelt omdat ik nu boos geworden ben op haar ipv braaf en gezeglijk elders O&N te vieren.
En daar moet ik niet te lang aan denken want dan ga ik nog ook. Wat stom is, want zij vraagt zich ook niet af hoe e.e.a. op míj overkomt. Oh, en S. (van Satan, daarom die S) heeft uiteraard de dag van z'n leven. LUL
maandag 29 december 2008 om 17:54
Kan me voorstellen, ik ben ook zo;n weekdier, maar je moet echt even om jezelf denken hoor! Het is nu jouw tijd, en het draait nu om jouw gevoel!
Enne... idd, je gaat S overleven, dusse: veel te leuk om hem even mede te delen dat al je geld naar de onderzoekers van de groeicurves van champignons gaat oid. Geweldig toch!
Enne... idd, je gaat S overleven, dusse: veel te leuk om hem even mede te delen dat al je geld naar de onderzoekers van de groeicurves van champignons gaat oid. Geweldig toch!
maandag 29 december 2008 om 17:55
quote:malu3 schreef op 29 december 2008 @ 17:47:
Ik zou als ik MM en broer was alles in het werk stellen om er voor te zorgen dat die galbak never nooit een cent ziet en het er lekker inpeperen zoals Vinyl voorstelt, vind ik zeker wel wat hebben. Tuurlijk is de kans groter dan MM en broer ouder worden dan galbak maar ik zou het risico niet willen lopen, better safe than sorry tenslotte.
Die bloedblaar heeft echt geen recht van spreken, de erfenis van mijn oma gaat al fijn de familie uitstiefelen op deze manier, 'k zou zeggen dat 'ie dan meer dan geld genoeg heeft.
En uiteraard hoop ik dat hij eerder de pijp uitgaat dan mijn moeder!! Niet alleen omdat ik van mijn moeder hou en absoluut niet wil dat ik haar moet missen, maar ook omdat ik dan nog een x aantal jaar met m'n moeder heb zónder de invloed van S. (en als ze zich dan eenzaam voelt, komt ze maar bij mij wonen (f) ) en omdat 'ie dan nooit een vette erfenis gekregen heeft
Ik zou als ik MM en broer was alles in het werk stellen om er voor te zorgen dat die galbak never nooit een cent ziet en het er lekker inpeperen zoals Vinyl voorstelt, vind ik zeker wel wat hebben. Tuurlijk is de kans groter dan MM en broer ouder worden dan galbak maar ik zou het risico niet willen lopen, better safe than sorry tenslotte.
Die bloedblaar heeft echt geen recht van spreken, de erfenis van mijn oma gaat al fijn de familie uitstiefelen op deze manier, 'k zou zeggen dat 'ie dan meer dan geld genoeg heeft.
En uiteraard hoop ik dat hij eerder de pijp uitgaat dan mijn moeder!! Niet alleen omdat ik van mijn moeder hou en absoluut niet wil dat ik haar moet missen, maar ook omdat ik dan nog een x aantal jaar met m'n moeder heb zónder de invloed van S. (en als ze zich dan eenzaam voelt, komt ze maar bij mij wonen (f) ) en omdat 'ie dan nooit een vette erfenis gekregen heeft
maandag 29 december 2008 om 17:56
quote:mastermind schreef op 29 december 2008 @ 17:51:
[...]
Da's ook wel weer waar. En bovendien ben ik vooralsnog van plan om de bastard te overleven (al was het maar om op zijn feest begrafenis te kunnen komen ) dus dat zou dan betekenen dat 'ie er nooit achter komt. En mag ik ook een beetje plezier hebben van m'n 179 euro zeg.
Maar ja, ik ben wel bang voor de reactie van mijn moeder. Niet dat ze boos zou zijn hoor, en trouwens, dat maakt me dan ook geen hol uit. Ze heeft andersom ook net zo min aan ons gedacht met háár testament, toch?
Maar ik zou het rot vinden als ze het persoonlijk opvat en verdrietig is.
Wat ben ik toch een weekdier :puke: Ik ben ook verdrietig hierdoor en dat kan haar blijkbaar ook niet schelen. Mijn broer zei het net al aan de telefoon: tien tegen één dat m'n moeder zich nu heel verdrietig en verstoten voelt omdat ik nu boos geworden ben op haar ipv braaf en gezeglijk elders O&N te vieren.
En daar moet ik niet te lang aan denken want dan ga ik nog ook. Wat stom is, want zij vraagt zich ook niet af hoe e.e.a. op míj overkomt. Oh, en S. (van Satan, daarom die S) heeft uiteraard de dag van z'n leven. LUL
Ik zou het geen slimme zet vinden om te zeggen dat je je moeder en daarmee S onterfd hebt. Gewoon uit heel tactisch oogpunt: misschien gaat het ooit uit met S of ziet je moeder in dat ze verkeerd bezig is, en besluit ze toch wat na te laten aan jullie. Die kans ontneem je jezelf en haar nu door het zo rond te bazuinen. Ik zou het dus gewoon lekker voor jezelf houden, waarschijnlijk komt het toch nooit aan de orde omdat je niet snel dood zult gaan of als je wel snel doodgaat waarschijnlijk al lang een leuke partner aan de haak heb geslagen die alles krijgt. (of misschien een kind???)
Niet huilen, dat zijn ze niet waard. Zij laten ook geen traan over jou en gun ze zeker de kennis niet dat je er verdrietig over bent.
[...]
Da's ook wel weer waar. En bovendien ben ik vooralsnog van plan om de bastard te overleven (al was het maar om op zijn feest begrafenis te kunnen komen ) dus dat zou dan betekenen dat 'ie er nooit achter komt. En mag ik ook een beetje plezier hebben van m'n 179 euro zeg.
Maar ja, ik ben wel bang voor de reactie van mijn moeder. Niet dat ze boos zou zijn hoor, en trouwens, dat maakt me dan ook geen hol uit. Ze heeft andersom ook net zo min aan ons gedacht met háár testament, toch?
Maar ik zou het rot vinden als ze het persoonlijk opvat en verdrietig is.
Wat ben ik toch een weekdier :puke: Ik ben ook verdrietig hierdoor en dat kan haar blijkbaar ook niet schelen. Mijn broer zei het net al aan de telefoon: tien tegen één dat m'n moeder zich nu heel verdrietig en verstoten voelt omdat ik nu boos geworden ben op haar ipv braaf en gezeglijk elders O&N te vieren.
En daar moet ik niet te lang aan denken want dan ga ik nog ook. Wat stom is, want zij vraagt zich ook niet af hoe e.e.a. op míj overkomt. Oh, en S. (van Satan, daarom die S) heeft uiteraard de dag van z'n leven. LUL
Ik zou het geen slimme zet vinden om te zeggen dat je je moeder en daarmee S onterfd hebt. Gewoon uit heel tactisch oogpunt: misschien gaat het ooit uit met S of ziet je moeder in dat ze verkeerd bezig is, en besluit ze toch wat na te laten aan jullie. Die kans ontneem je jezelf en haar nu door het zo rond te bazuinen. Ik zou het dus gewoon lekker voor jezelf houden, waarschijnlijk komt het toch nooit aan de orde omdat je niet snel dood zult gaan of als je wel snel doodgaat waarschijnlijk al lang een leuke partner aan de haak heb geslagen die alles krijgt. (of misschien een kind???)
Niet huilen, dat zijn ze niet waard. Zij laten ook geen traan over jou en gun ze zeker de kennis niet dat je er verdrietig over bent.
maandag 29 december 2008 om 17:56
MM, die mail staat denk ik prima in je concepten, versturen klinkt momenteel niet als een slimme zet. Maar wel goed dat je alles opgeschreven hebt.
En groepjes, ieeeh . Maar dat valt eigenlijk wel mee, merkte ik laatst bij mijn eerste viva-meet. Als het qua afstand (en dus tijd) te doen is, ben ik er ook wel voor in .
En groepjes, ieeeh . Maar dat valt eigenlijk wel mee, merkte ik laatst bij mijn eerste viva-meet. Als het qua afstand (en dus tijd) te doen is, ben ik er ook wel voor in .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 29 december 2008 om 18:00
quote:Vinyl schreef op 29 december 2008 @ 17:54:
Enne... idd, je gaat S overleven, dusse: veel te leuk om hem even mede te delen dat al je geld naar de onderzoekers van de groeicurves van champignons gaat oid. Geweldig toch!
Ff uitzoeken aan welke politieke partij hij een hekel heeft en dan zeggen dat m'n centjes daarnaartoe gaan.
Of dat ik het geld spendeer aan een standbeeld van mijn vader op de Dam in Amsterdam
Of dat ik internet wél een mooie tijdbesteding vind en alles verdeel onder de Vivaforummers (f)
Dat laatste was een geintje, dusse kom geen visdraadje boven m'n trap spannen zodra ik dat testament geregeld heb bitte
Enne... idd, je gaat S overleven, dusse: veel te leuk om hem even mede te delen dat al je geld naar de onderzoekers van de groeicurves van champignons gaat oid. Geweldig toch!
Ff uitzoeken aan welke politieke partij hij een hekel heeft en dan zeggen dat m'n centjes daarnaartoe gaan.
Of dat ik het geld spendeer aan een standbeeld van mijn vader op de Dam in Amsterdam
Of dat ik internet wél een mooie tijdbesteding vind en alles verdeel onder de Vivaforummers (f)
Dat laatste was een geintje, dusse kom geen visdraadje boven m'n trap spannen zodra ik dat testament geregeld heb bitte
maandag 29 december 2008 om 18:01
quote:Zwieber schreef op 29 december 2008 @ 17:56:
[...]
Ik zou het geen slimme zet vinden om te zeggen dat je je moeder en daarmee S onterfd hebt. Gewoon uit heel tactisch oogpunt: misschien gaat het ooit uit met S of ziet je moeder in dat ze verkeerd bezig is, en besluit ze toch wat na te laten aan jullie. Die kans ontneem je jezelf en haar nu door het zo rond te bazuinen. Ik zou het dus gewoon lekker voor jezelf houden, waarschijnlijk komt het toch nooit aan de orde omdat je niet snel dood zult gaan of als je wel snel doodgaat waarschijnlijk al lang een leuke partner aan de haak heb geslagen die alles krijgt. (of misschien een kind???)
Niet huilen, dat zijn ze niet waard. Zij laten ook geen traan over jou en gun ze zeker de kennis niet dat je er verdrietig over bent.Als het uitgaat tussen mijn moeder en S. laat ik het testament sowieso wijzigen. Ik gun het m'n moeder wel, alleen die etterbak niet.
[...]
Ik zou het geen slimme zet vinden om te zeggen dat je je moeder en daarmee S onterfd hebt. Gewoon uit heel tactisch oogpunt: misschien gaat het ooit uit met S of ziet je moeder in dat ze verkeerd bezig is, en besluit ze toch wat na te laten aan jullie. Die kans ontneem je jezelf en haar nu door het zo rond te bazuinen. Ik zou het dus gewoon lekker voor jezelf houden, waarschijnlijk komt het toch nooit aan de orde omdat je niet snel dood zult gaan of als je wel snel doodgaat waarschijnlijk al lang een leuke partner aan de haak heb geslagen die alles krijgt. (of misschien een kind???)
Niet huilen, dat zijn ze niet waard. Zij laten ook geen traan over jou en gun ze zeker de kennis niet dat je er verdrietig over bent.Als het uitgaat tussen mijn moeder en S. laat ik het testament sowieso wijzigen. Ik gun het m'n moeder wel, alleen die etterbak niet.
maandag 29 december 2008 om 20:49
Nou MM, fijn voor je om te merken dat je op dit forum heel wat digidinnetjes hebt. Ik vind het hartverwarmend om te lezen.
Hoewel ik geen stiefvader heb die moeilijk doet of kleineert, herken ik wel een heleboel. Ik zie mijn moeder niet als 'moeder', maar als 'vrouw'. Omdat er geen onvoorwaardelijke liefde in zit.
Dat is enorm kwetsend en maakte dat ik me in allerlei bochten en schuldgevoel wrong. Ergens probeerde ik toch een band te houden en de enige manier om dat te kunnen doen was om mezelf als slecht te zien. En omdat dat zo destructief uitwerkte op mijzelf heb ik dat los moeten laten.
En daarmee de band met moeder.
Concreet heb ik dus niet met dit bijltje gehakt, maar ik herken de woede, het verdriet, het gevoel van afwijzing. Schrijf van je af in de brief naar haar maar verstuur die niet. Laat je informeren over je testament maar probeer dat ook een beetje los te laten. Elke gedachte die je daar in steekt, maakt dat S macht over je heeft. En dat gun je hem niet, toch
Fijn dat je een broer hebt die aan 1 woord genoeg heeft en met jou in galgenhumor af en toe wat kan spuien. Mijn zus heeft weinig herinneringen meer uit onze jeugd waardoor ik dat stuk alleen heb moeten doen.
Verder probeer ik neer te zetten hoe verwarrend het is om terug te bijten en je vervolgens bezwaard te voelen. Jij bent degene die getergd is, zij zou zich schuldig moeten voelen. Maar dat besteedt ze liever uit. En dat is een minder frisse eigenschap van je moeder.
Hoewel ik geen stiefvader heb die moeilijk doet of kleineert, herken ik wel een heleboel. Ik zie mijn moeder niet als 'moeder', maar als 'vrouw'. Omdat er geen onvoorwaardelijke liefde in zit.
Dat is enorm kwetsend en maakte dat ik me in allerlei bochten en schuldgevoel wrong. Ergens probeerde ik toch een band te houden en de enige manier om dat te kunnen doen was om mezelf als slecht te zien. En omdat dat zo destructief uitwerkte op mijzelf heb ik dat los moeten laten.
En daarmee de band met moeder.
Concreet heb ik dus niet met dit bijltje gehakt, maar ik herken de woede, het verdriet, het gevoel van afwijzing. Schrijf van je af in de brief naar haar maar verstuur die niet. Laat je informeren over je testament maar probeer dat ook een beetje los te laten. Elke gedachte die je daar in steekt, maakt dat S macht over je heeft. En dat gun je hem niet, toch
Fijn dat je een broer hebt die aan 1 woord genoeg heeft en met jou in galgenhumor af en toe wat kan spuien. Mijn zus heeft weinig herinneringen meer uit onze jeugd waardoor ik dat stuk alleen heb moeten doen.
Verder probeer ik neer te zetten hoe verwarrend het is om terug te bijten en je vervolgens bezwaard te voelen. Jij bent degene die getergd is, zij zou zich schuldig moeten voelen. Maar dat besteedt ze liever uit. En dat is een minder frisse eigenschap van je moeder.
maandag 29 december 2008 om 20:52
MM Heel goed dat je een testament gaat laten maken! Ik zou het ook voor me houden en niet zeggen. Met de inhoud van je testament hebben ze niks te maken. Het is jouw nalatenschap tzt en daar mag jij over beschikken Nou ja nu dan. Die bus mag nog wel even wachten hoor.
Probeer het contact oppervlakkig te houden zoals al vaker geopperd. Je weet wat je aan je moeder hebt, dus probeer teleurstellingen te voorkomen.
Probeer het contact oppervlakkig te houden zoals al vaker geopperd. Je weet wat je aan je moeder hebt, dus probeer teleurstellingen te voorkomen.
maandag 29 december 2008 om 21:31
quote:mastermind schreef op 29 december 2008 @ 18:00:
[...]
Of dat ik internet wél een mooie tijdbesteding vind en alles verdeel onder de Vivaforummers (f)
Niet doen! Niet doen! Dan moeten wij ook allemaal testamenten maken dat onze stiefmonsters het niet krijgen!
O, wacht effe... dat had ik al gedaan.
[...]
Of dat ik internet wél een mooie tijdbesteding vind en alles verdeel onder de Vivaforummers (f)
Niet doen! Niet doen! Dan moeten wij ook allemaal testamenten maken dat onze stiefmonsters het niet krijgen!
O, wacht effe... dat had ik al gedaan.
woensdag 31 december 2008 om 16:40
Het verhaal heeft inmiddels een staartje gekregen, zowel positief als negatief. Doordat ik naar m'n broer ga ipv m'n moeder, kon ik heel spontaan een vriend uitnodigen die me net vertelt dat 'ie alleen zou zitten. Dus da's posi (f)
Maar e.e.a. zat me toch dwars. Heb m'n moeder gebeld. Ze blijft erbij dat ze er niet tussenin wil zitten, heb gezegd dat ik niet degene ben die me misdraagt, en dat ik niet boos (meer) ben maar wel heel erg gekwetst. Ze begint nu ineens dat ik ook niet al te leuk doe naar S. Pardon??
Gezegd dat ik van m'n broer ook al gehoord had dat S. ook tegen hém gezegd had dat mijn vader m'n moeder financiel genaaid heeft, en dat ik het toch zeer op prijs zou stellen als ze d'r vriendje een keertje terugfluit. Wat ik daarmee bedoelde. Ik zei dat het hem niets aanging, waarop zij zei van wel. (????) Ja euh, toen heb ik ook maar heel kalm, maar wel met een -20 graden toontje in m'n stem, gezegd dat S. zich beter met zijn eigen vaderrol kon bezighouden dan met die van míjn vader. S. heeft namelijk zelf ook een zoon, die hij nooit meer ziet en waarvoor hij ook geen alimentatie betaalt. En dat doet dan z'n bek open over mijn pa! M'n moeder vroeg wat ik daarmee bedoelde (hoezo kop in het zand steken??), nou ja, heb nu maar gewoon geantwoord: "Ik doel op het feit dat 'ie zelf ergens z'n zaad geloosd heeft en voor de rest te beroerd is om naar z'n kind om te kijken, zelfs een financiële bijdrage is nog te veel gevraagd, dus ik vraag me af waar 'ie het lef vandaan haalt om wat te zeggen over mijn pa. Vader zijn is namelijk méér dan alleen je kwakkie deponeren hoor, dus ik denk dat S. z'n grote mondje maar moet houden..."
M'n moeder werd kwáád!!! Waar ik me gvd mee bemoeide!!! Sorry, moest er gewoon om lachen. Hoe blind kan je zijn? Ik zei dat als hij zich met de rol van míjn ouders bemoeide en over míjn verleden mag oordelen, ik dat toch zeker andersom ook mag, ik bedoel, tis dan wel m'n stiefbroertje voor wie ik opkom hee? M'n moeder: "Dat is iets anders, daar heb jij niets over te zeggen!!" Ik: "Waarom niet? Gelijke monniken, gelijke kappen." Zij: "Omdat jij mijn kind bent!" Ik: "Sorry, maar zo werkt het dus niet. Als jij mij buiten de deur kan schoppen met de mededeling 'je bent geen drie jaar meer', kan je je nu niet beroepen op m'n kind-zijn. Dat recht heb je verspeeld. Dus als jij zegt dat ik me er niet mee mag bemoeien, dan is mijn antwoord: "Waarom niet, ben toch zeker geen drie jaar meer?"
Ze werd nog kwaaier en zij dat ze ALTIJD voor haar 'man' zou opkomen (ze blijft 'man' zeggen, nogmaals, vond het te kinderachtig om haar er op te wijzen dat ze niet getrouwd zijn, maar het woord 'neukertje' lag me op de tong...) Ik vroeg: "Altijd? Dus zelfs als S. me zou slaan bijvoorbeeld?" Zegt ze nog ja ook !! Om vervolgens te zeggen dat ik niet moet aankomen met hypothetische kwesties. Ik vroeg hoe hypothetisch hypothetisch nog is, gezien het feit dat m'n pa ook een keer op het punt heeft gestaan om naar de politie te gaan, omdat S. m'n broer een goffert in z'n gezicht had verkocht (broer was toen 12 of 13 ofzo). En dat m'n pa toen alleen maar niet was gegaan omdat m'n broer dat zielig voor m'n moeder vond Weet je wat ze zei??? Dat m'n broer dan tenminste nog het enige juiste gedaan had!!!
Nou jaaaa!!! Teruggebitst dat ik dat dat meer is dan ik van haar vriendje zeggen kan, en dat m'n pa gewoon naar de politie had moeten gaan, en toen middenin haar reply opgehangen.
En nu ben ik wél boos
Niet vanwege die lul van een S. (hoewel ik 'm van harte een enkeltje Alcatraz toewens) maar vanwege het complete gebrek aan loyaliteit, liefde, onvoorwaardelijkheid en realiteitszin bij mijn moeder.
Geloof me, dat testament gaat er komen!
Maar e.e.a. zat me toch dwars. Heb m'n moeder gebeld. Ze blijft erbij dat ze er niet tussenin wil zitten, heb gezegd dat ik niet degene ben die me misdraagt, en dat ik niet boos (meer) ben maar wel heel erg gekwetst. Ze begint nu ineens dat ik ook niet al te leuk doe naar S. Pardon??
Gezegd dat ik van m'n broer ook al gehoord had dat S. ook tegen hém gezegd had dat mijn vader m'n moeder financiel genaaid heeft, en dat ik het toch zeer op prijs zou stellen als ze d'r vriendje een keertje terugfluit. Wat ik daarmee bedoelde. Ik zei dat het hem niets aanging, waarop zij zei van wel. (????) Ja euh, toen heb ik ook maar heel kalm, maar wel met een -20 graden toontje in m'n stem, gezegd dat S. zich beter met zijn eigen vaderrol kon bezighouden dan met die van míjn vader. S. heeft namelijk zelf ook een zoon, die hij nooit meer ziet en waarvoor hij ook geen alimentatie betaalt. En dat doet dan z'n bek open over mijn pa! M'n moeder vroeg wat ik daarmee bedoelde (hoezo kop in het zand steken??), nou ja, heb nu maar gewoon geantwoord: "Ik doel op het feit dat 'ie zelf ergens z'n zaad geloosd heeft en voor de rest te beroerd is om naar z'n kind om te kijken, zelfs een financiële bijdrage is nog te veel gevraagd, dus ik vraag me af waar 'ie het lef vandaan haalt om wat te zeggen over mijn pa. Vader zijn is namelijk méér dan alleen je kwakkie deponeren hoor, dus ik denk dat S. z'n grote mondje maar moet houden..."
M'n moeder werd kwáád!!! Waar ik me gvd mee bemoeide!!! Sorry, moest er gewoon om lachen. Hoe blind kan je zijn? Ik zei dat als hij zich met de rol van míjn ouders bemoeide en over míjn verleden mag oordelen, ik dat toch zeker andersom ook mag, ik bedoel, tis dan wel m'n stiefbroertje voor wie ik opkom hee? M'n moeder: "Dat is iets anders, daar heb jij niets over te zeggen!!" Ik: "Waarom niet? Gelijke monniken, gelijke kappen." Zij: "Omdat jij mijn kind bent!" Ik: "Sorry, maar zo werkt het dus niet. Als jij mij buiten de deur kan schoppen met de mededeling 'je bent geen drie jaar meer', kan je je nu niet beroepen op m'n kind-zijn. Dat recht heb je verspeeld. Dus als jij zegt dat ik me er niet mee mag bemoeien, dan is mijn antwoord: "Waarom niet, ben toch zeker geen drie jaar meer?"
Ze werd nog kwaaier en zij dat ze ALTIJD voor haar 'man' zou opkomen (ze blijft 'man' zeggen, nogmaals, vond het te kinderachtig om haar er op te wijzen dat ze niet getrouwd zijn, maar het woord 'neukertje' lag me op de tong...) Ik vroeg: "Altijd? Dus zelfs als S. me zou slaan bijvoorbeeld?" Zegt ze nog ja ook !! Om vervolgens te zeggen dat ik niet moet aankomen met hypothetische kwesties. Ik vroeg hoe hypothetisch hypothetisch nog is, gezien het feit dat m'n pa ook een keer op het punt heeft gestaan om naar de politie te gaan, omdat S. m'n broer een goffert in z'n gezicht had verkocht (broer was toen 12 of 13 ofzo). En dat m'n pa toen alleen maar niet was gegaan omdat m'n broer dat zielig voor m'n moeder vond Weet je wat ze zei??? Dat m'n broer dan tenminste nog het enige juiste gedaan had!!!
Nou jaaaa!!! Teruggebitst dat ik dat dat meer is dan ik van haar vriendje zeggen kan, en dat m'n pa gewoon naar de politie had moeten gaan, en toen middenin haar reply opgehangen.
En nu ben ik wél boos
Niet vanwege die lul van een S. (hoewel ik 'm van harte een enkeltje Alcatraz toewens) maar vanwege het complete gebrek aan loyaliteit, liefde, onvoorwaardelijkheid en realiteitszin bij mijn moeder.
Geloof me, dat testament gaat er komen!
woensdag 31 december 2008 om 16:48
En terecht boos, pff. Hoe moeilijk ook, loslaten en afstand nemen is denk ik de enige oplossing (ook al is dat allesbehalve makkelijk). Want je kunt blijkbaar lullen als brugman, maar hier kom je zo niet uit...
Geniet wel van je avond vanavond MM, met de mensen die je lief zijn .
Geniet wel van je avond vanavond MM, met de mensen die je lief zijn .
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
