Relaties
alle pijlers
Moeder stuurt overal een tikkie voor
woensdag 17 juni 2020 om 15:26
Hi allemaal,
De titel zegt eigenlijk al genoeg. Maar toch handig om even wat informatie te geven.
Laat ik voorop stellen dat ik geen verwend nest ben. Tot mijn achttiende hebben mijn (gescheiden) ouders mij financieel onderhouden, waar ik dankbaar voor ben. Wel ben ik op mijn dertiende begonnen met mijn eerste bij-baantje, waar natuurlijk niks geks aan is. De dag toen ik achttien werd, veranderden dit wel. Ik moest alles zelf gaan betalen: studie, telefoon, zorgverzekering etc. Geen probleem, dat heb ik kunnen doen aangezien ik naast mijn school ook werkte in de weekenden. Toch moet ik eerlijk toegeven dat het af en toe wel stak als ik hoorde dat vriendinnetjes hun studie wél werd betaald, een scooter kregen voor hun verjaardag of hun rijlessen cadeau kregen. Maar imiddels ben ik 24 jaar en heb ik sinds kort ook mijn rijbewijs gehaald.
Nu is het zo dat mijn moeder momenteel een relatie heeft en daarmee samenwoont. Hij heeft een eigen bedrijf en verdient meer dan genoeg geld. Mijn moeder schept dan zo af en toe graag op dat hij bijna bij één miljoen heeft op zijn rekening. Ze heeft geld en mooie spullen altijd al interessant gevonden, daar verschillen we erg in. Wanneer ik tegenwoordig iets met mijn moeder ga doen, krijg ik overal een tikkie voor gestuurd. Parkeerkosten 5 euro in totaal, dan krijg ik een tikkie van 2,50. Zij heeft goed vlees gehaald bij een groothandel en neemt dit voor mij mee, zonder dat ik hierom vraag, dan krijg ik later wanneer ze thuis is een tikkie. Laatst had ze een leuk jurkje voor mij gekocht (ongv. 10 euro) en gaf dit aan mij. Ik heb haar niet gesproken over het jurkje, hier komt ze spontaan mee aanzetten, in mijn ogen als een cadeau. Maar kreeg na afloop toch weer een tikkie toegestuurd. Zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden. Ik merk dat het mij begint te irriteren, aangezien ik zelf geen tikkies stuur naar mensen in mijn omgeving. Ik ben overigens al gestopt met dingen aan te nemen waar ik niet om heb gevraagd, of het moet mijn geld waard zijn op dat moment. Het vervelende is wel dat dan weer beledigd is omdat ik het niet wil.
Ik voel me, nu ik dit opschrijf, een ongelofelijke zeur.... Benieuwd naar jullie mening
De titel zegt eigenlijk al genoeg. Maar toch handig om even wat informatie te geven.
Laat ik voorop stellen dat ik geen verwend nest ben. Tot mijn achttiende hebben mijn (gescheiden) ouders mij financieel onderhouden, waar ik dankbaar voor ben. Wel ben ik op mijn dertiende begonnen met mijn eerste bij-baantje, waar natuurlijk niks geks aan is. De dag toen ik achttien werd, veranderden dit wel. Ik moest alles zelf gaan betalen: studie, telefoon, zorgverzekering etc. Geen probleem, dat heb ik kunnen doen aangezien ik naast mijn school ook werkte in de weekenden. Toch moet ik eerlijk toegeven dat het af en toe wel stak als ik hoorde dat vriendinnetjes hun studie wél werd betaald, een scooter kregen voor hun verjaardag of hun rijlessen cadeau kregen. Maar imiddels ben ik 24 jaar en heb ik sinds kort ook mijn rijbewijs gehaald.
Nu is het zo dat mijn moeder momenteel een relatie heeft en daarmee samenwoont. Hij heeft een eigen bedrijf en verdient meer dan genoeg geld. Mijn moeder schept dan zo af en toe graag op dat hij bijna bij één miljoen heeft op zijn rekening. Ze heeft geld en mooie spullen altijd al interessant gevonden, daar verschillen we erg in. Wanneer ik tegenwoordig iets met mijn moeder ga doen, krijg ik overal een tikkie voor gestuurd. Parkeerkosten 5 euro in totaal, dan krijg ik een tikkie van 2,50. Zij heeft goed vlees gehaald bij een groothandel en neemt dit voor mij mee, zonder dat ik hierom vraag, dan krijg ik later wanneer ze thuis is een tikkie. Laatst had ze een leuk jurkje voor mij gekocht (ongv. 10 euro) en gaf dit aan mij. Ik heb haar niet gesproken over het jurkje, hier komt ze spontaan mee aanzetten, in mijn ogen als een cadeau. Maar kreeg na afloop toch weer een tikkie toegestuurd. Zo kan ik nog wel even doorgaan met voorbeelden. Ik merk dat het mij begint te irriteren, aangezien ik zelf geen tikkies stuur naar mensen in mijn omgeving. Ik ben overigens al gestopt met dingen aan te nemen waar ik niet om heb gevraagd, of het moet mijn geld waard zijn op dat moment. Het vervelende is wel dat dan weer beledigd is omdat ik het niet wil.
Ik voel me, nu ik dit opschrijf, een ongelofelijke zeur.... Benieuwd naar jullie mening
eennieuwestart wijzigde dit bericht op 17-06-2020 22:33
0.18% gewijzigd
vrijdag 19 juni 2020 om 15:05
Je wilt dus begrip van je moeder. Als je risico loopt dat je dat niet krijgt, ga je confrontatie uit de weg.Eennieuwestart schreef: ↑17-06-2020 21:04Naar mijn moeder toe vind ik dat lastig, geen zin in gezeur en ik weet dat er vanuit haar kant weinig empathie zal komen. De gedachte 'het heeft geen zin, want ze begrijpt mij niet' speelt vaak op.
dus doe ik het allemaal maar om de confrontatie uit de weg te gaan. Ook wel bang om haar te verliezen.
Voor je moeder werkt dit erg leuk denk ik. Ze hoeft maar even in gespeeld onbegrip haar wenkbrauwen op te trekken en jij gaat door de knieën.
Ik krijg steeds meer het gevoel dat die tikkies vooral vernederend zijn en het haar niet gaat om de knieperige centjes.Ze doet haar tikkies alleen naar mij. Naar andere is ze onwijs vrijgevig.
Het lijkt me volkomen irreëel dat je haar kwijt raakt.
Maar laten we een moment spelen met die gedachte. Wat is een moeder waard die je kwijt raakt als je haar geen €2,50 voor parkeerkosten stuurt?
Je raakt haar absoluut niet kwijt over €2,50.
Dit gaat erom of jij zelf de grenzen van jullie moeder-dochter relatie mag neerzetten.
Want zij heeft jou nodig als dochter (in een enigszins verziekte relatie, maar dat sta jij zelf toe).
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
vrijdag 19 juni 2020 om 15:14
Gewoon cadeautjes weigeren. En bij gezamelijke dingen zou ik niet zo moeilijk doen over een tikkie. Zelf zou ik dat niet doen maar als je samen luncht is het ook niet heel raar.
Maar die cadeautjes en dingen die zij voor je koopt ongevraagd gaan weigeren.
Is die nee geen antwoord die ze begrijpt en toch daarna tikjes gaat versturen ... alsnog de spullen terug geven en geen enkel tikje mbt dat soort actie gaan betalen.
Ze leert het dan heus wel af.
Maar die cadeautjes en dingen die zij voor je koopt ongevraagd gaan weigeren.
Is die nee geen antwoord die ze begrijpt en toch daarna tikjes gaat versturen ... alsnog de spullen terug geven en geen enkel tikje mbt dat soort actie gaan betalen.
Ze leert het dan heus wel af.
vrijdag 19 juni 2020 om 19:32
Er is al veel over gezegd maar ik wil toch nog even inhaken op die parkeerkosten...want ik vind dat namelijk ook belachelijk. Je weet als moeder toch dat je kinderen geld kosten en dat soort kleine dingen moeten dan toch kunnen? Ik ben zelf moeder en kan me niet voorstellen dat ik ooit m’n kinderen een tikkie ga sturen voor een paar euro parkeergeld...kom nou.
Als je er nou echt geen geld voor hebt oké, maar dat is dus niet het geval.
Als je er nou echt geen geld voor hebt oké, maar dat is dus niet het geval.
vrijdag 19 juni 2020 om 19:48
Het kan maar het hoeft niet. Wij hebben kennissen en die hebben een flink bedrag op de spaarrekening (ongeveer evenveel geld als mijn kleine starterswoning kostte). Die hebben het ook continu erover, daarom weet ik ook precies hoeveel ze hebben. Maar ze zijn zo EXTREEM gierig, overal wordt op beknibbeld en ze zitten al jaren op kapotte meubels ect. Toen ik erachter kwam dat ze met een uitnodiging om bij hun te eten, bedoelden dat je dan meebetaalt en dan zorgen dat jij alle dure shit betaalt en je eigen drinken meeneemt, was ik wel klaar met ze. Die mensen hebben echt geen schaamte.
zaterdag 20 juni 2020 om 06:20
Gefeliciteerd met je rijbewijs! En onwijs knap wat je tot nu toe zelf allemaal zelf bekostigd hebt!! Ik ben trots op je. Oprecht. Dit kunnen veel mensen als voorbeeld nemen.
Wat jammer dat je moeder zo doet. En wat een afknapper. Wat kunnen we toch als weldenkende mensen van alles over ons heen laten gaan hè. En wat lastig is het om ermee om te gaan. Dit gaat jou wel lukken maar je moet even moed verzamelen.
Knap dat je een topic geopend hebt. Je kunt je verhaal kwijt en krijgt zoveel diversiteit in adviezen. Dit op Viva forum is een mini maatschappij. Sterkte en succes met alles. Ik hoop dat je na dit struikelblok je focus keihard gooit op waar je echt goed in bent. Graag wilt doen en blij van wordt. En daar vol voor gaat.
Wat jammer dat je moeder zo doet. En wat een afknapper. Wat kunnen we toch als weldenkende mensen van alles over ons heen laten gaan hè. En wat lastig is het om ermee om te gaan. Dit gaat jou wel lukken maar je moet even moed verzamelen.
Knap dat je een topic geopend hebt. Je kunt je verhaal kwijt en krijgt zoveel diversiteit in adviezen. Dit op Viva forum is een mini maatschappij. Sterkte en succes met alles. Ik hoop dat je na dit struikelblok je focus keihard gooit op waar je echt goed in bent. Graag wilt doen en blij van wordt. En daar vol voor gaat.
zaterdag 20 juni 2020 om 19:44
je maakt haar probleem jouw probleem! ben het zo ontzettend eens met alle andere..
overigens betaald mijn moeder ook altijd als we ergens wat gaan eten of als ze iets mee neemt voor mij ook ongevraagd... en dan vind ik het juist leuk om haar eens te trakteren. dus bij ons gaat t heel natuurlijk, maar mn moeder blijft mn moeder en naar mn idee vinden die t juist leuk en fijn hun kind soms zo nu en dan te verwennen
overigens betaald mijn moeder ook altijd als we ergens wat gaan eten of als ze iets mee neemt voor mij ook ongevraagd... en dan vind ik het juist leuk om haar eens te trakteren. dus bij ons gaat t heel natuurlijk, maar mn moeder blijft mn moeder en naar mn idee vinden die t juist leuk en fijn hun kind soms zo nu en dan te verwennen
zaterdag 20 juni 2020 om 19:50
oh wauw... een normale moeder zou het met haar kinder daar over hebben ipv acties uitvoeren om haar assertiever te laten worden, hoe verzin je t ook echt
zondag 21 juni 2020 om 17:29
Toch nog wat reacties gekomen, daar wil ik nog even op inhaken. Bedankt weer voor de lieve woorden! 
Ik heb het na dit topic een beetje los kunnen laten, althans de gedachte dat ik een zeur ben is helemaal verdwenen. Wel ben ik het eens met sommige geluiden die ik hier ook lees, dat ik het bijvoorbeeld zelf in stand houd. Ik heb daar ook een aandeel in. Ik moet nog voor mijzelf uit gaan vogelen hoe ik daar wat assertiever en 'sterker' in kan worden naar haar toe.
Mijn moeder heeft een paar dagen terug wel weer een appje gestuurd na het 'jurkjes incident'. Ze vroeg in haar bericht alleen of ze bij mij kon slapen. Dit vraagt ze wekelijks aangezien zij dan ergens moet zijn, wat vanaf mijn huis makkelijker (en sneller) te bereiken is voor haar. Dit is even vaag uitgelegd ivm eventuele herkenbaarheid. Voorheen sliep ze dus ook wekelijks 1 dag in de week bij mij. Maar gezien ik nu in een drukke periode zit komt het mij niet uit. Ik heb dus nu al twee weken achter elkaar aangegeven dat het niet kan. Het gekke is dat ik sinds dit topic bewuster ben van mijn gedrag naar haar. Ik merk aan mezelf het super spannend te vinden om bij haar aan te geven dat het niet uitkomt, en wacht nu nog op haar reactie en ben ergens zenuwachtig dat het antwoord (weer) vervelend gaat zijn. Alleen als ik even goed kijk naar de situatie komt ze alleen naar mij toe wanneer ze de volgende dag vroeg bij die afspraak moet zijn. Anders komt ze niet. Maar wat ik dan doe om haar toch 'tevreden' te houden is in dat whatssap gesprek direct aangeven dat ik snel haar kant op kom, om het goed te houden. Zoals ik al zei ben ik mij hier van bewust alleen doe ik het tóch. Ik moet daarin inderdaad leren om harder te zijn, net zoals het gesprek aangaan over de ongevraagde spulletjes/tikkies. Nog een lange weg te gaan..
Ik heb het na dit topic een beetje los kunnen laten, althans de gedachte dat ik een zeur ben is helemaal verdwenen. Wel ben ik het eens met sommige geluiden die ik hier ook lees, dat ik het bijvoorbeeld zelf in stand houd. Ik heb daar ook een aandeel in. Ik moet nog voor mijzelf uit gaan vogelen hoe ik daar wat assertiever en 'sterker' in kan worden naar haar toe. Mijn moeder heeft een paar dagen terug wel weer een appje gestuurd na het 'jurkjes incident'. Ze vroeg in haar bericht alleen of ze bij mij kon slapen. Dit vraagt ze wekelijks aangezien zij dan ergens moet zijn, wat vanaf mijn huis makkelijker (en sneller) te bereiken is voor haar. Dit is even vaag uitgelegd ivm eventuele herkenbaarheid. Voorheen sliep ze dus ook wekelijks 1 dag in de week bij mij. Maar gezien ik nu in een drukke periode zit komt het mij niet uit. Ik heb dus nu al twee weken achter elkaar aangegeven dat het niet kan. Het gekke is dat ik sinds dit topic bewuster ben van mijn gedrag naar haar. Ik merk aan mezelf het super spannend te vinden om bij haar aan te geven dat het niet uitkomt, en wacht nu nog op haar reactie en ben ergens zenuwachtig dat het antwoord (weer) vervelend gaat zijn. Alleen als ik even goed kijk naar de situatie komt ze alleen naar mij toe wanneer ze de volgende dag vroeg bij die afspraak moet zijn. Anders komt ze niet. Maar wat ik dan doe om haar toch 'tevreden' te houden is in dat whatssap gesprek direct aangeven dat ik snel haar kant op kom, om het goed te houden. Zoals ik al zei ben ik mij hier van bewust alleen doe ik het tóch. Ik moet daarin inderdaad leren om harder te zijn, net zoals het gesprek aangaan over de ongevraagde spulletjes/tikkies. Nog een lange weg te gaan..
Nee, ik heb nog geen reactie gegeven. Wat ik in een eerdere post ook al had gezegd; zodra ik een gesprek heb gehad met haar, dan zal ik vast en zeker mijn verhaal even kwijt willen op dit forum. Jullie reacties hebben mij goed geholpen. Wanneer dat precies gaat zijn durf ik niet te zeggen. Ik focus mij nu vooral even op andere zaken, die prioriteit hebben.
zondag 21 juni 2020 om 17:34
Wat vervelend om te lezen dat jouw moeder helemaal niet aan je denkt, niks mee neemt of met je wil doen. Dat is ook een nieuw inzicht, want ze denkt inderdaad wel aan mij. Dat het niet de juiste of meest leuke manier is ter zijde gelaten. Hoe ga jij hier mee om? Is er wel contact? Heb je hier ooit een gesprek met haar over gevoerd? Sterkte!menta schreef: ↑19-06-2020 07:38
Positieve wat ik lees is dat ze wel aan je denkt en dingen voor je mee wil nemen en dingen met je wil doen. Mijn moeder denkt nooit aan mij, neemt nooit wat mee, wil nooit wat doen. De manier waarop je moeder het doet gaat alleen volledig voorbij aan jou en wat jij nodig hebt.
Het hele tikkie sturen is malloot, en ik hoop heel erg voor jullie beiden dat als je haar er op wijst, dat ze er mee stopt. Zonde voor jullie beiden dit natuurlijk!
maandag 22 juni 2020 om 07:32
Je klinkt heel onzeker. Ik gedroeg mij ook zo tegenover mijn moeder. Ik wilde zo graag goedkeuring en vrede.
En toen groeide ik een stevige ruggengraat en heb ik grenzen aangegeven, en hard ook. En daar ging ze keihard tegen in. Weken geen contact, kinderachtig doen, hysterisch, manipuleren, boos, schuldgevoel aanpraten. Ze heeft alles geprobeerd. En ik stak m’n spreekwoordelijke middelvinger op. Wil je deel uitmaken van mijn leven? Dan zitten daar voorwaarde aan. Ik accepteer geen toxic gedrag, gemanipuleer, egoïstische daden, rare uitspraken en acties. Gewoon lekker normaal doen. En anders opzouten.
Klinkt heel hard. Maar je moet het een keer zat zijn. Van jezelf houden en respect voor jezelf opbouwen is vele male belangrijker dan wachten tot een ander je de illusie geeft dat je om toestemming moet vragen. Respect moet iemand verdienen, die krijg je niet automatisch. En dat geld ook voor je moeder. Dat ze je gebaard heeft staat daar los van, dat heeft ze wel bewezen tot zo ver. Leuk klinkt ze niet. Beetje narcistisch.
Volgende keer “ mam, je komt steeds met dingen aanzetten die ik vervolgens Terug moet betalen. Zit ik niet zo op te wachten. Of je geeft iemand iets, of je vraagt eerst even netjes of diegene interesse heeft.”
Wordt ze boos: “ Ik heb mezelf duidelijk en netjes geuit. Niks niks mee. Begrijp je het niet, dan is dat jammer. Maar niet mijn probleem”.
Weer boos? “ Ik wil niet op deze manier worden behandeld, dus ik dit gesprek beëindigen. “ wanneer je fatsoenlijk kan reageren hoor ik je wel. Tot die tijd, de groeten.”
En dan gewoon klaar. Wanneer ze een excuse kan ophoesten en weer normaal kan doen, dan kun je weer verder.
Doet ze net alsof er niets is gebeurd? Negeren. Vraagt ze wat er is? Of “ ben je nou nog steeds boos?” Negeren. Het is niet jouw schuld, en ze zal proberen het gevoel te geven dat het wel het geval is. Niet aan toegeven. En eis excuses. Kom nou. Gewoon lekker normaal doen.
Echt. Wacht niet totdat je zo diep zit dat je alles van dr pikt. Een vreselijke manier om door het leven te gaan.
Mijn moeder doet alles om mij in haar leven te houden. En we hebben een gezondere band nu dat ik mij niet meer laat manipuleren. Maar er zitten voorwaarden aan. En die zijn niet meer dan normaal.
Is je moeder niet bereid om daar aan te werken en raak je dr kwijt. Wat heb je dan precies aan zo’n figuur? Want een moeder is het dan niet he. De moeder die je hebt is niet de moeder die je in je hoofd en hard wil ervaren. Dat moet je echt gaan inzien.
En toen groeide ik een stevige ruggengraat en heb ik grenzen aangegeven, en hard ook. En daar ging ze keihard tegen in. Weken geen contact, kinderachtig doen, hysterisch, manipuleren, boos, schuldgevoel aanpraten. Ze heeft alles geprobeerd. En ik stak m’n spreekwoordelijke middelvinger op. Wil je deel uitmaken van mijn leven? Dan zitten daar voorwaarde aan. Ik accepteer geen toxic gedrag, gemanipuleer, egoïstische daden, rare uitspraken en acties. Gewoon lekker normaal doen. En anders opzouten.
Klinkt heel hard. Maar je moet het een keer zat zijn. Van jezelf houden en respect voor jezelf opbouwen is vele male belangrijker dan wachten tot een ander je de illusie geeft dat je om toestemming moet vragen. Respect moet iemand verdienen, die krijg je niet automatisch. En dat geld ook voor je moeder. Dat ze je gebaard heeft staat daar los van, dat heeft ze wel bewezen tot zo ver. Leuk klinkt ze niet. Beetje narcistisch.
Volgende keer “ mam, je komt steeds met dingen aanzetten die ik vervolgens Terug moet betalen. Zit ik niet zo op te wachten. Of je geeft iemand iets, of je vraagt eerst even netjes of diegene interesse heeft.”
Wordt ze boos: “ Ik heb mezelf duidelijk en netjes geuit. Niks niks mee. Begrijp je het niet, dan is dat jammer. Maar niet mijn probleem”.
Weer boos? “ Ik wil niet op deze manier worden behandeld, dus ik dit gesprek beëindigen. “ wanneer je fatsoenlijk kan reageren hoor ik je wel. Tot die tijd, de groeten.”
En dan gewoon klaar. Wanneer ze een excuse kan ophoesten en weer normaal kan doen, dan kun je weer verder.
Doet ze net alsof er niets is gebeurd? Negeren. Vraagt ze wat er is? Of “ ben je nou nog steeds boos?” Negeren. Het is niet jouw schuld, en ze zal proberen het gevoel te geven dat het wel het geval is. Niet aan toegeven. En eis excuses. Kom nou. Gewoon lekker normaal doen.
Echt. Wacht niet totdat je zo diep zit dat je alles van dr pikt. Een vreselijke manier om door het leven te gaan.
Mijn moeder doet alles om mij in haar leven te houden. En we hebben een gezondere band nu dat ik mij niet meer laat manipuleren. Maar er zitten voorwaarden aan. En die zijn niet meer dan normaal.
Is je moeder niet bereid om daar aan te werken en raak je dr kwijt. Wat heb je dan precies aan zo’n figuur? Want een moeder is het dan niet he. De moeder die je hebt is niet de moeder die je in je hoofd en hard wil ervaren. Dat moet je echt gaan inzien.
maandag 22 juni 2020 om 07:58
maandag 22 juni 2020 om 08:56
+1.Universeinmotion schreef: ↑22-06-2020 07:32Je klinkt heel onzeker. Ik gedroeg mij ook zo tegenover mijn moeder. Ik wilde zo graag goedkeuring en vrede.
En toen groeide ik een stevige ruggengraat en heb ik grenzen aangegeven, en hard ook. En daar ging ze keihard tegen in. Weken geen contact, kinderachtig doen, hysterisch, manipuleren, boos, schuldgevoel aanpraten. Ze heeft alles geprobeerd. En ik stak m’n spreekwoordelijke middelvinger op. Wil je deel uitmaken van mijn leven? Dan zitten daar voorwaarde aan. Ik accepteer geen toxic gedrag, gemanipuleer, egoïstische daden, rare uitspraken en acties. Gewoon lekker normaal doen. En anders opzouten.
Klinkt heel hard. Maar je moet het een keer zat zijn. Van jezelf houden en respect voor jezelf opbouwen is vele male belangrijker dan wachten tot een ander je de illusie geeft dat je om toestemming moet vragen. Respect moet iemand verdienen, die krijg je niet automatisch. En dat geld ook voor je moeder. Dat ze je gebaard heeft staat daar los van, dat heeft ze wel bewezen tot zo ver. Leuk klinkt ze niet. Beetje narcistisch.
Volgende keer “ mam, je komt steeds met dingen aanzetten die ik vervolgens Terug moet betalen. Zit ik niet zo op te wachten. Of je geeft iemand iets, of je vraagt eerst even netjes of diegene interesse heeft.”
Wordt ze boos: “ Ik heb mezelf duidelijk en netjes geuit. Niks niks mee. Begrijp je het niet, dan is dat jammer. Maar niet mijn probleem”.
Weer boos? “ Ik wil niet op deze manier worden behandeld, dus ik dit gesprek beëindigen. “ wanneer je fatsoenlijk kan reageren hoor ik je wel. Tot die tijd, de groeten.”
En dan gewoon klaar. Wanneer ze een excuse kan ophoesten en weer normaal kan doen, dan kun je weer verder.
Doet ze net alsof er niets is gebeurd? Negeren. Vraagt ze wat er is? Of “ ben je nou nog steeds boos?” Negeren. Het is niet jouw schuld, en ze zal proberen het gevoel te geven dat het wel het geval is. Niet aan toegeven. En eis excuses. Kom nou. Gewoon lekker normaal doen.
Echt. Wacht niet totdat je zo diep zit dat je alles van dr pikt. Een vreselijke manier om door het leven te gaan.
Mijn moeder doet alles om mij in haar leven te houden. En we hebben een gezondere band nu dat ik mij niet meer laat manipuleren. Maar er zitten voorwaarden aan. En die zijn niet meer dan normaal.
Is je moeder niet bereid om daar aan te werken en raak je dr kwijt. Wat heb je dan precies aan zo’n figuur? Want een moeder is het dan niet he. De moeder die je hebt is niet de moeder die je in je hoofd en hard wil ervaren. Dat moet je echt gaan inzien.
maandag 22 juni 2020 om 09:33
Goeie post, Universeinmotion .
TO, als je dat leest moet je beseffen dat je schrap moet staan voor tegengas vanuit je moeder.
Zij zal moeten leren er mee om te gaan dat jij grenzen stelt. En ze weet al jouw hele leven lang op welke knopjes zij moet drukken om jou ineen te laten krimpen.
Wees erop voorbereid dat dat zal gebeuren.
Je moet ook bedenken op wat voor manier je dit wilt doen. Universeinmotion eiste excuses. Veel forumposters geloven in een 'goed gesprek' waarin je je gevoel uitlegt en dat dan het begrip bij de andere kant vanzelf komt, als je het maar goed uitlegt.
Daar geloof ik zelf niet in. Mensen begrijpen wat ze zelf willen. Wél mag je gewoon uitleggen waarom je doet wat je doet - verwacht alleen niet dat ze als een blad aan een boom omdraait.
Voorbeeld met dat jurkje. Denk er diep en hard over na wat je daar nu precies aan stoort. En pak dáár op door.
Voor mij zou het zijn: Dit doet ze bij anderen niet, wel bij jou. Ze geeft jou het gevoel dat je haar niets mag kosten. Dat voelt niet goed.
Het voelt alsof jij de hele tijd bij haar om goedkeuring/liefde/aandacht moet vragen.
Misschien dat ze onzeker wordt als ze genegenheid toont door de lunch te betalen?
Misschien dat ze bang is om te moeten wachten op jouw spontane dankbaarheid, dus laat ze zien dat jij niet van haar krijgt - zodat jij een beetje naar haar toe moet kruipen?
Het is alsof je een hondje altijd eerst laat kwispelen voor je zijn etensbak neerzet: hij moet aan jou tonen dat hij onderdanig en afhankelijk is. Dan pas krijgt hij zijn eten.
Jij bent dat hondje, voor zolang als jij die rol wilt meespelen.
Wat het ook is, het is ongezond.
TO, als je dat leest moet je beseffen dat je schrap moet staan voor tegengas vanuit je moeder.
Zij zal moeten leren er mee om te gaan dat jij grenzen stelt. En ze weet al jouw hele leven lang op welke knopjes zij moet drukken om jou ineen te laten krimpen.
Wees erop voorbereid dat dat zal gebeuren.
Je moet ook bedenken op wat voor manier je dit wilt doen. Universeinmotion eiste excuses. Veel forumposters geloven in een 'goed gesprek' waarin je je gevoel uitlegt en dat dan het begrip bij de andere kant vanzelf komt, als je het maar goed uitlegt.
Daar geloof ik zelf niet in. Mensen begrijpen wat ze zelf willen. Wél mag je gewoon uitleggen waarom je doet wat je doet - verwacht alleen niet dat ze als een blad aan een boom omdraait.
Voorbeeld met dat jurkje. Denk er diep en hard over na wat je daar nu precies aan stoort. En pak dáár op door.
Voor mij zou het zijn: Dit doet ze bij anderen niet, wel bij jou. Ze geeft jou het gevoel dat je haar niets mag kosten. Dat voelt niet goed.
Het voelt alsof jij de hele tijd bij haar om goedkeuring/liefde/aandacht moet vragen.
Misschien dat ze onzeker wordt als ze genegenheid toont door de lunch te betalen?
Misschien dat ze bang is om te moeten wachten op jouw spontane dankbaarheid, dus laat ze zien dat jij niet van haar krijgt - zodat jij een beetje naar haar toe moet kruipen?
Het is alsof je een hondje altijd eerst laat kwispelen voor je zijn etensbak neerzet: hij moet aan jou tonen dat hij onderdanig en afhankelijk is. Dan pas krijgt hij zijn eten.
Jij bent dat hondje, voor zolang als jij die rol wilt meespelen.
Wat het ook is, het is ongezond.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
maandag 22 juni 2020 om 14:13
Heel berekenend komt ze over, ik kan me voorstellen dat je liefde mist van haar kant uit. Zoals al veel gezegd is dit geen normaal gedrag. Mijn moeder mist ook ergens een stukje, die klaagt immer als mijn kinderen bij haar logeren over druk en veel en pijn in dr lijf en oeh ja toch wel veel. ( 1 x in de drie maanden zijn ze er eens...).
Ik heb op andere vlakken de deur dicht gedaan door gedrag niet te honoreren en dat geeft wel meer rust. Al blijft mijn irritatie helaas vaak toch aan de oppervlakte. Ik wens je veel wijsheid en sterkte want ik weet dat t niet niks is dit te doen ondanks dat je er helemaal voor gaat.
Ik heb op andere vlakken de deur dicht gedaan door gedrag niet te honoreren en dat geeft wel meer rust. Al blijft mijn irritatie helaas vaak toch aan de oppervlakte. Ik wens je veel wijsheid en sterkte want ik weet dat t niet niks is dit te doen ondanks dat je er helemaal voor gaat.
maandag 22 juni 2020 om 17:08
Wauw, wat een mooie en inspirerende posts van jullie. (Helaas) vanuit eigen ervaring. Het is inderdaad tijd om zekerder en sterker te worden tegenover haar en minder te pikken/over mijn eigen grenzen te gaan.
Nadat ik mijn moeder had aangegeven dat ze niet hier kan slapen. Heeft ze alleen teruggestuurd ‘jammer weer’. Op mijn voorstel dat ik snel haar kant op kom gaat ze niet in. Ik ken haar en weet dat ze nu geïrriteerd/pissig is. Ik laat haar dus maar weer gaan.
Hoe jij die dialoog beschrijft @universeinmotion, zo zal het precies gaan. Vooral het einde wat je zegt, negeren en doen alsof er niks is gebeurd, is heel herkenbaar in onze relatie. Iets waar ik persoonlijk een gruwelijke hekel aan heb.
Wel fijn om te lezen dat jullie band nadat jij krachtiger werd, alleen maar positief is veranderd. Dat geeft mij weer hoop en maakt de angst om haar te verliezen minder. Al zal dat in iedere situatie weer anders zijn.
Ik begin het ook steeds vaker vervelend te vinden dat ik enigkind ben. Iets waar ik vroeger mij niet zo druk om maakte, speelt nu steeds vaker op. Ik mis een broer of zus waar je ook mee kan sparren. Maar dat is weer een ander onderwerp.
Even een interesse vraag, wat niet perse gaat over het onderwerp ‘Tikkies’. Zijn jullie inmiddels zelf moeder? En pak jij het heel anders aan naar je kinderen of herken je soms dingen wat je moeder ook deed bij jou (omdat je niet anders weet).
Nadat ik mijn moeder had aangegeven dat ze niet hier kan slapen. Heeft ze alleen teruggestuurd ‘jammer weer’. Op mijn voorstel dat ik snel haar kant op kom gaat ze niet in. Ik ken haar en weet dat ze nu geïrriteerd/pissig is. Ik laat haar dus maar weer gaan.
Hoe jij die dialoog beschrijft @universeinmotion, zo zal het precies gaan. Vooral het einde wat je zegt, negeren en doen alsof er niks is gebeurd, is heel herkenbaar in onze relatie. Iets waar ik persoonlijk een gruwelijke hekel aan heb.
Wel fijn om te lezen dat jullie band nadat jij krachtiger werd, alleen maar positief is veranderd. Dat geeft mij weer hoop en maakt de angst om haar te verliezen minder. Al zal dat in iedere situatie weer anders zijn.
Ik begin het ook steeds vaker vervelend te vinden dat ik enigkind ben. Iets waar ik vroeger mij niet zo druk om maakte, speelt nu steeds vaker op. Ik mis een broer of zus waar je ook mee kan sparren. Maar dat is weer een ander onderwerp.
Even een interesse vraag, wat niet perse gaat over het onderwerp ‘Tikkies’. Zijn jullie inmiddels zelf moeder? En pak jij het heel anders aan naar je kinderen of herken je soms dingen wat je moeder ook deed bij jou (omdat je niet anders weet).
