Relaties
alle pijlers
Mijn moeder en haar duivelsgebroed, help
zondag 28 december 2008 om 21:12
*Excuseert zich reeds bij voorbaat voor de lange posting*
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
Hallo allen, ik heb een probleem en kan wel wat objectieve raad gebruiken... Het gaat om mijn moeder en haar vriend. Mijn moeder heeft al 10 jaar een relatie met een man die, zacht gezegd, wat moeite heeft met haar kinderen (m'n broer en mij, dus). Mijn broer heeft in eerste instantie bij mijn moeder gewoond, maar is daar op z'n 15e weggegaan wegens terugkerende ruzie met 'stiefpaps'. Ik heb nooit bij hen gewoond maar ook al meerdere malen bonje met die man gehad. Hierdoor ook 1,5 jaar geen contact met m'n moeder gehad, is nu wel enigszins hersteld. Het leek zelfs zó goed te gaan, dat ik 2e Kerstdag bij m'n moeder ging eten en Oud & Nieuw 2008 bij haar zou vieren.
Welnu, 2e Kerstdag is er iets gebeurd dat mij erg gekwetst heeft. Ik was in gesprek met mijn moeder over het feit dat mijn broer en ik eigen vermogen hebben n.a.v. het overlijden van mijn vader, en hoe wij dat zouden moeten regelen als we bijv gingen trouwen. Ik zou niet in gemeenschap van goederen willen trouwen, en dat zei ik dan ook. Begon die vriend van m'n moeder, laat ik hem maar S. noemen, zich ermee te bemoeien. Hij noemde me o.a. kil en berekenend en ging over tot allerlei 'lollige' verbasteringen van mijn achternaam (dus als ik bijv Coentjes had geheten, maakte hij daar Poentjes van, hahaha.. NOT) Ik weet al uit eerdere ervaring dat niet reageren nog de beste methode is, dus ik had me voorgenomen om er boven te blijven staan en dit lukte in eerste instantie wonderwel.
Vervolgens ging hij zich bemoeien met hoe ik testamentair e.e.a. geregeld heb. Ik heb nml geen kinderen en dus gaat bij mijn overlijden 50% naar mijn broer en 50% naar mijn moeder, tenzij ik een testament maak. Nu heeft mijn moeder mij en mijn broer onterfd op kindsdeel na, en dat deel is pas opeisbaar bij het overlijden van S. S. heeft zelf ook een kind wat ij nooit meer ziet maar die wel een kindsdeel krijgt. Ik ken heel dat kind niet en wil niet dat geld van mijn vader, mocht ik eerder overlijden dan mijn moeder en zij weer eerder dan S., uiteindelijk bij het kind van S. terecht komt. (We spreken hier niet over een paar tientjes... ik heb een half huis geërfd.) Naar mijn bescheiden mening heeft S. er geen ruk mee te maken hoe ik mijn testament regel. Afijn, S. werd kwader en kwader en begon vervolgens dat er bij mijn erfenis ook geld van mijn moeder zat, want dat mijn vader mijn moeder bij de scheiding financieel genaaid zou hebben (volgens jullie het nog?)
Sorry, maar die hele scheiding is none of his business. Hij kende ons niet eens in die tijd en heeft er gewoon niets mee te maken, daarnaast doet het me pijn als hij mijn vader zit te bashen (die ik nog steeds heel vaak mis). Ik ben wonder boven wonder rustig gebleven, kerstgedachte ofzo, heb hem zelfs nog de hand gereikt , maar wel duidelijk aangegeven dat ik niet 14 jaar na dato alsnog betrokken wilde raken in de zakelijke afhandeling van mijn ouders' scheiding.
Daarna ging hij even buiten afkoelen, ná mij een enorm grote bek gegeven te hebben, en na circa drie kwartier kwam hij terug en gingen we een filmpje kijken. Ik dacht dat daarmee de kous af was, maar na de film ging hij tekeer over zo'n beetje ieder aspect van mij: ik zag er uit als een junk, kon niet zonder antidepressiva, had geen échte hobbies (internet = stom, enzo) en ik vond mijn vader een heilige en liet daarmee m'n moeder vallen en blablabla. Nu was voor mij de maat vol en na eerst rustig gezegd te hebben dat ik me niet aangesproken voelde, was ik het zat en heb ik er weldegelijk wat van gezegd. M'n moeder zat erbij en keek ernaar.
S. vertrok stampvoetend naar boven en ik was overstuur, heb een borrel genomen om te kalmeren en ben naar huis gegaan. Er een dag over nagedacht maar ik bleef erbij dat ik toch O & N wilde vieren met mijn moeder. Er komt ook een vriend van S. dus S. heeft al iemand om mee te spelen, ik heb al sinds m'n 14e geen O & N met mijn moeder gevierd en had er speciaal iets voor afgezegd.
Vanmiddag belde mijn moeder met de vraag, of ik al iets anders geregeld had voor O & N???? Want "ze had geen zin in spanningen", ja eventuéél wilde ze wel een halfuurtje bij mij langskomen maar om twaalf uur wilde ze bij haar vriendje zijn . Nou, ik was niet van plan om hier de hele avond + middernacht in m'n uppie te zitten en dan een halfuursvisite te krijgen als doekje voor het bloeden... Heb m'n broer gebeld en ga nu naar hem + vriendin met O & N, hij keek niet eens vreemd op van de ruzie (been there done that, got the T-shirt...)
Heb tegen m'n moeder gezegd dat ik erg teleurgesteld ben in haar en in het feit dat ze nu déze oplossing kiest, haar antw: "Ja ik kies voor mijn man hoor, je bent toch geen drie jaar meer??" Euh, nee, maar nog wél altijd haar kind! En daarnaast, maar dat snapte ze ook ná mijn uitleg niet, zou bij mij degene die een ander de deur uitjaagt, degene zijn met wie ik géén O & N vier... Mijn moeder wist dat al, die heeft ook een keer (met mijn diploma-uitreiking) gezegd: "Ik kom alleen als je vader niet komt," nou, goed, dan ben jíj dus degene die thuisblijft, want ik laat me niet manipuleren cq chanteren.
Zij snapt niet dat het me niet zozeer om die kl...avond gaat maar om het hele principe an sich, en dat ik me nu erg gekwetst voel (ook boos, maar dat komt voort uit het gekwetst zijn). Ik voel me verraden door haar. Was op een gegeven moment zo boos dat ik tegen haar heb gezegd: "Jezus, zelfs als S. me met een mes achterna zou komen, zou je nog zíjn kant kiezen als ik het vuile gore lef had om daarvan aangifte te doen!" en het lullige is; dat is echt niet ver bezijden de waarheid. S. schijnt heilig te zijn en wij zijn "toch maar" haar kinderen, zij vindt "dat haar taak er op zit" en heeft nu een leven met S. :puke:
Uitpraten met S. heeft geen zin, ik heb dit een aantal malen geprobeerd maar hij wordt dan boos, gaat schreeuwen en loopt weg (waarop m'n moeder dan vergoeilijkend zegt dat "S. nu eenmaal geen prater is") Hoe moet ik hier mee omgaan? Is het kinderachtig om me gekwetst/verraden te voelen? Hoe kan ik hierover praten met mijn moeder, en hoe kan ik met haar omgaan zonder S. steeds in het vaarwater te hebben? (Arsenicum in z'n koffie is ook weer zo rigoreus.... Any other ideas?) Zijn er meer mensen die weleens met dit bijltje gehakt hebben en zo ja, wat hebben jullie toen gedaan?
Alvast bedankt voor lezen/reactie, sorry voor de lange post.
(f)
PS Heb in kwaadheid de hoorn eropgegooid in het 'gesprek' met m'n moeder... ook niet volwassen, dus. Maar was het zat
PS 2 Ik zou het ook prettig vinden om 'van de andere kant' een mening te horen, dus wat andere moeders zouden doen als zij in de schoenen van mijn moeder stonden.
woensdag 31 december 2008 om 16:55
Kan me voorstellen dat je boos bent. Kan mij als moeder niet voorstellen dat ik iemand tussen mij en mijn kind laat, maar heb het helaas wel moeten ervaren. Ik snap het niet, maar herken wel de pijn.
Ze kan je zeggen dat ze er niet tussen wil staan of dat je je mond moet houden over bepaalde zaken, maar jij moet dat ook kunnen doen. En je moeders neukertje moet echt wel zijn verontschuldigingen maken voor zijn tirade over je uiterlijk en je vrijetijdsbesteding; dat sloeg echt nergens op.
Ze kan je zeggen dat ze er niet tussen wil staan of dat je je mond moet houden over bepaalde zaken, maar jij moet dat ook kunnen doen. En je moeders neukertje moet echt wel zijn verontschuldigingen maken voor zijn tirade over je uiterlijk en je vrijetijdsbesteding; dat sloeg echt nergens op.
woensdag 31 december 2008 om 17:13
woensdag 31 december 2008 om 17:16
quote:LouiseP schreef op 31 december 2008 @ 16:55:
En je moeders neukertje moet echt wel zijn verontschuldigingen maken voor zijn tirade over je uiterlijk en je vrijetijdsbesteding; dat sloeg echt nergens op.
Grapjas! Die vent heeft zelfs z'n excuses niet aangeboden voor de keer dat 'ie m'n broer een blauwe wang sloeg, of de keer dat ik een tuinhek in m'n maag had, dus die excuses komen op de dag dat het vriest in de hel ofzo.
Heb m'n broer gesproken, moest het verhaal ff "live" kwijt zeg maar, m'n broer overweegt nu om een mail te sturen dat er in feite niets veranderd is en hij ook niet onbevangen met m'n moeder kan omgaan omdat het een hoop bij hem naar voren haalt. Ik heb gezegd dat hij zeker geen kant hoeft te kiezen, en dat mijn ruzie met mijn moeder niet de zijne hoeft te zijn, maar hij zegt dat dit ons beiden raakt, en dat ís ook zo.
Wordt vervolgd
En ja ik denk dat ik toch een keer gebruik ga maken van iemands aanbod om er irl over te praten...
En je moeders neukertje moet echt wel zijn verontschuldigingen maken voor zijn tirade over je uiterlijk en je vrijetijdsbesteding; dat sloeg echt nergens op.
Grapjas! Die vent heeft zelfs z'n excuses niet aangeboden voor de keer dat 'ie m'n broer een blauwe wang sloeg, of de keer dat ik een tuinhek in m'n maag had, dus die excuses komen op de dag dat het vriest in de hel ofzo.
Heb m'n broer gesproken, moest het verhaal ff "live" kwijt zeg maar, m'n broer overweegt nu om een mail te sturen dat er in feite niets veranderd is en hij ook niet onbevangen met m'n moeder kan omgaan omdat het een hoop bij hem naar voren haalt. Ik heb gezegd dat hij zeker geen kant hoeft te kiezen, en dat mijn ruzie met mijn moeder niet de zijne hoeft te zijn, maar hij zegt dat dit ons beiden raakt, en dat ís ook zo.
Wordt vervolgd
En ja ik denk dat ik toch een keer gebruik ga maken van iemands aanbod om er irl over te praten...
woensdag 31 december 2008 om 17:53
Ik begrijp niet dat ze het niet begrijpt.
Ik begrijp niet hoe ze ons, haar twee kinderen, zo kan verlaten.
Ja, we zijn volwassenen ja, maar we blijven altijd haar kinderen...
Ik begrijp niet hoe ze de bloedband kan verloochenen, omwille van iemand die het aankijken van de dag nog niet waardig is.
Ik begrijp niet waarom ze jaren in therapie is geweest zonder er iets van te leren.
Ik begrijp niet waarom mijn broer en ik in feite geen ouders meer hebben, ook al leeft mijn moeder nog.
Ik begrijp niet dat ze niet wíl zien, het is geen kwestie van niet kunnen, maar van niet willen.
Ik weet niet wat ik er mee moet.
Ik weet niet wat ik er mee kan.
Ik weet niet wat ik er mee wil.
Ik weet niet hoe ik het verleden een plekje moet geven, terwijl de geschiedenis zich uit blijft strekken naar de toekomst.
Ik weet niet hoe ik de toekomst vorm moet geven, hoe te handelen als ik zelf kinderen krijg.
Ik weet niet wat m'n vader me zou adviseren, maar damn, wat zou ik het graag willen weten.
Ik weet niet waarom het me na al die jaren nog zo raakt.
Wat ik wel weet, is dat ik loyaler ben naar m'n kátten, dan mijn moeder naar haar kínderen.
Wat ik wel weet, is dat ik alles, maar dan ook álles, zou doen om te voorkomen dat mijn kinderen ooit in dezelfde situatie zouden komen als mijn broer en ik.
Wat ik wel weet, is dat ik hier zelf mee om zal moeten gaan, ik kan en mag niet verwachten dat mijn moeder zal veranderen.
Wat ik wel weet, is dat ik haar op dit moment heel erg mis.
En dat dat godvergeten pijn doet.
Ik begrijp niet hoe ze ons, haar twee kinderen, zo kan verlaten.
Ja, we zijn volwassenen ja, maar we blijven altijd haar kinderen...
Ik begrijp niet hoe ze de bloedband kan verloochenen, omwille van iemand die het aankijken van de dag nog niet waardig is.
Ik begrijp niet waarom ze jaren in therapie is geweest zonder er iets van te leren.
Ik begrijp niet waarom mijn broer en ik in feite geen ouders meer hebben, ook al leeft mijn moeder nog.
Ik begrijp niet dat ze niet wíl zien, het is geen kwestie van niet kunnen, maar van niet willen.
Ik weet niet wat ik er mee moet.
Ik weet niet wat ik er mee kan.
Ik weet niet wat ik er mee wil.
Ik weet niet hoe ik het verleden een plekje moet geven, terwijl de geschiedenis zich uit blijft strekken naar de toekomst.
Ik weet niet hoe ik de toekomst vorm moet geven, hoe te handelen als ik zelf kinderen krijg.
Ik weet niet wat m'n vader me zou adviseren, maar damn, wat zou ik het graag willen weten.
Ik weet niet waarom het me na al die jaren nog zo raakt.
Wat ik wel weet, is dat ik loyaler ben naar m'n kátten, dan mijn moeder naar haar kínderen.
Wat ik wel weet, is dat ik alles, maar dan ook álles, zou doen om te voorkomen dat mijn kinderen ooit in dezelfde situatie zouden komen als mijn broer en ik.
Wat ik wel weet, is dat ik hier zelf mee om zal moeten gaan, ik kan en mag niet verwachten dat mijn moeder zal veranderen.
Wat ik wel weet, is dat ik haar op dit moment heel erg mis.
En dat dat godvergeten pijn doet.
woensdag 31 december 2008 om 18:01
Het raakt je na al die jaren omdat je van je moeder houdt.
Het is en blijft je moeder, kinderen zijn altijd heel loyaal naar hun ouders toe. Het is logisch dat je haar mist en die gemis doet pijn, je krijgt van haar niet wat je graag wilt. Haar liefde, haar aandacht.
Ik wou dat ik je pijn weg kon nemen maar dat kan ik jammer genoeg niet.
Daarom van mij deze
Het is en blijft je moeder, kinderen zijn altijd heel loyaal naar hun ouders toe. Het is logisch dat je haar mist en die gemis doet pijn, je krijgt van haar niet wat je graag wilt. Haar liefde, haar aandacht.
Ik wou dat ik je pijn weg kon nemen maar dat kan ik jammer genoeg niet.
Daarom van mij deze
woensdag 31 december 2008 om 18:16
Soort "gedichtje" ofzo voor m'n moeder,
en ja daarna ga ik eens ophouden met al die emo-post van vandaag (en dan te bedenken dat ik nog niet eens gedronken heb...)
Heb ik je al verteld vandaag, dat ik van je hou?
Heb ik je verteld vandaag, over alle herinneringen die ik aan je heb?
En als ik het je vertel, wat voel jíj dan?
Ben je ons vergeten?
Zijn wij je kinderen niet meer?
Waarom vraag je me te kiezen, tussen jou en mijn vader?
Waarom lijkt het verraden van mijn vader, een voorwaarde te zijn voor ons contact?
Wat had je voor ogen, de dag dat je kinderwens in vervulling ging?
Wilde je een wezentje dat voor altijd van je hield, wat je ook zou doen, en wie je ook zou zijn?
Je hebt dat wezentje gekregen, twee maar liefst,
Maar je ziet ze niet.
Zijn wij overbodig, nu je je onvoorwaardelijke liefde zoekt bij S.?
Heeft niemand je ooit verteld dat je geen goud moet willen delven in de Noordzee?
Heeft niemand je ooit verteld over de bloedband, over onvoorwaardelijke liefde, over "kiezen voor" en "houden van"?
Als je me nodig hebt
zal ik er zijn
M'n huis, m'n geld, m'n auto
Ik zal het gebruiken
om je te helpen
als dat nodig is
en als ik kan
Maar vertel me dan
hoe ik om moet gaan
met het gevoel dat dat niet wederzijds is.
en ja daarna ga ik eens ophouden met al die emo-post van vandaag (en dan te bedenken dat ik nog niet eens gedronken heb...)
Heb ik je al verteld vandaag, dat ik van je hou?
Heb ik je verteld vandaag, over alle herinneringen die ik aan je heb?
En als ik het je vertel, wat voel jíj dan?
Ben je ons vergeten?
Zijn wij je kinderen niet meer?
Waarom vraag je me te kiezen, tussen jou en mijn vader?
Waarom lijkt het verraden van mijn vader, een voorwaarde te zijn voor ons contact?
Wat had je voor ogen, de dag dat je kinderwens in vervulling ging?
Wilde je een wezentje dat voor altijd van je hield, wat je ook zou doen, en wie je ook zou zijn?
Je hebt dat wezentje gekregen, twee maar liefst,
Maar je ziet ze niet.
Zijn wij overbodig, nu je je onvoorwaardelijke liefde zoekt bij S.?
Heeft niemand je ooit verteld dat je geen goud moet willen delven in de Noordzee?
Heeft niemand je ooit verteld over de bloedband, over onvoorwaardelijke liefde, over "kiezen voor" en "houden van"?
Als je me nodig hebt
zal ik er zijn
M'n huis, m'n geld, m'n auto
Ik zal het gebruiken
om je te helpen
als dat nodig is
en als ik kan
Maar vertel me dan
hoe ik om moet gaan
met het gevoel dat dat niet wederzijds is.
woensdag 31 december 2008 om 18:33
quote:mastermind schreef op 31 december 2008 @ 16:40:
M'n moeder werd kwáád!!! Waar ik me gvd mee bemoeide!!!
Ze werd nog kwaaier en zij dat ze ALTIJD voor haar 'man' zou opkomen.
Nou jaaaa!!! Teruggebitst dat ik dat dat meer is dan ik van haar vriendje zeggen kan, en dat m'n pa gewoon naar de politie had moeten gaan, en toen middenin haar reply opgehangen.
Misschien moet je er inderdaad niet meer mee bemoeien, in ieder geval tijdelijk niet meer mee bemoeien. Je kent de reacties en elke keer komen jullie verder van elkaar af te staan. Gevoelige onderwerpen gewoon vermijden - hoe moeilijk dat natuurlijk ook is. Nu zegt zij waarschijnlijk in alle boosheid niet exact wat zij bedoeld, roept daarmee een verhevigende reactie op aan jouw kant, want weer een verbitterende reactie oproept bij je moeder. En zo is de cirkel rond.
Over dat testament, ik zou het gewoon voor me houden. Wat heb je eraan om nog meer te gaan stoken? Tijdelijk genot? Dat krijg je ook wel als zij niet weten wat er in je testament staat en jij dondersgoed wel. Daar kan je stilletjes van genieten.
In ieder geval veel geluk gewenst voor het nieuwe jaar. Nieuwe ronden, nieuwe kansen hopelijk - ook voor mij.
M'n moeder werd kwáád!!! Waar ik me gvd mee bemoeide!!!
Ze werd nog kwaaier en zij dat ze ALTIJD voor haar 'man' zou opkomen.
Nou jaaaa!!! Teruggebitst dat ik dat dat meer is dan ik van haar vriendje zeggen kan, en dat m'n pa gewoon naar de politie had moeten gaan, en toen middenin haar reply opgehangen.
Misschien moet je er inderdaad niet meer mee bemoeien, in ieder geval tijdelijk niet meer mee bemoeien. Je kent de reacties en elke keer komen jullie verder van elkaar af te staan. Gevoelige onderwerpen gewoon vermijden - hoe moeilijk dat natuurlijk ook is. Nu zegt zij waarschijnlijk in alle boosheid niet exact wat zij bedoeld, roept daarmee een verhevigende reactie op aan jouw kant, want weer een verbitterende reactie oproept bij je moeder. En zo is de cirkel rond.
Over dat testament, ik zou het gewoon voor me houden. Wat heb je eraan om nog meer te gaan stoken? Tijdelijk genot? Dat krijg je ook wel als zij niet weten wat er in je testament staat en jij dondersgoed wel. Daar kan je stilletjes van genieten.
In ieder geval veel geluk gewenst voor het nieuwe jaar. Nieuwe ronden, nieuwe kansen hopelijk - ook voor mij.
woensdag 31 december 2008 om 19:02
Lieve MM,
Hoe graag je het ook zou willen, je zult je moeder niet kunnen veranderen. Het enige wat je kunt veranderen is jezelf en de manier waarop jij tegen de situatie aan kijkt en hoe jij je daarbij voelt. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar wat mij erg heeft geholpen is nadenken over het waarom. Waarom kiest jouw moeder zijn kant? Waarom durft ze niet tegen hem in te gaan? Waarom heeft de therapie nooit geholpen? Kan het zijn dat ze gewoon niet zo intelligent is, dat ze bang voor hem is, dat ze heel erg onzeker is en niet alleen durft te zijn?
Wat er ook achter zit, het is natuurlijk nooit een goed excuus om je kinderen zo te behandelen. Maar misschien geeft het jou wel wat handvatten om de situatie te accepteren zoals hij is en je er minder door te laten raken.
Hoe graag je het ook zou willen, je zult je moeder niet kunnen veranderen. Het enige wat je kunt veranderen is jezelf en de manier waarop jij tegen de situatie aan kijkt en hoe jij je daarbij voelt. Ik weet niet of je er iets aan hebt, maar wat mij erg heeft geholpen is nadenken over het waarom. Waarom kiest jouw moeder zijn kant? Waarom durft ze niet tegen hem in te gaan? Waarom heeft de therapie nooit geholpen? Kan het zijn dat ze gewoon niet zo intelligent is, dat ze bang voor hem is, dat ze heel erg onzeker is en niet alleen durft te zijn?
Wat er ook achter zit, het is natuurlijk nooit een goed excuus om je kinderen zo te behandelen. Maar misschien geeft het jou wel wat handvatten om de situatie te accepteren zoals hij is en je er minder door te laten raken.
woensdag 31 december 2008 om 20:47
Lieve MM wat een klotetelefoongesprek en wat zal de boodschap pijn hebben gedaan. Ik zit met open mond te lezen. Deze hier is even de meest zinnige reactie waar je volgens mij behoefte aan hebt. Mijn aanbod blijft gewoon staan.
Ik snap alleen niet zo goed hoe je moeder werkelijk kan denken dat ze er niet tussen zit als ze zo overduidelijk partij kiest
Ik snap alleen niet zo goed hoe je moeder werkelijk kan denken dat ze er niet tussen zit als ze zo overduidelijk partij kiest
donderdag 1 januari 2009 om 01:56
Ik hoop, Mastermind, dat je ondanks alles toch een geslaagde jaarwisseling hebt gehad. In ieder geval vierde je het nu wel bij mensen die je wél graag om je heen hebben.
(En tuurlijk zou het heel fijn zijn als S. en je moeder hun verontschuldigingen aan zouden bieden. Maar realistisch gezien gebeurt dat vast niet. Neemt niet weg dat jij wéét dat je niks raars verwacht, dus zou je in ieder geval niet aan jezelf moeten twijfelen. Jij hebt gedaan wat je kunt, dat is heel wat waard.)
(En tuurlijk zou het heel fijn zijn als S. en je moeder hun verontschuldigingen aan zouden bieden. Maar realistisch gezien gebeurt dat vast niet. Neemt niet weg dat jij wéét dat je niks raars verwacht, dus zou je in ieder geval niet aan jezelf moeten twijfelen. Jij hebt gedaan wat je kunt, dat is heel wat waard.)
If at first you don’t succeed, call it version 1.0
donderdag 1 januari 2009 om 11:12
Lieve MM: ik weet dat het makkelijk is gezegd maar kies voor jezelf. Ga je eigen gang en laat het zo. Dit soort dingen vreet zoveel energie en zuigen je helemaal leeg je hebt geen energie meer voor de leuke dingen van het leven en dat laat jij je niet ontnemen door je moeder en d'r aanhangsel toch? Ik snap dat opmerkingen over je vader van iemand die zelf niet deugt heel hard aankomen. Maar jij kunt zijn mening niet veranderen en de ergernissen stapelen zich alleen maar op. Heb zelf ook iets in de familie meegemaakt en toen er een streep onder gezet. Wil mijn leven niet negatief laten beinvloeden door zulke mensen. En zorg dat je de financiele dingen goed regelt zodat ze daar niet de poten achter kunnen krijgen.
Een goed 2009 en denk aan jezelf!!
Een goed 2009 en denk aan jezelf!!
donderdag 1 januari 2009 om 11:33
Wat een verhaal
Hij klinkt als iemand die een vrouwtje uitzoekt waarvan hij weet dat hij haar helemaal kan bespelen zoals hij het wil. En misschien jullie ook wel wegjaagt, niet alleen omdat hij niet van kinderen in welke leeftijd dan ook lijkt te houden, maar ook voor zijn eigen financiele gewin....
Ik denk dat je er zeker goed aan doet om zelf een testament op te stellen om daarmee zeker te stellen dat hij in ieder geval géén cent daarvan te zien gaat krijgen. En ik zou het je moeder niet vertellen, geeft alleen maar frustratie en ruzie waarschijnlijk, ik heb zo het idee dat alleen die wetenschap dat je zo'n testament hebt je al een klein stukje extra rust geeft.
Hij klinkt als iemand die een vrouwtje uitzoekt waarvan hij weet dat hij haar helemaal kan bespelen zoals hij het wil. En misschien jullie ook wel wegjaagt, niet alleen omdat hij niet van kinderen in welke leeftijd dan ook lijkt te houden, maar ook voor zijn eigen financiele gewin....
Ik denk dat je er zeker goed aan doet om zelf een testament op te stellen om daarmee zeker te stellen dat hij in ieder geval géén cent daarvan te zien gaat krijgen. En ik zou het je moeder niet vertellen, geeft alleen maar frustratie en ruzie waarschijnlijk, ik heb zo het idee dat alleen die wetenschap dat je zo'n testament hebt je al een klein stukje extra rust geeft.
donderdag 1 januari 2009 om 14:43
Allereerst iedereen de beste wensen voor het nieuwe jaar (f). Ik hoop dat bij een ieder van jullie 2009 in teken zal staan van liefde, vriendschap, geluk, innerlijke vrede, kracht, wijsheid en vertrouwen. Moge al je dromen uitkomen, en ja er zullen ook donkere dagen zijn, natuurlijk. Maar die zijn er zodat de lichtpuntjes beter opvallen . Anyway, alle liefs & goeds gewenst
Heb ondanks alles wel fijne avond gehad met die vriend en met m'n broer. We zijn rond een uur of elf bij broer aangekomen en hebben samen met zijn vriendin en zijn buurman het nieuwe jaar ingeluid. Rond twee uur huiswaarts gekeerd en die vriend van mij is blijven slapen, dus dat was ook wel gezellig. En lekker wakker geworden terwijl er iemand koffie voor me gezet had
M'n moeder belde daarnet om me gelukkig nieuwjaar te wensen. Dankjewel, jij ook mam. (Ja dit heb ik letterlijk zo gezegd, ik ga niet hypocriet doen en zeggen 'júllie ook', terwijl het me aan m'n derrière roest wat voor nieuwjaar vriendlief krijgt.) Heb haar voorgesteld dat als ze werkelijk nog steeds met dingen rondom die scheiding zit, we dat dan nog één maal bepraten en daarna die ouwe koeien in de sloot laten, en dat ik alleen wil praten op voorwaarde dat haar vriend er niet bij is. (Ik zei vriendJE, en toen begon ze te miepen dat het haar mán is. Kon me nu niet inhouden hoor, heb gevraagd of ze al getrouwd zijn dan.)
Ze vindt nog steeds dat S. er wel degelijk iets mee te maken heeft. Ik heb gezegd van niet, en dat hij mag vinden wat 'ie wil maar dat 'ie dat dan maar moet afgeven bij de Gevonden Voorwerpen. Ze zegt dat bij mijn vaders geld ook nog geld van haar zit. (Zucht, gáán we weer...) Ik heb gezegd dat we het wel uitpraten dan, sámen, ik er daarna niets nakkes nada meer over wil horen, en ik zéker niet van plan ben om alsnog financiële zaken overhoop te halen, opnieuw uit te splitsen of what so ever. Out of the blue zei ze dat S. geen geldwolf is ofzo. Ik had het niet eens over S., snap de opmerking ook niet, maar heb gezegd dat dat me óók niet boeit of hij al dan niet een geldwolf is, maar dat mijn geld míjn geld is en niemand, niemand, níemand daar iets mee te maken heeft, dus S. sowieso al niet. En dat ik nooit meer ook maar één woord van hem daarover wil horen, want dat ik volgende keer waarschijnlijk wél uit m'n vel plof, dus dat hij en ik elkaar waarsch beter kunnen ontlopen tenzij zij met S. afspreekt dat 'ie zich er buiten houdt. Dat kon/wilde ze niet, dus dan maar ontlopen.
Vond dat sowieso wel een strak plan, in ieder geval totdat S. z'n excuses maakt. Volgens m'n moeder is 'ie dat niet van plan (wist ik al) en hoeft 'ie dat van haar ook niet. Prima, maar dan hoef ík 'm niet te zien, dat is dan mijn eigen beslissing en daar ben ik vrij in.
Ze noemde me snotneus ( ) en zei dat S. zich ergert aan o.a. mijn kledingkeuze , euh so what?? Boeit mij dat nou waar die gast zich aan ergert, dan gaat 'ie maar een beetje toleranter worden hoor. Een Zen-training volgen ofzo.
Ze was het overigens op dat punt wel met hem eens want zij ergerde zich ook aan mijn kledingkeus en ergens moest ik daar wel weer om lachen, want deze discussie hebben we al uitentreuren gevoerd toen ik vijftien was. Sweet old memories dus
Heb ondanks alles wel fijne avond gehad met die vriend en met m'n broer. We zijn rond een uur of elf bij broer aangekomen en hebben samen met zijn vriendin en zijn buurman het nieuwe jaar ingeluid. Rond twee uur huiswaarts gekeerd en die vriend van mij is blijven slapen, dus dat was ook wel gezellig. En lekker wakker geworden terwijl er iemand koffie voor me gezet had
M'n moeder belde daarnet om me gelukkig nieuwjaar te wensen. Dankjewel, jij ook mam. (Ja dit heb ik letterlijk zo gezegd, ik ga niet hypocriet doen en zeggen 'júllie ook', terwijl het me aan m'n derrière roest wat voor nieuwjaar vriendlief krijgt.) Heb haar voorgesteld dat als ze werkelijk nog steeds met dingen rondom die scheiding zit, we dat dan nog één maal bepraten en daarna die ouwe koeien in de sloot laten, en dat ik alleen wil praten op voorwaarde dat haar vriend er niet bij is. (Ik zei vriendJE, en toen begon ze te miepen dat het haar mán is. Kon me nu niet inhouden hoor, heb gevraagd of ze al getrouwd zijn dan.)
Ze vindt nog steeds dat S. er wel degelijk iets mee te maken heeft. Ik heb gezegd van niet, en dat hij mag vinden wat 'ie wil maar dat 'ie dat dan maar moet afgeven bij de Gevonden Voorwerpen. Ze zegt dat bij mijn vaders geld ook nog geld van haar zit. (Zucht, gáán we weer...) Ik heb gezegd dat we het wel uitpraten dan, sámen, ik er daarna niets nakkes nada meer over wil horen, en ik zéker niet van plan ben om alsnog financiële zaken overhoop te halen, opnieuw uit te splitsen of what so ever. Out of the blue zei ze dat S. geen geldwolf is ofzo. Ik had het niet eens over S., snap de opmerking ook niet, maar heb gezegd dat dat me óók niet boeit of hij al dan niet een geldwolf is, maar dat mijn geld míjn geld is en niemand, niemand, níemand daar iets mee te maken heeft, dus S. sowieso al niet. En dat ik nooit meer ook maar één woord van hem daarover wil horen, want dat ik volgende keer waarschijnlijk wél uit m'n vel plof, dus dat hij en ik elkaar waarsch beter kunnen ontlopen tenzij zij met S. afspreekt dat 'ie zich er buiten houdt. Dat kon/wilde ze niet, dus dan maar ontlopen.
Vond dat sowieso wel een strak plan, in ieder geval totdat S. z'n excuses maakt. Volgens m'n moeder is 'ie dat niet van plan (wist ik al) en hoeft 'ie dat van haar ook niet. Prima, maar dan hoef ík 'm niet te zien, dat is dan mijn eigen beslissing en daar ben ik vrij in.
Ze noemde me snotneus ( ) en zei dat S. zich ergert aan o.a. mijn kledingkeuze , euh so what?? Boeit mij dat nou waar die gast zich aan ergert, dan gaat 'ie maar een beetje toleranter worden hoor. Een Zen-training volgen ofzo.
Ze was het overigens op dat punt wel met hem eens want zij ergerde zich ook aan mijn kledingkeus en ergens moest ik daar wel weer om lachen, want deze discussie hebben we al uitentreuren gevoerd toen ik vijftien was. Sweet old memories dus
