Relaties
alle pijlers
Militair als partner?
donderdag 30 november 2006 19:23
Hoi!
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
Ik vroeg me af of er mensen zijn die ervaring hebben met een partner die bij Defensie werkt. Mijn vriend is op dit moment aan het solliciteren bij de Landmacht. Hij hoopt straks de officiersopleiding op de KMA te volgen. Omdat dit zijn grote droom is steun ik hem hierin, maar er komt natuurlijk wel wat meer bij kijken dan alleen maar een andere baan.
Is er iemand die me zijn/haar ervaringen wil vertellen over het leven met een militair?
zondag 4 februari 2007 16:47
Hoi,
Ik heb een vriend gehad die als militair werkte, dat heeft niet lang geduurd want ik weet hoe het is als een militairs dochter.
Je moet jezelf een paar vragen stellen:
1) kun je tegen alleen zijn
2) Zie je je kinderen opgroeien bij jezelf
3) Kun je het uit je hoofd zetten dat hij misschien in gevaar is???
Mijn vader is een Militair, is altijd een geweest sinds zijn 17 de. (uiteraad nu op een hogere functie wel eens waar) Ik ben opgegroeid met niet op hem kunnen te reken, verjaardagen, feestdagen etc., hij is naar irak geweest in 91, hij is in cambodja geweest, hij is in bosnia geweest hij is nu weer naar irak geweest. En dan alle tussendoorse oefeningen. Hij was nooit thuis, ik kon er niet tegen, mijn moeder kon hem niet meer begrijpen na irak in 91 en daar volgde de scheiding in 94! Je moet sterk zijn om er tegen te kunnen, mijn moeder was dat helaas niet, na 17 jaar huwelijk had ze zichzelf helemaal kwijt gespeelt, zij bestond niet meer. Altijd thuis met de kinderen geen baan, want zij moest er zijn. Geloof me ik en mijn zus waren niet makkelijk wij mistte onze vader, en we waren oud genoeg om te begrijpen dat hij in gevaar was elke dag. Mijn moeder zat vast aan het nieuws, en aan ons. De grootste fout die mijn moeder heeft gemaakt toendertijd is van hem te eisen, om een andere baan te zoeken als brandweer of politie. Zolang het geen militair meer was, hij koos zijn baan. Het is in hun bloed. Ik vind het prachtig alle ceremonies, de straaljagers die overvliegen wanneer je ze op haalt na 6 maanden weg, het geeft me altijd een brok in mijn keel, voor het feit dat mijn vader er nog is en de gedachte aan hoeveel vrouwen en kinderen dat niet mogen meemaken. DAt hij na 31 jaar dienst nog steeds levend is en nooit gewond is geraakt blijf een wonder voor mij, ik ben trots op de militairen en uiteraard op mijn vader. Maar wetenede wat het was als dochter, nee dank je als een man.
Ik heb een vriend gehad die als militair werkte, dat heeft niet lang geduurd want ik weet hoe het is als een militairs dochter.
Je moet jezelf een paar vragen stellen:
1) kun je tegen alleen zijn
2) Zie je je kinderen opgroeien bij jezelf
3) Kun je het uit je hoofd zetten dat hij misschien in gevaar is???
Mijn vader is een Militair, is altijd een geweest sinds zijn 17 de. (uiteraad nu op een hogere functie wel eens waar) Ik ben opgegroeid met niet op hem kunnen te reken, verjaardagen, feestdagen etc., hij is naar irak geweest in 91, hij is in cambodja geweest, hij is in bosnia geweest hij is nu weer naar irak geweest. En dan alle tussendoorse oefeningen. Hij was nooit thuis, ik kon er niet tegen, mijn moeder kon hem niet meer begrijpen na irak in 91 en daar volgde de scheiding in 94! Je moet sterk zijn om er tegen te kunnen, mijn moeder was dat helaas niet, na 17 jaar huwelijk had ze zichzelf helemaal kwijt gespeelt, zij bestond niet meer. Altijd thuis met de kinderen geen baan, want zij moest er zijn. Geloof me ik en mijn zus waren niet makkelijk wij mistte onze vader, en we waren oud genoeg om te begrijpen dat hij in gevaar was elke dag. Mijn moeder zat vast aan het nieuws, en aan ons. De grootste fout die mijn moeder heeft gemaakt toendertijd is van hem te eisen, om een andere baan te zoeken als brandweer of politie. Zolang het geen militair meer was, hij koos zijn baan. Het is in hun bloed. Ik vind het prachtig alle ceremonies, de straaljagers die overvliegen wanneer je ze op haalt na 6 maanden weg, het geeft me altijd een brok in mijn keel, voor het feit dat mijn vader er nog is en de gedachte aan hoeveel vrouwen en kinderen dat niet mogen meemaken. DAt hij na 31 jaar dienst nog steeds levend is en nooit gewond is geraakt blijf een wonder voor mij, ik ben trots op de militairen en uiteraard op mijn vader. Maar wetenede wat het was als dochter, nee dank je als een man.
zondag 4 februari 2007 17:21
Hoi ICR,
Dat is wel de meest realistische kijk hierop realiseer ik me ook...de pest is dus dat ik in mijn geval m'n verstand boven je gevoel nu al moet kiezen voordat 't "uit de hand" loopt.
Het enige voordeel dat ik heb is dat ik niet zo piep meer ben en hij ook niet, dus we staan niet bepaald aan het hele begin van ons leven, ik denk dat hij de moeilijkste periode al gehad heeft en daardoor zijn vorige partners ook afgehaakt zijn. Ik geloof wel dat hij nog uitgezonden zou kunnen worden, zeker weten doe ik dat niet. Ik weet echt zo weinig van al die zaken...
Wel goed van je dat je het even zo omschrijft want het lijkt allemaal VEEL te romantisch zo'n man in het leger!
Groetjes
Dat is wel de meest realistische kijk hierop realiseer ik me ook...de pest is dus dat ik in mijn geval m'n verstand boven je gevoel nu al moet kiezen voordat 't "uit de hand" loopt.
Het enige voordeel dat ik heb is dat ik niet zo piep meer ben en hij ook niet, dus we staan niet bepaald aan het hele begin van ons leven, ik denk dat hij de moeilijkste periode al gehad heeft en daardoor zijn vorige partners ook afgehaakt zijn. Ik geloof wel dat hij nog uitgezonden zou kunnen worden, zeker weten doe ik dat niet. Ik weet echt zo weinig van al die zaken...
Wel goed van je dat je het even zo omschrijft want het lijkt allemaal VEEL te romantisch zo'n man in het leger!
Groetjes
zondag 4 februari 2007 17:33
he sheridan,
Mag ik vragen zijn jullie nog aan het plannen op kinderen? Ik weet hoe stug ze kunnen zijn, ze praten als of ze een leger voor zich hebben staan, hebben veel moeite om hun gevoelens te tonen, praten haast niet. ( welke man niet;))
Het enige probleem is, het zijn 2 mensen in 1 lijf! ik vergeleek mijn vader en ex vriend met een mens die vast zit in een robot. Ze kunnen killen op het ene moment, en dan verwachten wij van ze dat we saampjes bijwijze van spreke bloemen gaan plukken. Dat kunnen ze niet. Wanneer ze werken moeten ze een hart van staal hebben en wanneer ze rond ons zijn moet dat hart ontdooien. Ik kon het niet, ik ben blij met de man die ik nu heb voor de laatste 6 jaar, we hebben samen een bedrijf en zien elkaar dan ook elke dag 24 uur per dag. Vermoeiend? Soms, maar ik weet dat hij veilig is. Veel sterkte, zorg ervoor dat wat er ook gebeurd je een leven naast hem hebt!
Mag ik vragen zijn jullie nog aan het plannen op kinderen? Ik weet hoe stug ze kunnen zijn, ze praten als of ze een leger voor zich hebben staan, hebben veel moeite om hun gevoelens te tonen, praten haast niet. ( welke man niet;))
Het enige probleem is, het zijn 2 mensen in 1 lijf! ik vergeleek mijn vader en ex vriend met een mens die vast zit in een robot. Ze kunnen killen op het ene moment, en dan verwachten wij van ze dat we saampjes bijwijze van spreke bloemen gaan plukken. Dat kunnen ze niet. Wanneer ze werken moeten ze een hart van staal hebben en wanneer ze rond ons zijn moet dat hart ontdooien. Ik kon het niet, ik ben blij met de man die ik nu heb voor de laatste 6 jaar, we hebben samen een bedrijf en zien elkaar dan ook elke dag 24 uur per dag. Vermoeiend? Soms, maar ik weet dat hij veilig is. Veel sterkte, zorg ervoor dat wat er ook gebeurd je een leven naast hem hebt!
maandag 5 februari 2007 10:21
icr, de dingen die je schrijft kloppen helemaal, alleen zie ik ze niet als negatief...!?
Wat betreft een eigen leven naast je relatie hebben lijkt me niet meer dan gezond! Met een militair moet je zeker een leuke baan hebben en een leuk sociaal leven, maar in mijn ogen is dat met een man die elke avond thuis is ook noodzakelijk!! Ik heb voor deze relatie, twee andere relaties gehad en toen was mijn leven wat dat betreft niet anders!
Wat betreft kinderen, dat vereist idd wat meer organisatievermogen en flexibiliteit, maar ik ken genoeg vrouwen met kinderen en een man, die bij defensie werkt, met wie het goed loopt! Mijn vriend en ik praten er heel veel over en ik maak me er niet echt zorgen over ..
En tot slot wat betreft het gevaar...daar ben ik nooit zo mee bezig. Immers, hier in DenHaag kan je ook zo onder een tram lopen. Wat dat betreft ben ik meer bang dat hij een trauma oploopt tijdens een uitzending, of een totaal ander persoon wordt ... maar ja, ook daar ben ik niet al te veel mee bezig. "De helft van je zorgen, bestaat niet" , volgens mij is dat zo en daar hou ik me maar aan vast. En als de toekomst anders uitwijst, moeten we er op dat momemt maar mee gaan dealen!
Overigens moet je wel flexibel zijn, want dat is defensie ook in negatieve zin....er is altijd pas op het allerlaatste moment duidelijkheid over zaken en zelfs dan is het nog niet zeker! Oefeningen e.d. alles wordt tig x gewijzigd ... heel vermoeiend en irritant!
En wat ik al meerdere malen heb gelezen, je moet idd als je samenwoont, of getrouwd bent veel dingen regelen in de relatie, qua papierwerk en praktische zaken en dat is zeker niet altijd leuk.
Maar goed, wat mij betreft heb ik toch liever een man, die blij is met zijn baan en er voor 100% voor mij is, als hij er wel is. Dan een ontevreden man! En hem vragen ander werk te zoeken....ik vind het erg ver gaan! Ik zal ook niet van baan verwisselen omdat vriendlief dat zou willen!
Sheridan, Efa, Rozengeur en Marie-Liselotte, wanneer komen jullie vrienden terug van oefening? Spannend, hoor! Zo in de beginfase, maar dat is altijd zo, toch? In elke relatie! Als jullie elkaar zien, komt het vast goed!
En wat betreft bellen, realiseer jullie, dat ze vaak erg moe, druk en nooit alleen zijn op oefening. Dus dat kan zeker een afstandelijk telefoon mede-veroorzaken, denk ik....?
Pruttel, TAKE CARE. we zitten alweer in februari...april komt in zicht!
*; voor jullie allen!
Wat betreft een eigen leven naast je relatie hebben lijkt me niet meer dan gezond! Met een militair moet je zeker een leuke baan hebben en een leuk sociaal leven, maar in mijn ogen is dat met een man die elke avond thuis is ook noodzakelijk!! Ik heb voor deze relatie, twee andere relaties gehad en toen was mijn leven wat dat betreft niet anders!
Wat betreft kinderen, dat vereist idd wat meer organisatievermogen en flexibiliteit, maar ik ken genoeg vrouwen met kinderen en een man, die bij defensie werkt, met wie het goed loopt! Mijn vriend en ik praten er heel veel over en ik maak me er niet echt zorgen over ..
En tot slot wat betreft het gevaar...daar ben ik nooit zo mee bezig. Immers, hier in DenHaag kan je ook zo onder een tram lopen. Wat dat betreft ben ik meer bang dat hij een trauma oploopt tijdens een uitzending, of een totaal ander persoon wordt ... maar ja, ook daar ben ik niet al te veel mee bezig. "De helft van je zorgen, bestaat niet" , volgens mij is dat zo en daar hou ik me maar aan vast. En als de toekomst anders uitwijst, moeten we er op dat momemt maar mee gaan dealen!
Overigens moet je wel flexibel zijn, want dat is defensie ook in negatieve zin....er is altijd pas op het allerlaatste moment duidelijkheid over zaken en zelfs dan is het nog niet zeker! Oefeningen e.d. alles wordt tig x gewijzigd ... heel vermoeiend en irritant!
En wat ik al meerdere malen heb gelezen, je moet idd als je samenwoont, of getrouwd bent veel dingen regelen in de relatie, qua papierwerk en praktische zaken en dat is zeker niet altijd leuk.
Maar goed, wat mij betreft heb ik toch liever een man, die blij is met zijn baan en er voor 100% voor mij is, als hij er wel is. Dan een ontevreden man! En hem vragen ander werk te zoeken....ik vind het erg ver gaan! Ik zal ook niet van baan verwisselen omdat vriendlief dat zou willen!
Sheridan, Efa, Rozengeur en Marie-Liselotte, wanneer komen jullie vrienden terug van oefening? Spannend, hoor! Zo in de beginfase, maar dat is altijd zo, toch? In elke relatie! Als jullie elkaar zien, komt het vast goed!
En wat betreft bellen, realiseer jullie, dat ze vaak erg moe, druk en nooit alleen zijn op oefening. Dus dat kan zeker een afstandelijk telefoon mede-veroorzaken, denk ik....?
Pruttel, TAKE CARE. we zitten alweer in februari...april komt in zicht!
*; voor jullie allen!
maandag 5 februari 2007 10:33
Ik lees al een tijdje mee in deze topic en nu heb ik besloten om maar eens te reageren.Ik heb sinds kort een relatie met een militair.Hij gaat ook in maart naar uru...en het is voor mij de eerste keer dat ik meemaak dat iemand die mij heel na ligt uitgezonden gaat worden.5 maand is lang..maar lang leve het internet.Wij praten er veel over..en dat scheelt enorm.Ook vertrouwd hij mij volkomen en ik hem...dat is denk ik ook wel heel belangrijk..en vooral het blijven praten met elkaar.Ik heb me verdiept in een aantal zaken maar ik wil ook niet teveel weten...
De zorgen lijken mij nog het ergste.Ik ken hem al langer..en ik wist voordat we een relatie kregen wat zijn beroep was...heb dus zelf de keuze gemaakt of ik dit wil of niet.Ik hou van hem en weet dat we er samen doorheen komen.
De zorgen lijken mij nog het ergste.Ik ken hem al langer..en ik wist voordat we een relatie kregen wat zijn beroep was...heb dus zelf de keuze gemaakt of ik dit wil of niet.Ik hou van hem en weet dat we er samen doorheen komen.
vrijdag 9 februari 2007 09:04
Ik moet het ff kwijt... kan er even niet positief naar kijken.... Hij vroeg of ik veel wilde mailen, heb ik gedaan maar nu 3 weken later nog steeds geen reactie. Heb 1 mailtje gehad dat hij veilig is aangekomen.
Toch maar eens gebrobeerd om en sms te sturen en die komt gewoon aan!!! Maar reactie ho maar... Komt toch een beetje over als radiostilte... Heb dus nu ook maar de radiostilte ingelast. Probeer zoveel mogelijk rekening te houden met zijn situatie maar verwacht toch ook wat terug. Dat is toch niet zo raar??
Ga nu toch een beetje twijfelen aan zijn verhalen. Moeten militairen echt zo vaak op oefening??
Toch maar eens gebrobeerd om en sms te sturen en die komt gewoon aan!!! Maar reactie ho maar... Komt toch een beetje over als radiostilte... Heb dus nu ook maar de radiostilte ingelast. Probeer zoveel mogelijk rekening te houden met zijn situatie maar verwacht toch ook wat terug. Dat is toch niet zo raar??
Ga nu toch een beetje twijfelen aan zijn verhalen. Moeten militairen echt zo vaak op oefening??
vrijdag 9 februari 2007 09:25
Rozengeur, wat balen dat je niets van hem hoort...!!! Maar het kan heel goed zijn, dat hij daar echt geen mogelijkheid toe heeft! Want weet je wat voor soort oefening hij heeft? Zoals ik al eerder heb gepost, mijn vriend heeft nooit de mogelijkheid te mailen en soms kan hij ook amper smsen... Misschien zit hij ergens waar hij geen bereik heeft?
Ben ook benieuwd wanneer hij terugkomt, weet je dat? En hoelang is ie dan weg geweest? Het is helaas wel waar, dat ze vaak op oefening gaan! :(
En het is ook nog zo dat het gewoon voor elke functie anders is wat de mogelijkheden zijn qua communicatie. Ik zou gewoon even afwachten! Het komt vast goed!! *;
Sheridan, wat bedoel je precies? Het woord Cadet heb ik nog nooit gehoord? (neem aan dat, dat een soldaat is?) Bedoel je dat hij les geeft op de KMA, of dat hij Leidinggevend is in het leger (dat laatste is logisch, want dat wordt iig iedereen op de KMA). Is hij dit weekend wel thuis? Ik hoop het wel voor je!! Lekker knuffelen!
Esme74, leuk dat je ook hebt gepost! Aan het begin van een relatie en dan al zo'n uitzending voor de boeg....niet gezellig!! Mijn vriend gaat ook half maart weg....komt wel dichtbij, he? Hoop dat je vriend iig snel terug komt van oefening en jullie lekker saampjes kunnen genieten!!!
Ben ook benieuwd wanneer hij terugkomt, weet je dat? En hoelang is ie dan weg geweest? Het is helaas wel waar, dat ze vaak op oefening gaan! :(
En het is ook nog zo dat het gewoon voor elke functie anders is wat de mogelijkheden zijn qua communicatie. Ik zou gewoon even afwachten! Het komt vast goed!! *;
Sheridan, wat bedoel je precies? Het woord Cadet heb ik nog nooit gehoord? (neem aan dat, dat een soldaat is?) Bedoel je dat hij les geeft op de KMA, of dat hij Leidinggevend is in het leger (dat laatste is logisch, want dat wordt iig iedereen op de KMA). Is hij dit weekend wel thuis? Ik hoop het wel voor je!! Lekker knuffelen!
Esme74, leuk dat je ook hebt gepost! Aan het begin van een relatie en dan al zo'n uitzending voor de boeg....niet gezellig!! Mijn vriend gaat ook half maart weg....komt wel dichtbij, he? Hoop dat je vriend iig snel terug komt van oefening en jullie lekker saampjes kunnen genieten!!!
vrijdag 9 februari 2007 16:58
Hallo dames,
Hij is vandaag terug van oefening, alweer op nederlanse bodem. Hij probeert als hij er tijd en rimte voor heef altijd wel even iets van zich te laten horen. Maar ze maken op oefening, teminste die van mij soms vreemde uren en elke dag is weer zo anders. De ene dag liggen ze in een bos en de andere staan ze op wacht of whatever. Ben nog niet zo thuis in zijn wereld maar dat komt wel beetje bij beetje.
Idd niet leuk zo'n lange uitzending en vind de plek al helemaal niet leuk, :( maar het is zijn werk. Zie er ook wel een beetje tegenop eigenlijk, net een relatie en hij gaat een paar maanden weg. Maar hij stelde me wel gerust dat er wel de mogelijkheid is tot contact als hij daar zit. Weet iemand van hier me een beetje te vertellen hoe dat contact gaat als ze in afganistan zitten en welke manieren er zijn tot contact? Heb geen idee namelijk en met hem nog niet op die manier over gehad.
Maar als hij terug komt dan heeft hij ff wat meer tijd voor me :D
Hij is vandaag terug van oefening, alweer op nederlanse bodem. Hij probeert als hij er tijd en rimte voor heef altijd wel even iets van zich te laten horen. Maar ze maken op oefening, teminste die van mij soms vreemde uren en elke dag is weer zo anders. De ene dag liggen ze in een bos en de andere staan ze op wacht of whatever. Ben nog niet zo thuis in zijn wereld maar dat komt wel beetje bij beetje.
Idd niet leuk zo'n lange uitzending en vind de plek al helemaal niet leuk, :( maar het is zijn werk. Zie er ook wel een beetje tegenop eigenlijk, net een relatie en hij gaat een paar maanden weg. Maar hij stelde me wel gerust dat er wel de mogelijkheid is tot contact als hij daar zit. Weet iemand van hier me een beetje te vertellen hoe dat contact gaat als ze in afganistan zitten en welke manieren er zijn tot contact? Heb geen idee namelijk en met hem nog niet op die manier over gehad.
Maar als hij terug komt dan heeft hij ff wat meer tijd voor me :D
vrijdag 9 februari 2007 21:08
niet mijn werk maar hij vind het geweldig. Ik vind het een enorm nadeel dat je als ze weg zijn op oefening niet weet of ze werken, slapen, tijd hebben voor ff contact. En ik ben al helemaal niet een type dat dan gaat bellen. Maar gelukkig laat hij dan met regelmaat als het ff kan iets van zich horen door sms of ff telefoontje. Maar korte periodes zijn te doen maar ben benieuwd hoe het is als hij paar maanden weg is. Lijkt me erg vreemd en best moeilijk
vrijdag 9 februari 2007 21:33
vrijdag 9 februari 2007 21:53
:D misschien loopt hij er wel tussen! Je bedrijf zit in zeeland neem ik aan? Ik heb niets van hem gehoord dat hij daar naartoe gaat maar zou zomaar kunnen. Voor mij is alles ook nieuw, pril. Maar hij geeft me het gevoel als hij belt, smst dat hij echt aan me denkt en me ook mist. Missen is nie leuk maar heeft natuurlijk weer als voordeel dat het wel altijd erg speciaal blijft als je dan natuurlijk weer bij elkaar bent
zaterdag 10 februari 2007 10:35
OW WAT VOEL IK ME DOM!!!
Mijn vriend is net overgeplaatst naar een andere kazerne en onze relatie is best pril. Nu is hij niet zo'n smser maar ik hen de afgelopen 1,5 week welgeteld 1 smsje gehad. In mijn hoofd was ik al 4x gedumpt, ik heb mijn onzekerheden met veeeeel te veeeel mense besproken en net krijg ik een berichtje van hem dat hij zijn telefoon niet bij zich had op veldoefening!!!!
Ik wist helemaal niet dat hij op oefening was ( hij wist het denk ik ook pas toen ze eenmaal gingen). Ik had woensdagochtend gevraagd of hij vandaag af wilde spreken om wat leuks te gaan doen...nu wordt dat hem niet ( hij is net terug van die oefening) maar ik voelme zoooo stom. Ik dacht echt; wat een LUL...mij niets laten horen...je verdient mijn exclusivitiet niet en gister had ik te veel gedronken en heb ik bijna een héél onaardig smsje gestuurd... Gelukkig dacht ik op tijd 'stik er maar in' en heb ik het smsje niet verstuurd....nu blijkt dat hij pas net mijn 2 smsjes heeft gelezen...*zucht* *zucht* *zucht*
Hij is zich vast van geen kwaad bewust...en oké het verklaard niet de afleverberichtjes die ik wel heb gehad (zij het midden in de nacht)..maar wat blijk ik wantrouwend te zijn...of onzeker!! JAKKES, IK BAAL VAN MEZELF..WAT VOEL IK ME DOM!!!!
Nu hoop ik dat ik hem wel snel zie en dan zal ik het wel tegen hem zeggen....pffff..ik zal me kwetsbaar op moeten stellen om toe te geven dat ik me echt kut voelde van dik 1,5 week geen smsjes........
Mijn vriend is net overgeplaatst naar een andere kazerne en onze relatie is best pril. Nu is hij niet zo'n smser maar ik hen de afgelopen 1,5 week welgeteld 1 smsje gehad. In mijn hoofd was ik al 4x gedumpt, ik heb mijn onzekerheden met veeeeel te veeeel mense besproken en net krijg ik een berichtje van hem dat hij zijn telefoon niet bij zich had op veldoefening!!!!
Ik wist helemaal niet dat hij op oefening was ( hij wist het denk ik ook pas toen ze eenmaal gingen). Ik had woensdagochtend gevraagd of hij vandaag af wilde spreken om wat leuks te gaan doen...nu wordt dat hem niet ( hij is net terug van die oefening) maar ik voelme zoooo stom. Ik dacht echt; wat een LUL...mij niets laten horen...je verdient mijn exclusivitiet niet en gister had ik te veel gedronken en heb ik bijna een héél onaardig smsje gestuurd... Gelukkig dacht ik op tijd 'stik er maar in' en heb ik het smsje niet verstuurd....nu blijkt dat hij pas net mijn 2 smsjes heeft gelezen...*zucht* *zucht* *zucht*
Hij is zich vast van geen kwaad bewust...en oké het verklaard niet de afleverberichtjes die ik wel heb gehad (zij het midden in de nacht)..maar wat blijk ik wantrouwend te zijn...of onzeker!! JAKKES, IK BAAL VAN MEZELF..WAT VOEL IK ME DOM!!!!
Nu hoop ik dat ik hem wel snel zie en dan zal ik het wel tegen hem zeggen....pffff..ik zal me kwetsbaar op moeten stellen om toe te geven dat ik me echt kut voelde van dik 1,5 week geen smsjes........
zaterdag 10 februari 2007 12:48
ik weet niet wanneer hij terug komt... dacht dat hij had gezegd na 3 weken. Nou dat is het nu. hij zou dan 2 dagen in NL zijn en dan op vakantie gaan. maar nog steeds niks gehoord. :(
dus ik heb er een naar gevoel bij. Ga niet achter hem aan rennen, ik wacht wel even af of hij nog wat laat horen. Ben er niet heel erg blij mee om eerlijk te zijn. Voel me op dit moment wel eenbetje aan het lijntje gehouden... hij wilde echt zekerheid van mij voordat hij weg ging maar geeft mij niet die zekerheid.
Vraag me ook af of het het wereldje is waarin hij zit of dat het de man zelf is die ik niet begrijp!!!
dus ik heb er een naar gevoel bij. Ga niet achter hem aan rennen, ik wacht wel even af of hij nog wat laat horen. Ben er niet heel erg blij mee om eerlijk te zijn. Voel me op dit moment wel eenbetje aan het lijntje gehouden... hij wilde echt zekerheid van mij voordat hij weg ging maar geeft mij niet die zekerheid.
Vraag me ook af of het het wereldje is waarin hij zit of dat het de man zelf is die ik niet begrijp!!!
zaterdag 10 februari 2007 13:11
Oei herkenbaar...nu ik een lief smsje heb, ben ik weer blij...maar het verklaard niet de afleverberichtjes. Het wordt (alweer) tijd voor een goed gesprek....maar we hebben nog niet eens een vervolgdate afgesproken. De mannen zelf zijn zich vast van geen kwaad bewust.... wij zijn verliefd en hebben iets te veel tijd om na te denken. Daar komt bij dat al mijn vriendinnen erg sceptisch zijn..heel lief bedoelt natuurlijk..maar ik wil hem en zij kennen hem (nog) niet. Het voelt een beetje zo dat ik smoesjes aan het verzinnen ben en ik wil helemaal geen wantrouwig meisje zijn...terwijl ik me echt kut heb gevoeld.
hmm vaag stukje...
zaterdag 10 februari 2007 13:27
Erg he ook mijn vrienden heb een uitgesproken mening. Hebben het er over dat ik de kroeg in moet en flink de beest uit moet hangen. Dan kom ik wel over hem heen. Maar ik wil met hem de kroeg in en niet achter anderen aan gaan. Ze vinden ook dat het belachelijk is dat hij niks laat horen want als hij echt om me geeft!!??!!?? Ik blijf dan steeds herhalen dat wij niet weten of in kunnen denken in welke situatie hij zit misschien zit hij wel in de middle of??!!! maar toch daaroor ga ik wel twijfelen.
heb idd ook het gevoel dat ik steeds een smoes aan het verzinnen ben om het voor mezelf te verklaren. Ik vind het moeilijke situatie!! Wat moeten we er mee??
Ik heb hem ook sms gestuurd en krijg afleverrapport maar heb geen reactie gehad. Ohhhh wat vermoeiend blijf er aan denken....
Wel fijn dat je een sms van hem hebt gekregen. Heb je er al op gereageerd?
heb idd ook het gevoel dat ik steeds een smoes aan het verzinnen ben om het voor mezelf te verklaren. Ik vind het moeilijke situatie!! Wat moeten we er mee??
Ik heb hem ook sms gestuurd en krijg afleverrapport maar heb geen reactie gehad. Ohhhh wat vermoeiend blijf er aan denken....
Wel fijn dat je een sms van hem hebt gekregen. Heb je er al op gereageerd?
zaterdag 10 februari 2007 13:33
altijd vervelend als je niet weet of hij iets wel/niet heeft gelezen. Onzekerheid, om gek van te worden. Als je elkaar al beter kent is het minder moeilijk lijkt me. Je weet al beter wat je aan elkaar hebt. Nu is het soms en denk vooral voor ons best wel onzeker als ze op oefening zijn en je even niets hoort. Binnenkort wordt de preciese datum bekend wanneer ze weg gaan naar afganistan. Ik hoop dat het april wordt :P, maar zal wel niet, wishfull thinking.
