Relaties
alle pijlers
Moeder stuurt overal een tikkie voor
woensdag 17 juni 2020 15:26
Hi allemaal,
De titel zegt eigenlijk al genoeg. Maar toch handig om even wat informatie te geven.
Laat ik voorop stellen dat ik geen verwend nest ben. Tot mijn achttiende hebben mijn (gescheiden) ouders mij financieel onderhouden, waar ik dankbaar voor ben. Wel ben ik op mijn dertiende begonnen met mijn eerste bij-baantje, waar natuurlijk niks geks aan is. De dag toen ik achttien werd, veranderden dit wel. Ik moest alles zelf gaan betalen: studie, telefoon, zorgverzekering etc. Geen probleem, dat heb ik kunnen doen aangezien ik naast mijn school ook werkte in de weekenden. Toch moet ik eerlijk toegeven dat het af en toe wel stak als ik hoorde dat vriendinnetjes hun studie wél werd betaald, een scooter kregen voor hun verjaardag of hun rijlessen cadeau kregen. Maar imiddels ben ik 24 jaar en heb ik sinds kort ook mijn rijbewijs gehaald.
Nu is het zo dat mijn moeder momenteel een relatie heeft en daarmee samenwoont. Hij heeft een eigen bedrijf en verdient meer dan genoeg geld. Mijn moeder schept dan zo af en toe graag op dat hij bijna bij één miljoen heeft op zijn rekening. Ze heeft geld en mooie spullen altijd al interessant gevonden, daar verschillen we erg in. Wanneer ik tegenwoordig iets met mijn moeder ga doen, krijg ik overal een tikkie voor gestuurd. Parkeerkosten 5 euro in totaal, dan krijg ik een tikkie van 2,50. Zij heeft goed vlees gehaald bij een groothandel en neemt dit voor mij mee, zonder dat ik hierom vraag, dan krijg ik later wanneer ze thuis is een tikkie. Laatst had ze een leuk jurkje voor mij gekocht (ongv. 10 euro) en gaf dit aan mij. Ik heb haar niet gesproken over het jurkje, hier komt ze spontaan mee aanzetten, in mijn ogen als een cadeau. Maar kreeg na afloop toch weer een tikkie toegestuurd. Zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden. Ik merk dat het mij begint te irriteren, aangezien ik zelf geen tikkies stuur naar mensen in mijn omgeving. Ik ben overigens al gestopt met dingen aan te nemen waar ik niet om heb gevraagd, of het moet mijn geld waard zijn op dat moment. Het vervelende is wel dat dan weer beledigd is omdat ik het niet wil.
Ik voel me, nu ik dit opschrijf, een ongelofelijke zeur.... Benieuwd naar jullie mening
De titel zegt eigenlijk al genoeg. Maar toch handig om even wat informatie te geven.
Laat ik voorop stellen dat ik geen verwend nest ben. Tot mijn achttiende hebben mijn (gescheiden) ouders mij financieel onderhouden, waar ik dankbaar voor ben. Wel ben ik op mijn dertiende begonnen met mijn eerste bij-baantje, waar natuurlijk niks geks aan is. De dag toen ik achttien werd, veranderden dit wel. Ik moest alles zelf gaan betalen: studie, telefoon, zorgverzekering etc. Geen probleem, dat heb ik kunnen doen aangezien ik naast mijn school ook werkte in de weekenden. Toch moet ik eerlijk toegeven dat het af en toe wel stak als ik hoorde dat vriendinnetjes hun studie wél werd betaald, een scooter kregen voor hun verjaardag of hun rijlessen cadeau kregen. Maar imiddels ben ik 24 jaar en heb ik sinds kort ook mijn rijbewijs gehaald.
Nu is het zo dat mijn moeder momenteel een relatie heeft en daarmee samenwoont. Hij heeft een eigen bedrijf en verdient meer dan genoeg geld. Mijn moeder schept dan zo af en toe graag op dat hij bijna bij één miljoen heeft op zijn rekening. Ze heeft geld en mooie spullen altijd al interessant gevonden, daar verschillen we erg in. Wanneer ik tegenwoordig iets met mijn moeder ga doen, krijg ik overal een tikkie voor gestuurd. Parkeerkosten 5 euro in totaal, dan krijg ik een tikkie van 2,50. Zij heeft goed vlees gehaald bij een groothandel en neemt dit voor mij mee, zonder dat ik hierom vraag, dan krijg ik later wanneer ze thuis is een tikkie. Laatst had ze een leuk jurkje voor mij gekocht (ongv. 10 euro) en gaf dit aan mij. Ik heb haar niet gesproken over het jurkje, hier komt ze spontaan mee aanzetten, in mijn ogen als een cadeau. Maar kreeg na afloop toch weer een tikkie toegestuurd. Zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden. Ik merk dat het mij begint te irriteren, aangezien ik zelf geen tikkies stuur naar mensen in mijn omgeving. Ik ben overigens al gestopt met dingen aan te nemen waar ik niet om heb gevraagd, of het moet mijn geld waard zijn op dat moment. Het vervelende is wel dat dan weer beledigd is omdat ik het niet wil.
Ik voel me, nu ik dit opschrijf, een ongelofelijke zeur.... Benieuwd naar jullie mening
eennieuwestart wijzigde dit bericht op 17-06-2020 22:33
0.18% gewijzigd
woensdag 17 juni 2020 21:04
Ja, en al zou het je nu wellicht verbazen maar ik ben al erg gegroeid met mijn eigen grenzen aangeven. Als ik op dit moment geen zin heb om naar een vriendin te gaan, omdat ik moe ben of zin heb in een avondje voor mijzelf, dan durf ik dat aan te geven. Naar mijn moeder toe vind ik dat lastig, geen zin in gezeur en ik weet dat er vanuit haar kant weinig empathie zal komen. De gedachte 'het heeft geen zin, want ze begrijpt mij niet' speelt vaak op, dus doe ik het allemaal maar om de confrontatie uit de weg te gaan. Ook wel bang om haar te verliezen. Met mijn vader ook niet heel vaak contact.Moezewoes schreef: ↑17-06-2020 20:15Je geeft aan dat jullie band niet zo goed is als je het eigenlijk graag zou willen en dat je al wat gesprekken hebt gehad om dat te accepteren en een plekje te geven.
Ging het tijdens die gesprekken nooit over je eigen grenzen aangeven en bewaken? Je houdt veel van je moeder maar lijkt door je loyaliteit wat over je eigen grenzen te gaan. Heb je daar alleen met haar last van of vind je dit bij anderen ook wat moeilijk?
Die tikkies lijken mij het topje van de ijsberg, ik kan me niet voorstellen dat de relatie verder in balans is, anders zou ze je die spullen niet ongevraagd in je maag splitsen. Ik neem aan dat ze dit bizarre gedrag ook alleen naar jou vertoont? Of doet ze dat ook bij collega's, ineens lunch voor iedereen meenemen en dan een rekening sturen?
Ze doet haar tikkies alleen naar mij. Naar andere is ze onwijs vrijgevig. Ze koopt bijvoorbeeld (ook al is hij 'rijk') heel veel voor haar vriend, ze doet de boodschappen (en deze zijn duur want hij wilt enkel het beste van het beste). Waarop ik een keer vroeg: 'oh, stuur je hem dan ook een tikkie'. Dan is het 'nee natuurlijk niet, ik woon toch in zijn huis'. Als we langsgaan bij een vriendin van haar dan neemt ze altijd een groot bos bloemen mee, wat natuurlijk super attent is. Misschien steekt het mij daarom des te meer want aan je dochter die alleenstaand is, werkt en studeert, vraag je om het minste nog het geld terug. Het irriteert mij, maar ook mijn eigen gedrag. Ik word door mijn omgeving gezien als iemand die alles bespreekbaar wilt maken, is er een probleem... nou dan praten we erover. Maar naar mijn moeder is dat ver te zoeken. Ik vind dat laf van mezelf
eennieuwestart wijzigde dit bericht op 17-06-2020 21:10
1.69% gewijzigd
woensdag 17 juni 2020 21:10
Ik vind het opmerkelijk dat jij zo verstandig overkomt en dat je niet hetzelfde omgaat met geld als je moeder. Het klopt natuurlijk van geen kant wat zij doet.
Ik hoop dat je er een gesprek met haar over kunt hebben wat je wel en niet wilt. En lukt dat niet of werkt het niet, dan steeds in elke situatie terugspelen naar haar. Direct zijn. Je moeder klinkt echt onvolwassener dan jij.
Dat vraagt best wat van jou denk ik. Hopelijk voel je je wat zekerder door dit topic.
Ik hoop dat je er een gesprek met haar over kunt hebben wat je wel en niet wilt. En lukt dat niet of werkt het niet, dan steeds in elke situatie terugspelen naar haar. Direct zijn. Je moeder klinkt echt onvolwassener dan jij.
Dat vraagt best wat van jou denk ik. Hopelijk voel je je wat zekerder door dit topic.
woensdag 17 juni 2020 21:14
Ik zit goed na te denken of er een moment is geweest dat het omsloeg. Volgens mij echt sinds zij tikkie heeft ontdekt. Hiervoor trakteerde we elkaar en betaalde zij soms ook wel eens, zonder het terug te vragen. Het gekke is dat ze er financieel op dit moment het beste voorstaat in tijden. Maar het lijkt wel alsof ze nu dus ook meer op geld aast, als ik het zo goed verwoord.
woensdag 17 juni 2020 21:19
Arrogant om misschien te zeggen over jezelf, maar in veel situaties ben ik dat ook wel. Dat beamen in ieder geval mensen om mij heen. Sinds ik 12/13 was en zelfstandig, is zij haar jeugd gaan herleven. Aan de ene kant vond ik het soms wel fijn, want wat vriendinnen niet konden vertellen of doen, was voor mijn moeder geen probleem. Maar het begint mij steeds meer dwars te zitten aangezien onze rol al jaren meer 'vriendinnen' is dan moeder/dochter. En dit topic laat mij inderdaad zekerder voelen. Ik had verwacht ook geluiden te horen dat ik een zeur was, maar gelukkig is dat niet het geval.LaverneB schreef: ↑17-06-2020 21:10Ik vind het opmerkelijk dat jij zo verstandig overkomt en dat je niet hetzelfde omgaat met geld als je moeder. Het klopt natuurlijk van geen kant wat zij doet.
Ik hoop dat je er een gesprek met haar over kunt hebben wat je wel en niet wilt. En lukt dat niet of werkt het niet, dan steeds in elke situatie terugspelen naar haar. Direct zijn. Je moeder klinkt echt onvolwassener dan jij.
Dat vraagt best wat van jou denk ik. Hopelijk voel je je wat zekerder door dit topic.
eennieuwestart wijzigde dit bericht op 17-06-2020 21:20
6.77% gewijzigd
woensdag 17 juni 2020 21:33
Na het lezen van je verhaal voel ik echt serieus plaatsvervangende woede ...
Ik heb al jouw reacties gelezen en wat me telkens opvalt is hoe lief je bent, je steeds voor haar opkomt en je onnodig schaamt of onnodig schuldig voelt... Dit soort schaamte/schuldgevoelens zijn niet nodig, sterker nog, ik vrees dat ze je zijn aangepraat door het beschadigende gedrag van je moeder. Waarschijnlijk ben jij iemand zoals ze noemen: veel te lief voor deze wereld. Rekening houden met iedereen en te snel sorry zeggen terwijl iets totaal niet jouw schuld is.
Een serieuze vraag, heeft jouw moeder een narcistische persoonlijkheidsstoornis, borderline of bipolaire stoornis? Zij heeft al jaren een patroon van niet met geld om kunnen gaan, hier hulp voor gehad, ze kiest telkens partners uit die het financieel erg goed hebben wat op mij overkomt alsof ze hun kan gebruiken om haar doel te bereiken. Gaat zo'n relatie dan überhaupt over liefde of is iemand slechts een verlengstuk van haarzelf? Wat voor een moeder koopt ongevraagd allerlei dingen voor haar dochter om vervolgens een tikkie te sturen? Als ze straks met een auto voor je deur staat kan je die ook maar even betalen? Ik word daar echt serieus zo kwaad om. (Maar dit is een stukje van mijn eigen verleden van een verschrikkelijk nare ouder die vermoedelijk ook 1 of combi van bovenstaande stoornissen had) Zeg maar, de woede die ik bij jou zou verwachten om wat jouw moeder jou flikt, lees ik niet terug in jouw reacties en daarom voel ik het waarschijnlijk zelf...
Dit klinkt hard. Maar ik vraag me eerlijk gezegd af of jouw moeder wel écht van jou of haar partner houdt. Zou ze überhaupt weten wat liefde is? Ik krijg het gevoel dat ze vooral met haarzelf bezig is. Ik heb ook het gevoel dat als jij voor jezelf op zou komen -door boos te worden dat ze op moet houden met ongevraagd spullen brengen- zij jou opzadelt met een schuldgevoel als "ondankbaar", "rotkind" etc. Volgens mij heet dat emotionele chantage. Ik vraag me ook serieus af of zij genoeg inlevingsvermogen zou hebben om te begrijpen hoe vervelend haar gedrag is. In haar ogen is het waarschijnlijk gewoon gerechtvaardigd omdat zij meent recht op van alles te hebben (wat ze zich niet kan veroorloven). Ik vraag me ook af of zij zich realiseert dat zij continue over jouw grenzen heen gaat, haar gedrag is gewoon grensoverschrijdend gedrag.
Maar ik zou waarschijnlijk iets zeggen als: "Ik wil dat je ophoudt met het kopen van spullen waar ik niet om heb gevraagd en ik wil dat je ophoudt mij daar steeds een tikkie voor te sturen." En dit telkens opnieuw herhalen indien nodig. Waarschijnlijk zal er een rotreactie komen als "ondankbaar" maar dat is emotionele chantage en daar moet je je niet door de kast op laten jagen. Bewaak je grenzen want zij respecteert ze niet en als jij ze niet bewaakt doet niemand dat. En zodra ze weer met ongevraagde spullen aankomt, deze teruggeven, in haar brievenbus mikken of op de post retour sturen. Of je flikkert ze weg. GEEN GELD OVERMAKEN. Je houdt daarmee haar ziekte in stand. Wat is het ergste dat kan gebeuren als jij weigert om een tikkie van €2,50 over te maken? Gaat ze naar de politie? Diep van binnen weet ze vast wel dat ze iets doet wat niet kan, maar ze weet dat ze dit bij jou kan flikken. Ik wens je heel veel succes en sterkte.
Ik heb al jouw reacties gelezen en wat me telkens opvalt is hoe lief je bent, je steeds voor haar opkomt en je onnodig schaamt of onnodig schuldig voelt... Dit soort schaamte/schuldgevoelens zijn niet nodig, sterker nog, ik vrees dat ze je zijn aangepraat door het beschadigende gedrag van je moeder. Waarschijnlijk ben jij iemand zoals ze noemen: veel te lief voor deze wereld. Rekening houden met iedereen en te snel sorry zeggen terwijl iets totaal niet jouw schuld is.
Een serieuze vraag, heeft jouw moeder een narcistische persoonlijkheidsstoornis, borderline of bipolaire stoornis? Zij heeft al jaren een patroon van niet met geld om kunnen gaan, hier hulp voor gehad, ze kiest telkens partners uit die het financieel erg goed hebben wat op mij overkomt alsof ze hun kan gebruiken om haar doel te bereiken. Gaat zo'n relatie dan überhaupt over liefde of is iemand slechts een verlengstuk van haarzelf? Wat voor een moeder koopt ongevraagd allerlei dingen voor haar dochter om vervolgens een tikkie te sturen? Als ze straks met een auto voor je deur staat kan je die ook maar even betalen? Ik word daar echt serieus zo kwaad om. (Maar dit is een stukje van mijn eigen verleden van een verschrikkelijk nare ouder die vermoedelijk ook 1 of combi van bovenstaande stoornissen had) Zeg maar, de woede die ik bij jou zou verwachten om wat jouw moeder jou flikt, lees ik niet terug in jouw reacties en daarom voel ik het waarschijnlijk zelf...
Dit klinkt hard. Maar ik vraag me eerlijk gezegd af of jouw moeder wel écht van jou of haar partner houdt. Zou ze überhaupt weten wat liefde is? Ik krijg het gevoel dat ze vooral met haarzelf bezig is. Ik heb ook het gevoel dat als jij voor jezelf op zou komen -door boos te worden dat ze op moet houden met ongevraagd spullen brengen- zij jou opzadelt met een schuldgevoel als "ondankbaar", "rotkind" etc. Volgens mij heet dat emotionele chantage. Ik vraag me ook serieus af of zij genoeg inlevingsvermogen zou hebben om te begrijpen hoe vervelend haar gedrag is. In haar ogen is het waarschijnlijk gewoon gerechtvaardigd omdat zij meent recht op van alles te hebben (wat ze zich niet kan veroorloven). Ik vraag me ook af of zij zich realiseert dat zij continue over jouw grenzen heen gaat, haar gedrag is gewoon grensoverschrijdend gedrag.
Maar ik zou waarschijnlijk iets zeggen als: "Ik wil dat je ophoudt met het kopen van spullen waar ik niet om heb gevraagd en ik wil dat je ophoudt mij daar steeds een tikkie voor te sturen." En dit telkens opnieuw herhalen indien nodig. Waarschijnlijk zal er een rotreactie komen als "ondankbaar" maar dat is emotionele chantage en daar moet je je niet door de kast op laten jagen. Bewaak je grenzen want zij respecteert ze niet en als jij ze niet bewaakt doet niemand dat. En zodra ze weer met ongevraagde spullen aankomt, deze teruggeven, in haar brievenbus mikken of op de post retour sturen. Of je flikkert ze weg. GEEN GELD OVERMAKEN. Je houdt daarmee haar ziekte in stand. Wat is het ergste dat kan gebeuren als jij weigert om een tikkie van €2,50 over te maken? Gaat ze naar de politie? Diep van binnen weet ze vast wel dat ze iets doet wat niet kan, maar ze weet dat ze dit bij jou kan flikken. Ik wens je heel veel succes en sterkte.
woensdag 17 juni 2020 22:12
Als moeder een tikkie voor 2,50 naar je dochter sturen terwijl je t echt makkelijk kunt missen vind ik echt belachelijk. Zou nooit bij me opkomen.
woensdag 17 juni 2020 22:27
Of ze echt van mij houdt, weet ik niet maar dat hoop ik uiteraard wel. Ze heeft een aantal keer (in het verleden) gezegd liever ook geen kind te hebben gehad, maar mijn vader wilde het graag. In het begin kon ik erg over deze opmerkingen inzitten. Nu heeft ze dit overigens al een tijd niet gezegd, maar het heeft me zeker wat gedaan. Ik heb ervoor gekozen om haar opmerkingen het ene oor in, het andere oor uit te laten gaan. Confrontaties zoveel mogelijk uit de weg te gaan, want begrip komt er niet. Nu ik ouder ben, kan ze mij zien als vriendin en dat vind ze wel fijner denk ik. Toen ik klein was vond ze er weinig aan. Ik heb alleen geen zin meer om met boosheid te leven en dat heb ik mede door mijn psych losser kunnen laten. Anders zou ik boos kunnen blijven op beide ouders en dat vind ik zonde van het leven, mijn tijd en vooral mijn energie. Dat klinkt zwaar, maar zo zie ik het wel echt. Ze is en blijft mijn moeder, net zoals mijn vader mijn vader blijft. Ik ben loyaal aan hen, maar geef je gelijk dat ik meer voor mezelf zou op moeten komen. Ik zou het jammer vinden als het contact verdwijnt, dat is ook een angst. Want als ik er echt fel op in zou gaan (wat ik moeilijk vind) dan is er een kans dat we elkaar uit het oog gaan verliezen. Gelukkig heb ik hele lieve mensen om mij heen, dus wil hier niet de 'ik ben zielig' kaart opgooien, want dat is absoluut niet het geval.Stoutekiwi schreef: ↑17-06-2020 21:33Na het lezen van je verhaal voel ik echt serieus plaatsvervangende woede ...
Ik heb al jouw reacties gelezen en wat me telkens opvalt is hoe lief je bent, je steeds voor haar opkomt en je onnodig schaamt of onnodig schuldig voelt... Dit soort schaamte/schuldgevoelens zijn niet nodig, sterker nog, ik vrees dat ze je zijn aangepraat door het beschadigende gedrag van je moeder. Waarschijnlijk ben jij iemand zoals ze noemen: veel te lief voor deze wereld. Rekening houden met iedereen en te snel sorry zeggen terwijl iets totaal niet jouw schuld is.
Een serieuze vraag, heeft jouw moeder een narcistische persoonlijkheidsstoornis, borderline of bipolaire stoornis? Zij heeft al jaren een patroon van niet met geld om kunnen gaan, hier hulp voor gehad, ze kiest telkens partners uit die het financieel erg goed hebben wat op mij overkomt alsof ze hun kan gebruiken om haar doel te bereiken. Gaat zo'n relatie dan überhaupt over liefde of is iemand slechts een verlengstuk van haarzelf? Wat voor een moeder koopt ongevraagd allerlei dingen voor haar dochter om vervolgens een tikkie te sturen? Als ze straks met een auto voor je deur staat kan je die ook maar even betalen? Ik word daar echt serieus zo kwaad om. (Maar dit is een stukje van mijn eigen verleden van een verschrikkelijk nare ouder die vermoedelijk ook 1 of combi van bovenstaande stoornissen had) Zeg maar, de woede die ik bij jou zou verwachten om wat jouw moeder jou flikt, lees ik niet terug in jouw reacties en daarom voel ik het waarschijnlijk zelf...
Dit klinkt hard. Maar ik vraag me eerlijk gezegd af of jouw moeder wel écht van jou of haar partner houdt. Zou ze überhaupt weten wat liefde is? Ik krijg het gevoel dat ze vooral met haarzelf bezig is. Ik heb ook het gevoel dat als jij voor jezelf op zou komen -door boos te worden dat ze op moet houden met ongevraagd spullen brengen- zij jou opzadelt met een schuldgevoel als "ondankbaar", "rotkind" etc. Volgens mij heet dat emotionele chantage. Ik vraag me ook serieus af of zij genoeg inlevingsvermogen zou hebben om te begrijpen hoe vervelend haar gedrag is. In haar ogen is het waarschijnlijk gewoon gerechtvaardigd omdat zij meent recht op van alles te hebben (wat ze zich niet kan veroorloven). Ik vraag me ook af of zij zich realiseert dat zij continue over jouw grenzen heen gaat, haar gedrag is gewoon grensoverschrijdend gedrag.
Maar ik zou waarschijnlijk iets zeggen als: "Ik wil dat je ophoudt met het kopen van spullen waar ik niet om heb gevraagd en ik wil dat je ophoudt mij daar steeds een tikkie voor te sturen." En dit telkens opnieuw herhalen indien nodig. Waarschijnlijk zal er een rotreactie komen als "ondankbaar" maar dat is emotionele chantage en daar moet je je niet door de kast op laten jagen. Bewaak je grenzen want zij respecteert ze niet en als jij ze niet bewaakt doet niemand dat. En zodra ze weer met ongevraagde spullen aankomt, deze teruggeven, in haar brievenbus mikken of op de post retour sturen. Of je flikkert ze weg. GEEN GELD OVERMAKEN. Je houdt daarmee haar ziekte in stand. Wat is het ergste dat kan gebeuren als jij weigert om een tikkie van €2,50 over te maken? Gaat ze naar de politie? Diep van binnen weet ze vast wel dat ze iets doet wat niet kan, maar ze weet dat ze dit bij jou kan flikken. Ik wens je heel veel succes en sterkte.
Vervelend om te lezen dat het bij jou oud zeer naar boven haalt. Ik hoop dat het inmiddels beter gaat bij je. Je benoemt narcisme, ik roep eigenlijk altijd dat ze op narcistische mannen valt. Nooit naar haar gekeken als de narcist. Vind ik ook lastig. Ik zal inderdaad moeten leren meer mijn grens tegenover haar te bewaken. Bedankt voor je reactie, het is een eerlijke en harde, maar ook een goede les!
woensdag 17 juni 2020 22:33
woensdag 17 juni 2020 22:36
Van 5,-? Haha, ik zou niet snel een tikkie sturen om 2,50 terug te vragen van een familielid. Zo gaan wij niet met elkaar om. Ik snap dat dat niet goed voelt voor To. Ik zou het sowieso bespreekbaar maken op een manier waarvan jij weet dat aansluit bij je moeder.
woensdag 17 juni 2020 22:37
Dit. Ook niet als het je wel uitkomt.Hetvrijewoord schreef: ↑17-06-2020 22:33Niet vragen of het een gift is, gewoon niet iets aannemen van je moeder als je er niet om gevraagd hebt. "Nee mam, heb ik echt niet nodig, ik kom om in de kip/groente/kleding/boeken." etc.
Beetje jammer zo, maar dan houdt het vanzelf op want zo blijft ze zelf met die spullen zitten.
woensdag 17 juni 2020 22:43
woensdag 17 juni 2020 23:12
Ik wil even zeggen dat ik plaatsvervangend trots op je ben, hoe je het vanaf je 18e verjaardag zo plotseling allemaal zelf hebt gerooid (ik deed het je niet na) en hoe je nu 6 jaar later je zaakjes zo goed voor elkaar hebt! En dat je bent opgegroeid bij een moeder die niet normaal met geld (en liefde) kan omgaan, maakt het nog knapper van je! En dat je ondertussen ook nog psychologische hulp hebt gezocht, echt chapeau!
Je mag heel trots zijn op jezelf en ik gun je het allerbeste!
Je mag heel trots zijn op jezelf en ik gun je het allerbeste!
woensdag 17 juni 2020 23:20
Van mijn zus zou ik dat nog wel verdragen.Snoesje83 schreef: ↑17-06-2020 22:36Van 5,-? Haha, ik zou niet snel een tikkie sturen om 2,50 terug te vragen van een familielid. Zo gaan wij niet met elkaar om. Ik snap dat dat niet goed voelt voor To. Ik zou het sowieso bespreekbaar maken op een manier waarvan jij weet dat aansluit bij je moeder.
Bij mijn moeder die met een niet zo slecht verdienende man samen is, het zelf goed heeft en weet dat ik 24 ben ... dan zou ik gewoon in lachen uitbreken.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 17 juni 2020 23:21
Weet haar partner eigenlijk hoe ze zich gedraagt tegenover haar bloedeigen dochter?
Als hij het wist zou hij zich toch doodschamen?
Ik zeg niet dat je moet profiteren van die kerel.
Maar ik kan niet geloven dat hij het goedkeurt dat je moeder alsmaar tikkies zit te sturen en elke halve euro terugvordert.
Ik zou er dus misschien volgende keer als je bij hen bent eens luchtig over beginnen.
"Seg mam, wat heeft dat glas cola mij hier gekost, zodat ik weet welk tikkie ik straks kan ontvangen?"
Als hij het wist zou hij zich toch doodschamen?
Ik zeg niet dat je moet profiteren van die kerel.
Maar ik kan niet geloven dat hij het goedkeurt dat je moeder alsmaar tikkies zit te sturen en elke halve euro terugvordert.
Ik zou er dus misschien volgende keer als je bij hen bent eens luchtig over beginnen.
"Seg mam, wat heeft dat glas cola mij hier gekost, zodat ik weet welk tikkie ik straks kan ontvangen?"
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
woensdag 17 juni 2020 23:27
Dit, en ik speculeer, sorry daarvoor. Kan het zo zijn dat je moeder in de charmes van een oplichter (haar vriend) is getuind?Nummer*Zoveel schreef: ↑17-06-2020 16:20Als ik dit zo lees, in combinatie met het opscheppen over het geld van haar vriend en die tikkies sturen, dan krijg ik een beeld dat jouw moeder zelf een wat vreemde relatie heeft met geld, en dat zij gewoon echt niet weet hoe je daar “normaal” mee om gaat. Het heeft meer weg van onkunde dan van onwil. Misschien maakt dat inzicht het voor jou wat makkelijker om te accepteren dat jouw moeder zich op dit vlak “anders” gedraagt dan gangbaar is? Elke gek heeft zijn gebrek, zullen we maar zeggen.
anoniem_294113 wijzigde dit bericht op 17-06-2020 23:34
1.00% gewijzigd
