Relaties
alle pijlers
Moe kapot en gebroken
woensdag 18 juni 2008 om 17:22
Och liefie, wat vervelend!
Ik kan je alleen sterkte wensen. Misschien is eventjes weg van elkaar niet zo'n slecht idee.. Even ademhalen...
Wat jij zelf zegt: "Hoe kan je van een ander houden als je niet van jezelf houdt" lijkt me erg van belang. Want dat moet natuurlijk wel!
Ik hoop dat je therapeut samen met jou ook aan werkt..!
In ieder geval een dikke knuffel!
Ik kan je alleen sterkte wensen. Misschien is eventjes weg van elkaar niet zo'n slecht idee.. Even ademhalen...
Wat jij zelf zegt: "Hoe kan je van een ander houden als je niet van jezelf houdt" lijkt me erg van belang. Want dat moet natuurlijk wel!
Ik hoop dat je therapeut samen met jou ook aan werkt..!
In ieder geval een dikke knuffel!
woensdag 18 juni 2008 om 17:24
Ga door met therapie. En als deze niet helpt, zoek dan een andere therapeut of een andere vorm therapie. Door jezelf te helpen kun je je relatie redden. Maar misschien is dat nu te laat. Afstand nemen van je vriend is misschien wel goed, je moet nu alle energie in jezelf steken. En dan merk je vanzelf wel wat je met je relatie moet doen.
woensdag 18 juni 2008 om 17:27
Ja je moet echt uit elkaar, het kan best zijn dat je ooit weer samen komt, zeker als er genoeg liefde is, en dat is er volgens jou, dan zal dat weer goed komen. Jij moet nu alleen even met jezelf aan de slag, je zit in de knoei en je moet dus werken aan jezelf. Dat gaat beter als je op jezelf bent, omdat daarin voor jou ook het leerdoel zit. Als jij leert het leuk te hebben met jezelf ben je niet meer afhankelijk van je vriend en zal je dus ook niet dit soort gedrag hoeven te vertonen.
woensdag 18 juni 2008 om 18:35
Ach zomermeisje, ik voel zo met je mee, ik herken hier het een en ander in. Ook ik heb door verschillende oorzaken dit gedrag, mijn man is drie dagen weg voor zijn werk, ik word er gek van, terwijl het me echt pijn doet kan ik zo lelijk doen tegen hem, het lijkt wel onbewust willen afstoten.
Wat zal jij een verdriet hebben op dit moment, ik hoop dat je een beetje rust kan vinden, sterkte
Wat zal jij een verdriet hebben op dit moment, ik hoop dat je een beetje rust kan vinden, sterkte
woensdag 18 juni 2008 om 18:48
Hallo zomermeisje,
ook ik herken me hier heel erg in (alleen het gooien met spullen niet zo); heb geen tips voor jou.
Je schrijft wel: Sorry voor dit vage verhaal misschien, maar ik moest het even kwijt.
Ik vind dat je het geweldig duidelijk onder woorden brengt!!! Het is waarschijnlijk goed om een paar dagen ergens anders te verblijven, maar ik denk niet, dat je het probleem ermee oplost, en hoop dat je wel iets aan de therapie hebt, of anders andere vindt.
Liefs,
Nicole
ook ik herken me hier heel erg in (alleen het gooien met spullen niet zo); heb geen tips voor jou.
Je schrijft wel: Sorry voor dit vage verhaal misschien, maar ik moest het even kwijt.
Ik vind dat je het geweldig duidelijk onder woorden brengt!!! Het is waarschijnlijk goed om een paar dagen ergens anders te verblijven, maar ik denk niet, dat je het probleem ermee oplost, en hoop dat je wel iets aan de therapie hebt, of anders andere vindt.
Liefs,
Nicole
woensdag 18 juni 2008 om 18:50
ik herken je verhaal heel goed, herken mezelf enorm. vooral de woede en jaloezie die voortkomen uit onmacht en verlatingsangst...
ik ben er zeer bewust mee bezig, met mijn eigen gedrag en geef mijn vriend altijd duidelijk aan hoe dingen in mijn koppie werken.
maar idd, aan jezelf werken zonder je vriend is misschien wat je nu nodig hebt.
dikke in elk geval
ik ben er zeer bewust mee bezig, met mijn eigen gedrag en geef mijn vriend altijd duidelijk aan hoe dingen in mijn koppie werken.
maar idd, aan jezelf werken zonder je vriend is misschien wat je nu nodig hebt.
dikke in elk geval
woensdag 18 juni 2008 om 19:09
lieverd, wat ontzettend vervelend allemaal zeg!
ik snap je gevoel, herken het ook wel een beetje bij mijzelf. uit elkaar zijn is misschien inderdaad niet eens zo'n raar idee. geef jezelf wat tijd, doe leuke dingen en probeer alles rustig op een rijtje te zetten. ga daarna (misschien samen met je therapeut) met hem in gesprek. kijk vanuit daar weer verder. ik denk dat je het beste alles stapje voor stapje, dag voor dag kan bekijken. je bent nu even alleen, maak daar eerst het beste van. kijk daarna pas weer verder.
lief, veel sterkte!! maar onthou, je bent altijd sterker dan zelf ooit voor mogelijk hield! kop op!
ik snap je gevoel, herken het ook wel een beetje bij mijzelf. uit elkaar zijn is misschien inderdaad niet eens zo'n raar idee. geef jezelf wat tijd, doe leuke dingen en probeer alles rustig op een rijtje te zetten. ga daarna (misschien samen met je therapeut) met hem in gesprek. kijk vanuit daar weer verder. ik denk dat je het beste alles stapje voor stapje, dag voor dag kan bekijken. je bent nu even alleen, maak daar eerst het beste van. kijk daarna pas weer verder.
lief, veel sterkte!! maar onthou, je bent altijd sterker dan zelf ooit voor mogelijk hield! kop op!
woensdag 18 juni 2008 om 19:56
heel herkenbaar!
Kan je alleen zeggen dat je er eerst met jezelf uit moet komen!
Wat hier al word gezegd, als het met deze therapeut niet gaan dan maar met een andere. Blijf niet thuis zitten en ga leuke dingen ondernemen. Ik heb het zelfde meegemaakt, vlinderman en ik zijn nu weer bij elkaar maar dat heeft ook een dikke 6 weken geduurd! Alleen JIJ kan hier sterker uitkomen als JIJ het heel graag wilt.
Heel veel succes en sterkte.
Kan je alleen zeggen dat je er eerst met jezelf uit moet komen!
Wat hier al word gezegd, als het met deze therapeut niet gaan dan maar met een andere. Blijf niet thuis zitten en ga leuke dingen ondernemen. Ik heb het zelfde meegemaakt, vlinderman en ik zijn nu weer bij elkaar maar dat heeft ook een dikke 6 weken geduurd! Alleen JIJ kan hier sterker uitkomen als JIJ het heel graag wilt.
Heel veel succes en sterkte.
woensdag 18 juni 2008 om 21:40
Bedankt voor jullie lieve reacties!
Het verbaast mij dat er veel zijn die zich hierin herkennen.
Het liefst wil ik nu weer naar huis gaan, hem vasthouden en nooit meer loslaten.. Maar daar los ik niets mee op.
Daarbij komt ook nog eens dat ik eigenlijk geen vrienden heb. Ik ben verhuis en daardoor zie ik ze bijna nooit meer. En hier ken ik bijna niemand. Dus de enige op wie ik aangewezen ben is hij. Hij is mijn alles. Als hij weg is voel ik mij erg alleen. Ik heb geen eigen sociaal leven, dus leun in nog meer op hem. Dat maakt het ook niet beter. Gelukkig ga ik in september weer naar school, dus ik hoop dat ik daar mensen leer kennen.
Oh ja ga zeker door met therapie, misschien in een andere vorm maar, maar eraan werken ga ik zeker. Misschien dat groepstherapie iets voor mij is. Heeft iemand hier ervaring mee?
Alleen op korte termijn zal er niet veel veranderen, omdat het bij mij gewoon diep zit. Daarom denk ik, wat voor zin heeft het om tijdelijk uit elkaar te gaan? Veel zal er toch niet aan mij veranderen. Dat heeft tijd nodig.
Het is toch zo dat je er voor elkaar bent, ook in slechte tijden? Of denk ik dat nou verkeerd.. Je gaat ervoor met elkaar! ups en downs!
Ik heb zelfs een beetje het gevoel dat hij mij laat stikken!
Ik heb gewoon medelijden met mijzelf! Terwijl ik de gene ben die alles verpest.
Het verbaast mij dat er veel zijn die zich hierin herkennen.
Het liefst wil ik nu weer naar huis gaan, hem vasthouden en nooit meer loslaten.. Maar daar los ik niets mee op.
Daarbij komt ook nog eens dat ik eigenlijk geen vrienden heb. Ik ben verhuis en daardoor zie ik ze bijna nooit meer. En hier ken ik bijna niemand. Dus de enige op wie ik aangewezen ben is hij. Hij is mijn alles. Als hij weg is voel ik mij erg alleen. Ik heb geen eigen sociaal leven, dus leun in nog meer op hem. Dat maakt het ook niet beter. Gelukkig ga ik in september weer naar school, dus ik hoop dat ik daar mensen leer kennen.
Oh ja ga zeker door met therapie, misschien in een andere vorm maar, maar eraan werken ga ik zeker. Misschien dat groepstherapie iets voor mij is. Heeft iemand hier ervaring mee?
Alleen op korte termijn zal er niet veel veranderen, omdat het bij mij gewoon diep zit. Daarom denk ik, wat voor zin heeft het om tijdelijk uit elkaar te gaan? Veel zal er toch niet aan mij veranderen. Dat heeft tijd nodig.
Het is toch zo dat je er voor elkaar bent, ook in slechte tijden? Of denk ik dat nou verkeerd.. Je gaat ervoor met elkaar! ups en downs!
Ik heb zelfs een beetje het gevoel dat hij mij laat stikken!
Ik heb gewoon medelijden met mijzelf! Terwijl ik de gene ben die alles verpest.
woensdag 18 juni 2008 om 21:48
quote:Filia schreef op 18 juni 2008 @ 18:35:
het lijkt wel onbewust willen afstoten.
Ja, dat is het ook inderdaad. Bang zijn om verlaten te worden en daarom degene afstoten. Ik herken het ook wel in dingen die ik zeg. Ik zeg bijvoorbeeld tegen hem: Ik kan dit niet langer, ik ga weg, ik ben je zat enz enz. Maar dat meen ik niet. Omdat ik bang ben dat hij dat zegt, zeg ik het, omdat ik hem voor wil zijn.
Of juist omdat ik van hem wil horen dat ik niet weg moet gaan, dat hij niet zonder mij kan.
Lalein:
Je zegt dat je hier ook last van hebt en dat je er mee bezig bent. Wat probeer jij zoal? Heb je dingen met je vriend afgesproken? Steunt hij jou hierin?
het lijkt wel onbewust willen afstoten.
Ja, dat is het ook inderdaad. Bang zijn om verlaten te worden en daarom degene afstoten. Ik herken het ook wel in dingen die ik zeg. Ik zeg bijvoorbeeld tegen hem: Ik kan dit niet langer, ik ga weg, ik ben je zat enz enz. Maar dat meen ik niet. Omdat ik bang ben dat hij dat zegt, zeg ik het, omdat ik hem voor wil zijn.
Of juist omdat ik van hem wil horen dat ik niet weg moet gaan, dat hij niet zonder mij kan.
Lalein:
Je zegt dat je hier ook last van hebt en dat je er mee bezig bent. Wat probeer jij zoal? Heb je dingen met je vriend afgesproken? Steunt hij jou hierin?
woensdag 18 juni 2008 om 21:53
Hee zomermeisje..
Je zegt dat je weet hoe dit is gekomen?
Dat vind ik al een hele goede zaak hoor! Het is alleen heel erg moeilijk om ee juiste richting te vinden waardoor je beter met jezelf kan leren om gaan...
Het is ook goed dat je hier schrijft! Vooral blijven doen vind ik. Het helpt als je ziet dat je niet de enige bent en dat mensen je verhaal herkennen bij zichzelf..
Maar wat jammer dat het zo rot gaat met je vriend.. Ik zou je zo graag willen helpen!!
Maar ik denk dat het gewoon allerlei dingen door elkaar heen zijn, je zegt dat je weinig vrienden hebt en jaloers bent etc...
Ik weet niet echt natuurlijk hoe diep de verlatingsangst zit.. Maar ik vraag me af: wat denk je dat er gebeurt als hij uit je leven is dan?
Je gaat er ten eerste niet dood aan, tenzij je dat zelf doet (asjblieft nooit doen!!)
Ik heb ook een vebroken relatie...En ik kon ook echt niet zonder hem.. Maar doordat het is verbroken heb ik nu geleerd na een paar weken, dat ik eigenlijk mijn wereld om mezelf moet laten draaien in plaats van om hem, om of wie anders dan ook!
IK ben degene die hier alleen achterblijft... Dus zorg ik ervoor dat ik blij ben met wat ik doe, zoek ik uit wat voor soort dingen ik leuk vind om te doen, wat mijn stijl is en wat juist niet...
En als iemand daar iets op heeft aan te merken, dan is dat diegene zijn of haar probleem en neit het mijne!!!!
Als je zegt dat de therapie niet helkpt zou ik ermee stoppen..
Ik zou gewoon hier blijven schrijven en evt. ergens anders hulp zoeken!
In ieder geval kun je hier altijd terecht, als je dat maar weet
Doe rustig aan en heel veel sterkte meis!
Je zegt dat je weet hoe dit is gekomen?
Dat vind ik al een hele goede zaak hoor! Het is alleen heel erg moeilijk om ee juiste richting te vinden waardoor je beter met jezelf kan leren om gaan...
Het is ook goed dat je hier schrijft! Vooral blijven doen vind ik. Het helpt als je ziet dat je niet de enige bent en dat mensen je verhaal herkennen bij zichzelf..
Maar wat jammer dat het zo rot gaat met je vriend.. Ik zou je zo graag willen helpen!!
Maar ik denk dat het gewoon allerlei dingen door elkaar heen zijn, je zegt dat je weinig vrienden hebt en jaloers bent etc...
Ik weet niet echt natuurlijk hoe diep de verlatingsangst zit.. Maar ik vraag me af: wat denk je dat er gebeurt als hij uit je leven is dan?
Je gaat er ten eerste niet dood aan, tenzij je dat zelf doet (asjblieft nooit doen!!)
Ik heb ook een vebroken relatie...En ik kon ook echt niet zonder hem.. Maar doordat het is verbroken heb ik nu geleerd na een paar weken, dat ik eigenlijk mijn wereld om mezelf moet laten draaien in plaats van om hem, om of wie anders dan ook!
IK ben degene die hier alleen achterblijft... Dus zorg ik ervoor dat ik blij ben met wat ik doe, zoek ik uit wat voor soort dingen ik leuk vind om te doen, wat mijn stijl is en wat juist niet...
En als iemand daar iets op heeft aan te merken, dan is dat diegene zijn of haar probleem en neit het mijne!!!!
Als je zegt dat de therapie niet helkpt zou ik ermee stoppen..
Ik zou gewoon hier blijven schrijven en evt. ergens anders hulp zoeken!
In ieder geval kun je hier altijd terecht, als je dat maar weet
Doe rustig aan en heel veel sterkte meis!
woensdag 18 juni 2008 om 21:58
quote:zomermeisje schreef op 18 juni 2008 @ 21:48:
[...]
Ja, dat is het ook inderdaad. Bang zijn om verlaten te worden en daarom degene afstoten. Ik herken het ook wel in dingen die ik zeg. Ik zeg bijvoorbeeld tegen hem: Ik kan dit niet langer, ik ga weg, ik ben je zat enz enz. Maar dat meen ik niet. Omdat ik bang ben dat hij dat zegt, zeg ik het, omdat ik hem voor wil zijn.
Of juist omdat ik van hem wil horen dat ik niet weg moet gaan, dat hij niet zonder mij kan.
Lalein:
Je zegt dat je hier ook last van hebt en dat je er mee bezig bent. Wat probeer jij zoal? Heb je dingen met je vriend afgesproken? Steunt hij jou hierin?Heeft hij ooit wel eens gezegd ik kan niet zonder je? Of dat hij niet wil dat je weggaat?
[...]
Ja, dat is het ook inderdaad. Bang zijn om verlaten te worden en daarom degene afstoten. Ik herken het ook wel in dingen die ik zeg. Ik zeg bijvoorbeeld tegen hem: Ik kan dit niet langer, ik ga weg, ik ben je zat enz enz. Maar dat meen ik niet. Omdat ik bang ben dat hij dat zegt, zeg ik het, omdat ik hem voor wil zijn.
Of juist omdat ik van hem wil horen dat ik niet weg moet gaan, dat hij niet zonder mij kan.
Lalein:
Je zegt dat je hier ook last van hebt en dat je er mee bezig bent. Wat probeer jij zoal? Heb je dingen met je vriend afgesproken? Steunt hij jou hierin?Heeft hij ooit wel eens gezegd ik kan niet zonder je? Of dat hij niet wil dat je weggaat?
woensdag 18 juni 2008 om 22:02
Hoi Freebie, bedankt voor je reactie.
De therapie die ik nu volg helpt in de zin van dat ik nu weet hoe het komt, waarom ik mij zo gedraag. Nouja, ik heb nu een verklaring laten we het daar op houden. Door dingen in mijn jeugd, vader weg, je kent het wel.
Maar mijn therapeute helpt niet om mij anders te laten denken. Ze geeft geen tips ofzo. We praten gewoon over vroeger en over de dingen waar ik mee zit. Maar tot een oplossing komen we niet.
Vroeger kreeg ik angstaanvallen als ik mij verlaten voelde. Nu lijkt het alsof woedeaanvallen daar in de plaats voor zijn gekomen.
De therapie die ik nu volg helpt in de zin van dat ik nu weet hoe het komt, waarom ik mij zo gedraag. Nouja, ik heb nu een verklaring laten we het daar op houden. Door dingen in mijn jeugd, vader weg, je kent het wel.
Maar mijn therapeute helpt niet om mij anders te laten denken. Ze geeft geen tips ofzo. We praten gewoon over vroeger en over de dingen waar ik mee zit. Maar tot een oplossing komen we niet.
Vroeger kreeg ik angstaanvallen als ik mij verlaten voelde. Nu lijkt het alsof woedeaanvallen daar in de plaats voor zijn gekomen.
woensdag 18 juni 2008 om 22:05
quote:Freebie schreef op 18 juni 2008 @ 21:58:
Heeft hij ooit wel eens gezegd ik kan niet zonder je? Of dat hij niet wil dat je weggaat?Ja, hij zegt regelmatig dat hij niet zonder mij kan en dat heel veel van me houdt. Het maakt eigenlijk niet uit hoevaak hij dat zegt, het dringt niet tot mij door. Maar toch wil ik zo graag die bevestiging van hem.
Heeft hij ooit wel eens gezegd ik kan niet zonder je? Of dat hij niet wil dat je weggaat?Ja, hij zegt regelmatig dat hij niet zonder mij kan en dat heel veel van me houdt. Het maakt eigenlijk niet uit hoevaak hij dat zegt, het dringt niet tot mij door. Maar toch wil ik zo graag die bevestiging van hem.
woensdag 18 juni 2008 om 22:17
wanneer zou dat voor jou dan bevestigd zijn?
Dat is het nooit toch, in principe? Je weet nooit of iemand er altijd voor je zal zijn..., ook niet omdat je zomaar ineens dood kan gaan (niet lullig bedoeld)
Maar ja, wanneer heb jij dan echt het gevoel ja hij wil me nooit meer kwijt..
Ik denk dus eigenlijk nooit? Je zal altijd onzeker blijven....
Daarom moet je er voor gaan zorgen dat je jezelf (zoals je al aangaf) veel waard vindt.
Het is namelijk niet zo dat je niet eer kan leven als hij er niet meer is, en hij vindt jou al zeker de moeite waard want hij heeft een relatie met je!
Tsja moeilijk hoor, jezelf ervan overtuigen dat je de moeite waard bent...
Helemaal als je vader je heeft verlaten....het klinkt misschien raar maar je kunt ook eigenlijk nooit zeker zijn van het feit dat mensen jou waardevol genoeg vinden..
Ik twijfel ook vaak of ik echt wel leuk genoeg ben voor de mensen die met mij om willen gaan..
Maar ja als je daar over gaat nadenken dan maak je jezelf alleen maar gek!
Als je jezelf maar waardevol vindt! Dan merk je ook wel de mensen die dat ook vinden..
Hoeveel mensen in je omgeving vind jij waardevol? Vast heel veel.. Nou dan is er zeker iemand die jou waardevol vindt, en laat ik dan eerst jouw vriendje noemen!!!
XXX freebs
Dat is het nooit toch, in principe? Je weet nooit of iemand er altijd voor je zal zijn..., ook niet omdat je zomaar ineens dood kan gaan (niet lullig bedoeld)
Maar ja, wanneer heb jij dan echt het gevoel ja hij wil me nooit meer kwijt..
Ik denk dus eigenlijk nooit? Je zal altijd onzeker blijven....
Daarom moet je er voor gaan zorgen dat je jezelf (zoals je al aangaf) veel waard vindt.
Het is namelijk niet zo dat je niet eer kan leven als hij er niet meer is, en hij vindt jou al zeker de moeite waard want hij heeft een relatie met je!
Tsja moeilijk hoor, jezelf ervan overtuigen dat je de moeite waard bent...
Helemaal als je vader je heeft verlaten....het klinkt misschien raar maar je kunt ook eigenlijk nooit zeker zijn van het feit dat mensen jou waardevol genoeg vinden..
Ik twijfel ook vaak of ik echt wel leuk genoeg ben voor de mensen die met mij om willen gaan..
Maar ja als je daar over gaat nadenken dan maak je jezelf alleen maar gek!
Als je jezelf maar waardevol vindt! Dan merk je ook wel de mensen die dat ook vinden..
Hoeveel mensen in je omgeving vind jij waardevol? Vast heel veel.. Nou dan is er zeker iemand die jou waardevol vindt, en laat ik dan eerst jouw vriendje noemen!!!
XXX freebs
woensdag 18 juni 2008 om 22:34
Ja inderdaad Freebie, daar heeft het denk ik allemaal mee te maken. Met zelfvertrouwen, jezelf de moeite waard vinden.
Als ik zeker en sterk in mijn schoenen zou staan dan zou ik mij niet afhankelijk opstellen of voelen. Dan zou ik mij niet in allerlei bochten wringen om wel waardevol gevonden te worden.
Maar dat is het hem juist. Ik vind mijzelf niet goed genoeg. Ik wil de bevestiging van hem. Maar hoevaak hij dat ook zegt, het is niet goed genoeg.
Maar ik kan niet binnen nu en een paar maanden opeens zeker van mezelf worden. Dat is een proces. Dat ik het besef is de eerste stap.
Alleen.. Hij heeft denk ik niet het geduld of de wil om daar op te wachten en daarmee om te gaan.
Als ik zeker en sterk in mijn schoenen zou staan dan zou ik mij niet afhankelijk opstellen of voelen. Dan zou ik mij niet in allerlei bochten wringen om wel waardevol gevonden te worden.
Maar dat is het hem juist. Ik vind mijzelf niet goed genoeg. Ik wil de bevestiging van hem. Maar hoevaak hij dat ook zegt, het is niet goed genoeg.
Maar ik kan niet binnen nu en een paar maanden opeens zeker van mezelf worden. Dat is een proces. Dat ik het besef is de eerste stap.
Alleen.. Hij heeft denk ik niet het geduld of de wil om daar op te wachten en daarmee om te gaan.
woensdag 18 juni 2008 om 23:35
Zomermeisje,
Wat zijn we toch rare wezens he, ik kan soms zo balen van me zelf, ik heb trouwens net zelf een topic geopend op psych, ik dacht zet het daaronder misschien weet iemand een goede therapie voor mij(gaat ook over verlatingsangst), Groepstherapie lijkt me niets omdat ik dan vaak drukker ben met een ander dan hoef ik niet aan mezelf te denken
Je zal nu echt een gevecht voeren met jezelf, pffff echt moeilijk, ik durf je niet te zeggen wat ik zou doen.
Het is moeilijk en voor de mannen zwaar, bevestiging is wat je zo graag wil horen, je wil belangrijk zijn voor hem de belangrijkste, eigenlijk wil je het liefst dat hij je boven alles stelt. Weet je als ik na mezelf kijk dan doe ik dat ook bij hem, ik laat gerust alles vallen als hij me nodig heeft en ik denk dat ik dit automatisch ook terug verwacht.
Hij houdt ook echt van mij, dat weet ik gewoon.
Ik wens je heel veel sterkte.
Doe wat je denkt dat je moet doen.
Wat zijn we toch rare wezens he, ik kan soms zo balen van me zelf, ik heb trouwens net zelf een topic geopend op psych, ik dacht zet het daaronder misschien weet iemand een goede therapie voor mij(gaat ook over verlatingsangst), Groepstherapie lijkt me niets omdat ik dan vaak drukker ben met een ander dan hoef ik niet aan mezelf te denken
Je zal nu echt een gevecht voeren met jezelf, pffff echt moeilijk, ik durf je niet te zeggen wat ik zou doen.
Het is moeilijk en voor de mannen zwaar, bevestiging is wat je zo graag wil horen, je wil belangrijk zijn voor hem de belangrijkste, eigenlijk wil je het liefst dat hij je boven alles stelt. Weet je als ik na mezelf kijk dan doe ik dat ook bij hem, ik laat gerust alles vallen als hij me nodig heeft en ik denk dat ik dit automatisch ook terug verwacht.
Hij houdt ook echt van mij, dat weet ik gewoon.
Ik wens je heel veel sterkte.
Doe wat je denkt dat je moet doen.
donderdag 19 juni 2008 om 00:39
quote:zomermeisje schreef op 18 juni 2008 @ 22:34:
Ja inderdaad Freebie, daar heeft het denk ik allemaal mee te maken. Met zelfvertrouwen, jezelf de moeite waard vinden.
Als ik zeker en sterk in mijn schoenen zou staan dan zou ik mij niet afhankelijk opstellen of voelen. Dan zou ik mij niet in allerlei bochten wringen om wel waardevol gevonden te worden.
Maar dat is het hem juist. Ik vind mijzelf niet goed genoeg. Ik wil de bevestiging van hem. Maar hoevaak hij dat ook zegt, het is niet goed genoeg.
Maar ik kan niet binnen nu en een paar maanden opeens zeker van mezelf worden. Dat is een proces. Dat ik het besef is de eerste stap.
Alleen.. Hij heeft denk ik niet het geduld of de wil om daar op te wachten en daarmee om te gaan.
En die laatste zin is nu net waar het om gaat. Stel dat hij niet het "geduld" of de wil heeft om een paar maanden te wachten tot het beter met je gaat. Is hij dan de ware? En houdt hij dan wel echt van je?
Jij wilt hoe dan ook weer bij hem zijn, maar niet omdat je zoveel van hem houdt, je wilt bij hem zijn omdat je zo denkt de controle te houden en te voorkomen dat hij bij je weggaat. En dat maakt je machteloos, want dit heb je nooit onder controle, je kan iemand niet dwingen van je te houden, en dit maakt je machteloos en bang, en daar krijg je die rare buien van. Je moet dus accepteren dat je een tijdelijke time-out neemt en dat dat kan betekenen dat het niet meer goed komt.
Ja inderdaad Freebie, daar heeft het denk ik allemaal mee te maken. Met zelfvertrouwen, jezelf de moeite waard vinden.
Als ik zeker en sterk in mijn schoenen zou staan dan zou ik mij niet afhankelijk opstellen of voelen. Dan zou ik mij niet in allerlei bochten wringen om wel waardevol gevonden te worden.
Maar dat is het hem juist. Ik vind mijzelf niet goed genoeg. Ik wil de bevestiging van hem. Maar hoevaak hij dat ook zegt, het is niet goed genoeg.
Maar ik kan niet binnen nu en een paar maanden opeens zeker van mezelf worden. Dat is een proces. Dat ik het besef is de eerste stap.
Alleen.. Hij heeft denk ik niet het geduld of de wil om daar op te wachten en daarmee om te gaan.
En die laatste zin is nu net waar het om gaat. Stel dat hij niet het "geduld" of de wil heeft om een paar maanden te wachten tot het beter met je gaat. Is hij dan de ware? En houdt hij dan wel echt van je?
Jij wilt hoe dan ook weer bij hem zijn, maar niet omdat je zoveel van hem houdt, je wilt bij hem zijn omdat je zo denkt de controle te houden en te voorkomen dat hij bij je weggaat. En dat maakt je machteloos, want dit heb je nooit onder controle, je kan iemand niet dwingen van je te houden, en dit maakt je machteloos en bang, en daar krijg je die rare buien van. Je moet dus accepteren dat je een tijdelijke time-out neemt en dat dat kan betekenen dat het niet meer goed komt.
donderdag 19 juni 2008 om 15:04
Hoi Zomermeisje, bij mij heeft 'Niet morgen maar nu' van Wayne Dyer heel veel geholpen in een min of meer vergelijkbare situatie, lang geleden (eigenlijk helemaal niet dezelfde situatie, maar met een vergelijkbare radeloosheid). Lees het eens, het zal waarschijnlijk niet volstaan om alleen al door dat boek te lezen van je probleem af te komen, maar het kan zeker helpen en het bevat in elk geval veel waardevolle inzichten. Bij mij was het een keerpunt in mijn leven. Liefs!
donderdag 19 juni 2008 om 15:21
quote:zomermeisje schreef op 18 juni 2008 @ 22:34:
Ja inderdaad Freebie, daar heeft het denk ik allemaal mee te maken. Met zelfvertrouwen, jezelf de moeite waard vinden.
Als ik zeker en sterk in mijn schoenen zou staan dan zou ik mij niet afhankelijk opstellen of voelen. Dan zou ik mij niet in allerlei bochten wringen om wel waardevol gevonden te worden.
Maar dat is het hem juist. Ik vind mijzelf niet goed genoeg. Ik wil de bevestiging van hem. Maar hoevaak hij dat ook zegt, het is niet goed genoeg.
Maar ik kan niet binnen nu en een paar maanden opeens zeker van mezelf worden. Dat is een proces. Dat ik het besef is de eerste stap.
Alleen.. Hij heeft denk ik niet het geduld of de wil om daar op te wachten en daarmee om te gaan.
Ja indd die laatste zin...
Je denkt dat dan wel.. Maar is het wel zo? En als hij niet op je wacht, dan niet!!!
Tsja, hij vind jou de ware of niet hoor...!
En als hij niet op je wil wachten dan weet je genoeg, en hoe pijnlijk dat misschien kan zijn, je hoeft helemaal niet radeloos te worden om zonder hem te leven! Echt niet!
Daar kom je echt wel uit hoor...
En tuurlijk is het een proces, maar het is wel JOUW proces...En als hij jou daarin wilt steunen dan is het een engel, zo niet dan mag ie lekker wat anders gaan doen met zn leven.
Zoals er werd gezegd, je kunt iemand niet ' dwingen'...Hoe graag je het ook zou willen. En hoe beangstigend het is om het idee te hebben dat iemand je ooit gaat verlaten...
Daarom is het zo belangrijk dat je dat NU leert! Omdat als je weet dat je in staat bent om heel gelukkig te zijn zonder een relatie, zul je dat later ook nog kunnen..
en zul je nooit meer zo afhankelijk in een relatie stappen...
Dan zul je zien dat een relatie een aanvulling is, en niet een invulling van je leven..Dat je dicht bij jezelf blijft staan, en je leven niet om een ander laat draaien...
Niet in egoistische zin, maar he tis juist beter voor iedereen als jij je onafhankelijk opstelt. Niet koel en kil, maar met het besef dat je ZELF ook een leuk leven hebt, of die nou met of zonder een relatie is.
Dat geeft je heel veel rust denk ik....Wat jij wel nodig hebt!
Ja inderdaad Freebie, daar heeft het denk ik allemaal mee te maken. Met zelfvertrouwen, jezelf de moeite waard vinden.
Als ik zeker en sterk in mijn schoenen zou staan dan zou ik mij niet afhankelijk opstellen of voelen. Dan zou ik mij niet in allerlei bochten wringen om wel waardevol gevonden te worden.
Maar dat is het hem juist. Ik vind mijzelf niet goed genoeg. Ik wil de bevestiging van hem. Maar hoevaak hij dat ook zegt, het is niet goed genoeg.
Maar ik kan niet binnen nu en een paar maanden opeens zeker van mezelf worden. Dat is een proces. Dat ik het besef is de eerste stap.
Alleen.. Hij heeft denk ik niet het geduld of de wil om daar op te wachten en daarmee om te gaan.
Ja indd die laatste zin...
Je denkt dat dan wel.. Maar is het wel zo? En als hij niet op je wacht, dan niet!!!
Tsja, hij vind jou de ware of niet hoor...!
En als hij niet op je wil wachten dan weet je genoeg, en hoe pijnlijk dat misschien kan zijn, je hoeft helemaal niet radeloos te worden om zonder hem te leven! Echt niet!
Daar kom je echt wel uit hoor...
En tuurlijk is het een proces, maar het is wel JOUW proces...En als hij jou daarin wilt steunen dan is het een engel, zo niet dan mag ie lekker wat anders gaan doen met zn leven.
Zoals er werd gezegd, je kunt iemand niet ' dwingen'...Hoe graag je het ook zou willen. En hoe beangstigend het is om het idee te hebben dat iemand je ooit gaat verlaten...
Daarom is het zo belangrijk dat je dat NU leert! Omdat als je weet dat je in staat bent om heel gelukkig te zijn zonder een relatie, zul je dat later ook nog kunnen..
en zul je nooit meer zo afhankelijk in een relatie stappen...
Dan zul je zien dat een relatie een aanvulling is, en niet een invulling van je leven..Dat je dicht bij jezelf blijft staan, en je leven niet om een ander laat draaien...
Niet in egoistische zin, maar he tis juist beter voor iedereen als jij je onafhankelijk opstelt. Niet koel en kil, maar met het besef dat je ZELF ook een leuk leven hebt, of die nou met of zonder een relatie is.
Dat geeft je heel veel rust denk ik....Wat jij wel nodig hebt!
donderdag 19 juni 2008 om 15:26
Je kunt namelijk ook de controle op een andere manier invullen...
Controle over wat JIJ vindt en als iets JOU niet zint dan ga je daar stappen tegen ondernemen!
Niet controle over andere mensen! dat kan namelijk niet!
Maar je kunt wel de controle over jezelf hebben door aan je zelfvertrouwen te werken en te weten dat je lekker jezelf mag (moet!!) zijn...
Controle over wat JIJ vindt en als iets JOU niet zint dan ga je daar stappen tegen ondernemen!
Niet controle over andere mensen! dat kan namelijk niet!
Maar je kunt wel de controle over jezelf hebben door aan je zelfvertrouwen te werken en te weten dat je lekker jezelf mag (moet!!) zijn...
donderdag 19 juni 2008 om 16:10
He zomermeisje, je bent bang dat hij niet kan wachten tot je je proces hebt doorlopen. Maar het helpt een relatie vaak al zo ontzettend als je van elkaar ziet dat je je best doet om aan jezelf te werken. Je proces zal waarschijnlijk nog jaren duren, maar als je samen ziet dat er langzaam kleine dingen veranderen en beter worden dan is dat vaak al heel wat! Het hoeft niet altijd meteen alles of niets te zijn. Kleine stappen kunnen heel veel waard zijn.
donderdag 19 juni 2008 om 21:59
Je hebt zelf trouwens voor het zeggen hoe je bij je psych met je problemen aan de slag gaat. Ben je op een punt dat je zegt, alles uit het verleden heb ik wel besproken, alles wat me als gevolg daarvan nu belemmert ligt op tafel, dan kun je gewoon aangeven dat je behoefte hebt aan handvatten, aan trucs om niet in 'oud' gedrag te blijven vervallen. Behoefte aan 'nieuw' gedrag dat je jezelf aan zult moeten leren.
Zie het als volgt: het is jouw rit (want jouw leven), jij bepaalt welke richting je opgaat en zij/hij biedt je alleen een goed paar wielen... Werken deze niet of zijn ze te klein geworden (of kun je in de toekomst zonder zijwieltjes ) dan vraag je gewoon nieuwe!
Zie het als volgt: het is jouw rit (want jouw leven), jij bepaalt welke richting je opgaat en zij/hij biedt je alleen een goed paar wielen... Werken deze niet of zijn ze te klein geworden (of kun je in de toekomst zonder zijwieltjes ) dan vraag je gewoon nieuwe!
donderdag 19 juni 2008 om 22:43
Weet niet hoe lang je in therapie bent maar weet uit eigen ervaring dat je slechte gevoelens eerst of in het begin erger worden, vandaar dat je nu een "overload" in je hoofd hebt. En misschien moet je ook direct naar je therapeut zijn en zeggen/vragen om concreet advies.
Als je jezelf op de rit hebt en beter in je vel zit dan loopt je relatie ook beter. Is je vriend trouwens ook wel eens meegeweest naar een sessie? Ben je bij een eerstelijns psycholoog of RIAGG of andere instantie?
Hoop dat het snel beter met je zal gaan!
Als je jezelf op de rit hebt en beter in je vel zit dan loopt je relatie ook beter. Is je vriend trouwens ook wel eens meegeweest naar een sessie? Ben je bij een eerstelijns psycholoog of RIAGG of andere instantie?
Hoop dat het snel beter met je zal gaan!
